ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 59

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 59 “หนึ่งเดียวแยกเป็นสอง!?...ผีหลอกวิญญาณหลอน!!!!”

“................................................”
“พันผ้าเสร็จและแผลก็แห้งดีแล้ว...ทีนี้จนกว่าจะหายพวกฉันจะคอยดูพ่อไม่ให้คลาดสายตา”
“แม่จ๊ะ...ถ้าพ่อไม่เชื่อก็งับขาโลด!!”
“ไม่ต้องร้อง!!...ชอบทำให้พวกฉันเป็นห่วงอยู่เรื่อย...พ่อน่ะอายุมากแล้วต่อไปอย่าไปเดินแถวเนินหินเข้าใจไหม?”
“ป้อมขอตีสักทีเหอะข้อหาดื้อไม่ฟัง...นี่แน่ะ!”
“...............................................”
“ยังจะฮื่อใส่หนูอีก!?...ที่ตีนี่ก็เพราะเป็นห่วงหรอกนะรู้หรือเปล่าคะ?...คิดว่าหนูตกใจมากแค่ไหน?”
“...............................................”
“ต้องอย่างนี้สิจ๊ะ...ฮิๆ...รักพ่อจังเลยขอกอดที...ตัวพ่อเนี่ยอุ่นดีจริงจริ๊ง”
“แต่ จะว่าไปพวกเราก็ผิดที่ไปโดยไม่บอกงั้นขอให้สัญญาว่าคราวหน้าถ้าออกไปนอกหมู่ บ้านก็จะบอกพ่อแม่ก่อน...คือว่า...คือฉันกับป้อมไปพบว่าที่สามีน่ะและอีก หน่อยก็จะพาเขามาอยู่ที่นี่”
“เสียดายที่ยังไม่ทันเจอแต่ก็ช่างเถอะโอกาส หน้ายังมีอีก...หึๆ...พ่อกับแม่ต้องชอบเขาแน่เลยหนูรับรองได้แต่พอเห็นหน้า ก็อย่าไปขู่พี่ชายซะล่ะ?...เขาไม่เหมือนหนูกับพี่อ๋อมที่จะไม่กลัวพ่อ”
“...............................................”
“พวกฉันไปก่อนนะ”
“หายเร็วๆจ้ะพ่อ”
“...............................................”
“ฮ่า--...โล่งอกที่ไม่เจ็บหนักอะไรแค่ถูกหินคมๆบาดข้อเท้าเท่านั้น...หยกก็พูดซะทำเอาตกอกตกใจ”
“ช่วย ไม่ได้...หยกเห็นรอยเลือดเป็นทางก็คงคิดว่าต้องหนักแน่และพ่อก็ไม่ยอมให้ใคร เข้าใกล้แถมแม่กับเจ้าสามตัวพี่น้องยังคอยเฝ้าอยู่หน้าถ้ำด้วย”
“พอเห็นพวกเราก็รีบลุกมาหาแสดงว่ารออยู่ตลอดเลย”
“...พ่อที่เป็นเสือยังรักใคร่ห่วงใยมากกว่าพ่อที่เป็นคน”
“พี่คิดแบบนั้น?”
“ปีๆหนึ่งเห็นหน้ากันไม่กี่ครั้งยิ่งเอ่ยปากคุยก็แทบนับจำนวนคำได้...น้องว่าจริงไหม?”
“................................................”
“แล้วนี่คือเหตุผลสำคัญที่พี่ไม่ชอบคบค้าสมาคมกับมนุษย์ที่มีทั้งเล่ห์เหลี่ยมและกลอุบายสารพัด”
“เห--...นึกถึงใครเป็นพิเศษรึเปล่า?”
“...ยัยหมอสติเพี้ยนที่ว่างงานเมื่อไหร่ก็เอาแต่แดกเหล้ากับเที่ยวป้อจีบผู้หญิงไปทั่วนั่นไง?”
“เห็นด้วยๆ...พี่เซคน่ะเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นจะยิ้มแย้มตลอดเลยแต่ในใจเนี่ยสิ”
“หนึ่งเดียวแยกเป็นสอง...รอยยิ้มของแม่นั่นจะมอบให้กัลยาณมิตรและมอบให้กับผู้ที่เป็นศัตรู”
..........................................................................................................................................

“ฮัดเช้ย!!...ใคร...ใครนินทา?”
“..............................................”
“เมื่อกี้...แกว่าไงนะ?”
“รู้ใจผมดีเหลือเกินถึงกับลงทุนส่งรูปตัวเองมาแต่ไม่กลัวผมจะเอาไปให้คนอื่นดูรึ?”
“ฮืม--...อยากตายเร็วขึ้นก็เชิญ”
“พี่คงจะเคยขู่เอาชีวิตคนอื่นมาเยอะ...พูดได้คล่องปากมาก”
“อ๋า!?...คนอย่างฉันไม่ดีแต่ขู่หรอกเฮ้ย!!...แกสนใจจะเป็นเหยื่อรายล่าสุดสิ”
“รายล่าสุด?”
“ก็ บอกไปแล้วว่ายังมีนรกบนดินที่น่ากลัวกว่าความตายอยู่...แน่นอน...เจ้าพวก นั้นล้วนแต่ประพฤติตัวชั่วช้าสามานย์...ไม่แน่สักวันหนึ่งความเลวของแก อาจอยู่ในระดับนั้น”
...ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าคนๆนี้จะประกอบวิชาชีพ “แพทย์” ที่ต้องแบกรับความ “หนักอึ้ง” ของชีวิต...อดีตที่ผ่านมาเธอได้มอบ “บทลงทัณฑ์” ให้กับใครและด้วยวิธีการใดบ้างนะ?...
(หมดข้อสงสัยกับแววตาที่มองเราอย่างหยามหยันคู่นั้น...เจ้าหล่อนถอดแบบมาจากป้าเอ็มไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือการกระทำ)
“อื้ม!!”
“?
“เฮ้อ~~”
“พี่...ทำอะไรอยู่ครับ?”
“ฉันก็คุยอยู่กับแกอยู่ไง...อ้อ!...ไม่นุ่งผ้าซะด้วย”
“อย่าล้อผมเล่นดีกว่า”
“พูดจริงเสือกหาว่าล้อเล่น...คนเรานี่ก็แปลก”
(คุยกับคนที่ตัวเองเกลียดแต่ดันแก้ผ้าล้อนจ้อน!?...ใครเชื่อก็บ้าเต็มที)
“ก็ตามใจแกถ้าจะเอาไปให้ใครดู...ฉันไม่สนใจเพราะยังไงก็ไม่เห็นหน้าแต่แกสิ...อืมมมมมม...ได้ขุนสละเบี้ยมันก็ไม่ขาดทุนเลย”
...ได้ขุนสละเบี้ยอะไรกัน?...คล้ายๆเจ้าหล่อนจะมี “ไพ่ตาย” ที่เกี่ยวข้องกับผมอยู่ในมือ...
“แล้วหากฉันจะทำมั่งก็อย่ามาร้องขอความเมตตา...อื้ม!!”
(อุทานออกมาอย่างไม่จำเป็นอีกแล้ว...ตกลงว่านอกจากคุยกับเราแล้วเธอยังทำอะไรอีก?)
“อือ--...พอแข็งแล้วก็ใหญ่ดีเหมือนกันนี่?...เห็นแล้วฉันก็นึกอยากดูดมันมั่งจัง”
“!?”
“แต่ดูจากสภาพแล้วคงใช้อย่างสมบุกสมบัน...ฉันล่ะสงสัยว่าถ้าวันไหนไม่ได้ล่อหีแล้วแกจะข่มตาหลับได้มั้ย?”
“!!!”
...หล่อนช่างใจกล้าพูดคำหยาบออกมาตรงๆอย่างไม่สะท้านแม้แต่พี่แคทกับฝนก็แทบจะไม่เคยเอ่ย...
(พี่แคทพูดเป็นครั้งคราวเวลาโกรธส่วนฝนเคยน๊อตหลุดเพราะโดนผู้ชายตามตื๊อจึงหลุดด่าออกมาทั้งดุ้น)
“อย่า...อย่าบอกว่า...ได้ขุนสละเบี้ยก็คือ...”
“ฮ่าๆๆๆ...โง่อยู่ตั้งนานเพิ่งจะนึกออกซะทีนะ...ใช่...ฉันกำลังดูรูปที่แกกำลังเอาควยป้อนใส่ปากกวางฤทัยว่าที่แม่ยายในอนาคตไงเล่า!!!”
“!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เห็นหน้าแกชัดมากด้วย...กล้องสมัยนี้มันยอดจริงๆ”
“พี่...พี่ไปถ่ายมาได้ยังไง?”
“ความลับไม่มีในโลกโว้ย!!!”
...หมาย ความว่าสมุดที่บันทึกไว้กลายเป็น “หางอึ่ง” ไปเลย...ความลับใหญ่หลวงของผมตกอยู่ในกำมือของพี่ศรเพทาย...ถ้า...ถ้าหากเธอ เอาไปให้พ่อผมดู...พัง...พังหมดแน่!!!!...
“ซึมเลยรึ?”
“..............................................”
“เห็น มะว่าจะทำให้แกสิ้นแต้มน่ะง่ายนิดเดียว...ฉันสามารถบอกคุณน้าได้แต่ไม่ทำ... จะป่าวประกาศให้คนทั่วโยนกจัตุรัสรู้ก็ได้แต่ฉัน...ไม่ทำ”
“..............................................
“เพราะ มันน่าเบื่อเกินไปและเป็นการสาวไส้ให้กากิน...ดังนั้นขอเตือนอีกครั้งว่า เลิกซะเถอะ...แกใช้วิธีนี้กับฉันไม่ได้หรอกเพราะคนที่จะล้มในท้ายที่สุดก็ คือแกเอง”
“ตลอดเวลาสินะ”
“หือ?”
“พี่เริ่มจับตาดูผมตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“...ตั้งแต่ แกกลับมาอยู่ที่นี่และฉันก็จับตาดูแกมาตลอด...มองเห็นการเปลี่ยนแปลง ทุกอย่าง...ก่อนที่จะได้กับสองพี่น้องวิชานาถแววตาของแกมีแต่ความน้อยเนื้อ ต่ำใจและเคียดแค้นในโชคชะตา...แกคงมีความตั้งใจที่จะยืนหยัดด้วยลำแข้งตัว เองไม่คิดพึ่งพาใครเพื่อให้พวกที่ดูถูกต้องหุบปากสนิทเป็นแน่...ยอมรับว่า ฉันชอบมองดวงตาคู่นั้นของแกและม่อนก็เช่นกัน...เธอมักจะหาเวลาไปนั่งดูแก บ่อยๆไม่ว่าจะตอนเรียนหรือกินข้าวในโรงอาหาร”
“ทำไมผมไม่รู้?”
“ใครเขาจะมาบอกแกล่วงหน้ากับเผยตัวให้รู้เล่า?...อีกอย่างน้องฉันคนนี้ก็ขี้อายจะตายไป...อุ๊บ!...พูดมากไปแล้ว”
“.................................................
““แต่เสียดายที่มันกลายเป็นอดีตและปัจจุบันแกเป็นได้แค่ไอ้ผู้ชายหื่นกาม...ฮืม--...คนมันมีความสุขขึ้นก็เป็นแบบนี้”
“แรง ไปแล้วนะครับ...ผมจะไม่มีสิทธิ์ได้รับความสุขอย่างใครเขาหรือ?...ผมมี ผู้หญิงมารักและช่วยเยียวยาความน้อยเนื้อต่ำใจกับคอยปลอบใจเวลาเจอ ปัญหา...พี่ศรเพทายจงรู้ไว้นะครับว่าผมไม่เคยเปลี่ยนความตั้งใจจากเมื่อ ก่อน”
“คำพูดนี้ฟังเหมือนดูดีแต่โคตรจะเห็นแก่ตัวสุดๆเลยว่ะ!!...ยกเอา แต่เหตุผลที่ดีต่อตัวเองมาคัดง้างโดยทำเป็นแกล้งลืมความชั่วบัดซบที่ซ่อน อยู่อีกด้าน...แกนึกว่าฉันเป็นเด็กสามขวบเรอะ?...ความสุขที่แกได้รับมันพัง ทลายไปจนเกือบหมดเพราะนิสัยไม่รู้จักพอของตัวแกเองนั่นแหละ!!!...คุณน้าภพ สมัยหนุ่มๆถึงจะเจ้าชู้แต่เมื่อเทียบกันแล้วยังห่างไกลแกเป็นโยชน์เพราะ อย่างน้อยท่านก็รู้จักหยุดและมีผู้หญิงที่รักจริงๆ...อยากให้ฉันยอมรับงั้น ก็จงตอบมาว่าสำหรับแกเนี่ยผู้หญิงคนนั้นมีอยู่จริงหรือเปล่า?”
...คำถามนี้เจ้าหล่อนเคยถามผมไปแล้วเมื่อกลางวัน...ใช่...ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้หรอกนอกจาก...
“มั่นใจแน่นะ?”
“เธอคือผู้หญิงที่ผมรักที่สุด”
“เอ--...แต่ฟังจากเสียงทำไมดูเหมือนไม่ค่อยมั่นใจ?”
“ไม่จริงครับและตอนกลางวันที่ผมตอบไม่ได้เพราะมัวแต่กลัวตาของพี่”
“ศกุนตลาใช่มั้ย?”
“..................................................”
“งั้นบางทีฉันคงจะคิดมากเกินไปมั้ง?”
“?”
“ต่อให้ผู้หญิงพวกนั้นเต็มใจแต่ยังไงแกก็เป็นคนเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจเพราะการรักเดียวใจเดียวคือคุณสมบัติของผู้ชายที่ดี”
“พี่ศรเพทายก็ไม่ต่างจากผม”
“อะไรนะ?”
“ผมรู้มาว่าพี่ก็ชอบจีบคนอื่นไปทั่วแถมเป็นผู้หญิงเหมือนกันซะด้วย”
“...ใครบอกแก?”
“ก็แม่ของพี่ไง”
“แต่ ฉันมีคติส่วนตัวคือจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับคนมีเจ้าของเด็ดขาด...หากรู้ภายหลัง ต่อให้สวยน่ารักสักแค่ไหนก็จะตัดสัมพันธ์อย่างไม่ลังเลแต่แกคืออะไร?...แฟน คนอื่นก็เที่ยวยุ่งไปทั่วแม้กระทั่งเมียพ่อตัวเองยังไม่ยกเว้น...บอกคำเดียว ว่าเลวทรามที่สุด!!!...แกขึ้นชื่อว่ามีแฟนแต่ฉันยังไม่คบกับใครจริงจัง แล้วจะบอกเหมือนกันได้อย่างไร?...อ่ะพอเถอะๆ...ฉันไม่อยากไล่ต้อนแกให้จนมุม ไปมากกว่านี้...เกิดทะลึ่งคิดสั้นฆ่าตัวตายขึ้นมามันจะเป็นภาระคนอื่น”
“ผมไม่อ่อนแอขนาดนั้น”
“ดี--...อยู่ให้ฉันสนุกนานๆหน่อยไม่งั้นน่าเบื่อแย่...อ้อ!!...เหตุผลของน้องฝนวันนี้แกเห็นว่าไง?”
“...ถ้าเป็นเธอ...พี่คงจะวางใจได้”
(“เพราะ...ทุกคนจะมีแต่ความสบายใจไม่ว่าจะป้าเอ็มหรือพี่เซคไงคะ”
“อะไรนะ?”
“น่าสน...พี่ชักอยากจะรู้แล้ว”
“หนูฝนบอกหน่อยซิว่ามีประโยชน์ยังไง?”
“ฝนจะไม่ให้เกิดเรื่องที่ผิดต่อสัญญาของคุณยายค่ะ...บอลจะพาผู้หญิงอื่นมานอนค้างอ้างแรมไม่ได้”
“ถ้าอยู่ข้างนอกหรือกลับไปนอนที่บ้านนั้นล่ะ?”
“หนูจะไปลากคอกลับมาเอง”
“ได้ยินว่าไอ้หมอนี่มันแวบเก่งไม่ใช่เหรอ?...ต้องมีรอดหูรอดตาไปบ้าง”
“ฝนมีเพื่อนเยอะค่ะ...บอลไปไหนมาไหนไม่มีทางตกสำรวจ...พบอะไรเห็นอะไรพวกเขาจะรีบรายงานมาทันที”
“หา!?”
“เธอเงียบซะ!!”
“แล้วพี่เซคก็วางใจได้ว่าบอลจะไม่กล้าล้ำเส้นกับป้าเอ็มเพราะหนูกับพี่แคทอยู่ด้วย”
“................................................”
“จะว่ายังไงคะ?”
“................................................”
“................................................”
“ตกลง...จะไม่มาอยู่บ้านจัตุรัสชุมนุมก็ไม่มีปัญหาอะไร...เอาตามนี้นะคะคุณแม่เพื่อความสบายใจของทุกคน”
“...ก็ได้”)
“น้องฝนกล่อมฉันซะอยู่หมัด...ไม่มีอะไรจะเถียง”
“ก็ดีครับ...อื๋อ?”
“มีอะไร?”
“เปล่า...เปล่าครับ”
(เมื่อกี้มันเสียงอะไรวะ?)
“โอ้ยยยยยย”
“พี่...จะบอกผมหน่อยได้ไหมว่าตกลงแล้วพี่กำลังทำอะไรอยู่กันแน่?”
“อยาก...อยากรู้เหรอ?...หึๆ...รู้แล้วแกอาจจะยิ่งฟุ้งซ่านหนักกว่าเก่านะ”
“รึ...รึว่า...”
“คิดเอาเองเหอะ”
“เดี๋ยวก่อน!!”
“.................................................”
“อะไรของแม่คนนี้?”
...อีกสิบนาทีจะห้าทุ่มผมคุยกับพี่ศรเพทายเสร็จก็ลงไปข้างล่างเพราะได้ยินเสียงแปลกๆคล้ายว่ามีคนเดินอยู่ในบ้าน...
“เพื่อความสบายใจน่า--...แต่...แต่บรรยากาศมันชวนสยองยังไงก็ไม่รู้”
“.............................................”
“อย่าหลอกตัวเองสิไม่มีอะไรหรอกน่ะ!!!...เอ๊ะ?”
(ไฟในห้องน้ำ!?...ก็จำได้ว่าตอนหัวค่ำเราปิดแล้วนะ?)
“อื๋อ?”
“.............................................”
“ปิดแล้วนี่--...เอ้า!!”
“.............................................”
“เอ๋?”
...พอ หันหลังกลับไฟก็ติดขึ้นมาใหม่ทุกครั้ง!?...ผมพยายามคิดว่าสวิทซ์มันคงชำรุด ถึงได้เด้งขึ้นเอง...ผีเผออะไรไม่มีจริงเป็นแค่จินตนาการเท่านั้น...
“บ้านมือสองก็อย่างนี้แหละ...พรุ่งนี้เรียกช่างมาซ่อมก็สิ้นเรื่อง”
“.............................................”
“เอ้า!?...ก็อกน้ำเป็นห่-อะไรอีกวะ?...อย่ามาล้อเล่นนะโว้ย!!!”
“.............................................”
“ผ้าอุดซะเลย...นี่!!”
“.............................................”
“มันชักจะพิกลๆยังไงก็ไม่รู้...เฮ่ย?”
(ประตูบ้านเปิดอ้าซ่าเลย!?...เป็นไปไม่ได้ที่จะลืมใส่กลอนเพราะเราคือคนที่ทำด้วยตัวเองเมื่อช่วงหัวค่ำ!!!)
...เหตุการณ์ ประหลาดเช่นจู่ๆไฟห้องน้ำก็ติดขึ้นมาเองทั้งที่เพิ่งปิดสวิทซ์กับมือ,น้ำไหล ออกจากก๊อกในครัวโดยไม่มีใครไปแตะต้อง,กลอนประตูบ้านคลายล็อคเองอย่างไม่มี ปี่มีขลุ่ย...หากเป็นในหนังสยองขวัญที่เคยดูมันก็จะเป็นสัญญาณเตือนว่านี่ คือปรากฏการณ์ “ผีหลอกวิญญาณหลอน!!!!” หรือก็คือ “ผี” กำลังมาหลอกคุณแล้ว!!?...
“ป้าเอ็มก็จัดของให้เราไหว้เจ้าที่เจ้าทางกับบอกกล่าวแล้วนี่...ไม่มีร่องรอยการบุกรุกซะด้วย”
“คิก”
“ใคร...ใครน่ะ?”
“................................................”
“ฉันถามว่าใคร?”
“................................................”
“เสียง...ตะ...ตะ...ต้องเป็นเสียงลมพัดหน้าต่างแน่...ไม่มีปัญหา...ปิดมันซะ...ปิด”
(เพล้ง!!!)
“ว้ากกกกกกกกกกกก...ช่วยด้วยๆๆ...พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกช้างด้วย”
“...............................................”
“ไอ้เวรเอ๊ย!?...ตกใจหมดที่แท้ก็แก้วหล่นจากโต๊ะ...เฮ้ย!!!”
...ใคร ก็ได้ช่วยบอกทีว่าสิ่งที่เห็นอยู่ในขณะนี้มันเป็นภาพลวงตา!!!!!!... นะ...นี่...นี่กู...กู...กูกำลังเจอ...อะไร?...ผู้หญิง...ผู้หญิงผมยาวใบ หน้าเละเทะมีเลือดไหลออกจากนัยน์ตา,จมูกกับปาก!!!?...
“...............................................”
“...............................................”
“ช่วยด้วยยยยยยยยยยย~~...ผีหลอก!!!!”
“...............................................”
“เปิด...เปิดสิวะ...โธ่ว้อย!!!”
“...............................................”
“พะ...พังออกไปเลย!!!!...ว้ากกกกกกกก--”
“ว้าย!!...อะไรน่ะ?”
“ฝน!!!”
“เกิดอะไรเหรอ?...อุ๊ย!?”
...ผม ตัดสินใจขั้นเด็ดขาดด้วยการยกตีนถีบประตู...ไม่รู้ว่าเรี่ยวแรงมันผุดขึ้นมา จากไหนถีบผลัวะเดียวเท่านั้นและร่างของผมก็ถลำออกไปข้างนอก...
“บะ...บ้านนี้มีผี!!...ฉะ...ฉันเพิ่งจะเจอเมื่อกี้!!!...ฉันโดนผีหลอกโว้ยยยยยยยยยยยยยย~~”
“จะเป็นไปได้ยังไง?”
“จริงๆ...ผะ...ผู้หญิงยืนอยู่ในห้องรับแขก...หน้าตาเละเทะแถมมีเลือดเต็มไปหมดเลยด้วย”
“ไม่เห็นมีใครเลย?”
“ผมไม่โกหกพี่แคทนะ!!...บ้านหลังนี้มีผีแน่ๆ...จู่ๆหลอดไฟก็ติดขึ้นเองน้ำไหลจากก็อกเองแถมกลอนประตูก็เปิดเองด้วยครับ!!!”
“...............................................”
“...............................................”
“พี่จะเข้าไปดู...รอกับฝนที่นี่”
“...............................................”
“กลัวมากเลยเหรอ?”
“โอ๊ะ!!...ฉะ...ฉันขอโทษ!!!”
“แหม~~...ไม่ต้องผละเร็วขนาดนั้นก็ได้!!”
...ผม พังประตูออกมาได้ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่พี่แคทและฝนมาถึงซึ่งไม่รู้ว่าพวก เธอมาทำอะไรเอาเวลาป่านนี้แต่ที่แน่ๆผมกอดฝนเข้าไปซะเต็มรักเลย...
(ช่วยไม่ได้ก็คนมันกลัวนี่หว่า!!!!)
“บอลไม่เหมาะที่จะอยู่บ้านหลังใหญ่นี้เพียงคนเดียวจริงๆด้วย...ฝนมาแล้ว!!”
“เห?”
“ฝนกับเจ๊จะมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไปจ้ะ”
“ไหง...ถึงเร่งด่วนนัก?”
“อือ--...ที่จริงก็จะรออีกสองสามวันน่ะนะแต่พอคิดอีกที...เค้าอยากมาดูแลตัวเองเร็วๆ”
“...เป็นเพราะ...”
“ไม่เกี่ยวกับพี่เซคหรอก”
“พี่แคท...”
“ทุกอย่างปกติ...เธอคงตาฝาดไป”
“ไม่...ไม่จริง!!!...เมื่อกี้ผมเห็นผีตัวเป็นๆเต็มสองตาเลยนะแล้ว...แล้วมันหายไปไหนเล่า?”
“เลิกกลัวในสิ่งที่ไม่มีจริงได้แล้ว...ฉันกับฝนมาอยู่ด้วยยังจะมีอะไรต้องกังวลอีก?”
“แต่...”
“พี่ตรวจสอบทุกอย่างแล้ว...ก็อกน้ำก็ไม่ได้ชำรุดจะมีแต่ประตูหน้าบ้านนี่แหละที่เจ้าของเขาทำเอง”
“.............................................”
...พี่แคทเดินผ่านผมไปหยิบกระเป๋าสองใบเข้ามาวางที่โซฟารับแขกส่วนฝนขอตัวเข้าห้องน้ำ...
“ยังไม่ได้เอาของมาเยอะนักหรอกแต่จะค่อยๆทยอยขนทีหลัง”
“...สาว่ายังไงบ้างครับ?”
“ก็ไม่พูดอะไรมากแค่บอกว่าช่วยดูแลบอลให้ด้วย”
“.............................................”
“ปกติจริงๆด้วย...ไม่มีอะไรๆ...ผีลองกล้าโผล่มาสิฝนจะไล่เตะให้กลิ้งลงหลุมไม่ทันเชียว...นะเจ๊?”
“.............................................”
...ค่อยยังชั่ว...มีสองคนนี้มาอยู่เป็นเพื่อนผมก็สบายใจขึ้นมามากเลย...
“ขึ้นชั้นสองไปทางซ้ายมีห้องว่าง...เธอกับพี่แคทก็นอนที่นั่นล่ะกัน”
“มีเตียงป่ะ?”
“ยังไม่มีแต่ทำความสะอาดแล้ว...เอ่อ...”
“เค้ารู้ว่าใครมาทำความสะอาดน่าแต่คืนนี้จะไม่นอนห้องนั้น”
“เบาะนอนก็มี”
“ไม่เอา”
“แล้วเธออยากจะนอนที่ไหน?”
“ฮี่!!”
...................................................................................................................................

“หึๆ...ไม่รู้มาก่อนนะเนี่ยว่าเจ้านั่นมันกลัวผีขึ้นสมอง...ทำดีมาก”
“แต่ดิฉันยังอ่อนหัดเจ้าค่ะ...หากเป็นคุณหนู...”
“ไม่ๆๆ...แค่ นี้ฉันก็สะใจแล้วส่วนน้องแคทน่ะสบายใจได้...รับรองไม่พูดหรอกเพราะเธอรู้ เหตุผลของม่อนว่าที่ทำไปก็เพื่อเอาคืนไอ้คนที่กล้าเสียมารยาทกับฉัน...ทั้ง ผลักไสทั้งปาสมุดทิ้งต่อหน้าก็สมควรที่ม่อนจะโมโหละ”
“คุณหมอ”
“จ๊ะ?”
“เปิดไฟเขียวให้สักทีสิคะ”
“แค่นี้ก่อนนะไหม...ฝากดูม่อนด้วย”
“วา~~...กางเกงในแบบผูกเชือกซะด้วย”
“เธอนี่...มือเบาจัง...ถึงว่าเวลาฉีดยาคนไข้ถึงชมว่าแทบจะไม่เจ็บเลย”
“งั้นหรือคะ?”
“จ้า!!”
“เหลือแค่ยกทรงนะคะ”
“ขอบใจที่เมื่อกี้ช่วยถ่ายรูปให้”
“ส่งไปให้...ผู้ชายหรือเปล่าคะ?”
“อื้อ!”
“คนรัก?”
“บ้า!!...ใช่ซะที่ไหน?...คนที่หมอเกลียดต่างหาก”
“?”
“อย่าสนใจเลย...ว่าแต่เธออยากได้อะไรตอบแทนล่ะจ๊ะ?”
“ขอแชะรูปหมอสักรูปนะคะ...สัญญาเลยค่ะว่าจะเก็บไว้อย่างดีไม่ให้ใครดูแน่รับรองค่ะ”
“เอางี้!...หมอจะใส่ไอ้นี่”
“หน้ากากแฟนซี?”
“จะให้ถ่ายก็ได้แต่หลังจากที่พิมพ์เลียจนหมอเสร็จ...โอเค?”
“แล้วจะต้องเลียให้พิมพ์ด้วยนะคะ”
“ไม่พลาดแน่นอน”
“ถ่างขาออกอีกนิดนึงค่ะ”
“อืมมมมมมมมมมมม...ลิ...ลิ้นเธอไวจัง...อู๊ยยยยยยยยยยยยย...สมกับที่หมอแอบเล็งเธอไว้”
“พิมพ์ก็ดีใจค่ะที่คุณหมอจับตามอง”
“โอ้ว!!...สะ...เสียวจังเลยตรงนั้น...อือออออออออ...แล้ว...แล้วทำไมพิมพ์ถึงไม่คบผู้ชาย?...อึ๊ยยยยยยยยย”
“เมื่อก่อนก็เคยคบๆบ้างนะคะแต่ปัจจุบันเบื่อแล้ว...ขออยู่เป็นโสดไม่แคร์ใครไปเรื่อยๆดีกว่า”
“ฮิๆๆ...คะ...ความคิดเราสองคนนี่ไปด้วยกันได้นะจ๊ะ...อือออออออออออ...รับรองคืนนี้คุยกันยาวแน่”
“ค่ะคุณหมอ”
...ที่ ห้องสูทของโรงแรมแห่งหนึ่ง...ศัลยแพทย์สาวในสภาพเปลือยเปล่าสวมหน้ากากแฟนซี สีแดงสดกึ่งนั่งกึ่งนอนกับแหงนหน้ามองเพดานและเงยศีรษะไปข้างหลังที่เป็น หน้าต่างพลางเอ่ยเบาๆว่า...
“คืนนี้พระจันทร์สวยมาก...”
......................................................................................................................................

...รุ่งขึ้นเวลาเจ็ดโมงเช้า...

“อา--...ช่างเป็นอะไรที่นุ่มเนียนและก็หอมเหลือเกิน”
“...............................................”
“หน้าอกสวยมาก...หัวนมก็ชูชัน...อื๋อ?”
“...............................................”
“เฮ้ย!!?...จุกใครวะเนี่ย?”
“หืมมมม~~~”
“เธอ!!...ทำไมเธอ?”
(ฝน มานอนหลับอยู่ข้างๆเราได้ยังไงกัน!?...แถม...แถมใส่เสื้อนอนไม่ติดกระดุม เห็นหัวนมวับๆแวมๆและท่อนล่างก็นุ่งกางเกงในแค่ตัวเดียว!!!)
“ลืมเหรอที่รักจ๋า~~”
“อย่าเรียกแบบนั้นสิ...เธอ...”
“ก็เมื่อคืนเค้าบอกตัวเองอยู่ใช่มั้ย?”
“!?”
(“หะ...ห้องของฉัน?...เป็นไปไม่ได้หรอก!!”
“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้...เตียงก็ออกจะกว้างตัวเองนอนคนเดียวมันขี้โกงนะ”
“ถามพี่เธอซะก่อนเถอะว่ายอมหรือเปล่า?”
“...มีกุญแจห้องคุณป้าไหม?”
“ไม่มีครับ...ท่านจะให้ผมไว้ทำไมล่ะ?”
“...งั้นหรือ?”
“อย่ารบกวนป้าเอ็มเลยพี่”
“งั้นเราก็ไปนอนห้องตรงข้ามสิ”
“ไม่เอา!...หนูจะนอนห้องนี้”
“ฝน!!”
“พี่...บอลเพิ่งโดนผีหลอกมานะคะเพราะงั้นเขาต้องกลัวอยู่แน่...หากไม่มีหนูอยู่ด้วยแล้วเกิดเหตุอะไรขึ้นมายังจะมีหน้าไปบอกสาได้เหรอ?”
“เอาสามาอ้างอีกแล้ว...เหตุผลก็ฟังไม่ขึ้น...ไม่ได้!!”
“ถ้าเจ๊กังวลนักงั้นก็คอยอยู่เป็นกันชนสิจ๊ะ”
“..............................................”
“เดี๋ยวก่อนๆ...จะถามกันสักคำบ้างมั้ยเนี่ยว่า...”
“ก็ได้...หากฉันยังไม่เห็นด้วยต่อไปมีหวังคืนนี้ไม่ได้นอนพักผ่อนกันพอดี”
“เฮ่!!”
“เธอน่ะ...”
“ครับ!...จะให้ผมนอนที่พื้นหรือ?”
“บอลนอนริมฝั่งนี้แล้วพี่จะนอนตรงกลางเอง”
“อ๋า!?...เจ๊ขี้โกง!!”
“เงียบนะ!!...ฉันไม่มีเจตนาอื่นแอบแฝงอย่างที่เธอเข้าใจเลยสักนิด...ยอมทำตามที่ขอแล้วเพราะงั้นอย่าพูดมากอีก!!!”
“อือ~~”)
“แล้วพี่แคทไปไหน?”
“ทำกิจวัตรตอนเช้าอยู่ล่ะมั้ง?”
(หมายถึงซ้อมฟันดาบน่ะรึ?...ก็ไหนว่าถูกอานิภายึดไปแล้วไง?)
“เค้าพึ่งจะได้นอนข้างๆตัวเองก็ตอนที่เจ๊ตื่นแล้ว”
“ชะ...ช่วงที่หลับฉันได้เผลอทำอะไรเธอไปบ้างหรือเปล่า?”
“เยอะแยะ!!”
“ห๊า!?”
“ที่สำคัญก็คือตัวเองนอนซบอกเค้า~~”
“มะ...ไม่จริง!!”
“จริง!!”
“ไม่เชื่อ!!!”
“เชื่อดิ!”
“อุ!...มีหวังโดนพี่แคทยำเละแน่!!!”
“ก็อย่าพูดออกไปซี่!!...เป็นความลับของเราสองคน...ฮิๆๆ...เดี๋ยวจะลงไปทำอาหารเช้าให้นะ”
...แค่คืนแรกก็เกิดเหตุมหัศจรรย์ขึ้นเสียแล้ว!?...ผมเดินใจลอยลงมาข้างล่างจึงแทบไม่รู้ตัวว่าถึงหน้าห้องน้ำ...
“เฮ้อ!!...ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นบ้างล่ะนี่?...อายุเพิ่งแค่ 19 แต่มันถึงเวลาต้องถอดเขี้ยวเล็บซะแล้วรึ?”
“หากมันเป็นแบบนั้นได้ฉันจะขอแสดงความยินดีจากใจจริงเลย”
“พี่แคท!?”
...นี่ก็อะไรอีก?...สาวเจ้านุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวมายืนอยู่ข้างหลังโดยที่ผมไม่ทันรู้ตัวและในมือขวาถือดาบคงโมเคียวเมด้วย...
(ตกลงมันยังอยู่ใช่มั้ยเนี่ย!?)
“อะไร?”
“.................................................”
“.................................................”
“พะ...เพราะสารรูปของพี่นั่นแหละที่จะทำให้ผมฟุ้งซ่าน”
“...แข็งแล้วเหรอ?”
“อึย!!”
“พี่เข้าใจว่าเธอกำลังหื่นแต่เมื่อคืนเพิ่งตกใจจนขวัญหนีมานะ...มันจะไม่เกินไปหน่อยหรือ?”
“ถ้าเปรียบกันแล้วผมว่าพี่เวลานี้น่ากลัวกว่าผีอีก”
“หากฉันคิดจะใช้ไอ้นี่จิ้มหลังเธอจริงๆก็ไม่มีทางพลาด”
“ใช่สิ!!...ก็พี่โกรธเกลียดผมมากนี่”
“ถูกต้อง...ฉันทั้งโกรธทั้งเกลียดและก็ผิดหวังในตัวเธอมากแต่ถ้าลองนึกถึงอนาคตที่เธอจะต้องเผชิญแล้วฉันก็เปลี่ยนเป็นสงสารทันที”
“สงสาร?”
“ในเมื่ออีกฝ่ายคือพี่เซคแล้ว...โทสะของฉันวันนั้นก็กลายเป็นของเด็กน้อยไปเลย”
“พี่ แคทไม่ต้องมาทำเป็นห่วงใยหรือเวทนาอะไรผม...เชิญไปเข้าพวกกับยัยหมอบ้าอำนาจ แล้วก็รุมกระทืบผมให้จมดินเถอะ...แบบนี้มันคงจะสะใจคอซาดิสต์อย่างพวกพี่มาก ล่ะกระมัง?”
“บอล!!!”
“จะทำไม?”
“ปากพาจนนัก!...ด่าพี่ๆยังทนได้แต่กับพี่เซคนั้นไม่สมควรอย่างยิ่ง!!”
“ช่างเคารพยกย่องกันดีเหลือเกิน...หึ!!...เป็นเทวดานางฟ้าเรอะถึงด่าว่าไม่ได้?”
“...จะเอาอย่างนี้จริงๆหรือ?”
“?”
“พบกันครั้งแรกพี่เซคก็ประกาศตัวชัดเจนว่าเป็นศัตรูกับเธอแต่เธอก็ยังคิดจะผลักพี่ให้กลายเป็นศัตรูอีกคนใช่ไหม?”
“...............................................”
.................................................................................................................

...ตัวอย่างในตอนหน้า...

“บอลจะไปมีผู้หญิงกี่คนพี่เซคไม่สนใจหรอกแต่อย่ามายุ่งกับแม่ของเธอเท่านั้นและนั่นคือสิ่งที่เราต้องป้องกันไม่ให้มันเกิดขึ้น”
“หนูถามจริงๆเลยนะ...พี่สงสัยบอลใช่มั้ย?”
“...ทุกขณะจิต”
............................................................
“คนที่พี่เซคเกลียดจะไม่มีวันได้เกิดอีก...ต่อให้มีตำแหน่งใหญ่หรือรู้จักคุ้นเคยสักแค่ไหนแต่เธอก็จะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น”
............................................................
“นายหญิงสั่งให้ศิมาบอกว่าถึงเวลาที่นายท่านจะต้องทำหน้าที่ผู้นำรุ่นที่สามแล้วค่ะ”
“ให้ไปพบกับคนๆนี้?”
“พูดง่ายๆก็คือไปแนะนำตัวให้เขารู้จักน่ะค่ะ”
............................................................
.................................................................................................................

...ตอนนี้นายบอลกำลังอยู่ในช่วงดวงตกจึงแห้งแล้งสาวๆเหมือนอากาศเดือนเมษาครับ...ตอนหน้าคงจะต้องงัดเอาความทรงจำเก่าๆมาใช้...