Topaz
Sidestory 1 “ขนมปังทาเนยครึ่งแผ่น!?”
(“จะทำไงดี?...น้ำนมของฉันทำไมไม่ออกมา?”
“ตายแล้ว~~...นี่ก็ผ่านเวลาคลอดมาตั้งนานถ้าเด็กยังไม่ได้ดื่มนมล่ะก็ต้องแย่แน่!!!”
“ช่วย...ช่วยลูกโผมด้วย~~...คูณหมอ!!!!”
“ข้าเป็นหมอตำแย...ก็ไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน”
“สะ...ส่งลูกมาให้ฉัน!!!!”
“เอ็ม!?...เธอจะทำอาราย?...ร่างกายอ่อนแอแบบนั้นยางจาพาลูกออกปายหนายอีก?”
“ไป...ไปที่ถ้ำเสือ”
“หา?...นี่เธอบ้าปายแล้วเรอะ?...จะอาวลูกสาวที่เพิ่งเกิดปายให้เสือกินหรือยังงาย?”
“พูดบ้าๆ...ฉันจะให้ลูกดูดนมแม่เสือต่างหากเล่า!!!...ฉันไม่มีน้ำนมพอจะให้ลูกแต่แม่เสือมีเยอะมาก”
“โอ้พระเจ้า!!!!”
“แม่เสือจ๋า~~...ฉันขอร้อง...ช่วยลูกสาวฉันด้วย!!!”
“คุณเอ็มเข้าไปไม่ได้นะครับ!!!!...แม่เสือเพิ่งออกลูกเมื่อหัวค่ำ...มันกำลังหวงลูก”
“...........................................”
“อูย~~...แม่เสือคำรามดังลั่นเลย...ออกไปให้ห่างจากปากถ้ำเถอะ...เวลานี้ต่อให้เป็นเจ้าของหรือคนเลี้ยงก็ไม่ปลอดภัยนะครับ!!!”
“เดี๋ยวเขาจะพาแม่ลูกอ่อนมาที่นี่แล้ว...คุณเอ็มอดทนรออีกสักนิดนะคะ”
“ไม่!!!...ลูกฉันร้องให้ไม่หยุดและตัวก็เริ่มเขียว...ฉันจะไม่รออะไรทั้งนั้น!!!!”
“...........................................”
“แม่เสือกำลังขู่เราว่าอย่าส่งเสียงรบกวน”
“ไม่ใช่!...นั่นเสียง...เป็นเสียงเรียกของแม่เสือ!!...แม่เสือเรียกให้ฉันเข้าไป!!!...อย่ามาขวาง!!!!”
“เอ็มอย่า~~”
“ไม่ว่าคนหรือสัตว์ต่างก็มีสัญชาตญาณของความเป็นแม่เหมือนกัน...ได้โปรดช่วยลูกฉันด้วยเถิด...เด็กคนนี้จะรอดหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับความเมตตาของแม่เสือแล้ว~~”
“...........................................”
“นั่น!?...มะ...แม่เสือนอนลงครับ!!!!”
“ขอบ...ขอบพระคุณมากจ้ะ...นิโคไล...นายมาคอยอุ้มลูกแทนที...ฉันจะหมดแรงแล้ว”
“จาดีเหรอ?”
“อย่ามัวชักช้า!!!...ทำตัวให้สมเป็นพ่อคนหน่อย...ฉันจะคอยประคองเต้านมแม่เสือเอง”
“อะ...อา--”
“ผมไม่อยากเชื่อตาตัวเองเลยครับ...เสือยอมให้ลูกคนกินนมของมันได้...เกิดมาก็เพิ่งจะเคยเจอ”
“โล่งอกไปทีนะคะคุณหนูเอ็ม”
“อื้อ!!...เด็กคนนี้รอดแล้ว~~...เด็กคนนี้จะต้องเติบโตขึ้นมาด้วยร่างกายที่แข็งแรงอย่างแน่นอน!!!!”
“โหยลูกพ่อดูดใหญ่เลย!!...ท่าจะหิวมากเลยน๊า~~...โตขึ้นต้องกินเก่งแน่ๆ”
“พ่อเสือก็เอ็นดูลูกเราด้วยนะ...เห็นมั้ย?...ช่วยคาบลูกตัวเองออกไปก่อนเพื่อให้ลูกเรากินนมอย่างเต็มที่”
“นั่นสิ...เอ้อ!!...เอ็มจาให้ลูกสาวเราชื่ออารายหรือ?”
“ก็นายคิดไว้แล้วไม่ใช่รึไง?”
“โผมคิดไว้เยอะแต่...ตาดสินจายไม่ได้สักทีแต่ชื่อเล่นน่ะได้แล้ว”
“ชื่ออะไรบอกมาซิ?”
“อ๋อม”
“อืม--...ก็ดีนี่!!...งั้นเอาชื่อนี้แหละ”
“ส่วนชื่อจริงยกให้เอ็มล่ะกัน”
“เออๆๆ...ฉันตั้งเอง!!...ลูกสาวคนนี้...อือ--...ฉันขอตั้งชื่อว่า...ศรบุษราคัมเพราะมันเป็นอัญมณีที่มีสีเหลืองคล้ายลายบนตัวเสือ”)
...ฉันชอบรบเร้าให้แม่เล่าถึงเหตุการณ์ช่วงที่ฉันเพิ่งเกิดซึ่งฟังกี่ครั้งๆก็ไม่เคยเบื่อเลย...หึ!!...แต่มันไม่น่าเชื่อใช่มั้ยล่ะว่าศรบุษราคัมคนนี้จะโตขึ้นมาได้ด้วยน้ำนมของเสือ!?...
(“คุณหนูศรเพทาย”
“น้องสาวฉันที่เพิ่งเกิดอยู่ไหน?”
“อยู่บนบ้านขอรับ”
“ดีใจจัง!!...ฉันมีน้องสาวเพิ่มอีกคนแล้ว...ม่อน...พี่จะพาม่อนไปดูน้องสาวของเรา”
“...............................................”
“ถ้าเด็กคนนี้ไม่ได้กินนมเสือบางทีอาจจะตายไปแล้วก็ได้เพราะช่วงเวลานั้นไม่มีแม่ลูกอ่อนในโยนกจัตุรัสเลยสักคน”
“คุณศรมรกตเธอกล้าจริงๆนะว่ามั้ยที่อุ้มลูกสาวเพิ่งคลอดไปหาเสือแม่ลูกอ่อนเพื่อจะขอน้ำนม?”
“ว่ากันจริงๆก็เป็นเสือที่เธอเลี้ยงมานี่หว่า...ทำไมจะไม่ได้ล่ะ?”
“แล้วก็ที่แน่ๆอีกอย่างคือหนูอ๋อมจะมีกลิ่นเสือติดตัวและทำให้สัตว์ร้ายไม่กล้าเข้ามาทำอันตรายแถมเข้าฝูงคลุกคลีเล่นหัวกับเสือเล็กเสือใหญ่ได้ด้วยนะ”)
...ที่มีคนขนานนามให้ฉันว่า
“นางพญาเสือ”
ก็เพราะเหตุผลว่าเข้าฝูงของเสือกับกินนอนด้วยกันได้นี่แหละ...ไม่ใช่เพราะเก่งขนาดสู้เอาชนะเสือได้หรอกแล้วที่สำคัญฉันจะไม่สู้หรือทำร้ายเสือโดยเด็ดขาดเพราะถือว่าพวกมันคือ
“เพื่อน” และ “ผู้มีพระคุณ” ต่อชีวิตของฉัน...
“พ่อแม่...ฉันจะไปธุระข้างนอกหน่อยนะ”
“..........................................”
(พ่อแม่เสือของเราอายุเกือบยี่สิบสี่ปีซึ่งนับว่าอายุยืนมากโดยถ้าเทียบกับคนก็ร้อยกว่าปีเชียว)
“ไปหาคนรู้จักแถวๆนี้เอง...ขากลับฉันจะหาของอร่อยๆมาฝากและอย่าออกไปไหนไกลนะ...โดยเฉพาะพ่อที่ขาเพิ่งจะค่อยยังชั่ว”
“..........................................”
“เจ้าใหญ่กับเจ้าสองอยู่ดูแลพ่อแม่...ห้ามตามมาเชียวไม่งั้นอดของกิน”
“..........................................”
“ไม่ต้องร้องและก็อย่าอ้อน...โอ๊ว!!!”
(เวลาที่พวกมันอยากตามไปด้วยก็จะโดดเกาะหลังเราเหมือนที่ชอบทำทว่าปัญหาคือตัวไม่ใช่เล็กๆอย่างแต่ก่อนเลยล่อซะเราล้มหน้าคมำไม่เป็นท่าแถมตามรุมเลียหน้าเลียตา...เพิ่งจะอาบน้ำสระผมแต่งตัวชุดใหม่ซะด้วย...หมดกัน!!)
“ชุดเปื้อนหมดแล้วปัทโธ่วุ้ย!!...ฉันอุ้มพวกแกไม่ไหวแล้วนะ...ฮ่าๆๆ...ยะ...อย่าเอาจมูกดุนเอวฉันเซ่~~”
“..........................................”
“ให้ตายสิพวกแกนี่ตัวก็ใหญ่โตแต่ขี้อ้อนจังเล้ย~~...ไม่ได้!!...ยังไงก็ต้องอยู่ที่นี่เข้าใจมั้ย?”
“.........................................”
“อุ!”
...ขืนอยู่มองนานๆเดี๋ยวฉันจะต้องใจอ่อนอนุญาตให้พวกมันไปด้วยแน่ๆ...มันคงไม่ดีหรอกถ้า
“แขก” ที่จะมาพบวันนี้ได้เห็นเสือหนุ่มสองตัวนั่งขนาบข้างฉันเพราะมีหวังกลัวจนฉี่ราดเผ่นหนีกระเจิง...
(แต่อีกใจก็อยากเห็นเพราะจะได้เย้ยหยันให้สาสมกับความหมั่นไส้และชังน้ำหน้า)
“บุศยา...ตอนนี้เธออยู่ไหน?”
“ที่บ้านค่ะ”
“ดี!...อีกครึ่งชั่วโมงเธอกับน้องสาวมาที่ศาลาหน้าหมู่บ้าน...เออน่าไม่มีหรอก!!...ฉันให้อยู่ในบ้านหมดแล้ว”
“เข้าใจแล้วค่ะ”
(หึๆๆ...งานนี้จะมีตบกันหรือเปล่านะ?...อยากเห็นจัง...ที่เรียกบุศยากับน้องสาวมาก็เพื่อจะแสดงให้สาวิตรีรู้ว่าเราถือหางใครอยู่แต่นั่นมันก็คือการ
“เสแสร้ง” เท่านั้นแหละ)
“ลูกพี่!!...มานั่งรอใครตรงนี้เหรอครับ?”
“...ว่าที่น้องสะใภ้ว่ะ”
“น้องสะใภ้...หมายถึงสาวน้อยที่ชื่อ...ชื่ออะไรนะ?”
“ชื่อสาวิตรีไงไอ้บื้อ!!”
“เออๆ...เธอน่ารักดีนะครับลูกพี่ว่ามั้ย?...นับว่าคุณชายหกตาถึงจริงๆ”
“...อ๋า!?”
“ท่าจะไม่ดีซะแล้วว่ะ...ไปเถอะไอ้หมู!!”
“เป็นอะไรของมึงเนี่ย?...ใช่ๆๆ...เมื่อกี้ผมก็เห็นเธอด้วยแหละครับ...สงสัยจะมาหาลูกพี่แน่ๆ”
“................................................”
“ดีจังเลย...รู้จักสนิทกันไว้อนาคตจะได้ไม่มีปัญหาระหว่างพี่ผัวกับน้องสะใภ้”
“เวรเอ๊ย!!!”
“ไอ้หมู”
“ครับ”
“มาให้กูถีบหน่อยซิ”
“เอ้ย!!!...ผะ...ผมทำอะไรผิดเหรอ?”
“ยังจะมีหน้ามาถามอีกไอ้หอกหัก?...รีบไสหัวไปให้พ้นตีนกูเลยนะ!!!”
“ว้าก!!!”
“กูเตือนมึงแล้วไงเล่า!!...ไอ้ห่-นี่โง่แล้วเสือกขยัน”
“..............................................”
...ไอ้เวรนี่ทำงานอยู่กับฉันมาก็หลายปีแต่ทำไมยังไม่รู้ใจกันอีก?...เมื่อกี้ฉันพูดประชดแต่มันก็ไม่เข้าใจแถมยังพล่ามอะไรไม่เข้าหู...น้องสะใภ้บ้าบออะไรไม่มีทั้งนั้นโว้ยไม่ว่าจะบุศยาหรือศกุนตลากับสาวิตรี!!!!...
(“เฮ่ย!!”
“หือ?”
“แกเป็นใครฉันไม่เคยเห็นหน้า?”
“.............................................”
“ยังจะมามองหน้า...ฉันถามไม่ได้ยินเรอะ?”
“ผมชื่อบอล...อยู่ที่บ้านโยนกอุดรครับ”
“มาเที่ยวหรือ?”
“ผมเกิดที่นี่ครับแต่ย้ายตามพ่อไปหลายที่และบางทีก็กลับมาอยู่กับแม่”
“พอๆๆ...พูดยาวจริง!”
“.............................................”
“แกเป็นลูกใคร?”
“พ่อผมชื่อภพและแม่ก็ชื่อภรณ์ครับ”
“หืม?...คุ้นๆแฮะ...แล้ว...ปู่ของแกน่ะชื่ออะไร?”
“ชื่อ...เอก...บะ...บดินทร์”
“อ๋อ~~...ที่แท้แกก็เป็นน้องชายฉันนี่เอง...ฉันชื่ออ๋อมเป็นลูกแม่เอ็มพี่สาวของพ่อแก”
“ป้าเอ็มหรือเปล่า?”
“ใช่...แกอายุเท่าไหร่?”
“5
ขวบ”
“ส่วนฉัน
6 ขวบ”
“จริงด้วย!!...แม่เคยบอกเหมือนกันว่าผมก็มีพี่สาวอยู่ที่โยนกทักษิณ”
“รู้แล้วทำไมไม่ไปหากันมั่ง?”
“คือ...แม่บอกว่าที่นั่นมีเสือเยอะเลยห้ามผมไปเพราะกลัวมันจะกัดเอา”
“ฮ่าๆๆๆ...เสือนั่นเป็นเพื่อนฉันทั้งหมด”
“เพื่อน?”
“พวกมันน่ารักออกจะตายไปไม่เห็นน่ากลัวสักนิด...แกอยู่โยนกอุดรงั้นก็อยู่กับแคทกับฝนล่ะสิ?”
“เราเล่นด้วยกันทุกวันครับ...พี่อ๋อมก็มาเล่นกับพวกเรานะ”
“ฉันไม่ชอบออกจากบ้านและไม่ชอบเล่นกับสองคนนั้น”
“ใคร?”
“ก็แคทกับฝนไงเล่า...ไอ้ซื่อบื้อ!!”
“..............................................”
“อยากเล่นกับฉันป่าว?”
“อื้อ!!”
“งั้นจะต้องเป็นเพื่อนกันก่อน...ว่าไง?”
“ได้สิครับ”
“หึๆๆ...ดีมาก!!...ต่อไปนี้เราก็เป็นเพื่อนกันแล้วนะ”)
“นั่นคือการพบกันครั้งแรกของเราแต่นายกลับลืมเพราะแรงช็อคที่สูญเสียแม่ไปอย่างกะทันหัน...น้องชายที่น่าสงสารของฉัน...หือ?”
(ยัยสาวิตรีเดินมาลิบๆแล้วนั่นไงและเท่าที่เห็นก็มาเพียงคนเดียวด้วย...ใช้ได้นี่!)
...นี่นับว่าเป็นครั้งแรกเลยนะที่คนอย่าง
“ศรบุษราคัม วิษณุมนตรี” ต้องเป็นฝ่ายมานั่งรอคู่สนทนา...แขกสำคัญรึ?...ไม่...ไม่ใช่สักนิดแต่เป็นศัตรูหัวใจต่างหาก!!!...
“..............................................”
“ไงเจ้าสาม!!...เจ้านายแกออกไปข้างนอกคงจะเหงาล่ะสิ?”
“..............................................”
“ฮื่อ~~...ยังขี้อ้อนไม่เปลี่ยน...สงสัยจะแข่งกับเจ้าสองมั้งเนี่ย?”
“..............................................”
“อยากรู้จริงๆว่าถ้าฉันพาว่าที่สามีมาบ้านพวกแกจะต้อนรับเขายังไง?...เฮ่ย!?...เจ้าสามอยู่นี่ไม่ยอมไปไหนซะด้วย”
(เอาล่ะสิ!!!)
“คุณศรรัตน์คะ”
“โอ้!!”
“..............................................”
“ว้าย!?...สะ...เสือ!!!!”
“เจ้าสามอย่า!!!”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~~”
...ช่างประจวบเหมาะอะไรอย่างนี้!!!...ปกติเจ้าสามจะคอยติดตามป้อมแทบไม่ห่างตัวแต่ที่แยกมาได้ก็แสดงว่าป้อมออกไปนอกตำบลและยัยสาวิตรีก็ดั๊นมาหาฉันพอดี...แม้เจ้าสามจะตัวโตกว่าเดิมเยอะแต่ก็ยังมีนิสัยเด็กๆกับชอบแกล้งคนคือทำเป็นขู่คำรามให้กลัวทว่าเอาเข้าจริงมันไม่เคยกัดใครหรอกเพราะป้อมสั่งห้ามไว้...
(แต่ธรรมชาติคนเราย่อมต้องกลัวเสืออยู่แล้วไม่ว่าจะตัวใหญ่หรือตัวเล็ก)
“เจ้าสาม!!...มานั่งตรงนี้”
“..............................................”
“เลิกแกล้งคนอื่นซะที~~”
“..............................................”
“ดีมาก!”
“ทำ...ทำไมที่นี่ถึงมีเสือ?”
“ฉันเลี้ยงไว้เอง”
“แล้วคุณปล่อยให้ออกมาเดินเพ่นพ่านข้างนอกได้ยังไงคะ!?...ถ้าเมื่อกี้มันกัดฉันตายคุณจะรับผิดชอบมั้ย?”
...โฮ่~~...ปากคอจัดจ้านไม่เบานี่หว่ายัยคนนี้!?...เมื่อกี้ฉันน่าจะสั่งเจ้าสามให้ขู่หนักกว่าเดิมไม่น่าห้ามเล้ย!!!...
“..............................................”
“ว้าย!!!”
“ฉันว่าเธอสงบปากสงบคำไว้ดีที่สุด...เสือตัวนี้เชื่อฟังคำสั่งฉันฉะนั้นมันจึงไม่ทำร้ายเธอไง”
“ไว้ใจสัตว์หน้าขนแบบนี้ได้เรอะ?”
“สาวิตรี...พูดให้มันดีๆหน่อยนะ...อย่าว่าแต่เลือดสักหยดเลย...เสือของฉันได้เอาอะไรไปจากเธอแม้ปลายเส้นผมมั้ยล่ะ?...อีกอย่างถ้าฉันต้องการให้เธอเจ็บหรือตายจริงๆก็แค่พูดออกมาคำเดียวเท่านั้น”
“ฉันไม่น่าเชื่อคุณเลย!!!...หากรู้แต่แรกล่ะก็...”
“เอ๊ะอีนี่ไม่รู้จักฟัง!!!!...เอาซะจริงๆดีมั้ย?”
“...........................................”
“ชิ!...ฉันขอโทษเธอก็ได้...เอ้า!!...ลุกแล้วมานั่งที่นี่สิ”
“ไม่ค่ะ!!!...ฉันจะกลับบ้าน”
“ใครสั่งให้หล่อนกลับ?”
“ไม่ต้องให้มีใครสั่งหรอก”
“อ๊ะๆ...อย่าวิ่งนะฉันขอเตือน”
“ทำไม?”
“ถ้าหล่อนอยากตายก็เชิญหนีเลย...วิ่งไปสิ...แล้วฉันรับรองได้ว่ามันจะไล่ขบหัวเธอแน่!!”
“ที่แท้...คุณก็ต้องการให้ฉันหายไปจากชีวิตของบอลเช่นเดียวกับแม่คุณ!!!...คุณจะสั่งให้เสือตัวนี้ฆ่าฉัน?”
“สาวิตรี...ฉันมั่นใจว่าฝีมือตัวเองดีพอจะเล่นแบบตรงไปตรงมาและไม่มีทางใช้วิธีขี้ขลาดตาขาวว้อย!!!”
“ยังไงฉันก็ทำใจนั่งคุยกับคุณไม่ได้หากยังมีเสือตัวนี้อยู่ใกล้ๆ...ขอให้คุณนัดเวลาและสถานที่มาใหม่เถอะค่ะ”
“เสียเวลา!!”
“ดีกว่าเสียชีวิตค่ะ”
(ปากดีนัก!!!...กล้ามาต่อรองกับเรา)
“ก็ได้!...แต่ฉันขอบอกไว้เลยนะว่าเจ้าสามแค่จะกลับมาบ้านและมันเห็นฉันอยู่ที่นี่จึงเดินมาหา...ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นแต่ก็จะถือซะว่านี่เป็นความผิดพลาดของฉัน...เดี๋ยวจะนัดหมายอีกครั้ง”
“...ขอเป็นที่โยนกอุดรนะคะ”
(งั้นก็ดีเลยเพราะบางทีอาจได้พูดคุยกับบอลและหยาดฝนด้วย...ไม่แน่เรื่องราวอาจจะน่าสนุกขึ้นอีกก็ได้!?)
“...มีอะไรหรือคะ?”
“เธอกับน้องไม่ต้องมาแล้ว”
“ทำไมล่ะคะ?”
“เพราะยัยสาวิตรีเผ่นหางจุกก้นไปเมื่อกี้น่ะสิ”
“อ้าว!?”
“บังเอิญเสือของฉันอยู่ด้วยน่ะ...หึๆ...ยัยคนขี้ขลาดเลยไม่กล้าอยู่คุยกับฉัน”
“คุณศรบุษราคัมพูดแบบนี้ก็ไม่ถูกซะทีเดียวนะคะเพราะใครๆต่างก็กลัวเสือกันทั้งนั้น”
“บุศยา...นี่เธอก็จะว่าฉันผิดด้วยหรือไง?”
“ไม่...ไม่ใช่ค่ะ!!”
“ช่างเหอะๆ”
...ไม่ได้เรื่องเลยสักคน!...สำหรับฉันแล้วเสือก็เป็นแค่แมวตัวใหญ่...โอเค!!...มนุษย์ย่อมกลัวสัตว์ป่าที่ดุร้ายฉะนั้นสาวิตรีน่ะไม่ผิดหรอกแต่มันพลาด!!!...พลาดที่บังอาจจะมารักกับบอลโดยไม่บอกกล่าวฉันก่อน...
“นี่น่ะเรอะผู้หญิงที่จะมาเป็นเมียของนาย?”
(ฉันบอกแล้วว่าให้มาถึงก่อนเที่ยงไง!!”
“ขะ...ขอโทษ”
“ฝนคอยตามแจอีกล่ะสิว่าแต่แกถืออะไรอยู่?”
“ขนมปังทาเนยครับ”
“ท่าทางน่ากิน...ซื้อมาจากร้านตรงหัวมุมนั่น?”
“ครับ”
“ขนมปังในมือแกน่ะ...ขอให้ฉันได้มั้ย?”
“ถ้าเธอหิวผมจะให้แต่แบ่งครึ่งกันนะ...แม่ให้เงินผมมาแต่พอซื้อได้อันเดียวเอง”
“เออ!!...แล้วฉันให้สัญญาว่าโตขึ้นฉันจะเป็นเมียของแก”
“หา!?...เมียของผม?”
“ดีใช่มั้ยล่ะ?”
“ผมยังเด็กอยู่จะมีเมียได้ไง?”
“ปัทโธ่ไอ้เบื๊ยก!!!...ฉันก็บอกไปว่าโตขึ้นๆ...ไม่ได้ฟังเลยเรอะ?”
“อ่า--...แล้วเธอก็เป็นพี่ผมด้วย”
“ไม่มีปัญหาหรอกโว้ย!!...ส่งมาซะทีสิ”
“อะ...เอ้า!”
“สัญญากันแล้วนะ!!...ฉันโตขึ้นเมื่อไหร่ก็จะไปเป็นเจ้าสาวของแก”
“ถ้าผมมีเมียก่อนล่ะ?”
“เลิกกับมันซะ”
“เหอ?”
“หรือไม่งั้นฉันจะเตะตูดไล่มันไปเอง!!!”)
“ฮะๆๆๆ...นึกออกแล้ว...ฉันบอกกับบอลว่าจะเตะตูดไล่นังผู้หญิงนั่นไปนี่นาแล้วก็ท่าทางจะเป็นหล่อนสินะ...สาวิตรี?”
(แต่เมื่อกี้ฟังจากเสียงโทรศัพท์รู้สึกเหมือนมีคนอื่นอยู่ใกล้ๆบุศยา!?...เอ--...เราคงคิดมากไปมั้งเพราะจะมีใครนอกจากบุศลาวัลย์น้องสาวอีก?)
“เปลืองสมองเปล่าๆ...งั้นไปฟังน้านีย์เทศนาเรื่องที่เราตีกับหยาดฝนเมื่อวานเลยดีกว่า...ไม่ต่ำกว่าชั่วโมงแน่นอน...เฮ้อ!!”
...บอลเอ๋ย~~...ขนมปังทาเนยครึ่งแผ่นนั้นรสชาติอร่อยที่สุดในชีวิตของฉัน...ที่จริงฉันรู้อยู่ก่อนแล้วว่านายเป็นใครแต่แค่อยากลองใจดูเฉยๆ...หึ!...นายเป็นคนมีน้ำใจแม้แต่กับคนแปลกหน้าที่เพิ่งพบเจอ...ฉันชอบ!!!...
................................................................................................................................................
“เอ้!...แม่แกนี่ชักบ่นเก่งเหมือนยายเข้าไปทุกวันๆแล้วนะ?”
“หากอ๋อมใจเย็นกว่านี้อีกสักนิดก็จักมิถูกตำหนิดอกขอรับ”
“แล้วมีฉันคนเดียวที่ใจร้อนเหรอไงฟะหยาดฝนกับสุรีย์พรรณก็ใช่ย่อยซะที่ไหน?...ประเคนทั้งหมัดทั้งตีนใส่ฉันเป็นพายุ!!”
“กระผมว่าท่านแม่กระทำถูกต้องแลอย่างไรก็ถูกติเตียนกันทุกคนมิใช่หรือขอรับ?”
“เดียะปั๊ด!!!...พูดเยิ่นเย้ออย่างเดียวก็พอว่านี่ยังไม่ค่อยจะเข้าท่าเข้าทางอีก...มีแต่สองคนนั้นแหละที่ชอบฟังสำนวนลิเกแบบนี้ของแก...ฉันจะกลับไปนอนกลางวันละ!!”
“พี่อ๋อม...หนูขออนุญาตไปแช่น้ำร้อนที่โยนกบูรพานะคะ...ไปด้วยกันมั้ย?
“แม่ชวนรึ?”
“ค่ะ...น้าภากับน้านีย์ก็จะไปด้วย”
“พี่ขอตัว...ไม่ชอบ”
...แค่สถานที่ก็ไม่ชื่นชอบแล้วอีกอย่างพาเสือสามพี่น้องไปเล่นที่น้ำตกยังจะสนุกซะกว่า...
“นายก็ไปด้วย?”
“เปล่าหรอก...ฉันจะไปเดินเที่ยวรอบๆหมู่บ้านน่ะ...ยังไปไม่ทั่วเลย”
“สองพี่น้องนั่นพาไปสิท่า?”
“อืม”
(น่าหมั่นไส้นัก!!!)
“กระผมก็ไปขอรับ”
“ใครถามแกวะ?”
“หือ?...นั่นบุศยากับน้องสาวนี่นาแล้วผู้ชายนั้นก็คนขับรถ...ออกไปไหนกันมาน่ะ?”
“สงสัยเข้าไปในเมืองมั้ง?”
“...............................................”
(“มากันแค่สามคนเหรอ?”
“ค่ะ...ส่วนคนนี้คือลุงส่ง...คนขับรถของเรา”
“มีคนขับรถให้ซะด้วย?...เจ๋งไม่เบา”
“พี่อ๋อม...ป้อมว่าจะให้บุศยามาพักที่โยนกทักษิณ”
“อืม--...เรือนด้านหลังหมู่บ้านว่างอยู่ให้ใครไปกวาดถูสักหน่อยก็ใช้ได้...ที่นั่นมีสามห้อง...เธอกับน้องใช้ห้องเดียวกันหรือจะแยก?”
“ห้องเดียวกันก็ได้ค่ะ”
“ส่วนอีกห้องให้คุณลุงคนขับรถ”
“ขอบคุณครับ”
“พี่...เรือนนั่นมีข้าวของเครื่องใช้พร้อมก็จริงแต่ต้องให้ไปถึงโน่นเชียวหรือจ๊ะ?”
“ไกลๆจากถ้ำหน่อยซี่!!...พ่อกับแม่ยิ่งไม่ชอบคนแปลกหน้าอยู่...ขนาดแค่ได้กลิ่นชาวบ้านมาใกล้ยังตาขวางเลย”
“จริงสิคะ...งั้นตกลงตามนี้”)
“หึ!!...เรื่องสะกดรอยตามเนี่ยต้องยกให้นางพญาเสือคนนี้”
...ฉันชักสังหรณ์ใจอะไรบางอย่างจึงคิดจะสะกดรอยสามคนนั้นไปและกิตติศัพท์ของบุศยาที่ฉันได้ยินมาจากป้อมนับว่าโชกโชนไม่เบาทีเดียวแล้วไหนจะที่สุรีย์พรรณเคยบอกไว้ก่อน...
(“หมายความว่าไงสุรีย์พรรณ?”
“ก็หมายความตามที่ถาม”
“ทีเธอกับหยาดฝนยังถือหางสองพี่น้องวิชานาถเลย...มันก็เหมือนกันน่ะแหละ”
“แต่พี่ไม่เชื่อว่าพวกเธอจะมีความจริงใจช่วยเหลือบุศให้ลงเอยกับบอลหรอก”
“ถือดียังไงมาคาดเดาความคิดของพวกฉัน?”
“พี่แค่เดาเอาเองจากนิสัยของเธอสองคน...ถ้าผิดก็ขออภัยด้วย”
“แล้วบุศยามีอะไรเสียหายงั้นเรอะ?...ฉันว่าผู้หญิงคนนี้ยังดูดีกว่าสาวิตรีตั้งเยอะ”
“ไม่จริง”
“หา?”
“พี่จะบอกอ๋อมก็ได้”
“มีอะไรก็ว่ามา”
“บุศเป็นผู้หญิงที่ขาดเรื่องบนเตียงไม่ได้”
“เฮ่ย!?...นี่เธอพูดอะไร?”
“จะให้พูดง่ายๆก็คือโรคขาดผู้ชายไม่ได้ยังไงล่ะ”
“ยะ...ยัยนั่นน่ะเหรอ?”
“...............................................”
“ไม่อยากเชื่อ...หึ!...หึๆๆ”
“?”
“คิดจะมาใช้ไม้นี้หลอกฉัน...ไม่สำเร็จหรอก!!!”
“พี่ก็ไม่ได้บังคับให้อ๋อมเชื่อ”)
“บุศยา...เธอน่ะเป็นอย่างที่สุรีย์พรรณพูดจริงๆหรือไม่...ฉันจะต้องรู้ให้ได้!!!!”
...........................................................................................................................................
...ถ้าเป็นเรื่องการแอบลักลอบเข้าบ้านคนอื่นโดยไม่ให้ถูกจับได้หรือย่องเบาขโมยของจะต้องยกให้ฉันไม่ที่หนึ่งก็ที่สอง...ถามว่าเรียนรู้มาจากไหน?...ก็จะมีใครอีกล่ะนอกจากน้านีย์?...ขานั้นน่ะรอบรู้ไปซะแทบทุกอย่างและหากเป็นสมัยก่อนก็คงตั้งตัวเป็นมหาโจรชื่อดังไปแล้ว!!!...
(น้านีย์ถนัดวิธีลอบฆ่าด้วยการปาดคอกับวางยาพิษที่สุดฉะนั้นจึงจำเป็นต้องศึกษาทางหนีทีไล่ว่าจะแอบเข้าไปทางไหนและหลบหนีออกมายังไง)
“เมื่อกี้...นายเอาอาหารไปส่งที่เรือนหลังนั้นใช่มั้ย?”
“ครับ”
“ใครออกมารับ?”
“ผู้ชายวัยกลางคนครับ”
(ตาลุงคนขับรถ)
“อยู่กันสามคนใช่หรือเปล่า?”
“ใช่ครับ”
“แล้วผู้หญิงสองคนเป็นยังไง?”
“เอ่อ--...ก็ดูปกติดีนี่ครับ”
...ฟังแล้วไม่มีอะไรพิรุธหรือน่าสงสัย...ฉันอาจคิดมากไปจริงๆแต่เพื่อความแน่ใจก็จะต้องไปดูให้เห็นกับตาตัวเองซะก่อน...หึ!!...ฉันไม่โง่เข้าไปซึ่งๆหน้าหรอกนะเพราะครั้งนี้จะของัดเอาวิชาย่องเบาที่เรียนรู้จากน้านีย์มาใช้สักหน่อย...พื้นที่ส่วนใหญ่ของโยนกทักษิณเป็นป่ารกต้นไม้ขึ้นหนาทึบและตัวฉันที่อยู่มาตั้งแต่เด็กย่อมรู้จักถนนหนทางดี...ใช้วิธีลัดเลาะอ้อมไปด้านหลังแล้วปีนต้นไม้ที่อยู่ด้านหลังเรือนเพื่อสังเกตความเป็นไปเบื้องต้นซะก่อน...
“โชคดีที่เรือนนี่ไม่มีหมางานเลยง่ายขึ้นเยอะและเพื่อความไม่ประมาทก็ปิดเสียงซะ...อื๋อ!!...ทำยังไงวะ?”
“............................................”
“บ้าเอ๊ย~~...ปิดเครื่องแม่งเลยนี่!!!”
(เราไม่ถูกกับไอ้ของทันสมัยแบบนี้จริงๆด้วย...ทุกทีถ้าจะโทรศัพท์ติดต่อใครก็แค่ไปที่ตู้สาธารณะหน้าบ้านผู้ใหญ่แต่เดือนก่อนแม่ยัดเยียดมือถือมาให้ไอ้เราก็ไม่รู้เรื่องว่ามันกดตรงไหนบ้าง...สู้น้องป้อมไม่ได้หรอกขานั้นคล่องปรื๋อ)
“เขาไปแล้วนะ?”
“ครับ”
“เอาถาดอาหารเข้ามาในห้องฉันแล้วก็ล็อคประตูซะ”
“จะทานอาหารเลยไหมครับ?”
“ยังไม่ค่อยหิวเลย”
“หนูก็เหมือนกัน”
“งั้นถ้ายังไง...เรามาออกกำลังกันก่อนดีกว่า”
...แค่ยกอาหารเข้ามากินในห้องน่ะไม่แปลกแต่จะล็อคประตูทำไมวะ?...จะว่ากลัวใครมาแย่งกินก็ไม่น่าใช่...ฉันยืนหลังแนบต้นไม้แล้วเอียงคอเหล่ตามองความเป็นไปของทั้งสามคนนั่น...บุศยานุ่งผ้าเช็ดตัวเหมือนเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงส่วนบุศลาวัลย์นั่งเก้าอี้ใกล้ๆแต่ตาลุงคนขับรถยืนเด่นอยู่กลางห้องและถอดเสื้อเชิ้ตออก...
(จะทำอะไรน่ะ?)
“ลุงส่งดูจะผอมไปนิดนึงนะ?”
“ก็แก่แล้วนี่ครับ”
“แต่ยังมีกล้ามท้องอยู่...อย่างนี้แหละที่ฉันชอบ”
“บุศยา!?...นะ...นี่อย่าบอกนะว่าเธอ...”
“เอ้า!!...ถอดกางเกงเร็วๆสิจ๊ะ...บุศไม่ได้เห็นควยลุงมานานคิดถึงมาก”
“แค่คิดถึงเท่านั้นหรือจ๊ะคุณพี่?”
“โธ่โบว์ก็!!...รู้ๆกันอยู่”
(ตาลุงถอดกางเกงโชว์ท่อนควยดีดผึงด้วยสีหน้าภูมิอกภูมิใจส่วนบุศยาก็ตาลุกวาวแลบลิ้นเลียริมฝีปาก...หนอยแน่ะ!!!!...ทั้งหัวหงอกหัวดำเลย...กล้ามาทำเรื่องบัดสีในหมู่บ้านที่เราปกครองอยู่เรอะฟะ?)
“แต่แบบนี้ไม่ดีต่อพี่บอลนะคะ”
“มันไม่ได้ผิดสัญญาสักหน่อยนี่จ๊ะ?”
(เฮ่ๆ...ไม่ผิดสัญญายังไง?...แล้วนี่หล่อนริอ่านจะมีอะไรผู้ชายแก่คราวพ่อคราวลุงจริงๆน่ะเรอะ?...กล้าทำได้ยังไงวะ!!!!)
“ก็จริงไหมล่ะ?...สัญญากำหนดไว้ว่าห้ามเราสองคนมีอะไรกับบอลแต่ไม่ได้ห้ามมีอะไรกับคนอื่นนี่”
(อื๋อ?)
“นั่นมันก็...มันก็จริงแต่...”
“จะให้พี่ไม่ได้มีเซ็กส์เลยตลอดเวลาสองปี...พี่ขอตายดีกว่า”
...พูดไปบุศยาก็เอี้ยวตัวยื่นมือจับท่อนควยรูดขึ้นรูดลงขณะที่มืออีกข้างลูบไล้หน้าอกตัวเอง...เออ--...มันก็ถูกต้องจริงๆ...ห้ามกับบอลแต่ไม่ได้ห้ามกับคนอื่น...
(หึๆๆ...นังนี่นอกจากหัวใสและยังใจกล้าหน้าด้านอีกด้วย...เชื่อแล้วล่ะว่าสุรีย์พรรณพูดความจริง)
“หน้าต่าง...ไม่ปิดก่อนหรือครับ?”
“ไม่ต้อง~~...ด้านหลังเป็นป่าทึบแล้วเรือนนี้ก็สูงแถมอยู่ท้ายหมู่บ้านด้วย...ใครจะมาเห็นเหรอ?”
(ก็กูนี่ไงเล่าอีผู้หญิงหยำฉา!!!)
“โอออออออ...ดี...ดีจริง...คุณหนูบุศของผม...ระ...รีบอมมันเข้าไปสิครับ”
“ลุงส่งจะรีบไปไหนจ๊ะ?...เรามีเวลาอีกเยอะแยะ...ขอฉันจับควยลุงเล่นก่อนซี่!!”
“ฮืมมมมมมมมม”
“นานเลยนะที่ลุงกับฉันไม่ได้เย็ดกัน...ฮิๆ...เชื่องมือดีจัง”
“ก็...ก็คุณหนูบุศมีหนุ่มๆในบ้านคอยแวะเวียนผลัดเปลี่ยนไปรับใช้ถึงห้องแทบทุกคืนนี่ครับ...แล้วผมจะมีโอกาสตอนไหน?”
“โถ~~...จะต้องไปเกรงใจใครทำไมกัน?...ฉันกับลุงน่ะได้กันก่อนพวกนั้นจะมาอยู่ซะอีก”
...ผู้หญิงหน้าด้านดอกทองฟันควยมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำแล้วยังคิดจะมาจับน้องชายฉันรึ?...เลวชาติชั่วที่สุด!!!...เบื้องหน้าวางท่าเป็นผู้ดีมีตระกูลสูงแต่ลับหลังกลับเน่าเฟะเหลวแหลกสิ้นดี!!!!...ฉันแทบอยากจะกระโดดเข้าทางหน้าต่างแล้วจิกผมยัยบุศยามาตบให้ฟันร่วงเลือดกลบปากก่อนลากไปให้คนทั้งตำบลเห็นเพื่อประจานความเป็นนังโมรากากีของมันแต่ยังยับยั้งชั่งใจไว้เพราะฉันคนเดียวพูดไปก็ยากที่ใครจะเชื่อและเผลอๆอาจถูกหาว่าแกล้งใส่ร้ายบุศยาอีกด้วย...
(ถ้าเราทำอย่างนั้นโดยอารมณ์ชั่ววูบสาวิตรีก็จะหมดคู่แข่งสำคัญและได้รับความชอบธรรมมากขึ้น...ไม่มีทาง!!!)
“ลุงส่งยังแข็งไวอยู่นะเนี่ย...ขนาดอายุจะเข้าเลข
6 อยู่อีกไม่กี่เดือน”
“ยิ่งได้ล่อหีสาวเอ๊าะๆยิ่งปึ๋งปั๋งไวครับ”
“เอ๋~~...แสดงว่าที่ไม่ค่อยเข้าไปหาฉันเพราะแอบเข้าห้องโบว์ใช่หรือเปล่าเอ่ย?”
(เฮ้ย!?...ตาแก่นี่ก็ฟัดน้องสาวมันด้วยเหรอ?)
“มะ...ไม่ใช่นะคะ!!!”
“อย่า!!...วันก่อนพี่แอบเห็นโบว์ขย่มควยลุงเค้าใหญ่เลย”
“คุณพี่เห็น?”
“จ้า!!”
“แหม~~...นะ...นั่นก็แค่ครั้งเดียว”
“จริงน่ะ?”
“ก็ครั้งเดียว”
“แน่รื้อ?”
“จริงครับ...คืนนั้นคุณหนูโบว์ลงมาเรียกผมเอง”
“ลุงก็!!...พูดทำไม?”
“เอาน่ะ!!...เรื่องแบบนี้มันทนกันไม่ได้หรอก”
...จะไปเหลือซากรึ?...มันก็ยากเย็นเหมือนกับควานหาสาวบริสุทธิ์ในซ่องนั่นแหละ...สรุปพี่น้องคู่นี้นอกใจบอลกันหมด!!!!...อดทนไว้ๆ...สองคนนี่ยังมีประโยชน์อยู่ดังนั้นรอดูต่อไปเรื่อยๆก่อน...
(ดีซะอีกมีหนังสดให้รับชมฟรีๆ)
“นึกว่าแถวนี้จะมีม่านรูดมั่งนะคะคุณพี่?”
“นั่นสิ...จะเข้าตัวจังหวัดมันก็เสียเวลาแล้วละแวกนี้ดันมีมินิมาร์ทแห่งเดียว...บ้านนอกจริงๆ...แต่ยังดีที่มีถุงยางขาย”
“ผมก็ไม่ได้เตรียมมาซะด้วย”
“คราวหลังลุงพกใส่กระเป๋าเงินไว้สิ”
“ครับ”
“อ่ะ!...ลุงขึ้นมาบนเตียง...เลียหีฉันหน่อย”
...พูดจบบุศยาก็พลอกตัวกลับพลางดึงผ้าเช็ดตัวออก...เผอิญหันหัวออกหน้าต่างฉันจึงได้เห็นหัวตาลุงนั่นทำขยุกขยิกแถวๆหว่างขาบุศยาส่วนบุศลาวัลย์นั่งถ่างขาเอานิ้วถูกางเกงในทำหน้าทำตาเคลิบเคลิ้มอยู่พักนึงก็ลุกมานั่งตรงขอบเตียงเอียงคอแลบลิ้นเลียหัวควยตาลุงผู้โชคดีเปิดกิจกรรมเสียวระหว่างสองสาววัยรุ่นพี่น้องกับหนึ่งตาลุงคนขับรถอย่างสนุกสนาน...
“โอวววววววววววววว...ขึ้น...ขึ้นไปอีก...อูยยยยยยยยยย...ลุงจ๋า~~...บุศเสียวจัง”
“อืมมมมมมมมมมมม...ผมก็เสียวครับ...คุณหนูโบว์ดูดเก่งกว่าเมื่อก่อน”
“...ไม่เก่งเท่าคุณพี่หรอกจ้ะ”
(รูดซะคล่องปากเนี่ยนะไม่เก่งแถมลิ้นก็ไวเชียะ!?...ตัวแค่นี้แต่ตอแหลฉิบหา-...เป็นกรรมของบอลแน่ถ้าได้พี่น้องคู่นี้ไปเป็นเมีย)
“ซีดสสสสสสสส...ลุงยังเก่ง...อืออออออออออออ...เหมือนเดิมเลย”
“จริงหรือครับ?”
“อื้อ!!...หนุ่มๆสู้ไม่ได้หรอก”
“แกล้งยอลุงให้ดีใจเล่นหรือเปล่า?”
“เปล่าแกล้ง~~...บุศพูดจริง...อาสสสสสสสสส...อร่อยหีสุดๆเลยจ้ะ”
(ภาพที่นังผู้หญิงแพศยาโก้งโค้งแอ่นบั้นท้ายขาวอวบให้คนขับรถสูงวัยลากลิ้นแซะเลียตวัดร่องดูดเม็ดแตดอย่างเสียวกระสันต์ทำให้เราเองก็ชักจะอารมณ์ปั่นป่วนเหมือนกัน...ถ้าบอลอยู่ใกล้ๆล่ะก็จะจับทำผัวซะตรงนี้เลยคอยดูสิ!!!!)
“อ๊ากกกกก...ผมชักจะไม่ไหว”
“งั้นเร็ว!!...ลุงเอาควยใส่มาเลย...อย่าช้านะเดี๋ยวฉันค้าง”
“โบว์...ขอนั่งดูก่อนนะคะ”
...บุศลาวัลย์ถอดชุดตัวเองออกแล้วไปนั่งเปลือยเปล่าอยู่บนเก้าอี้โดยมือข้างนึงลูบนมที่ไม่ค่อยจะมีของตัวเองส่วนอีกข้างก็เขี่ยรูหีที่มองขนหมอยแทบไม่เห็นชะม้ายชายตามองพี่สาวแท้ๆร้องครางเพราะโดนตาลุงกระทุ้งท่อนควยหุ้มถุงยางเย็ดอย่างกระหายคล้ายอดอยากมานาน...บุศยาครางสลับกับยิ้มให้น้องสาวที่บางครั้งก็ยังมีหลบตาด้วยความอาย...
(เห็นขนาดตัวบุศลาวัลย์แล้วอดห่วงนิดๆไม่ได้เพราะร่างกายเล็กกว่าป้อมซะอีก...ตัวแค่นี้แต่ต้องรับควยผู้ใหญ่ไม่เจ็บแย่เหรอไง?)
“โอออออออออออออออ...แรงอีกลุง...แรงๆกว่านี้”
“ได้...ได้ครับ”
“อึ๊ยยยยยยยยยยย...โบว์เสียวหีจังเลยค่ะ...อืมมมมมมมมมมมมม”
“กรอดดดดดดดด...หะ...หีคุณหนูบุศเย็ดกี่ทีก็มันส์...ซีดสสสสสสสสสสสส”
“อ๊าวววววววว...ควยลุงส่งด้วยจ้ะ...อ๊อยยยยยยยยยยยย...เย็ดมาหลายปีก็ไม่มีผิดหวัง”
“อู๊ยยยยยยยย...โบว์...โบว์จะเสร็จแล้วค่ะ...อือออออออออออ”
...เย็ดกันเสียวสะท้านเรือนเชียวสามคนนี่...ที่หว่างขาของฉันเองก็แฉะแล้วด้วย...เป็นครั้งแรกเลยที่ได้เห็นคนเอากันจะๆต่อหน้าเพราะทุกครั้งเคยดูแต่ในวีดีโอที่แม่เอามาให้...อ๊ะ!!...อย่ามัวบรรยายเรื่องตัวเอง...ทางนี้กำลังใกล้ถึงจุดสุดยอดกันแล้ว...บุศลาวัลย์ขยับเก้าอี้มาใกล้เตียงและนั่งแหกหีอ้าซ่าจับมือตาลุงให้มาล้วงหีบี้แตดตัวเองพลางร้องครวญครางแข่งกับบุศยาที่ก็ร่านไม่แพ้กันเพราะทั้งซอยทั้งกระเด้าหีสู้ควยของชายแก่คราวพ่ออย่างไม่ยั้ง...
“ลุง...บุศจะขาดใจแล้ววววววววว”
“ผม...ผมด้วยครับ...กรอดดดดดดดด”
“น้ำหีคุณพี่ออกเยอะมากค่ะ”
“ของโบว์ก็เหมือนกัน”
“หนูออกไปทีนึงแล้ว...อาววววววววว”
“ลุงส่งจ๋า!!...ฉันขอขย่มมั่ง”
...บุศยาไม่รอฟังคำตอบจากคู่ขาอายุคราวพ่อพลิกตัวผลักตาลุงนอนหงายแล้วมือจับท่อนควยชี้โด่ก่อนจะกดตัวลงมาอย่างแรงทีเดียวท่อนควยจมหายไปในรูหีมิดดุ้นจากนั้นแม่สาวไฟแรงสูงก็ขย่มตัวขึ้นลงจนเตียงไหวเยิบแหงนหน้าสูดปากร้องครางด้วยความเสียวซ่านขณะที่คู่ขาหนุ่มใหญ่ก็เด้งสะโพกสวนเป็นระยะเอื้อมมือบีบเคล้นหน้าอกขาวผ่องนั่นสลับกับลุกขึ้นเอาปากดูดหัวนมเสียงดังจ๊วบๆฝ่ายบุศลาวัลย์ก็ไม่อยู่เฉยนอนตะแคงข้างๆตาลุงก้มลงหอมแก้มกับเลียใบหูให้อย่างสนิทสนมแล้วเอานิ้วเขี่ยร่องหีตัวเองเล่นตามไปด้วย...
“คุณ...คุณหนูโบว์ของลุง”
“อื้มมมมมมม...ลุงส่งขา~~...ลุงเนี่ยใจดีกับโบว์เสมอเลยนะ”
“อึ๊!!...ฉัน...ฉันใกล้จะออกล่ะ”
“อีกนิด...อีกนิด...ทนอีกนิดครับ...ผมก็จะแตกเหมือนกัน”
“ซีดสสสสสสสสสสส...ชี...ชีวิตฉันขาด...ขาดผู้ชาย...ขาดควยไม่ได้จริงๆ...อ๊อยยยยยยยยย”
“คุณหนูบุศ...ผม...ผมจะ...โอ้ยยยยยยยยยยย”
“ฉะ...ฉันก็จะไม่ไหวละ...โอวววววววววววว...ลุง!!...รีบ...รีบเอาควยออกมา”
...ลุงส่งคนขับรถชักควยออกจากรูหีแล้วเอามาจ่อหน้าบุศยา...ตาแกถอกควยอยู่ไม่กี่ที่น้ำเงี่ยนขาวขุ่นก็พุ่งกระฉูดออกมารดเต็มหน้าบุศยาที่หลับตากับแลบลิ้นรอ...นังนี่มันดูท่าจะช่ำชองเหลือเกินเพราะไม่มีอาการขัดเขินปะดักปะเดิดเลยส่วนแม่น้องสาวก็ใช่เล่นค่อยๆลุกขึ้นมาเลียน้ำกามที่ติดตามจมูกและแก้มของพี่สาวแล้วกลืนลงคอไปหมด...
“เดี๋ยวมาต่อกันอีกยกนะ”
“ครับ...ผมไหว...ถึงจะแก่แต่สู้ไม่ถอยอยู่แล้ว”
“ฮิๆๆ”
“ยกที่สองโบว์ต้องขย่มให้พี่ดู”
“นะ...หนูเหรอ?”
“เอาแบบเมื่อคืนนั้นเลยนะจ๊ะ”
(นังหนู...ที่เคยพล่ามว่ารักบอลคนเดียวน่ะมันแค่ลมปากเน่าๆหรือเปล่า?)
“ลุงส่งมองด้วยสายตาอ้อนวอนมากอ่ะ!...ก็ได้จ้ะ...โบว์จะให้ลุงเอาฟรีๆสักยกนึง”
“ดีมาก!!...สมกับที่เป็นน้องรักของพี่”
...เออ--...สมกันมากๆเลยว้อย!!...โกหกตอแหลมักมากบ้าผู้ชายทั้งพี่ทั้งน้อง!!!...ขอสาบานต่อเจ้าป่าเจ้าเขา ณ ตรงนี้เลยว่าฉันจะไม่ยอมให้บอลได้นังผู้หญิงหยำฉาคู่นี้ไปเป็นเมียยกย่องออกหน้าออกตาเด็ดขาด!!!!...
(ถามว่าเราโกรธมั้ย?...ตอนแรกน่ะใช่แต่โกรธแทนบอลนะทว่าตอนนี้เราดีใจสุดๆเลยแม้จะมีหยาดฝนคู่แข่งคนสำคัญเป็นก้างขวางคออยู่ก็ตาม)
..................................................................................................................................
“แฉะเต็มเป้าเลยฉัน...ขืนดูต่อมีหวังแข้งขาอ่อนร่วงจากต้นไม้แหงๆ”
...พอสามคนนั่นเสร็จสมอารมณ์หมายไปหนึ่งยกบุศยาก็ชวนน้องสาวไปอาบน้ำทิ้งให้ตาลุงคนขับรถพระเอกของงานนอนแผ่หราควยหดหมดสภาพ...เฮอะ!!...ผมหงอกแล้วไม่รู้จักเจียมสังขารอยากเย็ดหีสาวๆก็เป็นแบบนี้แหละว้า!!!...
(แต่แหม~~...เมื่อกี้สองนายสาวกับหนึ่งบ่าวรับใช้นอนกอดจูบหยอกล้อกันอย่างกะเป็นผัวเมียจริงๆเลยละ!!!)
“ฮัลโหลแม่เหรอ?”
“ว่าไงจ๊ะ?”
“ฉันมีอะไรจะบอกแน่ะ”
“ถ้าเรื่องสำคัญไว้ค่อยบอกทีหลังดีกว่านะ”
“...แม่อยู่กับใคร?”
“น้าภากับน้านีย์”
“อ๋อ!!...เข้าใจล่ะ”
(ยังแช่น้ำร้อนเพื่อสุขภาพผิวที่ดีกันอยู่อีก)
“แล้วลูกอ๋อมพาพ่อบอลไปเที่ยวไหนหรือเปล่า?”
“เปล่า”
“ทำไมลูกไม่หาโอกาสอยู่ใกล้ชิดให้มากๆล่ะหึ?...จะให้ช้ากว่าหนูฝนไม่ได้นะ!!”
“ฉันรู้น่า--”
“รู้ทุกทีแหละแต่เราน่ะเสียเปรียบคนอื่นมากแล้ว...โดยเฉพาะนิสัย”
“นิสัยฉัน?”
“ลูกอ๋อมจะต้องจำไว้เสมอว่าพ่อบอลชอบผู้หญิงแบบไหน?...อ่อนหวานเรียบร้อย...แม่เคยบอกแล้ว”
“แต่จะให้ฉันเปลี่ยนนิสัยน่ะไม่เอาหรอกแม่...ฉันจะเป็นของฉันอย่างนี้แหละและจะทำให้บอลชอบฉันให้ได้!!!”
“แม่ก็นึกแล้วว่าลูกอ๋อมต้องพูดอย่างนี้...ไม่รู้ว่าหัวแข็งเหมือนใครแฮะระหว่างแม่กับอีตานิโคไลจอมดื้อนั่น?”
“ไม่ต้องพูดถึงคนๆนั้นได้มั้ย?”
“อืมๆๆๆ...แม่ไม่พูดก็ได้”
...กะว่าจะรายงานเรื่องของนังบุศยากับน้องสาวมันซะหน่อยแต่ก็ไม่เป็นไร...ตอนนี้รู้ให้น้อยคนก่อนจะดีกว่า...
(แต่คนนี้ยังไงก็ต้องรู้)
“ฮ้า!!!”
“จริงๆ...พี่เห็นมากับตา...นังบุศยากับน้องสาวเล่นชู้กับคนขับรถที่แก่คราวพ่อในเรือนหลังนั้น”
“แล้ว...แล้วพี่ถ่ายคลิปมาป่ะ?”
“คลิ...คลิปอะไร?”
“อ้าว!?...ก็ป้อมสอนไปแล้วไม่ใช่รึว่ามือถือพี่น่ะถ่ายคลิปวีดีโอได้?”
“...พี่ไม่ได้ถ่าย”
“ปัทดิโธ้!!!...แล้วเราจะมีหลักฐานเก็บไว้เล่นมันทีหลังได้ยังไงเล่า?”
“แต่พี่ก็เป็นพยานได้นี่?”
“แค่พี่อ๋อมคนเดียวจะมีน้ำหนักพอได้ยังไงคะ?...โธ่เอ้ย!!”
...จริงอย่างที่ป้อมพูด...ต่อให้ฉันเป็นบุคคลในวิษณุมนตรีแต่ก็ใช่ว่าคนอื่นจะเชื่อไปซะทุกคนโดยเฉพาะบรรดาพี่น้องตัวเอง...ไม่น่าเลย--...ฉันทำผิดพลาดไปอย่างใหญ่หลวงซะแล้ว!!!...
“เอาน่ะๆ...ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ...โอกาสหน้ายังมี”
“อืม--...แต่ก็ยังอดเสียดายไม่ได้อยู่ดี”
“สันดานขาดผู้ชายไม่ได้ของบุศยาจะต้องเผยออกมาอีกแน่...พี่ม่อนเคยบอกว่าใครทำอะไรย่อมได้ผลอย่างนั้น”
“ไปพูดถึงมันทำไมฟะ?”
“นี่ป้อมจะปลอบใจพี่อ๋อมนะเนี่ย?”
“แต่ไม่ต้องพูดถึงยัยซกมกแอบจิตหมายเลขสองนั่นได้มั้ย?...พี่ไม่อยากฟัง!!...ป่านนี้ยัยคนประหลาดนั่นไปนอนเล่นในป่าช้าที่ไหนแล้วก็ไม่รู้”
“อยู่ที่พิษณุโลกจ้ะ”
“ไปทำอะไร?”
“พี่รู้อะไรหรือเปล่า?”
“รู้?”
“รู้สึกพี่ม่อนกำลังเข้าไปพัวพันกับเรื่องอันตรายอยู่ค่ะ”
“เรื่องอันตรายอะไร?”
“คดีฆาตกรรม”
“มันเอาอีกแล้วเรอะ?”
“คราวนี้พี่ม่อนกะจะเอาให้ถึงตายด้วยล่ะ”
“แสดงว่ายัยนั่นรู้ตัวคนร้ายแล้ว?”
“ป้อมได้ข่าวมาอย่างนั้นค่ะ”
“ไม่มีใครจะเป็นได้อย่างมันอีก...ศรมุกดา...ผู้หญิงคนนี้มีทั้งความดีและความชั่วอยู่ในจิตใจของตัวเอง...ถ้าดีก็จะเปรียบประดุจแม่พระหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาโปรดเลยทีเดียวแต่หากกลายเป็นร้ายเมื่อไหร่...มันจะอำมหิตไร้ปราณียิ่งกว่าปิศาจซาตานในขุมนรก!!!”
“ป้อมไม่อยากให้พี่ชายได้พบเธอเลยค่ะ”
“อืม--...ถ้าเกิดรู้ความจริงว่าแม่กับบอลนั้นเคยมีความสัมพันธ์กัน...มันฆ่าบอลแน่ๆ”
“...........................................”
...ถึงไม่อยากจะพูดถึงนักแต่
“พี่สาว” ร่วมมารดาผู้นี้ก็ไม่ใช่คนปกติเหมือนใครๆเพราะได้รับสืบทอด “พลังจิต”
มาจากคุณโยทะกาบิดาที่เสียชีวิตไปในวันที่เธอลืมตาขึ้นมาดูโลกแล้วความสามารถนี้ก็นับว่าเป็นอันตรายอย่างยิ่ง!!!!...
..........................................................................................................................................
“นี่คุณตำรวจหาว่าผมบ้าเหรอ?”
“เปล่า--...ผมไม่ได้ว่าคุณแต่...”
“งั้นจะบอกว่าผมเพี้ยนใช่มะ?”
“ไม่ใช่...แต่ไอ้ที่คุณเล่ามาน่ะมันออกจะ...”
“ฟังนะครับ!!!...ชีวิตนี้ผมไม่เคยพูดโกหกเลยสักครั้งเดียวคุณตำรวจรู้ไว้ซะด้วย”
“เอ่อ...”
“คืนนั้นก่อนรถหวอจะมาผมเห็นผู้หญิงคนนึงอยู่ข้างศพจริงๆ”
“แล้วก็เอานิ้วไปแตะเลือดผู้ตายก่อนจะเอามาป้ายริมฝีปากตัวเองเนี่ยนะ?”
“แถมยังหันหน้ามายิ้มเยาะให้ผมด้วย!!...นังนั่นต้องเป็นผีร้ายที่คิดจะดื่มเลือดเพื่อชีวิตอมตะแน่นอน!!!!...ผมเคยเห็นในหนัง”
“ฮ่า!!...หน้าตาผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไง?...มีเขากับเขี้ยวงอกออกมามั้ย?”
“บ้าหรือคุณตำรวจ?...นังปิศาจจะเผยโฉมหน้าแท้จริงแต่แรกได้ไงมันต้องอำพรางไว้ซี่!!...สวย...มันสวยมากเลยละแต่หน้าซีดขาวและดวงตาก็แดงก่ำเหมือนกองไฟ!!!...ผมต้องรีบหนีสุดชีวิตเพราะถ้าขืนอยู่ต่อมีหวังโดนกินเลือดหมดตัวแหงๆ”
“โอ้โฮ!?...ตาแดงลุกโชนเหมือนกองไฟด้วย!!...นี่จ่า...ผมว่ามันชักจะหลุดโลกเกินไปแล้ว”
“หึๆๆ”
“วุ้ย!!...ถ้าไม่เชื่อก็ตามใจเหอะผมกลับล่ะ...แล้วไม่ต้องไปตามมาอีกเลยนะ”
“.................................................”
“ผู้หมวดครับ...ผมว่าเจ้าหมอนี่ไม่ค่อยเต็มบาทและก็เพี้ยนเอาการเลยนะเนี่ย”
“ดูการแต่งตัวก็รู้แล้ว...เฮ้อ!...เพราะมีคนบอกว่านายคนนี้เห็นเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ตำรวจกับเจ้าหน้าที่กู้ภัยจะมาผมถึงเรียกมาถาม...ฮื่อ~~...นี่ตกลงจะไม่ได้อะไรคืบหน้าบ้างเลยเหรอ?”
“แล้วผู้หมวดคิดว่า...ผู้หญิงที่เอาเลือดจากศพมาทาปากตัวเองนั่นจะมีอยู่จริงหรือเปล่าครับ?”
“ฮืม--...ไม่มีคนอื่นเห็นเสียด้วยแต่ถ้ามีอยู่จริงๆผมว่า...เธอจะต้องมีอาการทางจิตหรือไม่ก็เป็นโรคประสาทแน่ถึงได้กล้าทำอะไรอย่างนั้นแต่ไม่!!...ผมยังไม่เชื่อตอนนี้จนกว่าพยานคนอื่นจะโผล่มารึมีหลักฐานยืนยันแน่ชัดซะก่อน”
......................................................................................................................................................................
...ตัวอย่างในตอนหน้า...
“การจะเข้าไปในอาคารไม่ใช่เรื่องง่าย...ขนาดเอาอาหารไปส่งยังทำได้แค่อยู่ที่หน้าประตู”
“เสี่ยคำลือสามารถยืนยันที่อยู่ตัวเองได้แน่ชัดกับมีพยานด้วยหรือว่าเขาจะไม่มีส่วนรู้เห็นจริงๆ?”
“คนนอนหลับจักมิเอ่ยวาจาโกหก”
“คุณหมอจะอธิบายว่ายังไงครับ?...ผมสามารถแจ้งความจับน้องสาวของคุณข้อหาบุกรุกได้เดี๋ยวนี้เลย!!”
“ใครที่กล้าลองดีกับกูๆจะเป่าสมองมันให้กระจุย!!!!”
“จะสังหารด้วยน้ำมือตนเองหรือจ้างวานผู้อื่นกระทำก็ถือเป็นความผิดที่จะให้อภัยมิได้”
“คุณหนู!!!”
“ตายซะนังปิศาจ!!!!”
“โดนมีดเสียบพรุนทั้งร่างไม่นับครั้ง...เก่งมาจากไหนก็ตายห่-เรียบ...ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
.....................................................................................................................................................
ขอบคุณครับสำหรับ15%แรก บ้านนี้เค้าเลี้ยงเสือกันแฮะอันตรายๆ ^^
ตอบลบสัตว์เลี้ยงไม่ธรรมดาจริงๆ เลี้ยงเหมือนแมวเลย
ตอบลบคราวนี้มาว่ากันด้วยตอนพิเศษที่ชื่อว่า "น้ำตากิรนร"ก็ผ่านมา2ปีกว่าแล้วเนอะ แฮะๆๆไม่แน่ใจว่าท่านadslmanลืมหรือปล่าวนะครับ เพราะเห็นว่าจะมี5ตอน ส่วนตัวผมตอนนี้กำลังโอกับเนื่อเรื่องหลักจองปัจจุบันนะครับ แล้วท่านอื่นคิดเช่นไรกันบ้างหรือขอรับ^^(ตอนนั้นเหมือนจะมีม่อนมาเกี่ยวข้องเยอะพอสมควร)
ตอบลบพ่ออ๋อมตอนนั้นที่บอกว่าขาหัก น่าจะเป็นพ่อเสือนี่ล่ะ ตอนแรกนึกว่ามีพ่อเป็นเสือจริงๆ เพราะดันวางพล๊อตมามีหัวลายเสือที่ไหนได้พ่อเป็นฝรั่งผมเลยสีทองสลับดำเพราะเป็นไทย555555
ตอบลบน้ำตากินนร ผมตั้งใจว่าจะเรียบเรียงใหม่ให้ดูดีขึ้นกว่านี้ครับและจะรวมจาก 5 เป็นตอนเดียวเลย(แต่ยังหาโอกาสไม่ได้ 555) ตอนนั้นผมลองให้ม่อนมีบทบาทเพราะอยากรู้ว่าหากตัวละครจะมีพลังจิตแล้วกระแสตอบรับจะเป็นยังไงบ้างซึ่งผลตอบรับในครั้งนั้นก็ถือว่าปานกลางเนื่องจากเพื่อนนักอ่านๆไม่ค่อยคุ้นเคยกับสไตล์พล๊อตเรื่องเหนือมนุษย์ครับ แล้วที่สำคัญ เรื่องนี้ไม่นำมานับรวมกับตราบฯแต่อย่างใดเพราะผมแต่งขึ้นมาเพื่อทดสอบฝีมือตัวเองเฉยๆน่ะครับ
ตอบลบส่วนไซด์สตอรี่ของม่อนที่จะต่อจากของอ๋อมนี่ ผมถือโอกาส "ลองของ" อย่างจริงจังเป็นครั้งแรกว่าจะมีฟีดแบคกลับมาว่าอย่างไรเพราะเนื้อหาจะเน้นไปในแนว"สยองขวัญ" "อำนาจเหนือจิตใจ" จนผมอยากแนะนำว่าไม่ควรกินอะไรขณะที่อ่านอยู่ แล้วยังมี 18 + ให้ด้วยเพื่อไม่ให้รู้สึกเครียดกันเกินไป
ตอบลบ(แรงบันดาลใจมาจากอนิเมเรื่อง kara no kyoukai และเรียวกิ ชิกิ ครับ ถ้าใครเคยดูรับรองร้องอ๋อ)
อย่าลืมเรื่อง " มันมาจากบ้านนอก " นะครับ หายไปจากสารบบนานเลย
ลบแฟนๆ ยังคิดถึงนะครับ
ท่าน adslman เกิ่นมาซะหน้ากลัว""
ตอบลบเอ๋แต่เรื่อง18+ของม่อนนิ จะเป็น เรสรึปล่าวนะครับ555
เลือดเต็มจอแหง ๆ ครับ ฮ่าาาา
ลบอ๋อม หรือ ก๊วยเซียงครับ 555+ เช่นนั้นแล้ว ท้านป้าเอ็มของบอล ต้องมาจาก อาจารย์ป้าของเอี้ยก้วยแน่ๆ อิอิ
ตอบลบสมกับฉายาหัวเสือจริงๆครับ
ตอบลบสนุกดี
ตอบลบ18+ ผมคิดว่าม่อนกันเซคเลสกัน น่าติดตามๆครับ
ตอบลบมาอีก5%พอได้เเช่มชื่นหัวใจ ขอบคุณครับ
ตอบลบคลำเป้าผิดทางล่ะเอ้อเรา 55555 ที่ไหนได้ดันนั่งจิ้นถึงอดีตในวัยเด็กนี่เอง
ตอบลบขอบคุณครับ
ตอบลบพึ่งเริ่มอ่านเรื่องนี้ และตามาถึงตอนล่าสุด สนุกมากคับ แต่เอาจิง
ตอบลบอยากเห็นบอลเข้ารูท สองพี่น้อง เซค กับม่อนจัง น่าจะทำให้ทั้ง 2 คน หายจากเลสเบี้ยนได้ยิ่งดี ^^ มีขาโหดคุมเพิ่มอีก 2 คน ชีวิตบอลคงจะสนุกน่าดู 555+
“โอโฮ!?...ตาแดงลุกโชนเหมือน กองไฟด้วย!!...นี่จ่า...ผมว่ามันชัก จะหลุดโลกเกินไปแล้ว”>>>>ผมก็คิดเหมือนกัน"-" ผมว่าม่อนนี่อันตรายสุดๆเลยนะครับนี่ คิดแล้วเสียวสันหลังวาบ 555+
ตอบลบขอบคุณสำหรับตอนนี้นะครับ
คงจะโหดร้ายกับบอลมากเลย
ตอบลบถ้าท่าน adslman ให้บุศกับโบว์ได้เป็นภรรยาของบอลจริงๆ
ผมว่าโหดร้ายกับผู้อ่านด้วยนะ แฮะๆๆ หรือจะมีคนอ่านเชียสาวบุศด้วยหน???? อันตัวผมแน่นอนที่1ตรอดการคือสาวแคทครัช^^
ลบเอแล้วเจ้าแมวหลงทางจะได้นอนซบกับพระเอกรึป่าวววน้าา55555ลุ้นๆๆ โหดซะ
ตอบลบโพสไปรอบละ ความเห็นไม่ขึ้นเฉยเลยครับ ฮ่า ๆ พิมพ์ใหม่ก็ได้
ตอบลบการที่น้องโบว์ใจแตกแบบนี้ต้องโทษบอลนั่นแหละที่เป็นต้นเหตุมีอะไรกับโบว์คนเดียวไม่ได้ พาเชนมาเปิดกลุ่มสวิงกิ้งเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้น้องโบว์ใจแตก ไม่แปลกใจเลยที่พี่สาวของบอลจะพากันเกลียดบอลยิ่งกว่าอะไรดี 55
รอดูว่าไรเตอร์จะคลายปมที่วางไว้ยังไง น้องอ้อยก็มีแอบไปมีอะไรกับเชนกับขวัญโดยที่บอลไม่รู้นี่ครับ โบว์แฉตอน side story จริง ๆ ตั้งแต่อ่าน side story และได้อ่านเงี่อนไขของคุณย่ากับคุณตาผมก็กะแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ ท่าน adslman ก็เขียนออกมาจริง ๆ ซะด้วย เล่นไม่ให้มีอะไรกับบอลตั้งสองปี อ้อย สา กุน บุศ โบว์ ถ้าจำไม่ผิด 5 คนนี้ติดพันเงี่อนไขของคุณย่า อ้อยเองก็แอบไปมีอะไรกับเชนแล้ว เหลือ สา กับ กุน แถมเรื่องของกุนยังมีลับลมคมในเรื่องลูกชายเจ้าของโรงแรมที่เคยเขียนไว้ซะด้วย
รออ่านว่าจะคลายปมปัญหาแต่ละอันอย่างไรครับ ช่วงนี้ท่าน adslman ฟิตมาก คนอ่านพากันฟินไปตาม ๆ กันเลย 55
เป็น " ทอม " ครับ ไม่ใช่ผู้ชายแต่อย่างใด ( ลูกเจ้าของโรงแรม )
ลบโอย.!!!!! ไรเตอร์ใจร้ายมาก T-T ( ทำไมทำกับน้องโบว์แบบนี้ )
ลบอย่างที่ท่าน bluemoon ว่า ทุกอย่างเพราะบอลเลย
ตั้งแต่อ่านมาไม่เคยรู้สึกเกลียดบอลเท่านี้มาก่อน
ผมคิดว่าโบว์เป็นยังงี้เพราะ พี่สาวมากกว่านะ เพราะน่าจะเลียนแบบพี่สาวมากกว่า
ลบเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ พอจะมีเวป หรือนิยายบ้างไหมครับ จะได้อ่านรอตอนต่อไปครับ
ตอบลบแนวไหนดีครับ ถ้าหากแนวxxxผมอ่านเรื่องนี้เรื่องเดียว ประมานว่า ชอบอ่านเรื่องราวมากกว่าเรื่องบนเตียงอะครับ หรือท่านใดมีก็แนะนำมั้งนะครับ แฮะๆๆมารอกับท่าน jungha jung ด้วยคน
ลบผมขอยกมือเห็นด้วยอีกคน คับใครมีก็แนะนำบ้างนะคับ ผมว่าคนมีส่วนมากเลยนะชอบแนวเรื่องราวอย่างงี้
ลบเรื่อง รักยม ก็สนุกดีนะผมว่า ถ้าเคยอ่านแล้วก็ขออภัยครับ
ลบขอบคุณครับที่แนะนำ รักยมผมก็อ่านมาแล้วเหมือนกันครับ สนุกดีเหมือนกัน รู้สึกรักยมเดียวนี้ถึงตอน 71 แล้วครับ
ลบผมก็ชอบอ่านเรื่องราวเหมือนกันครับ และก็มีฉาก xxxxxxx บ้างพอหอมปากหอมคอ แต่ก็ไม่ถึงขั้นว่าต้องทุกตอนหรอกนะครับ
ลบวันหนึ่งผมเข้ามาดูหลายรอบเลยครับ ประมาณว่าเปิดเข้าไม่มีเพิ่มก็ปิด แล้วก็เปิดเข้ามาใหม่ ทำแบบนี้ช้ำแล้วช้ำอีก ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าไม่มีมาเพิ่ม แต่ก็เข้ามาจนนับครั้งแทบไม่ได้ ก็ไม่เข้าใจตัวเองอยู่เหมือนว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้ ประมาณว่าติดมากๆเลย
ลบเป็นเหมือนกันเลยครับ เข้ามาทุกวัน เปิดๆปิดๆ ซ้ำไปซ้ำมา จนเคยตัว
ลบถึงขึ้นไปละเมอชื่อในตัวละคร จนโดนแฟนถามว่าเป็นใคร
อันนี้เรื่องจริงเกือบซวยไป555
555 ท่านWoogtikon Petsawhg ชอบตัวละครตัวไหนหรอครับ ส่งผลได้ถึงชีวิตจริงเลยท่านadslman สุโค่ยยย^^
ลบหยาดฝน เทวะกรนันท์ ครับ นิสัยเธอน่ารักดี อิอิ
ลบเจาะเวลาหาฉิมพลี เรื่องนี้ก็ใช้ได้คับสำหรับคนที่สนใจ เป็นอีกเรื่อง ที่ผมเพิ่งอ่านมา ปัจจุบัน อ่าน จอมแพทย์นิรนามอยู่
ลบเจาะเวลาหาฉิมพลีผมก็อ่านเหมือนกันครับ แต่ยังไม่จบแล้วเลย ถึงตอนปฏิเสธการหมั่นหมาย ไม่รู้คนเขียนไปไหน ไม่รู้ว่าไม่สบาย หรือว่าติด ผมก็ดูเรื่องนี้ทุกวันเผื่อว่าคนเขียนจะเอาลงเพิ่มแต่ก็เงียบทุกวัน ส่วนเรื่องจอมแพทย์นิรนามยังไม่เคยอ่านเลยครับ พอจะมีลิงค์มั้ยครับท่าน darkness
ลบสนุกดีครับอยากอ่านตอนต่อไป
ตอบลบจอมแพทย๋เหมือนไม่ได้เขียนต่อ เจาะเวลาก็เหมือนกันครับ ตามอ่านพี่เราดีกว่า แต่งเรื่องดีๆแล้วมีความสม่ำเสมอและรวดเร็ว ขอชมเชยครับ
ตอบลบเจาะเวลาผมก็ติดตามเหมือนกันครับ ส่วนจอมแพทย์ยังไม่เคยเลย
ลบเนื้อเรื่องกำลังสนุกเลยครับ ^^
ตอบลบ