ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 96 “ความเชื่อใจที่ถูกทำลาย!!!”
“เฮ่ย”
“อะไร?”
“กูจะถามนานแล้วเกี่ยวกับแขกขาประจำสามคนนั้น”
“สามคนไหน?”
“ก็ขาประจำที่เป็นชายสองกับหญิงหนึ่งไง”
“อ๋อ~~...ที่มาบ่อยๆน่ะนะ...แล้วไงวะ?”
“ใครจะเป็นผัวเป็นเมียกัน?”
“จะไปรู้เรอะ?...บางทีอาจเป็นเพื่อนสนิทกันก็ได้...คงไม่ใช่ผัวเมียหรอก”
“อืม”
“หนุ่มสาววัยนี้น่ะนะชอบอยู่ด้วยกันก่อนแต่งงาน...ไปกันได้ก็อยู่...ไม่ได้ก็แยกย้าย”
“กูแค่งงเพราะเห็นทีไรก็มาด้วยกันสามคนตลอด”
“งงอะไร?...รสนิยมสวิงกิ้งไง”
“เออ--...ไอ้สวิงกิ้งนั่นกูรู้”
“ใหญ่...โอ๊ต”
“อะไรเหรอโส?”
“เราสามคน...รู้จักกันมานานแค่ไหนนะ?”
“ตั้งแต่อนุบาล”
“อืม”
“แล้วเราก็เรียนอยู่ด้วยกันมาตลอดเลย”
“ใช่”
“จู่ๆโสถามทำไมหรือจ๊ะ?”
“นี่!...เธอสองคนจำวันที่ต่อยกันเพื่อแย่งจีบฉันได้หรือเปล่า?”
“อ๋อๆ...จำได้ซี่!!...ตอนมัธยมสอง...เรานัดใหญ่ไปเคลียร์กันหลังเลิกเรียน”
“ต่างคนต่างต่อยกันจนหน้าแหกบวมปูดและพอโสรู้ก็รีบมาห้าม”
“เวลานั้นฉันพูดว่ายังไงบ้าง?”
“โส...บอกว่าถ้าเราสองคนทะเลาะกันก็ไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีกชั่วชีวิต”
“มีอีกนะ”
“จากนั้นโสพูดว่าให้เราสามคนมาคบเป็นแฟนกันแบบชายสองหญิงหนึ่ง”
“ถูกต้อง...เพราะฉันไม่ต้องการให้ใครคนใดคนหนึ่งต้องเสียใจยังไงล่ะ”
“อืม”
“พวกเธอยังพอใจอยู่มั้ย?”
“หมายความว่าไงจ๊ะ?”
“สถานภาพของเราสามคนตอนนี้”
“ใหญ่ไม่เคยมีปัญหา”
“โอ็ตก็ด้วย”
“ดีจริงๆ...ฉันรักเธอสองคนนะ”
“ว่าแต่...หมู่นี้เริ่มมีคนลือเรื่องของเราหนาหูขึ้นด้วย”
“จัดการหุบปากพวกมันเลยดีมะ?”
“ใครจะว่าอะไรปล่อยเขาไป”
“แต่...”
“ถ้าจะมีคนถูกลือบ่อยกว่าฉันคิดว่าเป็นบุศมากกว่า”
“เรื่องอะไร?”
“ก็ที่ว่าบุศเป็นโรคขาดผู้ชายไม่ได้ไงล่ะใหญ่”
“เอ๋!?...นึกว่าที่เขาลือกันว่าบุศเคยมีอะไรกับอาแท้ๆตัวเองซะอีก!!”
“บ้า--...ไม่ใช่แล้ว!!!”
“ใหญ่พูดเพ้อเจ้อน่ะ!...เพื่อนโสไม่มีทางกระทำเรื่องวิปริตอย่างนั้นหรอก”
“...ขอโทษ”
“ยกโทษให้จ้ะ”
“ว้าว!!...ใหญ่รักโสที่สุดเลย”
“บุศก็แค่ต้องต่อสู้เพื่อแย่งชิงผู้ชายที่ตัวเองหมายปองเท่านั้นเอง”
“ไอ้บอลขาเป๋นั่นมีอะไรดี?...แค่หน้าตาหล่อนิดหน่อย...เชอะ!!”
“โอ็ต...แค่หล่ออย่างเดียวบุศคงไม่พยายามเอาเขาครอบครองให้ได้นะ”
“เราเคยคิดจะดักต่อยไอ้นี่ด้วยนะโส...หมั่นไส้มัน”
“อย่าหาเรื่องเดือดร้อนใส่ตัว”
“ทำไมล่ะ?”
“ไม่ต้องถาม!!!”
“...........................................................”
“เอาล่ะ...อย่าไปสนใจเรื่องของคนอื่น...เวลาใกล้หมดแล้วจะต่อมั้ย?”
“ต่อสิจ๊ะ...โอ๊ตยังไม่ถึงใจเท่าไหร่เลย”
“ใหญ่ด้วย”
“ฮิๆๆ...ก็ว่าแล้ว...หืม?”
“พ่อโสโทรมา!!”
“เบาๆ...คะคุณพ่อ”
“ฉันกลับไปบ้านไม่มีใครอยู่เลยสักคน”
“หนูมาค้างบ้านเพื่อนค่ะ”
“ประจำ”
“พ่อเมาอีกแล้วใช่มั้ยนี่?”
“เออ!!...หงุดหงิดโว้ย!!!”
“แล้วพ่อจะมาใส่อารมณ์กับโสทำไมคะ?”
“เด็กสมัยนี้มันไม่รู้จักเคารพผู้หลักผู้ใหญ่...แกก็เหมือนกัน...แหม~~...ว่านิดว่าหน่อยทำหัวหมอ”
“ใครทำอะไรพ่อคะ?”
“เมื่อเย็นฉันไปคุยงานแต่กลับถูกผู้หญิงรุ่นๆเดียวกับแกนี่แหละด่าซะสาดเสียเทเสีย”
“คุยงานแต่คงพาอีหนูไปด้วยสินะคะ?”
“โส!...นี่แกก็จะพลอยถอนหงอกฉันไปด้วยงั้นเหรอ?”
“เปล่าสักหน่อยค่ะ...หนูแค่พูดเรื่องจริงกับสิ่งที่รู้มาตลอด”
“อย่าทำเป็นรู้ดีหน่อยเลย...แล้วนี่แกจะกลับบ้านเมื่อไหร่?”
“โสบอกไปแล้วว่าคืนนี้จะค้างบ้านเพื่อน”
“กับไอ้สองตัวนั่นใช่มั้ย?...ฉันรู้นะว่าพวกมันก็อยู่ข้างๆแก”
“หยึย~~”
“ซวยละ!!”
“จะกับใครก็ช่างโสเถอะค่ะ...แล้วทีพ่อล่ะวันๆเคยคิดจะกลับบ้านบ้างมั้ย?”
“ฉันงานยุ่งแกก็รู้และที่ทำงานงกๆอยู่ทุกวันนี่ก็เพื่อหาเงินมาให้แกผลาญเล่นยังไงเล่า!!!”
“พอค่ะพอ!!...พ่อเมาทีไรชอบหาเรื่องโสอยู่เรื่อยและก็เพราะแบบนี้ไงแม่ถึงหนีพ่อไป”
“เออ!!...ฉันมันเลว...ฉันมันไม่ดีทั้งนั้นแหละ!!!”
“ชิ!!”
“เฮ่!...ตัดสายอย่างนี้จะดีหรือ?”
“ช่างเหอะน่ะ...เดี๋ยวพ่อก็ออกไปหาเหล้ากินหรือไปหาอีหนูที่ซุกไว้แน่นอน”
“..........................................................”
“ใหญ่ว่าโสกลับบ้านจะดีกว่าไหม?”
“โอ็ตก็ว่างั้น”
“ใครบอกว่าจะกลับ!?...เธอสองคนไม่เชื่อฟังฉันแล้วเหรอ?”
“เปล่านะ”
“ไม่ใช่อย่างนั้น”
“เวลานี้พวกเธอมีหน้าที่ทำให้ฉันลืมความทุกข์ทุกอย่าง...ลืมเรื่องน่าหงุดหงิดทั้งหมดไปซะ...เข้ามา!!”
“..........................................................”
“..........................................................”
“เธอทั้งสองเป็นผัวของฉันและฉันก็เป็นเมียของเธอทั้งสองแล้วจงจำไว้อย่าได้ลืมว่าพวกเราสามคนจะไม่มีวันแยกจากกันตลอดไป”
...................................................................................................................................................
“ไปเอากับพี่อ๋อมสนุกมะ?”
“ฮึ๊ย!!!...เลิกเซ้าซี้ซะทีน่า--...ตั้งแต่เช้าแล้วนะ”
“เมื่อวานแอบไปกุ๊กกิ๊กกันสองคน...หนุกมะ?”
“นี่!!”
“ไม่ต้องขึ้นเสียง!...เค้ากำลังโกรธตัวเองอยู่นะ!!...อ๊าาาาา!!!”
(ยุ่งมากนักบีบก้นซะเลย)
“ทำอะไรที่นี่...ต้องไปที่ห้อง”
“อื๋อ?”
“ป่ะๆ”
“เฮ่ย!?”
“หายโกรธแล้วรึถึงจะชวนเข้าห้อง?”
“แหมเจ๊~~...เวลามีน้อย”
“จะง่ายไปหน่อยมั้ง?”
(แต่คนนี้สิโกรธจริงแน่...ตั้งแต่เมื่อวานแล้วที่ทำมึนตึงกับเรา)
“พี่แคท”
“อย่ามาเรียก”
“โธ่~~...ผมยอมรับผิดก็ได้ครับ”
“ไปรับผิดง่ายๆได้ไงฟะ?...นายไม่ใช่คนผิด”
“งั้นก็เป็นเธอสิ”
“ไหงพูดหมาๆแบบนั้น?...ฉันเอากับผัวตัวเองแล้วมันผิดตรงไหน?”
“..................................................”
“สีหน้าเหมือนอยากจะซัดฉันมากแต่ก็ยังมีส่วนดีนะเพราะได้ไปรู้เห็นความแพศยาของนังนั่น”
“ฝนไม่มีวันเชื่อหรอกค่ะว่ามันจะเป็นความจริง!!!”
“มองอะไรสวยงามมากไปแล้วหยาดฝน...นังพวกนั้นมันแอบทำเรื่องสกปรกโสมมเกินกว่าที่เธอจะคาดถึง”
“...ป้ากวางน่ะเหรอ?...จะ...”
“แล้วบอลคิดยังไง?”
“ผมขอไม่เชื่อจนกว่าจะมีหลักฐานยืนยันแน่ชัดครับ”
“ฉันก็บอกไปแล้วไงว่ามีแน่”
...อ๋อมมีความมั่นใจมากทีเดียวซึ่งถ้าดูจากอุปนิสัยตรงไปตรงมาของเธอแล้วก็สามารถอนุมานได้ว่ามันอาจเป็น
“ความจริง” แต่ยัง...ผมยังไม่เชื่อเพราะมันทำใจได้ไม่ง่าย...
“ถ้าเป็นเรื่องจริงน้าภพก็น่าสงสารนะคะ”
“อืม--...ไม่น่าจะเกิดเรื่องแบบนี้เลยแต่จะโทษฝ่ายหญิงอย่างเดียวไม่ได้...บางครั้งผู้ชายนี่ล่ะตัวดี”
“.........................................................”
“แล้วพี่ยังจะเชื่อใจเธอได้อีกหรือเปล่า?”
“แน่นอน...เชื่อได้สิครับ!!!”
“ว่าเธอจะไม่ไปยุ่งกับป้ากวางอีก”
“...ครับ”
“หึ!!...ลังเล”
“ผมเปล่านะ!!!”
(ต้องหาทางทำอะไรสักอย่างแล้ว!!!)
“ทำตัวเองแท้ๆ...คิๆๆ”
(เงียบเถอะเว้ยยัยผี!!)
...............................................................................................................................................
...สบโอกาสที่ไม่มีใครผมก็รีบเข้าห้องพี่แคทซึ่งเธอกำลังแต่งตัวจะไปเรียนแต่พอสาวเจ้าผมยาวเห็นก็ชักหน้าบึ้งปรี่เดินมาผลักผมออกไปทั้งที่ก็ยังใส่ยกทรงไม่ทันเรียบร้อย...
“คนลามกเข้ามาทำไม?...ออกไปนะ!!”
“พี่แคทฟังผมอธิบายก่อน”
“อธิบายหรือ?...ไม่ใช่!!...เธอจะมาโกหกอะไรให้ฉันฟังอีก?”
“เรื่องเมื่อวานไงครับ”
“ไม่มีอะไรต้องพูดแล้ว...แจ่มแจ้งขนาดนั้น”
“แจ่มแจ้ง?”
“หนังสือไม่เรียนแต่แอบไปทำอะไรบัดสี...ฮึ!!”
“ที่ว่าบัดสีน่ะแบบนี้ใช่มั้ย?”
“อ๊ะ!!...อย่า~~”
“โอ๊ย!!!”
“เป็น...เป็นอะไรหรือเปล่า?”
“เจ็บ--”
...โดนแขนพี่แคทเหวี่ยงใส่หน้าเล่นเอาซะมึนไปเลยแต่จริงๆแล้วก็ไม่เจ็บสักเท่าไหร่...ฝ่ายญาติสาวผู้พี่ที่ไม่รู้
“แผน” ก็รีบเข้ามาดูเพราะเป็นห่วง...อย่างนี้ต้องไม่ให้จบแค่ง้อแล้วล่ะนะ?...
“เพราะเธอนั่นแหละดื้อ!...เจ็บตรงไหนมั่ง?...เจ็บมากหรือเปล่า?”
“อูย~~...ผมแค่จะมาง้อ”
“ง้ออะไร?...พี่ไม่ได้โกรธ”
“คนปากแข็ง”
“ว่าอะไรนะ?...ทำผิดแล้วยังจะ...อุ๊ย!!...ไม่...จะทำอะไรน่ะ?”
“ยังพอมีเวลานะครับ”
“ไม่มีทาง!!...อยากนักก็ไปเอากับอ๋อมโน่น...ไม่ต้องมายุ่งกับพี่!!!”
“พี่แคทหึงแล้วน่ารักจัง”
“อืออออออ...ผะ...ผู้ชายคนนี้...ชอบหาเรื่องเจ็บตัว!!”
...ผมพลิกตัวขึ้นมาข้างบนแล้วจัดการเลิกกระโปรงพี่แคทไปกองไว้ที่เอวพลางซุกหน้าหอมไปที่อวัยวะเพศซึ่งซุกซ่อนอยู่ใต้ผืนผ้าชิ้นน้อยสีขาว...สุดยอด~~...ได้กลิ่นสบู่อ่อนๆโชยมาด้วย...
“จะง้อด้วยวิธีนี้เหรอ?...คิดตื้นๆ”
“แต่มันก็ได้ผลนี่ครับ”
“...พูดเข้าข้างตัวเองหน้าตาเฉย...คนบ้าอะไรก็ไม่รู้”
(เสียงอ่อนลงแสดงว่าญาติสาวผู้พี่เริ่มหายงอนเราบ้างแล้วแต่ทว่า...)
“หยุดเดี๋ยวนี้!!!”
“!?”
“ทำแบบนี้ไม่ได้...เห็นพี่ง่ายนักหรือไง?”
(จ๋อยเลยเรา~~...นึกว่าจะมีอารมณ์ร่วมซะอีก)
“ถอดซะ”
“หือ?”
“ไม่งั้นมันจะเปียกซะก่อนเพราะเมื่อกี้บอลเอาหน้ามาซุก...พี่ก็เลย...เริ่มจะมีอารมณ์”
“ฮี่ๆๆ”
“ยังจะมัวยิ้มกรุ้มกริ่มอะไรอีก?...เวลาไม่มีมากนักหรอกนะจะบอกให้”
(ฮี่ๆๆ...ก็มันน่าให้ยิ้มกรุ้มกริ้มไหมล่ะจ๊ะ?)
“อื้มมมมมมมมมมม...อู๊ยยยยยยยยยยยย”
(เวลามีน้อยต้องใช้อย่างคุ้มค่า)
(เวลามีน้อยต้องใช้อย่างคุ้มค่า)
“อืออออออออออออออออ...ซีดสสสสสสสสสส”
(นี่ขนาดเราไม่ได้เลียหีหรือเล้าโลมอะไรให้สักนิดแต่น้ำหล่อลื่นจองพี่แคทกลับหลั่งออกมากอย่างไม่น่าเชื่อ)
“ไม่...ไม่ต้องรีบร้อน...ทะ...ทำไปเรื่อยๆ”
“...ครับ”
“อึ๊ก!!”
“เป็นยังไงครับ?”
“ถามอะไรของเธอนะ?”
“อ้าว!?”
“ก็เสียวน่ะสิ...ไม่น่าถาม”
...เสื้อถูกปลดกระดุมออกทุกเม็ดตะขอยกทรงก็ถูกปลดออกและกระโปรงรัดรูปถลกขึ้นมาถึงเอว...สองมือพี่แคทคลึงบี้สองเต้าอวบของตัวเองอย่างมันส์มือส่วนผมก็เสียวไม่แพ้กันกระเด้าควยใส่สาวเจ้าผมยาวด้วยความสะใจประกอบกับหล่อนสวมใส่ชุดนักศึกษาอยู่ก็ยิ่งทำให้อารมณ์ของผมพลุ่งพล่านเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ...
“อ๊าวววววววววววววว...สะ...สะใจจริงๆ”
“อะไร...ของเธอ?”
“วันนี้ได้เย็ดพี่แคทคาชุดนักศึกษา”
“ถูก...ใจล่ะสิ?”
“มากครับ”
“อืออออออออออออ...กระเด้าแรงๆซี่~~...โออออออออออออ...เสียวหีที่สุด...ฮื่อออออออออออ...สะ...เสียวในหี...อูยยยยยยยยย~~...เสียวหี”
“พี่แคทจ๋า~~...โอออออออออออออออ”
“ชอบหีพี่มั้ย?”
“อาาาาาาาา...ชอบมากครับ”
“งั้นทำไมยังชอบแอบไปเอากับคนอื่น?”
“..................................................”
“พี่ไม่ชอบเลยนะ...อืออออออออออออ”
“แต่ว่า...อ๋อม”
“สบโอกาสเป็นไม่ได้”
“..................................................”
“ยังมีอะไรแก้ตัวอีก?”
“ไม่มีครับ”
“ฮึ!!...อื๋อ?...บอลทำอะไรน่ะ?”
“พี่ขย่มให้ผมน้ำแตกเลยสิครับ”
“ไม่เอา”
“ทำไมล่ะ?”
“ท่าหมาก็ดีอยู่แล้ว”
“พี่แคทเอาเปรียบ...ให้ผมพักบ้างสิครับ”
“อืออออออออออ...กล้ามาต่อรองหรือ?”
“ช่วยกันไงจ๊ะ”
“ก็ได้...แล้วอย่ากระฉูดไวเป็นนกกระจอกล่ะ”
“ครับผม”
...ญาติสาวผู้พี่บ่นพึมแต่ก็จัดแจงนั่งคร่อมบนร่างผมพลางถ่างขามือจับควยรูดขึ้นลงๆแล้วเอาถูที่ปากแคมก่อนจะยัดมันเข้าไปและยกตัวขึ้นลง...พี่แคทรวบผมมาไว้ด้านหน้ากับขยับกระโปรงขึ้นซึ่งพอเห็นว่าผมมองอยู่ก็เอามือหยิกแก้มผม...
“พี่...หยิกผมทำไมอ่ะ?”
“ใครใช้ให้มองยะ?”
“มองไม่ได้เหรอ?”
“ไม่ได้...คนลามก”
“ฮิๆๆๆ”
“หัวเราะอะไร?”
“ผมว่าเราก็พอๆกันแหละ”
“พูดงี้ก็พอเลยดีกว่า”
“ทำไม่ได้หรอกพี่น่ะ”
“ท้ารึ?”
“เปล่าท้า”
“เพราะอะไร?”
“ไฟมันจุดติดแล้วน่ะสิครับ”
“.................................................”
“หีพี่หลั่งน้ำเมือกออกมายิ่งกว่านี้อีก...ดูสิ...ขาวขุ่นไปหมดแล้ว”
“ทำเป็นรู้ดี...เจ้าคนบ้า!”
“ฮะๆๆ”
“หยุดหัวเราะ”
“แล้วครางได้มั้ยจ๊ะ?”
“ตามใจสิ...อา~~.....อา~~”
“ครางตามพี่นะครับ”
“อื้มมมมมมมมมมมมมม”
“ซีดสสสสสสสสสสสสสส”
“บะ...เบาๆสิ”
“มันเสียวนี่ครับ”
“มันเสียวนี่ครับ”
“รู้น่ะ...แต่เบาเสียงลงหน่อย...อุ๊บ!!”
“พี่ยังทำไม่ได้เลย...แหม~~”
“พี่ยังทำไม่ได้เลย...แหม~~”
“กรอดดดดดดดด...อื้อออออออออออออ”
...ควยที่แข็งของผมทำให้พี่แคทเผลอครางออกมาจนได้...สายไปแล้ว...ถึงรีบเอามือหุบปากแต่ก็รู้ว่าเสียวในรูหีสุดกลั่น...ฟิตอะไรอย่างนี้...ผมเด้งใส่จนชักทนไม่ไหวระล่ำระลักจับพี่แคทนอนหงายมือคว้าข้อพับได้ก็โย้ให้ก้นญาติสาวผู้พี่ลอย...พี่แคทมีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อยก็ยอมให้ความร่วมมือโดยดี...ผมเอาควยแหวกถูผ่านขนหมอยบริเวณรอบๆปากรูหีแล้วดันพรืดๆจนควยมุดเข้าในรูหีพี่แคทจนมิดก่อนจะกระเด้าถี่ๆ...
“อึ๊ยยยยยยยยยยยย”
“จะ...รีบทำไมนักหนา?”
“เว...เวลาไม่ค่อยท่าครับ...กรอดดดดดดดดด”
“กลัวคนเห็น?”
“...ครับ”
“อืออออออออออออ...รนเกินเหตุ”
“โอวววววววววววว...ผมชักไม่ไหวแล้วววววว...ออ...ออก...ออกแล้ววววววววววววววววว”
“อ๊าาาาาาาา...อย่าเพิ่งงงงงง”
“อ๊าาาาาาาา...อย่าเพิ่งงงงงง”
“ไม่...ไม่ทันแล้วพี่”
“บ้าจริง!!!”
“โอออออออออออออออออ”
“.....................................................”
“วัน...อันตรายของพี่เหรอ?”
“ก็ใช่น่ะสิ”
“พี่ไม่บอกผมจะได้ใส่ถุง”
“ฉันก็คิดว่าเธอจะเอาออกทัน”
(สาวเจ้าผมยาวรีบหยิบทิชชู่เช็ดน้ำกามด้วยสีหน้าที่ออกจะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่นัก)
“เอ่อ--...พี่แคท”
“?”
“เรื่องของแม่กวาง...พี่คิดว่า...”
“พี่ไม่อยากให้มันเป็นเรื่องจริงแต่อ๋อมก็ไม่ใช่คนที่จะกล่าวหาใครลอยๆ”
“...................................................”
“ตัดสินยากจริงๆว่าระหว่างลูกเป็นชู้กับชายคนอื่นเป็นชู้...อย่างไหนจะน่าเสียใจมากกว่ากันนะ?”
...พี่แคททิ้งท้ายด้วยประโยคที่ทั้งเหน็บแนมและเสียดแทงใจก่อนจะหยิบกางเกงในมาสวมแล้วออกไปจากห้องปล่อยให้ผมนั่งหน้าชาเพียงลำพัง...ไม่เห็นจะต้องกระทบกระเทียบกันแบบนี้เลยนี่นา...
(หล่อนยังโกรธเราอยู่ใช่มั้ยเนี่ย?)
............................................................................................................................................
“หึง...ไม่ได้โกรธ...แค่นี้ก็มองไม่ออกเรอะ?”
“ถ้ารู้จะถามรึ?”
“อย่าฟอร์ม...ตัวเองรู้แล้วแกล้งถาม”
“อยากให้แน่ใจ”
“เห็นมะ”
“เออน่ะๆ...แล้วเธอทำอะไรอยู่?”
“ต้มเค็ม”
“กลิ่นหอมน่ากิน”
“อยู่แล้ว”
“อ๋อมไปรับป้อมยังไม่กลับมาอีกแฮะ”
“ได้ยินว่าจะไปหาป้าเอ็มด้วย”
“เรื่องนี้เธอกับป้าเอ็มต้องมีส่วนรู้เห็นอย่างแน่นอน”
“รู้เห็น”
“ฝนคิดว่าทำไมอ๋อมถึงเบนเป้าหมายมาจับผิดแม่กวาง?”
“อือ--...ประเด็นนี้น่าคิดเนอะ...โดยเฉพาะป้าเอ็มที่เกลียดป้ากวางอย่างกับอะไรดี...สบโอกาสเมื่อไหร่ไม่ยอมพลาดชัวร์”
“ใช่”
“อื้อ!!...เสร็จซะที...ไปอาบน้ำดีกว่า”
“.....................................................”
“?”
“......................................................”
“มองอะไรอ่ะ?”
“เปล่า...”
“ฮื่อ~~...มองอยู่ชัดๆ”
“.......................................................”
(มาแก้ผ้าให้ดูต่อหน้าใครบ้างจะไม่มอง!!)
...ฝนนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนสั้นกระโจมอกเตรียมจะเข้าห้องน้ำ...เมื่อตอนสายยังรู้สึกถึงความ
“เสียหน้า” ที่จัดการพี่สาวไม่อยู่หมัดผมจึงมีความคิดที่จะขอแก้ตัวอีกครั้ง...
“ฝน...ต้องการคนถูหลังให้หรือเปล่า?”
“ฝน...ต้องการคนถูหลังให้หรือเปล่า?”
“ใครหนอจะใจดีขนาดนั้น?”
“ก็อยู่ตรงหน้านี่ไง”
“โฮ่~~...จะถูหลังให้แล้วไหนล่ะผ้า?”
“ไม่มีหรอก”
“งั้นก็หมดสิทธิ์...ฮิๆๆ”
“ใครว่า”
(ฝนชายตาและก็ยิ้มไม่พูดอะไรก่อนเดินเข้าห้องน้ำไปและปลดผ้าเช็ดตัวเปิดฝักบัวอาบฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี...โอกาสของเราแล้ว!!!)
“เอ๊~~...ก็ไหนล่ะผ้าถู?”
“นี่ไง”
“เจ้าตัวร้ายนั่นน่ะเรอะ?”
“ดีกว่าผ้าเป็นไหนๆ”
“ไม่เชื่อ!”
“พิสูจน์เลย”
“อย่าท้า!!”
(หลังจากนั้นก็คงไม่ต้องเดาว่าเกิดอะไรขึ้นกับเราสองคน...อูย~~...เล่นทั้งพี่ทั้งน้อง...ขาอ่อนสิ)
....................................................................................................................................................
“กูจะไปได้หรือเปล่าเดี๋ยวบอกอีกที”
“ทำไมวะ?...เมียดุหรือไง?”
“บ้า~~...ไม่ใช่!”
“งั้นมึงก็กลัวเมีย”
“ไม่ใช่ว้อย!!!...ใครจะกลัว...”
“........................................................”
“........................................................”
“เออๆๆ...ถ้าว่างจะไปละกัน”
“ไปไหน?”
“เพื่อนชวนไปกินเลี้ยงวันเกิดครับ”
“ไปเมา?”
“เปล่า”
“จะไปก็ไม่ว่าหรอกแต่เมื่อกี้พูดอะไร?”
“ผม...”
“ที่บอลบอกว่าใครจะกลัว?”
(อุ!!)
“ว่าไงจ๊ะตัวเอง?”
“......................................................”
“พี่ชายขา~~”
“ป้อม”
“คิดถึงจังเลย!!”
“พี่ก็คิดถึงครับ”
“กรี๊ด!!!...ดีใจๆๆๆ”
“หนวกหู”
“เสียงอะไรไม่รู้...ไม่น่าสนใจ”
“หนอย~~”
“หนูมีอะไรจะคุยกับพี่ชายเยอะแยะไปหมดแต่...”
“?”
“ก่อนอื่นป้อมมีอะไรดีๆจะให้พี่ชายดูค่ะ...รับรองว่าเด็ดแน่”
“อะไรเหรอ?”
“นายก็ลองดูด้วยตาของตัวเองสิ!!”
(หรือว่า)
“?”
“ทำไมไม่รับไปล่ะพี่ชาย?”
“ยังยอมรับไม่ได้ว่างั้นเถอะ”
“......................................................”
“งั้น...ฉันจะรับฝากไว้ให้ก่อนเพราะแถวนี้แมวขโมยจะ...”
“ฮึ๊บ!!”
“นั่นปะไรพูดยังไม่ทันขาดคำ...ไม่ได้แดกหรอกเว้ย~~”
“เดี๋ยวเถอะพี่ฝน!!...โดดตะครุบเป็นแมวเชียวนะ”
“ฮี้~~...เสียดายพลาด”
“อยู่ที่ฉันปลอดภัยที่สุด...ตกลงนะบอล”
“......................................................”
(ธรรมดาเราน่าจะขอมาดูให้มันรู้กันไปเลยแต่...)
“พี่ว่ามันคงจะไม่น่าดูสักเท่าไหร่”
“แบบนี้ยิ่งอยากรู้ไปใหญ่เลย...พี่อ๋อมส่งมานะ!”
“ทำไมฉันต้องส่งให้พวกเธอสองคน?”
“สองคนอะไร?...พี่ไม่ได้อยากรู้”
“แต่หนูอยากนี่นา”
“วันนี้ยังทำไม่สมอยากอีกหรือไง?”
“พี่อ๋อมพูดอะไรน่ะ?”
“ยัยตัวเล็กอย่ารู้ดีกว่า”
“ไม่!!...หนูจะรู้”
“ก็เหมือนพี่อ๋อมเมื่อวานแหละน่า--...ส่งห่อในมือมาให้ฝนเดี๋ยวนี้นะคะ”
“ฮึ!!...เข้าใจหาสถานที่ทำกันดีนี่นะ...ฉันจะเอามั่งและไม่ส่งให้เธอหรอกโว้ย!!!”
“นี่เธอสองคนจะหาเรื่องตีกันอีกแล้วเรอะ?”
“เจ๊มาช่วยหนูแย่งให้หน่อย”
“ป้อม...มาช่วยพี่”
“อะไรคะ?...นี่หนูยังไม่รู้อะไรเลยนะ”
“เลิกดีกว่า...หาประโยชน์อะไรไม่ได้”
“พี่แคทไม่อยากรู้หรือไง?”
“ไม่”
“อย่างเธอยังจะอยากเอาอะไรอีกนอกจากแบบเมื่อเช้าสินะ?”
“!?”
(พี่แคทหันขวับกับชายตามองอ๋อมด้วยความไม่พอใจทันที)
“ก็รู้ๆกันอยู่แล้วจะพูดมากไปทำไม?”
“เรื่องที่เราสามคนมีผัวคนเดียวกันน่ะนะ”
(หยึย~~)
“ฮี่~~...พี่อ๋อม...อยากกินเค้กหน่อยมั้ย?”
“เฮ่ย!!...พี่ฝนทำอะไรน่ะหนูซื้อมาตั้งแพง?...จะเอามากินกับพี่ชา...”
...ฝนไม่ฟังเสียงขว้างกล่องเค้กใส่อ๋อมแต่ก็ถูกปัดลอยไปทางพี่แคท...ถ้าแค่นี้สาวเจ้าผมยาวจะโดนคงผิดวิสัยละว่าแล้วหล่อนก็ยกเท้าหวดกล่องเค้กปลิวไปทางหน้าบ้านซึ่งจังหวะนั้นก็ได้มีใครบางคนเปิดประตูเข้ามาพอดี...
“หวะ...อุ๊บ!!!”
“แม่!?”
“คุณแม่!!!”
“อึ๊ย~~...นี่อะไรกัน?...พวกเธอเล่นบ้าอะไรกัน?”
“ฉะ...ฉันไม่รู้เฟ้ย!!”
“อ้าว!?...รอหนูด้วยสิพี่!!”
(กางเกงในพี่แคทสีส้ม...เอ้ยไม่ใช่!!...เค้กลอยไปโปะเข้าหน้าอานิภาเต็มๆส่วนพี่น้องเสือฉวยโอกาสโดดหนีออกทางหน้าต่างไปเรียบร้อย)
“วา~~...ครีมเลอะหน้าแม่ไปหมดเลย!!”
“เดี๋ยวหนูเช็ดให้ค่ะ”
“ไม่ต้องแล้ว!...เช็ดยังไงก็ไม่หมดหรอก”
“อุ!!”
“ใครขำห๊ะ?...ฮึ่ม!!!”
“ปละ...เปล่าครับ”
“แม่สอนกี่ครั้งก็ไม่รู้จักจำว่าอย่าเอาของกินมาปาเล่นกัน”
(ก็น่าขำจริงๆนี่...เค้กปอนด์ลอยละลิ่วเข้าหน้าอานิภาที่บังเอิญเปิดประตูเข้ามาอย่างแม่นยำจนผงะหงายหลังนั่งเผล่)
“แคทขอโทษค่ะคุณแม่”
...อานิภามาทำไมที่นี่ไม่รู้แต่ก็คงจะไม่ได้มานั่งโชว์(?)กางเกงในสีครีมลายดอกไม้เพียงอย่างเดียวแน่...
..............................................................................................................................
“กระผมหาได้แปลกใจต่อการกระทำของเขาไม่”
“พี่ก็พูดไปตั้งหลายครั้ง...ใครที่เชื่อว่ามันเป็นคนดีต้องกลับไปคิดซะใหม่แล้ว”
“เจ้าชู้หลายใจมักมากในกามมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงมากหน้าหลายตา...กระทั่งผู้ที่ชื่อว่าเป็นภรรยาของบิดาตนก็หาได้ยกเว้นไม่...น่ารังเกียจเหลือประมาณเจ้าค่ะ”
“ท่านพี่ศรเพทายมีความเห็นเกี่ยวกับคุณกวางฤทัยอย่างไรบ้างขอรับ?”
“หญิงเลว...เธอจะทำอย่างที่ยัยอ๋อมกล่าวหาหรือเปล่าพี่ไม่รู้แต่ที่ผ่านมาก็สมควรให้ถูกตราหน้าว่าผู้หญิงแพศยาแล้ว”
“สำหรับเรื่องนี้น้องมีบางอย่างจะพูดเจ้าค่ะ”
“หืม?”
“อะไรหรือขอรับ?”
“น้องเห็นว่าเอกคเชนทร์แลนางพญาเสือกำลังถูกใครบางคนจับตามองเจ้าค่ะ”
“ก็ม่อนไม่ใช่เรอะจ๊ะ?”
“มิใช่นะเจ้าคะ!”
“ฮ่าๆๆๆ...หยอกเล่น...ว่าแต่ใครรึ?”
“น้องยังมิทราบดอก”
“หึ!!...คนที่บังอาจจะลองของกับยัยจอมเจ้าคิดเจ้าแค้นนั่นคงไม่อยากกินดีอยู่ดีล่ะมั้ง?”
................................................................................................................................................
“หายไปไหนหมด?”
...หลังมื้อเย็นผมไม่เห็นพี่แคทกับฝนอยู่ในบ้านซึ่งพอไปถามอานิภาก็ได้คำตอบว่าพี่เซคเรียกไปที่บ้านและดูเหมือนจะไม่กลับมาในคืนนี้...
(แต่นั่นยังไม่สำคัญเท่ากับ)
“อาจะย้ายมาทำงานที่นี่จริงๆหรือครับ?”
“จริง...อามาที่นี่ก็เพราะเขาเรียกมาคุย”
“แล้วที่ทำงานเก่า?”
“แน่นอน...ไม่มีใครอยากให้อาลาออกจากที่นั่นแต่อาเคยคุยกับเพื่อนว่าจะมาทำงานด้วย”
“เพื่อน”
“เขาเป็นรองผอ.โรงพยาบาล...ที่จริงอาก็ยังไม่ตกลงเป็นมั่นเป็นเหมาะหรอกว่าจะมาทำงานที่นี่แค่มาพูดคุยกันก่อน...ถ้าอะไรๆมันโอเคอาก็จะย้ายมาทำ”
“อาสนคงคิดถึงแย่”
“...มันจะใช่รึ?”
“?”
“อ้าว!?...ลืมเอารถเข้ามาจอดข้างใน”
“....................................................”
“บอลจะออกไปข้างนอกเหรอ?”
“ใช่ครับ”
“พอแคทกับฝนไม่อยู่ก็จะหนีเที่ยว”
“เปล่า...ผมบอกพวกเธอแล้วครับ”
“หึๆ”
...อานิภาออกไปขยับรถเข้ามาจอดในบ้านส่วนผมเข้าห้องจะเปลี่ยนชุดออกไปงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนแต่พอดีมีสายเข้ามาซึ่งก็เป็นเจ้าของงานนั่นเองที่โทรมาเลื่อนเป็นวันพรุ่งนี้...
“อะไรวะเลื่อนกันได้ด้วย?...กูกะจะไปแล้วเนี่ย!”
“กูมีธุระด่วนพอดี...พรุ่งนี้ๆ”
“งั้นไม่รับประกันโว้ยว่าพรุ่งนี้กูจะว่าง!!”
(อะไรของมันก็ไม่รู้)
“ช่วยไม่ได้...งั้นก็ปิดประตูหน้าบ้านเพราะเราจะไม่ออกไปแล้ว”
(ปิดล็อคประตูเรียบร้อยเราก็จะเข้าบ้านพอดีตาเหลือบไปเห็นเสื้อผ้าที่ตากไว้ที่ราว)
“ผีจะลืมเก็บล่ะมั้งนี่?”
“.......................................................”
“ของตัวเองซะด้วยนะ...หืม?”
(ไฟห้องน้ำเปิด)
“........................................................”
(มะ...ไม่ดีมั้ง?...เกิดใครมาเห็นถูกด่ายับว่าเป็นไอ้โรคจิตแน่)
“........................................................”
(จิตด้านมืดเริ่มเข้ามาครอบงำแล้ว...อย่านะ!!)
“........................................................”
(หยุด!!!...เราจะทำอย่างที่คิดไม่ได้)
...แต่ผมกลับควานหาช่องที่จะมองเข้าไปในห้องน้ำเป็นการใหญ่และก็ต้องใช้ความระมัดระวังเป็นอย่างมากเพราะถ้าเกิดคนที่อยู่ในห้องน้ำรู้ตัว...จบสิ้น...ไม่มีทางแก้ตัวได้เลย...
“พอเห็นๆ”
(เวรแท้!!!...แล้วเรานึกยังไงถึงแอบดูอาตัวเองแก้ผ้าอาบน้ำเนี่ย!?)
“ฮึมๆๆ”
(อานิภาเข้ามาแล้วและกำลังแปรงฟันอยู่...อ้าว!?...เสื้อผ้ายังไม่ถอดนะ...หรือเธอจะไม่ได้อาบน้ำด้วย?)
“ผิดหวัง”
“..........................................................”
(ไม่...ไม่ใช่...พออานิภาแปรงฟันบ้วนปากเสร็จก็เริ่มจะถอดเสื้อกับกางเกง...อูย~~...นี่สิน๊าที่เขาเรียกงามแต้งามว่า...สวยตามแบบฉบับสาวเหนือที่ส่งต่อให้ลูกสาว)
“..........................................................
“ว้าว~~...สุดแจ่ม!!!...บางจนเห็นก้น”
(พบกันอีกแล้วน้องหนูดอกไม้สีครีม)
“อือ--”
(เฮ่ย!!!...เมื่อกี้อานิภาคราง...ครางทำไม?)
“อะไรติด?...อ๋อ!...ไม่มี”
(ที่แท้ก็เอานิ้วลูบที่เป้ากางเกงใน...คงรู้สึกสยิวแน่ๆเลย)
“แม่เจ้าเว้ย!!...หน้าอกอานิภานี่เห็นกี่ทีๆก็ไม่เคยเบื่อเลยแฮะ”
(จะมีชอตเด็ดช่วยตัวเองในห้องน้ำไหมน้อ~~...ลุ้นๆๆ)
...แล้วทันใดนั้นผมต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีมือของใครบางคนวางบนหัวไหล่ขณะที่อานิภากำลังหันหลังก้มถอดกางเกงยีนส์...พอหันไปมองก็ยิ่งเสียววาบเข้าไปถึงกระดูกสันหลังเพราะคนๆนั้นคืออาอรศินีย์แฝดผู้น้อง...
“อามิคิดว่าเธอจะเป็นคนเช่นนี้”
“ผะ...ผมขอร้องล่ะ!!!...อานีย์อย่าบอกใครนะครับ!!!!”
“..........................................................”
“นะครับ”
“อาจะทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่มิได้”
“ใครอยู่ตรงนั้นน่ะ?”
(ซวยแล้ว!!!...อานิภารู้ตัวจนได้)
“น้องเองเจ้าค่ะ”
“ทำไมหรือจ๊ะนีย์?”
“ไป”
(น้องสาวฝาแฝดอานิภาตบบ่าให้เราเดินเข้าบ้านโดยจังหวะนั้นอานิภานุ่งกระโจมอกเดินออกมาพอดี)
“บอลทำไมเหรอ?”
“เขาด้มๆมองๆอยู่ด้านหลังบ้านแลแอบดูท่านพี่อาบน้ำเจ้าค่ะ”
“...โฮ่”
“ผมขอโทษจริงๆครับ”
“ลามกที่สุด...ฉันเป็นอาแท้ๆของเธอนะแล้วยังจะกล้าทำแบบนี้ได้”
“จะให้น้องกระทำอย่างไรเจ้าคะ?”
“แล้วนีย์คิดว่าไง?”
“เรื่องนี้ท่านพี่เอกภพจักต้องทราบ”
...ตายโหง!!!!...ผมได้เน่าตายทั้งกลมแน่ถ้าเรื่องหลุดไปถึงหูพ่อ...ได้อับอายขายขี้หน้ากันก็คราวนี้...อย่าทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่เลยนะครับ...
(จะให้ยกมือไหว้ท่วมหัวหรือก้มกราบแทบเท้าก็ยอม)
“ขอร้องอานีย์ล่ะครับ...อย่าบอกให้พ่อรู้เลย”
“เช่นนั้นเธอก็มิสมควรกระทำเสียแต่แรก...หากจะโทษก็จงโทษความมิรู้จักยับยั้งชั่งใจของตนเอง”
(เรื่องแบบนี้ไม่สมควรจะเกิดขึ้น!!!!...ไม่ๆๆๆๆ)
“ไม่คิดว่าบอลจะเป็นคนแบบนี้...ที่ผ่านมาอาไว้ใจคนผิดจริงๆ”
“...........................................................”
“แต่ว่า”
“ท่านพี่?”
“บอลกลับห้องเถอะ”
“เอ๊ะ?”
“ท่านพี่เอ่ยว่าอะไรนะเจ้าคะ!?...ท่านพี่จะ”
“ฮื่อ~~...อย่าทำให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่เลยน่า”
“ขอบ...ขอบพระคุณอานิภามากครับ!!!!”
“ท่านพี่...เหตุใดจึง...”
“บอลเป็นหลานของเรานะนีย์”
“แต่...”
“...........................................................”
“...ทราบแล้วเจ้าค่ะ”
“นีย์ไปรอที่ห้องก่อน...เดี๋ยวพี่จะบอกเหตุผล”
“เจ้าค่ะ”
“...........................................................”
“จริงๆเล้ยเจ้าตัวดีนี่!!...ชอบหาเรื่องซวยใส่ตัวเอง”
“อานีย์จะบอกพ่อจริงๆหรือครับ?”
“บอกแน่”
“อึ๋ย!!!”
“แต่อย่าห่วง...ตอนนี้เธอไม่พูดอะไรแล้วล่ะ”
“จริงๆหรือ?”
“เออย่ะ!!...ไม่เชื่ออาเรอะ?”
“เชื่อๆ...เชื่อสิครับ”
“เอ้า!...กลับห้องได้”
“ครับ”
“...เดี๋ยว”
“?”
“อย่าบอกแคทกับฝนเชียวนะ”
“หา?”
(อานิภาพูดแปลก...เราจะพูดได้ยังไงเพราะขืนบอกก็มีแต่ตายหยังเขียดน่ะสิ!!!)
ฮะๆๆ
(หัวเราะอย่างอารมณ์ดีแสดงว่าไม่โกรธเรา)
“แล้วก็...”
“ครับ?”
“คราวหน้าไม่ต้องแอบ...ถ้าอยากดูอาจะเปิดให้ดูเอง”
“!!!!!!!!!!”
“ฮิ”
...พูดจบอานิภาก็ปลดปมผ้าเช็ดตัวเผยให้เห็นเรือนร่างอันเปลือยเปล่าแต่แค่แป๊บเดียวเท่านั้นหนำซ้ำยังขยิบตาหวานให้...
“ไง!...เจ้าหลานลามก...ตะลึงตาค้างไปเลยรึ?”
(จะไม่ให้ตะลึงยังไงไหว!!!...เล่นเปลื้องผ้าให้ดูกันต่อหน้าต่อตาแบบนี้...อูย~~...รุนแรงมาก!!!!...ท่อนบนยอดอกตั้งชูชันส่วนท่อนล่างก็เห็นขนสีดำชัดแจ้งเต็มสองตาเชียว)
“แล้วยังมัวยืนแข็งไม่ยอมไปอีกแน่ะ?...เดี๋ยวฟ้องแคทกับฝนซะเลย...เบร้~~”
(ก่อนกลับเข้าห้องน้ำยังแลบลิ้นให้...เหลือเกินจริงๆอาสาวของเราคนนี้)
“เฮ้อ~~...แต่ก็รอดไปทีเรา...อื๋อ?”
(อานีย์ยืนมองเราอยู่ตรงระเบียงชั้นสอง)
“เอ่อ--...อาครับ...ผมสัญญาว่าต่อไป...”
“ท่านพี่พูดจริง”
“?”
“ก็ประโยคที่ว่าที่ผ่านมาอาไว้ใจคนผิดจริงๆไง”
“.....................................................”
“กลับเข้าห้องไปสำนึกซะว่าตนกระทำผิดอะไรบ้างแลจงอย่าออกมาจนกว่าจะถึงเวลาอรุณรุ่ง”
“ครับ”
“ครั้งนี้จะถือเสียว่าหาได้มีอะไรเกิดขึ้น”
(คืนนี้ทั้งคืนเราจะไม่ยอมย่างกรายออกมาพ้นประตูห้องเด็ดขาด...ไว้ใจได้เลย!!!)
...............................................................................................................................................................
ตัวอย่างในตอนหน้า Garnet Sidestory 1 “ชะตากรรมของน้องคนเล็ก!?”
“พี่เซคคือจอมแผนการและก็ร้ายกาจเสียยิ่งกว่าแม่มด”
“หนูก็ไม่อยากจะพูดสักเท่าไหร่หรอกนะแต่พี่แคทเป็นคนที่สวยจริงๆ”
“พี่เอ้เป็นคนที่ไม่สมควรจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย...หนูขอยืนยันเลย”
“ไม่มีใครทำตัวลึกลับน่าสงสัยเท่าพี่ม่อนอีกแล้ว...หนูน่ะกลัวคนๆนี้ที่สุด”
“ที่จริงพี่อ๋อมเป็นคนที่ใจดีมากๆและเธอเพียงแค่อยากอยู่กับคนที่ตัวเองรัก”
“พี่ชายที่ใจดีและน่ารักที่สุดในโลก...สักวันจะต้องเอามาเป็นของหนูให้จงได้!!!!”
“คนอะไรน่าโมโหนัก...แค่นึกถึงหน้าพี่ฝนความดันของหนูก็พุ่งพรวดแล้ว!!!”
