หน้าเว็บ

วันพุธที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 62



ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 62 “ฉันเกิดมาเพื่อเป็น...สุภาพบุรุษจอมปลอม!?

...ควันหลงจากตอนที่แล้ว...เวลาเดียวกันกับที่บอลเจอแคท...
“หมอเซคจะกลับแล้วหรือ?”
“หนูชักจะง่วงนอนแล้วล่ะค่ะ”
“ขับรถไหวแน่นะ?”
“ไม่ต้องห่วงค่ะอาจารย์...หนูจะค่อยๆขับ”
“เออ--...ไปช้าๆอย่ารีบร้อน”
“ค่า!
“...............................................”
“ดื่มซะเยอะเลยเรา...อึม~~...รถจอดไกลจังวุ้ย!!
“...............................................”
“กุญแจๆ...อยู่ไหน?”
“ท่าทางน้องสาวจะเมามาก...พี่ช่วยไปส่งบ้านมั้ยจ๊ะ?”
“เห~~...เรียกฉันว่าน้องสาวเรอะ?...อือ--...แต่ดูยังไงนายก็อายุน้อยกว่าฉะนั้นต้องเรียกพี่สาวสิ...อุ๊บ!!
“ระวัง...อู้!!...เต็มมือ--”
“แหะๆ...ขอบใจจ้า!!...แล้วจะไปส่งพี่จริงๆเหรอ?”
“จริงสิจ๊ะ...เดินเซขนาดนี้น่ะขับรถไม่ไหวหรอก...รับรองจะส่งถึงเตียงนอนพี่สาวเลย”
“ช่างเป็นสุภาพบุรุษเสียจริง...ถ้างั้น...พี่สาวจะยอมให้น้องพาไปส่งบ้านก็ได้แต่...”
“แต่?”
“ถามคนข้างหลังน้องเสียก่อนนะจ๊ะ”
“หือ?...โอ้วววววววววววว...แขน--...แขน!!...โอ้ยยยยยยยยยยยยย”
“...เมื่อกี้มือสกปรกของเจ้าแตะต้องหน้าอกท่านพี่ใช่หรือไม่?”
“โอ๊ย!!!...โอ้ยยยยยยยยยยย”
“ขอตอบแทนล่ะกัน...ตะกี้พี่ถูกจับนมเต็มๆเลยอ่ะ!!
“...เช่นนั้น...เราขอมือข้างนั้นของเจ้า!!!
“อ๊ากกกกก!!!!...อ๊ากกกกกกกกก!!!!!!!!
“วา--...หวาดเสียว!!!...ทั้งห้านิ้วกับข้อมือหักงอหมดเห็นๆ”
“อ๊ากกกกกกกก...นิ้ว...นิ้วกู...ทะ...ทำไม?...มือกูทำไมถึงบิดงอไปหมดแบบนี้...โอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“เสียใจจริงๆนะจ๊ะ...น้องสาวฉันเค้าไม่อยากให้นายไปด้วยน่ะ”
“อู๊ยยยยยยยย...ชะ...ช่วยด้วย!!...เจ็บ...เจ็บเหลือเกินนนนนนน!!!!!!
“เดี๋ยวจะมีคนมาช่วยเองแหละไม่ต้องกลัวจ้ะน้อง...ไปก่อนนะพ่อสุภาพบุรุษ...จอมปลอม”
“..................................................”
“หึ!...จะหลอกฉันไปข่มขืนล่ะไม่ว่า?...ไอ้ชั่วเอ๊ย!!
“เขาเดินตามท่านพี่มาตั้งแต่ออกจากร้านแล้วเจ้าค่ะ”
“คงเป็นพวกขี้ยาแถวนั้น...น่าเกลียดเหลือเกิน...อุ๊ก!!!
“ท่านพี่!?
“ไม่...ไม่ไหวแล้ว~~
“.................................................”
“อึม~~...อ๊อก!!!!
“เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?...น้องจะลูบหลังให้”
“เชอะ!...ขยะแขยง...ขยะแขยงไอ้นั่นที่สุด!!!...มันจะลวงฉันไปข่มขืน...มันมีเจตนาชั่วร้าย...มันมีความคิดสกปรกโสมมต่อเพศตรงข้าม...ผู้ชายก็เป็นแบบนี้...ฉัน...ฉันไม่มีทางยอมทอดร่างให้ไอ้ผู้ชายหน้าไหนได้เชยชมหรอกไม่มีวัน!!!!...แอวะ~~
“บ้วนปากสักหน่อยเจ้าค่ะ”
“.................................................”
“.................................................”
“...ผู้ชายที่พี่นับถือมีแค่สองคนคือคุณพ่อโยทะกาและคุณตาเอกบดินทร์เท่านั้น...อ๊ะ!!...ขะ...ขอโทษ”
“มิเป็นไรเจ้าค่ะน้องหาได้เสียใจแต่อย่างใดไม่...แม้จะมิได้เห็นใบหน้าของท่านพ่อเมื่อครั้งยังมีชีวิตทว่าเมื่อน้องได้ยินท่านพี่เอ่ยถึงท่านด้วยความชื่นชมก็ให้รู้สึกปลาบปลื้มทุกคราไป...ท่านพ่อในมโนภาพของน้องคือเอกบุรุษที่ยอดเยี่ยมอย่างหาผู้ใดเปรียบได้”
“ม่อน...”
“แลน้องก็ได้รับสืบสายเลือดผู้ใช้พลังจิตมาจากท่านพ่อเช่นนั้นจึงหาได้รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจเลยสักนิด”
“...นะ...นั่นสินะ...พลังจิตของพี่มันเสื่อมถอยไปหมดแล้วเพราะไม่เคยตั้งใจฝึกฝนฉะนั้นก็มีแต่น้องนี่แหละที่จะเป็นตัวแทนของคุณพ่อได้...กลับกันเถอะพี่ไม่เป็นไรแล้ว”
“เจ้าค่ะ”
“...สุภาพบุรุษจอมปลอม...อืม--...ก็ยังมีอีกคน”
“?”
.....................................................................................................................................

“เมื่อคืนแม่งน่ากลัวสุดๆเลยพวกมึง!!!
“ก็พูดเกินไป...พี่แคทเป็นผู้หญิงนะเฮ่ย~~
“ใช่...เพราะงั้นจึงต้องใส่ใจต่อความงามของตัวเองให้มากๆ”
“กูก็ไม่อยากพูดอะไรมากแต่เธอไม่ได้สวยเพราะไอ้ของพรรค์นั้นนี่หว่า”
“ผู้หญิงก็งี้แหละมีเรื่องจุกจิกโน่นนี่ให้ทำตลอด...แม่ยายกูยังทำเล้ย!!
“เรียกซะเต็มปากเต็มคำเชียวไอ้คุณเชน”
“บอล!!...มึงอย่าเพิ่งเปลี่ยนเรื่องคุย...จะให้พวกกูไปฉลองขึ้นบ้านใหม่วันไหนบอกมา?”
“เวร~~...ต้องส่งเทียบเชิญด้วยมั้ยเล่า?”
“รับปากกันแล้วนี่”
“เออได้ๆ...เสาร์นี้เป็นไง?”
“งานนี้เหล้ายาปลาปิ้งไม่อั้น...ใครเสือกทะลึ่งไม่มาจะต้องพาเพื่อนทุกคนไปอาบน้ำกับหมอนวดนะโว้ย!!!
“ฉิบหา-!!...ไม่เจ๊งตอนนี้จะให้เจ๊งตอนไหน?”
“ก็อย่าเบี้ยวสิวะ...ไม่รู้ละ!!...ใครโดดเจอดีแน่”
“บอกน้องฝนช่วยทำกับแกล้มรสเลิศให้ด้วยล่ะ”
...บ่ายเบี่ยงเจ้าพวกขี้เมามาหลายครั้งแล้วแต่ทีนี้คงจะต้องยอมและป้าเอ็มก็ไม่ได้ห้ามเพื่อนผู้ชายมาสังสรรกันที่บ้านส่วนพี่แคทกับฝนคิดว่าไม่น่ามีปัญหาอะไรแต่ต้องไม่ส่งเสียงดังเอะอะ...
“เค้าจะทำอาหารให้ก็ได้”
“ขอบใจมาก”
“บอลอยู่นี่เอง!!...วันนี้ไปดูหนังกับบุศนะคะ”
“หนังเรื่องอะไร?...โว้ว!?...นี่ทำภาคต่อแล้วเหรอเนี่ย?”
“ฮึ!!
“บ่ายนี้เราไปดูกันนะ”
“ฝนก็อยากดูพอดีเลย!!!...ไปด้วย”
“นี่!!...คราวก่อนเธอก็ตามไปเป็นก้างขวางคอมาครั้งนึงแล้วยังจะเอาอีกเหรอ?”
“ก้างขวางคออะไรหนูไม่รู้เรื่อง?”
“บอลกับพี่เป็นแฟนกันส่วนคนนอกอย่างเธอกรุณาอย่ามายุ่งเลยขอร้อง”
“พี่บุศกรุณาอย่าทึกทักเอาเอง...ลืมเงื่อนไขของคุณยายฝนไปแล้วหรือคะว่าจนกว่าเรียนจบจะไม่มีการมาอวดอ้างตัวเป็นแฟนกับบอล?...อยากไปไหนมาไหนด้วยกันก็ไม่ว่าแต่ห้ามไปกันตามลำพังนั่นคือจะต้องมีฝนหรือพี่แคทคนใดคนหนึ่งไปด้วย”
“แล้วกับสาวิตรี...พวกเธอปฏิบัติเหมือนกันหรือเปล่า?”
“เหมือนกันค่ะ”
“แน่ใจนะ?”
“ค่ะ...สาก็มีสถานะเดียวกับพี่คือเป็นแค่เพื่อนบอล...ไม่มีข้อยกเว้น”
“..............................................”
“ถ้ารู้สึกอึดอัดหรือรอไม่ไหวก็เชิญถอนตัวออกไปได้ทุกเมื่อเลยนะคะ”
“คนอย่างเธอนี่มัน...”
“ฮิๆ”
“แสบมาก~~...ฉันไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอกจะบอกให้!!!
...บุศหันหลังเดินจากไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวส่วนฝนโบกมือบ๊ายบายพลางส่งยิ้มในเชิงเยาะเย้ย...ผมรู้นิสัยหญิงสาวต่างคณะคนนี้ดีว่าที่ยอมถอยไม่ใช่เพราะกลัวฝนแต่มันไม่มีประโยชน์ถ้าจะไปดูหนังกันสามคนไม่ใช่สองต่อสอง...
“ห๊ะคิ้วขมวด!?...เสียดายที่ไม่ได้ไปกับพี่บุศเรอะยะ?”
“เอ้ยเปล่า!!...ฉันเสียดายที่ไม่ได้ดูหนังต่างหาก”
“งั้นเราไปกันแค่สองคนก็ได้นิ?”
“เมื่อกี้ไม่เห็นพูดงี้เลย”
“เฮอะ!!...พี่บุศเป็นใครและฝนเป็นใครเอามาเปรียบกันได้ไง?...เฮะๆๆ”
“..................................................”
“พี่บุศน่ะช่างเขาเถอะ...เย็นวันเสาร์พี่เคย์ไปด้วยใช่มะ?”
“เชนว่าจะชวนมันด้วย...มีอะไร?”
“ฮืม--...ยอมแพ้เรื่องพี่แคทแล้วสินะถึงหันไปจีบคนอื่น?”
“จีบใคร?”
“บอลไม่รู้หรือ?”
“ไม่เห็นมันบอกเลยว่าไปจีบเด็กที่ไหน”
“...ใครว่าเด็ก?”
“หา!?
“แน่!!...อยากรู้ใช่ม๊าว่าพี่เคย์กำลังปลูกต้นรักกับใคร?...งั้นไปดูกันไม่แน่อาจโชคดีได้เห็นถ้าโชคเข้าข้างเรา”
“ดะ...เดี๋ยว!!
“เร็วซี่~~
...ไอ้เคย์จีบผู้หญิงอยู่เหรอ?...ทำไมมันไม่ยอมบอกผมหรือเพื่อนๆบ้างหรือกลัวจะแห้วเลยยังไม่กล้ามาคุยอวด!?...
“ห้องสมุดคณะ...ที่นี่ทำไมรึ?”
“มานี่เร็ว!!
“..................................................”
“ตรงนี้เป็นมุมอับและมองเห็นโต๊ะทำงานของอาจาอานวิได้น่ะ”
“เฮ้ย!?...เธอกำลังจะบอกว่า...”
“อื้ม!!
“เธอ...เธอจะบอกฉันว่าผู้หญิงที่ไอ้เคย์จีบอยู่ก็คือ...เป็น...เป็นไปไม่ได้!!!...อาจารย์วิยะดาแต่งงานมีลูกแล้วนะ!!!!
“แต่งงานแล้วไง?...มีลูกแล้วไง?...ได้ยินว่าสามีอาจารย์อยู่ทางภาคใต้ใช่มั้ย?”
“...มันก็ใช่...แต่...แต่ฉันไม่เชื่อ”
“ทีแรกฝนก็ไม่เชื่อหรอกแต่พอได้เห็นกับตาตัวเอง...ทีนี้จะปฏิเสธก็ตอบไม่ได้แล้ว”
“เห็นกับตา?”
“เย็นวันก่อนพี่เคย์กับอาจาอานกอดจูบกันบนโต๊ทำงานเล้ย!!!
!!!!!!
...ไอ้...ไอ้บ้านี่เหิมเกริมริอาจคั่วครูบาอาจารย์เชียวเหรอเนี่ย?...กรณีของพี่ยุทธกับอาจารย์แอ๊วก็ว่าน่าช็อคสุดๆแล้วนะแต่นี่มันยิ่งน่าตกใจมากกว่าตั้งหลายเท่า...กล้าทำไปได้ยังไงนั่นผู้หญิงที่แต่งงานมีผัวกับมีลูกแล้วแถมเป็นอาจารย์ที่สอนหนังสือตัวเองเสียด้วยและที่สำคัญคือมันเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งของผม!?...
เธอไปรู้เรื่องนี้มาจากไหน?”
จะพูดว่าบังเอิญหรือโชคชะตานำพาก็ได้จ้า!!
นั่นคือความสัมพันธ์ต้องห้ามนะ
“สัปดาห์ก่อนพวกเพื่อนในห้องฝนเค้าคุยกันว่าหมู่นี้เห็นอาจาอานวิกับพี่เคย์ชอบเดินไปไหนมาไหนด้วยกัน...น่ากลัวจะแอบเป็นกิ๊กกันมั้ง?...แน่ล่ะ...มันเป็นหัวข้อคุยเล่นๆแต่ฝนรู้สึกติดใจจึงแอบตรวจสอบพฤติกรรมของสองคนนั่น”
“ตามติดฉันแจแบบนี้ยังจะเอาเวลาไหนไปสะกดรอย?”
“ฮี่!!...ใครบอกว่าเค้าไปเอง?...ใช้แหล่งข่าวส่วนตัวไปสืบแทนตังหาก”
“...แล้วไง?”
“มีความผิดปกติเกิดขึ้นจริงๆและวันก่อนฝนก็เห็นสองคนนั้นมีความสัมพันธ์ต้องห้ามกันที่โต๊ะทำงานตัวนี้...พอดีเอาหนังสือมาคืนน่ะก็เลยแอบเห็นเข้า”
“..................................................”
“เย็นนี้ลองมาซุ่มดูกันมั้ย?...เผื่อได้รู้เห็นอะไรดีๆ”
“จะบอกพี่แคทยังไงล่ะ?”
“เจ๊ต้องไปพรีเซนต์รายงานที่ตึกวิทย์และได้คิวคนสุดท้าย...ถ้าโชคเข้าข้างเราคงจะไม่รอคอยอย่างสูญเปล่าแน่”
“บอกพี่แคทไปหรือยัง?”
“หึ”
“ดีแล้ว...อย่าเพิ่งให้รู้เลย”
“ฝนตั้งใจให้บอลรู้คนแรกอยู่แล้วเพราะพี่เคย์เป็นเพื่อนบอลนิ”
“เอา...เอาไงก็เอากัน!!!...ถ้าปล่อยไว้แบบนี้มันก็ค้างคาใจอยู่นั่นสู้ไปดูให้เห็นกับตาเลยดีกว่า”
...อาจารย์วิยะดาเคยสอนกุนสมัยเรียนมัธยมปลายในฐานะอาจารย์ฝึกหัดและไม่เคยมีประวัติด่างพร้อยเลย...ต่อให้เห็นกับตาตัวเองก็คงยากที่จะทำใจเชื่อ...ผมแทบจะอดใจรอให้ถึงเวลานั้นไม่ไหวแล้ว...
“เอ๊ะรถคันนั้น?”
(เฮ่!?...ยัยหมอกวนประสาท...เธอมาทำอะไรที่นี่?)
“พี่เซคจ๋า!!...มาหาใครอ่ะ?”
“ก็มาหาน้องสาวที่น่ารักน่ะสิจ๊ะ”
“................................................”
“สวัสดีค่ะนายท่าน...ดิฉันรู้สึกเป็นเกียรติมากที่วันนี้ได้พบหน้ากันอีก”
“...เช่นกันครับ”
(ประชดไม่เลิกราซะทีนะแม่คนนี้งั้นก็ขอตามน้ำซะเลย)
“ได้ยินว่าไปพบคุณพัตรามาเป็นอย่างไรบ้างคะ?...คงจะประสบความสำเร็จอย่างงดงามสมดังความตั้งใจ”
“...ใช่ครับ...แม้จะมีมารร้ายซ่อนอยู่ในมุมมืดและคอยขัดแข้งขัดขาก็เถอะ”
“โอ๋?”
“มารร้ายตัวนี้มันร้ายมากนะครับพี่ศรเพทาย...เบื้องหน้าวางตัวดูดีแต่เบื้องหลังนี่...อ้อ!!...ผมไม่อยากเอ่ยอะไรมากไปกว่านี้เพราะอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นผู้หญิง...สุภาพบุรุษที่ดีจึงไม่ควรพูด”
“..............................................”
“เอ่อ--...ทั้งสองคนน่ะ”
“เดี๋ยวก่อนจ้ะน้องฝน”
“..............................................”
“เมื่อกี้...พูดคำว่าสุภาพบุรุษเหรอ?”
“...ครับ”
“สุภาพบุรุษๆ...คิก!...ฮะๆๆๆๆๆๆๆ...ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...สุ...สุภาพบุรุษเรอะ?...ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...โอ๊ย!!...ขำ...น่าขำเป็นบ้าเลยว่ะ!!!
...มันตลกมากหรือไงพี่ศรเพทายถึงกับเอามือกุมท้องย่อตัวหัวเราะจนน้ำหูน้ำตาแทบไหลแบบนั้น...ยิ่งดูก็ยิ่งไม่เข้าใจว่าหญิงสาวผู้นี้เป็นคนชนิดไหนกันแน่?...
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...อ๊า~~...มะ...ไม่ไหวแล้ว!!...ฮึๆๆๆๆๆๆๆ...ช่าง...ช่างพูดออกมาได้อย่างไม่รู้จักอายปากซะเลย...แก!!!
!?
“พี่เซค!?
“ประสาทหรือไงครับ?...หัวเราะอย่างกะคนบ้าแล้วก็โมโหด่าคนอื่น...เอ--...เหมือนได้กลิ่นเหล้าจากพี่?...งั้นผมก็ไม่อยากถือสาหาความกับคนเมาหรอก!!
“จะบอกว่าตัวเองเป็นคนดี...รึ?...อึ๊!!...ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...นี่...นี่ต้องเป็นแผนจะให้ฉัน...ฮิๆๆๆๆๆๆๆ...ขำ...ขำจนขาดใจตายใช่มั้ยห๊ะ?...คิกๆๆๆๆ”
...ใครก็ได้ช่วยตัดสินทีว่าผมกำลังเสวนากับคนบ้าหรือเปล่า?...จากตลกขบขันเปลี่ยนเป็นโกรธเคืองด่าคนอื่นแล้วก็กลับไปหัวเราะงอหายอีก...ไม่เคยพบเคยเห็นคนพรรค์นี้มาก่อนเลยตั้งแต่จำความได้...
“อุ๊ก!!...พอที...พอซะทีเถอะไอ้เวร!!!!
(โมโหอีกแล้ว!?)
แกจะมาเป็นคนดีเอาป่านนี้ฉันว่ามันสายไปซะแล้วมั้ง?...ไอ้สุภาพบุรุษจอมปลอม
ถ้าผมเป็นสุภาพบุรุษจอมปลอม...งั้นพี่ก็คือสุภาพสตรีขี้เหล้าที่ไม่มีคุณสมบัติจะไปเป็นเมียที่ดีกับแม่ที่ดี
โอ้!?...ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครบังอาจจะสบประมาทฉันได้ถึงขนาดนี้...แกกล้ามาก!!!
“.................................................”
“ไอ้คนสามหาวปากดี!!!...แกไปเอาความกล้ามาจากนรกขุมไหน?”
“ความกล้าจากข้างในนี้ไงครับ”
“หัวใจเรอะ?...ฮื่อ!...ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...ฉัน...ฉันอยากจะเอาหัวฟาดกำแพงให้ตายจริงๆ...ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...โอ๊ยจุกท้อง!!...ไม่...ไม่เคยหัวเราะสุดขีดขนาดนี้...มะ...มานานแล้ว...หึๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“หยุดได้แล้ว!!...ประเดี๋ยวผมจะเรียกยามมาจับพี่ส่งโรงพยาบาลบ้า...วันนี้พี่จงใจมาหาเรื่องผมเพราะงั้นอย่าคุยกันอีกเลย”
“เฮ้ย!?...สำคัญตัวเองผิดแล้วมั้งหึ?...ฉันไม่ได้มาเพื่อพบแกสักหน่อยแต่มีธุระกับฝนและแคทต่างหาก”
“หนูรึ?”
“เมื่อกี้บอกแคทเรียบร้อยแล้วแต่มาเจอฝนก็ดี”
...เรื่องอะไรไม่รู้หรอกแต่ผมไม่อยากจะยุ่งอยู่แล้วจึงเดินเลี่ยงออกมา...ให้ตาย...ยัยคนนี้โผล่หน้ามาทีไรทำบรรยากาศเสียทุกทีแถมเที่ยวนี้ดันมาแสดงอาการบ้าๆบอๆให้เห็นอีกต่างหาก...
(ความเมานี่มันทำให้คนเปลี่ยนไปได้จริงๆแต่ตอนนี้เรื่องของเจ้าเคย์กับอาจารย์วิยะดาสำคัญกว่า...วันนี้เราจะต้องรู้ความจริงให้ได้!!!)
.................................................................................................................................

“เคย์...มึงยังไม่กลับเหรอ?”
“กูจะเอางานไปส่งอาจารย์โชคก่อนว่ะ”
(โต๊ทำงานของอาจาย์วิยะดาก็อยู่ติดกันด้วย!?)
“...ฮ่าๆๆ...ไปคนเดียวระวังโดนผีหลอกนะ”
“ปากเสียโว้ย!!...ผีบ้าอะไรมาหลอกกันตอนเย็น?”
“จริงๆ...ตึกคณะเก่ามันมักจะมีประวัติอยู่ไม่รู้เรอะ?”
“กูได้ยินเขาลือกันมาตั้งแต่ตึกใหม่ยังไม่เริ่มสร้างเลย...น่าเบื่อว่ะ”
“ถ้าห้องทำงานที่ตึกใหม่เรียบร้อยอาจารย์ก็คงจะย้ายไปกันหมด”
“คงงั้นแหละ...ไปแล้วว่ะ”
“วันเสาร์อย่าลืมนัดนะ”
“กูไปแน่”
...พอเจ้าเคย์เดินไปที่ตึกคณะหลังเก่าแล้วผมก็โทรบอกให้ฝนมาหาที่จุดนัดหมาย...ไม่นานสาวน้อยก็มาถึงโดยถือตำราเรียนมาด้วย...
“เอามาทำไมน่ะ?”
“เนียนไง...ถ้ามีคนเห็นก็บอกว่าเอาหนังสือมาคืน”
“ทางพี่แคทเรียบร้อยหรือเปล่า?”
“อื้อ!!...เหลืออีกสองสามคนก็ถึงคิวของเจ๊แต่กว่าจะพรีเซนต์จบคงเกือบๆชั่วโมง”
...เราสองคนเดินอ้อมไปด้านหลังตึกแล้วแอบเข้าห้องสมุดทางหน้าต่างโดยผมคอยดูเป็นต้นทางให้ฝนปีนเข้าไปก่อนซึ่งหน้าต่างฝั่งห้องทำงานของอาจารย์จะติดลูกกรงเหล็กดัดแต่ฝั่งห้องสมุดไม่ได้ติด...
(ตอนมาครั้งแรกฝนแอบปลดกลอนหน้าต่างไว้แล้ว)
“ยังกะจะมาขโมยของแน่ะ”
“คลานเข่า...ห้ามลุกยืนนะ”
“...อืม”
“............................................”
“............................................”
“หยึย!!
“อะไร?”
“ปละ...เปล่าๆ”
(ไม่ใช่อะไรคือฝนคลานนำแล้วเราตามก็เลยเห็นบั้นท้ายของเธออยู่ต่อหน้า...โธ่โว้ย!!!...คิดอกุศลไปได้)
...ผมกับฝนมาอยู่ตรงช่องว่างระหว่างชั้นวางหนังสือกับผนังห้องแล้วมองลอดผ่านไปห้องตรงข้าม...แม้จะกั้นด้วยกระจกแต่ก็มีผ้าม่านพอช่วยบังได้และถ้าไม่ขยับตัวมากหรือส่งเสียงดังก็ยากที่คนในห้องนั้นจะมองเห็นหรือรู้สึกผิดปกติ...
“อือ--...คุยอะไรกันก็ไม่รู้”
“คุยเหรอ?”
“ใช่...ท่าทางเป็นการเป็นงานจัง”
“ไหน?”
...ฝนขยับให้ผมดูบ้าง...เจ้าเคย์กำลังนั่งคุยกับอาจารย์วิยะดาจริงๆและไม่เห็นมีทีท่าเกินเลยอะไรสักนิดสงสัยจะมาเสียเที่ยวล่ะมั้ง?...เราสองคนแอบส่องดูจนเหงื่อซึมก็ไม่เกิดเหตุผิดปกติขึ้นแม้แต่น้อย...ไม่สิ...แม้ลึกๆจะอยากรู้อยากเห็นแต่ยังไงก็ขอไม่ให้มันเกิดขึ้นเลยดีกว่า...
“อดทนหน่อย...รับรองคุ้มค่าแน่”
“มั่นใจเหลือเกินนะ?”
“แหม~~...ถึงขั้นแอบเข้าโรงแรมจะไม่มั่นใจได้ไง?”
“ระ...โรงแรมเหรอ?”
“เดี๋ยวจะให้ดูหลักฐานทีหลัง...อ๊ะ!!...ลุกขึ้นแล้วๆ”
...และแล้วสิ่งที่พวกเราคาดหวังว่าจะมีเหตุผิดปกติก็เกิดขึ้นเมื่อไอ้เคย์เดินไปปิดหน้าต่างรอบห้องส่วนอาจารย์วิยะดาเดินไปปิดประตูแล้วกดล็อค...นี่หมายความว่าพวกเขา?...
“ว้าว!!!...มีศิษย์อาจารย์ที่ไหนทำแบบนี้ล่ะ?...อาจารย์ลูบแก้มลูบคางลูกศิษย์ๆก็จับนมจับก้นอาจารย์”
“................................................”
“บอล”
“................................................”
“นี่!
“อะ...อื้อ!!
“ดูเพลินเชียวน๊ะ!?
“สะ...เสียดายที่ไม่ได้ยินเสียง...ดันไปยืนกันตรงโน้น”
“เราเข้าใกล้กว่านี้ไม่ได้หรอก”
“ไม่น่าเลย...อาจารย์วิ...”
...ไม่รู้ไอ้เคย์พูดอะไรบ้างแต่อาจารย์วิยะดาค่อยๆหันหลังพลางส่งยิ้มให้มันและเอามือเลิกกระโปรงสั้นสีดำขึ้นไปกองไว้ที่เอว...ผมเผลอยื่นหน้าเข้าไปจนติดกระจกเลยโดนฝนดึงตัวออกมา...ทำไงได้?...ไม่เคยเห็นนี่หว่า!!...
“...กางเกงในสีเดียวกับของฝนแฮะ”
“วันนี้...เธอใส่สีเหลืองรึ?”
“จ้า!...อยากดูมะ?”
“บ้าเหรอ?”
“ฮิๆ...อุ๊ยพี่เคย์นั่งแล้ว!!!...จะทำอะไรน่ะ?”
“....................................................”
“....................................................”
“ทีนี้...รู้แล้วสิ?”
“อื้อ!!...ที่พี่เคย์ลงนั่งก็เพราะจะเลียจิ๋มอาจารย์วิแต่ทำไมไม่ถอดกางเกงในก่อนล่ะ?”
“จะไปรู้เรอะ?”
“แล้วตัวเองเคยทำแบบนี้ป่ะ?”
“...เคย”
“กับใคร?...สาเหรอ?”
“อืม--”
“มีคนอื่นอีกมั้ย?”
“อย่าถามน่า--”
“เอ๋?...ก็อยากรู้อ่ะ!!
“....................................................”
“ตัวเองจะต้องบอกเค้าทีหลังนะ”
“ไหงฉันต้องพูดเล่า?”
“ไม่รู้ล่ะ!!...สัญญากันแล้ว”
(ตอนไหนเว้ย!!!)
...นิสัยยังเหมือนเด็กไม่มีเปลี่ยนสำหรับลูกพี่ลูกน้องคนนี้และเธอก็เอาศอกสะกิดผม...อ้าวเฮ่ย!?...ไอ้เคย์เข้าข้างหลังอาจารย์วิซะแล้วไหงถึงเร็วนักล่ะ?...
“นั่น...นั่นเขาเรียกว่าเย็ดกันใช่มั้ย?”
“อะ...อือ”
...เข้าใจว่าเพราะกลัวใครจะมาเห็นไอ้เคย์จึงรีบปราดเข้าประกบบั้นท้ายและเอาดุ้นเนื้อยัดร่องสวาทอาจารย์สาวพร้อมซอยเข้าออกพั่บๆๆเป็นการใหญ่แต่ผมว่ามันรีบร้อนเกินไปนะ!?...
“อาจารย์รีบเอามือปิดปากแทบไม่ทัน...คงจะเสียวเนอะ?”
“...ไม่น่าใช่...ผู้หญิงยังไม่พร้อมเลยไอ้บ้านี่ก็เสียบซะแล้ว...แบบนี้ไปเข้าโรงแรมกันไม่ดีกว่ารึ?”
“หมายความว่าไงอ่ะ?”
“ผู้หญิงน่ะไม่เหมือนผู้ชายเพราะต้องการเวลากับปลุกอารมณ์ให้พร้อมซะก่อน”
“อือ--”
“ถ้าเป็นฉันไม่ทำอะไรเห็นแก่ตัวแบบนั้นหรอกแต่ก็เข้าใจไอ้เคย์ว่าสภาพแวดล้อมมันไม่ค่อยอำนวย”
“งั้นตัวเองทำแบบที่ไม่เห็นแก่ตัวนั่นกับเค้าสิ”
“จะ...จะบ้าเหรอ?”
“อย่ามาปากแข็งว่าไม่อยากทำนะ!!...ก็อะไรแข็งๆของตัวเองมาดุนตูดเค้าอยู่นี่นา!?
“ขะ...ขอ...ขอโทษ”
“ไม่!!...ไม่รับคำขอโทษและเค้าต้องการอะไรตัวเองก็รู้อยู่แก่ใจ...มีอารมณ์เหรอ?”
“ฮึ้ย!!!!
“น่า~~...เฉยไว้เดี๋ยวดีเอง”
“ไม่ได้!!
“ทีสายังจับได้เลย”
“เหมือนกันที่ไหนเล่า?”
“อืมมมมมม...ตะ...ตรงเป้ามันเริ่มแฉะแล้ว”
...เห็นมั้ยล่ะเกิดอารมณ์เสี้ยนจนได้แอบดูคนเย็ดกันไม่พอยังจะแหย่มือมาลูบไอ้จู๋เราอีก?...ครั้งก่อนก็พี่แคท...
(สองพี่น้องนี่คงชอบเล็งจุดยุทธศาสตร์เป็นที่แรก)
“ฝน...ฝนขออะไรบอลหน่อยได้หรือเปล่า?”
“อะไร?”
“ช่วย...ช่วยเอาควย...ถูตูดฝนที...ได้โปรดเถอะ”
“เอ่อแต่...”
“ฝนขอร้อง~~
(เอาไงดีวะเนี่ย?...ความจริงเราก็เงี่ยนเหมือนกันนั่นแหละ)
“เร็วๆเข้า”
(ส่ายก้นเข้าหาพลางส่งแววตาฉ่ำเยิ้มให้ด้วยแน่ะ!?...หูย~~...แม่คุณเอ๊ยโตเป็นสาวเต็มตัวแล้ว!!!)
...เอาวะ!!!...ผมหน้ามืดรีบปลดกางเกงนอกและดึงกางเกงลิงลงพอให้ท่อนควยมันออกมาหายใจแล้วเอามันถูไถบั้นท้ายญาติสาวผู้น้องที่กำลังชะม้ายมองตาหวานเยิ้มพลางแลบลิ้นเลียแก้มผมจนขนลุกซู่ทั้งตัว...อา--...ก้นเด็กสาวช่างนุ่มเนียนเหลือเกินยิ่งเสียดสีแนบชิดมากเท่าไหร่ควยก็ยิ่งแข็งโด่...
“อาาาาาาา...ควย...ควยแข็งจังเลย...อืมมมมมมมมมมมมม”
“ตูดเธอก็นุ่มมากๆ...อูยยยยยยยยยยยย...ฉัน...ฉันทนไม่ไหวแล้วววววววว...โออออออออ”
“...ดีนะ...ที่วันนี้ฝนนุ่งกางเกงใน”
(ปกติสาวน้อยมักจะนุ่งกางเกงขาสั้นครั้นพอรู้เข้าก็หูผึ่งไม่รอช้ารีบเลิกกระโปรงฝนขึ้นมากองที่เอวทันที...ว้าว~~...ใส่แพนดี้สีเหลืองแบบผูกเชือกซะด้วย!!!)
“อะ...เอาควยเลยสิคะที่รัก...ซีดสสสสสสสสสสส...ฝน...ฝนเสียวก้นจัง...อื้ออออออออออออ...รู้งี้ให้บอล...ทำตั้งนาน...อึ๊ยยยยยยยยย”
...วางตัวเป็นพี่ชายที่ดีมาเสียนานสุดท้ายก็ตบะแตกจนได้...สาวน้อยวัย 18 ชักติดใจเร่งเร้าให้ผมกระเด้าบั้นท้ายเธอโดยสมมติว่ากำลังเย็ดกันอยู่...ผมหน้ามืดตามัวไปหมดไม่สนใจแล้วว่าหญิงสาวตรงนั้นมีฐานะอะไรจัดการสนองให้อย่างเต็มที่แข่งขันกับคู่รักต้องห้ามอีกห้องที่ก็กำลังร่วมเพศกันอย่างดุเดือด...เจ้าเคย์สอดควยเข้าหีอาจารย์วิยะดาทางด้านหลังแล้วอัดไม่ยั้งแรงสักครู่ก็หยุดนิ่งสงสัยจะน้ำแตกแล้วแต่ทางนี้ยัง...
“อืมมมมมมม...เต็มร่องตูดเลยอ่ะ...ควยบอลใหญ่จัง...โออออออออออออ”
“ซีดสสสสสสส...นะ...น้ำเธอออกเยอะแล้ว”
“อย่า...อย่ามัวช้าอีกเลย...ฝนจะดึงกางเกงในลงและบอลก็เอาควยยัดหีเลย”
“หา?”
“มะ...ไม่สนใจอีกแล้ว...พี่น้องกันแล้วยังไง?...ฝนนี่แหละจะเป็นเมียบอลให้ดู”
“อะ...อึ๊ก!!
“เอ๋!?...บอล...บอลจะไปไหน?”
“ฉันทำไม่ได้...ทำไม่ได้!!
“เดี๋ยว!!!
...ผมตาลีตาลานเก็บอาวุธก่อนจะรีบปีนหน้าต่างแล้ววิ่งมาหลังตึกเรียนรวมทั้งที่ยังไม่ได้รูดซิปกางเกงนอก...
(ระยะทางก็ไม่ได้ไกลแต่กลับหายใจหอบเหงื่อแตกเต็มตัว...ประโยคที่ฝนว่าจะเป็นเมียของเราช่วยให้ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีกลับคืนมา...นี่...นี่เรากำลังทำอะไรลงไป?...สติยังดีอยู่หรือเปล่า?)
“เมื่อไหร่...จะยอมรับความจริง?”
“.....................................................”
“ฉันน่ารังเกียจนักหรือยังไง?”
(ห๊ะ!!!...ฝนเรียกแทนตัวเองว่า “ฉัน” และสายตาที่บ่งบอกถึงความผิดหวังนั่น!?)
“ไม่...ไม่ใช่นะ!!!...เพราะเราเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน”
“ผิด!!...เราสองคนไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องกันอีกต่อไปแล้ว...ยอมรับซะทีเถอะ”
“มีหวังพี่แคทได้เอาถึงตายน่ะสิ!!!!
“ถ้าฉันเป็นของบอลซะแล้วพี่เค้าจะทำอะไรได้นอกจากปล่อยเลยตามเลยและอีกอย่าง...”
“อีกอย่าง?”
“...ในโยนกจัตุรัสลูกพี่ลูกน้องสามารถแต่งงานกันได้...บอลก็รู้แล้วไม่ใช่หรือ?”
“แต่นั่นจะต้องมีความรักต่อกันด้วย!!!
“ฉันรักบอล...รักมานานกว่าที่ใครๆจะคาดถึง!!!!...แค่นี้ยังไม่เข้าเงื่อนไขอีกรึ?”
“อาทั้งสองไม่ยอมแน่--”
“แม่ไม่ห้าม”
“วะ...ว่าไงนะ?”
“เพราะแม่รักฉันที่สุดจึงรู้ใจว่าคิดอย่างไรส่วนป้อก็ตามใจฉันมาก...ไม่มีปัญหา”
“แต่...”
“แล้วบอลก็รักฉันด้วย...อย่าปฏิเสธว่าไม่ใช่”
“...................................................”
“ถูกต้อง!!...หากไม่รักก็ต้องพูดออกมาตั้งแต่แรกไม่ใช่เงียบจนถึงป่านนี้”
(ไม่พูดเปล่าแต่เอานิ้วแตะปากเราด้วย)
“นะ...นั่นเพราะ...”
“เพราะบอลยังมีช่องว่างอยู่ในใจและช่องว่างนั้นก็มีฉันอยู่ไงเล่า!!!...หัวใจของบอลไม่ได้เป็นของพี่กุนหรือสาเสียทั้งหมด...ขอเพียงบอลใจกล้าแล้วทุกอย่างจะดีเอง”
“...................................................”
“ฉันเกิดมาเพื่อเป็นคนรักของบอล...อย่าได้ลังเลหรือสงสัยอีกต่อไป”
...จากนั้นญาติสาวผู้น้องก็ไม่เอ่ยคำพูดใดๆออกมาอีก...นี่ใช่หยาดฝนสาวน้อยผู้ร่าเริงแจ่มใสเป็นนิจคนนั้นแน่หรือ?...บรรยากาศอันน่าอึดอัดนี้เหมือนกับตอนที่เผชิญหน้ากับพี่แคทเลย...
“ขอโทษทีพี่มาช้าไปหน่อย...เย็นนี้กินอะไรกันดีล่ะ?”
“...................................................”
“?”
“...................................................”
“ทั้งสองคนทะเลาะอะไรกันหรือ?”
“เปล่าครับ”
“...................................................”
“หนูไม่มีอารมณ์ทำกับข้าว...ไปหาอะไรกินนอกบ้านดีกว่า”
“...อืม”
...แม้กระทั่งนั่งในรถบรรยากาศอึมครึมก็ยังมาคุไม่หยุดเพราะฝนไม่พูดอะไรเลยเอาแต่พยักหน้ากับมีแววตาเฉยเมยเมื่อพี่สาวถามส่วนตัวผมจะทำอะไรอื่นได้นอกจากหันหน้าดูวิวข้างทางจนเริ่มปวดคอ...
(แผนสูงนัก!!...ทำสงครามประสาทกดดันและแสดงอาการมึนตึงใส่เราซึ่งคนฉลาดอย่างพี่แคทมีรึที่จะมองไม่ออกว่ามันผิดปกติ?)
............................................................................................................................................

...ทว่าน่าแปลกมากที่พี่แคทไม่ได้ถามอะไรเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อเย็นวานแต่ผมกลับไม่รู้สึกโล่งอกสักนิด...
(เชอะ!!...ยังไงก็เตรียมหาคำแก้ตัวไว้ให้ดีเชียว...ลางสังหรณ์มันฟ้องว่าไม่เกินบ่ายวันนี้หล่อนจะต้องถามเรา)
“แฮ่!!!
“โอ๊ะ!?
“มาหลบอยู่นี่เอง...ตามหาตั้งนานแน่ะ”
“ฝน!!...ทำไมเธอ?”
“หืม?”
...มันอะไรอีกล่ะนี่!?...เมื่อวานฝนยังทำเย็นชาใส่ผมอยู่เลยแม้กระทั่งตอนเช้าที่นั่งรถมาเรียนแล้วไหงจู่ๆถึงได้เปลี่ยนไปชนิดหน้ามือเป็นหลังมือวิ่งมาโดดขี่หลังผมเช่นนี้?...
“บอลเปลี่ยนไปชอบสาวเย็นชา...ไม่ได้ชอบสาวช่างเอาอกเอาใจแล้วเรอะ?”
“ไม่ใช่สักหน่อย”
“เมื่อวานก็ส่วนเมื่อวานวันนี้ก็ส่วนวันนี้...เราทั้งสองพูดกันรู้เรื่องและต่างรู้ใจของกันและกันแล้ว”
“...............................................”
“บอลคือผู้ชายที่ฝนรักเพียงคนเดียวไม่ว่าจะปัจจุบันหรืออนาคต...ความตั้งใจนี้ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”
“ทั้งที่รู้อยู่ว่ากุนกับสาน่ะเป็น...”
“ใช่”
“ในอนาคตฉันต้องแต่งงานใช้ชีวิตกับสองคนนั้นแล้วเธอยังจะ...รักฉันหรือ?”
“รัก...ก็บอกแล้วว่าฝนจะไม่เปลี่ยนความตั้งใจ”
“.................................................”
“แต่การแต่งงานที่ว่า...มันอาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้”
“ว่าอะไรนะ?”
“อ้า!!...ไม่มีอะไร...พี่แคทบอกให้บอลไปรอที่ตึกแน่ะ...รีบไปเถอะจ้ะ”
“.................................................”
...ผมแยกกับฝนที่หน้าตึกเรียนรวมอย่างงงงันด้วยเพราะคำตอบของเจ้าหล่อน...เธอปักใจกับผมมากมายเหลือเกิน!!!...ต่อให้แต่งงานไปกับหญิงอื่นแต่สาวเจ้าก็จะไม่หมดรักในตัวผม?...
(อีกทั้งสายตาที่เป็นประกายแหลมคมประดุจเหยี่ยวออกล่าเหยื่อก่อนที่จะบอกให้เราไปหาพี่แคทนั่นมันอะไรกัน!?)
“โอ้ย!!...กลุ้มๆๆ”
“บอล”
(ไอ้เคย์!!!)
“กูอยากถามมึงหน่อย”
“อะไร?”
“เมื่อวาน...มึงไปที่ตึกคณะทำไม?”
!?
(เวรแล้วไง!!!...เห็นเราด้วยเหรอเนี่ย?)
“มึง...เห็นกูรึ?”
“ใช่...กูเห็นมึงอยู่แถวนั้น...หรือว่า?...”
“.................................................”
“มึงเห็นกูกับ...อาจารย์วิ...”
“.................................................”
“เห็นใช่มั้ย?”
“อื้ม!!...กูรู้ทั้งหมดแล้ว”
“ไอ้บอลกูขอร้องมึงจากใจเลยนะ!!!...อย่าเอาไปบอกใครเด็ดขาดไม่งั้นอนาคตกูจบสิ้นแน่!!!!...กูต้องการให้มึงรู้แค่คนเดียวและก็คนสุดท้าย”
...เอ๊ะ?...งั้นก็แสดงว่าไอ้เคย์มันไม่เห็นฝนน่ะสิถึงพูดว่าขอให้ผมรู้แค่คนเดียว!?...
“รับปากได้มั้ยวะ?...กูกราบมึงเลยก็ได้”
“เฮ้ยอย่า!!!...มึงเป็นเพื่อนสนิทกูนะ...กูจะขายเพื่อนตัวเองได้ยังไงเล่า?”
“...............................................”
“แล้วกูก็มั่นใจว่ามึงคงมีเหตุผลกับความจำเป็นใช่มั้ยล่ะ?”
“มัน...มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ...รู้ตัวอีกทีก็ทำลงไปแล้ว...ใน...ในห้องพักของอาจารย์นั่นแหละ”
...ไอ้เคย์ขอให้ผมสัญญาว่าจะเก็บเรื่องของมันเป็นความลับแต่มีข้อแลกเปลี่ยนว่าจะต้องเล่าให้ผมรู้ว่าต้นสายปลายเหตุคืออะไรซึ่งไอ้เคย์ก็รับปากและก่อนแยกกันผมก็บอกให้ทำใจสบายๆอย่าไปคิดมาก...
“เชื่อกูเถอะน่ะ...ใช่อนาคตของมึงคนเดียวซะเมื่อไหร่...ถ้าเรื่องมันแดงออกไปอาจารย์วิก็จะพลอยเดือดร้อนไปด้วย”
“ขอบใจมากว่ะ”
“................................................”
“................................................”
“เพื่อนเอ๊ย!!...มึงมันก็หัวอกเดียวกับกูแหละแต่เรื่องของกูน่ะหนักหนากว่าของมึงหลายเท่านัก”
(ควบสองพี่น้อง,เป็นชู้กับเมียพ่อ,สอยป้าที่มีพระคุณพร้อมลูกสาว,ก่อเหตุกับผู้หญิงอีกหลายต่อหลายคน...ใช่...กระทั่งป้าแท้ๆของตัวเองก็ไม่เว้น...ไม่พอ...ล่าสุดเมื่อวานสดๆร้อนๆก็เกือบมีคดีกับญาติสาวผู้น้องที่ยังเคราะห์ดีเรียกสติกลับมาได้ทันการณ์)
“สรุปแล้วกูคงจะเป็นสุภาพบุรุษจอมปลอมอย่างที่พี่ศรเพทายว่าไว้จริงๆ”
“เอ้า!...ทำอะไรอยู่วะนั่น?”
“มาพอดีเลย!!...ช่วยอะไรหน่อยเหอะ”
...ผมขออาศัยนั่งซ้อนท้ายเพื่อนที่อยู่ต่างคณะให้ช่วยไปส่งที่อาคารที่พี่แคทเรียนแต่กลับไม่เจอเลยสอบถามรุ่นพี่ที่เป็นเพื่อนของเธอก็ได้ความว่า...
“แคทเหรอ?...ออกไปได้สักครู่ใหญ่แล้ว”
“อ้าว!?...ผมจะทำไงล่ะเนี่ย?...พวกพี่มีเรียนอีกมั้ยครับ?”
“ไม่มีจ้ะ”
!?
(พี่แคทโทรมา)
“...รบกวนเธอช่วยนั่งรถเมล์มาลงแถวเชิงสะพานข้ามคลองที”
“ทำไมผมต้องไปที่นั่น?”
“อย่าเพิ่งถาม...พี่จะรอ”
“...............................................”
...อะไรของแม่คนนี้ว๊า!?...ออกไปข้างนอกแต่ดันไม่กลับเข้ามาในมหาลัยและยังสั่งให้ผมนั่งรถเมล์ไปหาอีก...ทำตามใจตัวเองเหลือเกิน...โชคเข้าข้างจังหวะเหมาะรถเมล์วิ่งผ่านมาพอดีแล้วเมื่อไปถึง...
“รถจอดแต่ตัวไปไหน...อ้าว!?...ไหงนั่งอยู่ตรงนี้ครับ?”
“พี่ให้เธอขับ”
“หา?”
“เร็วๆ”
...ผมจึงต้องรับหน้าที่เป็นนายสารถีอย่างงงๆ...เฮ้ย!!!!...ไหงเสื้อนักศึกษาของพี่แคทถึงได้เต็มไปด้วยรอยเลือดอย่างนั้น!?...
“พี่ไปมีเรื่องกับใครมา?”
“.............................................”
“บอกไม่ได้หรือ?”
“ขับเร็วกว่านี้อีก”
“.............................................”
“ไม่เข้าเมืองวิ่งออกเส้นบายพาส...ยืมเสื้อคลุมเธอหน่อยซิ”
...หญิงสาวเอาเสื้อคลุมของผมมาใส่พลางปรับเบาะนั่งและหลับตาลงราวกับจะใช้ความคิดบางอย่าง...พอถามว่าต้องการจะไปที่ไหนหล่อนก็ตอบเบาๆว่า...
“ใกล้ถึงแล้วจะบอก”
“.............................................”
“.............................................”
(รถวิ่งมาเกือบจะยี่สิบกิโลแล้วนะ)
“ผมสงสัยมากนะครับ”
“ฮึ!...อยากรู้มากนักเหรอ?”
“ก็...แหงสิครับ...ถึงอย่างไรผมก็เป็นห่วงพี่”
“...ถ้าบอกว่าไปฆ่าคนมา...เธอจะเชื่อมั้ย?”
“ฆะ...ฆ่าคน!!!...พูด...พูดจริงหรือล้อเล่น?”
“....................................................”
นี่ตกลงพี่แคทไปทำอะไรมากันแน่?...แล้วจะให้ผมขับไปถึงไหน?”
“...น่าจะอยู่แถวๆนี้...นั่นไง!!...เลี้ยวเข้าไปเลย
เอ๊ะนี่มัน?...โรงแรมม่านรูด!!!!
(ไม่ผิดแน่!!!)
“พี่!?
“เข้าตรงช่องริมสุดข้างในน่ะ”
“เอา...เอาจริงหรือครับ?”
“มาถึงนี่ยังจะล้อเล่นอีกรึ?”
...อูย!!!...พอตั้งสติได้ท้องไส้มันก็ปั่นป่วนไปหมด...ถูกลูกพี่ลูกน้องตัวเองชวนเข้าม่านรูด...รึว่าพี่แคทต้องการจะทำอะไรกับผม?...เราเป็นญาติกัน!!!!...
“ผะ...ผมต้องเข้าไปด้วย?”
“จะให้ฉุดเข้าไปมั้ยล่ะ?...อย่ามัวอ้อยอิ่ง”
“...............................................”
“...............................................”
(หน้าร้อนผ่าวคล้ายจะเป็นไข้...เมื่อวานเกือบก่ออาชญากรรมกับสาวคนน้องวันนี้ก็เข้าโมเต็ลกับสาวคนพี่...อะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ยากที่จะคาดเดาได้)
“อืม--...ดูหรูอย่างที่คิดไว้เลย”
“พี่...เคยมาเหรอ?”
“บ้า!...จะเคยได้ยังไงเล่า?”
(รู้สึกเหมือนพี่เค้าจะอายนิดๆ?)
...สำหรับไอ้ตัวผมน่ะเข้าม่านรูดมาก็หลายครั้งจนแทบจะไม่มีความตื่นเต้นประเภทลนลานมือไม้สั่นอีกแล้วแต่ครั้งนี้มันแปลกประหลาดกว่าที่ผ่านมาโดยสิ้นเชิง...ผมเข้ามาในห้องก็เอาแต่ยืนเซ่อทำอะไรไม่ถูกได้แต่กรอกตามองตรงนั้นดูตรงนี้ส่วนหญิงสาวผมยาวถอดเสื้อคลุมตัวนอกที่ยืมใส่ออกวางและเดินไปดูในห้องน้ำ...
“มีอ่างด้วย...แบบนี้จะอาบคนเดียวหรือสองคนพร้อมกันก็ได้”
“อะ...อาบสองคนเรอะ?”
“ไม่เคยหรือ?...อย่าบอกนะว่าเธอเข้าม่านรูดเพื่อมาตั้งหน้าตั้งตาเอาอย่างเดียวเท่านั้น?”
“ไม่...ไม่ใช่นะครับ!!
(แต่เพราะพี่พูดว่าอาบสองคนพร้อมกันก็ได้นั่นแหละที่ทำเอาเราคิดมาก)
“ห้ามหันมาล่ะ...พี่จะถอดเสื้อผ้า”
“ผะ...ผมไม่ดูอยู่แล้วครับ...จะหันหน้าไปทางอื่น”
“...บอลเข้าใจผิดแล้ว”
“ครับ?”
“พี่บอกว่าห้ามหันหน้ามาแต่ไม่ได้บอกให้หลับตาเลย”
!!!!!!!
...หมายความว่าให้ผมดูผ่านทางกระจกได้แต่ห้ามหันหน้ามาสบตากับเธอตรงๆเท่านั้น!!!...อะ...เอาไงดีเอกคเชนทร์!?...
(ดู...ไม่ดู...ดู...ไม่ดู...โอ้ว!!!...ถอด...พี่แคทถอดเสื้อนักศึกษาออกแล้ว!!!!...อา~~...บราเซียร์สีน้ำตาลอ่อนที่โอบอุ้มสองเต้าสวรรค์นั่น)
“...ก็ผู้ชายนี่นะ”
“หากผมมัวแต่ปิดตาพี่ก็จะได้ดูถูกว่าผมเป็นไอ้โง่ใช่ไหมล่ะครับ?”
“หึๆ”
...............................................................................................................................................

...ส่วนอีกด้านหนึ่ง...ฝนกำลังคุยกับแม่ของเธอด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริง...
“อีกไม่นานแล้วล่ะจ้ะแม่”
“อือ--...แต่เท่าที่ลูกฝนเล่ามานะแม่คิดว่าคงจะต้องใช้เวลาอีกพอสมควรเลยเพราะบอลยังไม่กล้าพอที่จะทำอะไรกับลูกฝนได้...เขายกเอาแคทมาอ้างใช่มั้ยล่ะ?”
“ห๊ะ!?...หนูยังไม่ได้บอกแท้ๆแล้วแม่รู้ได้ไงเนี่ย?”
“แฮ่ม!!...นั่นก็เพราะ...แม่เป็นแม่ของลูกฝนน่ะสิจ๊ะ”
“แต่...แต่ความสัมพันธ์มันก็คืบหน้าไปมากนะแม่จ๋า!!
“ไม่อ่ะ!...พวกหนูยังไปไม่ถึงไหนเลย--”
!?
..............................................................................................................................................

...ตัวอย่างในตอนหน้า...
“หากเธอยอมเปิดปากพูดความจริงอย่างที่พี่ได้ทำไปแล้ว...พี่จะมีรางวัลให้”
“รางวัลอะไร?”
“อย่าถามคำถามที่รู้ๆกันอยู่แล้วได้ไหม?...ทำตัวเป็นเด็กอนุบาลขึ้นมาเชียวนะยะ!”
.............................................
“เอาเถอะน่า--...จู่ๆเธอมาขอให้ทำแบบนี้พี่ก็อายเหมือนกัน”
“ผมมองไม่เห็นอะไรเลยนะ?”
“ดี...จะได้รู้สึกตื่นเต้น”
.............................................
“เรื่องแรกที่คุณต้องการปรึกษากระผมก็คืออยากผูกมิตรกับญาติพี่น้องของคุณเองหรือขอรับ?

“น่าจะเป็นสิ่งดีใช่มั้ย?”
“ขอรับ...อย่างน้อยเป็นมิตรก็ย่อมดีกว่าเป็นศัตรู...กระผมเห็นด้วย”
.............................................................................................................

...ใครช่วยเอาความกล้าไปยัดใส่สมองนายบอลทีเถอะ...

21 ความคิดเห็น:

  1. สนุกมาเลยครับ ติดตามทุกตอน เข้ามาดูทุกวัน เป็นกำลังใจให้ครับ เยี่ยมมากๆ

    ตอบลบ
  2. มาจนได้นะครับ มารอทุกวันเลย แต่ว่า พี่แคทไปทำอะไรมาเหรอครับ เลือดเต็มเลย

    ตอบลบ
    คำตอบ
    1. เดาต่อไปว่า....ในงานเลี้ยงขึ้นบ้านใหม่ เมื่อนายบอลของเรานอนเมาไม่ได้สติ ใคร !!!
      จะย่องมาลักหลับนายบอลกันนะ จะเป็นน้องฝน หรือ พี่แคท แต่พี่อาจจะได้นายบอลในตอน
      ต่อไปแล้ว ( 63 ) ฉะนั้นน่าจะเป็นน้องฝนที่เข้ามา หรือ พี่แคทอาจจะเข้ามาซ้ำก็ได้ (มั้ง )

      ลบ
  3. ขอบคุณมากครับท่าน ตั้งตารอตอนที่ 63 อย่างจดจ่อครับผม

    ตอบลบ
  4. ขอบคุนครับ(หน้าจะมาซัก2อาทิตย์ต่อ
    1ตอนนะครับคิคิ)แต่ก็ตอนที่อ
    อกมาทุกตอนยอดเยี่ยมทุกตอนเลยคร
    ับ ผมเข้าดูทุกอาทิตเลยน๊//////อันนี้
    ความเห็นส่วนตัวครับ=ผมว่า
    ตัวระครที่เด่นที่สุดของตั้งแต่
    ภาคตราบเท่าที่ยังมีชีวิต (ยกเว้นบอลน๊)
    คือ แคทกับฝน น๊ครับ(คิดไปเอง
    ป่าวหว่า)มีแวว+อยากให้2คนนี้แต่งงาน
    กับบอลจังครับ โดยเฉพาะแคทน๊ ถึง
    จะเย็นชาแต่ก็เป็นห่วงบอล
    มากเลยทีเดว(จริงป่าวหนออ)รอรุ่นไห้
    แคทกับบอล รักกันไวๆนะครับ คิคิ
    เชียแคทให้ลงเอยกะบอลมากกว่าทุก
    คนเลยน๊//////ขอบคุนครับ จา
    เข้ามาติดตามบ่อยๆครับ จะอ่านไป "
    ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต" เลยครับ

    ตอบลบ
  5. นี่ผมต้องรอตอน63อีกเดือนนึงใช่มั๊ยเนี่ยยยย ฮ่าๆๆๆ

    ตอบลบ
  6. "...สำหรับไอ้ตัวผมน่ะเข้าม่านรูดมาก็หลายครั้งจนแทบจะไม่มีความตื่นเต้นประเภทลนลานมือไม้สั่นอีกแล้วแต่ครั้งนี้มันแปลกประหลาดกว่าที่ผ่านมาโดยสิ้นเชิง...ผมเข้ามาในห้องก็เอาแต่ยืนเซ่อทำอะไรไม่ถูก"

    ย่อหน้านี้นี่ บอกใบ้รึเปล่าว่าจริง ๆ แล้วในใจของบอลพี่แคทกับฝนไม่เหมือนกับคนอื่นที่ผ่านมา หรือว่า....

    ตอบลบ
  7. = w = รอบอลเช็คบิลกับฝนคนเดี่ยวตอนนี้อยากอ่านมากเลยเอิ้กๆ ขอบคุณมากคร้าฟ เดือนนี้ขออีกสักตอนน้า เดือนละตอนจะลงแดงตายแล้วคร้าฟ

    ตอบลบ
  8. ชอบมากครับรอติดตามทุกวันเลยครับ แต่รู้สึกว่าจะมาเดือนละครั้งใช่ไม้ครับ

    ตอบลบ
  9. ขอบคุณมากครับท่าน รออ่านทุกวันเลย

    ตอบลบ
  10. โอ้วววว มาแว้ววววว ขอบคุณคร้าบบบบ เปิดมาส่องตลอดเลยว่าจะมารึยังน๊าาาา

    ตอบลบ
  11. ขอบคุณมากครับ ชอบมากครับรอติดตามทุกวันเลยครับ

    ตอบลบ
  12. ขอบคุณมากคับ ถึงจารอนานไปหน่อยแต่ก้อไม่เปนไรคับ แต่ผมรู้สึกว่านายบอลของเราเปลี่ยนไปเยอะมากเลยนะคับ

    ตอบลบ
  13. ขอบคุณครับในที่สุดก็มาจนได้ ตอนนี้มีให้ลุ้นเรื่อยๆนะเนี่ย อิอิ กำลังหนุกเลย ว่าแล้วเดี๋ยวต้องลองขับรถไปเส้นเลี่ยงเมืองสักหน่อยละมั้ง จะไปดูสถานที่เกิดเหตุ อิอิ

    ตอบลบ
  14. ไม่ระบุชื่อ9 กรกฎาคม 2556 เวลา 01:01

    ขอบคุณครับ ตอนหน้าต่อเนื่องเลยยิ่งดีครับ ^^

    ตอบลบ
  15. นิยายในฝันเลยครับ สนุกมากมาย

    ขอบคุณมากๆเลยนะครับที่แต่งให้พวกเราอ่าน

    ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ เดียวจะไม่สบายเอา

    ตอบลบ
  16. ผมไม่สบายไปเรียบร้อยแล้วล่ะครับ คิดว่าน่าจะเป็นหวัดลงคอ ทุกคนระวังสุขภาพกันด้วยนะครับหน้าฝนอากาศเย็นสบายแต่ก็มาพร้อมโรคระบาด

    ตอบลบ
  17. ผมเข้ามาดูทุกวัน รอทุกวัน แสดงว่าผมติดใช่ไหมมมม *-*

    ตอบลบ
  18. ติดตามผลงานท่าน adslman ตั้งแต่บอร์ดเก่าๆ(ที่โดนปิดไป - -")มานานแล้วครับ

    ยังคงติดตามผลงานเรื่อยๆครับ ว่าแต่พ่แคทนี้ยังไงๆอยุ่น่ะ สงสัยอยากสานต่อฟามเสียวซ่าน ฮ่าๆ

    ตอบลบ
  19. ขอบคุณครับ ติดตามมาโดยตลอด อย่าให้คอยนานได้เปล่า....

    ตอบลบ
  20. ขอให้ท่าน ADSLMAN หาป่วยไวๆนะครับ ^_^

    ตอบลบ