ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 58

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 58 “ผู้กำหนดชะตาชีวิต!?...ป้าของหนูกลายเป็นสาววัย 18 !!!!”

“จะให้พ่อบอลตายต่อหน้า!!!”
“เธอออกตัวว่าไม่ได้มาคุยกับผมในฐานะหมอครับ”
“ต่อให้ไม่ใช่หมอก็ตาม...ประโยคนี้ไม่สมควรพูดออกมา!!!”
“แต่ฝนว่าไม่น่ากังวลนะเพราะป้าเอ็มกับบอลก็ไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันสักหน่อย...จริงไหมคะ?”
...ผมอดจะลอบใจหายไม่ได้ทั้งที่อุตส่าห์เตรียมใจกับตั้งสติแล้วว่าจะต้องถูกเอ่ยถึงแน่...
(ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลก็ตามติดเราทุกย่างก้าวแถมชวนแกมบังคับให้เรากับป้าเอ็มมานั่งรถของพวกเธอ!?)
“แต่เซคไม่มองบอลเป็นน้องเป็นนุ่งเลย...ที่น่ากังวลคือตรงนี้”
“ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกค่ะ”
“?”
“คุณป้าจำได้ไหมคะว่าพี่เซคกับน้องม่อนเคยพบบอลหรือเปล่า?”
“เอ...”
“ไม่เคยครับ”
“ใช่...สำหรับสองคนนั้นบอลก็ไม่ต่างอะไรกับคนแปลกหน้าที่ไม่มีความสนิทชิดเชื้อ”
“แล้วก็...เอ่อ...”
“หนูฝนมีอะไรก็พูดเถอะ”
“บอล...บอลคบผู้หญิงหลายคนซึ่งเป็นพฤติกรรมที่พี่เซคเกลียดมากๆ...มันก็เลยยิ่งดูแย่ไปกันใหญ่”
“แคทจึงเข้าใจความรู้สึกของพี่เซคและไม่ประหลาดใจเลยที่เธอจะออกมาขู่บอลแรงๆไว้ก่อน”
“แต่มันเกินไป”
“นั่นไง!!”
...พี่แคทขับรถออกจากโรงพยาบาลโดยใช้เส้นทางด้านหลังมหาวิทยาลัยซึ่งเป็นแหล่งชุมชนขนาดย่อมที่มีทั้งหอพักและร้านอาหารเรียงรายเป็นทางยาว...ที่นี่ผมได้พบพี่ศรเพทายอีกครั้งโดยดวงตาของเธอกลับมาเป็นปกติแล้ว...พี่แคทกับฝนลงจากรถไปทักทายและได้รับการตอบรับอย่างดียิ่ง...
“โอ้!!...อยู่กันพร้อมหน้าเชียว”
“...แม่มีเรื่องจะพูดกับลูก”
“คะ?”
“ทำไมเราถึงใจร้ายใจดำกับน้องเค้านัก?”
...ป้าเอ็มเรียกลูกสาวคนโตไปคุยสองต่อสองส่วนผมนั่งรอในรถ...ศุกร์ที่ขับรถตามหลังก็เดินมาถามด้วยความสงสัย...
“ก็พี่ศรเพทายน่ะสิ”
“คุณ...คุณหนูใหญ่!?”
“เฮ่!!...อย่าทำหน้าตื่นตกใจอย่างนั้นเดี๋ยวก็ถูกจับพิรุธได้หรอก”
“หึๆ...นึกว่าอะไรซะอีก”
“แล้วนี่ทำไมลูกเซคถึงได้มาเดินทอดน่องถือกระป๋องเบียร์ในเวลางาน?”
“แหม~~...หนูมีผ่ากระเพาะตอนบ่ายก็เลยว่าง...ตรวจคนไข้เสร็จเลยออกมาเดินเล่นและก็...”
...พี่ศรเพทายปรายตามองผมก่อนจะเอ่ยทักศุกร์กับศิส่วนเศกรอในรถเพราะเดินเหินไม่สะดวก...
“สบายดีรึ?”
“...ครับ”
“พวกเราสบายดีค่ะ”
“ทำดีนี่?...รับเงินเดือนจากฉันแท้ๆแต่ไปก้มหัวนอบน้อมให้คนอื่น”
“ไม่...ไม่ใช่อย่างที่คุณหนูใหญ่เข้าใจนะคะ!!!”
“คือ...พวกเรา...”
“ฉันไม่มีปัญหาที่พวกนายไปรับใช้คุณแม่แต่ที่เรียกเจ้าหมอนั่นว่านายท่านน่ะมันหมายความว่าอะไร?”
...สองพี่น้องพากันก้มหน้างุดพูดไม่ออกและฝ่ายป้าเอ็มก็แย้งขึ้น...
“แม่สั่งให้พวกเขาพูดเองและพ่อบอลก็ไม่ใช่คนอื่น”
“ท่าทางคุณแม่จะคาดหวังกับผู้ชายคนนี้ไว้ซะสูงปรี๊ดแต่แน่ใจแล้วหรือคะ?”
“หมายความว่ายังไง?”
“พี่เซค?”
“!?”
...พี่ศรเพทายไม่ตอบผู้เป็นมารดาแต่เปิดประตูรถเข้ามานั่งที่เบาะหลังข้างๆพลางวาดแขนโอบไหล่กับมองหน้าผม!?...ทุกคนต่างแปลกใจกับการกระทำที่เจ้าหล่อนแสดงออกมาแม้กระทั่งป้าเอ็มก็ได้แต่นิ่งงันและสำหรับผมน่ะหรือ?...ใจเต้นไม่เป็นส่ำนั่งตัวเกร็งร่ำๆคล้ายจะเป็นไข้...
(ผมของสาวเจ้าคนนี้ก็มีกลิ่นหอมเหมือนพี่แคทกับฝน...มันเป็นของดอกไม้ชนิดไหนอีกนะ?)
“อะ...อะไรครับ?”
“.................................................”
“.................................................”
“คนอย่างนายนี่เขาเรียกว่า...ไอ้หน้าตัวเมียใช่หรือเปล่า?”
“ว่า...ว่าไงนะ?”
“โดนขู่เข้าหน่อยก็รีบแจ้นไปฟ้องคุณแม่กับน้องๆฉัน...ไม่เรียกหน้าตัวเมียแล้วจะให้เรียกอะไรรึ?”
“ผมไม่ใช่...”
“ไม่!!!...ฉันพูดถูก--”
“!?”
“หลบอยู่ใต้กระโปรงผู้หญิงมีความสุขมั้ย?”
“!!!!!!!!”
“ชอบผู้หญิงนักไม่ใช่เหรอ?...เอ้ามองหน้าสิ!!...สบตากับฉัน!!!”
“ยะ...อย่ามาใกล้!!”
“ทำไมเล่า?...ฉันก็ขาวสวยไม่แพ้ศกุนตลานะ”
“ออก...ออกไป!!!”
“ไม่เอาน่า~~...เลิกทำตัวเป็นคนดีจิตใจสูงซะที...จะกอดฉันก็ได้ไม่ต้องเกรงใจ”
“พะ...พี่เซคทำอะไรเนี่ย?...น่าอิจฉาชะมัด!!!”
“ยังจะอิจฉาลงรึ?...ขืนบอลกอดพี่เซคจริงๆงานนี้ไม่ตายก็คงคางเหลือง”
“ฮะๆๆ”
“ไม่...ไม่เอา!!”
“อื๊อ~~... ไม่สมกับที่ถูกเรียกไอ้บ้ากามเลย...นี่--...หน้าอกฉันก็อวบใหญ่แถมนุ่มมือไม่แพ้พวกสาวๆของนายเลย...ลองจับดูและนายจะต้องติดใจแน่ๆ...มามะ!!”
“ว้ากกกกกก!!!!!!!!”
“อ๊ะ!”
“เลิก...เลิกแกล้งน้องซะที!!”
...ผมพลั้งมือผลักพี่ศรเพทายก่อนจะรีบเปิดประตูออกมายืนใจเต้นโครมคราม...ให้ตาย เถอะ!!!...แค่กระพริบเพียงครั้งเดียวลูกตาดำก็แดงฉานไปด้วยเลือดอย่างรวดเร็ว!!!!...สารรูปอย่างนี้ใครจะไปกล้าแตะต้องได้?...อีกอย่าง...อีกอย่างเสียงของพี่ศรเพทายก็ทุ้มต่ำราวกับเสียงผู้ชาย...
(เสียงของพี่แคทตอนอยู่ในภาวะตะวันเลือดยังจะน่าฟังซะกว่า)
“บอล...บอลผลักพี่เซค!!!”
“ก็...ก็ฉันตกใจ”
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?...เจ็บตรงไหนบ้าง?”
“คุณหนูใหญ่ครับ!!”
“หึๆ...หึๆๆๆ”
(หลังจากถูกเราผลักหญิงสาวก็นอนนิ่งที่เบาะและพอศิกับศุกร์ถามก็หัวเราะในลำคอก่อนที่จะเปิดประตูรถออกมา)
“นอกจากจะขี้ขลาดหน้าตัวเมียก็ยังไร้มารยาท”
...เฮ้ย!?...ตากลับเป็นเหมือนเดิมอีกแล้วสุ้มเสียงก็ด้วย!!!...สามารถควบคุมเลือดให้เข้าไปอยู่ในตาหรือจะให้ไหลออกไปก็ได้ตามต้องการ...หล่อนเป็นคนบ้าจำพวกไหนวะเนี่ย?...
(อ้า!?...ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่ายังมีเลือดหลงเหลืออยู่ในตาดำแต่ไม่มาก)
“เจอแบบนี้เป็นใครก็ตกใจ...ลูกเซคนิสัยเสียไม่เปลี่ยนชอบเอาตะวันเลือดมาหลอกน้องๆ”
“ก็เหมือนคุณแม่สมัยเด็กแหละ”
“อึ๊!!”
“แต่นี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ...คุณแม่ต้องการอะไรจากหนูกันแน่?”
“ละ...เลิกจงเกลียดจงชังพ่อบอลสักที”
“หนูทำไม่ได้”
“เพราะอะไร?...พ่อบอลก็เป็นน้องของลูกเหมือนหนูฝนหนูแคท”
“ไม่เป็นไรครับ”
“ตาหนู?”
“คนเราเมื่อเกลียดขี้หน้ากันแล้วจะให้มาดีกันก็คงทำได้ไม่สนิทใจ...ไม่สู้เปิดเผยความรู้สึกตรงๆออกมาเลยดีกว่า”
“...................................................”
“...................................................”
“ดี--...ถึงเวลาถอดหน้ากากกันแล้ว...ต้องการรู้สาเหตุที่ฉันเกลียดแกใช่ไหม?”
...ในที่สุดพี่ศรเพทายก็เปลี่ยนสรรพนามกับล้วงหยิบสมุดบันทึกจากกระเป๋าเสื้อกาวส์แล้วส่งให้ผม...พอฝนกับพี่แคทเห็นมันก็อุทานเกือบพร้อมๆกัน...
“นั่น?”
“สมุดที่...”
“เซค!!...ลูกทำอะไร?”
“ทุกคนอย่าเพิ่งตื่นเต้น”
“...............................................”
“รับไปซะ...ถือซะว่านั่นคือของขวัญจากฉัน”
“...............................................”
“...............................................”
“บัดซบ!!!!...ถือวิสาสะอะไรมาล่วงละเมิดสิทธิส่วนตัวของผม?”
...ในสมุดเล่มนี้บันทึกรายชื่อของผู้หญิงที่ผมเคยมี “ความสัมพันธ์สวาท” เอาไว้อย่างครบถ้วนไม่ตกหล่นแม้กระทั่ง “ภรณ์” หมอนวดสาวที่ปัจจุบันเปลี่ยนอาชีพไปขายผลไม้ก็ไม่ยกเว้น...บอกหมดว่าชื่อนามสกุลอะไรอาศัยที่ไหนมีญาติพี่น้องกี่คนและที่ร้ายที่สุดคือมันเขียน “วันเวลาสถานที่” ที่ผมเจอกับพวกเธอด้วย...มันสุดจะทนไหวผมจึงปาสมุดลงพื้นพร้อมกับตวาดใส่พี่ศรเพทายดังลั่นที่เธอส่งคนมาแอบสอดแนมการดำเนินชีวิต...ใครที่ไม่โมโหผมว่าต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ...โดนล่วงล้ำความเป็นส่วนตัวกันถึงขนาดนี้มันน่าแจ้งความฟ้องศาลนัก...
“ไอ้หน้าตัวเมียกล้าขึ้นเสียงใส่ฉันหรือ?”
“เออ!!!...ผู้ชายหน้าตัวเมียคนนี้แหละ!!!!”
“จะเถียงหรือไงว่าข้อมูลนั่นมันเป็นเท็จ?”
“ผมไม่เถียงว่าเป็นข้อมูลเท็จแต่ที่ทนไม่ได้ก็คือพี่ไม่มีสิทธิ์...แค่สามัญสำนึกพื้นฐานของมนุษย์พี่ยังทำไม่ได้ฉะนั้นไม่ต้องมาสั่งสอนคนอื่น!!!”
“บอลพอแล้ว!!...พอ”
“ฉันไม่หยุด!!...นี่เหรอฝนพี่สาวที่เธอเคารพยกย่องนักหนา?...พฤติกรรมอย่างนี้ไม่น่าจะเป็นหมอแต่ไปเป็นหัวหน้าโจรก่อการร้ายจะเหมาะซะกว่า!!!!”
“เก็บ...”
“หา?”
“เก็บขึ้นมา--”
“อย่ามาสั่ง!!!”
“คิกๆ”
“!!!!!!!!!”
“พี่เซค!...ได้โปรดอย่าทำร้ายบอลเลยค่ะ”
“คุณหนูใหญ่!?”
“แกจะทำร้ายฉัน...งั้นฉันก็มีสิทธิ์ป้องกันตัว”
...ลูกสาวคนโตของป้าเอ็มเคลื่อนไหวมาอยู่ข้างหลังผมอย่างรวดเร็วและยิ่งน่าตกใจมากขึ้นเมื่อในมือสองข้างของเธอถือมีดกับกรรไกร...
“ขวาจับมีดซ้ายกุมกรรไกร...ตำแหน่งที่คมมีดจะเฉือนเป็นหลอดลมและปลายแหลมของ กรรไกรก็คือกลางขมับ...ฮึ!!...เลือกซิว่าจะให้เฉือนหลอดลมขาดสะบั้นหรือโดนแทงให้สมองไหลออกมากองข้างนอก?”
“ไม่...ไม่นะ!!...แม่ขอเถอะลูก~~”
“แคทเก็บสมุดให้แล้ว...พี่ยกโทษให้บอลเขาเถอะนะคะ”
“..............................................”
“..............................................”
“อือ--...เห็นแก่ใบหน้าสวยๆของแคทและแววตาซุกซนน่ารักของฝน...พี่จะทำเป็นมองไม่เห็นความจองหองอวดดีของไอ้นี่สักครั้ง”
...พี่ศรเพทายพูดจบก็ถอยออกไปพร้อมเก็บ “อาวุธ” ไว้ในแขนเสื้อ(?)เป้าหมายของมีดและกรรไกรที่มุ่งตรงไปล้วนเป็น “จุดตาย” ทั้งนั้น...
“ครั้งนี้จะไม่ว่าอะไรแต่ถ้าต่อไปภายหน้า...ฉันจะไม่พูดมาก”
“จะฆ่าผมงั้นเรอะ?”
“สำหรับผู้ชายอย่างแกแค่ตายเฉยๆมันจะสบายไป...จงจำไว้ว่าอย่าให้ถึงวันที่ฉันได้เป็นผู้กำหนดชะตาชีวิตของแก...มันมีนรกบนดินที่น่ากลัวซะยิ่งกว่าความตายอยู่...อยากรู้ว่ามันคืออะไรก็จงทำบาปกับผู้หญิงให้มากกว่านี้เหอะ”
“ใจร้ายเกินไปแล้ว!!...ไหนลูกเซคเคยพูดว่าสุริยะโลหิตจะมีไว้เพื่อช่วยชีวิตคนเท่านั้นไง?”
“ถูกต้อง...หนูพูดอย่างนั้นแต่มันขึ้นอยู่กับเจ้าหมอนี่ว่าจะทำให้หนูแหกกฏหรือไม่?...ฝน”
“คะ?”
“เหตุใดเธอจึงไม่ย้ายไปอยู่กับพี่แต่อยากไปอยู่กับไอ้บ้ากามนี่?”
“เพราะ...ทุกคนจะมีแต่ความสบายใจไม่ว่าจะป้าเอ็มหรือพี่เซคไงคะ”
“อะไรนะ?”
“น่าสน...พี่ชักอยากจะรู้แล้ว”
....................................................................................................................................

...ช่วงหัวค่ำวันเดียวกัน...
“คุณแม่อรนิภาสุดสวยพูดจ้า!!”
“หงะ!...ม๊ามี๊ไปอารมณ์ดีมาจากไหนเนี่ย?”
“ก็จากลูกฝนไงล่ะ...แม่ดีใจมากๆที่ลูกโทรมาหา”
“อยู่บ้านเหรอ?”
“จ้ะ...แต่สักครู่แม่จะออกไปกินข้าวเย็นกับพ่อ”
“ห้องอาหารสุดหรูในโรงแรมสินะ”
“ร้านข้าวต้มริมถนนตังหาก”
“ห๊า!?”
“พ่อเค้าบอกว่าอยากเปลี่ยนบรรยากาศ...ฮืม~~...แต่ไม่มีถามกันสักคำเลยว่าจะไปไหม”
“ฮะๆ...สุดท้ายแม่ก็ต้องตามไปอย่างไม่ปริปากแหละเนอะ”
“ทำไงได้...ใช้เงินเขานี่”
“?”
“งงอะไรจ๊ะ?...เงินเดือนแม่ยกให้หนูๆใช้หมดก็เลยต้องพึ่งของพ่อไง”
“ฝนบอกหลายครั้งแล้วว่าจะใช้เงินตาไม่ต้องลำบากแม่”
“อย่าไปรบกวนตาเลยลูก”
“ถึงหนูกับพี่ไม่ขอคนอื่นก็เอาไปใช้อยู่ดียิ่งเฉพาะยัยตัวเล็ก...ไม่รู้จะเอาไปใช้อะไรนักหนา?”
“บ้านเราไม่ได้ขัดสนปานนั้น...ว่าแต่ลูกฝนโทรหาแม่มีอะไรหรือเปล่า?”
“แม่ช่วยอธิบาย...ปรากฏการณ์หวนคืนสู่วัยสาวให้หน่อยค่ะ...เอาแบบจริงๆไม่หลอกเด็กนะ”
“ละ...ลูกฝนจะรู้ไปทำไมเหรอ?”
“น่าช่วยบอกหน่อย...ถามพี่ๆก็ไม่ตอบ”
“...พี่เราก็ไม่ค่อยรู้หรอก”
“งั้นแม่ต้องพูด”
“ไม่!”
“โธ่แม่จ๋า~~”
“ไม่ก็คือไม่”
“ไม่บอกจริงอ่ะ?”
“จ้า!!”
“ได้!...งั้นฝนจะฟ้องพ่อว่าแม่มีหนุ่มมาตามจีบถึงโรงพยาบาล”
“เออะ!?...ลูก...ลูกฝนรู้ได้ยังไงเนี่ย?...ไม่จริงสักหน่อยไม่จริง!!!”
“ฮี่~~”
“แย่แล้ว!!...ตีขลุมหลอกแม่เรอะ?”
“โวยเสียงดังขนาดนี้แสดงว่าเป็นความจริง”
“ใคร...ใครว่า!!”
“เป็นเรื่องปกติของคนสวยน่า--”
“....................................................”
“โอเค๊?”
“แม่...แม่จะพูดก็ได้แต่อย่าบอกพ่อนะ...เอ่อ--...มีผู้ชายมาจีบแม่จริงๆแต่แม่ไม่เคยสนสักนิด”
“เขาเป็นใคร?”
“ญาติของคนไข้ที่เคยนอนโรง’บาล...ยังเป็นนักศึกษาอายุพอๆกับลูกฝนอยู่เลย”
“หวา!!”
“หน้าตาก็ไม่เลวหรอกแต่แม่จะชอบเขาได้ไงในเมื่อมีพ่อกับหนูๆสองคน?”
“หึๆ...แม่ก็เสน่ห์แรงไม่เบาที่มีหนุ่มน้อยตามจีบ”
“ใช่เรื่องน่าดีใจตรงไหนมิทราบเรอะลูกขา?”
“ฮะๆๆ”
“...แล้วไหงถึงไม่ถามป้าของหนู?...กำลังอยู่ในภาวะนั่นพอดีเชียว”
“เอ๋?...ที่วันก่อนแม่ถามป้าเอ็ม”
“นั่นล่ะปรากฏการณ์หวนคืนสู่วัยสาว...ลำพังแค่แต่งตัวเหมือนวัยรุ่นอย่างเดียวไม่มีทางได้ผลเพราะความเปล่งปลั่งสดใสน่ะมันออกมาจากภายใน”
“ตกลงคืออะไรกันแน่?...แม่เคยเป็นบ้างหรือเปล่า?”
“เคยสิจ๊ะ...เดือนหนึ่งก็จะครั้งสองครั้งแล้วแต่โอกาสแต่นี่หมายความว่า...พี่เอ็มยอมให้ผู้ชายหลั่งข้างในแล้วเหรอเนี่ย?”
“หลั่งข้างใน!?”
“ปรากฏการณ์หวนคืนสู่วัยสาวคือการมีเพศสัมพันธ์และได้รับน้ำกามจากผู้ชายผ่านทางช่องคลอด...มันคือผลข้างเคียงอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นได้เฉพาะผู้หญิงในตระกูลของเราและต้องเป็นช่วงวัยของแม่กับป้าด้วย...ลูกฝนพอจะเข้าใจบ้างหรือยัง?”
“เฉพาะทางจิ๋มอย่างเดียว...ทางก้นไม่ได้ใช่มั้ยคะ?”
“จ้ะ...หลั่งน้ำกามเข้าทางประตูหลังไม่มีผลอะไรนอกจากความเสียว...ฮิๆ”
“แหม!!...บรรยายซะหนูเคลิ้มตามอ่ะ”
“เด็กใจแตกนะเรา”
“อืม--...เฉพาะในตระกูลของเราน่ะฝนเข้าใจแต่ทำไมต้องอยู่ในวัย 40 ขึ้นด้วย?
“ก็ไม่เชิงอายุจะต้อง 40 ขึ้นเสมอไป...อันที่จริงแม่เริ่มมีปราฏการณ์นี้ตั้งแต่ 25 แล้วจ้ะ”
“...ช่วงนั้น...ฝนอายุราวๆ 3 ขวบ”
“.................................................”
“ปรากฏการณ์นี้เกี่ยวข้องกับแม่ที่ถ่ายทอดสุริยะโลหิตมาให้หนูซึ่งเป็นลูกคนสุดท้อง...ใช่ไหมคะ?”
“ว้าย!!!...ลูกฝนของแม่ฉลาดจังเลย”
“โอ้โฮ!?...นึกไม่ถึงว่าสุริยะโลหิตของตระกูลเราจะยังมีความลับนี้ซ่อนอยู่”
“แต่ช่วงนั้นไม่ค่อยมีใครดูออกเพราะอายุแม่ยังไม่มาก...ที่สังเกตได้ชัดๆคือใบหน้าเต่งตึงผิวพรรณผุดผาดเลือดลมไหลเวียนสะดวกร่างกายมีเรี่ยวแรงคล่องแคล่วกระฉับกระเฉงเหมือนกับว่าได้ย้อนเวลากลับไปเมื่อตอนอายุ 17-18 ยังไงยังงั้น”
“ว้าว!!...นี่มันยอดเยี่ยมยิ่งกว่าได้กินยาอายุวัฒนะขนานเอกสูตรใดๆบนโลกนี้...ถือเป็นความใฝ่ฝันของผู้หญิงทุกคนเชียวนะคะ!!!...ปีนี้ป้าเอ็มอายุ 49 ย้อนไปถึง 18 ก็...สะ...สามสิบเอ็ดปี...พอๆกับหนูเลยเรอะ!?...เนื้อหนังมังสาเนียนนุ่มเหมือนสาว 18 แน่นะ?”
“แน่นอน...แต่...แต่ตรงนั้นยังเหมือนเดิมนะจ๊ะ”
“แค่นี้ก็ดีเหลือหลายสุดๆแล้วค่า!!...สรุปป้าของหนูกลายเป็นสาวน้อยวัย 18 ซะแล้วพูดไปใครจะเชื่อเนี่ย?”
“เอ้ออีกอย่าง!!...ปรากฏการณ์นี้จะคงอยู่ได้ประมาณอาทิตย์เดียวเท่านั้น”
“ถ้าอยากเป็นต่อก็ต้องอึ๊บๆกัน”
“ใช่จ้ะ”
“ของดีนี่นา!!...อย่างนี้พ่อก็หลงแม่หัวปักหัวปำสิ”
“เป็นบ่อยๆไม่ค่อยดีเดี๋ยวคนนอกจับได้แล้วจะหาว่าเราเป็นตัวประหลาดแต่ป้าของเราจู่ๆนึกอะไรขึ้นมา?...เปลี่ยนไปจนแม่ตกใจเลย”
“ทำไมเหรอ?”
“ก็แม่จำได้ว่าป้าเค้าเป็นครั้งล่าสุดเมื่อช่วงหกเดือนสุดท้ายก่อนคลอดหนูป้อมและก็ไม่เคยเป็นอีกเลย”
“อ๋อ!!”
“ขานั้นน่ะยืนยันเด็ดขาดว่าแม้จะนอนกับนายเศกกับนายศุกร์แต่ก็ไม่เคยยอมให้พวกเขาหลั่งน้ำอสุจิเข้าในช่องคลอด”
“โอเค!...มีอีกอย่างหนึ่งค่ะ”
“จ๊ะ?”
“หนูอยากย้ายไปอยู่กับบอลเพื่อสร้างโอกาส...น่าจะเป็นสักสองสามวันนี้”
“ตกลงเอาจริงหรือ?...ลูกฝนปรึกษาพี่เค้าหรือยังและไหนจะหนูกุนหนูสาอีก...จะเร็วไปหน่อยมั้ย?”
“ไม่หรอกแม่และบอลก็ตกลง”
“หมายถึงแคท”
“เจ๊ยอมอยู่แล้วค่ะส่วนพี่กุนกับสาน่ะไม่ต่องห่วง...ฝนมีวิธีดีๆ”
“วางแผนเก่งจังนะลูกคนนี้”
“แม่จะเห็นว่าไง?”
“................................................”
“................................................”
“ทำอะไรให้รอบคอบอย่าด่วนใจร้อน...แม่พูดแค่นี้แหละ”
“เฮ!!!...ฝนรักแม่ที่สุดในโลก”
“อ๊ะ!...พ่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว”
“ขอให้มีความสุขนะคะ”
“หงึ!!...แม่กับพ่อแค่ไปกินข้าวกันจะมีความสุขอะไรหึ?...ไม่ใช่จีบกันสักหน่อย”
“อือ--...แต่ฟังจากน้ำเสียงของแม่ไม่น่าจะแค่กินข้าวเย็นกันเฉยๆ...บอกมาซะดีๆว่าพ่อชวนแม่ไปที่ไหนต่อ”
“ไม่...ไม่บอก!!”
“บอก!”
“ไม่พูด!!”
“พูด!”
“โธ่~~...ลูกฝนอย่าแกล้งแม่สิ”
“เปล่านา--...แต่หากแม่ไม่พูดหนูก็เดาได้อยู่ดี”
“ฮึ!!...เรื่องเรียนน่ะขอให้เก่งอย่างนี้เหอะ”
“จะไปสวีทกันต่อใช่ไหมล่า?”
“................................................”
“หืม?”
“หะ...ห้ามเสียงดังไปนะ!...พ่อ...พ่อชวนแม่เข้าม่านรูด”
“วี้ดวิ้ว~~”
“อะไรห๊ะ?”
“นี่แหละการเปลี่ยนบรรยากาศที่แท้จริงละ!!!”
“พอๆ...แม่จะไปสร้างปรากฏการณ์หวนคืนสู่วัยสาวมั่ง”
“คิกๆๆ...ขอให้มีความสุขสมหวังมีน้องให้หนูอีกสักคนนะคะ”
“ทำหมันเรียบร้อยย่ะ!!...แม่มีแค่สองคนก็ปวดหัวพอแรงแล้ว...แค่นี้นะคะลูกรัก”
“บายจ้า!!”
“ขอให้มีความสุขสมหวังอะไร?...คุยกับใครอยู่?”
“โทรหาแม่...กำลังจะออกไปสวีทกับพ่อ...ฮิๆ...กว่าจะกลับก็คงรุ่งเช้าแหละ...อาบน้ำแล้วใช่ป่ะ?...ฝนอาบมั่ง”
“นี่!...จู่ๆก็มาจับนมพี่...ทะลึ่ง!!”
“ฮะๆ...ม่านรูดเหรอ?...ฝนเองก็อยากลองเข้าบ้างจัง”
“เราเนี่ยชอบยุ่งเรื่องผู้ใหญ่เหลือเกินแต่คิดจะเข้ากับใคร?”
“มีแค่คนเดียวแหละ”
“นึกรึว่าพี่จะยอมง่ายๆ?”
“โฮ่~~...ต้องอย่างพี่ใช่ไหม?”
“อะไร?”
“ก็พี่เซคไงจ๊ะ...ฮิๆๆๆ”
“................................................”
“...เจ๊ยังโกรธบอลอยู่หรือเปล่า?”
“ก็โกรธแต่มันจะมีประโยชน์อะไร?...ตอนนี้พี่สงสารบอลมากกว่า...จากตะวันเลือดของพี่เซคในวันนี้ก็รู้ได้เลยว่าเธอไม่ปล่อยให้เขาลอยนวลไปเฉยๆ”
“แล้วบอลจะต้องระวังตัวเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า...นั่นจึงเป็นเหตุผลที่หนูขอไปอยู่ที่บ้านหลังนั้น”
“ข้ออ้างที่เธอยกขึ้นมาอธิบายให้คุณป้ากับพี่เซคฟังรวมทั้งน้องสาเมื่อครู่นี้...มองเผินๆก็จะดูมีน้ำหนักและน่าเชื่อถือแต่พี่รู้ใจน้องดี”
“...............................................”
“ฉะนั้นจะปล่อยให้เธอไปอยู่กับบอลตามลำพังสองคนไม่ได้”
“นึกแล้ว--...ฝนก็รู้ใจพี่ดีเหมือนกันค่ะ”
..................................................................................................................

“ช่างเป็นวันที่สุดแสนจะเหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจ...ถูกข่มขืน,ถูกเปิดโปงความ ลับ,ถูกเอามีดกับกรรไกรจี้คอหอยและขมับ...ทำไมกูถึงไม่ตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไปซะเลย?...เฮ้อ!!!”
(โดยเฉพาะมีดที่เราโดนจี้ถึง 2 ครั้ง 2 คราแถมคนจี้ยังเป็นผู้หญิงทั้งคู่!?)
...คืนแรกของการย้ายมาอยู่บ้านหลังใหม่ผมต้องนอนคนเดียวเพราะป้าเอ็มเกรงว่าพี่ศรเพทายจะยิ่งระแวงหนักขึ้นดังนั้นการอยู่ห่างๆกันไว้ก่อนจึงเป็นหนทางที่เหมาะสมแต่พอนึกถึงใบหน้ากับดวงตาคู่นั้นของเธอทีไรก็รู้สึกขนพองสยองเกล้าทุกทีไป...
(“จะฆ่าผมงั้นเรอะ?”
“สำหรับผู้ชายอย่างแกแค่ตายเฉยๆมันจะสบายไป...จงจำไว้ว่าอย่าให้ถึงวันที่ฉันได้เป็นผู้กำหนดชะตาชีวิตของแก...มันมีนรกบนดินที่น่ากลัวซะยิ่งกว่าความตายอยู่...อยากรู้ว่ามันคืออะไรก็จงทำบาปกับผู้หญิงให้มากกว่านี้เหอะ”
“ใจร้ายเกินไปแล้ว!!...ไหนลูกเซคเคยพูดว่าสุริยะโลหิตจะมีไว้เพื่อช่วยชีวิตคนเท่านั้นไง?”)
...พอตกกลางคืนถนนสายนี้ที่เป็นเส้นทางไปถึงโครงการสร้างเขื่อนจึงไม่ค่อยมีรถวิ่งแถมร้านค้าก็ไม่ค่อยมี...ช่วงเย็นก่อนจะกลับป้าเอ็มสั่งให้ศุกร์ไปซื้อของกินของใช้หลายอย่างมาตุนไว้และห้ามไม่ให้ผมขี่รถออกไปไหนเพราะกลัวจะเกิดอันตราย...
(บ้านกว้างชะมัดยาดและพอไม่ต้องไปทำงานที่ร้านพี่แก้วก็รู้สึกเซ็งจริงๆ...นี่แผ่นอะไร?)
“โอว~~...ที่...ที่เราเคยดูตอนอยู่บ้านพักนี่นา?...ยอดเลย!!!”
(ได้ดูจนจบแล้วแต่ดูอีกก็ไม่เสียหาย...ใครนะเอาไปซ่อนไว้หลังกระจก?...วะ!!...ช่างมันเหอะมีหนังโป๊ไว้ดูแก้เซ็งแล้ว)
...................................................................................................................................

“อะ...เอาล่ะ...ที...ทีนี้ก็ต้องไปจัดการในห้องน้ำให้สบายตัวก่อนจะเข้านอน”
(TRRRRRRRRRRRR~~)
“บ้าเอ๊ยรังควานไม่เลิก!!...ยังด่าผมไม่พออีกเหรอ?...ยังกระทบกระเทียบแดกดันไม่สะใจใช่มั้ย?...แค่นี้ครับ!!!”
...พี่ศรเพทายคิดจะปั่นหัวผมไปถึงไหน?...ขนาดป้าเอ็มลงทุนซื้อบ้านให้อยู่โดยไม่เกี่ยวข้องกับเงินของตระกูลแต่ก็ยังตามราวีกันอีก...
“แค่นึกก็กระดอหด...คนอะไรตาเปลี่ยนสีแถมเปล่งแสงได้?...มันน่าจับไปออกงานวัดนัก!!!”
(คงจะได้เงินมากโขทีเดียว...เสียงข้อความเข้า?)
“ยะ...ยังจะส่งข้อความด่า?...จะจองล้างจองผลาญกันเกิน...ไฟล์แนบ?”
“................................................”
“เฮ้ย!?...ส่ง...ส่งรูปโป๊มาทำไมวะ?”
(TRRRRRRRRRRRR~~)
“ได้รับแล้วใช่มั้ย?”
“พี่จะเล่นตลกอะไรอีก?”
“แค่ส่งของที่แกชอบเท่านั้นเอง”
“ของชอบ?”
“ก็แกชอบผู้หญิงมากไม่ใช่รึ?”
“เฮอะ!!...ขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่งแต่หากผมอยากดูก็จะหาในเน็ตเอาเองไม่ต้องรบกวนพี่ให้ยุ่งยากหรอกครับ”
“ผิดแล้ว...รูปนี้ไม่มีทางหาได้ในเน็ตเพราะฉันเพิ่งใช้กล้องของมือถือถ่ายมาเมื่อครู่”
“อะ...อะไรนะ?”
“ฉันคือเจ้าของยกทรงสีเหลืองลายวาบหวิวกับหน้าอกคู่งามนั่น...แกจำสีเสื้อเชิ้ตที่ฉันใส่วันนี้ไม่ได้หรือไง?”
“ฮ้า!!!”
“ทีนี้...แกจะฟังภาษาคนรู้เรื่องและคุยกับฉันได้หรือยัง?”
“รูป...ขะ...ของ...ของพี่!?”
“มีวาสนาได้ดูอะไรสวยๆงามๆของฉันแล้วยังบังอาจตัดสายกลางคันอีกเป็นครั้งที่สองรับรองแกจะซวยสุดชีวิตแน่...คืนนี้ฉันไม่ได้เข้าเวรรู้สึกเซ็งๆก็เลยโทรมาคุยด้วย”
“ระ...ระหว่างเรายังมีอะไรจะต้องพูดครับ?”
“มีสิ...เรื่องสนุกๆน่ะมีเยอะแยะ...ฉันเพิ่งนึกออกเมื่อกี้นี้เอง”
...ที่แท้รูปถ่ายท่อนบนในระดับอกที่ไม่เห็นช่วงศีรษะก็เป็นของพี่ศรเพทาย...เธอปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกหมดเผยให้เห็นยกทรงสีเหลืองอ่อนที่ห่อหุ้มหน้าอกขาวอึ๋ม!!!...ใช่แล้ว!?...วันนี้หญิงสาวผมหยิกสวมเสื้อเชิ้ตสีเขียวดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้...
(ว่าแต่ถ่ายที่ไหนและใครเป็นคนถ่ายให้?...ไม่สิ!!...จุดประสงค์ที่แท้จริงของหล่อนคืออะไร?)
..............................................................................................................................

...ตัวอย่างในตอนหน้า...

“พี่เริ่มจับตาดูผมตั้งแต่เมื่อไหร่?”
..........................................
“ขอเตือนว่าเลิกซะเถอะ...แกใช้วิธีนี้กับฉันไม่ได้หรอกเพราะคนที่จะล้มในท้ายที่สุดก็คือแกเอง”
..........................................
“บอลไม่เหมาะที่จะอยู่บ้านหลังใหญ่นี้เพียงคนเดียวจริงๆด้วย...ฝนมาแล้ว!!”
..........................................
“พบกันครั้งแรกพี่เซคก็ประกาศตัวชัดเจนว่าเป็นศัตรูกับเธอแต่เธอก็ยังคิดจะผลักพี่ให้กลายเป็นศัตรูอีกคนใช่ไหม?”
..........................................
“บะ...บ้านนี้มีผี!!...ฉะ...ฉันเพิ่งจะเจอเมื่อกี้!!!...ฉันโดนผีหลอกโว้ยยยยยยยยยยยยยย~~”
..............................................................................................................................

...แค่เริ่มต้นเซคก็เป็นฝ่ายคุมเกมส์ซะแล้ว...ซื่อๆอย่างบอลจะรับมือได้หรือไม่?...