ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต
ตอนที่ 67 “พบกันอีกครั้งที่แดนดินถิ่นพยัคฆ์!?”
“ผมรู้แล้วว่าทำไมวิถึงให้อยู่ที่นี่ได้”
“...เพราะเขากลับบ้านช่วงสิ้นปีกันหมด”
“เงียบมากนะครับ”
“ก็ดีแล้วนี่”
“แต่พรุ่งนี้วิก็จะไปบ้าน...”
“คิดถึงลูกน่ะจ้ะ”
“แล้วแฟนล่ะครับ?”
“...เจอกันที่บ้าน...ที่กลับนี่เพราะอยากเจอลูกเท่านั้นหรอกแต่เมื่อกี้ที่เคย์พูดว่าบอลรู้เรื่อง...”
“ครับแต่เขาสัญญาว่าจะไม่บอกใคร...ผมคบกับบอลมานานจนรู้ว่าเป็นคนแบบไหน”
“วิก็รู้เพราะสอนหนังสืออยู่...บอลเป็นคนที่ใช้ได้”
“เจ้านี่จะมีเสียก็แค่เรื่องผู้หญิงเท่านั้นครับ”
“ปกติวิสัยของผู้ชาย...หากเคย์ยืนยันแบบนั้นวิก็ไม่มีอะไรจะพูด...แล้วบอลคิดยังไงกับเรื่องของเราเหรอ?”
“เขาตกใจมากนะครับ...ซักใหญ่เลยว่ามันเป็นไงมาไง”
“...ก็แน่ละ!!!...นี่มันเป็นความสัมพันธ์ต้องห้าม...อย่างเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นแล้วเคย์เรียกชื่อวิเฉยๆน่ะมีปัญหาแน่”
“วิครับ”
“หือ?”
“ผมว่าบอลก็ชักจะยังไงๆกับลูกพี่ลูกน้องของเขา”
“หา!?”
“โดยเฉพาะกับน้องฝน...เห็นหมู่นี้ชอบควงแขนเดินไปไหนมาไหนกันบ่อยๆและวันที่ผมกับเพื่อนไปกินเหล้าที่บ้านน้องฝนก็นั่งไม่ยอมห่างบอลเลย”
“...แค่นั้นมันยังไม่พอที่จะฟันธงนะ”
“คือบรรยากาศมันให้ยังไงไม่รู้แต่ผมอาจจะคิดมากไปเองก็ได้มั้ง?”
“สมมติถ้าเคย์เป็นบอลและมีลูกพี่ลูกน้องน่ารักอย่างนั้น...เคย์จะอดใจไม่คิดอะไรได้ไหม?”
“.................................................”
“วิถามในฐานะที่เคย์ก็เป็นผู้ชายและเป็นเพื่อนสนิทของบอล...ลงว่าอาศัยอยู่ด้วยกันเห็นหน้ากันทุกวันๆ...เคย์จะทำนิ่งเฉยเป็นทองไม่รู้ร้อนได้หรือเปล่า?”
“ไม่ครับ!!!...ขอสาบานว่าผมทำไม่ได้แน่นอนก็น้องฝนกับพี่แคทออกจะสวยน่ารักเหลือเกิน”
“ใช่ไหมเล่า?”
“เมื่อวานผมโทรไปหาบอกจะอยู่ตั้งอาทิตย์นึง...เอ้อ!!...บอลยังมีลูกพี่ลูกน้องคนอื่นอีกนะครับ”
“...เหรอ?”
“วิ...วิเซ็นเซ่ย์(อาจารย์วิ)!!”
“ใครน่ะครับ!?”
“ชู่ว!!”
“อยู่เรอะ...เปล่าค๊า?”
“สำเนียงแปร่งๆแบบนี้...คงจัง”
“อาจารย์ซาโตมิ
โคดามะ!?”
“อยู่ในนี้นะเคย์”
“................................................”
“มีอะไรเหรอ?”
“คอนบังวะ(สวัสดีตอนเย็น,กลางคืน)!!...อุ๊ย!?...นุ่งผ้าเช็ดตัว...วิกำลังอาบน้ำรึ?”
“เปล่าๆ...แล้วมีอะไรล่ะ?”
“เอาของที่วิฝากซื้อมาส่งจ้า!!...ชุดชั้นในสุดเซ็กส์ซี่จากนิปปอน”
“ว๊า!...น่ารักจัง~~”
“ฮืม~~...เธออยู่กับครายน่ะ?”
“...ไม่มี”
“อุโซว(โกหก)!!!...ง้านคืนนี้ก็ใช้ซ้าเลยมะ?...ฮิๆ...รับรองเขาต้องตาค้าง”
“คงจัง!?”
“ไดโจบุๆ(ไม่เป็นไรๆ)...ฉันม่ายขายเพื่อนรักหรอก...เขาเป็นครายจ๊ะ?”
“เธอนี่นะ!”
“คายออกมาซ้าดีๆ”
“...ลูกศิษย์ของฉันเอง”
“โอ่ยๆๆ...จะมีชู้ทั้งทีดันคว้าคนใกล้ตัว...ที่นี่เขาเรียกอาไรน๊า?”
“สมภารกินไก่วัดย่ะ!!”
“น่านแหละๆ--”
“ทำพูดดี~~...ฉันรู้นะว่าคงจังก็แอบคั่วลูกศิษย์เหมือนกัน”
“จิ๊!!...ฉันไร้ปัญหาเพราะยางโสดจ้า~~...อ๊ะ!...ต้องรีบไปธุระละ”
“ธุระอาไร้!!...บอกมาตรงๆ”
“ก็...มีนัดติวพิเศษเหมือนเธอแหละ”
“ถึงว่าไม่ยอมกลับญี่ปุ่น?”
“ไปล่ะ...อย่าเข้มงวดกับลูกศิษย์เกินไปนะจ๊ะเดี๋ยวเขาจาทำคะแนนไม่ดี...วันหลังแนะนำให้รู้จักมั่ง”
“มีฉันคอยติวอยู่ข้างๆทั้งคืนรับรองไม่มีพลาดย่ะ!!”
“นี่จาเล่นทั้งคืนเลยเรอะ?”
“ไปซะทีเถอะย่ะหล่อน!!”
“ฮะๆๆ...จา!!...มาตาเน~~(บาย...แล้วเจอกันใหม่)”
“..................................................”
“ไม่อยากจะเชื่อ!?...อาจารย์ซาโตมิก็มีหนุ่มนักศึกษาเหมือนกัน”
“มีสิ...คนนี้เขาชอบหว่านเสน่ห์ส่งตาหวานใส่ผู้ชายซะด้วย...ยิ่งอาจารย์ผู้ชายน่ะหัวงูกันตั้งแต่หัวดำยันหัวหงอก”
“แล้วเอาอะไรมาให้วิ?”
“ชุดชั้นใน...นี่ไง”
“โอ้โหมันโป๊มากเลยครับ!!!...ตรงเป้านี่อะไรกันเนี่ย?”
“ซื้อมาใส่ให้เธอดูโดยเฉพาะจ้ะ”
“ใส่เลยๆ”
“...เอางั้นเหรอ?”
“เต้นให้ดูด้วยครับ”
“บ้าน่ะ!...ให้แก้ผ้าแล้วเต้นยักย้ายส่ายสะโพกเนี่ย...วิไม่ใช่ดาวโป๊ดาวยั่วแถวพัฒน์พงศ์สักหน่อย”
“แต่วันก่อนที่วิร่อนเอวส่ายสะโพกกระดกก้นดึ๊กๆนั่นเหมือนมืออาชีพเลย”
“ลามก!!...น่าอายจะตาย~~”
“นะๆๆ...เห็นแล้วมันคึกดี”
“ก็ได้...ถ้าวิใส่กับเต้นให้ดูแล้วเคย์จะต้องค้างที่นี่”
“ตกลงทันทีครับ!!!...แหม่~~...ผมนี่ช่างเป็นลูกศิษย์ที่โชคดีซะจริงๆ”
“เคย์”
“?”
“สรุป...คนที่รู้เรื่องของเราแน่นอนก็มีบอลกับโคดามะจัง...ต้องพอแค่นี้แล้วนะจะให้คนอื่นรู้อีกไม่ได้”
“เข้าใจครับ”
“...ความรักต้องห้ามระหว่างลูกพี่ลูกน้องอย่างงั้นหรือ?...ถ้ามันเป็นความจริงและบอลไม่จัดการให้ดีๆจะมีปัญหามากทีเดียว”
“ที่พี่แคทปฏิเสธไม่คบกับผมหรือผู้ชายคนไหนเลยก็คงจะเพราะสาเหตุนี้”
“ยังเร็วไปที่จะด่วนสรุปแบบนั้น...บางทีที่สุรีย์พรรณไม่ชอบผู้ชายอาจเพราะเธอนิยมผู้หญิงด้วยกันก็ได้”
“พี่แคทเป็นเลสเปี้ยนเหรอครับ?”
“ไม่รู้...วิก็เดาเอา”
“แหม!!...ผู้หญิงด้วยกันมันจะสนุกได้สักแค่ไหนเชียว?”
“แต่สำหรับสุรีย์พรรณ...วิแน่ใจได้อยู่อย่างหนึ่งว่าต้องใช่แน่”
“อะไรหรือจ๊ะ?”
“ผู้หญิงที่เงียบขรึมเย็นชาส่วนมากมักจะมีความต้องการทางเพศสูงและสุรีย์พรรณก็คือผู้หญิงลักษณะนั้น”
...................................................................................................................................
“เจ้าเซค...ข้อเสนอของเจ้าก็นับว่ามีน้ำหนักแต่มันจะไม่หนักหนาเกินไปหน่อยเหรอ?”
“คุณตาไม่เชื่อมั่นในตัวหลานชายหรือคะ?”
“แต่ข้าเพิ่งจะพบเจ้าบอลอีกครั้งก็วันนี้เอง...ความตั้งใจนั้นของมันคือการเสแสร้งหรือเปล่าก็ยังไม่รู้”
“งั้นใช้วิธีของหนูพิสูจน์สิคะ”
“แต่จู่ๆจะให้เปลี่ยนนี่...ถึงเป็นข้าก็ต้องขอความเห็นจากทุกๆคนซะก่อน”
“คุณตาคะ...วิธีเดิมจะนำมาซึ่งความแตกแยกในหมู่พี่น้องอย่างไม่ต้องสงสัยเพราะพวกเรามีกันถึง
8 คนฉะนั้นความคิดเห็นก็ย่อมมีหลากหลายค่ะ”
“แต่ข้าว่าหากเปลี่ยนไปใช้วิธีที่เจ้าเสนอมาโอกาสของมันคงแทบจะกลายเป็นศูนย์...”
“ไม่ค่ะไม่!...ถ้าเอกคเชนทร์มีคุณธรรมความดีอยู่ในตัวจริงๆเขาจะต้องทำสำเร็จอย่างแน่นอน...หนูไม่เป็นพวกขี้แพ้ชวนตีหรอกค่ะ”
“การสรรหาผู้นำคนใหม่แม่เอ็มกับน้าๆของเจ้าช่วยกันคิดวิธีแต่การลงคะแนนเป็นหน้าที่ของพวกเจ้าทั้งแปดคน...เจ้าบอลน่าจะมีสามเสียงอยู่ในมือแน่ๆคือของตัวมันและจากเจ้าอ๋อมกับเจ้าป้อมซึ่งก็ยังไม่พอ”
“จบเห่ค่ะ”
“นั่นแหละ!!...ข้าถึงบอกว่าวิธีนี้น่ะมันก็ไม่ต่างอะไรกับการขุดหลุมกลบฝังเจ้าบอลทั้งเป็นนี่เอง”
“เอ๋!...คุณตาอย่าเพิ่งมองหนูเป็นตัวร้ายกาจสิคะ...ที่หนูทำไปทั้งหมดก็เพื่อน้องๆและไม่อยากให้เกิดความคลางแคลงใจกันในภายหลัง”
“อ่า--...ในเมื่อเจ้ายืนยันแบบนี้ข้าก็จะรับไว้พิจารณาล่ะกันแต่อย่าเพิ่งไปบอกใครนะ...มีแค่เจ้ากับข้าสองคนที่รู้กันก่อน”
“งั้นหนูขอตัวค่ะ”
“อืม--...เปลี่ยนวิธีเป็นให้ลูกพี่ลูกน้องทั้งเจ็ดยอมรับในตัวเจ้าบอล...มันจะมีหนทางสำเร็จได้แน่หรือ?...แต่ว่ากันตรงๆข้อเสนอของเจ้าเซคก็มีเหตุผลไม่น้อยเพราะหากเจ้าบอลทำได้ต่อไปก็จะไม่มีปัญหาจากลูกพี่ลูกน้องคนอื่นในอนาคต...โฮ่ย!!!...ข้าจะทำยังไงดี?...เจ้าเอ้ก็ดันออกไปทำธุระช่วงอีตอนอยากจะเจอตัวซะอีก”
“ตา!!...พ่อสนเขารออยู่ข้างล่างแน่ะ”
“เออรู้แล้วๆ...อือ--...ยังมีเจ้าม่อนอีกคนที่มักจะให้คำปรึกษาดีๆกับข้าได้แต่ก็ไม่รู้ว่ามันหายไปไหน...จะกลับมาฉลองปีใหม่หรือเปล่า?”
.................................................................................................................................
“หนูอ๋อมไม่ลงมากินข้าวอีกเหรอ?”
“เธอบอกว่ายังไม่หิวครับ”
...แต่ผมว่าอ๋อมไม่อยากร่วมโต๊ะกับสาต่างหากและป้าเอ็มก็อยู่ด้วยเลยไม่มีโอกาสจะปรับความเข้าใจ...ยังน่า!!!...มันต้องมีจังหวะเหมาะจนได้...
“พี่อิ่มแล้ว?”
“อื้อ!!...เดี๋ยวจะไปที่บ้านคุณพ่อ...ภพก็ไปด้วยนะท่านอยากเจอ”
“ผมมีของจะไปฝากพอดีครับ”
“ฉันจะไปแต่งตัวรอ...อย่ามัวชักช้า”
“กวางก็อยากไปไหว้คุณพ่อกับคุณแม่เหมือนกัน”
“เอาไว้พรุ่งนี้ดีกว่านะ...ผมขี้เกียจฟังพี่เอ็มบ่น”
“ศรีจะพาอ้อยไปด้วยค่ะ...ไปกันหลายๆคน”
“ก็ดีเหมือนกัน”
“บอลไม่ต้องเดี๋ยวฝนเก็บเอง”
“งั้นฉันยกไอ้นี่ขึ้นไปให้อ๋อมก่อน”
...ผมเพิ่งได้ความรู้ใหม่ว่าอ๋อมชอบกินเนื้อย่างมากๆไม่ว่าจะหมูหรือวัวซึ่งมันก็เป็นความจริง...
(เคี้ยวกร้วมๆเลยวุ้ย!?)
“ที่หยาดฝนทำก็ไม่เลวแต่ฉันย่างได้หอมอร่อยกว่านี้อีก”
“งั้นย่างให้ฉันกินบ้างสิ”
“แน่นอน!!...พรุ่งนี้ขึ้นเขาไปกับพวกฉันเลย”
“ไหงต้องบนเขาด้วยล่ะ?”
“มันได้บรรยากาศไงเล่า!”
“คืนนี้...เธอนอนห้องป้าเอ็มใช่มั้ย?”
“อะไรวะยังไม่ทันแก่เลยลืมซะแล้ว!?...ฉันบอกจะนอนข้างเตียงนายต่างหาก”
“บ้าสิ!?”
“ไม่บ้าละ!!...ฉันจะคอยดักตะปบพวกแมวตัวเมียขี้ขโมยที่จ้องมาฉกปลาย่าง”
(เปรียบเราเป็นปลาย่างซะงั้นแล้วฝนจะว่ายังไงกันล่ะเนี่ย?)
“เอ่อ--...ฟังฉันนะอ๋อม...ขืนทำอย่างที่พูดมีหวังทุกคนเข้าใจเราสองคนผิดแน่ๆ”
“ฉันสนใจแต่นายคนเดียวเท่านั้น...ใครจะเข้าใจผิดรึถูกยังไงก็ช่างหัวบิดามัน!!”
“................................................”
“ยืมผ้าเช็ดตัวหน่อย...จะอาบน้ำ”
“เฮ้ย!?”
“ก็ฉันมาตัวเปล่าได้ขนเสื้อผ้าอะไรมาซะที่ไหน?”
“มันไม่ค่อยดีมั้ง?...ผู้หญิงมาใช้ของผู้ชายมันจะ...”
“มัวคิดเล็กคิดน้อยอยู่ได้...เอามานี่!!”
“นั่นผ้าเช็ดตัวบอล...พี่อ๋อมทำอะไรน่ะ?”
“ถามโง่ๆ...ฉันก็จะยืมผ้าเช็ดตัวบอลอาบน้ำน่ะสิ”
“ฝนจะให้ยืมก็ได้”
“ไม่เอา!!”
“ถือวิสาสะเอาของๆบอลไปใช้มันถูกต้องหรือแล้วที่นอนข้างเตียงนั่นมันอะไร?...อย่าบอกนะว่าพี่จะนอนในห้องบอล?”
“เออ!!...ฉันจะนอนที่นี่”
“ไม่ได้นะ!!!...พี่ต้องไปนอนที่ห้องป้าเอ็มต่างหาก”
“ถือดียังไงมาสั่งฉันๆจะนอนที่ไหนมันก็ไม่ไปหนักบนหัวเธอ”
“งั้นพี่ได้มีปัญหากับฝนแน่!!!”
“โอ้ดีซี่~~...ได้ยืดเส้นยืดสายหลังกินข้าวก็ไม่เลว”
“นั่นแน่!!...ปล่อยให้คลาดสายตาไม่ได้เลย”
“โอ้ยแม่!!...ฉันเจ็บ~~”
“ลืมที่แม่สอนไว้หมดแล้วหรือไง?”
“เปล่าลืมๆ...ว๊า!!”
“หึ”
“หยาดฝน!!...แกล้งขัดขาฉันเรอะ?...อยากฟาดปากกันนักก็เข้ามาสิวะ!!!”
“พี่เดินมาชนขาหนูเองล่ะไม่ว่า”
“โกหก!!”
“ไปเร็วๆ”
“แต่ว่าแม่!...ยัยนี่มัน...ยัยเด็กเมื่อวานซืนนี่?...ปัทโธ่ว้อย!!”
“เบ้~~”
“แก!!!”
...อ๋อมสุดจะเคืองที่โดน
“แหย่หนวดเสือ” จึงร้องด่าเสียงลั่นห้องพลางชูนิ้วกลางใส่ญาติสาวผู้น้องขณะถูกผู้เป็นแม่ทั้งฉุดทั้งดึงออกไปนอกห้อง...สงสัยไอ้ที่ผมหวั่นๆไว้มันทำท่าจะเกิดขึ้นจริงและอาจมีสิทธิ์ข่มตานอนหลับไม่สนิทตลอดคืนอีกด้วยมั้ง!?...
“ฮึ!...นึกว่าที่นี่คือบ้านตัวเองเรอะ?...จะกร่างไปหน่อยละ!!”
“อ๋อมไม่ยอมแค่นี้แน่”
“ถึงกับจะให้ยืมผ้าเช็ดตัว...สนิทสนมกันจังนะ?”
“อ้าว!...แล้วเธอมางอนอะไรฉันอีกเนี่ย?”
“เปล่างอนสักหน่อย~~”
“เหอๆ”
“ตัวเองอ่ะ!!”
...ฝนโผเข้ามากอดพลางพูดตัดพ้อหาว่าผมเจออ๋อมแล้วจะไม่สนใจไม่เอ็นดูเธอ...ผมได้แต่ยิ้มที่บางครั้งฝนก็ทำตัวเหมือนเด็กๆ...
(แต่ย้ำเป็นรอบที่ร้อยว่านมนี่ไม่เด็กแล้วน้องเอ๊ย!?)
“ก็รู้ๆว่าเค้าหึงยังจะแกล้งตีมึน”
“พูดจริงรึ?”
“ใช่สิ!!...ใครจะทนเห็นผู้หญิงอื่นหอบหมอนหอบที่นอนมาอยู่ใกล้คนรักของตัวเองได้แต่ที่สำคัญกว่านั้น...”
“?”
“บอลก็ได้เห็นเต็มตาแล้วว่าพี่อ๋อมเป็นคนอารมณ์ร้ายแถมขี้โมโหขนาดไหน...อย่างนี้จะอยู่ด้วยไหวเหรอ?”
“................................................”
“ที่เคยพูดไว้ว่าชอบผู้หญิงอ่อนหวานช่างเอาอกเอาใจก็คงจะยังไม่เปลี่ยนแปลงไปหรอกนะ”
...หรือที่ฝนจงใจแกล้งขัดขาอ๋อมก็เพราะต้องการให้ผมเห็นส่วนที่ไม่ดีของญาติสาวผู้พี่วัย
20 ปี?...ถ้าเป็นดังนี้จริงก็นับว่าอ๋อมพลาดเต็มเปา...ทั้งที่เตือนผมเองแท้ๆว่าฝนเจ้าเล่ห์กว่าพี่แคทแต่ก็ยังเผลอไปหลงกลซะเองอีก...
“เจ๊มา”
“เสียงดังจริงเชียว...คืนนี้จะได้หลับสบายกันทุกคนหรือเปล่า?”
“เหตุมันไม่ได้เกิดจากหนูนะเจ๊...มาพอดีเลยขอแรงหน่อยจ้ะ”
“อะไร?”
“ช่วยยกที่นอนของพี่อ๋อมไปไว้ในห้องป้าเอ็มที”
“ทำไมพี่จะต้อง?”
“เอาน่าๆ”
“นี่!”
...ฝนคว้าถาดสำรับที่อ๋อมกินเสร็จลงบันไดไปแล้วส่วนพี่แคทยังไม่ทำตามเอาแต่ยืนกอดอกดูที่นอนและชำเลืองมองผมอยู่สองสามครั้ง...
“ไม่ไว้ใจถึงขนาดมานอนเฝ้ากันเลย...หึ!...ก็สมเป็นอ๋อมดี”
“ผมไม่อยากมีปัญหาเลยยอมๆซะเพราะยังไงผมก็ไม่คิดที่จะละเมิดเงื่อนไขของคุณย่าอยู่แล้ว”
“แต่ทางนี้มีปัญหา”
“?”
“เมื่อกี้พี่เห็นแวบๆว่าเธอทำอะไรฝน?”
(แย่แล้ว!!!)
“ก็...ก็ไม่ได้ทำอะไร”
“...จะบอกดีๆหรือจะให้พี่บีบปากจนกรามค้าง”
“...............................................”
“รีบพูดมาให้หมดก่อนที่พี่จะมีน้ำโห”
“เรา...แค่กอดกันเฉยๆ...”
“งั้นรึ?”
“ครับ”
“ขอถามจากก้นบึ้งของหัวใจเลยนะ...บอลชอบฝนหรือเปล่า?”
“ผม...ชอบเธอครับ”
“น้องสาวหรือคนรัก?”
“ผมก็ยังลังเลคือมันอยู่ตรงกลาง”
“แต่ไม่ว่าอย่างไหน...ท้ายสุดฝนก็จะต้องเจ็บปวดซึ่งพี่ไม่อยากให้มันเกิดขึ้น”
“..............................................”
“อ๋อมมาแล้วเหรอ?...พี่จะช่วยยกที่นอน...”
“ไม่ต้องยุ่ง!!”
“เธอยังยืนกรานจะอยู่ในห้องนี้อีก?”
“ฉันจะไปนอนหน้าห้องบอลต่างหาก”
“ได้ยังไงกัน?”
“ตรงนั้นสามารถมองเห็นว่าใครขึ้นลงบันไดบ้าง”
“แต่ว่า...”
“นายก็จะเป็นไปกับหยาดฝนอีกคนเรอะ?”
“..................................................”
“ช่างเถอะบอล...นี่คือความสมัครใจของอ๋อมเอง”
...สรุปคืออ๋อมจะนอนที่ทางเดินหน้าห้องนอนผมซึ่งตรงข้ามกับห้องของฝนกับพี่แคท...เอ๋!?...ดูจะสงบเสงี่ยมลงมากเลยน่ากลัวเมื่อกี้โดนป้าเอ็มอบรมชุดใหญ่ซะล่ะมั้งนี่?...
“พี่อ๋อมจะอยู่ตรงนี้จริงอ่ะ?”
“ทีนี้แมวขโมยตัวเมียหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์แอบย่องมาได้...ฉันยอมถอยก้าวหนึ่งแล้วทีนี้ก็คงจะเลิกโวยวายสักที”
“ฮะ!...ก็เข้าใจคิดนะคะแต่ถ้าแมวขโมยเกิดเข้ามาทางหน้าต่างห้องบอลล่ะ?”
“เธอคงจะลืมไปว่าประสาทการได้ยินของฉันนั้นไม่ธรรมดา...หูฉันดีกว่าเธอสองคนซะอีก”
“โฮ่?”
“บอล...พรุ่งนี้อย่าตื่นสาย”
...พูดจบอ๋อมก็เอาผ้าเช็ดตัวพาดบ่าไปอาบน้ำและช่วงสามทุ่มผมแอบเปิดประตูไปดูซึ่งพอเห็นสารรูปตอนนอนของเธอแล้วต้องอุทานในใจว่านี่อะไรกันวะเนี่ย?...
(ท่อนบนใส่เสื้อกล้ามตัวเดียวส่วนท่อนล่างเหลือแต่กางเกงในแถมเจ้าหล่อนยังนอนหงายผลึงแหกขาอ้าซ่ามือเกาหัวแกรกๆ)
“เฮ้อ!!...น่าจะเป็นผู้ชายซะเหลือเกิน”
“...มองอยู่ได้...จะลักหลับฉันเรอะ?”
“อ้าว?...เธอยังไม่หลับ”
“หลับไปแล้วแต่ตื่นเพราะได้ยินเสียงคนเดิน”
“โห~~...เชื่อแล้วว่าหูเธอดีจริงๆแต่ใส่ชุดนั้นนอนน่ะไม่หนาวบ้างหรือไง?”
“หึๆ...อยู่ที่บ้านฉันแก้ผ้านอนนะเฟ้ย!!”
(อึ๊ก!!...พูดแบบนี้ก็ไปต่อไม่ถูกเลยตู)
“...จะมานอนด้วยกันมะ?”
“ไม่ได้หรอก”
“ใจกล้าหน่อยเซ่!!...ผู้หญิงเขาอุตส่าห์ให้ท่าแล้ว”
“ฉันยังไม่อยากโดนจับ”
“เฮ้ยไม่ต้องกลัว!!!...ฉันอายุ
20 แล้วไม่ใช่ผู้เยาว์”
“...ว่าไปนั่น?”
..................................................................................................................................
...แล้วมันก็เป็นความจริงที่ผมหลับไม่ค่อยสนิทนักแต่ไม่เกี่ยวกับที่อ๋อมมานอนเฝ้าอยู่หน้าห้องซึ่งมันน่าจะเพราะแปลกที่มากกว่าและช่วงเวลาค่อนแจ้งมันก็เกิดเรื่องวุ่นขึ้นจนได้...
“เธอมานอนนี่ได้ไง?...แล้ว...แล้วเธอไม่ได้ใส่เสื้อ!?”
“ก็มันหนาวนี่”
“หนาวแล้วจะถอดเสื้อทำไมเล่า?”
“นายก็เหมือนกัน”
“หะ...หา!?”
(เวรแล้วไงเราโดนจับลอกคราบตั้งแต่เมื่อไหร่?...โอ๊ะค่อยยังชั่ว!!...ท่อนล่างยังเหลือกางเกงขาสั้นอยู่)
“ฉันมีทุกอย่างที่นายต้องการ...จะเอาอะไรฉันก็หามาให้ได้แม้กระทั่งร่างนี้...ร่างกายของสาวบริสุทธิ์ที่ยังไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน”
“อ๋อม...ยังซิงอยู่หรือ?”
“แน่นอน...ความสาวของฉันมีไว้เพื่อให้นายมารับไปเพราะฉะนั้น...”
“ฮึ่ย!!!”
...ญาติสาวผู้พี่สวมกอดอย่างแนบเนื้อเต้านมสองลูกมาเบียดชิดกับหน้าอกผม...ให้ตายสิ!!...ทางนี้ก็ไม่ได้ปลดปล่อยมาพักนึงแล้วด้วยมันจะตบะแตกเอาง่ายๆนะ?...อูย~~...เจ้านี่มันช่างมีเสน่ห์เย้ายวนจริงๆถึงขนาดจะไม่เท่าของพี่แคทแต่ก็ได้รูปตั้งเต้าชูชัน...อ้า!!...หัวนมสีชมพูอ่อนนั่นก็เม็ดเล็กนิดเดียวแต่คงดูดได้พอดีปากส่วนเบื้องล่างก็สวมกางเกงในตัวเดียว...เอ๊ะสีนี้กับลวดลายนี้ช่างคุ้นตาจังเลยแฮะ?...
“กางเกงในแม่ฉันเองล่ะ”
“แล้วเธอก็เอามาใส่เนี่ยนะ?”
“บอกหลายครั้งแล้วว่าฉันไม่ได้เอาชุดมาจากบ้านนี่หว่า”
(อึ้ง!!!...แม่ลูกยืมกางเกงชั้นในใส่กันได้ด้วย!?...นึกแล้วว่าเคยเห็นที่ไหน?...ที่บ้านพักกลางภูเขานั่นเอง)
“แม่เล่าให้ฉันกับป้อมฟังจนหมดเปลือกว่านายทำอะไรไปบ้างที่บ้านกลางภูเขานั่น”
“เธอรู้จริงๆ”
“ถ้าพวกฉันไม่ยอมแล้วนึกว่าแม่จะกล้ามีอะไรกับนายเรอะ?...อีกอย่างยาปลุกอารมณ์ที่นายกินก็เป็นของป้อม...เด็กคนนั้นมอบให้แม่กับมือตัวเอง”
“................................................”
“นายเย็ดกับแม่ฉันน่ะมีความสุขมากใช่ไหม?
“อะ...อือ”
“ได้ยินว่าเอากันจนมองฟ้าเหลืองทั้งคู่เลย?”
“...มันก็”
“แสดงว่านายติดใจแม่ฉันมากๆ...เอาละ!!...ทีนี้ถึงตานายต้องตอบแทนฉันคืนบ้าง”
“?”
“ไม่ต้องงง...ในเมื่อนายได้แม่ฉันไปแล้วงั้นนายก็ต้องได้กับฉันต่อไป”
“แต่...แต่ที่นี่มัน...ไม่สะดวกและเรา...เรา...”
“ใครว่า?...สะดวกและก็เหมาะสุดๆต่างหากถ้าฉันจะมีอะไรกับนายครั้งแรกในห้องนี้...มามะ!...มาเป็นผัวฉันเถอะ”
“ดะ...เดี๋ยวๆๆ...เราเพิ่งพบกันแค่วันเดียว”
“จะวันเดียวหรือร้อยวันก็ช่าง...ในเมื่อฉันถูกใจนายซะอย่างนั่นมันก็พอแล้ว”
“โอ๊ย!!...อย่ากัดสิ”
(ซาดิสต์หรือเปล่าเนี่ย?...เอ้ยๆๆ...ใจเย็นก่อนๆเหอะ!!!!)
“เนื้อแน่นดีนี่...หึๆ...อย่าขัดขืนฉันจะดีกว่า...ฮึ๊บ!!”
“!?”
...พูดจบอ๋อมก็เอามือบีบที่หัวไหล่ซึ่งมันทำให้ผมเจ็บแปลบและต่อมาจู่ๆแขนก็รู้สึกชาจนไม่มีแรงยก...
“อ๋อม...ทะ...ทำอะไร?”
“นอนเฉยๆ”
“นี่...นี่อย่าบอกนะว่าเธอจะขืนใจฉัน?”
“คิดมากน่า--...ฉันเอามีดจ่อคอบังคับนายที่ไหนกัน?...หึๆๆ...จะถอดกางเกงล่ะนะ”
“มะ...มีด?”
(ทำให้เรานึกถึงความทรงจำอันเลวร้ายช่วงที่นอนโรงพยาบาลแล้วถูกสาวนิรนามบุกเอามีดจี้คอแล้วกระทำการข่มขืน!?...ปัทโธ่คนยิ่งอยากจะลืมอยู่!!!)
“พี่อ๋อม!!...ฝนรู้ว่านะพี่อยู่ในนั้น”
“!!!”
“ซวยแล้ว!?”
“เวรเอ๊ย~~...มารคอหอยจริงๆ!!!”
“เปิดเดี๋ยวนี้ไม่งั้นจะพังประตู!!”
(ทำไมฝนถึงรู้ว่าอ๋อมลักลอบเข้าห้องเราคอยเงี่ยหูแอบฟังอยู่หรือยังไง?)
“อ๋อม...ถ้าไม่เปิดล่ะแย่แหงๆเลย!!”
“เที่ยวว่าคนโน้นคนนี้เป็นแมวขโมยแต่พี่อ๋อมดันเป็นซะเอง...ย้าก!!!”
...เพราะลมเพชรหึงแท้ๆแล้วไม่ต้องมัวนับหนึ่งถึงสามประตูห้องนอนผมก็ถูกฝนใช้เท้าถีบจนกลอนหลุดกระเด็น!!!!...ผมได้เห็นใบหน้ายามโกรธของญาติสาวผู้น้องตั้งแต่เช้ามืดเลย...
(ถีบทีเดียวบานประตูหลุดผลั่วะ...ตกลงว่าประตูห้องเรามันเก่าผุหรือกำลังขาของฝนแข็งแรงเกินไปกันแน่!?)
“บ้าพลังดีจังว่ะ...ทั้งพี่ทั้งน้อง”
“แต่พี่อ๋อมน่ะบ้าผู้ชาย!!”
“กล้าด่าฉันรึ?...นังเด็กเมื่อวานซืน!!!”
“ทำไมฝนจะไม่กล้าด่า?...แล้วดูสารรูปพี่สิ...กลัวขายไม่ออกจนขึ้นสมองหรือไงถึงได้แก้ผ้าแก้ผ่อนบุกเข้าห้องผู้ชายแบบนี้?...หน้าไม่อายที่สุด!!!!”
“จะทำอะไรมันก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับเธอ...ฮึ!!...นังแมวขโมยเหมาะสมกับพวกผู้หญิงหน้าด้านที่เรือนหน้านั่น...อย่าเอามาใช้กับฉัน”
“คุณยายรู้เมื่อไหร่พี่จะเดือดร้อน”
“โง่เง่า!!...ฉันไม่เคยสนใจเงื่อนไขบ้าๆบอๆนั่นตั้งแต่แรกแล้ว”
“...พี่อ๋อมพูดเองนะ”
“เธอมันตัวน่ารำคาญคอยเกะกะฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า...วันนี้แหละจะหวดให้ร้องไม่ออก”
“ใครกันแน่ที่ต้องร้อง?”
“เข้ามา!!!”
...และแล้วอ๋อมกับฝนก็เปิดศึกรับเวลาย่ำรุ่งกันภายในห้องผม...ลูกพี่ลูกน้องทั้งสองต่างพุ่งเข้าหาและเอามือบีบดันกันไปมาผ่านไปสักพักฝนก็เริ่มเป็นฝ่ายล่าถอยเพราะอ๋อมแรงเยอะกว่า...
(โดยเฉพาะอ๋อมจะรู้ตัวมั้ยนี่ว่าเวลาเคลื่อนไหวหน้าอกมันก็เด้งดึ๋งๆ?...อือ--...กางเกงในมันก็แนบชิดติดกับร่องก้นดูสวยดีด้วยแฮะ...เฮ้ยๆๆ...นี่มันใช่เวลามาจ้องมองบั้นท้ายผู้หญิงเรอะ?)
“ฮึ่ม!!”
“กล้าวัดกำลังแขนกับฉัน...ฮึ๊บ!!”
“หนอย~~”
“เชอะ!!”
“หลบได้หลบไปสิ”
“คิดจะหักมือบิดแขนฉัน...เร็วไปสิบปีว่ะ!!”
...พอรู้ว่ากำลังแขนสู้ไม่ได้ฝนจึงใช้วิธีจะบิดแขนเพื่อกดล็อคแต่อ๋อมก็ไม่ยอมให้จับดังนั้นทั้งสองเลยปักหลักดวลกันอยู่พักนึงว่าใครจะขยับมือได้ไวกว่าสุดท้ายซึ่งอ๋อมเป็นฝ่ายชนะด้วยการพุ่งฝ่ามือใส่กลางอกฝนแต่ญาติสาวผู้น้องกลับฉวยโอกาสตอบโต้ก้มตัวตวัดเท้าเตะขาอ๋อมจนเข่าทรุดซึ่งเป็นวิธีที่เคยใช้กับพี่แคทได้ผลมาแล้ว...
“อุ๊บ!!”
“หึ”
“นี่แน่ะ!!”
“โอ๊ว!?”
“ฮะๆ...เท้าฝนไวดีมั้ยล่ะ?”
“นังเด็กเปรต!!!”
“โอ๊ะ!!”
...อ๋อมพุ่งมือในท่าเสียบแต่ฝนหลบได้หวุดหวิด...มีเส้นผมหลุดร่วงลงมาด้วย...หลบได้ก็จริงแต่ผมของเธอไม่พ้นตามถัดมาอ๋อมทำท่าจะดึงผ้าก๊อสที่ตาขวาออกพร้อมกับตั้งสันมือขึ้น...นั่นคือท่าประจัญบานของเธอหรือ?...
“ต่อไปจะไม่ใช่แค่เส้นผมและขานั้นน่ะระวังไว้ให้ดี...อยากรู้จริงๆว่าถ้าถูกเขี้ยวพยัคฆ์เข้าไปแล้วเทพธิดาจอมกะล่อนยังจะลอยตัวอยู่บนฟ้าได้อีกไหม?”
“หนูไม่กลัวหรอก!!!...หวา!!”
“เย็น!!”
“!?”
“สุรีย์พรรณ...ทำบ้าอะไรของแก?”
“จู่ๆก็เอาน้ำมาสาดมันหนาวนะพี่!!”
“ทีนี้จะเลิกบ้ากันได้หรือยัง?”
...พี่แคทอุตส่าห์หิ้วถังน้ำเข้ามาในห้องแล้วก็สาดใส่อ๋อมกับฝนที่เตรียมจะรุกคืบหากันแต่มันกลับได้ผลอย่างคาดไม่ถึง...ฝนยังพอทำเนาเพราะสวมเสื้อผ้าแต่อ๋อมที่เกือบเปลือยนี่สิถึงกับจามออกมาดังลั่น...
“ฮัดเช้ย!!...จำไว้ให้ดีนะว้อย!!!”
“เชิญมาได้ทุกเมื่อ”
“บอล!!...จากนี้อีกสองชั่วโมงไปพบฉันที่เดิม”
“ที่เดิม?”
“ฉันจะพานายไปโยนกทักษิณ...ให้ตายเถอะเสียฤกษ์หมด!!”
“เบ้~~...ไปแล้วอย่ากลับมาอีกเล้ย!!”
“ยัยเด็กบ้า!!...ไม่มีทางขัดขวางฉันได้ตลอดไปหรอกยังไงบอลก็จะต้องเป็นผัวของฉัน...จำไว้!!!”
...อ๋อมพูดจบก็กระโดดออกทางหน้าต่างห้องโดยหยิบถุงใส่เสื้อผ้าของเธอไปด้วย...เฮ้ยบ้าไปแล้ว!!!!...นี่ชั้นสองนะ?...
“หายไปไหน?”
“ตรงนี้...ฉันไม่บ้าพอจะวิ่งแก้ผ้าโทงๆไปจนถึงบ้านตัวเองหรอกไอ้น้อง”
(อ๋อมไปอยู่ที่ระเบียงเยื้องๆกับห้องเรา)
“เหมือนเธอจะเตรียมพร้อมไว้หมดเลย?”
“ฮึ!!...ฉันต้องคิดหาทางหนีทีไล่ไว้เผื่อภารกิจจะล้มเหลว”
(ย่องเงียบเข้าหาเรานี่คือภารกิจหรือ?)
“ป้อมฝากมาบอกว่าพบกันอีกครั้งที่แดนดินถิ่นพยัคฆ์...เอ้าฝากด้วย!”
“!!!”
...ใครว่าอ๋อมไม่บ้าบิ่นนี่ขอเถียงคอเป็นเอ็นผมว่าเธอสุดขั้วเชียวละ!!!!...แต่งตัวเสร็จแม่คุณก็โดดจากระเบียงลงไปบนขอบรั้วโดยเอาปลายเท้าเหยียบได้อย่างเหมาะเจาะจากนั้นถีบตัวพุ่งไปข้างหน้าซึ่งพอตั้งหลักยืนได้แล้วเธอก็ออกวิ่งชายผ้าคลุมปลิวหายลับไปท่ามกลางหมอกที่ลงจัดในยามเช้ามืด!?...
“นี่!!...ไปถึงไหนกับพี่อ๋อมแล้วห๊ะ?”
“ยัง!...พวกเรายังไม่ทำอะไรทั้งนั้น...จริงๆนะ!?”
“โฮ่~~”
“อย่าตาขวางแบบนั้นซี่!!!”
“แล้ว...นั่นมันอะไร?”
“อึ๋ย!!...นะ...นี่มัน!!”
(แย่ล่ะ!...ว่าจะรีบซ่อนแต่เสือกถือทำโรคระบาดอยู่ได้โว้ย!!!)
“ฮึ่ม!!...มีการทิ้งกางเกงในไว้ให้ดูต่างหน้าเรอะ?...ไร้ยางอายนักฝนจะเอาไปเผาทิ้ง!!!!”
“อย่าๆ...นั้นของป้าเอ็ม”
“หา?”
“อ๋อมยืมมาใส่น่ะ...เอาไปซักแล้วคืนป้าเอ็มก็พอ”
“ฝน...น้องทำล่ะกัน”
“เรื่องอะไร?”
“โทษฐานที่ก่อเหตุจนประตูห้องพังนี่ไง”
“มันเกี่ยวกันเหรอ?...ทำไมหนูจะต้องมาซักกางเกงในที่พี่อ๋อมใส่ด้วยเล่า?”
“ของคุณป้านะ”
“โธ่เอ๊ย!!!”
.........................................................................................................................................
“แค่แม่ไม่ได้อยู่ด้วยเช้านี้ลูกอ๋อมก็ก่อเรื่องหนักไม่เบาเลย”
“ไม่ใช่ความผิดฉันนะ...ทุกอย่างกำลังไปได้ด้วยดีแต่ยัยหยาดฝนเสือกมาขวาง”
“หัวค่ำเมื่อคืนแม่ก็อุตส่าห์เตือนเราว่าอย่าโมโหง่าย...พ่อบอลไม่ชอบผู้หญิงเจ้าอารมณ์จำไว้หน่อยสิ”
“ฉันรู้น่า--”
“ไอ้รู้ๆนี่แหละแต่ชอบน๊อตหลุดทุกที!!...แล้วไงสำเร็จไหม?”
“สำเร็จอะไรกัน?...แม้แต่หนังกระดอหรือหมอยสักเส้นของบอลก็ยังไม่ทันได้เห็น”
“ลูกอ๋อมน่ะรีบร้อนเกินไปแต่มันคงจะยากขึ้นกว่าเดิม...ลำพังพ่อบอลไม่เท่าไหร่แต่หนูฝนกับหนูแคทนี่แหละ”
“แม้จะล้มเหลวแต่ก็คุ้มค่า”
“?”
“แม่...ฉันรู้แล้วว่าใครคือนังแมวขโมยตัวใหญ่ซึ่งมันอยู่ใกล้บอลมากเกินกว่าที่ใครจะคาดคิด”
“เสียดายที่เมื่อคืนทำไม่สำเร็จเพราะหนูฝนมาขัดจังหวะ...เอ๋?...ลูกอ๋อมคงไม่ได้หมายถึง...”
“สองพี่น้องวิชานาถถูกแทงข้างหลังอย่างเลือดเย็น...ยัยนี่มันหน้าเนื้อใจเสือเชื่อถือไม่ได้!!!”
“งั้นภาน่าจะรู้เห็นด้วย...แม่ต้องถามให้รู้เรื่อง!!”
“น้าเขาไม่ยอมรับหรอกเพราะงั้นเราสังเกตเอาเองดีกว่า”
“พวกเขาสามคนเติบโตมาด้วยกันก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไร...เอ--...หนูฝนยังพอว่าแต่หนูแคทจะเป็นไปได้หรือ?”
“แฟนของสุรีย์พรรณที่ตายไป...แม่เคยเห็นเขาหรือเปล่า?”
“...พบกันแค่ครั้งสองครั้งเอง...ทำไมหรือจ๊ะ?”
“นิสัยใจคอเขาเป็นยังไง?”
“เท่าที่แม่รู้...สันต์เป็นคนเงียบๆแต่ขยันและมีความรับผิดชอบ...อ่อนน้อมถ่อมตนกับมีน้ำใจมากๆด้วย”
“ศรเพทายเคยบอกว่าหน้าตาเขาก็มีส่วนคล้ายๆบอลอยู่บ้าง”
“จะว่ามีส่วนคล้ายก็ใช่...เอ๊ะ?...นี่ลูกอ๋อมกำลังสงสัยว่า...”
“ไม่แน่สุรีย์พรรณอาจจะเห็นใบหน้าของแฟนเก่าซ้อนอยู่กับหน้าของบอลก็เป็นได้...เค้าร่ำลือกันนักหนาว่ายัยนี่เกลียดชังผู้ชายเจ้าชู้แต่ทำไมกับบอลถึงได้ดูอ่อนลงแบบนั้น?”
“.....................................................”
“ต่อให้เป็นญาติกันแต่หากทำตัวใช้ไม่ได้...สุรีย์พรรณคงจะไม่ปล่อยบอลไว้จนป่านนี้จริงมั้ย?”
“จะว่าปล่อยมันก็...อื้อๆ...ที่ลูกอ๋อมพูดก็ถูกนะ...แล้วหนูฝนล่ะ?”
“สำหรับแม่คนนี้ไม่มีอะไรต้องสงสัยอีก...มันหึงบอลจนถึงกับถีบประตูซะพังพินาศหมดแล้วแม่คิดว่ายังปกติอยู่ไหม?...มันเกินเลยจากที่ปากพูดว่าจะปกป้องบอลแทนศกุนตลากับสาวิตรีไปไกลนัก”
“นี่ไปๆมาๆ...คนใกล้ตัวกลับกลายจะเป็นคู่แข่งที่น่ากลัวที่สุดมิหนำซ้ำยังเป็นหลานสาวด้วย!?”
“อะไรกัน?...มีสองคนนี้เป็นคู่แข่งย่อมน่าสนุกและท้าทายกว่าพวกนังแมวขโมยเป็นร้อยๆเท่าน่ะแม่...ฉันต้องไปบอกให้ป้อมรู้ซะก่อน”
“นั่นสิ...ป่านนี้น้องเราชะเง้อคอรอพ่อบอลแย่แล้วมั้ง?”
“ตอนนี้มีสองแมวขโมยตัวใหญ่...หยาดฝนน่ะใช่แน่นอนแต่สุรีย์พรรณฉันขอเวลาดูให้มั่นใจอีกหน่อย...ยัยนี่มันเก็บอาการเก่งกับปากแข็งเสียด้วย”
“...ที่จริงหนูแคทก็เคยโกรธพ่อบอลมากถึงขั้นส่งไปนอนโรง’บาลแต่เด็กคนนี้ก็มองยากจริงๆแหละ”
“แม่บ่นอะไรน่ะ?”
“เปล่าๆ...ลูกอ๋อมรีบไปบอกน้องก่อนเถอะจ้ะ...อีกแค่ครึ่งชั่วโมงพ่อบอลก็จะมาแล้วนี่”
“อืม”
“เราว่าเราพูดเบาแล้วนะเจ้าลูกคนนี้นี่มันเป็นยังไงหว่า?...ฮืม--...หนูฝนชอบพ่อบอลมากถึงขนาดแสดงอาการหึงหวงโมโหเลือดขึ้นหน้าทำลายข้าวของส่วนหนูแคทที่เปลี่ยนจากกำปั้นเป็นฝ่ามือทำให้พ่อบอลไม่บาดเจ็บหนักทั้งที่อยู่ในภาวะตะวันเลือดซึ่งสาเหตุก็อาจเพราะเห็นหน้าคนรักเก่าซ้อนอยู่ในหน้าของพ่อบอล...อย่างงั้นหรือ?”
.................................................................................................................................
“ป้าเอ็มโทรมาเหรอ?”
“อื้อ!!...แต่ถามว่ามีอะไรก็ไม่ยอมตอบ”
“คงจะเจอพี่อ๋อมแล้วสิท่า?”
“ลูกฝนก็ใจร้อนวู่วามไปได้!!”
“ก็มันน่าโมโหมั้ย?...พี่อ๋อมทำเป็นกันท่าคนอื่นแต่สุดท้ายคิดจะแย่งชิ้นปลามันไปกินคนเดียว!!!”
“ไม่อยากคิดว่าถ้าลูกฝนไปไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น?”
“แค่บอลกลับมาวันแรกก็หวุดหวิดจะเสร็จพี่อ๋อมซะแล้ว...นี่มันผิดกับที่แม่พูดนี่นา!!”
“ฮื่อ~~...อ๋อมนี่ก็เหลือเกินเลยแต่อย่างว่าแหละ...ถ้าทำเหมือนคนปกติทั่วไปก็ไม่ใช่เธอน่ะสิ”
“โอกาสน่าจะมาถึงเร็วกว่าที่คิดไว้จ้ะแม่...ในงานเลี้ยงคืนนี้ไง!!!”
“เดี๋ยวๆๆ...คิดให้รอบคอบซะหน่อยจะเอาแต่อารมณ์ไม่ได้นะหนูจ๋า~~...ในงานคนออกเยอะจะลงมือยังไง?”
“แม่บอกไว้ว่าให้ค่อยๆเป็นค่อยๆไปอย่าผลีผลาม”
“ใช่...แม่พูดแบบนี้”
“แต่ถ้ามีจังหวะเหมาะล่ะ?”
“ก็...ค่อยๆ...ยื่นมือ...ทำตามแม่สิลูก!”
“อื้อ!...ยื่นมือๆ”
“เข้าไปใกล้เป้าหมายแล้วก็...แล้วก็...ตะครุบหมับให้ไวที่สุด!!!”
“จับให้มั่นอย่าปล่อยให้หลุด!!!!”
“ถูกต้อง~~”
“ฮี่!!...สมเป็นแม่ของหนูจริงๆ...คิดเหมือนกันเป๊ะ!!”
“แต่ยาก...ครั้งนี้ยากมาก...งานนี้ถ้าแม่ไม่ช่วยลูกฝนล้มเหลวชัวร์”
“มีแค่ไม่กี่คนที่จะจัดการ”
“หมายถึงพี่เราเหรอ?”
“เจ๊คนนี้น่ะสำคัญเลยแม่!!...ไม่มีอะไรดีไปกว่าจับกรอกเหล้าให้สลบ”
“บ้าไปแล้วหรือ?...มีหวังได้อาละวาดทำลายงานเลี้ยงยับเยินหมดสิ!!!”
“เอ่อ--...ถ้าเมาแล้วไม่มีใครไปยั่วโมโหคงจะไม่เป็นไรหรอกมั้ง?”
“ไม่ๆๆๆ...มันเสี่ยงเกินไปอีกอย่างพ่อเขาก็คงไม่ยอมให้แคทแตะเหล้าแน่ๆ”
“งั้นคนนี้เอาไว้ก่อน...มาที่พี่เซคกับพี่อ๋อม...พวกเธอมีนัดดวลเหล้ากัน”
“คอแข็งทั้งคู่เลยนิ?”
“แต่สุดท้ายน่าจะกอดคอกันร่วงเหมือนทุกปีส่วนยัยตัวเล็กปล่อยให้เป็นหน้าที่ฝน”
“เด็กคนนี้ฉลาดไม่เบาและกับลูกฝนคงจะระวังตัวเป็นพิเศษ”
“เพราะหนูแกล้งมันมาเยอะแต่รับมือได้จ้ะไม่ต้องห่วง...เดี๋ยวเราค่อยมากำหนดแผนกันให้ละเอียดอีกครั้ง”
“งานจะเริ่มทุ่มหนึ่งแต่หกโมงครึ่งแขกเหรื่อคงมากันเยอะแล้ว...ช่วงนี้ลูกฝนกับแม่ก็จะสนุกกับทุกคนไปเรื่อยๆก่อน” “ที่ผ่านมาคุณตากับคุณยายไม่เคยอยู่นานเลย...สักสองหรือสามทุ่มคงจะกลับ”
“ไม่มีอะไรให้กังวลสินะ?”
“...มาที่ลุงภพกับป้าเอ็ม”
“ลุงภพเขานอนที่เรือนหน้าอยู่แล้วไม่มายุ่งหรอกส่วนป้าเอ็มปล่อยให้เป็นหน้าที่ของแม่เอง...จะหลอกมอมเหล้าซะให้เข็ด!!!”
“ป้ากวาง,สา,ป้าศรีและหนูอ้อย...สี่คนนี้ไม่มีอะไรน่าห่วงนัก”
“แต่ว่าไปก็โชคดีเหมือนกันที่เอ้กับม่อนไม่ได้อยู่ที่นี่...ภาวนาว่าคนใดคนหนึ่งอย่าเพิ่งกลับมาเลยนะ”
“เออะ!!...ถ้าสองคนนั่นอยู่ก็สุดจะโชคร้ายล่ะแม่เอ๊ย~~...ปัญหาใหญ่คือคนนี้ต่างหาก...พี่แคทแหละพี่แคท!!!”
“เอ--...ถ้ารีบให้เมาจะเสี่ยงเกินไป...ผสมเหล้าให้ดื่มทีละนิดๆดีมั้ย?...พอฟุบแล้วรีบพากลับไปนอนเลย”
“ก็ดีนะแม่...อ๋าลืมสนิท!?...ป้อ!!!”
“โอ้ยอีตาคนนี้มีอะไรน่ากลัวเล่า?...แม่เองๆ”
“เย้!!”
“แต่อย่าลืมบรรดาคนสนิทใกล้ตัวล่ะ?”
“พี่ไหมต้องดูแลพี่เซคไม่มัวไปยุ่งกับใครจ้ะส่วนสามพี่น้องก็ไม่น่าห่วงเพราะเป็นคนรับใช้ป้าเอ็ม...ถ้าฝนเดาไม่ผิดศุกร์กับศิจะมีหน้าที่ช่วยกันหิ้วปีกป้าเอ็มที่เมามายเพราะโดนแม่จับกรอกเหล้าไง”
“ฮะๆๆๆ...ฉลาดจังเลยลูกฝนของแม่”
“เอาแค่นี้ก่อน...รายละเอียดลึกๆยังไม่ต้องเจาะจงเพราะมันเปลี่ยนได้ตามสถานการณ์”
“เออแม่ขอแนะนำ!...ลูกฝนตามบอลไปบ้านใต้ด้วยดีกว่า”
“ทำไมจ๊ะ?”
“เพราะโยนกทักษิณคืออาณาเขตของหนูอ๋อมกับหนูป้อม”
“จริงด้วย!?...ขนาดเมื่อคืนพี่อ๋อมยังกล้าแล้วนี่กลับไปอยู่ในถิ่นตัวเอง...หน็อยแน่ฝนไม่ยอม!!!”
“let’s go!!”
“ชวนเจ๊ด้วยดีกว่า...เราคนเดียวรับมือไม่ไหว”
“กลับมาพอดีเลยนั่น”
“เจ๊!...เราไปหาบอลกัน”
“ทำไมจะต้องลากพี่ไปด้วย?”
“เอาน่า--...ถือว่าช่วยฝนเหอะ”
“...ให้มันได้อย่างนี้สิ”
“ลูกแคท”
“คะ?”
“มานั่งตรงนี้หน่อย”
“?”
“พี่เพิ่งกลับจากโยนกบูรพาใช่ไหมคะ?”
“อือ...ว้าย!?”
“จับขาพี่เค้าไว้เร็ว!!”
“โอเค!!!”
“คุณแม่!!...จะทำอะไรคะนี่?”
“ฮี่~~...ไหนขอดูร่องรอยความเสียหายหน่อยซิ”
“ร่องรอยอะไรกัน?...หยุดนะฝน!!...อย่าเลิกกระโปรงพี่~~”
“ให้พี่แคทหงายหลังไปเลย!”
“ท่ายกล้อใช่มะ?”
“สองคนนี่...จะทำอะไรกันแน่เนี่ย?”
“ว่าไงลูกฝน?”
“ยัง...ยังมองไม่เห็นค่ะ”
“ก็จะมีได้ยังไงคะเพราะหนูไม่ได้ไปทำอะไรแบบนั้น!?...คุณแม่ปล่อยหนูเถอะ”
“ไม่เชื่อร้อก!!...ขึ้นชื่อว่านักล่าสวาทหญิงสาวอย่างพี่เซคแล้วน่ะ”
“ไม่เชื่อก็ตามใจ...เอ๊อย่า~~...ห้ามดึงกางเกงในพี่ออกนะ!!!”
“งั้นลูกแคทก็บอกแม่มาสิจ๊ะว่าทำไมถึงออกไปโยนกบูรพาแต่เช้าแถมไปคนเดียวด้วย?”
“...พี่เซคมีเรื่องจะปรึกษา”
“เรื่องอะไรเอ่ย?”
“ก็...ไม่มีอะไรมากค่ะ”
“เฮอ--...คายออกมาซะดีๆ...ปิดบังใครก็เชิญแต่อย่านึกว่าจะปกปิดแม่ได้นะจ๊ะ”
“อย่า...อย่าจับตรงนั้น!!”
“เม็ดเล็กๆนี่คือจุดสำคัญของผู้หญิง”
“กะ...ก็บอกว่าอย่า...อย่าลูบมันซี่~~”
“ความรู้สึกไวจังเลย...เริ่มจะมีน้ำซึมออกมาแล้วจ้ะ!!”
“แสดงว่าไปทำอะไรๆกับหนูเซคจริงๆ”
“ไม่ใช่นะคะ!!...มันจะออกเพราะฝนจับนี่แหละ...อื้อ~~...ก็บอกให้หยุดไงเล่า!!!”
“หู~~...จิ๋มพี่แคทนี่ทั้งโหนกทั้งนูน...ฝนเทียบไม่ติดเลยอ่ะแม่!!”
“ไหนๆๆ...โหจริงด้วย!!...แม้แต่ของแม่ยังชิดซ้ายเลยนะเนี่ย?...อย่างนี้จะคลอดลูกแฝดสี่หรือหกก็ได้สบายมาก”
“ขนก็ตัดแต่งเป็นระเบียบเรียบ...แอ๊ก!!”
“หวาย~~”
“หมดเรื่องจะทำกันแล้วหรือไงถึงได้เที่ยวจับคนอื่นแก้ผ้า?”
“อูยเจ็บ~~...ไม่ใช่สักหน่อย...แค่ถอดกางเกงในตัวเดียวเอง”
“เจะ!...เจ็บๆๆ...แม่เจ็บอ่ะ!!”
“คุณแม่ก็เหมือนกันพลอยเป็นไปกับเด็กทะลึ่งนี่ด้วย...แฝดหกรึ?...แคทไม่ใช่แม่หมานะคะ!!!”
“แฮะก็แม่ลูกกันนิ!?...อ๊า!!...หู...หูแม่จะขาดแล้วววว~~”
“ฮึ!!...หนูจะบอกคุณพ่อ”
“เรื่องที่ถูกดูจิ๋มจิ๊น่ะเหรอจ๊ะ?...อ๋า!!...อย่าเขกนะๆ...เจ๊คงไม่บอกหรอกเนอะเพราะมันน่าอายนี่?”
“ชิ!!”
“แหมลูกแคทก็ซีเรียสไปได้...แม่กับลูกฝนแค่แหย่เล่นๆ”
“แค่ถูกดูหีมันไม่สึกหรอกน่า--...เราผู้หญิงเหมือนกัน”
“แม่ก็เห็นของหนูมาตั้งแต่เด็ก...ทำเป็นอายไปได้”
“ถ้าใครมาเห็นเข้าแล้วหนูจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนล่ะคะ?...คืนกางเกงในพี่มา!!!”
“แฮ่ๆ...กกน.พี่แคทตัวนี้น่ารักดีอ่ะ”
“เอ--...แต่แม่ว่ามันเล็กไปนิดนะ?...ตรงนั้นของลูกแคทออกจะใหญ่...”
“พอทีค่ะ!!...หนูจะใส่อะไรยังไงแบบไหนก็ช่างเถอะ...แล้วไง?...สองคนนี่มีอะไรลับลมคมในกันอยู่ใช่มั้ย?”
“เออะ!...มีที่ไหนล่ะพี่?”
“ใช่ๆๆ”
“คุณแม่ส่ายหัวเร็วไปแล้ว...เดี๋ยวคอก็เคล็ดหรอก”
“ฝนแค่จะอยากรู้ว่าพี่กับพี่เซคมีเรื่องสำคัญอะไรกัน?”
“อื้อๆ...ไม่งั้นลูกแคทคงไม่ไปโยนกบูรพาคนเดียวหรอกเนอะ?”
“เปล่าค่ะ...ความจริงมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร...พี่เซคแค่ต้องการจะย้ำจุดยืนของหนูเท่านั้น”
“จุดยืน?”
“หนูรู้สึกว่าพี่เซคกำลังมีความคิดบางอย่างเพราะปกติไม่เคยเรียกหนูไปคุยเรื่องนี้มาตั้งนานแล้ว...อีกอย่าง...สีหน้าของเธอดูจริงจังกว่าทุกครั้ง”
“อืม--...ลูกแคทพอจะเดาออกไหมจ๊ะว่าบางอย่างนั้นคืออะไร?”
“ไม่ค่ะ...แต่แคทคิดว่ามันจะต้องไม่ธรรมดา”
“นี่แม่...มันจะเกี่ยวกับเรื่องของเราหรือเปล่า?...ไม่งั้นล่ะเสียงานหมดแน่”
“อย่าเพิ่งกังวลไป”
“สองคนนี่น่าสงสัยจริงๆด้วย...ซุบซิบจะทำอะไรแผลงๆอีกแล้วหรือ?”
“เปล่า...เจ๊ก็คิดมากเกิน”
“ใช่ๆๆ”
“เอาอีกแล้วคุณแม่”
“โอ้เกือบลืม!?...พี่รีบไปกับหนูเร็วเข้า”
“เฮ้อ~~”
“แคท”
“คะ?”
“ท่ายกล้อของลูก...หึๆ...เด็ดขาดไปเล้ย!!!!”
“คุณแม่!!!”
“ฮิๆๆ”
“ขำอะไรยะ?...เราน่ะตัวแสบนักเชียว!!”
“น่าๆ...เจ๊เลิกงอนซะที...ดูสิๆ...หน้าแดงถึงใบหูแล้ว”
“ทั้งแม่ทั้งน้องสาวของฉันเนี่ยพิมพ์เดียวกันเลย...สุดจะปวดหัวจริงๆ”
.................................................................................................................................
“ที่นี่ร่มรื่นอากาศเย็นสบายไม่แพ้โยนกอุดรเลย”
“ใบไม้ร่วงเต็มถนน...พี่อ๋อมน่าจะสั่งคนมากวาดออกบ้าง”
“แต่ฉันว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน”
“...............................................”
“น้องอ๋อมเป็นอะไรทำไมเงียบ?”
“...ฉันไม่เข้าใจ”
“?”
“เธอสองคน...จะตามบอลมาทำไมห๊ะ?”
...ผมนึกอยู่แล้วว่าทำไมอ๋อมถึงเอาแต่นิ่งเงียบและในที่สุดเธอก็โวยด้วยความฉุนเฉียวเพราะเห็นพี่แคทกับฝนติดสอยห้อยตามผมมาด้วย...
“ฝนก็อยากเจอยัยตัวเล็กเหมือนกัน”
“อยากเจอหรืออยากทำอะไรแน่?”
“พี่อ๋อมก็รู้ว่าพวกหนูมาทำไมแล้วยังจะถามอีกเหรอ?”
“นั่นสินะ...ฉันรู้...รู้ว่าเธอไม่กล้ามาคนเดียวเลยต้องลากพี่สาวตัวเองมาด้วย”
“ฮิๆ...พี่จะพูดยังไงก็พูดไปเถอะหนูไม่ถือสาหรอกเพราะแค่ได้ตามมาดูแลบอลหนูก็พอใจแล้ว”
“เฮอะ!!...น่าสงสารสองคนนั่นซะจริง”
“น้องป้อมอยู่ตรงนั้นแน่ะ”
...เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ในทุ่งดอกไม้เบื้องหน้านั่นคือศรโกเมน
วิษณุมนตรี “น้องสาว” คนสุดท้องของผมหรือ?...เฮ่ย!?...ผมว่าผมเคยเห็นเธอมาก่อนนะ...
“ดอกไม้ค่ะ”
“อ๊ะ!...ขอบใจจ้ะ”
“ยัยตัวเล็กให้ดอกราตรีเรอะ?”
“บอลรู้ความหมายของมันไหม?”
“ไม่รู้ครับ”
“ยังจำกันได้หรือเปล่า?...นั่นคือภาษาของดอกราตรี”
“นี่อ๋อมรู้ภาษาดอกไม้ด้วยแฮะ?”
“วะไอ้หมอนี่!!...นายเห็นฉันเป็นผู้หญิงแต่ตัวหรือไง?”
(ยังจำกันได้หรือเปล่า?...แสดงว่าน้องป้อมเคยพบกับเราชัวร์...นึก...นึกออกล่ะ!!!)
“เธอคือเด็กผู้หญิงที่ฉันเคยเจอที่ปากทางเข้าบ้านหลังนั้น!?”
“ดีใจจังเลยค่ะที่จำหนูได้!!!...หนูเฝ้ารอมานานแสนนานในที่สุดก็ถึงวันที่จะได้เรียกว่าพี่ชายอย่างเต็มปากซะที”
“พี่ไม่อยากจะเชื่อจริงๆว่าเธอคือป้อม...เธอคือน้องสาวของพี่หรือเนี่ย?”
...ทั้งที่สีผมของเธอก็เหมือนอ๋อมเป๊ะๆ...ผมนี่มันบรมเซ่อจริงๆที่น่าจะนึกออกตั้งแต่แวบแรกที่เห็นแต่อย่างว่า...ได้เจอไม่นานคุยกันก็ไม่กี่ประโยคจึงไม่สมควรเป็นความผิดของผมฝ่ายเดียวนะเพราะน้องป้อมก็น่าจะบอกกันมั่งนี่นา...
(มีผ้าก๊อสปิดที่ตาซ้ายสลับข้างกับของอ๋อม...พี่น้องคู่นี้ยังจะมีอะไรให้เราแปลกใจอีกหลายเรื่องอย่างแน่นอน!?)
.........................................................................................................................................
...ตัวอย่างในตอนต่อไป...
“มีสิคะ...ดาบแห่งจิตผ่าอากาศไม้ตายของพี่อ๋อมสามารถต้านอัญเชิญยมทูตได้แต่ผลลัพธ์ถึงที่สุดนั้นก็ยังไม่แน่”
“ผลลัพธ์ถึงที่สุดยังไงเหรอ?”
“เพราะทั้งสองยังไม่เคยแสดงฝีมือเต็มที่ไงคะ...เมื่อก่อนที่ปะทะกันต่างก็ใช้พละกำลังกับความเร็วแค่ครึ่งเดียว”
................................................
“โทษทีว่ะสหาย...ถึงมันจะแต่งตัวโป๊แล้วไปเดินคนเดียวในซอยเปลี่ยวๆก็ไม่มีทางโดนข่มขืนหรอก”
“แสดงว่าพี่ม่อนเก่งมากๆ”
“โรคจิตน่ะสิ!!!!...เบาะๆก็เป็นไข้หัวโกร๋นแต่ถ้ามันยัวะขึ้นมาก็จะจับบิดแขนหักขากลายเป็นคนพิการไปเลย”
..............................................
“แม้แต่ชาวบ้านในโยนกจัตุรัสก็ยังมีอีกมากครับที่ไม่เคยเห็นรูปโฉมที่แท้จริงของคุณหนูศรมุกดา”
“ฝนเคยบอกว่าเธอชอบแปลงโฉมเป็นคนอื่นไม่ว่าจะทั้งผู้ชายหรือผู้หญิงเพราะมีจุดประสงค์บางอย่าง”
“นี่แหละครับที่น่ากลัวมาก!!!...ไม่แน่ว่าเวลานี้เธออาจจะปลอมเป็นใครสักคนกับแฝงตัวเข้ามาในงานแล้วก็ได้”
............................................................................................................................................................
คนที่อ๋อมพูดถึงคือแคทจริง ๆ ด้วย แต่คนที่บุกเข้าห้องบอลคืออ๋อม ตอนที่แล้วดันไปพิมพ์ฟันธงแน่นอนว่าคือแคทอะไรก็ไม่รู้ เขินเลย บ้าชิบ 55
ตอบลบว่าแต่ประหลาดใจมากเลยครับ ที่ท่าน adslman มาลงก่อน 70% ในครึ่งเดือนแรก หรือว่าเกี่ยวกับที่มีคนคอมเม้นต์แสดงความคิดเห็นในตอนที่แล้ว
ตอบลบลงทั้งตอนทีเดียวกับทยอยลงเรื่อยๆอย่างไหนจะดีกว่ากัน? ผมจะรอดูปฏิกิริยาของเพื่อนๆครับ
ลบผมโหวดลงเดือนละ 2 ครั้งครับ อ่านเลยทีเดียวมันจุใจก็จริงแต่รอนาน
ลบ15 วัน 1/2 ตอนสำหรับผมโอเคครับ รอดูคำตอบท่านอื่น ๆ แต่ผมว่าน่าจะตอบกันช้าแน่นอนหลายคนก็ไม่ทราบว่าตอนใหม่ลง 70 เปอร์วันนี้
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับตอนใหม่ครับ
ผมเห็นด้วยกับคุนbluemoonครับ/ ผมเปิดอ่านทุกวันทุกความคิดเห็นในบอร์อดนี้เลย
ลบครับติดตามท่านadslmanตรอดอิๆ รีบตอบก่อนเลยยังไม่ได้อ่าน ไกล้ลอยกระทงเเล้วขอให้ท่านเที่ยวให้สนุกนะครับ เพื่อนๆคนอื่นจะคิดอย่างไรกันน๊ ช่วยกันแสดงความเห็นกันเข้ามาหน่อยนะครับบอร์ดนี้จะได้ไม่เหงาครับ เชียแคทกะบอลต่อคิคิ
หลังจากได้อ่านก็เป็นไปตามที่คาดการไว้ครับว่าเป็น2พี่น้องเทวกรนันท์แหงๆ จากเหตุการณ์ที่อ๋อมคุยกับแม่ก็ยิ่งทำให้ส่วนลึกในใจของแคทมีความกระจ่างมากขึ้นส่วนฝนแน่นอนอยู่แล้วครับถอนตัวจากบอลไม่ขึ้นแน่ๆ ส่วนเรื่องแทงข้างหลังผมว่าอาจจะไม่ร้ายแรงขนาดนั้นเพราะกุนอาจจะรู้บางอย่างอะไรในตัวแคทหรือรวมไปถึงฝนอยู่เหมือนกันไม่มากก็น้อย ส่วนเหตการต่อไปจะเป็นยังไงนั้นก็คงจะเดามากไม่ได้ครับเพราะความชัดเจนของแคทยังมีไม่มากพอที่จะรู้ว่าคิดอะไรอยู่กันแน่ ยังไงก็รอ30%ที่เหลือกับตอนต่อไป ต่อครับ ขอบคุนครับท่านadslman
ตอบลบผมออกมารอพี่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ........ ^ ^"
ตอบลบสุดท้ายกลายเป็นอ๋อมไปได้...แต่พี่แคทนี่สิ เดาไม่ถูก ทั้งเรื่องที่กุนขอให้ช่วยเรื่องบนเตียงกับบอล
ทำไมต้ิองทำตาม แม้ในฐานะผู้มีพระคุณก็ไม่น่าทำถึงขนาดนี้
กดมาดูทุกวันเหมือนกัน ตอนนี้ยังไม่ครบ 100 สินะครับ?เหมือนขาดตอนที่บอลเจอป้อมไป (ในพรีวิว)
ตอบลบออกแบบนี้ก็ดีครับแต่เรื่องหน้าเหมือนนี่ลึกซึ้งจริงๆครับทีแรกนึกว่าเรื่องไดอารี่ทำให้ใช้ฝ่ามือแทนแล้วมันก็ลงตัวกับเรื่องที่กุนขอให้แคทช่วยเรื่องบนเตียงบอลด้วยกุนคงเคยเห็นหน้าสันต์ด้วยมั้ง
ตอบลบปล.อีก 30 นี่ ลงวันนี้หรือไม่ครับ ^^
ลงทยอยๆก็ได้ครับ ดีกว่าลงทีเดี่ยวแต่เดือนละตอนมันจะขาดใจจริงครับ ท่านadslman
ตอบลบขอบคุณสำหรับตอนใหม่คับ เดือนละ 2 ตอนนี่กำลังดีนะคับ
ตอบลบส่วนเรื่องบทเสียวนี่ช่วงนี้ไม่มีก็ไดั้นะคับ เรื่องราวกำลังแซบเลย
ตอนใหม่นี้เรื่องแคทกับบอลมีข้อมูลน่าสนใจไม่น้อย
กับบอลแคทเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เดาใจไม่ถูกเลย
แต่คงชอบบอลแน่ๆ แค่ยังไม่ยอมรับใจตัวเอง
พี่กุนยิ่งน่าสงสัย เกิดบอลเปลี่ยนใจจะทำยังไง
ส่วนกับฝนในที่สุดก็ยอมรัยซะที แม้จะกั็กๆบ้าง
สุดท้ายเรื่องผู้นำตระกูลหวังว่าท่าน adslman จะมีบท
ให้บอลโชว์บ้างนะคับ ถ้าคุณปู่ใช้แผนพี่แซคนี่บอล
น่าจะจบเลย จะเปลี่ยนใจพี่แซคกับพี่ม่อนนี่ยากสุดๆ
ติดตามมานาแล้ว ก็เป็นกำลังใจให้ครับ ส่วนเรื่องเดือนนึงจะมีกี่ตอน ความเห็นส่วนตัวนะ น่าจะเป็นเหมือนเดิม เดือนละตอน บางที บางครั้งอาจจะต้องใช้เวลาในการคิด ผูกเรื่องและบทบาทตัวละคร ถ้ารีบไปเกินเนื้อเรื่องมันจะหลวมๆ ขาดรสชาติไป แต่ยังไงก็ตามใจคนเขียนดีกว่าครับ
ตอบลบขอบคุณคร้าบบบ
ตอบลบขอบคุณมากครับ จะรอติดตามครับ
ตอบลบการรอคอยช่างเป็นช่วงเวลาที่ทรมานเหลือเกินครับ ถึงยังไง 70% ก็ยังดีกว่าที่ไม่ได้อ่าน เข้ามาดูทุกวัน รอแล้วรออีก ลุ้นมากเลย อยากให้มีสองตอนต่อเดือนครับ ขอบท่านพี่ adslman ที่ลงให้ได้อ่าน เป็นกำลังใจให้นะครับ
ตอบลบช่วยกันโหวดให้ท่าน adslman ลง 30% ที่เหลือด้วยคับ
ตอบลบอยากรู้มากเลยว่าพี่แคทรักบอลจริงๆหรือรักเพราะหน้าเหนือนแฟนเก่า
ตอบลบขอบคุณมากครับ ส่วนเรื่องเดือนละสองตอนก็ดีเหมือนกันครับผมจะรอติดตามครับ
ตอบลบ30% ที่เหลือยังไม่ออกมาเลยครับ ตอนเย็นจะมาแอบดูใหม่ รออย่างใจจดใจจ่อครับ
ตอบลบเข้ามาอีกแล้วครับแต่ก็ไม่เจออีกตามเคย อิอิอิ ลุ่นๆๆๆๆ
ตอบลบคืนนี้ก็ยังไม่เห็นมา เอาไว้พรุ่งนี้ตอนเช้าจะเข้ามาแอบดูอีกที หลับฝันดีนะครับทุกคน
ตอบลบแฮะๆๆ หน้าจะราวๆ สิ้นเดือนหนะครับ ถึงจะนานนิดหน่อยแต่ผลงานของท่านadslmanที่ออกมาแต่ละตอนที่ออกมามีคุณภาพคับแก้วครับ คิคิ ความจริง ผมก็เข้ามารอทุกวันเหมือนกัน:)
ตอบลบอิอิอิ ยังมีคนรอทุกวันเหมือนเราเลย
ตอบลบเงียบจังเลยครับ 30% ที่เหลือก็ยังไม่เห็นมาเลย คงต้องรอเดือนหน้าแล้วกระมั่ง
ตอบลบอ่อเกือบลืม ผมยังเชียแคทกะบอลเต็มที่ครับ ถึงแม้ว่าในอนาคตบอลอาจต้องขาหักเพราะจีบแคทจนตกบันใดก็ตาม รู้สึกว่าจาไกล้ช่วงตอนบ้านในฝันตอนพิเศษแล้วหรือปล่าวแฮะๆช่วงเวลาราวๆหลังงานเลี้ยงปลายปีหรือปล่าวนะครับ^^
ตอบลบระหว่างรอท่านadslmanมาว่ากันด้วยเรื่อง ข้อเสนอของพี่สอนเพทายกันหน่อยระครับ.ใครมั้งน๊ที่จะเข้าข้างบอล
ตอบลบเริ่มจากคนโปรดผมก่อนเลยครับ
***ความคิดผมน๊***
"สุรีย์พรรณ เทวะกรนันท์"เธอคนนี้ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็คงจะทำตามการกระทำของศรเพทายแหงๆอย่างที่อ๋อมพูดคือ ถึงจะเป็นญาติแต่ถ้าทำตัวไม่ได้เรื่องสุรีย์พรรณคงไม่เก็บเอาไว้ แต่เดี๋ยวนี้รู้สึกว่าแคทจะดีกับบอลมากขึ้นเยอะมากเป็นเพราะแค่หน้าตาคล้ายแฟนเก่าที่ตายไปแค่นั้นจริงๆหรือ??? ตอนนี้ประเด็นก็ยังไม่ชัดเจนมากว่าที่จริงแล้วเทอคิดอะไรกับบอลอยู่กันแน่??? โอะยาวไปนิด ทีนี้กลับมาเรื่องเงื่อนไขกันครับ เดาว่าถ้าหากเนื้อเรื่องยังดำเนินไปแบบนี้ ผมคิดว่าแคทคงยอมรับบอลขึ้นเป็นผู้นำตะกูลมากกว่าจะกลับไปเข้าพวกกับพีี่ศรเพทายถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดนะครับ เดาว่าบอลมีโอกาสสูงที่จะได้1เสียงจากแคทครับ
"หยาดฝน เทวะกรนันท์"น้องนางหยาดฝนคนนี้แน่ๆอยู่แล้วครับเพราะดูจะรักบอลซะขนาดนั้นแต่อาจจะต้องดูท่าทีของพี่สาวด้วยเพราะดูท่าทีช่วงนี้จะอยู่ช่วงที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเพราะพี่สาวอยู่เหมือนกัน(อาจะเริ่มตั้งแต่เรื่องที่โรงบาลตอนบอลโดนอัญเชิญยมทูตแล้วหรือปล่าว???"พูดเเล้วก็หน้ากลับไปอ่านอีกซักรอบนะครับ" คิคิ) แต่ยังไงหยาดฝนก็เป็นพวกบอลแน่ๆให้อีก1เสียงครับสำหรับหยาดฝน
ลบ"ศรบุษราคัม,ศรโกเมน วิษณุมนตรี"สองพี่น้องคู้นี้ไม่มีอะไรสงใสมากมายครับ จะจับบอลเป็นเหยื่อแน่นอน +ให้บอลอีก2เสียงครับ
"ศรมุกดา ราศีกาญจนา"คนนี้พูดอยากครับสำหรับการกระทำของเธอที่จริงแล้วคิดยังไงกับบอลกันแน่ ประเด็นที่ทำให้สับสนในตัวของโดเรม่อนก็มีหลายเรื่องด้วย ม่อนคอยตามบอล??? เสื้อคลุมตอนบอลงีบที่ห้องสมุดของมหาวิทยาลัยที่สาเรียน???ทำให้แคทกับบอลสมหวัง(รึปล่าวหว่า)ที่โรงพยาบาล ผีหลอกวิญญาณหลอนจงใจแกล้งเพื่อความสะใจหรือเพราะอะไร???ถ้ารองคิดดูดีๆแล้วเรื่องเล็กๆพวกนี้ก็อาจส่งผลบวกต่อบอลได้นะครับ สรุปคะแนนเสียงของบอลคือ...??? ยังสรุปแน่นอนไม่ได้ครับไว้โอกาสหน้าแฮะๆ
ลบ"สุริยาวรรณ วิษณุมนตรี"คนนี้ช่วงนี้เข้ามาช่วยบอล(ด้วยความบริสุทธิ์ใจ???)แต่ก็สนิทกับฝั่งศรเพทายมากกว่าเอกคเชนทร์จึงอาจโดนดึงตัวไปฝั่งโน้นแต่ถ้าคิดย้อนดูยาวๆก็รู้สึกว่าแม่ภรจะเคยดูแลเอ๋ตอนเด็กๆเหมือนกันเลยอาจยกบอลให้มาอยู่ในทางมิตรก็ได้ มาว่ากันทีเสียงของคนนี้ก็ยังไม่ระบุแล้วกันครับยัง50/50ต้องดิดตามตอนต่อไปต่อแฮะๆ
มาที่คนสุดท้ายครับ"ศรเพทาย ราศีกาญจนา"ยังไงก็แน่ๆอยู่แล้วครับในตอนนี้คือศัตรูของบอลโดนไม่ต้องคิดให้มากเลยทีเดียวก็คนคิดวิธีที่ต้องให้พี่น้องทุกคนยอมรับบอลนิครับแฮะๆ ซึ้งวิธีนี้ก็แน่นอนอยู่แล้วว่า.ตราบใดที่ยังเปลี่ยนใจศรเพทายไม่ได้บอลก็ไม่มีทางได้ขึ้นเป็นผู้นำตระกูลนั้นเอง//
ลบสุดท้ายนี้ผมคิดว่าศรเพทายคงไม่ค่อยแน่ใจในพวกของตัวเองเมื่อก่อนซักเท่าไหร่ เพราะเปลี่ยนจากกฎเมื่อก่อนจากต้องมีเสียงมากกว่าครึ่งมาเป็นทุกคนแทน เพราะว่าเมื่อก่อนเทอมี ฝนกับแคทเป็นพวกโดยไม่ต้องสงใสแต่เดี๋ยวนี้ศรเพทายอาจรู้ว่ากำลังเสีย2เสียงนี้ไปเลยจัดการเปลี่ยนแผนใหม่ซะเลย ///
สุดท้ายนี้บอลจะจัดการเปลี่ยนศรเพทายได้ยังไงกันน๊ ยังไงผมก็จะติดตามท่านadslmanตลอดไปครับ "ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต" แล้วเพื่อนท่านอื่นคิดยังไงกันมั้งครับ ขอโทดที่พิมซะยาวเลยแฮะๆๆแต่ก็ออกมาจากการวิเคราะห์ตัวระครทุกตัวแบบละเอียดเลยน๊ครับ ผิดพลายยังไงก็ต้องขออภัยด้วยนะครับ ขอบบบคูนนนนคร๊าบบบ
ผมขอเชียร์พี่แคทด้วยคนครับ ยังไงก็จะคอยลุ้นต่อไปว่า ท้ายที่สุดแล้วจะออกหัวหรือก้อย
ลบยาวเกินไปหรือไม่ก็ไม่ใช่ปัญหาครับเพราะผมเข้ามาอ่านทุกความเห็นของเพื่อนๆทุกคนและความเห็นของแต่ล่ะท่านถือว่าเป็นประโยชน์กับผมมากครับ 30% ที่เหลือจะว่ามีสาระก็ใช่ จะว่าไม่ค่อยมีสาระเท่าไหร่ก็ไม่ผิด ผมเองก็พยายามเรียบเรียงอยู่ครับอาจช้าไปบ้างก็อย่าเพิ่งเบื่อกันซะก่อน ^_^
ตอบลบไม่มีทางเบื่อกันแน่นอนครับ ถึงจะช้านิดแต่ก็แสดงให้เห็นว่าท่านadslmanใส่ใจและสนใจรายละเอียดทุกตอน ผมเชื่อว่าเพื่อนๆเข้าใจครับ เพราะผลงานของท่านแต่ละตอนมีคุณภาพและหน้าจดจำทุกตอน ขอบคุณครับท่าน
ลบจะรอ 30% ที่เหลือครับ และขอเป็นกำลังใจให้ท่าน adslman ต่อไปนะครับ
ลบถ้าจบเรื่องนี้แล้ว เรื่องต่อไปขอเป็นแนวจอมยุทธบ้างได้มั้ยครับ ถ้ามีก็ีดี ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไร ขอบคุณล่วงหน้านะครับ
ลบลุ้นมากเลยครับพี่ๆทั้งหลาย จะรอต่อไปจนกว่าจะหมดลมหายใจที่หน้าคอม อิอิอิ (เวอร์เกินนนนละ)
ตอบลบไม่ได้ลุ้นเรื่องบนเตียงนะครับ แต่ลุ้นเกมส์นี้จะพลิกล็อกยังไงบ้าง ตัวละครแต่ละตัวจะเข้าข่ายในจินตนาการบ้างหรือป่าว
ตอบลบผมคิดว่าเดือนละ2ตอนครับ
ตอบลบผมขอเชียร์คู่พี่แคชกับบอล ด้วยคนครับ
ตอบลบโอ๊ะ แวะมาดูก็พบความผิดปกติตรงที่ 70%หายไป พอเลื่อนลงมาดูก็พบว่า........... 30%ที่เหลือมาแล้ววววววว ขอบคุนมากครับท่าน adslmanยังไม่ได้อ่านแวะมาขอบคุนก่อนเลย ขอตตัวอ่าน30%ที่เหลือก่ินน๊คร๊าป
ตอบลบสุดยอดมากเลยครับ ขอบคุณมากเลยครับที่เมตตา
ตอบลบอ่านจบแล้วครับจะรอติดตามต่อไปนะครับ
ตอบลบวันหนึ่งผมเข้ามาแอบดูเป็นสิบๆรอบเลยครับ
ตอบลบถึงไม่มีฉากเสียวๆ แต่ก็ยังสนุกมากๆๆๆครับ
ตอบลบเห็นสปอยจากตอนที่แล้ว
นึกว่าจะมีฉาก บอล กับ แคท (ทายว่าเป็นแคท) ซะแล้ว
จากใจของผมเลยนะครับ ภาคโยนกจัตุรัสจัดเป็นอะไรที่ยากมากๆสำหรับผมเพราะตัวละครตั้งแต่ต้นเกือบทั้งหมดจะมารวมตัวกันและจะมีบทบาทต่อไปในเวลาข้างหน้าเพราะงั้นผมจึงไม่ค่อยอยากให้เนื้อเรื่องมันมาถึงสักที(ยอมรับตามตรง)แต่การวนไปวนมาก็ไม่ใช่จุดจบฉะนั้นผมจะพยายามต่อไปเพื่อให้ซีรีย์นี้ถูกใจเพื่อนๆทุกคนให้มากที่สุดครับ
ตอบลบจากที่ผมเฝ้าดูมาตลอดไม่ว่าจะเป็นที่ไหนที่เรื่องนี้ไปลง เพื่อนนักอ่านก็มักจะให้ความชื่นชอบ "แคท" หญิงสาวผมยาวใส่แว่นเป็นอันดับหนึ่งเสมอจนผมอดสงสัยไม่ได้ว่าท่าทางคาแรคเตอร์นิ่งเงียบเยือกเย็นจะเป็นที่ใฝ่ฝันของชายหนุ่มส่วนใหญ่หรือเปล่า? 5555 อันนี้คือความเห็นส่วนตัวของผมเกี่ยวกับสาวเจ้าทั้งหลายในเรื่องนี้
ลบแคทเป็นผู้หญิงที่เก็บความรู้สึกไม่ค่อยจะแสดงออกมาให้เห็นแต่เมื่อใดที่เธอกล้าจะมี "ความรัก" อีกครั้งผมรับรองถึงตอนนั้นว่าสนุกแน่ๆเพราะผู้ชายคนนั้นจะหนีจากเธอไปไหนไม่พ้นเลย(สปอยมากเกินไปแล้วมั้ง?)
ฝนเป็นที่รู้จักดีว่าน่ารักสดใสจริงใจแสดงออกอย่างตรงไปตรงมาแต่เธอยังมีตัวตนอีกด้านหนึ่งซึ่งมันก็น่ากลัวไม่ใช่น้อย จะให้เปรียบก็เหมือนกับยื่นมือขวามาให้จับพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าแต่มือซ้ายไพล่หลังและกำมีดอยู่นั่นแหละ
เซคคือตัวแทนของผู้ที่มีอำนาจและมีความสุขกับการไล่ต้อนให้ฝ่ายตรงข้ามค่อยๆจนมุมทีละน้อยๆแล้วมองดูอย่างสำราญใจแต่เดี๋ยวครับ เธอยังไม่ได้มีความร้ายกาจเพียงเท่านี้หรอก ถ้าติดตามไปเรื่อยๆรับรองว่าต้องอึ้ง
ม่อนอยู่กึ่งกลางของ "ความจริง" กับ "จินตนาการ" เธอเป็นผู้มีพลังจิตและมีความสามารถชนิดที่คนเราทั่วไปไม่มีซึ่งผมไม่รู้หรอกว่าคนอย่างเธอในโลกนี้จะมีอยู่จริงหรือเปล่า? แต่ก็บอกไปหลายครั้งแล้วว่าอย่ายึดถือเป็นจริงเป็นจัง 55555
ลบอ๋อมมีนิสัยอย่างหนึ่งที่เหมือนฝนคือมีความจริงใจตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อมหรือเก็บงำแต่กลับมีความบ้าบิ่นดีเดือดใจนักเลง ชอบพูดจาขวานผ่าซากจึงน่าลุ้นว่าบอลจะชอบเธอได้ยังไงในเมื่อสเป็คของเขาคือเรียบร้อยอ่อนหวานงอนนิดๆ?
ป้อมตั้งใจมาตลอดว่าชีิวิตนี้จะเป็นของบอลเพียงคนเดียวและไม่ยอมมองชายคนอื่นเลย ส่วนตัวผมก็ชอบผู้หญิงลักษณะนี้นะเพราะมีความซื่อสัตย์รักเดียวใจเดียวแต่เส้นทางไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเพราะมีคู่แข่งสำคัญก็คือฝนนั่นเอง
ผมคิดว่าเพราะที่ผ่าน ๆ มาไม่ว่าจะเป็นหญิงคนใดเป็นมาหลงบอลอย่างง่ายดาย ได้ในไม่กี่ตอน แบบง่าย ๆ ดังนั้นตัวละครแบบแคทนี่จึงทำให้คนอ่านจำนวนมากชื่นชอบแน่นอนครับ และรอลุ้นให้บอลพิชิตใจเธอได้
ลบไม่รู้ว่าจะเชียร์ใครดีเลยครับ
ตอบลบว่าแต่เพศชายของตระกูลไม่มีพลังอะไรบ้างเลยเหรอครับ เห็นลูกสาว หลานสาวแต่ละคนมีฝีมือและพลังพิเศษกันหมดเลย
ตอบลบตัวผมแน่ๆที่ชอบตัวระครแคทก็เพราะนิสัยเย็นชาของเธอครับ อาจเป็นเพราะนิสัยที่ไม่ชอบเพศตรงข้ามของเธอด้วย ยิ่งทำให้ดึงดูดได้อีกว่า ถ้าผมเป็นบอลจะทำอย่างไรให้พิชิตใจเธอได้ แต่ช่วงนี้ก็เริ่มคิดถึงกุนเหมือนกันนะครับ เพราะภาคจบของภาคก่อนๆจะมีคาวมรักที่สวยงามของบอลกับกุลส่งท้าย "คงจะดีนะครับถ้าจะมีบทรักที่สวยงามหน้าตรึงตาตรึงใจของบอลกับเเคทส่งท้ายภาคโยนกจตุจักรบ้างเพื่อส่งบอลกับบ้านด้วยคราวสุข"
ตอบลบครบ 100% แล้วสิครับ จบทันในเดือน 11 จริงๆด้วย ขอบคุณมากครับ เดือนละ 2 ตอนนี่ คนอ่านฟิน ..
ตอบลบสาวๆบ้านนี้ ผมชอบ ฝน อ๋อม ป้อม แฮะ ..เป็นผู้หญิงที่ทำทุกอย่างเพื่อคนที่รัก ..แม้แต่ละนางจะไม่ค่อยอ่อนหวานก็เถอะ
ส่วนเซค นี่ค่อนข้างผิดปกติไปหน่อย โดยปกติการที่เราไม่ชอบใครสักคน เราก็คงไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับคนๆนั้น กรณีนี้ดูเหมือน เซค เป็นคนที่เจ้าคิดเจ้าแค้นบอลน่าดู หรือเพราะว่าเซคนั้นอยากขึ้นครองโยนกทักษิณหว่า?
สนุกมาก ขอบคุณครับ
ตอบลบสงสัยผมจะชอบพี่แคทไปอีกคนแล้่วครับ
ตอบลบแบบนิ่งๆ สุขุม ผมยาว ขาว ใส่แว่น ^_^
โอ้ว !! ขอบคุณสำหรับตอนที่เหลือครับ
ตอบลบที่ท่าน adslman เขียนมาพอสรุปได้ว่าในบรรดาพี่น้อง
มีลุ้นแค่ 4 คนหรือป่าวครับ ถึงจะชอบแคทที่สุด
ส่วนอีกเรื่องบอลจะมีโอกาศได้เจอพี่ม่อนแบบไม่แปรงโฉมมั๊ยครับ
แอบรู้สึกเสียดายพี่ม่อนเหมือนกันแทบไม่มีบทเลย
ชอบแคทนะ อยากให้แคทคู่กับบอล แต่ทว่าทำไมแคทต้องมีอะไรกับคนอื่นด้วยละ งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ตอบลบลุ้นให้แคทคู่กับบอล แต่ทว่าบอลจะเอาชนะใจแคทได้นั้นก็ใช่ว่าจะง่าย
ตอบลบแวะมาดู ครบ 100% ละ ผมว่านะที่หลายๆ คนเชียร์บอลกับแคทคงเป็นเพราะอยากเห็นบอลพิชิตใจแคท ซึ่งเป็นคนหยิ่งทนงตนมากๆ ว่าง่ายๆ ผมว่าคนอ่านอยากเอาชนะคนประเภทแคทมากกว่า มันสะใจปนภูมิใจดี (เราเจ๋งเว้ย)แล้วเพื่อนๆ คิดยังไงครับ คิดไง ก็ลองถามตัวเองดูนะครับ ผมว่าเกือบร้อยทั้งร้อยต้องมีส่วนแน่ๆ แบบว่าชอบเอาชนะน่ะ
ตอบลบขอบคุณอีกครั้งครับ
ขออ่านอีก 30% ครับ
จะรออ่านต่อไปครับ
"ตราบเท่าผู้แต่งยังใจดีไม่ทิ้งเราไปไหนครับ"
มีส่วนตามนั้นครับ แต่ก็มีเรื่องอื่นด้วยหนะครับ คือตัวระครแคทเป็นคนทีี่สวยที่สุดในเรื่อง(ก็เพราะสวยสุดนี่น๊ใครๆก็อยากมีแฟนสวยแฮะๆ) การที่เธอเย็นชาต่อผู้ชายแสดงว่าถ้าเราเอาชนะใจเธอได้ เธอคงไม่ไปชอบใครอีกแน่ และยังมีอีกเยอะครับในตัวเธอที่หน้าสนใจกว่าคนอื่น ความคิดผมคงประมานนี้อะครับ แฮะๆ
ลบสำหรับพี่แคทผมว่า ถึงภายนอกจะดูเย็นชาแต่ว่าข้างในอบอุ่น และเวลาจะ
ตอบลบหวานก็ไม่ด้อยกว่าใคร ขึ้นอยู่กับว่าจะมีใครละลายน้ำแข็งที่เกาะแน่นได้
ไหม ซึ่งนิสับบอลในปัจจุบันนี่ยาก...ถ้าไม่ใช่เพื่อนวัยเด็กกับเป็นลูกพี่
ลูกน้องพี่แคทไม่แลด้วยซ้ำ ส่วนภาคนี้ผมหวังว่าในตอนท้าย
อยากให้บอลรู้ตัวว่าชอบพี่แคทและพี่แคทก็ยอมรับว่าชอบบอล
ส่วนตัวอยากให้บอลตอบคำถามของพี่แคท
แต่ไม่ขอรับรางวัล (ไม่งั้นเป็นไอ้บ้ากามสมบูรณ์แบบ) ถ้าบอลยอมตอบ
น่าจะทำให้พี่แคทใจอ่อนลงอีกนิด...แต่ก้ต้องพยายามต่ออีกมาก
อยากให้บอลรอรับทั้งตัวและใจพี่แคทพร้อมกัน
หวังมากไปไหมเนี่ย...หุหุ
ส่วนตัวอยากให้บอลตอบคำถามของพี่แคท
ตอบลบแต่ไม่ขอรับรางวัล (ไม่งั้นเป็นไอ้บ้ากามสมบูรณ์แบบ)
ข้อเสนอแนะนี่น่าสนใจทีเดียวครับ ^_^
รอลุ้นจนหยดสุดท้ายเลย ... สู้ ๆ นะครับ
ตอบลบโอ๊ะโอคุนChaiwat Sudget พูดว่าละลายน้ำแข็งในจิตใจซึ้งมันออกจะคล้ายกับซีรีเรื่อง ลิขิตรักละลายใจเรื่องนี้ผมชอบมากครับ และนางเองก็ออกจะเย็นชาคล้ายแคทเหมือนกันน๊ ( แฮะๆผมนอกเรื่องรึปล่าวหนอ)
ตอบลบช่วงนี้มาถี่เลย ชอบมากครับ
ตอบลบThank you so much
สู้ๆคับ
ตอบลบแต่ผมดันชอบ ฝน นะ เพราะมองว่า คาแรคเตอร์อย่างฝน สามารถเป็นได้ทั้งเพื่อน เป็นได้ทั้งแฟน
ตอบลบ