ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 87 “ยุทธการลักพาตัว!!!...เผด็จศึกนางพญาเสือ!?”
“ไอ้หมอนี่ไม่รู้จักทำตัวให้น่าเอ็นดูซะบ้าง...จองหองเย่อหยิ่งเหมือนยัยอ๋อมไม่มีผิด”
“คุณหนูใหญ่เจ้าคะ”
“...ให้เข้ามา”
“เจ้าค่ะ”
“ว่าไง?”
“เป็นไปตามที่คุณหนูใหญ่คาดการณ์ไว้...คุณหนูทั้งสี่ต่างมิยินยอมให้คุณชายหกไปที่ศรีไตรตรึงษ์เจ้าค่ะ”
“เธอออกไปได้...เดี๋ยวฉันจะให้ไหมเอารางวัลไปให้”
“ขอบพระคุณเจ้าค่ะ”
“หึ!...แม้กระทั่งน้องแคทที่น่ารักของฉันก็พลอยเป็นไปด้วย”
“หากเป็นเช่นนี้แล้ว...”
“คุณศิริรัศมีคงต้องกลับไปมือเปล่าซึ่งฉันจะไม่ปล่อยให้เกิดขึ้นแน่ๆ...เจ้าเอกคเชนทร์...ฉันจะชิงน้องแคทกับน้องฝนกลับคืนมาให้ได้...แกน่ะไม่คู่ควรกับพวกเธอหรอก!!!”
“.................................................”
“ไหม...เธอไปบอกคุณศิริรัศมีว่าให้เตรียมพร้อมรอไว้...สบโอกาสเมื่อไหร่ฉันจะลงมือทันที”
“เจ้าค่ะ”
“ว่าแต่ม่อนไปไหนฉันไม่เห็นตั้งแต่ตอนสาย?...ตั้งใจจะให้เป็นเหยื่อล่อไอ้เคี่ยมนั่นสักหน่อย”
“เหยื่อ...เหยื่อล่ออะไรกันเจ้าคะ?”
“เจ้าบอลมันชอบผู้หญิงมากใช่มั้ยงั้นก็ให้ม่อนเป็น...”
“คุณหนูใหญ่!”
“เอ้ย!!...ฉันตกใจนะเนี่ย...เสียงดังทำไมเล่า?”
“ดิฉันมิเห็นด้วยเจ้าค่ะ!!”
“อ้าว!?”
“ก็เมื่อสักครู่คุณหนูใหญ่พูดว่าจะมิใช้แผน...ปัญญาอ่อนอย่างในละคร...แล้วเหตุใดจึงจะใช้วิธีนั้นซึ่งก็หาได้ต่างกันเลย?”
“นั่นแน่--...ขนาดเธอยังเชื่อก็แสดงว่าแผนนี้จะต้องได้ผลอย่างแน่นอนฉะนั้นคนที่ดีแต่ตีหม้ออย่างเจ้านั่น...เสร็จ!!!”
“หากนายหญิงทราบจะต้องมิพอใจเป็นแน่...ยังพอมีเวลาให้คุณหนูใหญ่ไตร่ตรองอีกครั้งนะเจ้าคะ”
“ยัยแมวหลงทางเจ้านายของเธอไม่มีวันพลาดพลั้งให้เจ้าบอลหรอกน่า”
“จะใช้แผนนี้จริงๆหรือเจ้าคะ?”
“มันน่าสนุกดีออก”
“น่าสนุก?”
“เพราะฉันต้องการเห็นไอ้จระเข้น้ำเค็มนั่นเสียท่าให้กับผู้หญิงซ้ำแล้วซ้ำเล่าเผื่อที่คุณตาหรือใครๆจะได้หูตาสว่างเลิกคาดหวังลมๆแล้งๆสักทีว่าผู้ชายพรรค์นั้นมันไม่มีอะไรในสมองเลยนอกจากวันๆคิดแต่จะเสพสุขกับผู้หญิง”
“แล้วหากตระกูลศิวะบัณฑิตได้คุณชายหกไปจริงๆจักมิเป็นการนับถอยหลังสู่ความเสื่อมหรือเจ้าคะ?”
“เจ้านั่นเป็นคนยังไงศิวะบัณฑิตรู้ดีแต่ในเมื่อยังยืนยันความตั้งใจเดิมฉันก็จะไม่ขัดขวางเพราะมันตรงกับความต้องการพอดี”
“ผลประโยชน์ลงตัวสินะเจ้าคะ”
“ดีลนี้สุดยอดใช่ม๊า?...ไม่แน่เจ้าเคี่ยมอาจเกิดติดใจท้องฟ้าสีครามผืนน้ำทะเลกว้างไกลอาหารการกินและสาวงามแห่งแดนใต้แล้วสามดรุณีน่ะแม้อายุยังน้อยแต่ก็งดงามใช่ย่อยซะเมื่อไหร่...พวกเธอต่างเป็นกุลสตรีมารยาทเรียบร้อยไม่มีใครกระโดกกระเดกเหมือน...อ้าว!!...ม่อนมาพอดี”
“ท่านพี่...จะมีสิ่งใดให้น้องช่วยอีกหรือเจ้าคะ?”
“แน่นอน...เรื่องของเจ้าเอกคเชนทร์ไง”
“!?”
...............................................................................................................................................
“พี่คงจะไม่ว่าหนูเพี้ยนหรือฟุ้งซ่านไปเองใช่ไหม?”
“...พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่”
“เจ๊ไม่คิดว่าหนูเพี้ยนที่ไปยึดถือเอากับความฝันหรอกรึ?”
“ไม่”
“หรือว่า...พี่ก็...”
“พี่พูดไม่ได้”
“อ้าว!?...ทำไมล่ะ?”
“เพราะถูกห้าม”
“ใครเรอะ?”
“.................................................”
“บอกหน่อยสิว่าใคร?”
“พี่ก็เพิ่งจะพูดไปหยกๆว่าถูกห้าม”
“หงึ!!...ทีหนูยังบอกเลย...งั้นก็ได้...พี่ไม่ต้องเอ่ยปากแต่หนูจะถามแค่ฝ่ายเดียว...ในเมื่อพี่ไม่ตอบก็ไม่ผิดใช่มั้ยล่า?”
“จะบังคับให้พี่พูดทำไม?”
“ก็ไม่ได้พูดไง...เอางี้!!...ถ้าใช่พี่เงียบไม่ใช่ก็ส่ายหน้า...ตกลงนะ?”
“.................................................”
“พี่โอเคแล้ว!!”
“เอ๋!?...พี่ยังไม่โอเคสักหน่อย”
“โธ่เจ๊!!...เราใช่คนอื่นไกลอะไร”
“...ตื้อจัง”
“เริ่มนะ...ต่อไปอีกหลายปีข้างหน้าพี่จะมีลูก”
“.................................................”
“กับบอล”
“.................................................”
“หวา!!!...หน้าแดง”
“ยะ...ยุ่งน่ะ!!...ไม่ต้องมาจ้องหน้าพี่”
“จ้าๆๆ...ถามต่อ...ผู้ชายหรือเปล่า?”
“.................................................”
“ส่ายหน้า...ผู้หญิงเหรอ?...งั้นก็เหมือนของฝนน่ะสิ?”
“.................................................”
“หน้าตาเหมือนพี่ป่าว?”
“.................................................”
“โฮ่ๆ...สวยเหมือนแม่สินะเคอะ?...แล้ว...มีตรงส่วนไหนที่เหมือนบอลมั่ง?”
“!”
“พี่แคท”
“มี...มีซะที่ไหนล่ะ?...ลูกสาวก็ต้องเหมือนแม่สิจะให้ไปเหมือน...”
“ไม่จริง!!...เมื่อกี้พี่ตะลึงดวงตาเบิกโตด้วย”
“อึ๊!!”
“มาถึงขั้นนี้แล้วก็อย่าปิดบังอีกเลยน่า--”
“..................................................”
“ว่าไงเอ่ย?...หลานสาวของหนูมีอะไรที่เหมือนบอล?”
“...บอกไปแล้ว”
“เอ้ย!!...ตอนไหนไม่รู้เรื่อง...อื๋อ!?...เมื่อกี้เจ๊หลับตาข้างนึง?”
“...................................................”
“ห๊ะ!?...แม่หนูมีตาที่เหมือนกับ...บอล?”
“พอได้แล้ว!!...พี่ไม่อยากให้หนูน้อยน่ารักโกรธ...แบบนั้นน่ากลัวที่สุด”
“โอ้!!...กลัวลูกสาวตัวเองเหรอนี่?”
“เพราะเธอนิสัยเหมือนพี่น่ะสิ”
“ต่อยเก่งด้วยรึ?”
“บ้า!...เธอเรียบร้อยน่ารักแต่เวลาโมโหก็คงจะเอาเรื่องเหมือนกันแหละ...หึๆ”
“พี่แคท”
“?”
“พอได้รู้ว่าอนาคตตัวเองจะมีลูกกับผู้ชายอันเป็นที่รัก...ฝนรู้สึกปลาบปลื้มดีใจอย่างบอกไม่ถูกจริงๆค่ะแต่แม่หนูน้อยยังไม่ยอมบอกอะไรเลย...ผิดกับพี่”
“บางทีฝนอาจจะต้องผ่านการทดสอบอะไรเสียก่อนมั้ง?”
“เห--...บททดสอบ?”
“อาจจะเหมือนหรือไม่เหมือนก็ได้ว่าแต่เธอชื่ออะไรหรือ?”
“ชื่อ?...หนู...หนูไม่รู้”
“งั้นฝนจะต้องพยายามให้มากกว่านี้อีก...มากกว่านี้อีกหลายเท่า”
“แน่นอนอยู่แล้ว!!!...ฝนต้องเจอกับหนูน้อยอีกให้ได้และต้องชนะด้วย”
“ส่วนตาบ้านั่น...ฮึ!!...ขาเป็นแบบนั้นยังจะออกไปหาผู้หญิงอีกนะ”
“จะให้ทำไงได้ล่ะคะในเมื่อผู้หญิงคนนั้นคือพี่อ๋อม?...ฝนก็ไม่ชอบแต่ไม่มีทางห้าม”
“ใครบ้างที่จะชอบ?...ฮึ!!...คงลืมไปแล้วสิว่าเคยนอนดูดนมฉันทั้งคืน?”
“เมื่อกี้พี่ว่าอะไร?”
“เปล่าพูด”
“?”
“ไม่ใช่แค่ดึงหูแล้วแต่จะต้องดึงจมูกด้วย!!...พ่อหนูเนี่ยทำตัวแย่ชอบให้แม่อารมณ์ขุ่นอยู่เรื่อย”
“พี่พูดจริงๆด้วย!...อะไรกันแน่อ่ะ?”
“...ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกแค่พูดกับลูกตัวเอง”
“หา!?...เธอจะได้ยินเหรอ?...อยู่แถวๆนี้หรือไงคะ?”
“ใช่...เธอไม่เคยอยู่ห่างพี่เลย”
“?”
......................................................................................................................................
“สี่โมงเย็นอ๋อมให้เรามารอที่ศาลาพักร้อนหน้าทางเข้าโยนกทักษิณแต่นี่มันจะห้าโมงแล้ว...ไหงถึงยังไม่มีใครมา?”
(“วันนี้นายจะต้องไปกินข้าวที่บ้านของฉัน...ห้ามปฏิเสธห้ามป่วยห้ามลาห้ามมีข้ออ้างห้ามชักช้า...อ้อ!!...ห้ามพกข้าวกล่องไปด้วยเด็ดขาด”
“ข้าวกล่อง...เธอหมายถึง...พี่แคทกับฝน?”
“เออ!!”
“แต่ห้ามกันซะขนาดนี้ฉันว่าเธอเอาโซ่มาล่ามแล้วลากไปเลยตอนนี้ดีกว่า”
“ได้งั้นเรอะ?”
“พูดเล่นเฟ้ย!!”
“ฮ่าๆๆ...นายรออยู่นี่แหละฉันต้องกลับไปเตรียมตัวทำอาหารแล้วเดี๋ยวจะมีคนมารับ?”
“น้องป้อม?”
“ประมาณนั้น”)
“จะกลับก็ไม่ได้ซะด้วยเดี๋ยวแม่คุณเล่นเราตายแน่...อื๋อ?”
“.................................................”
“.................................................”
“.................................................”
“ที่นี่อยู่ใกล้ป่าลึกจะมีเสือก็ไม่ใช่เรื่องแปลก...อ่า--...ตัวใหญ่กว่าในภาพซะอีก...เฮ้ย!!...เสือ...เสือ!!!!!!”
...เสือโคร่งตัวเบ้อเริ่มยืนจังก้าตรงหน้าผม...มีหวังได้ตายจริงๆแน่งานนี้!!!!...ลำพังถ้าขายังปกติดีก็พอจะมีหนทางรอดแต่สภาพพิกลพิการแบบนี้มองหาหนทางไม่ออกเลยว่าจะหนีได้ยังไง?...
(ยัยอ๋อมบ้ามันแกล้งลวงเรามาฆ่าหรือไงวะ?)
“ฉะ...ฉัน...ฉันไม่อร่อยหรอก!!...กิน...กินไปก็ติดเขี้ยวติดฟัน...ดูขาสินี่!!!...มะ...ไม่น่าดูเลยเห็นมั้ย?...นาย...นายต้องไม่ชอบแน่ๆ”
(นี่กูพูดอะไรออกไปเนี่ย?)
“.................................................”
“ว้าก”
(แค่เสียงร้องขู่เราก็แทบเยี่ยวจะแตกแล้ว!!!!)
“.................................................”
(ถ้ากระโดดขึ้นไปบนหลังคาศาลาอย่างอ๋อมหรือฝนได้ล่ะก็...โธ่ไอ้หอก!!...เราไม่ใช่ไอ้แมงมุมนะโว้ย!!!)
“หือ?”
(ถอย...เสือถอยกลับไปแล้ว!!!...ทำไม?...พอเข้าพุ่มไม้ได้ก็หายไปเลย)
“ยังไงก็ช่างเหอะ!!...โอ้ย!!...รอด...รอดแล้วเรา!!!!”
“พี่ชายทำอะไรน่ะคะ?”
“ป้อม!?...เมื่อกี้...เมื่อกี้มีเสือจะเข้ามาทำร้ายพี่!!...มันยืนอยู่ตรงนี้เลยแน่ะ!!!”
“เสือ...อ๋อ!!...ตัวเมียใช่มั้ยคะ?
“ตัวเมีย?...พี่...พี่ไม่รู้หรอก...โธ่!!...ใครจะไปมีแก่ใจไปดูล่ะ?”
“ถ้าหมายถึงเสือที่อยู่ละแวกนี้ก็มีแต่แม่ชบาตัวเดียวเท่านั้นแหละค่ะ...นั่นคือยามเฝ้าหมู่บ้านของเรา”
(ตั้งชื่อซะ)
“หมู่บ้านนี้ปล่อยให้เสือออกจากป่ามาเพ่นพ่านอยู่กับคน...อันตรายมากนะ”
“ชาวบ้านที่นี่ชินชาซะแล้วค่ะ...มา!!...หนูจะพาพี่ชายไปบ้าน...ขอโทษที่มาช้าและปล่อยให้พี่ชายตกใจ”
“.............................................”
“แม่ชบาน่ะไม่เคยกัดใครหรอกคงจะแค่มาดูว่ามีใครเข้ามา...พี่ชายถือเป็นคนแปลกหน้าสำหรับที่นี่แม่ชบาเลยผิดกลิ่น”
“เฮ้อ!!!...ตั้งใจมากินอาหารอร่อยๆนึกว่าจะต้องกลายไปเป็นอาหารมื้อเย็นให้เสือซะแล้ว”
“ไม่เอาน่า!!...อีกหน่อยพี่ชายก็จะเป็นเจ้าของหมู่บ้านที่นี่แต่ว่า...”
“?”
“แม่ชบาน่ะถอยหลังไปเฉยๆหรือคะ?”
“อืม--...รีบวิ่งกลับเข้าป่าไปเลย”
“แปลกจัง...ลำพังแค่พี่ชายคนเดียวไม่น่าจะกลัวถึงขนาดนี้นี่?”
“กลัว?”
“ถ้าเสือหันตัวกลับรีบวิ่งก็แสดงว่ากำลังกลัวค่ะ”
“งั้นหรือ?”
“ไม่ใช่กลัวธรรมดาด้วยแต่กลัวมากทีเดียว...เอ๋?...สงสัยเพราะพี่ชายเป็นคนดีก็เลยมีวิญญาณเจ้าป่าเจ้าเขาคอยคุ้มครอง”
“มะ...ไม่ใช่มั้ง?...น้องป้อมพูดน่ากลัวนา--”
“ฮะๆๆๆ...หนูแค่พูดเล่นค่ะพี่ชายก็...แหม~~...ไม่ทันไรเสือก็กลัวพี่ชายแล้วแบบนี้หมดปัญหา”
(วิญญาณเจ้าป่าเจ้าเขา...เรื่องแบบนี้แม้ไม่เชื่อแต่ก็ไม่สมควรจะไปลบหลู่นะ)
“พี่อ๋อมอยู่ตรงสระน้ำข้างหน้าแน่ะ”
“ไหน?...อึ๋ย~~”
“กำลังอาบน้ำให้เจ้าใหญ่,เจ้าสอง,เจ้าสามค่ะ”
“แล้ว...แล้วต้องแก้ผ้าหมดด้วยหรือ?”
“ฮิๆๆ”
“ไงผัวรักของฉัน!!...มาอาบน้ำด้วยกันมั้ย?”
“จะ...จะบ้ารึไง?”
(เมื่อกี้เพิ่งจะรอดพ้นจากเสือแล้วยังให้ลงน้ำไปหามันอีก!!!...แต่ว่า...ร่างเปลือยเปล่าของอ๋อมนี่ช่างเย้ายวนอารมณ์เหลือหลายแฮะ!!!!...หน้าอกถึงจะไม่โตเท่าพี่แคทก็ดูดีชะมัดยาด...เห็นแล้วเกิดอารมณ์เลย...อื๋อ?)
“เจ้าสองอย่า!!...นั่นผัวของฉัน”
“น้องป้อม...สะ...เสือตัวนั้นจะทำไมน่ะ?”
(ยังกับมันกำลังจะวิ่งมาทางเรา!?)
“เจ้าใหญ่กับเจ้าสามก็หยุด...อย่าดื้อ!!!”
...เสือทั้งสามตัวนี้อาจจะ “ฟัง” ภาษามนุษย์ออกก็เป็นได้เพราะเมื่ออ๋อมเรียกผมว่า
“ผัว” ก็มีทีท่าเปลี่ยนไปคือหันมาจ้องผมโดยพร้อมเพรียงกันทว่าก่อนที่เจ้าป่าน่าเกรงขามทั้งสามจะวิ่งขึ้นจากสระน้ำพวกมันต่างก็กลับหลังวิ่งหายเข้าป่าไปท่ามกลางความงุนงงของอ๋อมและน้องป้อม...
“อะไรกันนี่?”
“นั่นสิคะ”
“บอล...นายเล่นของเหรอ?”
“เล่นอะไรฉันเปล่า”
“ปกติเจ้าสามตัวนี้ไม่เคยหวาดกลัวใครมาก่อน”
“ใช่แล้ว...เมื่อกี้แม่ชบาก็วิ่งหนีพี่ชายด้วยค่ะ”
“!?”
(เรายังไม่ทันจะได้ทำอะไรเลย!?)
“นายพา...ใครมาด้วย?”
“มีที่ไหนเล่า?...เห็นๆอยู่ว่าฉันมากับน้องป้อมสองคน”
“ก่อนหน้านี้น่ะ”
“คนเดียวสิ!...เดินกะย่องกะแย่งมานี่ไง”
“...............................................”
“พี่แคทกับฝนไม่ได้มาส่งฉันจริงๆนะ”
“ไม่ได้หมายถึงสองคนนั้น”
“งั้นหมายถึงใคร?”
“ฉันรู้สึกว่า...ยังกับ...”
“?”
“มี...ใครบางคนอยู่ข้างๆนาย”
“เอ้ยบ้า!!...เธออย่าพูดเรื่องพรรค์นี้ได้มั้ย?...เป็นไปไม่ได้หรอก”
“แล้วจะต้องทรงอำนาจมากขนาดที่เจ้าป่าอย่างเสือต้องถอยหนีไม่กล้ากล้ำกราย”
“พะ...พอซะทีน่า!!!...เธอจะบอกว่ามีผีตามติดฉันเรอะ?”
“หวา!!...ป้อมชักกลัวแล้วนะ...หยุดคุยเรื่องน่ากลัวนี่กันเถอะค่ะ”
“เอาล่ะๆๆ...ในเมื่อนายมาที่นี่โดยไม่พกข้าวกล่องฉันก็ดีใจแล้วเพราะที่นี่มีของกินที่อร่อยกว่าเยอะ”
(ขนาดนั้นเชียวรึ?)
“ไม่เชื่อ?...งั้นตามฉันมา”
“เฮ่!!...แล้วจะไม่ใส่เสื้อผ้าสักหน่อยเหรอ?”
“ไม่ต้อง”
“ใจคอเธอจะเดินเปลือยโทงๆกลับบ้านเนี่ยนะ?”
“เออ”
(สวมแค่รองเท้าเท่านั้น...ยัยนี่เอาจริงว่ะ!!!!)
“เจ้าอ๋อม!!...อากาศมันร้อนนักหรือไงวะนั่น?”
“ฮะๆๆ...มั้ง?”
“อื้อหือ!?...ไม่เห็นแค่แว่บเดียวโตเป็นสาวขนาดนี้เลย”
“น้องป้อม...ลุงคนนี้คือ?”
“ลุงจิตผู้ใหญ่บ้านคนใหม่ของโยนกทักษิณจ้ะ”
“อย่าๆๆ...ลุงเห็นฉันมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอยไม่ต้องมาจ้องมองกันมาก”
“ไม่มองได้ไงวะก็เดี๋ยวนี้หอยเอ็งน่ะเท่าฝาบ้านแล้ว?”
“ใหญ่เท่าฝาบ้านจะให้ใช้สากกะเบือเรอะถึงจะเหมาะ?”
“บ๊ะ!!...เสียของจะตายห่-...มาโดนของข้าดีกว่าโว้ย”
“เฮ่ย!!...อย่ามาเกิดอารมณ์แถวนี้นะลุง...กับลูกกับหลานพยายามข่มใจหน่อย”
“นี่ถ้ายังหนุ่มนะเอ็งเสร็จข้าแน่ๆแต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้วว่ะ...ถูกมั้ยเจ้าป้อม?”
“หึฮื่อ~~...คิดจะลองกับพี่หนูน่ะระวังหัวใจวายไม่รู้ด้วยนะ”
“อายุข้าปูนนี้ไม่กล้าลองของสาวๆหรอกอีหนู...อย่างมากก็ได้แค่มองเท่านั้น...อ๋อม”
“หืม?”
“นี่ผัวของเอ็งใช่มั้ย?”
“อื้ม!!...คืนนี้ฉันจะมีผัวเป็นตัวเป็นตนล่ะ”
“เอ้า!!...ยินดีด้วยๆ...วันหลังก็ไปเล่าให้ข้าฟังมั่งล่ะว่าผัวของเอ็งน่ะเด็ดสักแค่ไหน”
(ฮ้า!!!)
“ฮะๆๆๆ...เออ!...แล้วจะไปเล่าให้ฟังแบบไม่ให้มีตกหล่นสักนิดเดียวเลย”
(เฮ้ย!?)
“ข้าไปล่ะ”
“โชคดีลุง”
“พี่อ๋อม...พี่ชายยืนอึ้งไปแล้วค่ะ”
“เฮ่--...นายไม่ต้องคิดมาก...ลุงเขาไม่มีอะไรหรอกแค่แซวกันสนุกๆ”
“เธอกล้าคุยกับผู้ชายทั้งๆที่ร่างเปลือยล่อนจ้อน”
“กับคนแปลกหน้าหรือไม่สนิทฉันก็ไม่ทำให้เห็น”
“เธอจะโดนข่มขืน!!”
“ฮึ!...ฉันอยากเห็นหน้าไอ้หมอนั่นจัง...เอ๊ะ?...รึจะเป็นนาย?...ไม่ๆ...นายไม่ต้องใช้กำลังให้เหนื่อย”
“อ๋อม...เธอทำตัวแบบนี้ฉันไม่ชอบเลยนะ!!”
“หากนายไม่ชอบงั้นคืนนี้ก็ทำให้ทุกอย่างมันเป็นไปตามทางที่มันสมควรจะเป็นสิ...ไม่ได้ยากลำบากอะไรเลยใช่ไหม?”
“.............................................”
..................................................................................................................................
“ปากเสีย!!...ว่าข้าเป็นผีรึ?...ไม่น่าช่วยเลย!!!”
“นึกว่าผู้ใดเสียอีกที่แท้ก็เป็นเจ้า...อชินีสุราลัย”
“ไปซะวสันตะนุจรินทร์!...อย่ามาก้าวก่ายเรื่องของข้า”
“ถึงกับต้องไล่กันเลยหรือ?...แย่จัง~~”
“.............................................”
“เจ้าสำแดงร่างเสือทองอยู่ข้างพ่อทำให้สิงสาราสัตว์พวกนั้นหวาดกลัวหลีกหนีไปหมด”
“เพราะข้าเป็นเจ้าแห่งพยัคฆ์ทั้งหลาย...สัตว์อื่นก็ย่อมที่จะศิโรราบ”
“ห่วงว่าพ่อจะถูกทำร้ายใช่ไหม?”
“...ชายผู้นั้นไม่เกี่ยวกับข้า”
“เทพบดีไม่เอ่ยวาจาจริงไม่ได้นะ...จะไม่เกี่ยวได้ยังไงในเมื่อเขาก็เป็นพ่อของเจ้า?”
“ข้าสนใจแต่แม่ของข้าเท่านั้น!!!”
“จริงเหรอ?”
“อย่ามายุ่งกับข้าได้ไหม?”
“ไม่ยุ่งก็ได้แต่เจ้าคงจะดีใจมากเลยนะที่พ่อกับแม่ของเจ้า...”
“วสันตะนุจรินทร์!!”
“อุ๊ย!!...น่ากลัวมาก...ฮิๆๆ”
“...............................................”
“จริงด้วยแน่ะ!!...อชินีสุราลัย...ข้ามีอะไรจะมาบอก”
“เรื่องไร้สาระอีกล่ะสิ?”
“โธ่!!...ฟังกันก่อนซี่~~...เมื่อสักครู่ข้าสังเกตเห็นสองฝาแฝดมาป้วนเปี้ยนแถวนี้น่ะ”
“เจ้าพวกนั้นยังไม่เลิกราก็หมายความว่าไม่อยากอยู่กันอย่างสงบสุขสินะ?”
“อย่าวู่วาม...ลำพังตัวเจ้าสู้พวกนางไม่ได้หรอกแต่ถ้าเจ้ารวมพี่รีย์ก็ถึงจะเรียกว่าพอฟัดพอเหวี่ยงกัน”
“ข้าไม่กลัว!!!!”
“โอ--...เก่งจังเลย”
“ดูเหมือนข้าจะต้องฝังเจ้าไปด้วย...ชอบกวนประสาทข้าอยู่เรื่อย!!!”
“ข้ากำลังจะพูดว่าเจ้าสนใจแต่แม่ศรบุษราคัมไม่ได้เพราะผู้ที่อุษณรัศมีกับสีตลรัศมีจ้องจะปองร้ายคือพ่อเอกคเชนทร์ของพวกเรา”
“แล้วถึงเวลานี้พวกนั้นทำอะไรบ้าง?”
“ไม่ทำอะไรเลยนอกจากแอบดูพวกเรา...พอข้ากับพี่รีย์ไหวตัวก็พากันหนีไปแล้วกลับมาตามแอบดูอีก”
“พวกบ้า!!!”
“เพราะงั้นนะ...”
“ไม่ต้องย้ำหลายครั้ง!!...ชายผู้นั้นข้าจะปกป้องเอง”
“โฮ่~~...ที่แท้เจ้าก็รักพ่อนี่นา?”
“ฮึ่ม!!!”
“คิก!...นางเสือผู้เขินอาย...ไปแล้วจ้าๆ”
“มีแต่พวกน่ารำคาญทั้งนั้น!!...สองเทพฝาแฝดนั่นประมาทไม่ได้ก็จริงแต่ข้าอยากจะจับตามองเทพบดีแห่งการหยั่งรู้มากกว่า...ใช่ไหมสุริยนนุจรินทร์?”
“ราชหงส์สุรัมภา?...นางยังไม่ลืมตาตื่นขึ้นมาในเวลานี้หรอกนะและอาจจะไม่มีโอกาสนั้นด้วย”
“อืม”
.............................................................................................................................................
“อ๋อมไปไหนตั้งนานแล้ว?”
“พี่ไปเตรียมตัวค่ะ”
“ระ...เหรอ?”
“คืนนี้พี่ชายนอนห้องพี่นะคะ”
“ไม่รู้จะเจอกับอะไรบ้าง?”
“หา?
“ไม่ใช่พี่เปิดเข้าไปเจอแต่อาวุธวางอยู่เต็มห้องนะ...ฮะๆๆ”
“พี่ชาย...หยาบคายอ่ะ!!”
“ขอโทษจ้ะ...พี่แค่เดาเล่นๆ”
“พี่อ๋อมน่ะเห็นแบบนั้นแต่ก็มีความเป็นผู้หญิงมากเลยค่ะ”
(จะจริงแน่หรือ?)
“ถึงเวลาแล้วค่ะ...พี่ชาย”
“ห้องนั่นใช่มั้ย?”
“ค่ะ”
“ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันแต่เรามาถึงที่นี่แล้วยังจะถอยหลังกลับได้หรือเปล่านะ?”
“เข้าไปสิคะพี่ชาย”
“อะ...อา”
...ผมสูดหายใจลึกเข้าปอดพลางนับหนึ่งถึงสามในใจแล้วจึงเปิดประตูเข้าไปเห็นอ๋อมนุ่งผ้าถุงกระโจมอกนั่งรอบนเตียง...ภายในห้องนอนของลูกพี่ลูกน้องสาวตกแต่งอย่างเรียบง่ายไม่มีข้าวของมากนักมีเตียงโต๊ะตู้เสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัวอีกนิดหน่อย...ผมเอาแต่ยืนนิ่งจนสาวเจ้าเอ่ยเตือนเบาๆว่า...
“ล็อคประตูด้วย”
“ได้”
“กินข้าวอิ่มมั้ย?”
“อะ...อืม”
“................................................”
“................................................”
“บอลพูดอะไรมั่งซี่~~...ฉันเขิน!!”
“ก็เพราะเขินนี่แหละฉันถึงไม่กล้าพูด”
“อ้าว!?...นายด้วยรึ?”
“เออ!”
“ไหนว่าเจนสนามไง?...โด่!!”
“เปล่าเฟ้ย!!”
“ฮะๆๆๆ”
“เธอนี่น๊า...”
“บอล”
“หือ?”
“คืนนี้ฉันจะเป็นเมียของนาย...ดีใจมากๆเลย”
“...เหรอ?”
“นายดูไม่ค่อยจะดีใจ”
“ก็มัน...”
“อะไรหรือ?”
“เพราะอ๋อมไม่เหมือนผู้หญิงที่ฉันเคยเจอ...มันรู้สึกแปลกๆ”
“งั้นนายก็ทำอย่างทุกครั้งล่ะกัน...นั่งสิ”
“ห้องของเธอ...เรียบง่ายดีนะ”
“นายคิดว่าเข้ามาจะเจอกับอะไรงั้นเรอะ?”
“เปล่า”
...อ๋อมขยับนั่งข้างผมที่เตียงแล้วสบตามองโดยที่มือหล่อนค่อยๆดึงปมผ้าถุงออกจนเผยให้เห็นเต้านมขาวผ่องจากนั้นญาติสาวผู้พี่ค่อยๆโน้มตัวซบกับแผ่นอกผมและดันให้ล้มนอนไปด้วยกัน...อ๋อมคร่อมร่างข้างบนพลางเลิกผ้าถุงขึ้นมากองที่เอวอวดโชว์บั้นท้ายกลมกลึงลอยเด่น...ผมอดใจไม่อยู่จึงเผลอเอาลูบไล้ไปมาซึ่งสาวเจ้าก็ปล่อยให้กระทำอย่างเต็มอกเต็มใจ...
“ไม่เคย...มีผู้ชายคนไหนแตะเนื้อต้องตัวฉันมาก่อนเลย”
“จริงน่ะ?”
“เพราะงั้นช่วยสอนฉันหน่อย”
“ป้าเอ็มไม่เคยสอนอะไรมั่งรึ?”
“เคย...หลายๆอย่างด้วย”
“เช่นว่า...”
“นายจะรู้ไปทำไม?...อ๋อ!!...นี่ติดใจแม่ฉันมากขนาดนี้เชียว?”
“เอ่อ...”
“แม่ะของตายสำหรับนายอยู่แล้วฉะนั้นเวลานี้นายต้องสนใจแต่ฉันสิ”
“อ๋อม”
“จ๊ะ”
“หันหน้าไปทางปลายเท้าของฉัน”
“จะทำอะไร?”
“ก็บอกว่าจะให้ฉันสนใจแต่เธอไม่ใช่รึ?”
“แล้วมันเกี่ยวอะไร?”
“ฉะนั้นเธอต้องตามใจฉันไง”
“ได้...ได้เลย...ฉันจะตามใจนายทุกอย่าง”
...อ๋อมรีบทำตามที่ผมบอกโดยไม่รอช้า...ท่านี้ผมได้เห็นอวัยวะเพศของญาติสาวผู้พี่อย่างชัดแจ๋ว...อา~~...กลีบแคมยังปิดสนิทด้วยเพราะไม่เคยมีวัตถุแปลกปลอมทั้งจริงและปลอมเคยล่วงล้ำ...ปลายนิ้วผมตอนนี้ก็เริ่มเขี่ยรอบๆปากช่องคลอดของอ๋อมจนมีน้ำเมือกไหลซึมออกมาพอเห็นว่ามีเยอะแล้วก็ใช้นิ้วแยงเข้าไปทีละน้อย...ลูกพี่ลูกน้องสาวโค้งก้นสูงซบหน้ากับหมอนครางเสียงสั่นชนิดที่ผมไม่เคยได้ยินจากเธอมาก่อน...
“อื๊ออออออออ...สะ...สนุกใหญ่เลยนะผัวขา...เมื่อไหร่จะเย็ดหีเมียสักทีเล่า?”
“ไม่ต้องรีบร้อน”
“ซีดสสสสสสสส...อยาก...อยากโดนควยจะแย่แล้ววววว~~...อูยยยยยยยย...เร็วๆเข้าซี่!!!”
“งั้นเธอบอกฉันมาก่อน”
“บะ...บอกอะไร?”
“ที่อ๋อมพูดว่าป้าเอ็มสอนอะไรๆให้น่ะ
“แล้วไง?”
“สอนปากเปล่าหรือทำอะไรอีก?”
“ฉัน...ต้องตอบเหรอ?”
“อืม”
“ชิ!...ถือว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่า...ก็ได้...แม่ให้ฉันกับป้อมได้เห็นของจริงด้วย”
“ของจริง?”
“ปลายปีก่อนแม่ให้พวกเราไปที่ห้องลับ...นายก็รู้จักนี่?”
“เอ๋?...หรือว่า...”
“แม่เรียกนายเศกนายศุกร์มาเอาให้พวกฉันดู”
“อู้หู!!!”
...พี่สาวพ่อใจกล้าขนาดไหนผมรู้ดีแต่มันตื่นเต้นตรงที่ทำกับผู้ชายตั้งสองคนที่ไม่ใช่สามีต่อหน้าลูกสาวของตัวเอง...ผมรู้สึกตื่นเต้นมากรีบถามหลายครั้งและก็ได้คำตอบที่อยากรู้...
“ทุกรูปแบบนั่นล่ะ...หนึ่งต่อหนึ่งพอเจ้าเศกเย็ดน้ำแตกรดหน้าแม่เจ้าศุกร์ก็เข้ามาเสียบต่อ...หีแม่น่ะแทบไม่ว่างควยเลยแต่ไม่ได้หลั่งข้างในนะเพราะแม่บอกจะให้นายแตกในเป็นคนแรก”
“...ฉันรู้”
“สองต่อหนึ่งก็ด้วย...สองพี่น้องนั่นผลัดกันเอาควยยัดหียัดตูดแม่แล้วก็เย็ดพร้อมกัน...ตอนนั้นแม่ฉันถึงกับอ้าปากหวอตาค้างเชียว”
“ฉัน...ฉันนึกภาพออกเลย”
“มิน่าควยถึงแข็งโป๊ก”
“ฮะๆ”
“พอเสร็จกิจแม่ก็ไล่สองคนนั้นออกไปแล้ว...”
“ทำไม?”
“...ฟังจบนายอย่าตกใจนะ”
“อื้อ!!”
“แม่กับฉันก็ผลัดกันเลียหี”
“ฮ้า!!!!...จริง...จริงๆเรอะ?”
“เรื่องจริงไม่โกหกหรอกและฉันก็เคยเลียหีให้ป้อมด้วย”
“โห~~...แม่ลูกเล่นกันเองซะแล้ววุ้ย!!!”
“เออน่ะ!!!...ก็แม่บอกว่าวิธีเรียนรู้ที่ดีที่สุดคือให้ลงมือทำเองนี่นา”
...กรณีพี่น้องร่วมประเวณีกันเองผมเจอมากับตาตัวเองจากสามพี่น้องแล้วแต่แม่กับลูกสาวออรัลเซ็กส์ให้กันนี่ถือเป็นประสบการณ์ที่ยากแก่การพบเจอทว่าใช่จะไม่เคยมี...
(คนใกล้ตัวเรานี่เอง)
“แม่เลียเก่งมากๆ...แป๊บเดียวฉันก็เสร็จแต่ป้อมเสร็จเร็วกว่าอีก”
“แล้วป้าเอ็มล่ะ?”
“พวกฉันเลียไม่ค่อยเก่งแต่แม่ก็ชม...ฮึ!!”
“โอ๊ว!?”
“พอที!!...ฉันเล่าให้ฟังแล้วทีนี้นายก็ต้องทำตามที่สัญญากัน”
(อ๋อมผลักเรานอนลงแล้วดึงกางเกงลงเอื้อมมือคว้ากุมท่อนลำไว้)
“อยากเล่นท่า 69”
“งั้นเธออยู่ข้างบน”
“อืม”
“ขอ...ขอดูอีกทีหน่อยว่าหีเธอสวยแค่ไหน”
“เอาเลย”
“...................................................”
“ปะ...เป็นไง...หีฉันน่าเย็ดมั้ย?”
“อูย...นะ...น่าเย็ดมาก...เนื้อในแดงแจ๋เชียว”
“อืออออออ...มะ...มีแต่แม่กับป้อมที่เคยแหกหีฉัน...นายคือผู้ชายคนแรกที่ได้สัมผัส...โอ๊ะ!?”
...อ๋อมสะดุ้งเฮือกกับความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นกับผู้ชายคนแรกในชีวิตเมื่อผมค่อยๆแลบลิ้นแยงติ่งเนื้อขณะที่สาวเจ้าเริ่มตั้งตัวได้ขยับมือสาวควยขึ้นลงช้าๆและจูบที่ปลายหัวหยัก...นับว่าอ๋อมตอบสนองผมได้เร็วมากเหมือนกัน...
(อาจารย์สอนมาดีก็งี้แหละ)
“อืมมมมมมมมมมม...บอล...บอลเลียเก่ง...เหมือนแม่เลย...โอ๊ออออออออออออ...เสียวจังเลยยยย...อึ๊ยยยยยยย”
“เธอก็...ดูดควยด้วย”
“ดะ...ได้...ไม่...ไม่ค่อยเก่งนะ...ซีดสสสสสสสสสสส...แต่ฉัน...ฉันเคยฝึกดูดกับควยปลอม”
“ของป้าเอ็ม”
“อือออออออออ...ฉะ...ฉันคงจะมีไว้ใช้หรอกนะยะ”
“ฮะๆ...แล้วเวลาเธอมีอารมณ์ทำยังไง?”
“ก็...อุ๊ก...ใช้นิ้วหรือไม่...โออออออ...ป้อมก็เลียหีให้”
“น้องป้อมยังเด็กอยู่เลย”
“เด็กที่ไหน?...อาววววววว...สิบสี่จะสิบห้าแล้ว...อารมณ์ทางเพศก็สูงเหมือนแม่ไม่มีผิด...ตอน...ตอนนี้ก็คงแอบดูเราอยู่”
“ฮึ๊ย!!...แล้วมันจะดีเหรอ?”
(ต้องรีบมองไปรอบห้อง)
“ไม่มีอะไรเสียหายนี่?”
“...................................................”
“ป้อมตั้งใจจะเป็นเมียนายในวันเกิดอายุสิบห้าปี”
“ฉันไม่รู้เลย”
“นึกว่ารู้ซะอีก?...อาาาาาา~~...ไม่ไหว...ฉันทนไม่ไหวแล้วววววว...มาเย็ดกันเถอะนะได้โปรด!!!”
...อ๋อมดึงผ้าถุงหลุดออกโชว์เรือนร่างเปลือยเปล่าและช่วยผมถอดเสื้อผ้าจนเกลี้ยงจากนั้นถามว่าสะดวกท่าไหนซึ่งผมก็บอกว่าสภาพขาแบบนี้คงเล่นท่าผาดโผนไม่ได้หล่อนจึงเสนอจะเป็นฝ่ายขึ้นเอง...
..........................................................................................................................................................
“เสร็จไอ้เคี่ยมนั่นไปอีกคน...โง่จริงๆ...สุดท้ายคนที่ช้ำใจก็คือเธอนั่นแหละ...นางพญาเสือเอ๋ย~~”
“...................................................”
“เจ้าเอกคเชนทร์ไม่ได้รักเธอหรอกนะอ๋อม...มันดีแต่เอาหีเท่านั้น”
“คุณหนูใหญ่”
“ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยเตือนแต่ยัยนั่นไม่ฟังฉันเลย...ใช่มั้ยคะลุงจิต?”
“...ครับ”
“อย่าทำหน้าทุกข์ใจแบบนั้น...ไม่ถือว่าลุงทรยศยัยอ๋อมแต่ลุงเป็นคนของฉันมาตั้งแต่แรกต่างหาก”
“....................................................”
“คราวนี้ลูกสาวลุงก็จะได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยตามที่ใฝ่ฝันไว้...อยากเรียนคณะอะไรหรือ?”
“เอ่อ--...นังหนูมันอยากเรียนพยาบาลครับ”
“โอ้!!...ไม่ยากเลยๆฉันพอฝากให้ได้...เดี๋ยวเราค่อยมาพูดกันทีหลัง”
“ขอบพระคุณคุณหนูใหญ่มากครับ...ลุงขอกลับบ้านก่อน”
“เชิญค่ะ”
“..................................................”
“นี่แหละสิ่งที่อ๋อมไม่มีวันทำได้แต่ฉันทำได้”
“จะเรียกว่าสมประโยชน์ทั้งสองฝ่ายหรือเปล่าเจ้าคะ?”
“ถูกต้อง...แล้วใครจะกล้าโวยจริงมั้ย?”
“เจ้าค่ะ”
“ถ้าเทียบกับแคทหรือฝน...อ๋อมยังเสียเปรียบอยู่มากและยิ่งเป็นฝ่ายเสนอตัวให้ผู้ชายแบบนี้นับว่าสิ้นคิดที่สุด”
“?”
“เพราะมันไม่ได้ต่างอะไรกับผู้หญิงขายตัวเลย...นอนทอดกายให้ผู้ชายเชยชมง่ายๆแล้วจะถูกตีราคาว่ามีค่าสูงส่งได้อย่างไรและผู้ชายที่ไหนจะเอาไปเป็นแม่ของลูก...ถูกไหม?”
“...................................................”
“ฉันเชื่อว่าเจ้าเอกคเชนทร์ก็ต้องคิดแบบนี้แน่ฉะนั้นอ๋อมจึงจะเป็นฝ่ายรักเขาข้างเดียว”
“น่าเห็นใจนะเจ้าคะ”
“ในเมื่อเลือกเองก็ต้องยอมรับผลของมัน”
“ว่าแต่หากคุณชายหกออกมาจากโยนกทักษิณแล้วคุณหนูใหญ่จะว่าอย่างไรเจ้าคะ?”
“มีคนไปรอรับแล้วนี่?”
“ไหมอดจะกังวลมิได้”
“ฉันก็กังวลบ้างแต่ในเมื่อตัดสินใจให้ม่อนทำแล้ว...มีแต่ต้องเชื่อใจเท่านั้น”
“คุณหนูรองนั้นแท้จริงแล้วเป็นคนอ่อนไหวต่อเรื่องของเพศตรงข้ามมาก”
“อืม...นี่เป็นความลับที่ไม่สมควรจะให้ผู้ชายรู้และโดยเฉพาะไอ้เคี่ยมน้ำเค็มนั่นต้องห้ามเด็ดขาดเลย”
“ซึ่งมันคือจุดอ่อนเพียงหนึ่งเดียวของคุณหนูรอง”
“จะจีบยัยม่อนน่ะเรอะง่ายนิดเดียว?...แค่ป้อนคำพูดหวานๆกับรุกถึงเนื้อถึงตัวเด็กนั่นก็หน้าแดงก่ำแล้ว”
“.................................................”
“แต่ฉันมั่นใจว่าม่อนต้องรับมือไอ้บ้ากามนั่นได้แน่...เรามาคอยดูกัน”
“เจ้าค่ะ”
“อ๊ะๆ...ต้องดื่มให้น้องสาวผู้น่ารักนี่นา?...ฉลองให้กับยัยอ๋อมที่จะละทิ้งความสาวไปซะที...ฮะๆๆๆๆๆ...แล้วก็ดื่มฉลองให้กับ...แผนการของฉันที่เริ่มเดินหน้าแล้วเหมือนกัน”
.........................................................................................................................................
“แบ...แบบนี้ใช่มั้ย?”
“อื้อ!...เอาเลย...แค่จ่อรูให้ตรงแล้วหย่อนตัวลงมาช้าๆ”
“.................................................”
“อุ๊ก!!...เธอ”
“ทำไม?”
“อ๋อมรูดควยฉันหลายครั้งมากแล้วนะ...สงสัยงานนี้มีพุ่งก่อนแน่มั้ง?”
“ก็คนไม่เคยนี่หว่า!!”
“.................................................”
“ใจกล้าไว้ยัยอ๋อม!!!...ของแค่นี้เอง”
“โอ้!!”
“ขะ...เข้าไปล่ะนะ...อ๊าาาาาาาาา~~”
“หูย~~...หีเธอ...ฟิตมากเลยว่ะ!!!”
“อืออออออออออออ...จะ...เจ็บ~~...ว้าย!!...หีฉีก!!...ซีดสสสสสสสสส...อื้มมมมมมมมมมมมม...ฉัน...ฉันเจ็บหี...จริงๆนะนี่!!!!”
“ค่อยๆไม่ต้องรีบร้อน”
“โอ๊วววววววววววววว...ควยนาย...สุด...สุดยอดเลย...อย่างนี้แหละที่ฉันต้องการ...อู๊ยยยยยยยยยยยยยยย...มันเข้ามาอีกแล้วววววววว”
“ใจเย็นๆอ๋อม”
...แต่ญาติสาวผู้พี่กลัวจะถูกว่าไม่แน่จริงหรือเปล่าไม่ทราบ?...ผมบอกให้เธออย่ารีบร้อนก็ไม่ฟังจัดการกดน้ำหนักตัวลงมาพรวดเดียวผลคือท่อนเอ็นทั้งอันจมหายไปในในรูหีที่ทั้งฟิตทั้งแน่นของอ๋อม...เราทั้งสองถึงกับถอนหายใจยาวออกมาพร้อมๆกันอย่างโล่งอกทีเดียว...
“บะ...บอล...ฉันดีใจที่สุดเลยล่ะ...ในที่สุดก็มีวันนี้จนได้”
“เจ็บมากมั้ย?”
“หึ!!...ไม่เท่าไหร่หรอกน่า--...อูย!!!”
“เห็นมั้ย?...อย่าดูถูกไอ้หนูฉัน”
“เปล่าสักหน่อย!!...แต่ฉันว่า...อืมมมมมมมมมม...ควยนายใหญ่มากเลยนะ...ดูสิ...มันทำให้เลือดฉันออก...อึ๊ยยยยยยยยยยยยยยย...แนะ...แน่นรูไปหมด...อูววววววววววว...สาแก่ใจฉันจริงๆ...ซีดสสสสสสสส”
“เริ่มกันเลยนะ”
“อะ...อืม”
...ผมยังไม่กล้าทำอะไรมากเพราะอ๋อมยังใหม่มาก...อ่า--...หมายถึงเครื่องเพศของเธอที่เพิ่งจะประสบกับการร่วมประเวณีเป็นครั้งแรกน่ะเริ่มต้นจึงให้สาวเจ้าทำช้าๆกับไม่ต้องยกตัวขย่มสูงซึ่งครั้งนี้อ๋อมยอมเชื่อฟังแต่โดยดี...
“เป็น...เป็นยังไง?...หายเจ็บมั่งหรือยัง?”
“ยัง...แสบมาก”
“สาวซิงก็แบบนี้แหละ”
“แต่ต่อไปจะไม่มีใครมาว่าฉันอีกแล้ว”
“ใครว่าอะไรเธอ?”
“ก็บรรดาตากับยายทั้งหลายน่ะสิ...ชอบถามว่าเมื่อไหร่ฉันจะหาผัวได้สักที...อายุยี่สิบแล้วยังไม่เคยโดนผู้ชายเย็ดระวังจะขายไม่ออก”
“ฮะๆๆ”
“หัวเราะอะไรยะ?”
“เปล่า”
“ก็หัวเราะเห็นๆ...อู๊ยยยยยยยยย...แสบหีจัง...อืมมมมมมมมมม...พรุ่งนี้นาย...ไปกับฉัน”
“ทำไมล่ะ?”
“ไปประกาศตัวว่าเป็นผัวฉันน่ะสิถามได้!!”
“เอ้ย!?...จะดีเหรอ?”
“ดีแน่!!!...โอออออออออออออออ...ชักเสียวขึ้นเรื่อยๆ...แต่...ฉันอาย”
“อายทำไม...มีเราแค่สองคน?”
“ก็อายทั้งนายและป้อมน่ะแหละ”
(เออแฮะ!!...น้องป้อมแอบดูเราอยู่นี่นา)
“งั้น...เธอหันหน้าไปทางนั้น”
“เอ๋?”
“จะได้ไม่อายไง”
“แต่นายก็เห็นก้นฉันอยู่ดี”
“เธ่อ--...อิดออดโน่นนี่แล้วริจะมีผัว”
“หนอย!!...ก็ได้ๆ...นึกว่าฉันไม่กล้าเรอะ?”
...ยุทีไรได้ผลตลอดสำหรับแม่สาวหัวเสือคนนี้...เธอรีบหมุนตัวหันหน้าออกปลายเท้าผมแล้วเอามือจับท่อนขาก่อนจะยกตูดขึ้นลงๆ...โอ้!!...ความเสียวสะท้านควยหีเริ่มบังเกิดมากขึ้นเป็นลำดับแล้ว...
“โอววววววววววว...มัน...มันต้องอย่างนี้สิอ๋อม...เด็ดดวงจริงๆ”
“ซีดสสสสสสสสสสสสส...ฉัน...ฉันทำเก่งมั้ย?...อาวววววววววววววววว”
“ยังไม่พอ...เธอต้องฝึกอีกเยอะ”
“...ได้...มีของจริงให้ใช้แล้วฉันไม่กลัวว่าจะน้อยหน้าใครหรอก...อือออออออออออออ...ครูดแตดเต็มๆเลย...โออออออออออออออ...มะ...มีความสุขจัง...อาาาาาาาาา”
“ไม่เจ็บแล้วใช่มั้ย?”
“อื้ม!!”
“งั้นเต็มเหนี่ยวไปเลย!!!”
“จ้ะ”
“อื้อหือ!?...หี...หีเธอเย็ดมันส์มาก”
“ควยนายก็ด้วย...อืมมมมมมมมมม...ฉะ...ฉันเสียวหีจนน้ำแทบแตก...อือออออออออออ...ได้รู้ซึ้งรสควยก็วันนี้เอง...โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย”
...อ๋อมยกก้นโขยกเข้าใส่ท่อนลำกับร้องครางอย่างสุดเสียวซ่านสลับแหงนหน้าเชิดสูดปากบีบหน้าอกตัวเองหน้าตาบิดเบี้ยว...ผมเองก็ชักจะแย่เหมือนกันและยิ่งมาเจอสาวซิงแบบนี้ด้วย...
(สงสัยจะไปไม่รอดในอีกไม่นานต่อจากนี้)
“โอ๊ยยยยยยยยยยย...กรอดดดดดดดดด...น้ำของฉัน...อึ๊ยยยยยยยยยยยยยย...ออกมาเยอะเลยยยยยยย...แรงกว่านี้สิบอล”
“ฉันเต็มที่แล้ววววววววววว”
“อ้า!!...จะขย่มให้แตกคาหีฉัน...ซีดสสสสสสสสสสส
“เอ้ย...ไม่...ไม่ดี”
“ตรงไหนที่บอกไม่ดี?
“คือ...เมื่อกี้ฉันเห็น...ที่ปฏิทิน...เธอวงปากกาไว้ว่าวันนี้...อูยยยยยยยยยยย”
“...ตาไวจังนะ”
“อ๋อม...เธอนี่...อารมณ์ร้อนแรงแม้กระทั่งตอนเย็ด...โอออออออออออออ”
“เพราะ...ฉะ...ฉันได้เลือดแม่มาเยอะ”
“จริงด้วย”
“อูววววววววววววว...อึ๊ยยยยยยยยยยย...ควยมันดีอย่างนี้เอง...ซีดสสสสสสสสสส...มิน่า...ถึงได้ชอบเย็ดกันนัก”
“ไม่กล้าขย่มแรงหรือไง?”
“คะ...ใครว่าฉันไม่กล้า?...นี่!!...จะทำให้ดู...โอ๊ววววววววววววว...จุก...ฉันจุกท้องไปหมดแล้วววววว”
“หันกลับมาได้แล้ว”
“เอ๋?”
“หันหน้ามาสิจ๊ะคนเก่ง”
“อืม”
...ผมให้อ๋อมหมุนตัวกลับมาพลางประคองสะโพกของหล่อนแล้วกระดกควยเด้งขึ้นฝ่ายญาติสาวผู้พี่ก็ไม่ยอมแพ้ขย่มกระแทกหีชนิดที่ว่าเธอคงลืมความเจ็บปวดจากการเสียสาวครั้งแรกไปแล้ว...
“อ๊อก!!...อื๊อออออออออออ...มัน...มันดีอย่างนี้เอง”
“อะ...อะไรดี?”
“ก็เย็ดกันไง...ฉันน่าจะทำแบบนี้...กับนายตั้งนาน”
“...เธอเคย...บุกปล้ำฉันที่โยนกอุดรแล้ว”
“หึ!!...เสียดายที่ไม่สำเร็จแต่...คืนนี้ไม่มีใคร...ขวาง”
“อุ!!”
“อ๊อยยยยยยยยย...สะ...สุดท้าย...คนจะได้กัน...ยะ...ยังไงก็ต้องได้”
“....................................................”
“อือออออออออออออออ...กะ...ใกล้แล้วววววววว...โออออออออออออ...บอล...เร็วๆอีก...อื๊อออออออออออออ...ฉันอยากโดนควยมานานแล้วรู้มั้ย?...อูยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ฉะ...ฉันรู้...โอออออออออออ...เธอไม่เจ็บหี...แล้วใช่มั้ย?”
“ฉะ...ฉันรู้...โอออออออออออ...เธอไม่เจ็บหี...แล้วใช่มั้ย?”
“ไม่...ไม่เจ็บ...เต็มที่...เย็ดหีฉันเต็มที่เลย...ซีดสสสสสสสสสส...มีเท่าไหร่...ใส่มาให้หมด”
“อุ!!...ฉันก็จะเสร็จเหมือนกัน...กรอดดดดดดด”
“อูยยยยย...โอ๊ะโอ๊วววววว…ผัวจ๋า~~...อ๋อมจะแตกแล้วววววว...ซีดสสสสสสสสสส...อูยยยยยยยยย...อ๊าวววววววว”
...ผมเปลี่ยนท่าจับขาอ๋อมพาดบ่าแล้วกระเด้าควยแทงไม่ยั้งอย่างที่ลืมตัวว่ายังไม่สมประกอบโดยสาวเจ้าก็เอามือบีบขยำหน้าอกตัวเองร้องครางดังลั่นห้องจนกระทั่งร่างของเธอเกร็งกระตุกอย่างแรงขยุ้มมือจิกที่นอนนิ้วเท้างองุ้มอันเป็นสัญญาณว่ากำลังจะถึงจุดยอดผมจึงรีบชักท่อนควยออกมากระทอกอยู่ไม่กี่ครั้งน้ำอสุจิก็พ่นกระฉูดใส่หน้าท้องของญาติสาวผู้พี่เลอะกระจายไปหมดเป็นอันว่า
“เผด็จศึกนางพญาเสือ” สำเร็จอย่างดงาม...
(แต่เกือบไปแล้วไง...ดีนะที่ชักออกทัน)
“อืออออออออ...ออกข้างในก็ได้นี่นา~~”
“ป้องกันไว้ก่อน”
“แต่ฉันอยากท้อง...ฉันอยากมีลูกให้นาย”
“................................................”
“เอาเหอะ...ครั้งหน้าก็ได้”
“อ๋อม”
“จ๊ะ”
“คือว่า...”
“มีอะไรก็พูดเลยไม่ต้องอ้ำอึ้ง...คืนนี้เราเป็นผัวเมียกันแล้วนะ”
“งั้นก็...”
“?”
............................................................................................................................................
...เป็นไปตามที่คาด...พออ๋อมได้ยินเหตุผลที่ผมหลั่งน้ำกามข้างนอกก็ผุดนั่งด้วยความไม่พอใจพลางคว้าผ้าถุงมาบังหน้าอกจากนั้นถามผมเสียงเข้ม...
“ว่าไงนะ?...เงื่อนไขที่ยอมให้นายมานอนกับฉันคือห้ามหลั่งข้างในและต้องกลับไปโยนกอุดรภายในคืนนี้!!”
“ใช่”
“หนอย~~...ยัยสองพี่น้องนั่น!!...แล้วนายก็เชื่อฟังเรอะ?”
“เพราะฉันรับปากพี่แคทกับฝนไว้”
“ถ้าฉันไม่ให้ไปล่ะ?”
“อ๋อม...เธออย่าให้ฉันลำบากใจเลย”
“..................................................”
“ขอโทษ”
“ไม่!...นายไม่ผิดหรอกแต่เป็นฉันเองต่างหากที่มัวดีใจจนลืมไปว่าสองคนนั้นไม่มีทางยอมเสียเปรียบใครง่ายๆอยู่แล้ว”
“งั้น...ฉันกลับก่อนนะ”
“จะให้ป้อมไปส่ง”
“อืม”
“บอล”
“?”
“ฉันยอมรับว่าช้ากว่าสุรีย์พรรณกับหยาดฝนแต่สักวันจะไล่ตามทันแน่นอน...ฉันรู้ว่านายยังไม่ได้รู้สึกรักอะไรฉันเท่าไหร่เพราะเราเพิ่งกลับมาเจอกันแต่อย่างน้อยวันนี้...ฉันก็ยืนอยู่บนเส้นทางเดียวกับสองพี่น้องนั่นแล้ว”
“..................................................”
..........................................................................................................................................
“ให้หนูไปส่งถึงโยนกอุดรเลยนะคะ”
“พี่กลับคนเดียวดีกว่า...อยากจะใช้ความคิดเงียบๆตามลำพัง”
“เห็นแก่ตัวกันที่สุด!!!...พี่อ๋อมสมควรจะได้อยู่กับพี่ชายอย่างน้อยก็จนรุ่งสางแต่กลับตั้งเงื่อนไขบ้าๆ...ฮึ!...เจ้าของความคิดนี่จะเป็นใครอื่นไปไม่ได้”
“....................................................”
“พี่ฝนนะพี่ฝน!!...ช่างทำได้”
(ไม่ใช่เลยน้อง...ต้นคิดที่แท้จริงคือพี่แคทต่างหาก)
“นี่เป็นทางลัดที่ถึงจะไม่ไกลมากแต่พี่ชายก็เดินระวังๆหน่อยนะคะ”
“อือ”
“แน่ใจว่าไม่ต้องให้หนูไปส่ง?”
“จ้ะ”
...แค่เดินตรงไปข้างหน้าเรื่อยๆก็เป็นทางสู่บ้านโยนกอุดร...เวลานี้ผมใช้ไม้ค้ำช่วยเดินอย่างคล่องแคล่วกว่าเมื่อช่วงแรกเยอะจึงพยายามเร่งเดินให้ถึงบ้านเร็วๆแต่หัวสมองก็ยังนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งจะประสบมาสดๆร้อนๆ...
“มันต่างออกไปจากพี่แคทและฝนจริงๆนั่นแหละ”
(“ฉันยอมรับว่าช้ากว่าสุรีย์พรรณกับหยาดฝนแต่สักวันจะไล่ตามทันแน่นอน...ฉันรู้ว่านายยังไม่ได้รู้สึกรักอะไรฉันเท่าไหร่เพราะเราเพิ่งกลับมาเจอกันแต่อย่างน้อยวันนี้...ฉันก็ยืนอยู่บนเส้นทางเดียวกับสองพี่น้องนั่นแล้ว”)
“อ๋อมก็รู้ดีว่าเราคิดยังไง...เฮ้อ~~...แล้วต่อไปเราจะตอบสนองต่อความรู้สึกของเธอยังไงดี?...โอ๊ว!?”
(มัวแต่คิดโน่นคิดนี่จนเดินไม่ทันระวังเท้าสะดุดรากไม้ล้ม...ฉิบหา-ล่ะ!!!...ล้มทางด้านขาที่หักของเราซะด้วย)
“เฮ่ย!?...ไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด?...ทะ...ทั้งที่ขาข้างนี้รับน้ำหนักไปเต็มๆนะ!!”
(แล้วไม้ค้ำกระเด็นไปทางไหนวะเนี่ย?)
“...................................................”
(รู้งี้ให้น้องป้อมมาเป็นเพื่อนก็ดี...ไม่สิ!!...ขากลับเธอก็จะต้องกลับคนเดียวไม่ใช่หรือไง?)
“เอ๊ะเมื่อกี้?”
(เหมือนกับเห็นเป็นเงาคน!?)
“มะ...ไม่ใช่มั้ง?...แค่เงากิ่งไม้หรอก...ตาฝาด...ตาฝาดไปเองน่า!!”
“...................................................”
(แต่เอาจริงมันไม่ใช่แล้ว!!...ท่าทางจะเป็นคนจริงๆเพราะเราได้ยินเสียงฝีเท้าเดินดังมาจากในความมืดพร้อมกันด้วย!?)
“หรือจะเป็นพี่แคทหรือฝนมารอรับนะ?...ไม่ๆ...คนๆนี้เดินมาจากทางด้านหลังของเรา”
...จินตนาการตามไปด้วยนะครับแล้วจะเข้าใจความรู้สึกของผมในตอนนี้ว่าคุณกำลังเดินลึกเข้าไปในที่ๆมืดมากจนแทบมองอะไรไม่เห็นและรอบข้างมีแต่ต้นไม้สูงท่วมหัวขึ้นเรียงรายทั้งสองฝั่งของถนนโดยแสงสว่างที่พอจะพึ่งพาได้มีเพียงแสงสลัวๆจากดวงจันทร์ครึ่งเสี้ยวเท่านั้นทว่ากลับมีใครบางคนที่เราไม่รู้ว่าเป็นผู้ใดจะใช่มิตรหรือศัตรูก็ไม่ทราบเดินตามหลังมา...คุณก็ลองคิดดูเอาเองแต่ถ้าถามตัวผม...อยากจะถอดเฝือกกับเขวี้ยงไม้ค้ำทิ้งแล้วโกยแน่บให้สุดชีวิตยิ่งนัก!!!...
“นั่นใคร?”
“..................................................”
“ไม่...ไม่กลัวหรอกนะโว้ย!!...มืดค่ำมาเดินตามกันทำไม?”
“..................................................”
(กะว่าถ้าเป็นโจรก็ขอสู้ตายล่ะ!!!)
“หึ!”
“ผู้...ผู้หญิง...แล้วเสียงนี้...พี่ม่อนเหรอ?”
“หากเรามุ่งหวังทำร้ายจริงๆแล้วเจ้าจะทำอย่างไรนะ?”
“..................................................”
(แค่ชั่วกระพริบตาสาวเจ้าก็มาอยู่ตรงหน้าเราทั้งที่ก่อนหน้ายังห่างกันหลายช่วงตัว...ทำได้ยังไง?)
“พี่ม่อนมาทำอะไรมืดค่ำป่านนี้ครับ?”
“เรามารอพบเจ้าแต่มิอยากให้น้องนางศรโกเมนเห็นเพราะจะเกิดเรื่องยุ่งเปล่าๆฉะนั้นเราจึงเดินตามเจ้ามา...พายเรือเป็นไหม?”
“ผมเคยพายตอนเด็กแต่พี่ถามทำไมครับ?”
“ดี...เช่นนั้นพวกเราจะนั่งเรือสนทนาความกัน”
“หา!?”
“ตามเรามาเถิด...เอกคเชนทร์”
...พี่ม่อนเดินนำไปที่ท่าน้ำใกล้ๆส่วนผมยังไม่แน่ใจว่าจะเอายังไงกับชีวิต...ทำไมต้องให้คนขาเดี้ยงอย่างผมลงนั่งเรือสภาพเก่าๆแบบนี้ด้วยเพราะถ้ามันเกิดล่มขึ้นมาก็มีสิทธิ์ตายสูงปรี๊ดเชียวนะ!?...
“ให้ผม...พายจริงๆหรือ?”
“สตรีพายเรือให้บุรุษนั่งสำหรับเจ้าคงจะเป็นภาพที่น่าดูกระมัง?”
(พี่สาวเราคนนี้ก็พูดประชดได้แสบสันต์เหมือนกัน)
“ก็ได้ครับ...ยังไงพายเรือก็ไม่เกี่ยวกับขา”
“หน้าตาเจ้าดูมิค่อยรื่นรมย์?...เอกคเชนทร์เอย--...จงภูมิใจเสียเถิดว่าเรามิเคยนั่งเรือกับบุรุษสองต่อสองมาก่อน”
(น่าภูมิใจตายละแต่เวลานั้นเราไม่รู้เลยว่าการล่องเรือกับสาวม่อนในคืนนี้จะเป็นจุดเริ่มของ
“ยุทธการลักพาตัว” ที่ก่อให้เกิดความขัดแย้งอย่างรุนแรงในหมู่พี่น้องอีกครั้ง)
...................................................................................................................................................
...ตัวอย่างในตอนหน้า...ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 88 “ศักดิ์ศรีและความภาคภูมิ!!!”
“สุรีย์พรรณ...แววตาของเธอฟ้องชัดเจนว่าไม่เชื่อแต่เธอก็รู้ดีว่าฉันไม่ใช่คนชอบพูดจาโกหก”
“แต่จนป่านนี้บอลก็ยังไม่ได้กลับมาถึงที่นี่อย่างที่อ๋อมบอก...มันหมายความว่ายังไง?”
“เดี๋ยวค่ะ!!...ยัยตัวเล็กยืนยันว่าพาบอลมาส่งที่ทางลัดเข้าโยนกอุดรจริงๆแต่ที่เขาหายไปแบบนี้...ฝนคิดว่า...”
.......................................................
“ก็ไหนว่าอยากจะพูดธุระกับผมไงครับแต่เอาเข้าจริงพี่ม่อนกลับไปนั่งแช่ในน้ำตกที่หนาวเย็นแบบนั้น?”
“เจ้าควรหุบปากแลจงดื่มด่ำความงดงามของสถานที่แห่งนี้ดีกว่าจะมาส่งเสียงรบกวนโสตประสาทเรา!”
(ผู้หญิงคนนี้ไม่บ้าก็เพี้ยน!!!...น้ำเย็นเฉียบชนิดกระดูกแทบหลุดยังไปนั่งแช่ได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น!?)
.......................................................
“ฉันจะถล่มพวกมันให้ย่อยยับ!!!!...เธอสองคนจะไปด้วยหรือไม่ตอบมา?...ยมทูต!!...เทพธิดา!!”
“...ในเมื่อนางพญาเสือถูกความพิโรธปลุกให้ตื่นขึ้นแล้วฉันจะทำนิ่งเฉยอยู่ได้อย่างไร?...ก็ไปสิ!!!”
“ฝนขอตามไปด้วย...เราสามคนช่วยกันอาละวาดให้รู้เรื่องไปเลยแล้วก็พาคนรักของพวกเรากลับคืนมา!!!”
....................................................................................................................................
เผด็จศึกนางพญาเสือ แค่ชื่อตอนก็เร้าใจแร่ะ 5555
ตอบลบขอบคุณก่อนเลยครับท่าน
ตอนเจอเสือท่าทางจะหดนะ..
ตอบลบแต่ตอนนี้น่ะหรือ..ตั้งแล้วว..
ขอบคุณครับ...ทำไม่ถูกใจอ๋อมอาจโดนเสืองับได้นะ
ตอบลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบบอล นี่โชคดีจังเลยนะครับ ในหลายๆความหมายนะ ว่าแต่ ม่อนจะมารูปแบบไหนน้า น่าติดตามที่สุด ขอบคุณครับ ท่านadslman
ตอบลบอ่านเรื่องนี้แล้วผมเคยคิดมานานแล้ว ว่าทำไมเซค ถึงได้เกลียด ตาบอลนัก พอไปได้อ่านนิยายจีนเล่มนึงเข้า เลยได้ถึงบางอ้อซะที ว่าจริงๆแล้วเซคเกลียดตาบอลเพราะอะไร ทั้งๆที่ไม่ได้ไปยุ่มย่ามอะไรด้วยเลย
ตอบลบ"ข้าพเจ้าไม่เคยมีความคิดมุ่งร้ายต่อผู้คน หากผู้อื่นกระทำผิดต่อข้าพเจ้า ข้าพเจ้าครุ่นคิดดูว่าตัวเองใช่ผิดไปหรือไม่ หากว่าผิดจริง จะยกโทษให้กับผู้อื่น นี่มิใช่ความใจกว้าง หากเป็นหลักเหตุผลของคน แต่ว่าเราท่านผิดแผกแตกต่าง ข้าพเจ้าดูออกว่าท่านแค้นข้าพเจ้า ท่านใช้วิธีการที่ไร้ศีลธรรมจัดการกับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าขบคิดไม่เข้าใจว่าทำอะไร ท่านจึงแค้นข้าพเจ้าถึงเพียงนี้"
"ตอนนี้ข้าพเจ้าเข้าใจแล้ว ท่านแค้นข้าพเจ้าอย่างเป็นจริงเป็นจัง เนื่องเพราะท่านถือตัวเป็นเป็นดวงอาทิตย์ของตระกูล เบื้องสูงเบื้องต่ำของตระกูลหากไม่หมุนตามท่านก็ถือว่ามีความผิดร้ายแรง สมควรตายหมืนครั้ง" จาก แมวซ่อนเล็บ
ความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบมาแล้ว 25% ขอบคุณครับ
ตอบลบเจ้าบอลมี 4 เสียง จากญาติสาวยึดคำมั่นสัญยาวัยเยาว์ โอกาาสเก็บอีก 1 เสียงจากคู่หมั่นไม่นาน แม้ตอนนี้ยังไม่ทันเลห์เหลี่ยมพี่เช็ค คิดว่าทประมาทเจ้าบอลเกินไปเพระมีจุดอ่อนที่ผู้ประพันธ์แย้มไว้ น้องม่อนเสร็จไอ้เคี่ยมแน่ ม่อนประเทภสาวช่างฝันซะด้วย ดื้อเงียบภักดีคู่หมั้นไม่อยู่ในโอวาทอีก พี่เช็ควีนแตกแน่ เจ้าบอลจะรอดเหรอ เดินเรื่องกำลังสนุกขึ้นเรื่อย ๆ แต่สงสัยเสีอกลัวอะไร ถึงวิ่งแจ้น อยากอ่านต่อมาก ๆ
ตอบลบตกลงฟาดเรียบว่างั้นดิ.....อิๆๆ ความรุสึกเหมือนติดยาเลยว่ะ ไม่ได้อ่านแล้วหงุดหงิดพิลึก...แจ่พอได้อ่านแล้วโล่งเลย..อ่า
ตอบลบขอบคุณครับ ผมว่าที่เสือมันกลัวอาจเป็นเพราะว่าม่อนแอบมาอยู่แถวนี้รึเปล่า เนื่องจากได้รับคำขอจากเซ็คให้มาล่อลวงบอล ก็ลุ้นอยู่เหมือนกันนะว่าหลังเผด็จศึกอ๋อมแล้วจะจัดการยังไงกับม่อน เพราะเห็นเกริ่นๆ ไว้แล้ว จะช้าจะเร็วจากนี้แค่ไหน ลุ้นฝุดๆ
ตอบลบแม่เสือสาวล่าสวาท ซะด้วย
ตอบลบจัดว่าสุดยอด ไตเติ้ลได้น่าติดตามหนักมาก
ตอบลบถึงเรตจะยังน้อย แต่ลุ้นได้ตลอดซิน่า ขอบคุณครับ
Thanks
ตอบลบขึ้นชื่อตอนมาก้นะ ว่าแต่ เสือกลัวม่อนรึเปล่าอะ??
ตอบลบสงสัยว่าเสือจะได้กลิ่นม่อนแน่เลยถึงได้วิ่งป่าราบแบบนั้น พอเผด็จศึกอ๋อมเสร็จจะเอายังงัยกับม่อนนะ น่าติดตามมาก
ตอบลบมาคิดดูอีกทีอาจเป็นอชินีสุลาลัยก็ได้ที่ทำให้เสือเผ่นไปน่ะ แล้วก็เปอร์เซ็นต่อไปขอจัดเร็วหน่อยนะคร๊าบ ตอนนี้อยากจัดหนักอ๋อมเหลือเกิน
ตอบลบใช่แน่เลย อชินีสุลาลัยเพราะเูธอคุมเสือได้สำแดงเดชเป็นเสือทอง และเคยใช้เสือดาวมาส่งข่าว เมื่อเห็นพ่อตกใจกลัวเสือ 2 พี่น้องรินและรีย์ก็ไม่อยู่ เลยต้องออกมาไล่แม่ชบาเอง ลูกสาวเจ้าบอลนี่รักพ่อมากกว่าแม่ทั้งนั้นเลย ต่อไปโดนคุม 2 เด้งแน่ ทั้งแม่ทั้งลูก
ลบสงสัยจังจะได้แม่เสือเล็กหรือใหญ่นะตอนนี้ ^ ^
ตอบลบขอบคุณมากครับ
เออ อ๋อมคราวก่อนยังไม่เรียบร้อยนี่ ม่อนมีสัญญาอะไรกับบอลหรือเปล่า
ตอบลบชักสงสารม่อนเหมือนกันนะ ถูกตราหน้าว่าเป็นฆาตกรตั้งแต่ยังไม่ถึงเหตุการณ์จริงๆ กระซิกๆ ไม่อนาคตต้องเปลี่ยนได้ เราเชื่อมั่นแบบนั้นย์(อ้างอิงจากที่บอกว่าถ้าบอลไปที่ศิวะบัญดิตแล้วจะเดี้ยง แต่กลับมีลูกถึงสามคนเท่าที่อ่านมากับฝนและแคทอาจจะสีข้างถลอกว่าไม่ได้กินยาได้แต่กับอ๋อมนี่ถ้าจะยากถ้าไม่เสร็จในตอนสองตอนนี้) หนูม่อนสู้ๆ พี่อวยน้องเสมอ !! ไฟท์โต้ะ
ตอบลบมาแล้วๆ ขอบคุณคร้าบบ
ตอบลบท่าน adslman ครับ ตอนนี้ "รักไม่นับตัวเลข ตอนที่ 1 กับ 2" ที่อยู่ในนี้ เนื้อหาหายนะครับ มีแต่ชื่อตอนแต่ไม่มีเนื้อเรื่อง ส่วนตอนอื่นๆ ยังมีเนื้อหาครบเหมืออนเดิมครับ
ตอบลบแก้ไขครับ เนื้อหาอยู่ครบดีครับ แต่ตัวหนังสือ เป็นสีเดียวกับพื้นหลัง บล็อค ทำให้มอง ไม่ เห็น แฮะ ๆๆๆ^^
ลบแวะมาแอบดูครับ.. เผื่ออัปเดตแล้ว แหะๆ
ตอบลบขอบคุณครับ...มาต่ออีกนิดแล้ว...ว่าแต่ราชหงส์สุรัมภาคือใครกัน?...
ตอบลบขอบคุณครับ...มาต่ออีกนิดแล้ว...ว่าแต่ราชหงส์สุรัมภาคือใครกัน?...
ตอบลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ลบราชหงส์สุภารัม น่าจะเป็นลูกของม่อน
ตอบลบเดาจากที่บอกว่ายังไม่ลืมตาตื่น เหมือนม่อนที่ชอบหลับตา
ที่บอกว่ายังไม่ลืมตาตื่นเพราะความสัมพันธ์กับผู้เป็นแม่ยังไม่มากพอ :v อยู่ในขอบเขตของ อ้อ เซค ม่อน 3คน :v นอกจากนี้ก็คนในตระกูลอื่น แต่จากที่ฟังดูสนิทกันน่าจะอยู่ในตระกูลของบอลซะมากกว่า :v
ลบราชหงส์สุภารัม อืมลูกคนที่4 แล้วฝาแฝดสองคนนั้นจะไปเกิดเป็นลูกของใครน้า
ตอบลบรีบมาต่อไวไวนะครับรอลุ้นอยู่ ^ ^
ขำตรรกะของชาวบ้านเมืองนี้จริงๆ อ๋อมก็กระไรเดินเปลือยตัดหมู่บ้าน ทีแรกนึกว่าลัดป่าที่ไหนได้...ฮ่าๆๆ อีกเรื่องสรุปบอลมันมีว่าที่ลูกเป็นผู้หญิงหมดเลยเรอะ ยังงี้คงต้องเก็กมาดดุๆ เอาไว้ขู่คนที่จะมาจีบลูกสาวซะละ ว่าแต่สองอาทิตย์มาแค่ 10% เองเหรออ่า นึกว่าจะเพิ่ม 25-50% ซะอีก
ตอบลบแต่ไงก็รอนะ
ราชหงส์สุภารัม ลูกของซคดูเหมือนจะน่ากลัวไม่แพ้แม่เลยนะครับ(ความหมายของชื่อ ดูแล้วส่งมาให้เซคเหลือเกิน แต่ไม่รู้ใช่แน่หรือเปล่า) แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนครับ เพราะดูเหมือนตอนนี้ แคทกำลังจะถูกอ๋อมแย่งซีน แบบนี้บอลจะรอดไหมเนี่ย สนุกมากเลยครับ ขอบคุณมากๆนะครับ...อ๋อมนี่ใจกล้าจัง...
ตอบลบมี"เซอร์ไพรส์"แน่ เจ้าบอลเอ๋ย
ตอบลบเซคอยากเป็นผู้นำตระกูล พอมีบอลซึ่งเป็นทายาทชายคนเดียว จึงแค้นที่บอลกลับถูกวางตัวเป็นผู้สืบทอด
ตอบลบเซคอยากเป็นผู้นำตระกูล พอมีบอลซึ่งเป็นทายาทชายคนเดียว จึงแค้นที่บอลกลับถูกวางตัวเป็นผู้สืบทอด
ตอบลบสุริยนนุจรินทร์=สุรีย์พรรณ
ตอบลบวสันตะนุจรินทร์=หยาดฝน
อชินีสุราลัย=ศรบุษราคัม
อุษณรัศมี,สีตลรัศมี=?
หัสดินเทวะนาถ=?
ราชหงส์สุรัมภา=?
เดาเอาล้วนๆ เลย
ลบอุษณรัศมี,สีตลรัศมี=ฝาแฝดลูกของ เอ้ / อ้อ
หัสดินเทวะนาถ=ลูกของพี่เชค ลูกคนนี้เป็นผู้ชาย ผู้นำตระกูลคนต่อจากบอล
ราชหงส์สุรัมภา=ลูกม่อน
ยังขาดลูกของน้องป้อมอีกคน ยังไม่ได้กล่าวถึง
นี่ยังไม่รวมลูกๆ ฝั่งทางใต้ที่บอลถูกเชิญไปอีก
แถมพวกลูกของกุน / สา / อ้อย
มาเพิ่มอีกแล้วขอบคุณครับ ส่วนนี้ฉากของเซคดึงดูดอารมณ์ดีนะครับแผนการจะดำเนินต่อไปแบบไหนกันนะ แล้วก็เรื่องม่อนแบบนี้ต้องดับเครื่องชนแบบถึงเนื้อถึงตัว แล้วแคทจะได้ออกมาอีกไหมล่ะเนี่ยในตอนนี้แล้วก็น่าจะพอรู้ได้แล้วแน่ว่ายังไงคืนนี้ “บอลต้องเป็นของอ๋อม” ความสนุกยังไม่เคยเปลี่ยนไปเลยครับ มีเรื่องราวให้น่าติดตามตลอด ขอบคุณจากใจเลยครับ
ตอบลบฮ้า เพิ่มมาอีกหน่อย ตอนนี้มองข้ามช็อตไปที่เรื่องของม่อนแล้ว ว่าจะไปอีหรอบไหน ตามลุ้นตามเชียร์ม่อนอยู่คร๊าบ
ตอบลบแผนเอาม่อนมาเป็นเหยื่อล่อไอ้เคียมนั้น อาจผิดพลาดสักอย่างจากคำพูดของลูกรีย์ คงแตกกะพี่เช็คจำต้องเข้าพวกกะพี่แคทแน่ แต่ยังไม่มีวี่แววเจ้าบอลจะมีวิชาต่อสู้อย่างลูกรินทร์พูดเลย จะเอาฝีมือไหนมาเผด็จสาวอ้อได้ คงอีกหลายตอนกว่าจะมีลูกแฝดขาวดำกะบอลได้ พี่เช็คยังร้ายกาจใจดำทำได้ทุกอย่างเพื่อตัวเอง อยากได้ตอนยาว ๆ ก่อนปีใหม่เพื่อความบันเทิงของผู้ติดตาม
ตอบลบสงสัยอย่างนึงมาตั้งนานแระท่าน adslman ทำไมในเรื่องมีแต่ญาติฝั่งพ่อของบอล ญาติฝั่งแม่หายไปไหนหมด ถึงแม่ ไม่มีพี่ น้อง อย่างน้อยก็ต้องมี ตา กับ ยาย ของบอลหนิ
ตอบลบเห็นว่าแม่เป็นคนนอกหมู่บ้านนะถ้าผมจำไม่ผิด (ไม่ได้อ่านทวนนานละ) แต่ครอบครัวของแม่บอลไม่ได้มีอำนาจอะไรแต่พ่อของบอลรักมากแม้แต่ย่ากับปู่เองก็ไม่ค่อยชอบเพราะไม่เห็นผลประโยชน์ที่จะได้รับด้วยมั้ง รอคนแต่งมายืนยันอีกที :3
ลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ลบเย้ ในที่สุดน้องอ๋อมก็ได้มีผัวซะที ^ ^ งานนี้ต้องฉลองหลังจากที่ตั้งตารอมานาน งานนี้นายบอลของเราคงได้เจ็บตัวเนื้อเขียวไปหลายวัน555+ ว่าแต่พี่เช็คนี่ก็เจ้าแผนการจริงๆ จะให้พี่ม่อนมาล่อลวงไอ้เคี่ยม (บอล) ของเรา นายบอลจะรอดหรือเปล่านะงานนี้ 555+
ตอบลบคนที่แตกในใส่ป้าเอ็มคนแรกนี่ใครนะครับระหว่างสองพี่น้อง
ตอบลบหลังจากบอลแตกในใส่ป้าเอ็มแล้ว ผมจำไม่ได้ว่าสองพี่น้องได้แตกในใส่ป้าเอ็มรึปล่าว?(ป้าเอ็มให้บอลแตกในคนแรก)
ลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ลบตอนหน้า ท่าทางจะมีรายการบู๊ล้างผลาญกันในหมู่สาวๆ ลูกพี่ลูกน้องแน่ๆ
ตอบลบเรื่องกำลังสนุกมาถึงจุดพลิกผัน ม่อนนี่ยังไงอยู่นะทำตามพีสาวสั่ง แต่ดูอิ่งอ้อยเหมือนคอยอะไรสักอย่าง จะคุยอะไรกะบอลถึงพานั่งเรือมาทีน้ำตก เล่นพาบอลไม่บอกกล่าวแบบนี้ 3 สาววีนแตกแน่ ไม่เกรงใจใครแล้ว ตอนต่อไปมาเร็วหน่อยก็จะขอบคุณ ๆๆๆ
ตอบลบจุดเริ่มต้นของยุทธการลักพาตัวดูท่าอาจผิดคาด
ตอบลบและแผนเซ็คอาจล่มเพราะม่อนก็ได้ สถานะการณ์แบบนี้มันแหม่งๆ เหมือนมีอะไรในกอไผ่
เรื่องราวเริ่มตื่นเต้นอีกครั้งแล้วสิ อ่านจากตัวอย่างแล้วมีฉากพี่ม่อนแช่น้ำด้วยคิดแล้วฟิลเลย อยากอ่านต่อไวไวจัง
ตอบลบขอบครับที่แบ่งปันมาต่อไวไวนะครับ ^_^
ตอนต่อไปได้อยู่กับม่อน 2ต่อ2 ด้วย จะมีอะไรดีๆบ้างหรือเปล่านะครับ
ตอบลบรอลุ้นทุกย่างก้าว กลับจากทำงานเปิดแวะดูทุกวันเลย หนุกมากอน่าแล้วฟินอ่านแล้วเพลิน โอ้ย อยากให้ออกไวๆ ขอบคุณมากท่านมิน
ตอบลบม่อน น่าจะเสร็จบอล ด้วยความบังเอิญ เพราะเรือล่ม(ล่ะมั๊ง??)
ตอบลบขอบคุณครับ สำหรับผลงานดีๆ
ตอบลบ