หน้าเว็บ

วันศุกร์ที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2555

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 56

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 56 “กรรมนั้นคืนสนอง!?”

...ช่วงเวลาตีหนึ่งก่อนจะเกิดเหตุ “ร้ายแรง” กับพระเอกของเราราวๆชั่วโมงกว่าก็มาดูความเป็นไปของพี่น้องคนอื่นๆกัน...เริ่มจากที่บ้าน “จัตุรัสชุมนุม” ...

“คุณสุรีย์พรรณยังไม่นอนหรือคะ?”
“...ฉันมาเข้าห้องน้ำ...แล้วเธอ?”
“ศิโทรหาคุณศรรัตน์ค่ะ”
“เวลาป่านนี้ยังมีอะไรอีก?”
“.............................................”
“เป็นเรื่องที่พูดไม่ได้รึ?”
“คือ...คุณศรรัตน์และคุณศรโกเมนจะมาที่นี่ค่ะ...ความจริงน่าจะมาถึงก่อนสามทุ่มแต่นี่ตีหนึ่งแล้วนายหญิงเลยสั่งให้หนูโทรถาม”
“เอาเถอะ...จะมาด้วยเหตุผลอะไรฉันพอเดาออกแต่มีอย่างหนึ่งที่คิดเท่าไหร่ๆก็ไม่เข้าใจสักที”
“?”
“วันก่อนที่หอพักของบอล...จำที่ฉันถามเธอได้หรือเปล่า?”
(“แกมีความภักดีกับไอ้สารเลวนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ในเมื่อเจ้านายของแกก็มีอยู่?...สิ่งที่พวกแกสามพี่น้องกำลังกระทำคือการทรยศเนรคุณ!!!)
“คะ...คือว่า...”
“พอพี่เซครู้ก็สงสัยเช่นกันเพียงแต่ยังไม่เรียกพวกเธอไปถาม...ตอบหน่อยได้มั้ยว่าเป็นเพราะอะไร?”
“.................................................”
“ฉันจำได้นะว่าทั้งสามคนไม่รู้จักบอลเป็นการส่วนตัวมาก่อนแล้วจู่ๆก็เอาตัวเข้าปกป้องเขา...นั่นเป็นสิ่งที่ฉันประหลาดใจมาก...โดยเฉพาะเธอที่อาจจะถึงขั้นยอมสละชีวิตเพื่อบอลได้”
“นั่น...นั่นเพราะคำสั่งของนายหญิงค่ะ”
“...จริงหรือ?”
“หนูไม่กล้าโกหกคุณสุรีย์พรรณค่ะ...ทุกถ้อยคำล้วนเป็นความจริง...นายหญิงสั่งพวกเราว่าคุณเอกคเชนทร์จะเป็นนายใหญ่คนต่อไปดังนั้น...”
“...พูดเอาเองอยู่ฝ่ายเดียว”
“คะ?”
“อย่าว่าแต่ฉัน...แม้กระทั่งเจ้านายที่แท้จริงของเธอก็ไม่ยอมรับผู้ชายคนนั้น”
“หากตาหนูไม่ได้เป็นงั้นก็ไม่มีใครจะได้สิทธิ์นี้”
“คุณป้า...”
“นายหญิง”
“อ๋อมว่ายังไง?”
“ติดธุระเลยมาช้าค่ะแต่บอกว่าจะเดินทางภายในคืนนี้”
“เวลาป่านนี้คงต้องให้คนที่นั่นมาส่ง...เธอไปนอนได้แล้วล่ะ...ขอบใจมาก”
“ค่ะ”
“สำหรับคำถามของหนูแคทเดี๋ยวป้าจะตอบให้เอง...ป้ามั่นใจเต็มร้อยว่าพ่อบอลจะได้ขึ้นเป็นผู้นำของวิษณุมนตรี...อย่างแน่นอน”
“ยังมีเอ้อีกคนนะคะ”
“ไม่ได้หรอกจ้ะและอีกอย่างเจ้าตัวก็บอกหลายครั้งว่าไม่เอาด้วย”
“แต่ว่า...”
“อย่าดื้อแพ่งต่อไปเลย...ผิดจากพ่อบอลก็ไม่มีใครอีก”
“หนูยอมรับเขาไม่ได้...หญิงสาวหลายคนต้องเสียน้ำตาก็เพราะเขาโดยเฉพาะพี่กุนผู้ที่มีบุญคุณต่อชีวิตหนู”
“เรื่องนั้นป้าก็รู้...ราวๆห้าปีก่อนตอนที่สันต์ถูกเพื่อนสนิทหักหลังและต้องเสียชีวิตไปหนูแคทก็เศร้าใจมากคิดจะฆ่าตัวตายตามแต่หนูกุนรีบเดินทางขึ้นไปลำปางแล้วคอยช่วยปลอบใจจนหนูแคทกลับมาเข้มแข็งอีกครั้ง”
“ถ้าพี่กุนไม่มาช่วยเตือนสติ...แคทก็อาจจะคิดสั้นทำเรื่องบ้าๆไปแล้ว”
“นั่นก็ถือว่าน่ายกย่องแต่ไม่ควรเอามาปนกัน”
“?”
“หากพวกผู้หญิงบ้านนั้นทำตามเงื่อนไขของคุณยายได้ก็ถือว่าผ่านการทดสอบและสามารถไปอยู่กินกับพ่อบอลในฐานะอนุ”
“วะ...ว่าอะไรนะคะ?”
“ได้ยินไม่ผิดหรอกจ้ะ...อยู่กันโดยไม่จดทะเบียนสมรส”
“ไม่จริงน่า!!!...พี่กุนคือคนรักคนแรกของบอลฉะนั้นก็ต้องเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมาย!?”
“ฮะๆๆๆๆๆๆ...อย่า ล้อเล่นไปหน่อยเลย--...นี่ถ้าไม่ใช่หนูแคทรับรองเดือดร้อนแน่...ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายที่ว่าคือลูกสาวของป้าต่างหาก!!...อ๋อมคือผู้หญิงที่จะเข้าพิธีแต่งงานกับตาหนูอย่างถูกต้องตามประเพณีไม่ใช่ลูกของกวางฤทัยหรือศรีวิการวมไปถึงใครหน้าไหนทั้งหมด!!!!”
“...คุณป้า”
“ยายเค้าอุตส่าห์ใจดีจะ ให้เข้าร่วมวงศ์ตระกูลแล้วยังมาเล่นตัวเรียกร้องไอ้โน่นไอ้นี่อีกงั้นก็ไม่ต้องได้รับอะไรแม้แต่สตางค์แดงเดียวล่ะกัน...เฮ้อ!!...ยายของหนูเนี่ยใจดีมากๆ”
“แล้ว...คุณป้าล่ะคะ?”
“ป้ารึ?...จะไม่มีเงื่อนไขอะไรให้หรอก...ยัยพวกนั้นต้องไปให้พ้นจากชีวิตตาหนูสถานเดียวเท่านั้น!!!”
“....................................................”
.....................................................................................................................................

...เวลาเดียวกันที่หมู่บ้านโยนกทักษิณกับว่าที่เจ้าสาวของนายบอล(!?)...

“เสียท่ายัยน้าบ้าจนได้!!...แอบใส่ยานอนหลับในอาหารตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“ในแก้วน้ำต่างหากจ้ะพี่...น่าจะเป็นตอนที่รินน้ำให้เรา”
“เจ็บใจนัก!!!”
“ป้อมก็พลอยติดร่างแหไปด้วย...น้านีย์ใจร้ายจัง~~”
“ว่าแต่แกมานั่งหัวโด่อยู่นี่ได้ไงวะ?”
“ฮึ!...มาคอยเฝ้าพวกเราน่ะสิคะจะมีอะไรอื่น?”
“...กระผมปฏิบัติตามคำสั่งของท่านแม่”
“เชอะ!!...เรื่องอุบายเล่ห์กลยกให้แม่แกคือต้นตำหรับ”
“ก็พอๆกับฝีมือแหละ...ไม่งั้นจะเป็นอาจารย์ของพวกเราได้เหรอ?”
(“มะ...มาทำอะไร?...จะมาซ้อมฉันอีกแล้วใช่มั้ย?”
“ใจร้ายเหลือเกิน~~...เหตุใดหลานศรบุษราคัมจึงมองน้าในแง่ร้ายเช่นนี้?”
“เฮ่ย!?”
“หวาๆๆ~~...พี่อ๋อมทำน้านีย์ร้องให้!”
“ไม่...ไม่ใช่เฟ้ย!!”
“เห็นน้าเป็นคนชอบความรุนแรงหรืออย่างไรกัน?...ที่มานี่ก็เพื่อแบ่งต้มข่าไก่บ้านให้หลานทั้งสองเท่านั้น”
“...............................................”
“...............................................”
“เอ่อ--...งั้น...งั้นฉันขอโทษที่เข้าใจผิด...คือมันระแวง”
“...............................................”
“หยุดน้ำตาร่วงซะทีเถอะน้า!...ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองทำผิด”
“เช่นนั้นน้าจะเอาไปใส่ชามในครัวจ้ะ”
“ไม่ต้องแบ่งใส่ถ้วยนั้นถ้วยนี้ให้วุ่นวาย...ป้อมยกหม้อข้าวกับจานชามมา...น้าก็กินกับพวกเรานะ”
“แต่น้าทานมาแล้ว...”
“ฮื่อ~~...กินข้าวกะลูกกะหลานไม่ใช่ใครอื่นสักหน่อย...ฉันรู้ว่าน้าเป็นคนกินจุฉะนั้นยังกินได้อีกแน่”
“ก็ได้จ้ะ”)
“อุตส่าห์คอยจับตาดูแท้ๆ...บอกมานะว้อยไอ้เอ้ว่าแกรู้เห็นเป็นใจด้วยหรือเปล่า!?”
“กระผมหาได้มีส่วนเกี่ยวข้องแม้แต่นิดนะขอรับ!!...มาถึงก็เห็นทั้งสองหลับไปแล้ว”
“พี่อ๋อม!...เสื้อๆ”
“โว้ย!!...จะตีสองแล้วแต่ฉันยังต้องแก้ผ้าแก้ผ่อนเป็นชีเปลือยอีก...แกมองอะไรวะเดี๋ยวแม่ถีบกลิ้งลงใต้ถุนซะนี่!!!”
“โวยวายเอะอะมะเทิ่งมิกลัวชาวบ้านจะรู้หรือไงขอรับ?”
“ฉันไม่กลัวและก็ไม่อายด้วย!!”
“อย่างนี้เอง--”
“?”
“ก่อนกลับท่านแม่บอกกระผมว่าเธอหาได้มีความเป็นกุลสตรีแลมิอาจจะไปเป็นแม่บ้านแม่เรือนให้กับใครได้”
“ก็เลยวางยาเพื่อไม่ให้ฉันไปหาบอล?”
“แล้วป้อมเกี่ยวอะไรถึงโดนด้วยเนี่ย!?”
“ท่านแม่ห่วงใยทั้งสองนะขอรับ...เดินทางในยามค่ำคืนอาจจะเกิดอันตราย”
“ยังเห็นพวกเราเป็นเด็กอยู่อีกแถมชอบพูดเองเออเอง...ห่วงจะเกิดอันตรายก็พอฟังขึ้นแต่เอาเกณฑ์อะไรมาตัดสินว่าฉันไม่มีความเป็นผู้หญิง...กิริยามารยาท?...เชอะ!!...ไอ้ประเภทเงียบๆติ๋มๆอ่อนแอรึไม่ก็วี้ดว้ายดีแต่ร้องให้คนอื่นช่วยมันจะไปหาแดกอะไรกัน?”
“...........................................”
“ป้อมอาบน้ำแต่งตัว...เราจะไปหาแม่”
“โกหกอีกแล้วนะขอรับ”
“ยุ่งจริงโว้ยไอ้หมอนี่!!”
“อย่าขัดขวางกันอีกเลยน่า--...รู้ๆอยู่ว่ายังไงพี่เอ้ก็ห้ามไม่ได้”
“ข้อนั้นกระผมทราบแต่รอถึงรุ่งเช้าก่อนมิได้หรือ?”
“ไม่รอ!!...ที่จริงฉันจะไปหลังกินข้าวเย็นด้วยซ้ำ...ถ้าแม่แกไม่เล่นอะไรบ้าๆบอๆล่ะก็ป่านนี้ฉันเรียบร้อยกับบอลไปแล้ว!!!”
“จะมิสนใจในความห่วงใยที่ท่านแม่มีต่อเธอหรืออย่างไรกัน?”
“ถ้าห่วงนักแกก็ไปส่งพวกฉันสิ”
“กระผม?”
“ไปส่งให้ถึงบ้านจัตุรัสชุมนุมเลยนะจ๊ะพี่เอ้”
“..........................................”
“ไม่งั้นหนูกับพี่ก็คงจะต้องนั่งรถเมล์ไปเอง”
“ฮืม~~...ท่านแม่ช่างคาดการณ์ได้แม่นยำนัก”
“?”
“ความจริงท่านสั่งกระผมมาแล้วว่าหากทัดทานมิได้ก็ให้ไปส่งทั้งสองที่บ้านจัตุรัสชุมนุมแลนอกจากนี้ยังพูดอีกว่า...”
“อะไรคะ”?
“กับคนหัวดื้อหัวรั้นก็ต้องปล่อยให้ไปพบเจอความลำบากด้วยตนเองจึงจะรู้สำนึกแลหุบปากไปเอง”
“ยัย...ยัยน้าบ้าหลอกด่ากันนี่หว่า!?...หาว่าฉันเป็นคนอวดดีรึ?”
“ใจเย็นๆจ้ะพี่...นับหนึ่งถึงสิบ”
“...น่าเห็นใจเอกคเชนทร์ที่มีพี่สาวเจ้าอารมณ์”
“ไอ้เอ้!!”
“อะ...อะแฮ่ม!!”
“...เจ้าสำบัดสำนวนทั้งแม่ทั้งลูก...ฝากไว้ก่อนเหอะ!!”
......................................................................................................................................

...และในขณะเดียวกันที่โรงพยาบาลประจำมหาวิทยาลัย...

“ท่านพี่เจ้าคะ”
“เพิ่งจะนอนไปชั่วโมงกว่าๆเองตื่นซะแล้ว...มีอะไรจ๊ะ?”
“...มาตาม”
“พี่แค่ขึ้นมารับลมเย็นๆเดี๋ยวก็กลับไปนอน”
“แต่มิสมควรสูบบุหรี่นะเจ้าคะ...ม่อนห่วงใยสุขภาพของท่านพี่”
“โธ่~...บอกหลายครั้งแล้วว่าพี่เพิ่งจะสูบตอนย้ายมาอยู่ที่นี่น่า!...แค่เรื่องนี้เท่านั้นที่ช่วยทำไม่รู้ไม่เห็นบ้างก็ได้”
“............................................”
“ยามสามแล้ว...ไหนว่าจะไปหาเจ้านั่นไง?”
“...เขาตื่นอยู่”
“ดึกป่านนี้แล้วน่ะนะมัวทำอะไรกัน?...อ๋อ!!...คงจะเพราะกระสับกระส่ายไม่มีรูให้เสียบแก้เงี่ยนมั้ง?”
“ท่านพี่ใช้ถ้อยคำหยาบโลนอีกแล้วนะเจ้าคะ!?”
“น้องยังเป็นเด็กประถมหรือไง?”
“เอ๊ะ!?”
“ไม่ใช่ๆ...โตเป็นสาวเต็มตัวแถมหน้าอกก็ใหญ่เต็มมือนิ...ฮิ!...ไม่ใส่เสื้อในซะด้วย”
“ท่านพี่--”
“กางเกงในก็ไม่นุ่ง...เตรียมพร้อมทุกเวลาเชียวนะ”
“อย่าเจ้าค่ะ!...มิใช่ที่บ้าน”
“ไม่เป็นไรพี่ไม่ถือ...ขอแค่มีความต้องการจะเป็นที่ไหนก็ได้”
“มิทราบว่าเอาท่านพี่สุรีย์พรรณไปไว้ที่ใดเจ้าคะ?”
“หือ?”
“อย่างไรเสียน้องก็คงจะสู้ท่านพี่สุรีย์พรรณมิได้ดอก”
“แน่ะ!!...หึงพี่ใช่มั้ย?”
“.............................................”
“แคทเค้าไม่รู้จะไปปลดปล่อยกับใครพี่เห็นใจก็เลยช่วยแต่ยังไงม่อนก็เป็นที่หนึ่งของพี่เสมอจ้ะ”
“มิต้องมาปากหวานเลยเจ้าค่ะเพราะลับหลังน้องท่านพี่ก็ชอบเล่นหูเล่นตากับหญิงอื่น”
“ก็แค่มองเฉยๆ”
“.............................................”
“จริงๆนะ”
“เจ้าค่ะ”
“ชื่นใจพี่เหลือเกิน~~...เมื่อกี้เราคุยกันถึงไหน?...อ๋อ!...ความมักมากของเจ้าเอกคเชนทร์...อา--...ม่อนก็น่าจะช่วยสงเคราะห์ให้เจ้านั่นสักหน่อยนะ”
“ท่านพี่!!!”
“อย่าเข้าใจผิด...พี่หมายถึงว่าคืนนี้ม่อนไปหลอกมันให้จับไข้หัวโกร๋นหำจะได้เหี่ยวหดซะเลย...ฮ่าๆๆ...นี่แค่พูดเล่นอย่าทำจริงนะ”
“...น่าสนใจ”
“หือ?”
“เปล่าเจ้าค่ะ”
....................................................................................................................

...ส่วนทางด้านพระเอกของเรา...

“ดึกดื่นยังโทรมาจีบเค้าอีกเหรอ?”
“...ฉันนอนไม่ค่อยหลับเลย”
“ดีใจที่จะได้ไปอยู่บ้านใหม่?”
“เธอก็พูดเรื่อยเปื่อย”
“ฝนไปอยู่เป็นเพื่อนไหมล่า--”
“จะรบกวนเปล่าๆและขืนพี่เธอรู้ล่ะก็ฉันเละแน่”
“ไม่รู้หรอกเพราะไม่อยู่บ้าน”
“ไปไหน?”
“เจ๊ค้างที่บ้านอีกหลังน่ะ...แฮ่ม!!...ถ้าอยากเจอฝนก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่...ไม่เกินสิบ...สิบห้านาทีก็ถึงโรง’บาลแล้ว”
“พูดเป็นเล่นรถก็ไม่มี...ไม่สิ...มีแต่เธอก็ขี่ไม่เป็นแล้วจะมายังไง?”
“เค้ามีวิธีของเค้าก็แล้วกันน่า--”
“อย่าลำบากเลย...พรุ่งนี้ก็เจอกัน”
“ที่ว่านอนไม่ค่อยหลับน่ะกลุ้มใจอะไรหรือเปล่า?”
“ก็...ไม่เชิง”
“...ยังคาใจกับเสียงของสาวปริศนานั่นใช่มั้ย?”
“ฝน”
“จ๋า~~”
“ฉันรู้ว่าเธอคนนั้นเป็นใคร”
“...สามพี่น้องบอกเรอะ?”
“อืม”
“รู้อะไรมั่ง?”
“แค่ชื่อจริงกับชื่อเล่นและนิสัยใจคออีกนิดหน่อย”
“...โฮ่~~”
“ตอนเด็กไม่เคยพบกันใช่มั้ย?...คือฉันไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับลูกพี่ลูกน้องคนนี้เลย”
“ถูกแล้ว”
“เหตุผลคืออะไร?”
“ถ้าถามอย่างนี้ก็คงต้องคุยกันยาวนะแต่เอาสั้นๆก่อน...พี่ม่อนเป็นคนชอบเก็บตัวมาตั้งแต่เด็กเพราะมีปัญหาทางร่างกาย”
“ปัญหา...ทางร่างกาย”
“บอกก็ได้...ดวงตาของเธอไม่ดีมาแต่เกิด...ปัจจุบันก็คงมองอะไรแทบจะไม่เห็นแล้วล่ะ”
“มะ...มันจะเป็นไปได้ไงก็เมื่อเย็นนั่น!?...ตาเธอก็...เหมือนคนปกตินี่แถมเดินไปไหนมาไหนได้...”
“นี่ที่รักขา~~...คนๆนั้นที่ตัวเองเห็นน่ะไม่มีอะไรสักอย่างที่จะเป็นความจริงเลย...ชื่ออะไรเป็นใครมาจากไหนไม่รู้กับจะมีตัวตนอยู่จริงหรือเปล่าก็ยังเป็นเครื่องหมายคำถามตัวเบ้อเร้อ!?...ไม่แน่นา--...ฝนที่กำลังคุยกับบอลอยู่นี่ก็อาจจะเป็นพี่ม่อนปลอมตัวมาก็ได้...เอิ๊กๆๆ”
...ยังจะมีแก่ใจพูดเล่นหัวกับผมอีกแน่ะยัยผีนี่...ไม่มีทาง!!!...ต่อให้จอมโจรลูแปงมาเองก็เลียนแบบสาวน้อยหยาดฝนนี่ไม่ได้อย่างสมบูรณ์แบบแต่เมื่อกี้เอ่ยคำว่า “นี่ที่รักขา” พร้อมลากเสียงยาว...อูย~~...เสียวสันหลังวาบ!!!...
“เธอไม่สวยรึถึงไม่เปิดเผยใบหน้าที่แท้จริง?”
“เหวอ!!...พี่ม่อนเนี่ยนะไม่สวย?...ถ้าเธอขี้เหร่ล่ะก็ฝนจะกลายเป็นผู้หญิงอัปลักษณ์ในบัดดลเลยนะเคอะ!!!”
“พูดเล่น...สาวๆตระกูลนี้มีแต่สวยน่ารักทั้งนั้น...คือฉันไม่เข้าใจ”
“ก็ไม่ต้องเข้าใจสิน่าปวดหัวเปล่าๆ...แอะๆ!!...ตัวเองสนใจพี่ม่อนเข้าแล้วใช่มั้ย?”
“บ้า!!...หน้าตาเป็นไงก็ไม่รู้แล้วมีเยี่ยงอย่างอะไรจะไปสนใจ?”
“ถ้าได้เห็นตัวจริงแล้วยังจะเสียงแข็งแบบนี้ไหมน๊า~~”
“ฉันไม่ใช่คนประเภทที่เห็นผู้หญิงแค่ครั้งเดียวก็จะเที่ยวไล่แจกขนมจีบนะเว้ย!!”
“แล้วเค้าจะคอยดู๊~~”
...หึ!...บางครั้งเถียงกับยัยเขี้ยวปิศาจก็สนุกดีเหมือนกันแต่ก็ถูกตรงที่น่าปวดหัวเปล่าๆถ้าจะคิดเรื่องของคนประหลาดลึกลับที่แม้แต่ใบหน้าก็ไม่ยอมเปิดเผยในเวลานี้...
“แสดงว่าไม่มีความจริงใจที่จะทำความรู้จักกัน...พอแล้ว...ราตรีสวัสดิ์”
................................................................................................................................

“...............................................”
“...............................................”
“เฮ้ย!!?”
“อย่าส่งเสียง...อย่าขยับ”
“ไม่!!...ยะ...อย่าทำอะไรผมนะ!!!”
...ช่วงเวลาตีสามกว่าๆขณะที่ผมกำลังหลับสบายก็เกิดเหตุให้ต้องหายง่วงเป็นปลิดทิ้งเพราะจู่ๆมีวัตถุบางอย่างมาจ่อที่คอหอย...
“คุณ...คุณต้องการอะไร?...ห้อง...ห้องนี้ไม่มีของมีค่า”
“หุบปาก!!”
“อะไร!?...จับ...จับผมมัดทำไม?...อุ!!”
“พูดอีกโดนเฉือนแน่!!!”
...ต่อให้ตกใจขนาดไหนแต่ผมทราบดีว่าถ้าไม่ทำตามก็อาจมีสิทธิ์อายุสั้นก่อนเวลาอันควรจึงต้องปิดปากเงียบกริบไม่กล้าแม้กระดิกตัว...คนๆนี้เอาเชือกที่เตรียมมาผูกแขนขากลางลำตัวผมตรึงไว้กับขอบเตียงอย่างแน่นหนาและยังอุดปากผมด้วยผ้าเช็ดหน้าอีก...ปล้นทรัพย์,ลักพาตัวเรียกค่าไถ่,ฆาตกรรม...ตกลงเขาจะทำอะไรกันแน่?...
(ลักพาตัวเรียกค่าไถ่ไม่น่าจะใช่เพราะจับเรามัดติดกับเตียงส่วนปล้นทรัพย์ก็เสียเวลาเปล่าเพราะที่นี่ไม่มีของมีค่าอะไรนอกจากเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวอีกนิดหน่อยเท่านั้น...เรียกพยาบาลดีมั้ย?...ไม่ได้ๆ)
“............................................”
(งะ...งั้นก็ฆาตกรรมน่ะสิ!?...ไม่นะ!!!!...เราไปทำอะไรให้ใครแค้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?)
...บุคคลนิรนามรูดม่านที่หน้าต่างและเดินไปล็อคกลอนประตูห้องซึ่งปกติโรงพยาบาลเขาจะไม่ล็อคจากนั้นก็ปิดไฟในห้องน้ำกับไฟตรงประตู...พอเริ่มชินในความมืดก็เห็นว่าคนๆนี้แต่งชุดหมีสีดำสวมหมวกไอ้โม่งสีเดียวกันพร้อมคาดผ้าปิดปากอย่างมิดชิดจึงไม่รู้เลยว่าเป็นใครและมองไม่เห็นดวงตาของเขาด้วยซึ่งเข้าใจว่าอาจจะใส่แว่นตาดำปกปิดอีกชั้นก็ได้...
(รึจะเป็นคนที่เรารู้จักจึงอำพรางใบหน้าตนเองถึงขนาดนี้?)
“อีก...ชั่วโมงกว่าๆ”
...หืม?... อีกชั่วโมงกว่าๆก็ตีห้าซึ่งเวลานั้นพยาบาลจะเริ่มเข้ามาดูแลคนป่วยอย่างเช่นตรวจดูขวดน้ำเกลือหรือวัดไข้นี่นา!!...คนๆนี้รู้ว่าใครจะมาตอนเวลาไหนซึ่งก็อาจเป็นไปได้ว่าจะเป็นคนในโรงพยาบาลแห่งนี้...เขาเปิดไฟดวงเล็กตรงหัวนอนผมแล้วดึงม่านให้มาบังรอบเตียง...ผมชักสงสัยแล้วว่าตกลงเขาจะทำอะไรกันแน่?...
“เฮ้อ~~”
“!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
(ผู้...ผู้หญิง!?)
...พอคนลึกลับนี่ถอดชุดหมีออกผมก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นผู้หญิงเพราะมีหน้าอกแต่ก่อนนั้นได้ยินเสียงถอนหายใจด้วย...ข้างในเธอสวมเสื้อแขนสั้นสีดำแต่ท่อนล่างนุ่งกางเกงในแค่ตัวเดียว...แสดงว่า...แสดงว่าเจ้าหล่อนมาเพื่อข่มขืนผมงั้นเรอะ?...
“อื้อๆๆๆ”
“อย่าดัง!”
“!!!!”
...สาวเจ้าดึงกางเกงคนไข้ทีเดียวลงไปถึงข้อเท้าและหันขวับมาเอ็ดแต่ผมก็ยังพยายามดิ้นรนเพราะไม่ อยากถูกข่มขืนให้เสียศักดิ์ศรีลูกผู้ชายและอีกอย่างก็กลัวติดโรคด้วย...จะให้แน่ใจได้ยังไงกันล่ะว่าเธอปลอดภัย?...
(โธ่ว้อยมัดซะแน่นเลยยัยโจรปล้นสวาท!!!)
“...ไหน?”
“อู้อออออออออออ...อื๊ออออออออออออ...โอ๊ววววววววววว”
(ยัยบ้า!!...ประสาทไปแล้วหรือไงถึงเอาน้ำแข็งมาถูกระดอเรา...มันเย็นนะโว้ย!!!)
...เย็นปรี๊ดขึ้นถึงสมอง...ผมสะดุ้งโหยงสุดตัวเพราะหญิงสาวดันเล่นพิเรนทร์หยิบก้อนน้ำแข็งจากไหนไม่รู้และเอามาถูรอบๆท่อนควยซึ่งแอร์ในห้องมันก็หนาวเป็นทุนเดิม...นี่สติของหล่อนยังปกติดีอยู่รึเปล่าเนี่ย?...
“เริ่มแข็งแล้ว”
“อูววววววววววววว”
...หญิงสาวผู้ปิดบังใบหน้าขึ้นมานั่งห้อยขาบนเตียงแล้วหยิบผ้าเช็ดกระดอที่เปียกน้ำจนแห้งดีจากนั้นดึงผ้าคาดปากออกพลางเริ่มปฏิบัติการก้มหน้าแลบลิ้นเลียไปตามท่อนลำจากหัวลงล่างและจากล่างขึ้นบน...มันเป็นประสบการณ์ “เสียว” แบบใหม่ที่ผมไม่เคยพบเจอมาก่อนเลยนับตั้งแต่เย็ดหีเป็น...
“อูยยยยยยยยยยยย...ซีดสสสสสสสสสสสส”
“อืมมมมมมมมมมมมม”
(เสียวควยฉิบ!!...นี่ขนาดแค่เอาลิ้นเลียเฉยๆนะ...ใช้ได้เหมือนกันนี่หว่า!!)
“โออออออออออออ”
...พอเห็นใกล้ๆก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้สวมแว่นตาดำอย่างที่คาดไว้...เธอเป็นใครกันแน่นะถึงต้องอำพรางตัวขนาดนี้คนที่ผมรู้จัก...ใครล่ะ?...
(สาไม่มีทางทำอย่างแน่นอนอ้อยนั้นรูปร่างก็ไม่ใช่เลยส่วนกุนไม่มีความคิดแผลงๆหรอก)
“อุ!!”
“อื้ออออออออออออออ”
(แม่กวาง,ป้าศรีก็ไม่ใช่เด็ดขาดโดยเฉพาะรายแรกที่ยังโกรธเราอยู่และที่นี่ก็ไม่ใช่ที่บ้าน)
“จ๊วบๆๆ”
“อึ๊ยยยยยยยยยยยยยย”
(บุศ?...ไม่...ไม่น่าใช่...ด้วยนิสัยอย่างเธอจะปลอมตัวทำไมให้ยุ่งยากและโบว์ก็เหตุผลเดียวกับอ้อยคือตัวเตี้ยหน้าอกเล็กแต่สาวเจ้าที่กำลังดูดเอ็นเรารูปร่างสูงเพรียวนมเป็นกระเปาะ)
“กรอดดดดดดด”
“...แข็งถูกใจ”
(พี่นัน,พี่แก้ว...ไม่ใช่...ไม่ใช่สองคนนั้นชัวร์!!!)
“.................................................”
“.................................................”
...ต่อมาสาวเจ้าอ้าปากอมควยเข้าไปเกือบครึ่งแล้วใช้ริมฝีปากรูดหนังควยผงกหัวขึ้นลงเสียงดังจ๊วบๆๆๆส่วนลิ้นก็ตวัดไปรอบหัวหยักกับรอบแท่งเนื้อสลับใช้ฟันแทะเบาๆพอให้รู้สึกเจ็บจี๊ดๆ...
(ยัยผี?...ที่แล้วมาพฤติกรรมน่าสงสัยก็จริงแต่ไม่น่าใช่เพราะเธอดูมั่นอกมั่นใจเหลือเกินว่าจะเล่นเราซึ่งๆหน้าได้และขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น...พี่แคท?...ตัดออกไปได้เลยเพราะแม่นี่เกลียดขี้หน้าเราอย่างกะอะไรดี!!!)
...หญิงสาวดูดควยอยู่พักหนึ่งก็คายมันออกและเงยหน้าดูผมที่เหงื่อแตกเต็มหน้าทั้งที่อยู่ในห้องพิเศษเปิดแอร์...หล่อนมองผมแล้วก็ก้มหน้าง่วนอยู่กับท่อนเนื้อกลางหว่างขาต่อ...
(ก็นับว่าเก่งพอตัวแต่ยังเทียบกับป้าเอ็มหรือยัยศิไม่ได้)
อือออออออออออออออออ...อืมมมมมมมมมมมมมมมมมม
(อ๊าก!!!...อย่างับหนังกระโปกซี่!?...ตรงนั้นมีหมอยอยู่ด้วย...มันเจ็บ)
“ซีดสสสสสสสสสสส”
(อูยยยยยยยยย...หรือจะเป็นลูกพี่ลูกน้องคนอื่น?...มีทางเป็นไปได้เหมือนกันแต่ใครล่ะ?)
...หญิง สาวเอามือแตะแก้มผมก่อนจะเอื้อมปิดไฟหัวนอนจากนั้นย่อตัวถอดกางเกงในออก...อู้หู~~...เธอคนนี้รูปร่างดีเหลือเกินคะเนด้วยตาแล้วไม่น่าจะอายุมากนะ(ไม่ถึงสามสิบชัวร์)และเพราะมันมืดหรอกผมจึงมองหีไม่ค่อยชัดแต่ก็มีขนขึ้นเยอะพอสมควร...
“?”
(เอากางเกงในมาวางที่หน้าเรา...จะให้ดมกลิ่นเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ทางเพศเหรอ?)
“แกชอบใช่มั้ย?”
(ไม่ใช่สาวกคนรักกางเกงในหรอกนะเพราะเราชอบดมหีตรงๆมากกว่าแต่เอาเหอะ...สภาพนี้ยังจะเรียกร้องอะไรอีกได้)
...ทีแรกก็หวั่นๆว่าจะเป็นพวกแปลงเพศมาแต่วางใจได้บ้างล่ะเพราะกลิ่นที่ติดแพนดี้ตัวจ้อยนี่เป็นน้ำหล่อลื่นจากอวัยวะเพศผู้หญิงของแท้แน่นอน...โอว!!...หญิงสาวขยับตัวขึ้นไปนั่งยองแถวๆหน้าขาผมพลางเลิกเสื้อแขนสั้นขึ้นก่อนเงยหน้ามองผมที่กำลังสูดดมกางเกงในของเธอจากนั้นหล่อนจับควยตั้งขึ้นแล้วเอารูหีมาถูวนไปวนมาทำอยู่หลายครั้งจนครางออกมาเบาๆส่วนผมนอนตัวแข็งกัดฟันกรอด...สักพักหญิงสาวผู้ลึกลับก็ดึงผ้ามาปิดปากเช่นเดิมพลางหมุนตัวเปลี่ยนทิศหันหน้า ออกปลายเท้าและพูดว่า..
“...ขอใช้หน่อย”
“โออออออออออออออออออออ”
“อูยยยยยยยยยยยยยย...ใหญ่...ใหญ่เหมือนกัน...อื้มมมมมมมมมม”
...เข้าใจว่าเวลาน้อยและกลัวใครจะมาเห็น...หญิงสาวใส่หมวกไอ้โม่งสวมแว่นดำผู้รอบคอบจึงรีบคล่อมบนตัวผมแล้วจับควยอมรูดเบาๆจากนั้นเอามันจ่อปากรูหีและพยายามกดตัวลงมาอย่างเร็ว...
“เอาะ!!!...อ๊อยยยยยยยยยยยยยยย~~”
(อืออออออออออออออออ...อื๊ออออออออออออออออ)
“อืมมมมมมมมมมมมมมมม...โอออออออออออ”
...เสียงสาวเจ้าครางยาวๆขณะก้มดูควยผมค่อยแทรกผ่านกลีบแคมหายเข้าไปในอวัยวะเพศของตัวเองกว่าครึ่งลำแล้วก็เปลี่ยนเป็นครางหายใจติดขัด...
“อึ๊ก!!!...อู๊ยยยยยยยยยยย”
(สุด ยอดดดดด...หี...หีคับฉิบหา-อย่างกับของเด็กควยเลยเข้ายากมากทั้งที่น้ำหล่อลื่นในนั้นก็รู้สึกว่ามีเยอะเพราะมันเปียกชุ่มแถมอุ่นไปทั้งลำ)
“ซีดสสสสสสสสสสสสสสสสส...จะ...จะมิดแล้ว...อ๊าวววววววววววววววววว”
...ในที่สุดความพยายามของหญิงสาวก็เป็นผลสำเร็จที่ควยผมผลุบหายเข้าไปในรูสวาทของตัวเองมิดดุ้นและไม่ต้องรอให้นานเกิน...หล่อนเริ่มโยกเอวดันหน้าดันหลังและ ร่อนหีวนไปรอบๆแล้วก็เร็วขึ้นๆตามลำดับ...
“อื้อๆๆๆๆๆ”
(ตอดแรงมาก!!!...อะไรของผู้หญิงคนนี้?)
“ไม่!!...ฉันเอง”
“อูวววววววววววววววววววววว”
“บอกว่าไม่ต้อง!!!...นอนเฉยๆพอ”
...สาวนิรนามคงกลัวผมจะกระฉูดน้ำเงี่ยนก่อนเธอเสร็จจึงสั่งไม่ให้กระดกควยสู้ดังนั้นผมได้แต่นอนตัวเกร็งรอรับการโยกขย่มเพียงฝ่ายเดียว...หล่อนเอื้อมมือจับราวเหล็กซ้ายขวาข้างเตียงนั่งยองๆยกก้นโขยกควยผมอย่างเอาเป็นเอาตายคล้ายตายอดตายอยากมาจากไหนไม่ทราบ...
“โอ๊ววววววว...กรอดดดด...อีกนิด...อีกนิดนึง...ซีดสสสสสสสสสสสส...เสียวจังเลยยยยย”
...หญิงสาวเหลียวหลังมองและบอกด้วยน้ำเสียงที่ขาดช่วงแต่มันจะทนไม่ไหวแล้วเพราะรูหีของหล่อนฟิตสุดยอดแถมมีแรงบีบรัดจนควยวิ่งฝืดทั้งที่มีน้ำเมือกไหลเยิ้มตลอดเวลา...
(หลั่งออกมาเยอะมากจนลูกกระโปกเปียกไปหมดแล้วเนี่ย)
“อ๊าววววววววววววววว...ดี...ดีมาก...อู๊ยๆๆๆๆๆ”
“โออออออออออออ”
“อย่างนี้...อย่างนี้แหละ...อูยยยยยยยยยยย”
“อื้ออออออออออออออ...อุด...อุดออด”
(สุดยอด!!!...ไม่ได้ล่อหีมาหลายวันอยู่ๆก็เจอเครื่องเพศชั้นเยี่ยม...นี่จะเรียกว่าโชคดีหรือโชคร้ายนะ?)
...ต่อให้ควยถูกกระตุ้นด้วยปากกับลิ้น(บวกน้ำแข็ง)ก็ไม่ทำให้มีอารมณ์เท่าไหร่เพราะหนึ่งโดนข่มขืนอย่างเสียศักดิ์ศรีและสองไม่เห็นหน้าเห็นตากันแม้เจ้าหล่อนจะเลิกเสื้อยืดจนเห็นหน้าอกก็เถอะ...
(มันต้องได้ดูดได้จับด้วยซี่!!)
“อ๊าาาาาาาาาาาา”
“โอออออออออออออ”
“อื้อออออออออออ...อึ๊ยยยยยยยยยยย”
...ที...ทีแรกผมคิดแบบนั้นแต่ตอนนี้ต้องเปลี่ยนใจเพราะรูหีของผู้หญิงคนนี้ฟิตและมีน้ำหล่อลื่นไหลออกมากเหลือเกิน...จำได้ว่าแค่เธอจับควยมาถูกับหีครั้งแรกก็มีน้ำเมือกเปียกเยิ้มแล้ว...
(หล่อนคงเกิดอารมณ์ทางเพศมาก่อนหน้านี้และตั้งใจมาหาเราโดยเฉพาะ)
“อุ๊ก!!!”
“!?”
“ถะ...ถึงมดลูก!?”
...ไม่น่าแปลกหรอกก็เธอขย่มแรงขนาดนั้นและควยผมก็สั้นซะเมื่อไหร่?...โดนควยกระแทกถึงปากมดลูกสาวเจ้าจึงหยุดนิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะยกตูดขาวๆขย่มต่อราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น...จะว่าไปนอกจากท่าหมาแล้วผมโปรดปรานท่านี้มากเลยให้ตายสิเพราะมันเสียวๆสุดทั้งสองฝ่าย...ป้าเอ็มเคยพูดว่าชอบท่านี้ที่สุดและจะเกิดอารมณ์มากๆถ้ามีคนอื่นดูอยู่ด้วย...ใช่...ที่กระท่อมหลังน้อยขึ้นไปทางเหนือของบ้านพักตากอากาศกลางภูเขา...
(“ท่านี้...ผะ...ผู้ชายอย่าเอาเปรียบนอนเฉยๆ...ต้องช่วยผู้หญิงด้วยนะ”
“แต่...แต่ถ้าแบบพี่ไม่ต้องน้องทำเองล่ะครับ?”
“ฮิ!...นั่นก็ต้องตามใจจ้ะ”
“แต่ผมว่าช่วยกันกระทุ้งจะสนุกกว่านะครับนายหญิง?”
“ยิ่งสองต่อหนึ่งล่ะมันส์โคตรๆ”
“พวกพี่เนี่ยล่ะ...นายหญิงกำลังเย็ดกับนายท่านนะคะ”
“ให้...ให้ฉันเสร็จกับตาหนูก่อน...แล้วพวกนายน่ะเข้ามาพร้อมๆกันเลย”
“ดวง...ตอนพี่เอากับนายหญิง...เอ็งถ่ายไว้ด้วยนะ”
“จ้ะพี่”
“งั้นศิขอต่อจากนายหญิงล่ะกัน”
“เข้าทางยัยศิจนได้ว่ะ”
“ก็มันติดใจควยนายท่านซะแล้วไงครับพี่เศก”
“พวกพี่นั่นแหละไม่ต้องว่าหนู...จ้องหีจ้องตูดนายหญิงตาเป็นมันเหมือนกันไม่ใช่หรือ?”
“อู๊ยยยยยยยย...ป้าจะออกแล้ววววววว...อาาาาาาาา”
“แต่ผมยังไม่...”
“มะ...ไม่เป็นไร...เดี๋ยวตาหนูค่อยไปออกกะยัยศิ...ซีดสสสสสสสสสสส...ใกล้จะเสร็จแล้วววววว”)
“โอ๊ะนี่แก!?...แกเด้งควยรึ?”
“..............................................”
“อื้มมมมมม...เชือกหลวมนี่เอง...ซีดสสสสสสสสส...ชะ...ช่างเถอะ”
...แล้วหญิงสาวก็ร่อนเอวบดหีใส่ควยอย่างเร่าร้อนมากขึ้นโดยไม่สนใจเชือกที่มัดกลางตัวผมเพราะต่อให้ตรงนี้คลายจนหลุดก็ไม่มีประโยชน์เพราะที่มือทั้งสองข้างยังถูกมัดแน่นอยู่...เห็นนมสาวเจ้าเด้งขึ้นเด้งลงแล้วอยากบีบอยากเคล้นบ้างจังเลย...
“อือออออออออออออออ”
“โอวววววววววววววววว”
“ซีดสสสสสสสสสส...เยี่ยม...เยี่ยมเลย...อูววววววววววววว”
“อืมมมมมมมมมมมมมมมม”
(เอ้ยเดี๋ยวก่อนไอ้บอล!?...นี่แกมีความสุขขนาดนี้เชียวหรือ?...อย่าลืมว่านี่คือการข่มขืนนะเว้ย!!...ใช่...มันเป็นกรรมตามทัน...กรรมนั้นคืนสนองที่มึงร่วมมือกับไอ้เชนและกระทำสิ่งชั่วร้ายต่อแอม!!!...มึงลืมไปแล้วหรือไง?)
...จิตสำนึกด้านดี(?)กลับมาเตือนสติไม่ให้ผมถลำลึกหลงไปกับตัณหาความใคร่แต่มันจะมีประโยชน์อะไรเล่าในเมื่อไม่อยู่ในสภาพที่ขัดขืนได้?...
(พยายามไม่คิดอะไรให้ควยมันอ่อนตัวลง)
“อึ๊ยยยยยยยยยยยยย”
“.................................................”
“โอ๊วววววววววววววว...โอ้ยยยยยยยยยยย”
...ไม่...ไม่ได้ผล...เสียงครางของหญิงสาวทำให้ตัณหาของผมตื่นตัวยิ่งกว่าเดิมอีก...ความคึกคะนองดังม้าศึกนี้เหมือนในวันสุดท้ายที่บ้านพักตากอากาศกลางภูเขาเลย...ตอนกลางวันผม,ป้าเอ็ม,ศิ,ศุกร์,เศกกับดวงเมียของเขาต่างผลัดเปลี่ยนคู่เล่นสวิงกิ้งกันทั้งแบบหนึ่งต่อหนึ่ง,สองต่อหนึ่ง,สามต่อหนึ่งพอใคร เหนื่อยก็พักดูคนอื่นหรือผลัดกันเป็นตากล้องถ่ายวีดีโอครั้นตกกลางคืนก็ปิด ห้องคู่ใครคู่มันซึ่งแน่นอนว่าผม...
(“ตาหนูอย่าเพิ่งหลับซี่~~”
“อือ--...ป้าจะชวนผมเย็ดอีกแล้วเหรอ?”
“พรุ่งนี้เราก็จะกลับ...เรามาสนุกกันจนแจ้งเลยดีมั้ย”
“โห!!...ผมได้มีหวังตายคาอกป้านี่แหละ”
“เราอย่าแพ้สี่คนนั่นสิจ๊ะ”
“พวกเขานอนกันแล้วมั้ง?”
“ใครว่า?...ป้าได้ยินเสียงครางดังลอดเข้ามาในนี้เลย”
“เซ็กส์จัดกันจริงๆ”
“มาเถอะค่ะที่รักของเมีย...จะปล่อยให้คืนนี้ผ่านไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น...เมียไม่ยอมหรอกนะ”)
...รุ่งขึ้นผมตื่นขึ้นมาโดยนอนคว่ำทับป้าเอ็มและควยยังคาหีอยู่เลย...จำได้ว่ายกแรกร่วมทางรูตูดแล้วยกสองเล่นสลับทั้งสองรูหมดเรี่ยวหมดแรงกันทั้งป้าหลานส่วนอีกสี่คนก็เล่นเสียวเกือบทั้งคืนตื่นมามองฟ้าเหลืองไปตามๆกันและแทบไม่อยากจะขับรถกลับเชียวล่ะ...ช่างเป็นประสบการณ์ที่ยากจะลืมเลือนจริงๆ...
“อ๊ะ!?...แก...ออกแล้ว~~”
(เอ้ย!!!...เงี่ยนกูแตกได้ไงวะ!?)
...แย่ล่ะสิ!!!...นึกเหตุการณ์อันแสนหวานตอนที่เอากับป้าเอ็มจนน้ำกามกระฉูดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ตัวสักนิด!?...หญิงสาวนิรนามรีบขยับตัวออกแล้วเอาปากดูดควยที่ยังขับน้ำเงี่ยนออกมาเป็นชุดๆกับใช้มือช่วยชัก...หล่อนพยายามปลุกให้ควยของผมกลับมาแข็งตัวอีกครั้ง...
“...ฉันยังไม่เสร็จนะ”
“..............................................”
“แข็งสิ!”
“..............................................”
“บ้าที่สุด!!!”
...หญิงสาวหงุดหงิดยิ่งนักที่เห็นควยผมอ่อนพับปลุกยังไงก็ไม่ขึ้นมาอีก...โธ่~~...เข้าใจธรรมชาติของผู้ชายบ้างมั้ยแม่คุณ!!!...
“มีคน!?”
“!!!”
...เท่านั้นแหละ...สาวเจ้ารีบคว้าชุดมาสวมด้วยความว่องไวแล้ววิ่งเผ่นฝ่าม่านออกไปจากนั้นพยาบาลก็เข้ามาในห้อง...
“คุณเอกคเชนทร์เป็นอะไรคะทำไมล็อคห้อง?...ว้าย!!!”
“อื้อๆๆๆๆ”
(แก้เชือกให้หน่อย~~)
“เกิดอะไรคะเนี่ย?...นั่นใครน่ะ!?”
...คาดว่ายัยตัวแสบคงจะหลบอยู่ในห้องน้ำและรอพยาบาลมาช่วยแก้มัดให้ผมแล้วอาศัยจังหวะนี้รีบหนีไป...
“ฮ่า!!...ช่วยดึงกางเกงผมขึ้นที...หนาวจะแย่แล้ว”
“คะ...ค่ะ...เมื่อกี้มีคนวิ่งออกไปด้วย...ใครคะ?”
“ผมไม่รู้ครับแต่เป็นผู้หญิง”
“ตายล่ะ!!...ต้องเรียกรปภ.”
“อย่า...อย่าบอกใครเด็ดขาดนะครับ...ช่วยปิดเป็นความลับด้วย...ผมอาย”
“แต่ว่า...”
“ขอร้องเถอะครับคุณพยาบาล...ถูกผู้หญิงที่ไหนไม่รู้เข้ามาข่มขืนถึงบนเตียงรู้ถึงไหนอายไปถึงนั้น...นึกว่าสงสารผมก็ได้”
“...................................................”
...เหตุการณ์อัปยศที่สุดแสนจะน่าอับอายนี้ให้มีคนรู้น้อยเท่าไหร่ยิ่งดีและผมจะไม่มีวันเผลอหลุดปากออกมาเด็ดขาด!!!...ให้ตายสิหล่อนเป็นใครกันแน่นะ?...ชีวิตนี้ถ้าไม่ตายไปซะก่อนผมจะต้องรู้ให้ได้เลย!!!!...
......................................................................................................................................

...ที่ป่าละเมาะใกล้ๆลานจอดรถทางด้านหลังของโรงพยาบาล...

“โธ่เอ๊ย!!!...รีบร้อนจนไม่ได้หยิบกางเกงในมาด้วย...ช่างเป็นผลข้างเคียงที่หัวเราะไม่ออก...นึกว่ากับพี่เซคแล้วจะเพียงพอแต่มันกลับไม่ใช่”
...ที่แท้ผู้หญิงที่อำพรางตัวแต่งชุดหมีสวมหมวกไอ้โม่งใส่แว่นดำพร้อมผ้าคาดปากคนนี้ก็คือ...
“สุรีย์พรรณเอ๋ย~~...เธอคิดง่ายเกินไปแล้วที่จะไปฝากความหวังกับเจ้าไก่อ่อนพรรค์นั้นและมันก็จอดในยกแรกปล่อยให้เธออารมณ์ค้างอยู่คนเดียว...ฮึ!!”
...เนื่องเพราะผลข้างเคียงของ “สุริยะโลหิต” ยังคงหลงเหลืออยู่และมันคอยเฝ้ารบกวนจิตใจอยู่นั่นเอง...แคทจึงยอมเสี่ยงบุกมา “ข่มขืน” บอลถึงโรงพยาบาลและผลที่ได้กลับคืนในสายตาของเธอก็ช่างไม่คุ้มค่าเอาเสียเลย...
“สรุปงานนี้เราเสียตัวฟรี...น้องม่อน!!!!”
“เจ้าค่ะ”
“อะ...อะไรกัน!?...เธอมาอยู่ที่นี่...ได้ยังไง?”
“เห็นเจ้าค่ะ”
“!?”
“ม่อนตื่นนอนตอนเริ่มยามสี่ก็ขึ้นมารับลมเย็นบนดาดฟ้าตึกแลเห็นรถของท่านพี่สุรีย์พรรณเข้ามาในโรงพยาบาลจึงสงสัยยิ่งนักว่าในยามวิกาลเช่นนี้แล้วยังมีธุระอันใด?”
“............................................”
“เหตุใดจึงกระทำเช่นนั้นเจ้าคะ?...แม้น้องจะเห็นด้วยตาตนเองแต่ก็มิอยากจะเชื่อว่านั่นคือความจริง”
“เพราะผลข้างเคียงของสุริยะโลหิตยังไม่หมดไปจากร่างกายพี่...มันทำให้พี่กระสับกระส่ายทรมานจนนอนไม่หลับเลย”
“แล้วไยจึงต้องเป็นเอกคเชนทร์เจ้าคะ?”
“มันไม่มี...”
“?”
“...ไม่มีผู้ชายคนไหนที่พี่จะสนิทมากพอ”
“ฮึ!!...นี่แหละผลเสียของการไม่สนใจผู้ชาย”
“!!!!!!!”
“น้องนางหยาดฝน!?”
“เมื่อเย็นแค่หนูเห็นพี่มาที่โรงพยาบาลก็รู้แล้วว่าผลข้างเคียงมันยังไม่สลายไปหมด”
“เธอ...จะหยั่งรู้ความคิดฉันแม่นเกินไปแล้ว!!!”
“ถึงพี่จะแสดงสีหน้านิ่งเฉยทำไม่รู้ไม่ชี้แต่ตบตาหนูไม่สำเร็จหรอก...โฮ่~~...ลงทุนไปซื้อชุดหมีกับสวมหมวกไอ้โม่งใส่แว่นดำปลอมตัวเชียวน๊า!!”
“...................................................”
“...เธอจะบอกบอลใช่มั้ยว่าแท้จริงแล้วผู้หญิงที่บุกข่มขืนเขาถึงบนเตียงก็คือพี่?”
“วางใจได้!!!...ฝนจะไม่ทำอะไรงี่เง่าแบบนั้นเพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรเลย”
“?”
“หนูเข้าใจและเห็นใจว่าพี่ไม่รู้จะไปปลดปล่อยความต้องการทางเพศอันรุนแรงนี้กับใครได้...”
“พอที!!”
“และเพราะพี่ไม่ยอมมีแฟนฉะนั้นคนที่พอจะพึ่งพาได้ก็มีแค่บอลเท่านั้น”
“หยุดพูดเถอะ!!...พี่มีเซ็กส์กับบอลไม่ใช่เพราะความชอบแต่...”
“นั่นมันมุมมองของพี่คนเดียว”
“!?”
“หึ!...ฝนพอเดาได้ว่าพี่จะต้องแอบมาที่โรงพยาบาลอีกแน่นอนก็เลยแอบดักรอตั้งแต่สามทุ่ม...ไม่ได้กลับไปนอนที่บ้านนั้น”
“น้องสาวของฉันทำไมถึงได้ฉลาดขนาดนี้เนี่ย?”
“แหมชมเกินไปแล้ว~~”
“แต่ที่บอกว่าพึ่งพาได้น่ะผิด”
“เอ๋?”
“ไม่ได้เรื่อง...เจ้าคนบ้านั่นทำพี่อารมณ์ค้าง”
“อย่าเพิ่งด่วนสรุป...รอให้ฝนพิสูจน์ซะก่อน”
“ไม่ได้นะ!!!”
“พี่มีสิทธิ์อะไรมาห้ามหนูก็ในเมื่อพี่นั่นแหละที่เป็นคนเปิดบานประตูต้องห้ามบานนี้ส่วนหนูก็แค่...เดินตามเข้าไปเฉยๆเท่านั้นเอง!?...ง่วงนอนแล้วไปล่ะ”
“เดี๋ยว!!...เราจะต้องคุยกันให้รู้เรื่อง”
“จะแก้ตัวให้สวยหรูยังไงแต่ความจริงก็คือความจริงว่าพี่น่ะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับบอลซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของตัวเองไปเสียแล้ว!!!!...ความจริงฝนจะต้องโกรธพี่จนไม่มีวันให้อภัยที่บังอาจมาชิงมีอะไรกับผู้ชายที่ฝนรักแต่ช่างเถอะเพราะต่อจากนี้ไปพี่ไม่เหลือความชอบธรรมอะไรจะมาห้ามปรามฝนอีก!!!”
“เดี๋ยวก่อน”
“สำหรับพี่ม่อน...ฝนจะไม่ถามหรอกนะว่าทำไมถึงไม่ห้ามพี่แคทแต่กลับไปทำให้สามพี่น้องห้องข้างๆหลับไม่ตื่น?...แค่นี้ก็พิสูจน์ได้แล้วว่าพี่ไม่ต้องการให้มีพยานมารู้เห็นการกระทำของพี่แคทรวมทั้งมีความคิดบางอย่างซ่อนอยู่...พบกันคราวหน้าฝนจะขอฟังหน่อยนะคะว่ามันคืออะไร?”
“...........................................”
“รู้เห็นหมดทุกอย่างเลยหรือนี่?...คาดมิถึงจริงๆว่าน้องนางหยาดฝนจะเร้นกายอยู่ในโรงพยาบาล”
“พลาดแล้ว--”
“ท่านพี่สุรีย์พรรณ?”
“พี่ทำสิ่งที่ผิดพลาดอย่างมหันต์เลยเพราะอารมณ์ชั่ววูบแท้ๆ!!!...จะทำยังไงดี?...ฝนรู้เห็นทั้งหมดว่าพี่ทำอะไรไปบ้างแต่ก็ไม่ขัดขวางเพราะมุ่งหวังจะให้เรื่องลงเอยแบบนี้!!!!”
“ให้น้องลบความทรงจำจะดีหรือไม่เจ้าคะ?”
“ไม่...ไม่มีประโยชน์หรอก...สักวันฝนก็ต้องจำได้และเหตุการณ์มันจะเลวร้ายลงยิ่งกว่าเดิม...เด็กคนนั้นจะกลายเป็นว่าวที่ไม่มีสายป่านให้ฉุดรั้งได้อีก”
“เช่นนั้นหนทางที่ดีที่สุดก็คือปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปเจ้าค่ะ”
“อะไรนะ?”
“ม่อนเชื่อว่าน้องนางหยาดฝนพูดความจริงนะเจ้าคะที่จะมิแพร่งพรายให้ผู้ใดรู้แม้กระทั่งเอกคเชนทร์เช่นนั้นแล้วขอให้ท่านพี่สุรีย์พรรณคลายความกังวลใจเถิด”
(วางใจได้!!!...ฝนจะไม่ทำอะไรงี่เง่าแบบนั้นเพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรเลย)
“จะเชื่อได้เหรอ?...เด็กคนนี้เจ้าเล่ห์จะตายไปม่อนก็รู้...เธอไม่ยอมพลาดโอกาสนี้แน่”
“............................................”
........................................................................................................................................

...บัดนี้นายบอลได้รับผลกรรมจากอดีตแล้ว...

วันพุธที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 55

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 55 “เสียงที่ล่องลอยมากับสายลม!?...ศาสตร์แห่งการหลอกลวง?”

...เนื้อเรื่องพิเศษก่อนงานเลี้ยงใหญ่...ช่วงเวลาเดียวกันกับที่แคทมาถึงโรงพยาบาล...

“หุงข้าวแล้วเรอะ?”
“จ้ะ”
“งั้นจะไปเก็บเห็ดมาปิ้ง...อุ๊!!”
“ให้ป้อมทำก็ได้...พี่อ๋อมนอนเถอะ”
“.............................................”
“ว่าแต่ใส่เสื้อผ้าซะหน่อยก็ดีนะเพราะตรงนี้มันติดถนน...คนผ่านไปมาก็จะเห็นชัดว่าพี่อ๋อมแก้ผ้าล่อนจ้อนนอนหงายเอกเขนก”
“ที่ไม่ใส่เสื้อผ้าก็เพราะจะได้ทาสมุนไพรง่ายๆไม่ต้องมัวถอดเข้าถอดออกส่วนใครอยากดูก็ช่างหัวแม่งมันเหอะ!!!”
“หาผ้ามาห่มก็ยังดีนิ?”
“ยาร้อนอยู่แล้วขืนห่มผ้าอีกยิ่งได้ร้อนตับแตกกันไปใหญ่...อูย~~...ฉันโดนหนักกว่าทุกที”
“น้านีย์ใจร้าย!...ลงโทษให้หนูไปกางแขนยืนขาเดียวบนคันนาตั้งเกือบชั่วโมง...คนนะไม่ใช่หุ่นไล่กา!!”
“มันเป็นเรื่องของป้อมกับพี่แต่ยัยพวกแอบจิตสี่คนดันเข้ามาเสือกและก็เป็นน้านีย์ที่เรียกเราไปรับโทษข้อหาก่อความวุ่นวาย!?...วุ้ย!!!...เวลาทะเลาะวิวาทมีใครเขาทำอย่างสงบเรียบร้อยกันเล่า?”
“เราจะทำยังไงต่อไปดี?”
“...ถึงแค้นใจขนาดไหนแต่ก็คงต้องละหนี้แค้นกับนังจุนไว้ชั่วคราว...เมื่อครู่แม่ส่งข่าวมาบอกว่าพรุ่งนี้บอลจะย้ายไปอยู่บ้านหลังใหม่และด้วยเงื่อนไขที่ป้อมขอให้ยายออกคำสั่ง...ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเรา”
“พี่ว่ายังไงหนูก็เห็นตามนั้นค่ะ”
“ถึงเวลาที่เราจะพบกันแล้วไอ้น้อง...หึๆ...คืนนี้เลยเป็นไง?”
“เอาจริงน่ะ!?”
“ก็รู้ๆอยู่ว่าพี่ไม่ใช่คนชอบพูดเล่น...จะเอาของฝากไปให้ด้วย”
“ของฝากอะไรคะ?”
“...ความบริสุทธิ์”
“กรี๊ด!!!”
“จะกรี๊ดทำไมเล่าเอ้อ!?”
“ก็หนูตื่นเต้นนิ!!...พี่อ๋อมตั้งใจแน่วแน่ว่าจะจับพี่ชายทำผัวแล้วรึ?”
“ทำผัวอะไรกันพูดน่าเกลียด?...ต้องบอกว่าพี่จะไปเป็นแม่ศรีเรือนของบอลต่างหากล่ะ”
“ฮืม--...แม่ศรีเรือนในความหมายของเจ้าสารรูปเป็นเช่นนั้นหรือ?”
“!!!”
“ว้าก!!!...น้า...น้านีย์~~”
“มะ...มาทำอะไร?...จะมาซ้อมฉันอีกแล้วใช่มั้ย?”
“..............................................”
..................................................................................................................................

...อีกด้านหนึ่ง...

“ท่าทางมีความสุขเสียจริงนะ?”
“!?”
“ผู้หญิงใจร้ายที่บังอาจตบหน้าคุณพี่เรอะ?”
“กับพวกไร้ยางอายชอบแย่งของๆคนอื่นฉันไม่จำเป็นต้องใจดีด้วย!!!”
...ซวยแล้วไง!!...ใครจะไปรู้ว่าพี่แคทดันผ่ามาที่นี่แล้วก็จังหวะเหมาะเหม็งที่บุศกับโบว์กำลังรุมจูบรุมกอดผมซะด้วยนะ...ถูกชกแน่ๆอย่างไม่ต้องสงสัยเลย!!!...ทำไมเหตุการณ์มันถึงได้พอเหมาะพอเจาะซะเหลือเกิน?...ป้าเอ็มครับ ...เห็นทีผมคงต้องนอนโรงพยาบาลต่ออีกนานแล้วล่ะมั้ง!?...
(ทำไมคนที่มาไม่ใช่ฝนแต่เป็นยัยพี่จอมโหดวะเนี่ย!?)
“เป็นอะไรมากมั้ย?”
“?”
“ถอดเสื้อถอดผ้าทั้งที่ในห้องแอร์เย็นฉ่ำ...สงสัยประสาทส่วนรับความรู้สึกของพวกเธอคงจะบกพร่อง”
“เรื่องของผัวๆเมียๆ...พี่สุรีย์พรรณกรุณาอย่ายุ่งได้ไหมคะ?”
“จริงค่ะ...คนไม่มีแฟนจะมาเข้าใจอะไร?”
“ใช่ฉันไม่เข้าใจ...ฉันไม่มีวันเข้าใจความรู้สึกของพวกคนหน้าด้านที่ชอบแย่งแฟนชาวบ้านได้เลย”
“หนอย!!!”
“รู้เงื่อนไขของคุณยายฉันหรือยัง?”
“แล้วจะทำไมคะ?...ยังไงเราก็คือตัวเก็งเต็งจ๋า”
“หมายความว่าจะไม่ทำตามกติกา?...ได้--...งั้นฉันจะแจ้งให้คุณยายทราบเดี๋ยวนี้ว่าพวกเธอพี่น้องไม่ใช่ผู้ที่เหมาะสมจะเป็นหลานสะใภ้ของท่านแต่เป็นเพียงผู้หญิงสำส่อนมักง่ายที่ปล่อยเนื้อปล่อยตัวอ่อยเหยื่อผู้ชายไปทั่วจึงไม่สนใจจะเข้ารับการทดสอบจากทางตระกูล”
“อะไรนะ?”
“แค่สองปีกว่ามันคงไม่ถึงกับตายหรอกมั้ง?...รึถ้าทนไม่ได้พวกผู้ชายในบ้านเธอก็มีนี่?”
“สุรีย์พรรณ--...เธอจะดูหมิ่นฉันเกินไปแล้ว!!!”
“กล้าดียังไงถึงพูดจาให้ร้ายคุณพี่ๆไม่มีวันตาต่ำลงไปข้องแวะกับคนพวกนั้นหรอก!!!”
“ฉันก็แค่พูดเรื่อยเปื่อยเอง...บุศยา...ทำไมเธอถึงโกรธขนาดนั้นเล่าหากมันไม่ใช่เรื่องจริง?”
“.............................................”
“หากฉันพูดอะไรผิดก็ขอโทษล่ะกัน”
“.............................................”
“.............................................”
“กลับ”
“เอ๋?”
“บอกให้กลับก็กลับสิ!!”
“เดี๋ยว!”
“...มีอะไรจะสั่งสอนอีกมิทราบคะ?”
“เอาของๆเธอกลับไปด้วย...อย่ามาทิ้งไว้ให้เป็นราคีในห้องนี้”
“มันไม่จบเพียงเท่านี้หรอกค่ะพี่สุรีย์พรรณ...วันนี้คือทีของเธอแต่วันหน้าจะต้องเป็นทีของฉันบ้าง”
“...ฉันจะรอวันนั้น”
...พี่แคทก้มหยิบยกทรงโยนให้บุศส่วนโบว์รีบติดกระดุมเสื้อนักเรียนแล้วดึงกางเกงในขึ้นเหมือนเดิม...สองพี่น้องกลับไปด้วยใบหน้าโกรธเคืองเพราะถูกลูกพี่ลูกน้องของผมจวกยับเยินชนิดหมอไม่รับเย็บ...เฮ้ย!!...ไม่ต้องไปยุ่งกับคนอื่นห่วงตัวเองซะก่อนเถอะว่าจะโดนตั๊นหน้าด้วยหมัดฮุคหรืออับเปอร์...โหย~~... ยมทูตมาเยี่ยมถึงขอบเตียงแล้วโว้ย!!!...
“เธอนัดสองคนนั่น?”
“ไม่ใช่ครับ...พวกเธอมาเอง”
“...............................................”
“จะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจผมขี้เกียจอธิบายและนี่พี่ยังกล้ามาอีกเหรอ?”
“มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะไม่กล้า?”
“พี่มาทำไม?”
“มา...เพื่อดูผลงานของตัวเอง”
“ผะ...ผู้หญิงทุเรศ!!”
“ฉันยังทุเรศน้อยกว่าผู้ชายบ้ากามแถวๆนี้”
“กลับไป!!!”
“เห็นทีจะไม่ได้เพราะฝนฝากให้พี่มาคอยดูแลเธอ”
“ฮ้า!?...บะ...บ้าหรือเปล่า?...ยัยผีนั่นคิดอะไรของมันวะ?”
“หยุดปากเสียกับน้องสาวฉัน!!”
“น้องสาวเรอะ?...ฮ่าๆๆๆๆๆ...พี่เลือดขึ้นหน้าชกต่อยฝนซะล้มลุกคลุกคลานแล้วนี่ยังมีหน้ามาพูดว่าเป็นน้องสาว...เฮอะ!...อยากหัวเราะเป็นภาษาตุรกีว้อย!!!”
“ก็ไม่ได้อยากมาเห็นหน้าคนปากเสียอย่างเธอหรอก...”
“งั้นกลับไปเซ่!!”
“แต่พี่จะไม่ไปไหนทั้งนั้นจนกว่าฝนจะกลับมา”
“ประสาท!!!”
...ขืนต่อปากต่อคำต่อไปมีหวังเส้นเลือดในสมองแตกแหงๆ...ผมตั้งใจจะออกไปนอกห้องแต่พี่แคทกลับมาขวางผมจึงจ้องหน้าหล่อนเขม็ง...
“หลีก!!”
“...........................................”
“ก็บอกให้หลีก...โอ๊ย!!”
“ถ้าจะไปก็ต้องให้พี่ไปด้วย...เข้าใจมั้ย?”
“เหตุผลบ้าบออะไรกัน?”
“ก็บอกแล้วไงว่าฉันได้รับมอบหมายให้มาคอยดูแลเธอทุกฝีก้าวฉะนั้นจะออกไปไหนก็ต้องบอกให้ฉันรู้”
“อุ๊บ!!”
“แล้วฉันจะพาไป...เอ้า!...นำทางสิ”
“บ้าเอ๊ย~~...ไม่ไปก็ได้วะ!!!”
...ผมกลับมานั่งที่เตียงตามเดิมด้วยความหัวเสียฝ่ายพี่แคทก็เดินมานั่งโซฟาข้างๆพลางหยิบขนมเปี๊ยะที่ผมเอามาให้ขึ้นมากิน...
“คนบ้าอะไรฟะ?...ทำร้ายเขาจนเข้าโรง’บาลแต่เสือกเอาของเขามากินหน้าตาเฉย”
“พี่ได้ยินบอลพูดคำว่าบ้าหลายครั้งแล้วนะ...ไม่รู้จักเบื่อหรือ?”
“..........................................”
“กินมั้ย?”
“ไม่!!...ผมจะนอน”
“ว่าง่ายๆซะตั้งแต่แรกก็หมดเรื่อง”
(พิลึกสุดเดช...วันก่อนจะ “ฆ่า” กันให้ตายอยู่เลยแต่วันนี้ดันมานั่งหัวโด่เฝ้าข้างเตียง)
“หันหน้ามามองพี่”
“หา?”
“เพราะถ้าตอนนี้เกิดพี่พกมีดอยู่บอลจะได้เห็นและคอยระวังตัว”
...นัง...นังปิศาจตาแดงผมยาวสุดเหี้ยมโหด!!!...นี่หล่อนกะจะทำให้ผมประสาทแดกจนได้ใช่มั้ย!?...อึ๋ย!!...เมื่อตอนบ่ายฝนนั่งหวอออกแต่พอตกเย็นพี่แคทก็เอามั่งเรอะ?...
(กางเกงในสีฟ้าที่เนื้อผ้าบางซะจนเห็นหมอยดำขลับ)
“............................................”
“?”
“............................................”
“มองอะไร?...เดี๋ยวก็ต่อยตาเขียวหรอก!!”
“ปละ...เปล่ามอง!!!”
“ลามก!!”
(ก็นั่งแยกขาเองนี่หว่า!!...ถ้าไขว่ห้างซะก็ไม่มีใครเห็น)
...พี่แคทกินขนมเปี๊ยะหมดไปสองชิ้นฝนก็มาถึง...ค่อยใจชื้นขึ้นหน่อยเพราะผมยังระแวงพี่สาวของเธอไม่หายให้ตายสิ...
“โฮ่~~...นึกว่าจะตีกันหัวร้างข้างแตกไปเรียบร้อยแล้ว?”
“ฝน...เธอใจร้ายมากนะ”
“เค้าใจร้ายกับตัวเองยังไงอ่ะ?”
“ก็ที่ไหว้วานให้...นางมารร้ายนี่มาเฝ้าฉันไง!”
“ยังไม่เลิกหาเรื่องฉันอีกรึ?”
“เอาสิ!!...ถ้าปล่อยให้หญิงบ้าพลังอารมณ์ร้ายบุกมาฆ่าผู้ป่วยถึงในห้องพิเศษที่นี่ก็ไม่ใช่โรงพยาบาลแล้ว”
“น่าๆๆๆ...ทั้งคู่ใจเย็นๆและมาปรับความเข้าใจกันดีกว่า”
“ที่พี่มาไม่ได้เพื่อจะขอโทษแต่เพราะฝนขอร้อง”
“ผมก็ไม่ได้ต้องการ...อย่าสำคัญตัวผิดนักเลย”
“เจ้าเด็กปากกล้านี่!!”
“เออแล้วจะทำไม?...แม่สาวอันธพาล!!”
“หวาๆๆ...ใจเย็นก่อนทั้งสองคน...ฝนลำบากใจนะ”
“..................................................”
“..................................................”
“ฝน...ลำบากน้องจริงๆนะที่มาดูแลนายคนเอาแต่ใจนี่”
“ผมเอาแต่ใจยังไงมิทราบครับ?”
“เดี๋ยวจะเอาคนโน้นเดี๋ยวจะเอาคนนี้ยังบอกว่าไม่ใช่เรอะ?”
“เพราะฝนพูดจาภาษาคนรู้เรื่องกว่าพี่ไง”
“..................................................”
“เจ๊อย่าถือสาบอลเลยนะจ๊ะ...เขาอารมณ์ไม่ค่อยดีมาตั้งแต่บ่ายแล้ว”
“จะกลับล่ะ”
“ไปแล้วเรอะ?”
“อยู่ต่อต้องได้ชกหน้าคนปากเสียแน่”
“ฮึ!!...อย่านึกว่าคนอื่นไม่มีมือมีตีน”
...พี่แคทกำลังจะเปิดประตูพอได้ยินประโยคนี้เข้าก็หันขวับแต่แค่มองผมด้วยหางตาส่วนฝนคงเห็นท่าไม่ดีรีบดันร่างพี่สาวให้ออกไปจากห้อง...
.............................................................................................................................

“ยับยั้งอารมณ์หน่อย...ถึงตอนนี้ตะวันเลือดก็ยังไม่ได้ลาลับขอบฟ้าจนมืดมิดซะทั้งหมด...เข้าใจนะบอล?”
“เออ!!...ยังไงหลังจากย้ายไปอยู่บ้านที่ป้าเอ็มซื้อให้ก็ไม่ได้เจอหน้ากันบ่อยๆอีกแล้วน่ะ”
“มั่นใจรึ?”
“?”
“จะไปไหนจ๊ะ?”
“เดินเล่นแถวๆนี้...เธอก็จะห้ามฉันด้วยเรอะ?”
“ฝนไม่เหมือนเจ๊เค้าสักหน่อยนะ...อยากไปก็ไปเถอะ”
...อยู่กับน้องสาวสบายใจกว่าอยู่กับพี่สาวจริงๆด้วยเพราะอย่างน้อยฝนก็ไม่เข้มงวดจู้จี้เหมือนพี่แคท...
“อื้ม!!...ลมเย็นจริงๆ”
“..........................................”
“เข้าหน้าหนาวเต็มตัวแล้วสินะ?...อีกไม่นานก็จะสิ้นปีแต่ยังมีอะไรให้ทำอีกตั้งเยอะแยะ”
(“ผิดแล้ว!!!...คุณตาไม่ใช่ฆาตกรแต่มันเป็นอุบัติเหตุ...กลับบ้านเกิดสิแล้วจะมีคนบอกนายเอง”
“ใคร?”
“พยานที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดในวันนั้น...เขารับปากกับป้าเอ็มแล้วว่าจะเล่าทุกอย่างให้นายรู้และจะช่วยยืนยันความบริสุทธิ์ให้คุณตากับคุณยายด้วย”
“เขา...เขาเป็นใครกัน?”
“อดีตคนใช้ในบ้านจ้ะ...อายุ 70 กว่าแล้วแต่ยังจดจำเหตุการณ์ได้...เขาไปอยู่ระนองหลายสิบปีแต่สิ้นปีนี้จะมาร่วมงานเลี้ยงที่โยนกบูรพา...พ่อบอลต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ให้ได้เลย”
“โอกาสนี้เปรียบดังกุญแจที่จะเปิดหีบแห่งความจริงเมื่อเกือบสิบปีก่อน...มันจะช่วยขจัดความคลาดเคลื่อนและความระแวงสงสัยในใจของบอลนะ”)
“หมายความว่าหากอยากจะรู้ความจริงก็คงมีแต่ต้องกลับไปเท่านั้น...ก็ได้!!...เราจะกลับ”
“ตัดสินใจ...แล้วหรือ?”
“!?”
“..............................................”
“เมื่อกี้เหมือนได้ยินเสียงใครพูดนะ?”
“..............................................”
“รึเราจะหูฝาด?...ลมมันก็พัดแรงด้วย”
“..............................................”
“กลับห้องดีกว่า”
“...เช่นนั้นเจ้าก็จะได้พบกับความจริงที่น่าเจ็บปวด”
“นะ...นั่นใครพูดน่ะ!?”
“..............................................”
“ฉันถามว่าใคร?”
“..............................................”
“อยู่ไหน?...ออกมาเซ่!!!”
“หากอยากทราบว่าเราคือใครก็จงกลับไปโยนกจัตุรัส...”
(ได้ยินแต่เสียงไม่เห็นตัวกับเป็นใครก็ไม่รู้แต่มั่นใจว่าเป็นเสียงของผู้หญิงแน่นอน!?)
“แล้วพวกเราจะได้พบกัน...หึๆๆๆ”
...ต่อจากนั้นเสียงหัวเราะก็ค่อยๆจางหายไปกับสายลม...ผมสุดจะเป็นงงระคนหวาดกลัวเพราะที่นี่เป็นลานกว้างมีแต่ม้านั่งกับกระถางต้นไม้เตี้ยๆไม่มีที่ให้ซ่อนตัวเลยแล้วเจ้าคนปริศนานี่มันจะหลบอยู่ตรงไหนได้?...
“ขนยังลุกอยู่เลยเนี่ย!!!...ตะวันยังไม่ทันจะลับขอบฟ้าหมดดวงแท้ๆ...เสียงที่ล่องลอยมาตามสายลมนั่นตกลงมันคนหรือ...ผีฟะ?”
“ไม่!!...ไม่ใช่ผีแน่ๆ”
“พูดอย่างกะเธอรู้ว่าเป็นใคร?”
“ก็รู้น่ะสิ...แฮ่ม!!”
“คะ...ใครเหรอ?”
“อืม--...คงบอกไม่ได้”
“ทำไมเล่า?”
“เพราะเธอคนนั้นพูดไว้ว่าถ้าบอลอยากรู้ก็ให้กลับไปโยนกจัตุรัสใช่ไหมล่า?”
“อือ--”
“งั้นก็หมายความว่าฝนจะบอกออกมาตอนนี้ไม่ได้”
“รอให้ฉันรู้เองว่างั้นเหอะ?”
“แม่นแย้ว~~”
“ให้มันได้อย่างนี้ซี่!”
...แม้ยังไม่รู้ว่าเธอผู้นี้ชื่ออะไรกับหน้าตาเป็นยังไงแต่แน่ยิ่งกว่าแช่แป้งว่าหล่อนคือ “หนึ่ง” ในบรรดาลูกพี่ลูกน้องของผมอย่างไม่ต้องสงสัย...
“อีกไม่นานเกินรอบอลจะต้องได้พบกับเธอแน่”
“เฮ่ย!...แล้วนั่นจะทำอะไรน่ะ?”
“อาบน้ำไง”
“ที่นี่เนี่ยนะ?”
“อื้อ!!...กลับไปบ้านจะได้ไม่ต้องอาบ...ยืมผ้าเช็ดตัวหน่อย”
“มีผืนเดียวนะ”
“นั่นแหละๆ”
“เฮ้ย!!!...ทะ...ทำอะไรแบบนั้นล่ะเธอ?”
“ทำไมอ่ะ?...ไม่อยากดูเหรอ?”
“เธอนี่มัน...”
“แค่บอกมาคำเดียวเค้ายินดีจะเปิดนมเปิดจิ๋มให้ตัวเองดู”
“อะ...อะ”
“ว่าไงๆ?...เร็วสิ!!...จะถอดกางเกงในแล้วนะ?”
“...............................................”
“แหม~~...ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองหน่อยซี่!!”
...พูดจบฝนก็เลิกชายผ้าเช็ดตัวขึ้นจนเห็นบั้นท้ายขาวผ่องที่งอนได้รูปพลางส่งจูบให้ผมๆนั่งตัว(ควย)แข็งทื่อไม่กล้าขยับ...กล้าทำถึงขนาดนี้เชียวหรือ?...
“เมื่อไหร่จะช่วยให้เค้าเป็นของตัวเองซะทีล่ะ?”
“เอ่อ...เอ่อคือ...”
“...............................................”
“...............................................”
“พอก่อนดีกว่า...บอลจะได้เห็นอะไรๆมากกว่านี้อีกนะถ้าสัญญาว่าจะให้ฝนไปอยู่ด้วย”
“บ้านหลังใหม่น่ะหรือ?”
“อย่างน้อยมีฝนไปอยู่...บอลก็จะไม่เดือดร้อนเรื่องคนทำอาหาร”
“ฉันก็พอทำได้หรอกน่า--”
“ผู้ชายก็พูดงี้แทบทุกคน...ลับหลังก็พึ่งแต่พวกบะหมี่สำเร็จรูป”
“ตะ...ต้องให้คุณป้าอนุญาตซะก่อน”
“อย่างตัวเองแค่พูดคำเดียวรับรองฉลุย...ลองไปคุยกับป้าเอ็มดูนะ”
“เธอไม่อยากอยู่บ้านหลังนั้นแล้วเหรอ?”
“บ้านที่จะไม่มีบอลอยู่แบบนั้น...บอกตามตรงว่าเค้าไม่ชอบใจเลย”
“และพี่แคทก็คงไม่อนุญาตด้วย”
“สำหรับฝนน่ะเจ๊ไม่ใช่ปัญหาใหญ่หรอก”
...ฝนผลัดผ้าเสร็จก็เดินร้องเพลงเข้าห้องน้ำไปส่วนผมเปิดทีวีดูข่าวดูละครด้วยจิตใจที่ว้าวุ่นเพราะบั้นท้ายอันขาวอวบกลมกลึงของเด็กสาววัย 18 มันลอยเด่นมาอยู่ตรงหน้าตลอด...
(แม่นี่นับวันชักจะรุกหนักขึ้นทุกทีๆแล้ว...ปัญหาคือตัวเรานั่นแหละจะอดทนอดกลั้นไปได้จนถึงเมื่อไหร่?...อยากไปอยู่ด้วยงั้นรึ?...หากเป็นอย่างนั้นจริงรับรองว่าไม่ถึงเดือนตบะเราแตกแน่ !!!!)
“ขออนุญาตค่ะ”
“ครับ?”
(แม่บ้านมาทำสะอาดอะไรเวลาป่านนี้เนี่ย!?)
“ไม่มีญาติอยู่เฝ้าหรือคะ?”
“น้องผมอาบน้ำอยู่”
“...........................................”
“เอ่อ--...มาใหม่เหรอครับ?”
“ฉันเพิ่งมาทำงานวันแรกค่ะ”
...แม่บ้านทำความสะอาดประจำชั้น 5 ที่เข้ามาปัดกวาดเช็ดถูในห้องของผมเป็นประจำทุกวันคือคุณป้าวัยกลางคนแต่คุณแม่บ้านคนนี้ยังดูสาวอยู่เลย...เอ๊ะแล้วไหงเธอถึงจับด้ามไม้กวาดแปลกๆอย่างนั้น?...
“นี่คุณ...”
“?”
“ไม่ใช่แปรงปัดนะครับ...ทำไมจับด้ามซะเกือบถึงโคน?...เวลากวาดมันจะปวดหลังน่ะ”
“...ฉันถนัดแบบนี้...”
“...........................................”
“...........................................”
(เก้ๆกังๆเหมือนคนไม่เคยจับไม้กวาดมาก่อน?...ผ่านสัมภาษณ์เข้ามาทำงานเป็นแม่บ้านได้ยังไงหว่า!?)
“ใครมาเหรอ?”
“แม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดน่ะ”
“อ๋อ~~”
“นายท่านคะศิซื้อซาลาเปากับน้ำผลไม้มาให้...คุณหยาดฝนยังไม่กลับหรือค่ะ?”
“ขอบใจนะกำลังหิวพอดี...ฝนเขาอาบน้ำอยู่แต่เดี๋ยวก็กลับแล้ว”
“งั้นศิจะวางไว้...อ๊ะ!”
“..........................................”
“...คุณ?”
“?”
“ฉันเป็นแม่บ้านคนใหม่เพิ่งจะมาทำงานวันแรกค่ะ”
“อะ...เอ่อ--”
“มีอะไรเหรอ?”
“ไม่...ไม่มีอะไรค่ะ!!...ศิขอตัวก่อนนะคะนายท่าน”
(ทำไมศิทำกิริยาแปลกๆ!?)
“...............................................”
“...............................................”
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกับคุณหรือคะ?”
“?”
“ต้องขออภัยด้วยค่ะที่ละลาบละล้วงคือฉันได้ยินเธอเรียกคุณว่านายท่าน”
“อ่า--...ไม่เป็นไรครับ...เธอเป็นเพื่อนของผมเอง”
“เพื่อน...แต่ดูจะให้ความเคารพคุณมากเลยนะคะ?”
“...จะว่างั้นก็ได้ครับ...ที่จริงผมไม่ชอบให้พวกเค้าทำอย่างนั้นหรอก”
“ทำไมหรือ?”
“เพราะผมไม่ใช่ผู้มากลาภดีมาจากไหน...เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งที่ไม่ต้องการมีอภิสิทธิ์เหนือใคร”
“..............................................”
“ผมจึงไม่ถนัดที่จะมีคนอื่นมาห้อมล้อมคอยปรนนิบัติเอาอกเอาใจ”
“คุณไม่มีความสุขใช่มั้ย?”
“หา?”
“...คุณไม่สบายใจกับสถานภาพของตัวเองในเวลานี้...คุณวางตัวไม่ถูกและกำลังสับสน”
“ถูกต้องเลยครับ”
“..............................................”
“ผมรู้ว่าคนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่...”
“หึ!...คุณนี่แปลกคนนะคะ”
“อะไรนะครับ?”
“คุณคือทายาทของตระกูลที่ร่ำรวยด้วยทรัพย์สินเงินทองและชื่อเสียง...มีผู้คนอีกนับหมื่นนับแสนที่อยากจะมายืนอยู่ตรงจุดที่คุณยืนอยู่...คุณไม่ดีใจหรอกหรือคะ?”
“จะดีใจได้อย่างไรครับในเมื่อมันไม่ได้เกิดจากความพยายามของผม?”
“.............................................”
“ว่าแต่...คุณแม่บ้านรู้ได้ไงว่าผมเป็น?...”
“ฉัน...ได้ยินพวกพยาบาลพูดถึงคุณ”
“พูดถึงผม?”
“ก็คุณมีนามสกุลเดียวกับผู้ก่อตั้งโรงพยาบาลแห่งนี้...ท่านเอกบดินทร์ วิษณุมนตรีคือ...”
“ปู่ของผม”
“...จริงสินะ...ฉันเห็นป้ายชื่อหน้าห้องก็ยังอดสงสัยไม่ได้”
“แต่ผมไม่เคยพบกับปู่มานานมากแล้ว...ที่มาอยู่นี่ก็เพราะคุณป้าพามา...ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโรงพยาบาลนี้เป็นของใคร”
“...............................................”
“ผมโตมาพร้อมกับเสียงดูถูกเย้ยหยัน...ต้องขวนขวายหาด้วยตัวเองถึงจะมีกินมีใช้ดังนั้นผมจึงไม่เข้าใจความรู้สึกของพวกที่นอนเสพสุขบนกองเงินกองทองหรอกครับ”
(เปรี๊ยะ!!)
“อะ...อะไรน่ะ!?”
“...............................................”
(มันชักจะมีอะไรแปลกๆแล้วสิ!?)
“เอ้อ!!...ผมบ่นอะไรไปเรื่อยก็ไม่รู้นะเนี่ย...เสียเวลาคุณแม่บ้านหมด”
“...ไม่เป็นไรค่ะ”
..........................................................................................................................................

“...............................................”
“กรุณาหยุดก่อนค่ะ!!”
“...............................................”
“คุณหนูรอง”
“...มีอะไร?”
“คุณหนูรอง...จะทำอะไรนายท่านกันแน่คะถึงได้ปลอมตัวเป็นคนทำสะอาด?”
“พวกเจ้าเรียกเอกคเชนทร์ว่านายท่านได้เต็มปากเต็มคำเชียวนะ?...ได้ยินดังนี้แล้วเรามิประหลาดใจเลยที่ท่านพี่สุรีย์พรรณโกรธเกรี้ยวมากขนาดนั้น”
“...............................................”
“คุณแม่บ้านขยันจัง...มืดค่ำแล้วยังอยู่ทำความสะอาดอีก”
“เดินสำรวจความเรียบร้อยน่ะค่ะ”
“..........................................”
“..........................................”
“กลับมาถึงก็หาเรื่องสนุกทำเลยนะจ๊ะ...พี่ม่อน”
“คะ?”
“ศิกลับห้องไป...ที่นี่ให้เป็นหน้าที่ฉัน”
“เข้า...เข้าใจแล้วค่ะ”
“กลิ่นเอื้องสายหลวงหอมติดจมูกอย่างนั้น...จะหลอกใครก็หลอกได้แต่ไม่ใช่ฝนนะคะขอบอก”
“..........................................”
“..........................................”
“สมกับเป็นน้องนางหยาดฝน...ไหมมือตกหรือเปล่านะ?”
“ไม่ว่าใครที่รู้จักพี่ดีก็ต้องรู้ทั้งนั้นแหละค่ะแต่โดยรวมพี่ก็ปลอมตัวแนบเนียนมากแบบว่าไม่เห็นใกล้ๆไม่มีทางจับได้แน่...ถ้าเป็นศัตรูกันล่ะก็กลัวตายชัก...พี่ม่อนยังไม่กลับบ้านเหรอ?”
“คืนนี้พี่จะค้างที่นี่”
“อยู่เป็นเพื่อนพี่เซค?”
“จ้ะ”
“ได้...เจอกับบอลแล้วใช่หรือเปล่าคะ?”
“ก็...เพิ่งพบมาเมื่อสักครู่นี้...ช่วงที่น้องนางหยาดฝนอาบน้ำอยู่นั่นล่ะ”
“เออะ!...ไม่...ไม่ใช่ว่าพี่ทำอะไรแปลกๆกับเขาไปแล้วนะอย่างเช่น...สะกดจิตหรือสร้างภาพหลอน...”
“มิได้ๆ...พี่หาได้มีความคิดจะกระทำเช่นนั้นไม่”
“โอ้!!...ค่อยยังชั่วหน่อย”
“.............................................”
“แล้ว...ในความคิดของพี่ม่อนเห็นบอลเป็นยังไง?”
“คงจะมิอาจกล่าวอะไรได้มากมายนักแต่...”
“?”
“...หากมิใช่คนเจ้าชู้มากรักแล้วไซร้เอกคเชนทร์ก็นับเป็นบุรุษที่ใช้ได้ผู้หนึ่ง”
“เห็นมั้ยคะๆ”
“แต่ถึงกระนั้นพี่ก็มิยอมรับเขาดอกเพราะพฤติกรรมอันเลวร้ายที่กระทำต่อสตรีเพศ...ชื่อเสียของเขาเลื่องลือไปทั่วโยนกจัตุรัสแลตำบลข้างเคียง...น้องนางหยาดฝนเอย...ผลตอบแทนที่ชายผู้นั้นจะได้รับกลับคืนย่อมหนีมิพ้นเสียงก่นด่าสาปแช่งเป็นแม่นมั่น”
“.............................................”
....................................................................................................................................

“พวกนายคิดว่าที่ฉันพูดน่ะถูกมั้ย?”
“ไม่ผิดครับ”
“เป็นบุตรสาวของนายหญิงจริงๆค่ะ”
“ไม่ว่าถามยังไงฝนก็ไม่ยอมบอกแต่ให้ฉันรู้ด้วยตัวเอง”
“..............................................”
“แต่มันสงสัยจนนอนไม่หลับเลย...อย่างน้อยรู้ชื่อก็ยังดี...ฉันจึงรอให้ฝนกลับไปก่อนแล้วมาถามพวกนายถึงห้องนี่ไง”
“คงไม่ผิดนะพี่เศกถ้าเราจะบอกนายท่าน?”
“ไม่มั้ง?...ก็คุณหนูรองไม่เคยสั่งห้ามนี่”
“คุณหนูรอง?”
“ค่ะ...พวกเรามั่นใจว่าเสียงผู้หญิงที่นายท่านได้ยินต้องเป็นของคุณศรมุกดา”
“ศร...มุกดา”
“บุตรสาวคนที่สองของนายหญิง...อายุ 21 เรียนชั้นปีสามที่มหาวิทยาลัยนี้แหละครับ”
“...พี่ฉันงั้นเหรอ?”
“เธอเป็นคนสวยมากค่ะ...นายหญิงภูมิใจสุดๆเลยแถมชอบคุยอวดกับคุณอรนิภาได้อย่างไม่น้อยหน้า”
“?”
“แต่ถึงจะงามหยดย้อยขนาดไหนคุณม่อนก็เป็นคนที่น่ากลัว”
“ม่อน...ชื่อเล่นรึ?”
“ค่ะ...ม่อนในทีนี้หมายถึงเนินสูงๆในภาษาเหนือ”
“แล้วที่ว่าเป็นคนน่ากลัวน่ะมันยังไงกัน?”
“เพราะเธอมักจะมีพฤติกรรมแปลกๆและชอบทำตัวลึกลับน่ะครับนายท่าน”
“พฤติกรรมแปลกๆ!?...ทำตัวลึกลับ!?”
“หากให้พูดไปมากกว่านี้บางทีวันหน้าเราสามคนอาจจะเคราะห์ร้ายเข้าก็ได้”
“งั้นไม่ต้องขยายความ...ฉันก็ไม่ให้พวกนายลำบากใจ”
“ขอบคุณนายท่านมากครับ”
“แต่ถ้าเป็นพวกนิสัยใจคอทั่วๆไปก็พอจะบอกได้ค่ะอย่างเช่นคุณศรมุกดาจะถูกอัธยาศัยกับคุณสุรีย์พรรณเป็นพิเศษ”
“พี่แคทน่ะเหรอ?”
“เพราะเป็นคนไม่ค่อยพูดและชอบอยู่ตามลำพังเหมือนกันไงครับ”
“.................................................”
........................................................................................................

(“คนนิสัยคล้ายๆกันจึงเข้ากันได้ดีสินะ”
“ใช่ค่ะ”
“อ้อ!!...อีกอย่างที่พอจะบอกได้คือคุณม่อนมีความสามารถในการแปลงโฉมครับ”
“แปลงโฉมอะไร?”
“ปลอมตัวเป็นคนอื่นไงครับ...ทั้งแก่ทั้งรุ่น”
“ทำอย่างนั้นมันสนุกหรือไง?...ในละครที่ฉันเคยดูเมื่อก่อนมันบอกว่าการแปลงโฉมคือศาสตร์แห่งการหลอกลวงคนอื่น?”
“จะเรียกว่างานอดิเรกก็ได้ค่ะ”
“งานอดิเรก?...พิลึกเอาการเลยนะพี่สาวฉันคนนี้...เรียนจบจะไปสมัครเป็นสปายเรอะ?”
“นายท่านจำแม่บ้านคนเมื่อช่วงหัวค่ำได้ไหมคะ?”
“อย่า...อย่าบอกนะ!?...ว่านั่นคือ...”
“................................................”
“ถูกแล้วค่ะ...คุณม่อนปลอมตัวมา”
“มิน่าเล่าถึงได้พูดอะไรแปลกๆ?...กวาดพื้นก็ไม่เอาไหนด้วย!!”
“ครั้งนี้ยัยศิจับได้แต่ครั้งหน้าไม่แน่...คุณหนูรองจะปลอมตัวเป็นอะไรอีกก็ไม่รู้เพื่อมาสังเกตท่าทีของนายท่าน”
“ฉันน่ะรึ?”
“ไม่แน่ว่าคืนนี้หรือพรุ่งนี้ก่อนนายท่านออกจากโรงพยาบาล...เธออาจจะปรากฏตัวอีกครั้ง”
“ก็เอาสิ!!...อยากรู้เหมือนกันว่าจะมาไม้ไหนอีก?”)
...กลางดึกคืนนั้นหลังจากหมอมาตรวจแล้วยืนยันว่าเที่ยงพรุ่งนี้ให้กลับบ้านได้ผมก็นอนหลับไปและลืมตาตื่นอีกทีก็ตอนตีสามกว่าเพราะรู้สึกเหมือนมีใครบางคนเข้ามาในห้องแล้วทันใดนั้นก็มีวัตถุบางอย่างจ่อที่คาง...
“เฮ้ย!!?”
“อย่าส่งเสียง...อย่าขยับ”
.....................................................................................................................................

...อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อตอนหน้านายบอลของเราถูกข่มขืน!!!?...ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง...

...ตอนที่แล้ว Kat Sidestory 3 ...
...ตอนต่อไป ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 56

วันศุกร์ที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

Kat Sidestory 3

Kat Sidestory 3 “ผลข้างเคียงของตะวันเลือด!?”

(29 มิถุนายน 2548
...ผม เชื่อในความบริสุทธิ์ใจของตัวเองว่าไม่ได้คิดกับพี่แคทไปในเชิงชู้สาว เลย...เหตุการณ์ที่เกิดในห้องเป็นเพียงอุบัติเหตุ...ผมแค่คิดถึงกุนและอยาก จะเข้าไปเห็นห้องนอนที่เคยเป็นของเธอก็เท่านั้น...)
“โกหก!!”
“!!!”
“!?”
“?”
“...........................................”
“สุรีย์พรรณ...อาจารย์โกหกตรงไหนหรือคะ?”
“ปละ...เปล่าค่ะ...หนูขอโทษ”
“ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?...เทสต์ย่อยเมื่อวานเธอก็ทำคะแนนได้ไม่ดีเลย”
“...หนูสบายดีค่ะ”
“ไม่สบายใจรึสงสัยอะไรก็มาปรึกษาอาจารย์ได้นะ”
“ค่ะ”
“แคทเป็นอะไรไปเหรอ?”
“จู่ก็ตะโกนดังลั่น...แก้วตกใจหมดเลย”
“ไม่มีอะไรหรอก”
...นี่ ฉันฟุ้งซ่านมากถึงขนาดเผลอตะโกนออกมาเลยเชียวรึ?...ถ้าคุณน้าอรศินีย์มาเห็น เข้าฉันจะต้องถูกจับนั่งสมาธิเป็นชั่วโมงแน่แต่บันทึกความจริงอะไรกันหลอก ลวงทั้งเพ!!...หากฉันยังหลงเชื่อเจ้าหนุ่มลูกพี่ลูกน้องตัวแสบก็โง่เง่าเต็ม ทนและนับวันก็ยิ่งรู้สึกขยะแขยงสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า “ผู้ชาย” มากขึ้นทุกทีๆโดยเฉพาะช่วงนี้เห็นที่ไหนเวลาไหนเป็นต้องหงุดหงิดขัดหูขัดตา ไปหมด!!!...ฉันน่าจะเชื่อฟังคุณแม่ที่บอกให้หยุดเรียนไปสักสองสามวันแต่อีก ใจก็กลัวเวลาเรียนจะไม่พอสอบปลายภาค...
(เจ้าไดอารี่บ้าๆบอๆนั่นยิ่งอ่านก็ยิ่งบั่นทอนความมั่นใจ...เดี๋ยวจะกลับไปเผาทิ้งให้เรียบ!!!)
“ฮ้า~~...จบซะที...หิวข้าวจะตายอยู่แล้ว!!”
“บ่ายนี้ไปดูหนังกันมั้ย”?
“แก้วกับนันไปเถอะ”
“สองวันมานี่เธอไม่ร่าเริงเอาซะเลย...ยังโกรธบอลอยู่อีกหรือ?”
“............................................”
“น้าเย็นก็ให้เขาออกจากหอแล้ว...มันน่าจะจบสักที”
“ระหว่างฉันกับบอล...พวกเธอคิดว่าใครผิด?”
“ก็...ผิดทั้งคู่แหละ”
“...งั้นหรือ?”
“บอลถึงจะนิสัยเจ้าชู้แต่ไม่ใช่คนเลวส่วนแคทเป็นคนมีเหตุผลแต่บางครั้งก็เข้มงวดเกินไปหน่อย”
“แก้วเห็นด้วย...หากแคทจะหาคนผิดก็ต้องรวมพวกเรา”
“รวมพวกเรา!?...เดี๋ยว...เดี๋ยวสิ!!!”
“ก็...คิดเองล่ะกัน”
“แม้แต่พวกเธอ...”
“เพราะความใกล้ชิดมันอันตรายกว่าที่คาดไว้น่ะ”
“............................................”
“ถ้าแคทเอาทุกอย่างมาเป็นอารมณ์หมดชีวิตนี้จะไม่มีความสบายใจเลย...ที่นันตัดสินใจพูดความจริงก็เพราะเห็นแคทเป็นเพื่อนสนิท”
...ฉัน แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง...เพื่อนสองคนที่คิดว่าสนิทที่สุดล้วนตกเป็นคู่นอน ของเจ้าหนุ่มลูกพี่ลูกน้องตัวแสบเรียบวุธ!!!...แม้ฉันจะเคยเอะใจอยู่บ้างแต่ ก็ไม่กล้าเอ่ยถามเพราะเห็นเป็นเพื่อนกัน...ความใกล้ชิดกันนี่มันช่างอันตราย เหลือเกิน...
“ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะกล้านอกใจเธอ”
“!?”
“ตอนที่นอนด้วยกันก็ปากหวานชมฉันสารพัดแต่พอลับหลังกลับแอบไปมีกิ๊ก...เจ็บใจจริงๆ!!!”
(ริอาจมีสัมพันธ์กับผู้ชายในวัยเรียนงั้นรึ?)
“ฉันควรจะทำยังไงดี?”
“หากเขาไม่รักเราแล้วป่วยการจะรั้งเอาไว้ทำไม?...ไปหาคนใหม่ที่ดีกว่าเถอะ”
“แต่...แต่ฉันรักเขามากเลยนะไม่ว่าอยากจะได้อะไรฉันก็หาให้ทำให้เขาทุกอย่าง...เรื่องบนเตียงก็ไม่เคยขัดข้อง”
“.............................................”
(น่าเบื่อ)
...ทนฟังต่อไปไม่ได้แล้ว!!...ในเมื่อโง่ยอมเสียตัวให้เองก็ไม่มีสิทธิ์ว่าใครได้...
“ฮ้า!?...เมื่อคืนเธอกับนายดิวเรียบร้อยกันแล้วเหรอ?”
“!?”
“นี่!!...หล่อนจะแหกปากให้อาจารย์รู้จนได้หรือไงยะ?”
“ก็ฉันตกใจอ่ะ!!...แล้ว...แล้ว...เป็นไงบ้าง?”
(มาอีกคน!?)
“ดิวเค้าทำไม่ค่อยเป็น”
“งั้นเธอก็สวมบทบาทรุ่นพี่แสนดีช่วยติววิชารักให้รุ่นน้องน่ะสิ?”
“ก็ไม่ได้นำอะไรนักหรอกเพราะเดี๋ยวความแตกว่าฉันเคยมีอะไรกับแฟนเก่ามาก่อน”
(หา!?)
“อ๋อ~~...ทำเป็นว่ายังซิงอยู่งั้นเหอะ?”
“แน่นอน...ฉันก็ต้องตอแหลมั่งสิยะ”
“ฮะๆๆ”
(น่าสะอิดสะเอียนที่สุด!!...แค่หาซื้อขนมปังกับน้ำดื่มและเดินกลับมาอาคารก็ได้ยินเรื่องบัดสีถึงสองเรื่องติดกัน)
...ผู้หญิง สมัยนี้กล้าพูดเรื่องในมุ้งให้คนอื่นฟังหน้าตาเฉยเชียวหรือ?...ช่างไม่มี ความเป็นกุลสตรีเอาเสียเลย!!!...ความยางอายมันหายไปไหนหมด?...
“อุ๊บ!!”
(ใบ...ใบ หน้าร้อนวูบวาบ...ร่างกายร้อนรุ่มมือไม้แข้งขาสั่นหายใจถี่ขึ้นและ...และ เหงื่อก็เริ่มออกทั่วตัว!?...มัน...มันใกล้จะมาแล้ว!!!!)
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”
“...ไม่...ไม่เป็นอะไร...แค่...แค่เวียนหัวนิดหน่อย”
(เพราะได้ยินเรื่องพรรค์นั้นและเผลอจินตนาการตามไปด้วย...ไม่ได้!!!...ถึงตายก็ไม่ยอมให้มันแผลงฤทธิ์ที่นี่!!!!)
“ฮึ!!”
“อะไรของเขาน่ะ?”
“อย่าไปสนเลย...หาข้าวกินกันดีกว่า”
“............................................”
...เมื่อ ครู่เล่นซะเข่าทรุดเลย...อดกลั้น “มัน” ลงได้แล้วแต่แค่ชั่วคราวเท่านั้น...ช่วงที่รอให้ฝนเรียนภาคบ่ายจบฉันจึงควร จะอยู่ตามลำพังโดยไม่พยายามเข้าใกล้คนหมู่มากเพราะมันอาจจะทำให้เกิดเรื่อง อีกจนนำไปสู่ “ผลข้างเคียงของตะวันเลือด” ซึ่งคราวนี้คงจะหยุดยั้งไว้ไม่ได้อีกอย่างแน่แท้...
“ยู้ฮู~~”
“!?”
“ขึ้นมาเลยจ้าคนสวย!!”
“พี่เซคมาที่นี่ทำไมคะ?”
“ก็มารับน่ะสิ...พี่รู้ว่าแคทไม่มีเรียนบ่าย...รถก็ทิ้งไว้นี่แหละ”
“แต่ฝน...”
“เย็นค่อยมารับก็ได้...ไปพักผ่อนให้จิตใจมันหายเครียดบ้างจะเป็นไรเล่า?...โอเคไหม?”
“............................................”
“ตอน นี้แคทหน้าแดงมากนะรู้มั้ย?...อย่าอดกลั้นไว้อีกเลยมันจะไม่ดีต่อสุขภาพจิต และสภาพนี้ไม่มีทางจะทนได้ถึงตอนเย็นหรอก...อย่างเก่งก็ไม่เกินหนึ่งชั่วโมง นับจากนี้”
“............................................”
“............................................”
“ตกลงค่ะ...พี่จะพาหนูไปที่ไหนก็ได้”
“งั้นก็ขึ้นมาเลยน้องรัก”
...เมื่อ ตกลงได้แล้วเราสองคนก็มุ่งหน้าไปทางทิศใต้จนข้ามเขตจังหวัดและไม่นานพี่เซ คก็เลี้ยวรถเข้าไปในถนนลูกรังเล็กๆโดยตลอดทางก็คุยกันเรื่องทั่วๆไปเพราะพี่ เซคไม่ต้องการให้ฉัน “เสร็จ” ก่อนจะถึงที่หมาย...เอาล่ะ!!...ไหนๆก็ไหนๆฉันจะบอกให้รู้ก็ได้ว่าอาการที่ เป็นในขณะนี้คืออะไร!?...นี่เป็นผลข้างเคียงหลังจากที่เกิดสุริยะโลหิตไป แล้วประมาณ 24 - 48 ชั่วโมงซึ่งผลข้างเคียงที่ว่ามันจะทำให้ฉันเกิดความต้องการทางเพศมาก ขึ้นเรื่อยๆโดยจะมีอาการอยู่ราวๆสองวันแล้วจึงกลับมาเป็นปกติ...ถามว่าความ ต้องการทางเพศจะมีมากขนาดไหน?...ก็มากจนแทบควบคุมสติไม่อยู่ทีเดียว...บางที อาจจะถึงขั้นหน้ามืดต้องไปฉุดผู้ชายมาขืนใจสักคนโดยไม่เลือกดูที่หน้าตาและ วัยวุฒิหรือไม่สนว่าเป็นผัวเขาลูกชายใครก็ว่าได้แต่ฉันไม่เคยทำมาก่อน นะ!!!!...อย่าเพิ่งเข้าใจผิด...
“เป็นผลข้างเคียงที่ไม่น่าอภิรมย์เอาเสียเลย”
“พี่ว่ามันน่าสนุกดีออก”
“สนุกตรงไหนคะ?...เป็นทีไรหนูออกจากบ้านไม่ได้ทุกที...วันๆต้องเอาแต่ช่วยตัวเองจนหน้าอกกับจิ๋มแดงก่ำไปหมด”
“ก็ไม่ยอมใช้วิธีที่พี่กับยัยอ๋อมทำ”
“นั่นก็ไม่ไหวค่ะ!!”
...วิธีที่พี่เซคกับอ๋อมใช้เพื่อยับยั้งผลข้างเคียงของสุริยะโลหิตก็คือกินเหล้าจนเมาแต่ตัวฉันทำไม่ได้เพราะร่างกายไม่ถูกกับแอลกอฮอล์อย่างแรงเอาง่ายๆแค่ไวน์ผลไม้ที่มีดีกรีต่ำและจิบเพียงนิดเดียวฉันก็แพ้น็อคแล้ว...
(เคยเมาไวน์องุ่นแล้วก่อเหตุอาละวาดในงานเลี้ยงวันเกิดของคุณพ่อเมื่อสี่ปีก่อนจึงถูกสั่งห้ามมาตั้งแต่บัดนั้น)
“จะว่าไปน้องฝนยังคอแข็งกว่าแคท”
“............................................”
“?”
“เด็กคนนั้น...วันๆเอาแต่ขลุกอยู่กับบอลที่โรงพยาบาลยกเว้นเวลาไปเรียน...แคทกังวลจริงๆ”
“ก็ไปคอยเฝ้าดูสิ...แคททำได้อยู่แล้วเพราะคุณแม่กับคุณน้าไม่ได้ห้ามนี่นา”
“จริงด้วย”
“พูดถึงคุณน้า...แฮ่ม!!...เสียดายจะปล้ำได้อยู่แล้วเชียว”
“พี่เซค!?...พี่จะทำอย่างนั้นกับคุณแม่ไม่ได้นะคะ!!!”
“คือมันอดใจไม่ไหวน่ะ”
“หัดยับยั้งชั่งใจบ้างสิคะ...นิสัยเสียจัง!!”
“ขอโทษทีพี่ผิดไปแล้ว...นึกว่าคุณน้าจะเล่นด้วยแต่ต่อไปต้องยอมแน่ๆ”
“ห้ามเด็ดขาด!!!”
“เฮ้ย!?”
“หื่นกับน้องกับนุ่งน่ะแคทว่ามันก็มากเกินแล้วแต่นี่เป็นญาติผู้ใหญ่ของพี่...หยุดเลยค่ะ!!”
“แหมก็มันเสียดายอ่ะ!!...น้านิภายังน่ารักซะขนาดนั้นน๊า~~”
“กลับไปส่งหนูเดี๋ยวนี้!!”
“อ้าว!?”
“ถ้ายังดึงดันวางแผนคิดไม่ดีกับคุณแม่อีก...แคทจะไม่ไปกับพี่!!!”
“เฮอ--...แล้วแคทจะระบายความปรารถนาที่กำลังคุกรุ่นรอเวลาปะทุนี่ยังไงและกับใครจ๊ะ?”
“นั่น...”
...เล่น เอาจุดอ่อน(ในขณะนี้)ของฉันมาขู่ด้วยรู้ตัวว่าถือไพ่เหนือกว่า...ให้ตาย เถอะ!!...ตัวเองเป็นหลานแท้ๆแต่กล้าคิดกับผู้เป็นน้าในเชิงชู้สาว...ไปๆมาๆ นี่เริ่มจะไม่แน่ใจแล้วสิว่าระหว่างเธอกับบอลตกลงใครหื่นกามมากกว่า กัน?...ฉันได้ยินระแคะระคายมาว่าบรรดานักศึกษาสาวเอยพยาบาลสาวเอยหรือแม้แต่ คนไข้ผู้หญิงหน้าตาดีๆพี่เซคก็เที่ยวไปยุ่มย่ามกับเค้าหมดและเที่ยวนี้คงจะ ไม่เลิกราจากคุณแม่ของฉันง่ายๆแน่...ทำยังไงดี?...
“เลี้ยวขวาข้างหน้าก็ถึงละ”
“มาอยู่อะไรในที่แบบนี้คะ?...หรือว่าจะเป็น...ม่านรูด?”
“อื้ม!!”
“นี่หมายความว่าหนูต้องเข้าม่านรูดกับผู้หญิงด้วยกัน?”
“ฮะๆๆ...แม่นแล้ว”
...การ เข้าโรงแรมม่านรูดในวันนี้ถือประสบการณ์ครั้งแรกของฉันทีเดียวแต่สำหรับพี่ เซคนั้นไม่ใช่แน่...เธอเลี้ยวรถเข้าไปในโรงแรมแห่งหนึ่งและเข้าจอดในช่องที่ มีพนักงานมารูดม่านปิดให้...ฉันนั่งอยู่ในรถรอให้พี่เซคเปิดประตูห้องพร้อม กับจ่ายเงินเสร็จจึงออกมา...
“หยิบกระเป๋าด้านหลังมาด้วย”
“ใบนี้ใช่ไหมคะ?”
“ล็อคประตูเลย”
...พี่ เซควางกระเป๋าถือแล้วเดินไปเปิดไฟในห้องกับในห้องน้ำหยิบผ้าเช็ดตัวมาส่งให้ พลางบอกว่าห้องน้ำที่นี่มันแคบจึงให้ฉันอาบก่อน...ฉันรับมาวางไว้ที่เก้าอี้ แล้วแกะกระดุมถอดเสื้อนักศึกษากับยกทรงจากนั้นปลดเข็มขัดรูดซิปกระโปรงจีบสี ดำเหลือแค่กางเกงใน...ฝ่ายญาติสาวผู้พี่ก็จับจ้องดูการกระทำของฉันทุก อิริยาบถโดยไม่ยอมละสายตาไปที่อื่น...
“................................................”
“................................................”
“อูย~~...แฉะหมดแล้ว”
“?”
“เห็น น้องแคทแก้ผ้าแล้วพี่มีอารมณ์จังเลย...โอออออออออ...โดยเฉพาะกางเกงในสี เขียวอ่อนที่เปื้อนคราบน้ำรักจนฉ่ำเยิ้มตัวนั้น...อืมมมมมมมมมมม...ความสุข กำลังรออยู่เบื้องหน้า...อาาาาาาาาาา”
...ฉันรู้สึกเขินเวลาเปลื้องผ้า ต่อหน้าพี่เซคเพราะเธอจะมองด้วยสายตาที่ลุกวาวและเต็มเปี่ยมด้วยความปรารถนา ทางเพศทุกครั้งไปฉะนั้นสิ่งที่ฉันทำได้คือพยายามตัดใจรูดกางเกงในออกจากปลาย เท้าแต่ก็ดันหันก้นไปทางพี่เซคซะอีกซึ่งนั่นเพราะไม่อยากสบตาด้วยนี่ นา!!!...
(เมื่อกี้...หล่อนแลบลิ้นเลียริมฝีปากแถมมองบั้นท้ายเราเขม็งเลย!?)
“ไม่ต้องปิดประตู...พี่จะดูน้องแคทอาบน้ำ”
“...ชอบให้หนูทำอะไรแปลกๆอยู่เรื่อย”
“ฮิๆ”
“................................................”
“................................................”
“นั่นมัน...”
“จำได้สินะ”
“ที่แท้กระเป๋าใบนั้นก็ใส่บรรดาของเล่นของพี่ไว้นี่เอง...เอาอุปกรณ์ลามกพกติดตัวมาด้วยเกิดเขาตั้งด่านแล้วค้นเจอจะอธิบายว่าไงคะ?”
“รถเก่าๆตำรวจไม่ค่อยเรียกหรอก...เกิดจอดแล้วเสียก็เดือดร้อนเขาอีก”
“นั่นพี่ทำอะไรน่ะ?”
(หยิบกางเกงในของเรามาดูทำไมกัน!?)
“อือ--”
“?”
“หอมจัง”
“พี่เซค!”
“จริงๆนะ...แคทก็ลองมาดมสิ”
“บ้า!!”
“ฮิๆ...ยกทรงก็หอม”
“พอได้แล้วนะคะ!!!...โรคจิต”
“ก็ให้สมกับที่ยัยอ๋อมชอบว่าไง”
“จำเป็นต้องทำตามเหรอ?”
“กับคนอื่นพี่ไม่ทำหรอกน่า~~”
“ถ้าทำน่ะเป็นคดีแน่ค่ะ!!”
...ถึง ตรงนี้ก็กรุณาอย่าเพิ่งเข้าใจพี่เซคผิดไปว่าเธอมีรสนิยมประหลาดๆอย่างชอบดม ชั้นในของคนอื่น...หล่อนแค่แกล้งล้อฉันเล่นเท่านั้นและที่ผ่านมาก็ไม่เคยทำ ด้วย...แต่...ความรู้สึกแปลกๆนี่มันอะไร?...
(ตื่นเต้นที่เห็นพี่เซคสูดดมชุดชั้นในของเราหรือ!?)
“ห้อง...ห้องน้ำว่างแล้ว”
“..............................................”
“..............................................”
“ยัง...เสร็จแล้วอาบพร้อมกันเวิรก์กว่า”
...ญาติ สาวผู้พี่ปลดผ้าขนหนูทิ้งลงหน้าห้องน้ำแล้วกลับมาที่เตียงโดยทั้งร่างมี เพียงกางเกงในสีดำปิดบังของสงวน...พี่เซคคลานเข่ามาใกล้พลางเอามือเชิดคาง ฉันให้เงยหน้าสบตากับเธอ...แววตาที่แฝงไปด้วยไฟปรารถนาคู่นั้นทำให้ฉัน พยายามเบี่ยงหน้าหลบด้วยความประหม่าอายทว่าเจ้าหล่อนก็ค่อยๆประทับริมฝีปาก บนแก้มฉันทั้งสองข้าง...
“พี่กับแคทเป็นผู้หญิงเหมือนกันนะคะ”
“...แล้วไงจ๊ะ?”
“.........................................”
“ผ้าขนหนูนี่เอาออกซะเถอะ...พี่อยากเห็นหน้าอกสวยๆของแคท”
“ของพี่ก็สวย”
“ไม่อ่ะ...สู้ของเธอไม่ได้”
“อาาาาาาาา~~”
...เพียง สัมผัสแรกก็ทำให้อารมณ์ของฉันคุกรุ่นจิตใจว้าวุ่นสติเตลิดเปิดเปิงและ ทุกอย่างที่ว่ามามันเกิดขึ้นเร็วมากจนตั้งตัวไม่ติดซึ่งเป็นเพราะผลข้าง เคียงแห่งตะวันโลหิต...พี่เซคดันร่างฉันนอนหงายจากนั้นก็ปฏิบัติการอุกอาจ ขโมยจูบอย่างรวดเร็ว...อา~~...นี่มันผิดไปจากทุกทีนี่...เธอกล้ามาก...กล้า ทำกับฉันถึงขนาดนี้...เจ้าหล่อนประกบปากจูบพลางส่งลิ้นเข้ามาดุนดันกับลิ้น ของฉันจนอดตกใจระคนสงสัยไม่ได้ว่าเหตุใดญาติสาวผู้พี่ถึงได้เริ่ม “เกมส์รัก” อย่างร้อนแรงผิดวิสัยที่ควรจะเป็น...
“อื๊ออออออออออออออ”
“อืมมมมมมมมมมมมมมมมมม...อู้”
(สุดยอด!?...ลีลาการจูบของพี่เซค...เรา...เราเทียบเธอไม่ติดเลย...โออออออ~~...แบบนี้ร้อยทั้งร้อยก็เสร็จหล่อนหมด)
“น่ารักเหลือเกินน้องรักของพี่”
“อืออออออ--”
“เคลิบเคลิ้มไปถึงไหนเล่า?...ความสุขเพิ่งจะเริ่ม”
“อุ๊!!”
...การ โจมตีระลอกที่สองมาติดๆและคราวนี้ใช้มือร่วมด้วย...พี่เซคเอานิ้วบีบหัวนม ฉันแล้วบี้คลึงวนเป็นวงกลมขณะที่ในปากเธอก็ส่งลิ้นที่ตวัดรัวด้วยความว่องไว เกินกว่าจะรับมือไหว...ต่อหน้าผู้ที่เชี่ยวชาญในเกมส์สวาทอย่างเจ้าหล่อน... ฉัน...ฉันจึงต้องกลายเป็นลูกไก่ในกำมือโดยไม่อาจหลีกหนีได้...อื๋อ?...มือ ขวาของพี่เซควาดลงต่ำไปแถวๆสะดือของฉันแล้ว...อีกไม่นาน...อีกไม่นานอวัยวะ ส่วนที่สำคัญของฉันจะถูกรุกราน...
“มะ...ไม่เอานะคะ...หยุดแกล้งแคทซะที”
“หึๆ...แกล้งอะไร?”
“................................................”
“จงลืมความขัดข้องหมองใจทุกอย่างไปซะและเวลาต่อไปนี้แคทจะมีแต่ความสุขสมหวัง...พี่จะช่วยปลดเปลี้ยงตัณหานั่นให้เอง”
...นั่น สินะ?...ฉันยังจะมีอะไรให้ต้องเขินอายอีกก็ในเมื่อเป็นฝ่ายตามเค้ามาเองดัง นั้นมันต้องสนุกให้เต็มที่...ไม่ต้องเลือกวิธีการไม่ต้องอิดออดปฏิเสธ...ฉัน ตอบสนองความรู้สึกกลับไปหาพี่เซคมากขึ้นและยอมให้เธอสัมผัสทุกสิ่งทุกอย่าง ในร่างกาย...ญาติสาวผู้พี่เตรียมจะถอดกางเกงในออกแต่ฉันขอทำให้เองซึ่งแน่ นอนว่าเธอพยักหน้าทันที...
“เอาร้อนหรือเย็นคะ?”
“สภาพหนูเวลานี้อย่างเย็นคงไม่ทันการแล้วล่ะ”
“รับทราบ”
“จริงๆไม่ต้องถามพี่เซคก็รู้อยู่แก่ใจ”
“อยากให้น้องแคทเป็นฝ่ายบอกเอง”
“นิสัยนะ”
“แหกขาซิ!...หู~~...เห็นสมบัติส่วนตัวน้องแคททีไรรู้สึกแช่มชื่นหัวใจทุกครั้งสิน่า”
“มีอะไรต่างกับของพี่คะ...อุ๊ย!!”
“ขอพี่ชื่นชมใกล้ๆหน่อยนะแคทจ๋า~~”
“จูบไปทีนึงแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“ฮิ!”
... “จะเอาร้อนหรือเย็น” คือความหมายที่รู้กันระหว่างพี่เซคกับฉัน “เย็น” คือต่างคนต่างช่วยทำให้กันและกันไปเรื่อยๆโดยไม่เกี่ยงเวลาว่าจะใช้ไปเท่า ไหร่และจะหยุดตอนไหน...ถึงจุดสุดยอดก็พักและหากไม่รู้สึกว่าพอก็เริ่มต้น ใหม่ส่วน “ร้อน” นั้นจะตรงกันข้ามเพราะมันมักจบลงในเวลาอันสั้นแต่ขอบอกว่า “สุดยอด” มาก...
“อู๊ยยยยยยยยยย...พี่เซคก็...”
“..............................................”
“บอกแล้วไงว่าไม่...ไม่ต้องจ้องนัก...ก็...ก็ได้...อือออออออออออ...อย่า...อย่าแหกซี่~~”
“เฉยๆไว้น้อง”
“..............................................”
“หือ!?”
“เสียงอะไรคะ?”
“เหมือนคนทะเลาะกันเลย...ขนาดดังเข้ามาในห้องที่เก็บเสียงแบบนี้ได้...”
...พี่ เซคลุกไปหยิบผ้าเช็ดตัวและสั่งให้ฉันอยู่ที่เตียงเฉยๆก่อนเธอจะค่อยๆแง้มบาน ประตูมองออกไปข้างนอก...ฉันคว้าผ้ามาห่มพลางคิดในใจว่าดันมีคนมาขัดจังหวะซะ ได้!?...เสียงที่ได้ยินข้างนอกมีทั้งผู้ชายและผู้หญิง...น่ากลัวจะหนีไม่พ้น เรื่องแอบมีชู้กันล่ะมั้ง?...
“ฝันไปเถอะไอ้บ้ากาม!!!”
“!!”
(พี่เซคด่าใครน่ะ!?)
“ขออภัยด้วยนะคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะไม่เป็นไร”
“จะต่อเวลาให้คุณหมอเป็นพิเศษเลยค่ะ”
“ฮะๆๆ”
“เกิดเรื่องอะไรคะ?”
“เมียคบชู้แอบพาผู้ชายคราวลูกเข้าม่านรูดแล้วผัวตามมาเจอ”
“หนูว่าแล้ว...”
“เถียงกันดังจนเจ้าของโรงแรมออกมาห้าม...ผัวสั่งให้เมียกลับบ้านแต่เมียไม่ยอมแถมบอกว่าจะไปโรงแรมอื่น”
“..............................................”
“ฝ่ายผัวเลยโมโหตะโกนด่าทั้งเมียทั้งชู้หนุ่มและบอกอีกว่าในเมื่อมึงมีได้งั้นกูก็จะมีมั่ง”
“แล้วพี่ไปด่าเขาทำไม?”
“ก็...อีตาผัวดันเหลือบเห็นพี่จึงพูดว่าจะมีเมียน้อยน่ารักเอ๊าะๆแบบ...จะหาให้ได้อย่างพี่น่ะ”
“...ผู้ชายไม่ว่าวัยไหนก็เหมือนกันหมด”
“มองแวบเดียวก็รู้ว่าตาลุงนี่คิดกับพี่ยังไงแต่ฝันซะเถอะ”
“พี่ไม่น่าให้เขาเห็นหน้าเลย”
“ไม่งั้นก็ดังหนวกหูอยู่นั่นแหละ...เอ้า...มาต่อเรื่องของเราดีกว่าจ้ะ”
“อื้อ!”
“จุ๊ๆๆๆ...อายุน้อยกว่าตั้งห้าปีแต่หีใหญ่กว่าพี่อีก”
“...............................................”
“อา~~...ช่างเป็นกลีบกุหลาบที่แสนงดงามอะไรอย่างนี้”
“อะ...อย่า...อย่าแหกแบบนั้นสิคะ...แคท...แคทอาย”
“ความอายเป็นคุณสมบัติของผู้หญิงจ้ะ”
“อ๊อยยยยยยยยยยยย”
...มัน ก็มีบ้างที่ฉันนึกอายตัวเองจึงทำเป็นผลักไสแต่ความรู้สึกแท้จริงนั้นกลับ ยินดีและเต็มใจให้ญาติสาวผู้พี่ทำอะไรกับฉันก็ได้...ใช่...ทุกอณูเนื้อใน ร่างกายมันเรียกร้องเช่นนั้นซึ่งพี่เซคก็รับรู้ถึงได้ลากลิ้นเลียรูหีที่อาบ ชุ่มไปด้วยน้ำเมือกครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่รู้จักเบื่อบ้างก็กรีดปลาย นิ้วไปตามรอยแยกสลับกับบี้เม็ดติ่งของฉัน...
“ก็เยิ้มอย่างนี้ไงเล่า...เป้ากางเกงในถึงได้เปียกเป็นดวงเบ้อเริ่ม”
“อูยยยยยยยยยยยยยย”
“น้องจะได้เสียวสุดยอดมากกว่านี้แน่...ถ้า...”
“แคท...แคทต้องทำยังไง?”
“ยอมให้พี่ใช้ควยปลอม”
“................................................”
“คืนนั้นเธอปฏิเสธทีนึงแล้ว...จะว่าไงล่ะ?”
“หนู...”
“ยังไงแคทก็เคยโดนของตาเอ้มาแล้วนี่?”
“...ก็ได้ค่ะ...แต่...แต่อย่าให้โอเวอร์นักนะคะ”
“ไว้ใจพี่ได้เลยจ้า!!”
...ความ ต้องการทางเพศที่มีมากมหาศาลทำให้ฉันตอบรับข้อเสนอของพี่เซคอย่างง่ายดาย ซึ่งเธอก็แสดงอาการดีใจอย่างเห็นได้ชัดที่จะได้ใช้ของเล่นสุดโปรดกับ ฉัน...ถูกแล้ว...มันคือกางเกงหนังสำหรับสาวเลสเปี้ยนที่มีแท่งเนื้ออวัยวะ เพศชายชี้โด่มาที่ฉัน...ขนาดของมันไม่ใหญ่และความยาวกำลังพอดีแต่ไอ้ที่ฉัน เห็นที่บ้านพี่เซคน่ะใหญ่กว่านี้...
“พี่เตรียมให้สำหรับแคทโดยเฉพาะ”
(ในสภาพพร้อมใช้งาน!?...นี่เธอมั่นใจแต่แรกว่าเราจะโอเคงั้นรึ?)
“...ร้ายจริงๆพี่สาวหนูเนี่ย”
“แหม่~~... ถ้าใช้เจ้าดุ้นประจำตัวของพี่มีหวังแคทร้องจ๊ากกันพอดี...แค่ไอ้นี่ก็เพียง พอแล้วที่จะส่งน้องแคทไปสู่แดนสุขาวดี...เดี๋ยวขอเวลาพี่ใส่แป๊บหนึ่ง”
“จะเอาหนูเลยหรือ?”
“เวลาไม่คอยท่า”
“ให้หนูเตรียมใจก่อนสิคะ”
“30 วิ”
“แหมพี่เซคก็...”
“โก้งโค้งสิจ๊ะ”
...พี่ เซคสวมกางเกงหนังก็ลุกยืนพับขาพลางเอาท่อนเนื้อเทียมของผู้ชายมาจ่อที่ปาก ฉันและสั่งให้ดูดอมมันส่วนเธอก็เอามือแหวกแก้มก้นฉันแล้วยื่นปากจุมพิตแคมหี เล่นเอาฉันสะดุ้งเฮือกขณะกำลังผงกหัวอ้าปากรูดอมควยปลอมพอพี่เซคเห็นดังนั้น ก็เอานิ้วชี้นิ้วกลางยัดเข้ารูหีเพื่อแกล้งทรมานฉันเพิ่มเข้าไปอีกแต่ยังไม่ หมดแค่นี้...หมอสาววัย 26 ยังแลบลิ้นเลียรูก้นของฉันด้วย...
“อู๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย...ก็...ก็บอกแล้วว่าอย่าเลียตรงนั้น”
“เฉยไว้เดี๋ยวดีเอง”
“มันเฉยไม่ไหวสิคะ...ซีดสสสสสสสสสสสสส”
“ครางออกมาเลยไม่ต้องเกรงใจ”
“กรอดดดดดด...ใครได้ยินขายหน้าตายเลย”
“อายทำไม?...มีแค่เราสองคน”
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย...อย่า...อย่าค่ะ...อื้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมม”
“เรื่องสิจ๊ะ...กว่าจะทำให้แคทเงี่ยนได้ถึงขนาดนี้น่ะมันยากเย็นแค่ไหน”
“อ๊าวววววววววววววววววว...ชะ...ชอบแกล้งหนูจัง”
“ใครจะอดใจไหว?...ก็รูตูดน้องแคทมีสีชมพูสวยระเรื่อแบบนี้”
“พอ...พอเถอะ...อย่าแกล้งแคทต่อไปอีก...แคทยอมให้พี่เย็ดแล้วค่ะ...โอ๊วววววววววววววววว...แคทยอมแล้ววววววว”
...พี่เซคได้ยินก็ยิ้มกริ่มอย่างผู้มีชัยก่อนจะเปิดกระเป๋าคว้าขวดใส่น้ำใสๆเทใส่มือแล้วทาไล่ตั้งแต่หัวหยักลงไปถึงโคนพลางถามฉัน...
“อยากโดนเย็ดท่าไหนเอ่ย?”
“ท่าไหนก็ได้เพราะยังไงหนูก็ต้องโดนทุกท่าอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”
“รู้ใจพี่ดีมาก...งั้นนอนหงายกับแบะขาออก”
“ท่ายกล้อ?”
“จ้า!!”
“...สนุกใหญ่เลยนะคะ?”
“ก็สนุกด้วยกันน่า--”
“ฮึ!!...เจ้าแท่งยางไร้ชีวิตนี่ช่างโชคดีนักที่มีวาสนาได้เย็ดหีแคท...ของจริงยังไม่มีโอกาสแม้แต่จะเข้าใกล้เลย...อุ๊ย!!!”
...ญาติ สาวผู้พี่จับตรงโคนดิลโด้สีเนื้อที่ทาเยลหล่อลื่นชนมันวาวทั้งลำเอามาจ่อที่ ช่องหีฉันก่อนจะถูไถไปทั่วบริเวณทั้งแคมนอกแคมในขึ้นไปคลึงที่เม็ดติ่งกับลง ต่ำถึงรูก้นและค่อยๆไล้มันขึ้นมาอีกครั้งตรงทางเข้าถ้ำส่วนตัวของ ฉัน...หล่อนเอาเจ้าควยปลอมเป็นอาวุธโจมตีให้ฉันเร่าร้อนในอารมณ์มากยิ่งขึ้น กว่าเดิมจนขนตามร่างกายลุกซู่กับเหงื่อผุดเต็มหน้าทั้งที่ในห้องเปิดแอร์ เย็นฉ่ำ...
“หนาวมั้ยจ๊ะ?”
“ไม่...ไม่ค่ะ...แอร์ไม่เย็นหรอก”
“พี่หมายถึงเจ้านี่ต่างหาก...จะดันมันเข้าไปแล้วนะ”
“กะ...ก็ ลองดูค่ะ...อึ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย...หี...หีแคทร้อนไปหมดเลยพี่...ซีด สสสสสสสสสสสสสสสส...อืออออออออออออออออออออออ...แค ทเสียว...อู๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“นี่ยังไม่สุดลำนะจ๊ะ”
“ยัง...ยังเหรอคะ?...อ๊อยยยยยยยยยยยยยยยยย...มันยาวขนาดไหนกันนี่?...อื๊ออออออออออออออ...โออออออออออออออออ”
“ต้องอย่างนี้ใช่ไหม...ที่น้องแคทชอบ?”
“ค่ะ”
“ที นี้ไม่ต้องง้อผู้ชายแล้ว...เงี่ยนเมื่อไหร่บอกพี่...โอ๊ย ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย...ไอ้...ไอ้เงี่ยงนี่ก็ตำหีพี่เหมือนกัน...ซีด สสสสสสสสสสสสส”
“อูยยยยยยยยยยยยยยย....ค่อยๆก่อนค่ะพี่...อือออออออออออออออออ...ควยนี่ใหญ่จัง”
“จ้า!...พี่จะทำค่อยๆรับรองไม่เจ็บ”
“อื้อฮือ~~...มันใหญ่...ยาวกว่าของเอ้ซะอีก”
“แล้วของอีตาสันต์ล่ะ?”
“สั้นกว่าเกือบนิ้วค่ะ...อุ๊ก!!...หีแหกแน่งานนี้”
...ฉัน หรี่ตาเม้มปากท้าวข้อศอกยันที่นอนในท่ากึ่งนั่งเห็นควยยางดุ้นยักษ์มุดรูหี ตัวเองอย่างถนัด...น่ากลัว!?...รับเข้าไปได้ยังไงนะเนี่ย?...
“โอ๊วววววววววววววววววววว...ถะ...ถึงปากมดลูกแล้ววววววววววว...กรอดดดดดดดดดดด...หนูเสียวมากค่ะพี่เซค”
“คิกๆ...เดี๋ยวแคทจะเสียวมากกว่านี้อีกหลายเท่า”
“ช้าก่อนค่ะช้าๆก่อน...อู๊ยยยยยยยยยยยยย...พะ...พี่จะเร่งไปไหน?”
“แค่นี้ไม่เสียศูนย์หรอก”
“พี่ก็ลองมาโดนเย็ดเองมั่งสิคะ?”
“โอ๊ย!!...พี่ลองแน่”
“อืมมมมมมมมมมมมมมม...อยากเย็ดแคทมานานสิท่า?”
“ทำกับใครก็ไม่มีความสุขเท่าทำกับน้องแคทคนสวยร้อก!!”
“อึ๊!...ปากหวานจังนะ...ระวังน้องม่อนงอนเถอะ”
...ฉัน ค้อนสาวคู่เลส(?)ด้วยสีหน้าแดงซ่านพลางบอกให้ชะลอความเร็วลง...อุ!!...เสียบ เน้นๆอย่างนี้ทำให้เห็นปากแคมหีของตัวเองยู่เข้ายู่ออกปลิ้นแพลมเนื้อในแดง แจ๋อย่างน่าขนลุก...เสร็จศึกคงได้มีหุบขาไม่ลงกันบ้างละ!!!!...
“ให้เร่งเรอะ?”
“อ๊า!!!...เพิ่งบอกไปว่าให้ช้าๆก่อน”
“โอเคๆ”
“อ๊าวววววววววววววววววว...เสียวหีจังเลย...อืมมมมมมมมมมมมมมมมม...เน้นๆแน่นๆแบบนั้นแหละค่ะ...อาาาาาา”
“หึๆๆ...ขาวๆอวบๆแถมหยิ่งอย่างน้องเนี่ยต้องสนองให้หนัก...จะเอาคืนที่แกล้งนินทาพี่ด้วย”
“นินทา?”
“ก็ในงานเลี้ยงวันก่อนไง”
“ยัง...ยังไม่ลืมอีก?”
“ไม่ลืมย่ะ!!”
“ซีดสสสสสสสสสสสสสสสสส...ดะ...ได้สิคะ...ถ้าแคทผิดก็ทำโทษให้หนักเลยค่ะ...อูวววววววววววววววว”
...ฉันยกก้นขึ้นรับแรงกระเด้าพลางเอามือรั้งข้อพับพร้อมกับร้องครางอย่างสุดกระสัน...ถึงจะถูกผู้หญิงด้วยกันเย็ดก็ช่างเพราะยังไงมันก็ดีกว่าช่วยตัวเองคนเดียวล่ะ...
“เจ็บก็บอก”
“ไม่...ไม่ค่ะ”
“ฮืม--...ต้องงี้สิ”
“คับหีจัง...อูยยยยยยย”
“เก่งมาก...เข้าเกือบมิดดุ้นเลยอ่ะ”
“ขอแคทดูหน่อย...โอ--...เหลือตรงโคนนิดหน่อยเองค่ะ”
...ฉัน ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองว่าจะรับความใหญ่ยาวของเจ้าดุ้นยางไร้ชีวิตเข้ามิด ด้ามเหลือปลายนิดเดียวแต่ไม่จะแปลกอะไรเพราะยกแรกฉันถูกเบิกร่องมาอย่าง โชกโชนด้วยควยยางที่ขนาดไม่เล็กกว่ากันไปเท่าไหร่นัก...พี่เซคดึงควยยางออก และลงนอนตะแคงข้างๆพลางหอมแก้มฉัน...
“มา...พี่จะทำให้น้องเสียวสุดชีวิตยิ่งขึ้น...โค้งตูดสิจ๊ะ”
“อ๊ายยยยยยยยยยยยย...พี่...โอยยยยยยยยยยยย...เสียวจังเลยค่ะ...อูยยยยยยยยยยยยย”
...จังหวะ พี่เซคดึงควยออกมาฉันพาลนึกไปว่าเธอจะดึงมันจนหลุดจึงดันสะโพกตามแต่หมอ สาวกลับอัดสวนเข้ามาทีเดียวมิดลำเล่นเอาฉันสะดุ้งสุดตัวอ้าปากค้างมือจิกที่ นอนแน่นเลย...โอ๊ย!!...เสียวอะไรขนาดนี้...เจ้าดุ้นยางไร้ชีวิตมันทำให้ฉัน เสียวซ่านจนต้องหลุดปากครางออกมาได้...
“คับหีจังเลย”
“สนุกไหม?”
“ค่ะ”
“เธอจะเสียวกระสันมากกว่านี้อีก”
“อาวววววววววววว...เหมือนผู้ชายกำลังเย็ดหนู”
“เพราะพี่กับเจ้านี่เป็นหนึ่งเดียวกันแล้วจ้ะ”
“ซีดสสสสสสสสสสสสส...ยังกับโดนควยจริงๆแน่ะค่ะ...โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ฮิๆ...แคมหีแคทปลิ้นเข้าปลิ้นออก...น้ำก็ออกเยอะมาก...อาบควยมันเลื่อมเชียว”
“อย่างนั้นเหรอคะ...อูยยยยยยยยยยยยยยย”
“พี่จะกระเด้าเร็วขึ้นแล้วนะ”
“โออออออออออออออออ...สุด...สุดยอดค่ะพี่...อืมมมมมมมมมมมม”
“รับความรักของพี่เข้าไปให้เต็มเหนี่ยว”
“อื๊อออออออออออ...อ๊อออออออออออออออ”
...ฉัน เริ่มจะหายใจไม่ทันเพราะพี่เซคกระหน่ำเจ้าแท่งหรรษาอัดรูหีอย่างถี่ยิบเสียง ดังปั๊บๆๆๆๆผสมกับเสียงร้องกระเส่าของเราสองคนที่ต่างก็แสดงลีลากันชนิดไม่ มีหมกเม็ด...ฉันก้มหัวกับที่นอนยกก้นโด่งบีบคลึงเต้านมตัวเองหลับตาสูดปาก ครางซี๊ดซ๊าดแข่งกับพี่เซคที่ทาบทับบนหลังแลบลิ้นเลียแผ่นหลังฉันขณะที่ท่อน ล่างของเธอก็เด้งเข้าเด้งออกไม่หยุดหย่อน...
“ไงจ๊ะน้อง?”
“พี่เย็ดได้มันส์ถึงใจหนูมากค่ะ”
...เรา สองพี่น้องสบตามองแล้วก็จูบปากกันจากนั้นวินาทีแห่งความสุขก็ใกล้ถึงจุดสูง สุด...ฉันตบบั้นท้ายส่งสัญญาณให้สาวคู่ขา(?)รับรู้ว่าน้ำใกล้จะทะลักเอ่อ แล้วพี่เซคจึงกัดฟันกรอดพร้อมรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีกระหน่ำเย็ดฉันอย่างหนัก หน่วงชนิดที่ไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิต...
“พี่เซค...หนูจะ...จะไม่ไหวแล้ววววววววววววว”
“โอ๊ยยยยยยยยยยยย...พี่ก็ไม่ไหว...อูยยยยยยยยยยยยยยยย”
“อ๊าววววววววววววววววววว...ซีดสสสสสสสสสสสสสสสส”
“เสร็จพร้อมกันเลยยยยยยย...โอ๊ออออออออออออออออออออออ”
“อึ๊ยยยยยยยย”
“..................................................”
“..................................................”
“เฮ้อ!...แทบเป็นลม~~”
“รู้สึกดีใช่มั้ยล่า?”
“...ค่ะ”
“บอกแล้วว่าพี่ทำเก่ง...ฉะนั้นแคทจงอย่าคิดสงสัยลังเลอีกเลย”
“แคทหนาวหรือเปล่า?”
“ไม่ค่ะ...ได้ออกแรงแล้วรู้สึกร่างกายอบอุ่นดี”
“ฮะๆ”
...ฉัน นอนคว่ำพักเอาแรงโดยมีดุ้นควยเสียบคาหีอยู่สักพักจึงควานหยิบทิชชู่มาเช็ด คราบน้ำเมือกที่เปรอะเต็มปากร่องและดึงอวัยวะเพศเทียมออกมาพลิกดู...
“น้ำเยอะขนาดนี้เลย”
“ไหน?”
“อย่าเอาไปเลีย!!”
“เช็ดออกน่ะน่าเสียดายจะตาย...อืม--...พี่คิดว่านี่ยังน้อย...ยกต่อไปจะออกมากกว่านี้แน่ๆ”
...พี่เซคแย่งดิลโด้ไปจากมือแล้วก็เอาใส่ปากดูดกินน้ำหล่อลื่นแถมทำเสียงจ๊วบจ๊าบด้วยเล่นเอาฉันอายจนหน้าแดงไปถึงหู...
“มาต่อกันเลยดีไหมคะ?”
“โอ้!!!...เรี่ยวแรงดีจริงๆน้องสาวที่น่ารักของฉัน”
“กับผู้หญิงด้วยกันก็นับว่าดีไม่เบา”
“ถูก ต้องๆๆ...สาวๆที่พี่เคยสะด๊วบอย่างเบาะๆก็ต้องเลยชั่วโมงทั้งนั้น...เวลา ผู้ชายเย็ดหีนับจากสอดใส่น่ะไม่นานหรอก...อย่างเก่งสุดๆก็สิบนาทีเอ้า...นี่ เผื่อให้มากแล้วนะ”
“..................................................”
“เชื่อเถอะน้อง...พี่เป็นหมอนะจ๊ะ”
“ค่า!!”
“ดังนั้นพวกเราที่มีสุริยะโลหิตในตัวถึงได้ต้องการเวลาบนเตียงมากกว่าผู้หญิงอื่น...ธรรมชาติสร้างมาถูกกฏเกณฑ์แล้ว”
“แต่พวกเราเองนั่นแหละที่ผิดธรรมชาติ”
...ราว กับพวกเรา 5 คนได้แก่พี่เซค,ฉัน,ม่อน,อ๋อมและก็ฝน(รวมน้องป้อมด้วย)เป็นตัวประหลาดเลยแต่ ก็เถียงไม่ออกสักคำ...เข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมตอนฉันยังเล็กๆคุณพ่อกับคุณแม่ ถึงทะเลาะกันบ่อย!?...
(รสรักที่เติมไม่เต็มเนี่ยถือเป็นเรื่องใหญ่มากๆ)
“พี่จะไปไหน?”
“ล้างตัวสักหน่อย”
“..............................................”
...พอ พี่เซคหายเข้าไปในห้องน้ำฉันก็รีบเปิดกระเป๋าของเธอออกดูด้วยความอยากรู้ว่า ข้างในยังมีอะไรอีกบ้าง...โอ้โห!?...มีแต่ Sextoy ทั้งนั้นและบางอันฉันก็ไม่รู้ว่ามันใช้ทำอะไร...
“...ไอ้ที่เหมือนฝักข้าวโพดนี่คืออะไรนะ?”
“ก็ดิลโด้นั่นแหละ”
“อ๋อ~~”
“อยากลองมั้ยจ๊ะ?”
“ไม่เอาดีกว่าค่ะ...แคทกลัวจะกินไม่ลง”
“ว่าไปนั่น...ข้าวโพดสีชมพูมีที่ไหนเล่า?”
“พี่เตรียมของเล่นมาเยอะแยะเชียวนะ...นี่กะจะกระหน่ำหนูเต็มที่สิท่า?”
“จะเอากันทั้งทีก็ต้องให้มันสุดๆซี่น้องรัก!!”
“แล้วไอ้นี่มัน...ใช้กับรูตูดไม่ใช่เหรอ?”
(เราจำได้เพราะคืนนั้นที่บ้านราศีกาญจนาพี่เซคก็ใช้เจ้านี่ด้วย)
“แม่นแล้ว”
“แคทบอกพี่หลายครั้งแล้วนะว่าไม่ชอบ!”
“เธอไม่มีทางปฏิเสธความต้องการของพี่ได้หรอกและพอเอาเข้าจริงๆ...พี่เชื่อว่าเธอต้องบอกว่าห้ามหยุดแน่ๆ”
“.............................................”
...เหลือ เกิน!?...ตอนไปค้างที่โยนกบูรพากับเธอๆก็ตั้งใจจะเอาไวเบรเตอร์ปุ่มกระสัน ยัดรูก้นแต่ฉันไม่ยอมท่าเดียวเพราะรู้สึกอายฝนที่แอบดูอยู่ห้องข้างๆซึ่งต่อ มาก็ต่อรองขอใช้ลิ้นเลียกับใช้นิ้วเท่านั้น...ถามว่าฉันรู้สึกยังไงน่ะ หรือ?...อืม--...มันก็เสียวสยิวดีอยู่หรอกนะและพี่เซคก็เลียเก่งซะด้วยแต่อี ตอนสอดนิ้วเข้าไปในรูตูดฉันนี่สิ...ขอยอมรับเลยว่ามันเจ็บมากกว่าเสียว...
“ไม่ลองแล้วจะรู้ได้ยังไง?...ถือซะว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตล่ะกัน”
“ร่วมกันทางประตูหลังเนี่ยนะคะ?...ให้มันอยู่แต่ในหนังก็พอแล้ว”
“หนังก็เอามาจากชีวิตจริง”
...เอาสิ...ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะดุเด็ดเผ็ดมันส์สมกับที่พี่เซคคุยนักคุยหนาหรือเปล่า?...อย่างไรมันก็ไม่ถึงตายหรอกน่า!?...
(เป็นไงเป็นกันสิแคท!!!)
“รับรองว่าสนุก”
“แคทเชื่อพี่”
“งั้นก็...”
...พี่เซคสั่งให้ฉันคุกเข่าโก้งโค้งพลางบีบครีมใสๆลงบนนิ้ว...แคทเอ๋ย~~...งานนี้เธอไม่แคล้วโดนชำเราประตูหลังแน่แล้ว!!!...
“หืมมมมมมมมมมมม...มัน...มันเย็นนะพี่...อึ๊ยยยยยยยย...อย่าล้วงซี่~~”
“พี่รู้ว่าแคทเสียว...ครางออกมาได้เลยไม่ต้องอาย”
“อึ๊ก!!...นะ...หนูอายจนไม่รู้จะอายยังไงแล้ว...อูยยยยยยยยยยยยยยยย...มัน...มันไม่เป็นอันตรายใช่ไหมคะ?”
“ไม่เลยจ้ะเพราะเขาผลิตมาเพื่อการนี้แหละ...พวกเกย์ก็นิยมใช้มาก...หมอตัวจริงมาคอนเฟิรม์แล้วไม่ต้องกังวล”
“เอาแคทไปเปรียบกับ...ว้าย!!!”
...ฉันสะดุ้งสุดตัวร้องลั่นห้องเพราะญาติสาวผู้พี่ตัวดีแหย่นิ้วควงไปมาในรูก้นของฉันหลังจากที่ใช้ครีมหล่อลื่นทาจนชุ่มแฉะ...
“...ค่อยๆนะ”
“อื้อ!!...รับรองจะทำค่อยๆจ้ะ...เจ็บน้อยกว่าโดนต่อยชัวร์”
“เอาไปเทียบกันได้ไง?”
“หึๆๆ”
“ไม่...ไม่เอาไอ้นั่น...ใหญ่ไป...อะ...อันนี้ดีกว่า”
...ฉัน รีบส่งไวเบรเตอร์รูปหัวตุ๊กตาเพราะเห็นว่าอันนี้เล็กที่สุดแล้ว...พี่เซครับ มาถือและเริ่มเอาปลายของมันถูไถไปตามแผ่นหลังของฉันๆขนลุกอย่างบอกไม่ถูกจะ ว่ากลัวก็กลัวจะว่าอยากลองก็อยากลอง...คือมันสับสนปนเปกันไปหมด...
“โอววววววววววววว”
“แค่นิ้วเอง”
“อ๊อยยยยยยยยยยยยยยยยย...หนูแตกอีกแล้วค่ะพี่...ซีดสสสสสสสสสสสสสสสส”
“นี่ครั้งที่เท่าไหร่แล้วน๊าเนี่ย?”
“ไม่...ไม่ได้นับค่ะ...อู๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย...นิ้วเข้าลึกจังเลยค่ะ...อ๊าวววววววววววววว”
“แคทขมิบตูดสู้นิ้วพี่ใหญ่เลย...อยากได้อีกอันใช่ไหมล่า?”
“พี่เซค...พี่จะ...จะทำอะไรก็...เร็วๆเข้าเถอะ...ได้โปรด”
...ฉัน เสียวหีเสียวตูดจนลืมตัวลืมอายหมดแล้ว...ไม่ว่าจะโดนเจ้าควยปลอมเย็ดรูไหนก็ ไม่เกี่ยงอะไรทั้งนั้น...ขอ...ขอแค่มันช่วยปลดปล่อยความต้องการทางเพศจนถึง ที่สุดได้เป็นพอ...พี่เซคดึงนิ้วออกและเอาไวเบรเตอร์มาเขี่ยตรงกล้ามเนื้อ หูรูดทวารหนักก่อนจะค่อยๆเสียบมันเข้าไปฉันซบหน้ากับหมอนหลับตาปี๋อ้าปาก น้ำลายไหลยืดเลย...ไม่เจ็บมากอย่างที่คิดและเจ้าของเล่นสุดหรรษาก็แทรกผ่าน รูตูดฉันเข้าไปอย่างง่ายดายด้วยเพราะขนาดที่เล็กกับมีครีมช่วยหล่อลื่นอีก แรงในที่สุดพี่เซคก็กระซิบเบาๆว่าเข้ามิดดุ้นแล้วทำให้ฉันเป่าปากถอนหายใจ ด้วยความโล่งอก...
(ต้องขอบคุณพี่เซคด้วยที่สัญญาว่าจะทำอย่างเบามือที่สุด...เธอเก่งมาก)
“เป็นไงบ้าง?...ความรู้สึกที่โดนเสียบตูดครั้งแรก”
“...แคท...แคทอาย”
“เจ็บมั้ย?”
“มะ...ไม่เท่าไหร่ค่ะ...มัน...มันก็เสียวดี...คิดถูกที่เลือกอันนี้”
...ที่ จริงมันเจ็บแปล๊บๆแต่ฉันไม่อยากให้พี่เซคหมดสนุกจึงแกล้งตอบเพื่อเอาใจ(แต่ ก็เสียวจริงๆนั่นแหละ)ทีนี้เธอเลยยิ่งได้ใจดึงแท่งเทียมออกแล้วดันกลับเข้า ไปใหม่...ทำอยู่สามสี่รอบจึงกดปุ่มออน...
“ว้าย!!!...อะ...อะไรนี่?”
“ระบบสั่นจ้ะ”
“นะ...น่า...น่าอายที่สุดเลย!!...อึ๊ยยยยยยยยยยยย...อะ...มัน...มันสั่นแรงจังค่ะ”
“แล้วแคทจะติดใจเหมือนพี่แน่”
“อ๊า~~...อย่า...อย่ามองนะ!!...อืมมมมมมมมมมมม...อย่ามอง~~”
“เห็นจนไม่รู้จะเห็นยังไงแล้ว”
“พี่เซคบ้า!!...อยากมองก็มองของตัวเองไปสิคะ...เรื่องอะไรมาจ้องตูดหนู?”
“ที่จ้องก็เพราะมีอะไรบางอย่างคาอยู่ในรูตูดสาวสวยน่ะสิจ๊ะ”
“บ้า...บ้าๆๆ”
“หันก้นมาทางนี้...พี่จะทำให้เธอได้รับความสุขอันแปลกใหม่ที่ไม่มีวันลืม”
...พี่ เซคดึงเจ้าอวัยวะเพศชายเทียมออกแล้วดันเข้ามาในรูก้นฉันอีกแต่มันแทบจะไม่ รู้สึกเจ็บเลยซึ่งจากที่เหลือบตาดูกระจกเงาข้างผนัง...เจ้าแท่งยางหรรษานี่ มันแทรกหายไปในรูก้นฉันเกินครึ่งเชียว...
“อื๊อออออออออออออออ...พี่...พี่เซคคะ...ซีดสสสสสสสสสสสสส”
“ฟิตมาก...ดึงแทบไม่ออกแน่ะ”
“แล้ว...แล้วพี่จะดึงมันทำไม?...อู๊ยยยยยยยยยยยยยย”
“ทำแบบนี้ยังเจ็บหรือเปล่า?”
“..........................................”
“พูดความจริง...นี่คือคำสั่ง”
“ทะ...ทั้งเสียวทั้งเจ็บค่ะ”
“เป็นปกติ”
...ร่าง ฉันสั่นเทาไปหมด...มันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยเจอมาก่อน...พี่เซ คจับโคนควยปลอมหมุนไปหมุนมาบางทีก็ดึงเข้าดึงออกส่วนอีกมือแบะแคมหีฉันแล้ว ยื่นปากจูบกับตวัดลิ้นเลีย...ฉันยกมือปิดปากเพื่อไม่ให้เสียงลอดออกมาทั้ง ที่ความจริงมันเสียวซ่านจนแทบจะขาดใจซะเดี๋ยวนั้นแต่ดูเหมือนญาติสาวผู้พี่ จะรู้จึงยิ่งแกล้งฉันหนักข้อขึ้นด้วยการกระทุ้งเจ้าควยยางเข้าใส่รูตูดของ ฉันเร็วและแรงกว่าเดิม...
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย...อย่าแรงนักสิ...หนู...หนูเจ็บ”
“เจ็บแล้วทำไมรูนี้ถึงมีน้ำออกเยอะแยะเลยล่ะ?”
“อ๊อยยยยยยยยย...ไม่...ไม่ไหวแล้วค่ะ...มัน...มันครูดก้นแคท...อืมมมมมมมมมมมมมมมม”
“อย่าอยู่เฉยๆ...เด้งก้นสู้สิ”
“นะ...หนูก็ทำอยู่...อูววววววววววววว...สุดยอดเลย...พี่เซคทำให้หนู...เสียว...หี...อืออออออออออออ...เสียวตูดด้วย”
...มือ ของหมอสาวจอมแสบยังไม่ปล่อยเจ้าไวเบรเตอร์ตัวร้ายที่ยัดคาประตูหลังฉันง่ายๆ ส่วนปากกับลิ้นของหล่อนก็ไม่ยอมละไปจากอวัยวะเพศของฉัน...สีหน้าที่แสดงออก มาประหนึ่งว่าเธอได้เจอของเล่นที่ถูกใจและเฝ้าหามานานดังนั้นเรื่องที่จะยอม หยุดในเวลาอันสั้นคงไม่ใช่สิ่งที่อยู่ในห้วงความคิดเป็นแน่...ฉันมองตัวเอง ในกระจกด้วยความรู้สึกที่ยังสับสนว่านี่คือความจริงแน่หรือ?...ความจริงที่ เห็นตัวเองตกเป็นเครื่องเล่นสนองตัณหาของญาติสาวผู้พี่วัย 26 ผู้ไม่ชอบชายตามองเพศตรงข้าม...เธอกำลังเพลิดเพลินสนุกสนานไปกับการใช้กระดอ เทียมเปิดระดับสั่นแรงสุดแยงยัดรูก้นของฉัน...
“พี่เซค...อย่า...อ๊ายยยยยยยยยย”
“เสียงเซ็กส์ซี่จังเลย”
“อย่า แรงนักสิคะ...โอววววววววววววว...นุ่มนวลกับแคทหน่อย...อูยยยยยยยยยยยยยยย... ได้...ได้โปรด...ซีดสสสสสสสสสส...แคทเสียวตูดจังเลยค่ะ... อึ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“มีความสุขหรือเปล่าจ๊ะ?”
“..........................................”
“ถ้าไม่พูดพี่จะเอาออกนะ”
“มะ...ไม่นะ!!”
“งั้นบอกความจริงมา”
“...ค่ะ”
“ค่ะอะไร?”
“หนู...หนูมีความสุขค่ะ”
“มันต้องอย่างนั้น”
“โอออออออออออออออ”
...ภาพ สะท้อนในกระจกฉันเห็นตัวเองในท่าโก้งโค้งและพี่เซคจับโคนไวเบรเตอร์ซอยเข้า ซอยออกในรูตูดอย่างต่อเนื่องมันทำให้ฉันทั้งเจ็บทั้งเสียว...เธอเป็นไปได้ ถึงขนาดนี้เชียวหรือสุรีย์พรรณ เทวะกรนันท์!?...ผู้หญิงเงียบขรึมจิตใจมั่นคงคนนั้นต้องมาสิ้นท่าให้กับความ ต้องการทางเพศที่รุนแรงหรือที่ตระกูลของเราเรียกว่าผลข้างเคียงของสุริยะ โลหิต...
“น้ำหีเยิ้มใหญ่แล้วน้องฉัน”
“ซีดสสสสสสสสสสส...พี่เซคจ๋า~~”
“แถมตอดแรงด้วย...อูววววววววววว...แคทเสร็จแล้วนี่?”
“ไม่นะ...อย่าเลีย...อึ๊ยยยยยยยยยยยยยย”
“พี่ไม่ฟังแคทหรอก”
“อึ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย”
...ยิ่ง ห้ามก็เหมือนยิ่งยุ...พี่เซคก้มเลียน้ำเมือกที่หลั่งไหลออกมาจากอวัยวะเพศ ของฉันครั้งแล้วครั้งเล่า...เธอต้องเลียจนไม่เหลือให้เห็นด้วยตาเปล่า แน่ๆ...แม้จะเสร็จไปแล้วแต่ฉันยังมีอารมณ์เงี่ยนอยู่มากจึงร้องครางสลับสูด ปากความเสียวซ่านเพราะกำลังโดนแท่งยางดุ้นเขื่องกระหน่ำที่รูก้นอย่าง หนัก...
“อ๊าาาาาาาา...หนูไม่ไหวแล้วพี่!!!”
“ทนไว้น้องรัก...โยกเอวไปด้วย”
“อูววววววววววววววว...แคทเสียวหีเสียวตูดจะตายอยู่แล้ว”
“พี่ก็เหมือนกัน...แยงหีพี่บ้างสิจ๊ะ...โอวววววววววววววววว”
...รู หีพี่เซคก็มีน้ำหล่อลื่นเอ่อเยิ้มออกมามากไม่แพ้กันเห็นแล้วฉันนึกอยากเอา คืนจึงสอดนิ้วชักเข้าออกและแลบลิ้นเลียเม็ดแตดที่พองตัวใหญ่ขึ้น...หมอสาว อ้าปากค้างร้องครางลั่นอย่างมีความสุขแข่งกับฉันๆเด้งบั้นท้ายสู้ควยปลอม ด้วยอารมณ์ทางเพศที่เร่าร้อนพี่เซคก็แอ่นหีร่อนสู้สองนิ้วของฉันเป็นระวิง แล้วต่อมาไม่นานเราก็หวีดร้องออกมาพร้อมๆกัน...
“แคทจ๋า~~”
“พี่เซค!!!”
“ซีดสสสสสสสสส...พี่...พี่แตกแล้ววววววววววววววววว~~~”
“หนู...หนูก็ด้วยค่ะ...อ๊าวววววววววววววว”
...ร่าง ของเราสองลูกพี่ลูกน้องเกร็งกระตุกโอบผวากอดกันแน่น...พี่เซคหลับตาปี๋เคล้น บี้หัวนมกับสอดนิ้วแยงหีตัวเองอย่างสุขกระสันถึงสามนิ้วส่วนฉันที่นอน คร่อมอยู่ข้างบนก็เป็นฝ่ายเอื้อมจับกระดอเทียมชักเข้าชักออกรูตูดตัว เองอย่างลืมเจ็บลืมอาย...ญาติสาวลืมตามองแล้วก็ยิ้มหวานให้ฉันเห็นก็เกิด ความอายจึงจะดึงไวเบรเตอร์ออกจากช่องทวารหนัก...
“อ๊ะ!!...อย่าเพิ่งเอาออก”
“...รูตูดหนูบานหมดแล้ว...อุ!!!”
“ปละ...ปล่อยออกมาเลย...พี่ก็จะออกเหมือนกัน”
...รู หีของฉันขับน้ำเมือกจำนวนมากออกมาราดรดบนรูหีของพี่เซคที่ก็หลั่งน้ำหล่อ ลื่นสีขาวใสปนขุ่นอันเนืองนองไม่แพ้กัน...น้ำเสียวทั้งของเราผสมรวมกันแล้ว ไหลเป็นทางลงมาตามง่ามขาส่งกลิ่นคาวขึ้นไปถึงจมูก...เมื่อทุกอย่างสงบลงฉัน ก็ทิ้งตัวนอนตะแคงหายใจหอบข้างพี่เซคโดยที่ตัวฉันจำไม่ได้แล้วว่า “เสร็จ” ไปกี่ครั้งแต่รู้แค่ว่าเรี่ยวแรงแทบจะไม่มีเหลือเลย...ไม่มีแรงกระทั่งจะดึง ไวเบรเตอร์ออกจากรูตูดโดยต้องปล่อยให้มันค่อยๆหลุดออกมาเองในอีกไม่กี่อึดใจ ต่อจากนั้น...
“พี่...พี่อยากทำกับแคท...อย่างนี้มานานแล้ว...วันนี้สมหวังซะที”
“............................................”
“ดูเธอจะชอบแล้ว?”
“...เปล่าสักหน่อย”
“เห็นปกติเงียบๆขรึมๆแต่พอได้ปลดปล่อยเต็มที่ก็เร่าร้อนไม่เบาน๊าน้องรักของพี่!!”
“พะ...พี่เป็นคนแรก...ที่ทำให้แคทต้องอยู่ในสภาพที่น่าอายอย่างนี้”
“ใช่...อายจนแดงไปหมดทั้งข้างบนข้างล่าง”
“บะ...บ้า!”
“เวลาแคทเขินนี่น่ารักถูกใจพี่เหลือเกิน...ขอจูบหน่อยเหอะ”
“............................................”
“...ผมยุ่งหมดแล้ว”
“ก็เพราะพี่นั่นแหละ”
“เด็กไม่ดี...โทษพี่งั้นเหรอ?”
“แคทจะเอาคืนบ้าง”
“ไว้ไปเอาคืนพี่ที่บ้านดีกว่า”
“ทำไมคะ?”
“เวลาจะหมดน่ะ”
“ก็ต่อสิ”
“พอแค่นี้ดีกว่า”
“จะหนีแคทว่างั้นเถอะ?”
“ฮ่า~~...อย่างพี่รึจะหนี?...ระดับนี้ไม่มีกลัวอยู่แล้วจ้าแต่นี่มันใกล้เวลาที่น้องฝนจะเลิกเรียนนะ”
“...ช่วยไม่ได้...นี่ผลข้างเคียงก็สลายไปแล้วด้วย”
“แน่ใจนะจ๊ะ?”
“ค่ะ”
“งั้นถือว่าพี่ติดหนี้แคทไว้ก่อนละกันแต่...”
“?”
“ฮิๆ...ในที่สุดยมทูตสาวสวยก็สิ้นฤทธิ์ด้วยฝีมือพี่”
“ยะ...อย่าพูดนะคะ!!...อูย~~”
“อย่าเพิ่งขยับตัวสิ”
“ให้ตายเถอะเหมือนยังมีอะไรคาอยู่ข้างในเลย...ฮึ!...ได้ผลดีมากๆ”
“บอกแล้วว่าพี่เก่ง”
“นี่ไม่ได้ชมนะคะ!!”
“อ้าว?”
“..............................................”
...เรา สองคนนอนกอดกันคุยเรื่องทั่วๆไปสักพักพี่เซคก็ลุกหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้า ห้องน้ำปล่อยให้ฉันนอนแผ่หลาหมดสภาพโดยแม้จะขยับตัวก็ยังไม่กล้าเพราะมัน ระบมไปหมดทั้งประตูหน้าประตูหลัง...ถูกกระหน่ำรูหียังพอรับไหวแต่รูก้นนี่ เป็นครั้งแรกของฉันนะ!!!!...
“แดงช้ำเลย...พี่นะพี่!!”
“เมื่อกี้เรียกรึ?”
“ไม่มีครั้งที่สองแน่ค่ะ!!”
“?”
“จะไม่ยอมให้พี่เซคล่วงล้ำประตูหลังหนูอีกแล้ว!!!”
“โธ่~~...เดี๋ยวก็ชิน!”
“ไม่!!...รีบออกมาค่ะหนูจะได้อาบมั่ง”
“ทีเวลานั้นล่ะเคลิบเคลิ้มเชียว...แบบนี้เขาเรียกพาลหรือเปล่าเนี่ย?”
“ใช่ซะที่ไหนคะ?”
“อ่ะตามใจ--...เอ้อ!...พี่จะให้คนไปรับน้องฝนและเอารถของแคทมาไว้บ้าน...โอเคนะ?”
“...ที่โรงพยาบาลดีกว่า”
“หา!?”
“พี่เซค...หนูไม่ไว้ใจท่าทีของฝนและจะไปสังเกตให้เห็นกับตาตัวเอง...ไม่ใช่เพราะจะไปเยี่ยมบอลหรอกค่ะ”
.....................................................................................................................

“กลับแล้วหรือคะคุณหมอ?”
“ค่ะ”
“?”
(ผู้หญิงคนนี้รู้จักพี่เซค!?...แล้วเธอยิ้มให้เราทำไมทั้งๆที่ไม่เคยเจอหน้ากันเลยสักครั้ง?)
“ยังไงคุณหมอก็ช่วยรับข้อเสนอไว้พิจารณาบ้างนะคะ”
“ได้ค่ะดิฉันจะลองไปคิดดู...ถ้าตัดสินใจได้อย่างไรก็จะแจ้งให้ทราบค่ะ”
...ดู จากการแต่งกายไม่น่าจะใช่พนักงานหรือแม่บ้านทำความสะอาดเพราะสวมชุดไปรเวท และใส่เครื่องประดับหลายชิ้นอันบ่งบอกว่าเป็นคนมีฐานะ...ฉันเก็บความสงสัย ไว้จนรถวิ่งมาถึงทางแยกออกถนนใหญ่...
“นั่นใครคะ?”
“...ภรรยาเจ้าของโรงแรมจ้ะ”
“รู้จักกันได้อย่างไร?...หืม--...พี่คงจะมาบ่อยจนเขาจำได้”
“ก็ไม่เชิง...คือสามีเธอเป็นคนไข้ของพี่”
“...แต่ไม่รู้ว่าเธอยิ้มให้หนูทำไม?”
“ก็เพราะรู้ไงว่าแคทกับพี่มาทำอะไรกัน?”
“นะ!...น่าอายจัง”
“ฮิๆๆ”
“แล้วข้อเสนออะไรคะที่อยากให้พี่พิจารณา?”
“...เขาขอร้องให้ช่วยซื้อกิจการน่ะ”
“ซื้อกิจการ...ม่านรูด!?”
“หมออย่างพี่จะเป็นเจ้าของโมเต็ลไม่ได้เหรอไงจ๊ะ?”
“ไม่...ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะเพียงแต่...”
“ก็...ยังไม่รีบเร่งตัดสินใจหรอก”
“ตัวพี่สนใจหรือเปล่า?”
“ถามว่าสนมั้ย?...อืม--...เอาจริงๆนะ”
“ค่ะ”
“สนใจ สิจ๊ะ...น่าสนมากๆด้วยแต่คงใช้เงินมากโขเลย...ไว้จะรอปรึกษาคุณแม่เพราะ ลำพังเงินพี่คนเดียวมันไม่พอและอาจต้องให้เจ้าแมวหลงทางช่วยอีกแรง...หึ!... ยังเรียนอยู่แท้ๆแต่แม่คนนั้นมีเงินในบัญชีมากกว่าพี่ซะอีกนะ”
...งั้น ฉันก็ไม่จำเป็นจะต้องถามอีก...ไม่นานโรงแรมม่านรูดแห่งนี้จะเป็นสถานที่ๆพี่ เซคสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรก็ได้ตามต้องการและเธอจะพาใคร(สาวๆ)มาเปิดห้อง เพื่อหาความสุขกันก็ย่อมกระทำได้ตามใจปรารถนาส่วนตัวฉันก็จะกลับไปสะสาง เรื่องที่ยังค้างคาอยู่...
...........................................................................................................................................

“เมื่อกี้แทบไม่อยากจะออกจากรถเลยให้ตาย...อึ๊ย!!”
...ฉัน พยายามเดินให้เป็นปกติทั้งที่ความจริงอยากนั่งเก้าอี้เต็มแก่...ตอนนั้นไม่ ค่อยเจ็บเท่าไหร่แต่พอเวลาผ่านไปนานเข้ามันสุดแสนจะเจ็บก้นมาก...นี่สินะที่ เขาเรียกกันว่า “เสียวสนุกจนลืมตัวลืมสติ” ...
“คอยดูเถอะพี่เซค...วันหลังแคทจะเอาคืนแน่”
“ปี้จ๋า~~”
“ฝน...มานานแล้วหรือ?”
“เพิ่งมาถึง...พี่ไปเฝ้าบอลก่อนล่ะกันหนูขอไปหาอะไรกินสักหน่อย”
“ปล่อย ให้พี่ไปดูแลบอลแค่คนเดียว?...หึ!...ถ้าเจ้าคนบ้านั่นพูดจาโยกโย้กวนประสาท จนพี่ระงับอารมณ์ไม่อยู่แล้วเผลออัดขึ้นมาก็อย่าโทษกันนะ”
“เจ๊ไม่ทำอย่างพูดหรอก...หือ?”
“อะไร?”
“..............................................”
“เดี๋ยวเหอะ!!...เที่ยวดมไปทั่วเลยนะ”
(ระ...หรือ ว่ายังมีกลิ่นแปลกๆติดอยู่ที่ตัวเรา?...ไม่น่าจะเป็นไปได้ในเมื่อเราอาบน้ำ ล้างถูทำความสะอาดอย่างดีแถมพี่เซคก็เอาชุดชั้นในกับเสื้อผ้าใหม่มาให้เรา เปลี่ยนแล้วด้วย!?)
“นี่คือกลิ่นของเอื้องคำ...ก่อนหน้านี้ไปอยู่กับพี่เซครึ?”
“...ใช่”
“โฮ่~”
“?”
“โฮ่~~”
“อะไรอีก?”
“โฮ่ว~~~”
“นี่!!...จะพูดอะไรก็พูดเอาแต่โฮ่ๆอยู่ได้แล้วสายตาแบบนั้นน่ะ...”
“เฮะ!...หนูยางมะด้ายว่าอารายเยย~~...เจ๊จะร้อนตัวปายทามมายเนี่ย?”
“ใครร้อนตัวยะ!?”
“เอาน่ะๆฝนพอจะเดาออก...คิกๆๆ...มันเรื่องส่วนตัวเนอะ”
“อุ๊!!”
“เป็น’ไรอ่ะ?”
(อูย~~...ตีก้นซะแรงเลย...ไม่ได้!!...จะให้แม่น้องสาวตัวดีรู้ไม่ได้ว่าเราไปถูกพี่เซคชำเราประตูหลังมา)
“เปล่า...จะไปหาของกินก็ไปซี่!”
“...ตังค์”
“เดือดร้อนกระเป๋าพี่อีกละ?”
“นิดหน่อยเอง”
“เอ้าๆ”
“ฮี่!...เดี๋ยวมาน๊ะ”
...ฉัน ไม่อิดออดที่จะควักเงินเพราะอยากให้ฝนรีบไปเร็วๆ...นับวันยิ่งฉลาดขึ้นๆแฮะ เด็กนี่!?...แน่ล่ะ!...อย่างไรเธอก็รู้จักผลข้างเคียงของสุริยะโลหิตดีซะ ยิ่งกว่าบทเรียนในหนังสือซะอีก...
“ติดต่อเรื่องอะไรคะ?”
“ฉันมาเยี่ยม...คุณ...เอกคเชนทร์ห้อง 505 ค่ะ”
“อ๋อ!...เมื่อสักครู่ก็มีคนมาเยี่ยม”
“ใคร?”
“ผู้หญิงสองคนค่ะ...คนนึงเป็นนักศึกษาส่วนอีกคนแต่งชุดนักเรียน”
(น้องสากับน้องอ้อย!?)
...ความ คิดครั้งแรกของฉันคิดว่าคือสองคนนี้แต่เอาจริงกลับไม่ใช่และทำให้ฉันต้อง หยุดแอบมองที่ช่องประตู...บุศยากับน้องสาวของเธอกล้ามาถึงที่นี่เลย!?...
“บอลไม่ต้องกลัวค่ะ...ไม่มีใครมาเห็น”
“โบว์กับคุณพี่อุตส่าห์มาเยี่ยมด้วยความเป็นห่วงนะคะ”
...เป็น ห่วงประสาอะไรกัน?...ห่วงใยมากถึงขนาดขึ้นนั่งบนเตียงคนไข้กับกลุ้มรุมหอม แก้มกอดรัดฟัดเหวี่ยงผู้ชายเนี่ยนะ!?...หึ!...ดูเหมือนเจ้าหนุ่มญาติผู้น้อง ตัวดีจะชอบใจซะด้วยเพราะไม่เห็นมีสีหน้าโกรธเคืองอะไรเลย...ทั้งสองคนต่างก็ ถูกฉันสั่งสอนมาแล้วแต่ยังไม่รู้จักเข็ดหลาบ...
“ท่าทางมีความสุขเสียจริงนะ”
“!?”
“ผู้หญิงใจร้ายที่บังอาจตบหน้าคุณพี่เรอะ?”
“กับพวกไร้ยางอายชอบแย่งของๆคนอื่นฉันไม่จำเป็นต้องใจดีด้วย!!!”
..................................................................................................................................

“น้องก็คาดคิดไว้แล้วว่าสักวันจะต้องเกิดเหตุการณ์เช่นนี้”
“พวกเราทำตัวเฉยๆไว้ซะ...แล้วธุระที่ไปทำได้ความว่าไง?”
“...ของปลอม”
“?”
“แอบ อ้างตนเป็นผู้วิเศษแลหลอกลวงชาวบ้านเพื่อแสวงหาผลประโยชน์เข้าพกเข้า ห่อ...น้องแจ้งให้เจ้าหน้าที่บ้านเมืองจับกุมพวกมันไปรับโทษแล้ว”
“แต่ก่อนนั้นม่อนคงจะ...เชือด...นิ่มๆ”
“..............................................”
“เฮ้อ~~...อุตส่าห์ไปซะไกลนึกว่าจะได้เจอคนที่เหมือนเธอเสียอีก...ต่อไปจะทำอะไร?”
“อันดับแรกคือไปพบผู้ที่ทำให้ท่านพี่สุรีย์พรรณเกิดความลังเลใจ”
“อึย!!...มันจะผิดข้อตกลงที่พี่ให้กับคุณแม่”
“มิเป็นไรดอก...น้องหาได้ปรากฏตัวต่อหน้าเอกคเชนทร์ในรูปลักษณ์ของศรมุกดาไม่”
“ตอนไหนเหรอ?”
“...ประมาณยามสามเจ้าค่ะ”
“อ่ะ!...เอาแค่พอหอมปากหอมคออย่าเล่นหนักเกินไปนะเพราะคุณแม่เอ็นดูมันมาก...หากเจ้านั่นเป็นอะไรขึ้นมาเราจะซวยทั้งคู่”
“.............................................”
..............................................................................................

...สำหรับตอนนี้ไม่ต้องถึงมือผู้ชายส่วนเหตุการณ์ในตอนหน้าจะมีเรื่องน่าพิศวงเกิดขึ้นกับนายบอลของเรา...

ตอนที่แล้ว ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 54
ตอนต่อไป ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 55

วันพฤหัสบดีที่ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2555

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 54

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 54 “แหวนดอกหญ้า...คำมั่นสัญญาอันสูงส่ง!?”

“คุณแม่ไปโรงพยาบาลอีกแล้ว?”
“ค่ะ”
“นายเศกน่ะพอเข้าใจแต่ไอ้อีกคนนี่...ผลตรวจร่างกายก็ไม่มีอะไรผิดปกติแต่เดาะนอนห้องพิเศษเชียวนะ”
“..........................................”
“แคทไปเรียนรึ?”
“ค่ะ...เพิ่งออกไปเมื่อสักครู่”
“ทั้งที่อายุยังน้อยแต่กล้าต่อกรกับแคทที่กำลังโมโห...ฉันนับถือพวกเธอสี่คนมาก”
“แม้จะเป็นเรื่องที่ขลาดเขลาแต่ก็จำต้องใช้วิธีรุมสี่ต่อหนึ่งและคุณอรนิภาก็อนุญาตแล้ว...คุณสุรีย์พรรณช่างเป็นนักสู้ที่มากด้วยความสามารถจริงๆค่ะ”
“แต่ในสายตาของฉัน...แคทยังอ่อนหัดอยู่”
“คุณ...ว้าว!!!”
“มีอะไรหรือจ๊ะ?”
“ไม่...ไม่...ไม่มีอะไรค่ะ”
“ส่วนเธอไปบอกให้น้องๆเตรียมตัวกันได้...เราจะกลับโยนกอุดรบ่ายนี้”
“ค่ะ”
“..............................................”
“หือ!?...มาหาน้าถึงห้องมีอะไรจ๊ะ?”
“..............................................”
“เออใช่!...หนูเซคมีแฟนหรือยัง?”
“มีหลายคนค่ะ”
“เฮ้ย!!...คบ...คบผู้ชายพร้อมกันหลายคนเหรอ?”
“...ก็เพื่อคัดเลือกหาคนที่ดีที่สุดไงคะ”
“โอ้โห!?...ตอนน้าอายุเท่าหนูน่ะไม่มีโอกาสแบบนี้เพราะลูกสองกับหลานอีกเป็นโขยงแล้วจ้า~~...ว่าแต่จะแต่งเมื่อไหร่?”
“หนูยังไม่คิดหรอกค่ะ”
“ปีนี้เซคอายุ 26 ใช่มั้ย?...งั้นก็น่าจะคิดได้แล้ว...ผู้หญิงแต่งงานอายุ 30 ขึ้นไปมันดูไม่ค่อยดีน่ะจ้ะ”
“ถึงจะไม่ได้แต่งงานหนูก็ไม่อนาทรร้อนใจอะไรค่ะ”
“ไหงพูดอย่างนั้น?...ความสุขของผู้หญิงก็คือการแต่งงานกับมีลูกนะ”
“หากคุณน้าไปถามน้องแคทก็อาจจะได้คำตอบอย่างเดียวกัน”
“...เหรอจ๊ะ?”
“อีกอย่างแคทก็ยังเรียนหนังสืออยู่...ในความคิดของเซค...การที่เธอไม่สนใจความรักระหว่างเรียนถือว่าเป็นเรื่องดีนะคะ”
“อืม--...นั่นสิเนอะ!!...ก็ขนาดเจ้าตัวเค้ายังไม่เดือดร้อนแล้วเราจะไปมัวกลุ้มใจแทนทำไม?”
“ว่าแต่คุณน้า...อยู่ต่ออีกวันไม่ได้หรือคะ?”
“ลางานถึงแค่วันนี้เอง...อะ...อุ๊ย!!...ทะ...ทำอะไรจ๊ะ?”
“คุณน้าเนี่ย...ยังสวยอยู่เลยนะคะ”
“อย่าจ้ะ!!...ผ้า...ผ้ามันจะหลุด~~”
“ทรวดทรงองค์เอวน้านิภายังอวบอัดดีเหลือเกิน...น้าศักดิ์ช่างโชคดีนัก”
“เอ๋!?...รึที่หนูพูดว่ามีหลายคน...ไม่ใช่...ไม่ใช่ผู้ชายเรอะ?”
“แล้วเซคบอกเมื่อไหร่คะ?...หึๆ”
“หวาเลสเปี้ยน!!...หลานสาวฉันเป็นเลสเปี้ยน!?...ว้าย!!!”
“คุณน้าอย่าเสียงดังสิคะเดี๋ยวพวกเด็กๆมันจะได้ยิน”
“............................................”
“คุณน้าเป็นสาวอายุสี่สิบที่เพอร์เฟ็คส์ที่สุดเท่าที่หนูเจอมาเลย...อ้า!!...ตัวคุณน้าหอมจัง”
“แหม~~...หนูเซคชอบผู้หญิงด้วยกันก็ไม่บอกปล่อยให้น้าเข้าใจผิดอยู่ได้”
“ไม่รู้ว่าหนูเป็นเลส?”
“...ไม่เลย”
“ในเมื่อรู้แล้วคุณน้าจะทำยังไงต่อคะ?”
“ก็จะถามน่ะสิว่าแคทกับฝนเสร็จหนูไปแล้วหรือยัง?”
“คิกๆ...ไม่เหลือค้า~~”
“ว้าย!?...หนูเซคนิสัยไม่ดีอ่ะ!!...ทำกับลูกสาวน้าได้ยังไงเนี่ย?”
“ถ้ากลัวเสียเปรียบล่ะก็...”
“อ๊ะ!?...ไม่นะ!!...ตรงนั้นมัน~~”
“หนูจะทำให้คุณน้ารู้จักประสบการณ์แปลกใหม่...ดีมั้ยคะ?”
“อืมมมมมมมมมม...ก็...ก็ดีอยู่จ้ะ...ตะ...แต่...”
“งั้นก็ยังจะมัวรออะไรอีก?”
“แต่...น้าไม่ใช่เลสเปี้ยนนะจ๊ะขอบอก”
“อูยเจ็บ!!...อ๊ะ!?...อย่าปิดประตูสิคะ”
“ไม่เอาไม่เปิด...เพราะน้าชอบผู้ชายย่ะ!!...ฮิๆๆๆ”
“โธ่คุณน้านี่ล่ะก็~~...หลอกให้เซคดีใจเล่นซะงั้น!?...เจ้าเล่ห์แสนกลเหมือนน้องฝนเลย”
“อ๋า~~...เด็กคนนั้นต่างหากที่เหมือนน้า...ขืนพูดผิดอีกระวังจะถูกฟ้องนะเออ!!”
“ฟ้อง?”
“ก็ที่หนูเซคพยายามจะปลุกปล้ำทำมิดีมิร้ายกับน้าไง...จะฟ้องแม่หนูด้วย!!”
“คุณแม่ไม่ดุหนูหรอกและคุณน้าก็รู้เห็นเป็นใจด้วยไม่ใช่หรือ?”
“เปล่านะ!!...ใครว่าน้า...”
“งั้นก็ออกมาคุยกันสิคะ”
“ถ้าน้าหลงกลหนูเซคซ้ำสองก็แย่แล้วละ...แบร่~~...หลอกลูกฝนกับลูกแคทได้แต่หลอกน้าไม่ได้ร้อก!!...ฮะๆๆ”
“แรกๆน้องฝนก็อย่างนี้แหละแต่สุดท้าย...เสร็จหนู”
“เซคก็เจ้าชู้เหมือนบอล...”
“คุณน้าอย่าเอาหนูไปเปรียบกับผู้ชายคนนั้นนะคะ...หนูไม่เหมือนมันเลยสักนิดเดียว!!!”
“ไม่เหมือนยังไง?”
“เจ้านั่นมีคนรักแต่กลับนอกใจแอบไปหาหญิงอื่นถือเป็นพฤติกรรมที่ชั่วช้าเห็นแก่ได้ที่สุดส่วนหนูยังไม่เคยสัญญาจะเป็นแฟนกับใครเลยสักคนแล้วจะบอกว่าเหมือนกันได้อย่างไร?...หนูยังไม่บ้าหาบ่วงมารัดคอตัวเองหรอกค่ะ...ใช้ชีวิตอิสระแบบนี้สบายใจกว่ากันเยอะ”
“..............................................”
....................................................................................................................................

“สาคิดดีแล้วหรือ?”
“ฉันตัดสินใจรอบคอบแล้ว”
“..............................................”
“อะไรที่ได้มาง่ายๆคนเรามักจะไม่เห็นคุณค่า...ฉันเองก็ผิดพลาดมาแต่ต้น...ผิดที่ใจง่ายเกินไป”
“ไม่หรอก...คนที่ผิดมากที่สุดคือผม”
“พูดอะไรอ่ะ?”
“ฝน...เธอก็รู้จักฉันดีไม่ใช่เหรอ?”
“ใช่!...ฝนรู้จักบอลว่าเป็นคนมีน้ำใจไม่ทอดทิ้งผู้อื่นหนีเอาตัวรอดตามลำพังและปฎิเสธคำขอร้องของใครไม่เก่งเลย...แล้ว...แล้วมันผิดตรงไหนเล่า!?...หากบอลจะผิดก็คือผิดตรงที่เขาใจดีเกินไปนะสา!!”
“แต่บางครั้งความใจดีที่มากเกินก็นำมาซึ่งผลเสีย...นังบุศกับน้องสาวมันรู้จุดอ่อนนี้จึงเอามาใช้เป็นประโยชน์”
“..............................................”
“เฮ้อ~~...แต่เพราะบอลดีกับทุกคนและพยายามจะมอบความรักให้อย่างทั่วถึงแบบนี้...สาถึงทำใจโกรธบอลต่อไปอีกไม่ได้”
“สา”
“มาเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้งนะบอล...พวกเรายังคบเป็นแฟนแต่ไม่มีความสัมพันธ์ทางเพศมาเกี่ยวข้องจนกว่าจะถึงเวลาที่สมควร...เหตุต่างๆที่เกิดขึ้นเป็นเพราะเราศึกษานิสัยใจคอเรียนรู้ตัวตนของกันและกันได้ไม่ดีพอ”
“แฮ่ม!!...สาตัดสินใจอย่างนี้ต้องได้ใจคุณยายไปเต็มๆแน่เลย”
...เช้าวันนี้สาแวะมาเยี่ยมพร้อมกับให้คำตอบว่าเธอ,กุนและอ้อยยินดีปฏิบัติตามเงื่อนไขที่คุณย่าอุทุมพรกำหนดโดยไม่มีข้อแม้ใดๆซึ่งคุณพ่อของผมก็ได้แจ้งให้ทางโยนกจัตุรัสทราบแล้ว...
“พี่กุน,สารึแม้แต่หนูอ้อยยังมีเยื่อใยให้บอลอยู่นะ”
“............................................”
“แค่สองปีเอง...อย่าซีเรียส”
“เห็นฉันเป็นไอ้บ้ากามตามพี่แคทไปแล้วเรอะ?...ฉันไม่ขาดใจตายกะอีแค่ไม่ได้ทำอย่างว่านะเว้ย!!”
“โฮ่~~...แต่เงื่อนไขมันจำกัดแค่แฟนเท่านั้น...บอลยังไปฉึกๆกับสาวอื่นได้อีกน่ะซี้!!”
“บ้าสิ!!”
“ฝนมองออกน๊าว่าเงื่อนไขนี้บอลได้เปรียบ...คึๆๆ...อยากเห็นคนคิดวิธีนี้ออกมาจัง”
“ฉันจะไปทำกับใครอีกเล่า!?”
“ไม่มีจริงน่ะ?”
“เออ!!”
“ขี้จุ๊!!...เค้ารู้ว่าตัวเองยังแอบซ่อนสาวๆน่ารักไว้อีก?”
“มีที่ไหน?...เธออย่ามั่ว!”
“จะให้พูดมะ?”
“เชิญ!!”
“เริ่มจากในบ้านที่รู้อยู่ก็มีพี่กุน,สา,หนูอ้อย...ฮึ!!...แม้แต่เด็กมัธยมก็ไม่เว้นนะนาย”
“ทำไงได้ก็คนมันมีเสน่ห์”
“ฮิ!...เสน่ห์ของตัวเองนี่ช่างแน่ซะจริงนะขนาดสาวใหญ่ยังหลงใหล...ป้ากวางกับป้าศรีก็มีอะไรกับบอลด้วย...อู้ๆๆ”
“เธอ...เธอเอาอะไรมาพูด!?”
“แฮ่~~”
“กัด!!...กัดเหรอ?...นี่ๆ”
“ใจร้าย~~...รังแกสาวน้อยน่ารักได้ลงคอ!!...ฮี่ๆ...หลักฐานกับพยานครบครันดิ้นไม่หลุดทั้งรูปถ่ายและเทปลับนะจะบอกให้”
“............................................”
“ไม่แก้ตัวอีกรึ?”
“...ฉันไม่มีอารมณ์จะโกหกใครอีกแล้ว”
“ยอมรับง่ายจัง!?...ไม่สนุกเลย--”
“ทีนี้เธอก็ได้รู้ซึ้งแล้วว่าฉันเป็นผู้ชายที่มักมากในกามขนาดไหน”
“...แล้วไง?”
“ยังจะถามว่าแล้วไง?...ฉันเป็นคนประเภทไหนเธอก็รู้ดีฉะนั้นต่อไปไม่ต้องมาปกป้องหรืออะไรหรอก!!...ฉันไม่มีค่าพอ...”
“หยุดนะ!!!...เลิกว่าตัวเองซะที”
“............................................”
“ความจริงที่นายแอบได้เสียกับป้ากวางและน้าศรี...ฝนรู้มาก่อนเกิดเหตุที่หอพักซะด้วยซ้ำ”
“เธอ...เธอรู้!?”
“ถูกต้อง!!...บอลเที่ยวไปมีกิ๊กกับใครที่ไหนบ้างฝนก็รู้หมดเช่นกัน”
“............................................”
“ทั้งที่บอลทำตัวเหลวใหลจนพี่แคทฉุนขาดแต่ฝนก็ยังเลือกเข้าข้างบอลเพราะอะไรรู้ไหม?...เพราะฝนไม่เอามันมาใส่ใจเลยสักนิด...จริงอยู่ที่ตอนแรกฝนก็โกรธว่าทำไมบอลจึงมีนิสัยเจ้าชู้แบบนี้แต่พอมาลองคิดถึงอนาคตที่บอลอาจจะได้เป็นนายใหญ่ของตระกูล...มันช่างธรรมดามากเหลือเกิน”
“หมาย...หมายความว่าไงที่บอกธรรมดา?”
“ขออนุญาตค่ะ”
“............................................”
...เจ้าหน้าที่เข้ามาเก็บขยะและปัดกวาดถูห้องพอดีเราสองคนจึงหยุดสนทนากันแค่นั้น...ความเจ้าชู้เป็นเรื่องที่ธรรมดามากถ้าผมรับตำแหน่งนายใหญ่!?...เหตุใดฝนจึงพูดเช่นนี้?...
“รักกันดีนะคะ”
“ครับ”
“แฟนคุณนี่ดีจังคอยมาดูแลให้ตลอดเลย”
“ยัย...ยัยนี่ไม่...อุ๊บ!!!”
“ทำไงได้คะคุณป้า?...ก็แฟนหนูคนเนี้ยหัวดื้อหัวรั้นจะตาย~~...ปากแข็งที่หนึ่งแกล้งมึนก็ไม่เป็นสองรองใครด้วย”
“พูด...พูดอะไรฟะ?”
“ฮะๆๆ...หนุ่มๆสาวๆก็แบบนี้แหละค่ะ”
...ผมจะเอ่ยปากว่านี่ลูกพี่ลูกน้องไม่ใช่แฟนก็ถูกฝนหยิกแขนมั่บ...มองเธอๆก็แลบลิ้นพลางทำแววตายียวนใส่ให้อีก...
“อยู่คนเดียวนะ...ฝนจะไปหาของกิน”
“ไม่กินข้าวเช้ามาหรือไง?”
“กินแต่มันหิวน่ะ...เอาอะไรมั้ยจะซื้อมาฝาก?”
“...ไม่เอาหรอก”
...พอมาลองพิจารณาดีๆเงื่อนไขของคุณย่าอุทุมพรก็ไม่ค่อยยุติธรรมกับสาวๆเท่าไหร่นักแต่ผมนี่สิ...ก่อนหน้านี้ป้าเอ็มบอกว่าเบื้องหน้าให้ทำตัวดีๆห้ามไปข้องแวะกับผู้หญิงคนไหนจนเกินงามแต่เบื้องหลังเธอจะช่วยปลดเปลื้องความต้องการทางเพศให้ผมซึ่งแน่นอนว่ามีข้อแลกเปลี่ยนนั่นก็คือ...
(“ตาหนูห้ามไปมีอะไรกับกวางฤทัยและศรีวิกาเด็ดขาด”
“...แต่เงื่อนไขจำกัดแค่แฟน?”
“เดี๋ยวเหอะ!!!...มีป้าเป็นคู่นอนอยู่ทั้งคนแล้วยังจะอาลัยอาวรณ์ยัยหน้าเหี่ยวพวกนั้นทำไมอีกและก็สำนึกมั่งสิว่าที่ต้องมานอนโรงพยาบาลนี่เป็นเพราะอะไร?”
“พี่แคททำร้ายผม”
“ก็ที่ถูกทำร้ายน่ะมันเพราะอะไรห๊ะ?...เพราะผู้หญิงที่ชื่อบุศยาใช่มั้ย?”
...ฝนเล่าว่าเหตุที่พี่แคทโกรธเป็นฟืนเป็นไฟก็เพราะบุศกับโบว์บุกไปกล่าววาจาดูถูกเหยียมหยามสาถึงบ้านแถมยังเลยเถิดไปถึงกุนด้วยซึ่งประเด็นอย่างหลังนี้แหละที่ทำให้เธอเป็นเดือดเป็นแค้นผมนักและก็ยังตามไปตบหน้าบุศถึงบ้านอีกด้วย...
“อีกอย่าง...ป้าตกลงซื้อบ้านใกล้จะเสร็จเรียบร้อยแล้ว”
“เร็วจัง!!!”
“ชักช้าไม่ได้...ความจริงป้าเสาะหามาก่อนหน้าจะไปเที่ยวพักหนึ่งแล้วเพียงแต่ไม่พูดอีกอย่างตาหนูก็ไม่บาดเจ็บอะไรมากฉะนั้นจะอยู่โรงพยาบาลนานไม่ได้...ป้าจะสั่งให้คนไปขนของทั้งหมดจากหอพักแคบเท่ารูหนูนั่นมาไว้ที่บ้านหลังใหม่และช่วงแรกตาหนูต้องทนอยู่คนเดียวไปก่อนนะ”
“ผมมักจะอยู่คนเดียวมาแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ”
“ให้มันจริงเหอะ?...พ่อบอลอย่าแอบพาสาวมากกล่ะกัน...ป้าไม่ยอมจริงๆด้วย!!!”
“อย่าบอกนะครับว่าหึง?”
“หึงสิยะ!!...ลับหลังคนอื่นตาหนูก็เป็นผัวป้านิ!!!”
“ฮะๆ”
“แล้วป้าจะให้ลูกสาวมาอยู่ด้วยสองคน...จีบให้ติดนะ...คิกๆ”
“สองคน?”
“ไม่พอ?...งั้นจะเอาทั้งสี่คนเลยก็ได้นะ”
“ผมไม่ได้...ไม่ได้หมายความอย่างนั้นครับ!!!!”
“ป้าพูดเล่น...ที่จริงก็มีแค่สองคนเท่านั้นที่จะเป็นมิตรกับตาหนู”
“พี่ศรเพทายล่ะครับ?”
“สำหรับคนนี้...พ่อบอลไม่เจอเธอจะดีซะกว่าเพราะเวลาโกรธขึ้นมาน่ะน่ากลัวจริงๆ”
“ที่ว่าน่ากลัวนี่...”
“บอกได้แค่ว่า...หนูแคทกับหนูฝนชิดซ้ายตกขอบไปเลย”
“ไม่เคยเห็นฝนโกรธมากขนาดนั้น”
“ป้าก็ไม่เคยเห็นสุริยะโลหิตของหนูฝนกับตาตัวเอง...ได้ยินแต่นิภาเล่าให้ฟัง”
“เด็กร่าเริงสดใสแบบนี้น่ะเหรอ!?”)
...ตั้งแต่ได้เจอกันอีกครั้งในรอบสิบปีเมื่อช่วงกลางปีจนตอนนี้จะสิ้นปีอยู่แล้วผมก็ไม่เคยเห็นฝนโกรธใครเป็นจริงเป็นจังสักทีส่วนเหตุที่ร้านของพี่แก้วนั่นก็ไม่น่าจะเข้าข่ายเพราะยัยผีโดดเตะโดดถีบพวกนักเลงเป็นว่าเล่นแต่ก็นั่งปรบมือหัวเราะชอบใจไปด้วย...คิดไปคิดมาก็ยิ่งงง...
“ฮ้า~~...อิ่มจังตังค์อยู่ครบ”
“เธอไปกินอะไร?”
“ก๋วยเตี๋ยวเรือรสเด็ดข้างๆโรง’บาลนี่เอง...ซัดตั้งสี่ชามแน่ะ”
“กินจุแท้...สาธุ!!...ขอให้เป็นหมูตอน”
“ว่าไงน๊ะ?”
“เปล่า”
“ได้ยินหมูตอนๆ...เดี๋ยวเหอะ!!...ฝนไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนตอนเด็กหรอกน่า--”
“จริงด้วยสิเนาะ!!...เธอในสมัยเด็กทั้งดำทั้งอ้วนแถมขี้แยชอบร้องให้ขี้มูกโป่งอีกต่างหาก”
“แล้วปัจจุบันตรงหน้าบอลเล่า?”
“............................................”
“ว่าไงๆ”
“เธอ...”
“จ๋า~~”
“...เธอน่ารัก...และ...และก็เป็นผู้หญิงสวย”
“ฮิๆๆ...งั้นก็จีบซะสิ”
“พะ...พูดอะไรน่ะ?...เราเป็นลูกพี่ลูกน้องกันนะ!!!”
“แง้ว~~...เบื่อจังเล้ยไอ้คำว่าลูกพี่ลูกน้องเนี่ย!?”
“............................................”
“............................................”
“อะ...เอ้อใช่!!...แล้วไอ้ที่พูดว่าอิ่มจังตังค์อยู่ครบเนี่ยใครจ่ายให้?”
“อ๋อ!!...มีเศรษฐีเลี้ยงจ้า?”
“ใครฟะ?”
“อย่าไปสนใจเลย...เรื่องของตัวเองสำคัญกว่าเยอะ”
“ฉันทำไม?”
“ตกลงบอลจะเลือกใครระหว่างสากับพี่บุศ?”
“.............................................”
“ตัวเองจะเลือกใคร?”
“.............................................”
“แฮ่!!”
“เอ้ยอะไรวะ!?”
“เค้าถามว่าตัวเองจะเลือกสาหรือพี่บุศ?”
“..............................................”
“ไม่ตอบรึ?...งั้นก็แสดงว่านายน่ะ...ชอบผู้หญิงคนอื่นอีกชัวร์”
“มีที่ไหน?”
“ต้องมีซี่!!...ใคร?”
“เพ้อเจ้อ!”
“ฝนอยากรู้...บอกมาๆๆๆ”
“แล้วนี่จะขึ้นมาบนเตียงคนป่วยทำไม?”
“ถ้าตัวเองไม่บอกความจริงเค้าจะไม่ลง...ใช่แล้ว!!!...ยังไม่ได้รางวัลเลย”
“รางวัล?”
“ฝนน่ะยอมผิดใจทะเลาะกับพี่แคทเพื่อจะปกป้องบอลเชียวนา--...จนป่านนี้ก็ยังไม่คุยกันเลยสักคำด้วย”
“............................................”
...ผมนอนโรง’บาลได้สองวันแล้วแต่ไม่เห็นพี่แคทมาเลยซึ่งก็ไม่รู้ว่าเธอตั้งใจหรือถูกป้าเอ็มกับอานิภาสั่งห้ามกันแน่?...
(แต่ไม่มาน่ะดีแล้วเพราะขืนเห็นหน้าเราหล่อนอาจจะอารมณ์ขึ้นอีก)
“เจอกันที่มหา’ลัยก็แค่ไม่กี่ครั้งเอง”
“ไม่ได้อยู่บ้าน?”
“เปล่า...ไปค้างบ้านพี่...”
“พี่?”
“ก็เป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลนี้ไง”
“ลูกสาวป้าเอ็ม?”
“อื้อ!”
...ผมยังไม่เคยเจอ “ศรเพทาย” ลูกสาวคนโตของป้าเอ็มสักครั้งซึ่งเธอเป็นเจ้านายที่แท้จริงของสามพี่ น้อง...เอ--...ที่ว่าโกรธใครขึ้นมาจะเอาให้ถึงตายนั่นมันเวอร์เกินไปหรือเปล่าอีกอย่างหล่อนก็เป็นหมอรักษาคนป่วยด้วย!?...
“เอารางวัลๆๆ”
“ฉันไม่มีเงิน...อะ”
“.................................................”
“อุ!!...อู้~~”
“.................................................”
“อย่า!...อุ๊บ!!!”
“อื้ม~~...นิ่งๆซี่!!”
“!!!!!!!!!”
...อ๊าาาาาา!!!!... รางวัลที่ฝนต้องการก็ไม่ใช่เงินแต่คือจูบกับผมหรอกเหรอนี่...จูบ...จูบเก่งไม่เบาเสียด้วยนะเนี่ยแม่เขี้ยวแหลมคนนี้...
“ฮิๆๆ...รางวัลที่หนึ่งสำหรับเค้าเลย”
“เธอ...เธอ”
“สบโอกาสที่อยู่กันสองต่อสอง”
“ฉันไม่ได้จะถามเรื่องนี้...แต่...แต่...”
“นี่เป็นรางวัลที่ฝนสมควรได้ในฐานะที่ยอมเสี่ยงอันตราย...แค่นี้ไม่สึกหรอร้อก!!...ทีบอลจูบสาวๆคนอื่นมาตั้งไม่รู้เท่าไหร่ไม่เห็นโวยเลย”
“แต่เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน”
“ไม่สน”
“!!!!!”
... “ไม่สน” งั้นเหรอ!?...คำนี้มีความหมายลึกซึ้งกว่าที่คิดมากมายมหาศาลเลยละ!!!!...ฝนตั้งใจส่งสัญญาณที่ชัดเจนให้ผมรู้ถึงความในใจของเธอ...เดี๋ยว!!!...มันจะใช่แน่หรือเปล่าก็ไม่รู้และยังมีปัญหาใหญ่รออยู่ดังนั้นผมจะมาคิดไม่ดีกับญาติพี่น้องของตัวเองได้อย่างไรกันล่ะ?...
(แค่นึกหน้าพี่แคทก็เสียวสันหลังวาบขึ้นไปถึงสมองแล้ว...ไม่ดีๆๆ)
“...ฉันไม่ดีพอสำหรับเธอ”
“ใครว่า?...บอลเป็นผู้ชายนิสัยดีจะตายไป”
“เจ้าชู้ซะจนพี่แคทโกรธควันออกหูและก็ส่งมานอนกินข้าวต้มในโรง’บาลเนี่ยนะนิสัยดี?”
“ขึ้นชื่อว่าผู้ชายก็ต้องเจ้าชู้หาเศษหาเลยกันบ้าง”
“เธอนี่...ช่างไม่เหมือนพี่สาวเลยจริงๆ”
“ไม่ว่าคนอื่นจะมองบอลเป็นยังไงแต่สำหรับฝน...บอลคือผู้ชายที่ดีมาก”
...อะไร!?...ไม่ว่าผมจะยืนกรานว่าเป็นคนไม่ดียังไงแต่สาวน้อยเขี้ยวแหลมก็ยังแย้งอยู่นั่นแหละ...
“เชื่อเถอะ...ถ้าไม่แน่ใจแล้วจะพูดออกมาได้เรอะเพราะความรู้สึกของฝนที่มีต่อบอลน่ะมันได้ก้าวข้ามทุกอย่างไปจนหมดสิ้น”
“ก้าวข้าม...ทุกอย่าง...”
“แม้แต่กำแพงที่เรียกว่าลูกพี่ลูกน้อง...ฉันมองนายเป็นผู้ชายคนหนึ่งไม่ใช่พี่ชายอย่างที่ใครๆเข้าใจกันนะจะบอกให้”
“!!!!!!!!!!!!!!”
“ฝะ...ฝน...นี่...นี่เธอพูดอะไรออกมารู้ตัวมั้ย?”
“ฉันมีสติครบถ้วน”
“ธะ...เธอเห็นฉันดีตรงไหนมั่ง...พูดให้ชัดๆอีกครั้งซิ”
“...ตัดประเด็นเจ้าชู้ออกไปนะ...ตัดออกไปเลย”
“อือ--”
“บอลน่ะกินเหล้าบ้างแต่ไม่มากบุหรี่ไม่สูบการพนันอบายมุขไม่ยุ่งการเรียนใช้ได้รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาสมชายชาตรีถึงแม้จะ...ปากแข็งไม่ค่อยยอมรับความรู้สึกตัวเองก็เหอะแต่บอลเป็นคนมีน้ำใจไม่ทอดทิ้งเพื่อนกับคนรอบข้างอย่างเช่นเมื่อสองวันก่อนที่ไม่หนีเอาตัวรอดและปกป้องฝนทั้งที่ตัวเองก็บาดเจ็บ...นี่แหละคือเหตุผลที่ว่าทำไมมุมมองของฝนจึงไม่เหมือนพี่แคทที่ยึดถือแค่คติผู้ชายที่ดีต้องรักเดียวใจเดียวเท่านั้น”
“................................................”
“เพราะฉะนั้นในสายตาของฝน...บอลจึงเป็นคนดีแน่นอน”
...หยาด ฝน เทวะกรนันท์...เด็กสาววัย 18 ปีคนนี้มองข้ามความเจ้าชู้ของผมไปอย่างไม่แยแส...เธอสนใจแต่ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่มีน้ำใจต่อพวกพ้องของผมเป็นสิ่งสำคัญที่สุด...
“และเรื่องแหวนดอกหญ้าที่บอลทำให้ฝนพร้อมกับคำมั่นสัญญาอันสูงส่งนั่นน่ะ”
“...............................................”
“เค้ารู้น๊าว่าตัวเองนึกออกหมดแล้วแต่แกล้ง~~...ร้ายนัก!!”
“คือว่า...
“ถ้ายังแกล้งนึกไม่ออกอีกฝนจะช่วยเตือนความจำให้ก็ได้...ทำแบบเมื่อกี้ไง”
...สาวน้อยวัย 18 เขยิบมานั่งใกล้ผมอีกพลางสบตามองแป๋วแหววกับเอาปลายนิ้วแตะที่ริมฝีปากตัวเอง...
“เอ่อ--”
“หืม?”
“อาหารกลางวันค่ะ”
“ฝน...เขามาส่งอาหาร”
“จิ๊!!...กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย”
(เข้าด้ายเข้าเข็มอะไรกันเล่า!?)
“วู้ว!?...ข้าวสวยกับต้มจืดเต้าหูหมูสับและนี่ก็กุนเชียงทอดส่วนของหวานคือบัวลอย...มา--...ฝนป้อนให้”
“ฉันกินเองได้”
“ถ้าไม่ให้เค้าป้อนงั้นตัวเองก็ไม่ต้องกิน!!”
“มีอย่างนี้ด้วย?”
“คนป่วยน่ะนั่งเฉยๆ...อ้าม~~”
“.............................................”
“อ้าม~~”
“.............................................”
“กินเยอะๆจะได้แข็งแรง...เอ้าอ้าม~~”
“ฉัน...ฉันอาย”
“อายทำไมมีเราอยู่กันแค่สองคน?...อ่ะดื่มน้ำ”
“.............................................”
“อีกคำนึง”
...สมัยก่อนก็เป็นอย่างนี้ที่ฝนจะคอยดูแลเวลาผมไม่สบายและแหวนดอกหญ้าก็ถือกำเนิดมาด้วยเหตุผลนั้น...
(“พี่บอลจะเพิ่งหายไข้นะ...เข้าบ้านเหอะ”
“ไม่เป็นไรแค่สนามหญ้าหน้าบ้านเอง...พี่มีอะไรจะให้น้องฝนแน่ะ”
“อะไรอ่ะ?”
“นี่ไง”
“...นี่คือ...แหวน?”
“อื้อ!...ทำจากดอกหญ้า”
“เพราะพี่บอลรู้ว่าฝนอยากได้แหวนเหรอ?”
“เอาไว้ฝนโตขึ้นพี่จะซื้อแหวนจริงๆให้”
“จริงๆนะ?”
“สัญญาจ้ะ”
“เฮ!!...พี่บอลต้องซื้อแหวนมาขอฝนแต่งงานนะ”
“ใช่...โตขึ้นเราจะแต่งงานกัน”
“ว้าย~~...ฝนรักพี่บอลที่สุดในโลกเลย!!!...จนกว่าจะถึงวันนั้นฝนจะเก็บแหวนวงนี้ไว้”
“หนูๆจ๊ะ...เย็นแล้วนะ”
“แม่จ๋า...พี่บอลขอฝนแต่งงาน”
“พูดทำไม?”
“จริงเหรอ?...บอลสัญญาจะแต่งงานกับหนูฝนหรือ?”
“อ่า...”
“นี่ไงคะแม่...แหวนที่พี่บอลทำให้หนู”
“แหมใส่ได้พอดีนิ้วเลยนะแต่นี่แน่ะ~~...แหวนหมั้นน่ะเขาต้องสวมนิ้วนางข้างซ้ายนะจ๊ะ”
“อ๊ะ!?...พี่บอลจะไปไหน?”
“ก็...ก็เข้าบ้านน่ะสิ”
“รอฝนด้วย”
“ฮิๆ...พี่เขาอายหนูจ้ะ”
“โตขึ้นฝนจะเป็นเจ้าสาวของพี่บอลค่ะ...แม่ต้องยกฝนให้พี่บอลแค่คนเดียวนะคะห้ามยกให้คนอื่น”
“ตายจริงลูกคนนี้!?...มันยังอีกนานมากนะ?”
“ไม่ว่านานแค่ไหนฝนก็จะรอพี่บอลคนเดียวเท่านั้น...พี่บอลจ๋า~~...ฝนรักพี่ๆๆ...รักที่สุดในโลกเลยน๊า!!!!”
“ตะโกนทำไมเล่า?...อายเค้า”)
“ตัวเองหน้าแดงนี่!?...แสดงว่าต้องคิดไม่ดีกับเค้าแน่เลย!!!”
“ก็บอกว่าไม่...”
“ไม่ต้องเสียงดังขนาดนั้นก็ด้าย~~...ฝนรู้แล้ว”
“รู้อะไร?”
“ก็...รู้ว่าบอลยังชอบผู้หญิงคนอื่นอีกไงจ๊ะแล้วเธอก็...อยู่ใกล้ๆนี่ซะด้วย...ฮิๆๆ”
“...............................................”
...ทำ...ทำไมผมไม่ตอบปฏิเสธเล่าว่าที่ฝนพูดเมื่อกี้มันไม่ใช่ความจริง?...มันไม่ใช่ ...แหวนดอกหญ้ากับสัญญาว่าจะขอฝนแต่งงานนั่น...มัน...มันเป็นแค่การเล่นสนุกเมื่อครั้งยังเด็กไม่ใช่หรือ?...
“เค้าขอบัวลอยนะ”
“อือ--”
“ลาภปาก!”
“...............................................”
“อร่อยดีเหมือนกัน”
“นี่”
“จ๊ะ?”
“นั่งดีๆ...หวอออกแล้ว!!!”
“อ๋า~~...ลามก!”
“เธอนุ่งกระโปรงแต่นั่งชันเข่าเองนะ...ปิดซี่~~”
“ไม่อยากดูเหรอ?”
“หะ...เห็นฉันเป็นคนยังไงฟะ?”
“ปิดก็ได้”
“ไม่ใช่ให้เอามือปิด...เอาขาลงๆ”
“โฮ่~~...บอลยังเห็นอยู่รึ?...แสดงว่าของฝนก็ใหญ่เหมือนกัน”
“อะ...อะไรใหญ่?”
“ก็ตรงนั้นไงจ๊ะ...ขนาดเค้าเอามือปิดแต่ตัวเองก็ยังเห็นอีก...อา--...พอวับๆแวมๆอย่างนี้ตื่นเต้นดีใช่ม๊า?”
...ผมล่ะอายแทนฝนจริงๆแต่เธอก็จงใจนั่งชันเข่าโชว์กางเกงในยั่วกันอยู่ได้...นี่ผู้ชายทั้งแท่งนะเฮ้ย!!!...อย่างนี้เรียกว่าปิดเร๊อะ?...
(ช๊อตที่แม่สาวน้อยเอามือปิดเป้าแต่กางเกงในผ้าฝ้ายสีขาวขอบชมพูยังแลบออกมานี่มันช่างเด็ดขาดบาดอารมณ์เหลือร้าย...เห็นแล้วโด่ทันทีเชียวล่ะ!?)
“อยากดูชัดๆกว่านี้ไหม?”
“ดูอะไร?”
“รู้แล้วยังจะถามอีก?”
“อะ...”
“ถ้าเป็นบอลล่ะก็...ฝนเต็มใจนะ”
...เหงื่อแตกซิกเต็มตัวเลยกู!!!!...ลูกสาวคนเล็กของอาอรนิภาเปิดเกมส์รุกใส่ชนิดที่ผมตั้งตัวไม่ติดเช่นนี้...จะ...จะทำยังไงดี?...
“หวัดดีจ้าเด็กๆ!!”
“คุณอา”
“..............................................”
“ข้างนอกร้อนจัง...นี่มันฤดูหนาวแน่หรือเนี่ย?”
...ลงมาครั้งนี้คุณอาอรนิภาเปลี่ยนทรงผมใหม่เป็นตัดสั้นจากที่แต่ก่อนไว้ยาวประบ่า...แบบนี้ดูเธออ่อนเยาว์ขึ้นเยอะและไม่ค่อยรู้สึกถึงความตึงเครียดเท่าใดนัก...
(ป้าเอ็มบอกว่าสมัยอานิภายังเด็กสุดแสนจะซนเป็นลิงแถมชอบก่อเรื่องวุ่นวายไม่เว้นแต่ล่ะวัน)
“ทำไมมองหน้าอาอย่างนั้นจ๊ะ?”
“ปละ...เปล่าครับ”
“เอ้อแม่!!...พอบอลหายดีก็จะพาฝนไปเที่ยว”
“ฉันพูดเมื่อไหร่?”
“เมื่อกี้ไง”
“เอ๋!?...บอลจะพาน้องไปเที่ยวไหนหรือจ๊ะ?”
“คือผม...”
“อืม--... จะไปไหนอาก็ไม่ว่าหรอกแต่บอลต้องดูแลให้ดีๆนะ...อ้อ!!...ฝนค่อนข้างจะขี้อ้อนแต่ยังไงก็อย่าถือสามาก...แค่ตามใจกับง้องอนสักหน่อยก็ไม่มีอะไรแล้ว”
“จริงด้วย...เป็นอย่างนั้นเลย...คิกๆ”
“ฮิๆ”
...อานิภาพูดประโยคแบบนี้มันเหมือนกับตอนที่แม่ส่งลูกสาวเข้าเรือนหอยังไงก็ไม่รู้แฮะ?...รึเธอจะรู้กันกับลูกสาว!?...ต้องใช่แหงๆเลยเพราะทั้งคู่ลอบสบตากันแล้วก็หัวเราะในลำคอด้วย!!!!...
(วันที่เราทำแหวนดอกหญ้าให้ฝน...อานิภาก็เห็นนี่หว่า!!!)
“อ้าว!?...ภาก็อยู่เหรอ?”
“จะกลับแล้วล่ะค่ะ”
“ตามที่ตกลง...พี่จะสั่งให้ทุกคนปิดปากเงียบแม้กระทั่งลูกสาวก็ไม่ให้รู้”
“ขอบคุณพี่เอ็มมากค่ะ”
“เที่ยงพรุ่งนี้ตาหนูก็จะได้ออกจากโรงพยาบาลนะ”
“ครับ”
“พี่เอ็ม...นี่พี่ดูสาวขึ้นหรือเปล่า?”
“เปล่าสักหน่อย...พี่คงจะแต่งตัวเหมือนสาววัยรุ่นมากไปมั้ง?”
“อือ--...ภารู้สึกเหมือนผิวพรรณพี่เอ็มดูมีน้ำมีนวลขึ้นกว่าเมื่อก่อน...ใบหน้าก็ผุดผาดเต่งตึงเชียว”
“คิดมากไปแล้ว!!...พี่ก็เป็นของพี่อย่างนี้ตลอดแหละ...จริงด้วย!!...ป้าเห็นพวกเพื่อนตาหนูอยู่ข้างล่างเดี๋ยวก็คงจะขึ้นมาเยี่ยม”
“งั้นฝนไปเรียนก่อนล่ะ...เย็นๆจะมาใหม่นะบอล”
“อะ...อืม”
...............................................................................................................................

“ที่จริงแม่ตั้งใจพาหนูสี่คนพี่น้องนั่นมาเที่ยวเปิดหูเปิดตาแท้ๆแต่พี่เราดันก่อเรื่องขึ้นซะนี่”
“หากไม่ได้พวกเธอช่วยก็ไม่รู้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรอีก?”
“นี่”
“คะ?”
“แม่เห็นนะว่าลูกฝนทำอะไร”
“เห็นด้วย!?”
“จูบพี่เขาเอยป้อนข้าวป้อนน้ำให้เอยแกล้งนั่งถ่างขาโชว์แพนดี้เอย...ลูกชักจะใจกล้าเกินไปละ!”
“แหม!!...หนูแค่อยากรู้ว่าบอลจะมีอาการยังไงบ้าง?”
“มันจะดูน่าเกลียดเกินนะลูก--”
“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปคือโอกาสของหนูแล้วค่ะแม่”
“แต่ลูกจงอย่าได้ลืมว่าหนูกุนหนูสายังเป็นแฟนบอลอยู่และทั้งสองก็ยอมทำตามเงื่อนไขของคุณยายโดยไม่บิดพริ้วซึ่งแสดงว่าพวกเธอมีความรักต่อบอลมาก”
“ฮิ!...เบื้องหน้าหนูคือเพื่อนที่คอยเอาใจช่วยแต่เบื้องหลังหนูจะทำตามใจของตัวเองอย่างเช่นเมื่อกี้”
“เฮ้อ~~...พี่เราได้อกแตกตายแหงๆถ้ามาได้ยินเข้า”
“ก็คงงั้นแหละแม่แต่ฝนจะไม่ถอยแล้ว!!...ใครที่ว่าฝนทรยศเพื่อนคนนั้นพูดผิดถนัดเพราะบอลให้สัญญาว่าจะแต่งงานกับฝนมาก่อนตั้งนานมากแต่ผู้หญิงคนอื่นต่างหากที่จ้องจะมาแย่งบอลไปจากฝน!!!”
“.............................................”
“มะม๊า?”
“แม่ขอถามอะไรหน่อยเถอะ...ลูกฝนชอบผู้ชายหรือผู้หญิงจ๊ะ?”
“เห!?”
“รึชอบทั้งสองเพศ?”
“แม่...แม่พูดอะไรเนี่ย!?...ฝนชอบผู้ชายนะคะขอบอก!!!”
“ชอบผู้ชาย...แล้วไหงถึงเสร็จหนูเซคได้อ่ะ?”
“จ๊าก!!!...มะ...แม่รู้แล้วเรอะ?”
“รู้สิก็แม่เกือบจะโดนเหมือนกัน...นี่ดีนะที่รอดได้อย่างหวุดหวิด”
“หวาย!!”
“มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่น...เซคเป็นเลสเปี้ยนทำไมแคทกับหนูถึงไม่บอกแม่?”
“แม่ไปทำอีท่าไหนถึงจะถูกพี่เซคปล้ำเหรอ?”
“คือ...สายวันนี้แม่อาบน้ำเสร็จก็นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาคุยกับเซคซึ่งก็จ้องซะตาเป็นมันเชียวละแต่แม่ยังไม่กล้าคิดอะไรไม่ดี”
“แม่โชว์เรือนร่างอันเซ็กส์ซี่โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวนั่นเอง...แล้วไงต่อจ๊ะ?”
“จากนั้น...แม่เข้าไปนั่งเช็ดหน้าเช็ดตาในห้องเซคก็เข้ามาพูดด้วยและจู่ๆ...เธอก็มาลูบแขนลูบไหล่แม่”
“อืมๆ”
“และเธอ...และเธอก็หอมแก้มแม่อ่ะ!!”
“ว้าวๆๆ”
“ว้าวอะไรยะ!?...แม่ก็ใจสั่นแต่พยายามไม่คิดอะไรมาก...แล้ว...แล้วก็ถามว่ามีแฟนหรือยังและจะแต่งงานเมื่อไหร่...เซคก็ตอบหน้าระรื่นว่ามีหลายคนแต่ใครจะไปรู้ว่าแฟนที่พูดน่ะผู้หญิง!!!”
“จากนั้น?”
“แม่ชักเห็นท่าไม่ดีเลยลุกจะเดินหนีแต่เซคเข้ามากอดแล้วดึงผ้าเช็ดตัวออก”
“วี้ดวิ้ว~~...น่าตื่นเต้น...โอ๊ย!!”
“นี่แน่ะตื่นเต้น!!...แม่จะโดนขืนใจอยู่ข้างลูกฝนยังบอกตื่นเต้น”
“แค่นี้ก็ถึงกับต้องจอดรถเขกหัวลูกสาวตัวเองเชียวเหยอ?”
“ก็บอกว่านี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น...หลานสาวจะปล้ำน้าตัวเอง...ใครรู้เข้าอายเขาตาย”
“พี่เซคยังปากว่ามือถึงเหมือนเดิม...แม่คงถูกจูบถูกไซ้จนใจหวิวไปเลยสิ”
“..............................................”
“ไม่ตอบแสดงว่าใช่”
“แถมบีบจับหน้าอกแม่ใหญ่เลยอ่ะส่วนอีกมือก็...”
“ก็อะไรคะ?”
“ก็...ก็ลูบจิ๋มแม่น่ะสิ...ถามอะไรก็ไม่รู้”
“ดูเหมือนแม่จะชอบแฮะ?”
“คะ...ใครว่า!?”
“เพราะแม่พูดไปก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปด้วยนี่นา?”
“นี่ยัยหนู~~...แม่ชอบผู้ชายย่ะ!!”
“หนูก็ชอบผู้ชายเหมือนกันจ้ะขอบอก”
“จริงน่ะ?”
“จริง!!”
“แน่นะ?”
“แน่ซี่!!”
“.........................................”
“.........................................”
“ฮะๆๆๆๆ”
“เอิ้กๆๆๆ”
“พอละ!...พอ!!”
“เฮะ?”
“พอซะทีได้มั้ย?...เลิกกระโปรงแม่อยู่ได้!?”
“อ้าวลืม!!”
“จงใจมากกว่านะลูกฝนเนี่ย...จะดูอะไรยะ?”
“ก็จะดูร่องรอยความเสียหายที่พี่เซคทำไว้น่ะจิ”
“ไม่มีหรอกของพรรค์นั้นเพราะมือชั้นนี้แล้วพลาดยากจ้ะ...แต่...แต่ก็ตกใจหมดเลย”
“................................................”
“แม่แน่ใจก็ได้ว่าลูกฝนชอบผู้ชายแต่วงเล็บผู้หญิงก็ไม่มีปัญหา...ใช่ม๊า?”
“แหม~~”
“ส่วนแคทก็ต้องรับผลข้างเคียงของสุริยะโลหิตไปอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง...ตั้งใจเรียนนะจ๊ะ...แม่ฝากลาพี่เราด้วย”
“ค่ะ”
“อย่างไร...ลูกฝนก็จะเดินหน้าต่อไปใช่หรือไม่?”
“ใช่แล้วค่ะ”
“ถ้างั้น...แม่จะคอยเอาใจช่วยนะลูก”
“พะ...พูดจริงหรือคะ?”
“ถึงจะไม่ดีต่อพี่กวางกับศรีวิกา...ไม่ดีต่อหนูกุนหนูสาและหนูอ้อยแล้วอาจจะโดนแคทกับพ่อเขาคัดค้านอย่างหนักก็ตามเถอะแต่แม่จะขออยู่เคียงข้างลูกฝนจ้ะเพราะความสุขของลูกก็คือความสุขของแม่”
“ขอบพระคุณคุณแม่มากค่ะ...ฝนดีใจเหลือเกินที่ได้ยินแบบนี้”
“โอ๋ๆ...ร้องให้เป็นเด็กๆเชียวลูกคนนี้...แม่จะไปให้ความสำคัญกับคนอื่นยิ่งกว่าลูกสาวสุดที่รักของตัวเองได้อย่างไรกันจ๊ะ?”
“อื้ม!!!”
“จงทำทุกอย่างตามแต่ใจต้องการเถอะและแม่ขออวยพรให้ลูกฝนโชคดี”
...........................................................................................................

...ตอนที่แล้ว ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 53 ...
...ตอนต่อไป Kat Sidestory 3 (ผู้ชายถอยไปผู้หญิงล้วนๆ...ตอนหน้าจัดเต็มแน่) ...