“ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 90 “คืนมืดที่แดนประจิม!?”
“ก่อนอื่นอธิบายให้ฟังหน่อยซิว่าม่อนทำลายแผนของพี่ทำไม?”
“ยังมีวิธีอีกมากมายที่จะขจัดเอกคเชนทร์แลน้องมิต้องการให้ท่านพี่ใช้วิธีนี้เจ้าค่ะ”
“ไม่ใช่น้องยังคิดว่าไอ้เคี่ยมนั่นเป็นคู่หมั้นอยู่หรอกนะ”
“เหตุใดท่านพี่จึงกล่าวเช่นนี้เจ้าคะ?”
“มันอดคิดไม่ได้เพราะไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่ม่อนจะไปอยู่ที่ตรงนั้น”
“...................................................”
“เอาล่ะๆ...ในเมื่อมันผ่านมาแล้วจะพูดมากก็ใช่ที่...ไปพักผ่อนเถอะจ้ะ”
“...ขอตัวเจ้าค่ะ”
“...................................................”
“ท่านพี่”
“หืม?”
“เอกคเชนทร์อาจจะกำลังคิดวางแผนเอาคืนท่านพี่อยู่ก็เป็นได้เจ้าค่ะ”
“น่าสนุกดีนี่...พี่อยากเห็นเร็วๆจัง...แล้ว...น้องจะปกป้องพี่หรือเปล่า?”
“หาได้มีข้อสงสัยแต่อย่างใดไม่เจ้าค่ะ”
“ฮิๆ”
“ราตรีสวัสดิ์เจ้าค่ะ”
“.....................................................”
“ถึงแผนของพี่จะไม่ดีที่สุดแต่ก็ประสบผลสำเร็จได้ถ้าม่อนไม่ขัดขวาง...น่าเสียดายแต่ช่วยไม่ได้”
“ท่านพี่ศรเพทายเชื่อมั่นในตัวน้องนางศรมุกดาเถิดเจ้าค่ะเพราะนางก็รู้ดีว่าเอกคเชนทร์เป็นคนอย่างไร”
“แล้วอ้อล่ะ?”
“เจ้าคะ?”
“เอกคเชนทร์เป็นคนอย่างไร?”
“น่ารักดี...เหมาะที่จะเอามาเป็นคู่นอนแล้วก็เชือดทิ้งซะ”
“พูดจริงหรือพูดเล่นเนี่ย?”
“ฮะๆๆ...พูดเล่นสิเจ้าคะ...ขืนทำจริงๆอ้อคงจะต้องเร่ร่อนไร้ที่ซุกหัวนอนเพราะถูกอ๋อมตามล่า”
“หึๆ...แน่นอนเพราะตอนนี้มันถือว่าเจ้าจระเข้น้ำเค็มเป็นผัวไปเรียบร้อยแล้ว”
“แลเวลานี้ท่านพี่สุริยาวรรณก็เริ่มจะถูกใจเอกคเชนทร์ด้วยเจ้าค่ะ”
“หา?”
“ลืมไปแล้วหรือเจ้าคะว่าหากท่านพี่สุริยาวรรณถูกใจผู้ใดก็มิเกี่ยงงอนดอกว่าจะเป็นหญิงหรือชาย?”
“อ่า--...แล้วอ้อ...”
“ก็บอกไปแล้วไงเจ้าคะว่าเอกคเชนทร์เหมาะที่จะเอามาเป็นคู่นอนแล้วก็เชือดทิ้งหากมิได้ดังใจในกลกาม”
“เอาจริงแน่!!...สายตาของอ้อแบบนั้นต้องเอาจริงแน่ๆ”
“ถ้าอ๋อมมาได้ยินคงด่าอ้อว่าเป็นผู้หญิงโรคจิตอย่างมิต้องสงสัยเลยเจ้าค่ะ”
“แต่อย่างอ้อนี่พี่ชอบนะจ๊ะ”
“พูดเช่นนี้จะให้อยู่ต่อล่ะสิเจ้าคะ?...มิได้ดอก...น้องนางศรมุกดาคงจะขุ่นเคืองใจอย่างแน่แท้”
“ไม่เห็นเป็นไรเลย”
“มิได้ๆ”
.....................................................................................................................................................
“อย่าซ่อนตัวอยู่เลย...ออกมาคุยกันตรงนี้ดีกว่า”
“.................................................”
“ฉันรู้ว่าแกตามมาตั้งแต่ทางออกจากโยนกบูรพาแล้ว”
“สมคำร่ำลือจริงๆแต่จากข้อมูลที่ได้มา...แกเป็นผู้ชายนี่นาแล้วไหงถึงใส่ชุดผู้หญิงกับมีนมด้วย?...อ๋อ!!...นี่แกเป็นพวกโรคจิตลักเพศล่ะสิ?”
“จะชายหรือหญิงก็ช่างมันเถิดแต่แกอาจจำผิดคนก็ได้นะ?”
“ผมมึงสีเทาหงอกเหมือนคนแก่ตรงกับข้อมูลเป๊ะมันจะผิดได้ยังไงกันวะ?”
“ข้อมูลที่แกรู้คงมิลึกพอ”
“หยุดพูดมากซะที!!...ในเมื่อมึงเป็นมือสังหารงั้นก็คงรู้ว่ากูมาทำไม?”
“ใช่...ฉันรู้ว่าคืนนี้คนใดคนหนึ่งระหว่างเราอาจจะต้อง...ตาย”
“ซึ่งมันแน่นอนว่าเป็นแก!!!”
“หึ!!”
“หือ?”
“แกนี่โชคไม่ดีนะเพราะบังเอิญฉันกำลังอยากจะฆ่าคนพอดี...ขอควักหัวใจของแกออกมาดูหน่อยล่ะกัน!!!!”
“!!!!!!”
“เอ้า!!...มือแกขาดกระเด็นพร้อมกับปืนไปแล้ว...จงอย่าได้มีไว้ทำชั่วอีกต่อไป!!!”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!”
“เฮ้อ~~...ชิโรเทนเคียว...ดาบอสูรของฉันเปื้อนเลือดไอ้คนเลวเต็มไปหมด”
“..............................................”
“มิส่งเสียงร้องเลย...ตายแล้ว?”
“..............................................”
“หึ!!...ทนทรหดจริงนะ...ถูกฟันมือขาดสองข้างแลก็เลือดไหลนองขนาดนี้แต่ยังมีลมหายใจอยู่...โอ้!...ฉันพูดว่าจะขอควักหัวใจของแกออกมาดูนี่?”
“คุณหนูอ้อปลอดภัยนะเจ้าคะ!!!”
“นิดหรือ?...อืม”
“ใครส่งหมอนี่มากัน?”
“ยังมิรู้แต่ต้องเป็นคนที่เข้าใจในวิถีเลือดต้องล้างด้วยเลือด...ความชั่วต้องล้างด้วยความชั่ว...ความมืดต้องล้าง...ด้วยความมืดจึงได้ส่งนักฆ่ามาที่นี่”
“เช่นนั้นคงสืบหาได้มิยากเจ้าค่ะ”
“เธอเอาไปโยนทิ้งหน้าโรงพยาบาลถ้าโชคดีมันก็รอดหรือหากเกิดตายระหว่างทางก็จงเก็บกวาดให้หายสาปสูญไปอย่างเช่นทุกครั้ง”
“เจ้าค่ะ”
“นิดส่งมีดมาแลหันหน้าไป...โทษฐานที่มันบังอาจว่าฉันเป็นพวกโรคจิตลักเพศ...ฉันจะตัดลิ้นมันทิ้งซะไม่ให้มันพูดได้ตลอดไปตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจอยู่”
“....................................................”
“คุณนักฆ่าเจ้าคะ...ขอโทษอีกครั้งนะที่ฉันมิใช่สุริยาวรรณแลฉันก็อำมหิตกว่าเขาด้วย...ฮะๆๆๆ...ฮึ!!”
..................................................................................................................................................“....................................................”
“....................................................”
“มันเกิดอะไรขึ้น...เมื่อคืนฉันทำอะไร...ลงไป?”
“....................................................”
“แม้แต่เพชฌฆาตอย่างเรา...ก็เสียตัวเสียท่าให้กับผู้ชายคนนี้...ดังเช่นพี่น้องคนอื่นๆหรือ?”
...หัวสมองพยายามจะนึกเรียงลำดับเหตุการณ์เมื่อคืนว่าอะไรเกิดก่อนเกิดหลังบ้าง?...ตั้งแต่ต้นที่ฉันกลับมาถึงบ้านที่โยนกประจิม...ขึ้นไปเดินเล่นบนเขามิหวนกลับ...อาบน้ำชำระร่างกาย...เข้าห้องนอนและ...ตื่นเช้ามาก็อยู่ในสภาพเปลือยเปล่ามิหนำซ้ำยังมีเอกคเชนทร์ญาติหนุ่มผู้น้องนอนหลับสบายบนเตียงของฉันด้วย...
(“นิด...ท่านแม่กำลังอยู่กับใคร?”
“คุณอรนิภาค่ะ”
“แล้วคนที่หันหลังนั่นใช่...”
“คุณชายหก...เอกคเชนทร์ค่ะ”
(ท่านป้าอรนิภานั้นมิแปลกดอกแต่เอกคเชนทร์นี่สิ...เขาสมควรไปอยู่กับท่านพี่สุรีย์พรรณหรืออ๋อมแล้วจะมาที่นี่ทำไมกัน?)
“เหล้าแก้วนี้คือคำสัญญาว่าบอลจะไม่ทอดทิ้งลูกสาวของอา...ดื่มให้หมดรวดเดียว!!!”
“โหยอา!!!...ไม่ไหวหรอกครับ”
“เร็ว!!...ขัดใจอาน่ะน่ากลัวนะจะบอกให้...ใจเสาะแบบนี้อาจะวางใจให้ดูแลลูกสาวได้ยังไง?”
(เราว่ามิน่าจะเกี่ยวข้องกันเลยนะ)
“ท่านพี่พอเท่านี้เถิด...หลานบอลดื่มสุรามิไหวแล้วเจ้าค่ะ”
“ใครว่า?...เอางี้!...ถ้าบอลยกแก้วนี้ลงคอได้ในทีเดียว...อานีย์คนสวยจะระบำพัดให้ชม”
“ระบำ...พัด?”
“แม่นแย้ว~~...รำสวยด้วยนะขอบอก!!”
“วัยอย่างผมเนี่ยนะ...ดูระบำพัด?”
(ฮึ!!...ท่านนี่มิรู้อะไรเสียแล้ว...ผู้ที่มีวาสนาได้ชมท่านแม่ระบำพัดจะมีถึงสิบคนหรือเปล่านั้นก็ยังมิแน่เลย)
“เฮ่ย!!...ดูถูกๆ...นี่ไม่ใช่ระบำพัดธรรมดานะเฟ้ย!!!!”
“ยังไงครับที่ว่าไม่ธรรมดา?”
“เพราะอานีย์ของเราน่ะจะเปลื้องผ้าระบำพัดไงเล่า”
“ฮ้า!?”
“!!!!”
“ท่านพี่!!...พูด...พูดเช่นนั้นกับหลานบอลได้อย่างไรเจ้าคะ?”
“อิๆๆ”
“ก็ไหนว่าท่านพี่จะเก็บเป็นความลับเรื่องที่?...นีย์โกรธจริงๆแล้วนะเจ้าคะ!!!”
“โอ้ว~~...จริงหรือครับที่อานีย์จะ?...โหย!!!...แล้วอานิภาก็ไม่รีบบอก...มาเล้ย!!”
“เฮ!!...หมดแก้วๆๆ”
(สมแล้วที่ท่านพี่ศรเพทายตราหน้าว่าเป็นคนบ้ากาม...หึ!...แล้วมีรึที่เราจะยอมให้ท่านเห็น “งานอดิเรก” ของท่านแม่ได้น่ะ?...จงไปตายซะเถิด!!!)
“ไม่ได้นะคะ!!...คุณหนูอ้อจะปรากฏตัวออกไม่ได้!!!...ใจเย็นๆก่อน”
“......................................................”
“อึ๊กๆ”
“อีกนิดเดียวๆ”
“ท่านพี่...น้องมิยอมนะเจ้าคะ!!!”
“เอ้ย!!...นิดๆหน่อยๆจะเป็นอะไรไป?”
“เช่นนั้นน้องจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?...หือ?”
“เอ๋?”
“หึๆ...ดูท่าเวลานี้ต่อให้เสื้อผ้าอาภรณ์ของน้องหลุดลงไปกองที่พื้นหลานบอลก็คงมิอาจลืมตาตื่นขึ้นมาอีกเจ้าค่ะ”
“โธ่!!...อดดูของดีเล้ยเจ้าเด็กบ้า”
(สมน้ำหน้าแล้วคนลามก...ริอาจจะดูท่านแม่เปลื้องผ้าระบำพัดหรือ?...รอให้ถึงชาติหน้าท่านก็หาได้มีโอกาสไม่!!)
...จากนั้นฉันก็ขึ้นไปเดินเล่นบนเขามิหวนกลับก่อนลงมาอาบน้ำแล้วมาที่ห้องนอนของตัวเอง...จำได้ว่าเวลาใกล้จะตีหนึ่งทว่าพอมาถึงหน้าประตูก็รู้สึกว่าในห้องของฉันมีใครบางคนอยู่ซึ่งแน่นอนว่ามิใช่ท่านแม่หรือนิด...
“บังอาจนัก!!!”
“.......................................................”
“ผู้ที่บังอาจเข้าห้องของฉันโดยพลการจะต้อง...ตาย...ความลับของฉันจะถูกเปิดเผยมิได้”
(อยู่บนเตียง...จะใช้ท่าทะลวงอสูรเสียบให้ตายในทีเดียวไปซะ!!!)
“อโหสิเถิด”
“อืม~~”
“อื๋อ?”
“........................................................”
“อะ...อะไร?...แขนฉัน!?...มิจริง!!!...แม้กระทั่งร่างกายด้วย...ขยับ...ขยับมิได้เลย!!!!”
(พะ...พลังจิตรึ?...อือ--...คนนี้มิใช่น้องนางศรมุกดาแน่แต่ทำไมกัน?...ทำไมถึงหยุดการเคลื่อนไหวของเราได้?)
“ใจร้ายจริงๆ”
“ใจร้ายมากๆ”
“!?”
(เสียงใคร?)
“ยอมไม่ได้หรอก”
“ยอมไม่ได้แน่ๆ”
(ฮึ่ม!!!...ถึงขณะนี้ปากจะออกเสียงก็ทำมิได้)
“ฉะนั้นจงหลุดเถิด!!”
“จงหลุดไปซะ!!”
“!!!!!!!!!!”
“ฮิๆๆ”
“ฮะๆๆ”
“อือ--...หนาวจริงเว้ย!!”
“...............................................”
“หืม?...กลิ่นหอมจัง...พี่แคทเหรอจ๊ะ?”
“...............................................”
“คิดถึงจนทนไม่ไหวแล้วน๊า~~...สุดที่รักของผม”
(ดาบอสูรชิโรเทนเคียวหลุดจากมือของเรา...หลุดเพราะผู้ชายคนนี้)
“ฮิๆ...นุ่งผ้าถุงหรือจ๊ะ?...แหม...แบบนี้ก็ไม่เสียเวลาน่ะสิ”
(เมื่อกี้เอกคเชนทร์ใช้มือปัดทำให้ดาบของเราหลุดจากมือ...มันง่ายดายขนาดนั้นเชียวหรือ?...เป็นไปมิได้!!!!...แม้แต่ท่านแม่ก็...อื๋อ?)
“นี่...นี่ท่าน...หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!...ฉันมิใช่ท่านพี่สุรีย์พรรณ...จะบังอาจมากเกินไปแล้ว!!!”
“อาไร้~~...เสียงก็ใช่ทำไมจะไม่ใช่พี่แคทคนสวยของผม...อย่าโกหกเลยน่า!”
“ฉันมิได้โกหก...ออกไปให้ห่าง...เหม็นกลิ่นสุราที่สุด!!”
“โธ่แคทจ๋า~~...ผมกินนิดเดียวเอง...น่านะ!...ขอให้ผมชื่นใจหน่อย”
“ก็บอกว่าฉันมิใช่!!...ผู้ชายอะไรทำไมดื้อเช่นนี้?...บุกรุกเข้าห้องฉันโดยพลการแล้วยังคิดจะทำมิดีมิร้ายเพราะเข้าใจผิดว่าฉันคือท่านพี่สุรีย์พรรณอีก...ท่านจะต้องเสียใจแน่!!!”
“ไม่มีวันซะละ”
(เดี๋ยวก็ฆ่าซะจริงๆเลยนี่)
“มืดวุ้ย!!...หลอดไฟอยู่ไหนเนี่ย?”
“................................................”
“ใช้มือคลำก็ได้...เดี๋ยวก็เจอของดีจนได้”
...ฉันหมดความอดทนต่อผู้ชายคนนี้แล้ว!!!...แม้จะทำให้ท่านพี่สุรีย์พรรณแลน้องนางหยาดฝนเสียใจแต่ฉันหาได้มีทางเลือกไม่เพราะต้องปกป้องศักดิ์ศรีของตนเช่นกัน...อโหสิเถิด!!!!...เอกคเชนทร์...
“จะรักษาสัญญาใช่ไหม?”
“จะรักษาสัญญาหรือเปล่า?”
“?”
“คงไม่บิดพลิ้วหรอก”
“คงไม่บิดพลิ้วแน่”
(เสียงนี่ดังขึ้นอีกแล้ว!?)
“ใคร?...ท่านพาผู้ใดมาด้วย?”
“ฮี่ๆๆ”
(ดูดหน้าอกเราโดยมิสนใจอะไรเลย...มันน่านัก!!!)
“พิสูจน์ให้เห็นซิว่าคำพูดนั้นไม่ใช่แค่ลมปาก”
“พิสูจน์ให้เห็นหน่อยว่าคำพูดนั้นไม่ใช่แค่ลมปาก”
“ทะ...ท่านเลี้ยงกุมารทองไว้ใช่มั้ย?”
“หึๆๆๆ”
“ฮิๆๆๆ”
(เสียงที่เราได้ยินเป็นเสียงของใครก็มิทราบแต่ที่พอจะแน่ใจได้คือมีมากกว่าหนึ่ง!?...เบื้องหลังของชายนามว่าเอกคเชนทร์ยังมีอะไรที่เรามิรู้อีกอย่างนั้นรึ?)
“...............................................”
“หอมจัง~~...หอมไปซะทุกส่วนเลย”
“...............................................”
“ให้ตาย!!...เฝือกนี่มันน่ารำคาญจัง”
“...น่ารำคาญนักก็เอาออก”
“เห?”
“ก็ขาของท่านหายดีแล้วมิใช่หรือ?”
...นับเป็นเรื่องอัศจรรย์จนมิคาดคิดว่าจะเกิดขึ้นได้แต่ฉันมั่นใจว่าดวงตาของตนเองมองมิผิดดอก...ฉันค่อยๆยื่นแขนเอื้อมคว้าชิโรเทนเคียวที่หล่นอยู่ที่พื้นพลางบอกให้เอกคเชนทร์หยุดกระทำการลวนลามสักครู่หนึ่งแลก่อนที่เขาจะอ้าปากพูดฉันก็ตวัดดาบไปที่เฝือกขาโดยอาศัยแสงสว่างจากดวงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง...
(นั่นคือตาของนักดาบจะต้องมองเห็นได้ในที่มืดแสงสว่างน้อยเพื่อหลบหลีกการจู่โจมของศัตรูที่ซุ่มแอบอยู่)
“เอ้ย!!...เฝือกหลุด”
“................................................”
(ขาหักเข้าเฝือกมิทันจะถึงหนึ่งเดือนแต่กลับกดน้ำหนักลงได้อย่างเต็มที่แล้วดูท่าเจ้าตัวจะมิรู้สึกเสียด้วยซึ่งสาเหตุคงเป็นเพราะความเมา)
“เออะ!!...ชักมึนหัวแฮะ”
“ปิศาจสุรา...เมาเหล้าก็นอนไปซะ...มิต้องมามัวเกี้ยวสาวดอกนะ?”
“ไม่เอาๆ...คืนนี้จะปล่อยให้ผ่านไปเฉยๆได้ไง?”
“ไหวแน่หรือเจ้าคะ?”
“ไหวซี่~~”
“...............................................”
“...............................................”
“น่าสนใจ...แม้จะเกิดขึ้นจากสิ่งลึกลับแต่คงยากที่ใครจะเชื่อหากฉันพูดออกไปฉะนั้นเมื่อท่านเป็นผู้ชายที่ทำให้ดาบหลุดจากมือของฉันได้...ตกลง!!...ฉันจะทำตามคำพูดของตัวเอง...ฟังอยู่หรือเปล่า?”
(สิ่งลึกลับที่วนเวียนอยู่ใกล้เอกคเชนทร์)
“ฮึ่ย!!...เปิดไฟดีกว่า...แบบนี้จะดูดจะเลียมันไม่เห็นเลย”
“อย่าเจ้าค่ะ!!”
“?”
“เรามาตกลงกันสักข้อ”
“อะไรจ๊ะ?”
“คืนนี้ฉันยินดีจะปรนนิบัติท่านแต่มีข้อแม้ว่าท่านต้องมิเปิดไฟหรือแอบมองหน้า...จะทำได้หรือไม่เจ้าคะ?”
“แบบนั้นก็ไม่สนุกสิ?”
“ปิศาจสุราอย่ามาต่อรอง!”
“จ้ะๆๆ...ก็ได้ๆ...ผมยอม”
...คืนมืดที่แดนประจิมแลฉันก็กำลังสูญเสียความบริสุทธิ์ในห้องของตนเองดังที่เคยวาดหวังไว้แต่เป็นเรื่องที่เหมาะสมแล้วที่เอกคเชนทร์ยังมิสมควรจะเห็นหน้าของฉันในเวลานี้เพราะมิอยากให้เกิดเรื่องเข้าใจผิด...ผ้าถุงที่ห่มร่างอยู่บางส่วนฉันก็ปล่อยให้เอกคเชนทร์ดึงมันออกด้วยความเต็มใจแล้ว...
(หวังว่าคงจะทำให้เราได้สนุกยิ่งกว่าตอนที่มีอะไรกับผู้หญิงด้วยกันนะ...พ่อหนุ่มน้อย)
...................................................................................................................................
“ให้คุณพ่อกินอาหารของน้อง...ขาถึงหายดีในเวลาอันรวดเร็ว”
“ค่ะ”
“จะทำให้ผู้คนรอบข้างแตกตื่น...ชอบทำตามใจตัวเองอยู่เรื่อย”
“แหะๆ...อึ๋ย~~...พวกนางมาแอบดูเราอีกแล้ว”
“ครั้งนี้คงจะไม่ใช่แอบดูล่ะนะ...ใช่หรือไม่?”
“เราทั้งสองไม่ใช่พวกสอดรู้สอดเห็น”
“ไม่ใช่พวกสอดรู้สอดเห็น”
“ไม่จริง”
“จริง”
“จริง”
“ก็บอกว่าไม่...แล้วนั่นจะไปไหน?”
“ธุระของเราเสร็จสิ้นแล้ว”
“เสร็จสิ้นแล้ว”
“โฮ่~~...อุ้มชูให้พ่อได้กับ...”
“จะติเตียนอะไรพวกเราก็จงเกรงใจพี่ของท่านสักนิดเถิดนะ...วสันตะนุจรินทร์”
“เกรงใจพี่ของท่านสักนิด”
“ไม่เห็นจะเกี่ยวตรงไหน?”
“เกี่ยวสิ”
“เกี่ยวแน่นอน”
“เพราะเราทั้งสองมีหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับพี่ของท่านอย่างไรเล่า”
“คล้ายคลึงกับพี่ของท่านอย่างไรเล่า”
“ดูให้ดีๆสิ”
“ดูให้เต็มตาเลย”
“ฮึ่ม!!”
“พวกเราจะไปปกป้องราชหงส์สุรัมภามิให้ผู้ใดมารังแกนางได้”
“มิให้ผู้ใดมารังแกนางได้...โดยเฉพาะนางเสือสวรรค์อันธพาล”
“....................................................”
“หนูไม่ชอบแฝดคู่นี้!!!”
“แต่พวกนางจะเป็นพี่สาวของเราทั้งสองกับอชินีสุราลัย”
“ยอมรับไม่ได้!!!”
“ความจริงพวกนางไม่มีอะไรหรอกแค่มีการกระทำที่แปลกประหลาดเท่านั้นเอง”
“ประหลาดแค่ดวงตากับคำพูดก็มากพอแล้วค่ะ...ว่าแต่...อชินีสุราลัยหายไปไหนอีก?”
“...ถูกลงโทษกักตัวไว้ในถ้ำ”
“ที่จะบุกไปท้าประลองกับราชหงส์สุรัมภาน่ะหรือคะ?”
“อีกไม่นานก็คงทำลายถ้ำออกมาก่อเรื่องวุ่นวายอีกนั่นแหละ”
“อืม--...แต่ราชหงส์สุรัมภานั้นนอนหลับไม่เคยลืมตาตื่นขึ้นมาเลย...มิหนำซ้ำพระเวทของนางก็ไหลออกจากปากตลอดเวลา...ยังไงก็สู้อชินีสุราลัยไม่ได้”
“เรื่องนี้ล่ะที่พี่คิดว่ามีอะไรแปลกๆ”
“ยังไงคะ?”
“หากพระเวทไหลออกจากปากของราชหงส์สุรัมภาจนหมดสิ้น...นางก็มีแต่จะต้องสูญสลายไป”
“ใช่แล้วค่ะแต่พี่รีย์ว่ามันแปลกตรงไหน?”
“แปลกตรงที่อุษณรัศมีหรือสีตลรัศมี...แม้กระทั่งหัสดินเทวนาถ...ดูจะไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลย”
...................................................................................................................................................
(“พวกแกแอบอ้างตระกูลของฉันเพื่อแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตน...คงจะรู้ใช่ไหมว่าผลที่ตามมาคืออะไร?”
“แล้วจะให้เราทำ?”
“ไปมอบตัวกับเจ้าหน้าที่”
“มีวิธีที่ง่ายกว่านั้นอีก...ใช่!!...ก็ปิดปากไอ้คนรนหาที่ตายไง”
“ถ้าหมายถึงฉัน...น่าเสียดายนะ”
“?”
“ทางมีให้เลือกเดินกลับปฏิเสธ...เช่นนั้น...ก็ไปตายซะเถิด”)
“คนอย่างฉัน...สม...ควร...ได้รับความสุข...หรือเปล่า?”
(“นี่...แก!!...เป็น...เป็น...ผู้...ผู้หญิง...หรอกเรอะ?”
“...ยังมี...ลมหายใจอยู่อีก...แกสมควรจะตาย...ได้แล้ว!!!”
“................................................”
“ยอดเยี่ยมเหมือนเคย”
“...ฉันควรรีบไปจากที่นี่ก่อนตำรวจจะตามมาจับเข้าคุก”
“ฮะๆๆ...ไม่หรอกครับ...คุณหนูจะถูกจับได้ยังไงในเมื่อคุณ...อุ!!”
“อย่าพูดถึงผู้ชายคนนั้นให้ฉันได้ยิน”
“ขะ...ขอประทานโทษครับ!!!”
“เขามิได้มีความเกี่ยวข้องกับฉันหรือท่านแม่อีกแล้ว...จงจำใส่กะลาหัวไว้!!!!”)
“ฉัน...ทำให้คนอื่น...หลั่งเลือดมา...ไม่รู้กี่ครั้ง...อืออออออออออออ...สมควร...สมควร...อื๋อ?”
(หยุดทำไม?)
“อมให้ผมด้วยสิครับ”
“อะไรนะ?”
...ฉันกำลังโดนเลียหีอย่างเพลิดเพลินจู่ๆบอลก็หยุดแล้วขยับตัวเอาควยมาจ่อริมฝีปาก...ตายจริง~~...ลืมสนิทไปเลยว่าผู้ชายก็ต้องการความสุขเช่นเดียวกัน...ฉันมิต้องรอให้ญาติหนุ่มผู้น้องคะยั้นคะยอมากอ้าปากรับท่อนลำที่พองตัวเข้าไปอมจนแก้มตอบ...อืม...ใหญ่กว่าเจ้าของปลอมที่ท่านพี่ศรเพทายเอามาเล่นกับฉันเมื่อช่วงหัวค่ำหน่อยนึงนะ...
“อึยยยยยยยยยยยยย...นะ...นั่นแหละทูนหัว...อูยยยยยยยยยยย...ดี...ดีเจ้าค่ะ”
(ความรู้สึกต่างกับของปลอมจริงๆด้วยอย่างน้อยตรงที่มันกระฉูดน้ำได้)
“ซีดสสสสสสสสส...อาวววววววววววว”
(อย่าเพิ่งออกล่ะ)
“ฮึ่ยยยยยยยยย”
“เอ่น...อา...อกเอ้า”
(เล่น...ท่า...หกเก้า)
“หือ?”
“เอีย...อีใอ้อ้วย”
(เลีย...หีให้ด้วย)
“เมื่อกี้...ยังเลียหีไม่สาแก่ใจเลย”
(ดีมาก!!...แหกให้แล้ว...เร็วๆเข้า)
“อยู่...ตรงไหนวะ?”
(ทึ่มจริง~~...ก็แหกอ้าซ่าอยู่นี่ไง!!...ใช้นิ้วควานหาหน่อยมิได้หรือเจ้าคะ?)
“ตะ...ต้องใช้จมูกดมหากลิ่น”
(อีตาบ้า!!...จะคายท่อนควยแล้วออกปากด่าก็เสียดาย)
“เจอละ!!”
(อื้อ!!...ลงลิ้นเร็วๆเข้า...เงี่ยนจะตายแล้วนะ)
“ฮี่ๆๆๆ”
“อูวววววววววววววววว”
(สุด...สุดยอดเลย!!!...ลิ้นของผู้ชายคนนี้ทำไมถึงสากอย่างนี้?...ความรู้สึกส่วนตัวคิดว่าเอกคเชนทร์ยังใช้ลิ้นมิเก่งเท่าท่านพี่ศรเพทายดอกแต่ก็สามารถสร้างความเสียวซ่านให้ได้ดีเทียว...ฝ่ายฉันเพิ่มความเร็วอมเจ้าท่อนเนื้อบริเวณส่วนหัวเข้าๆออกสลับกับใช้ลิ้นเลียและดูดมันอย่างแรงจนบอลที่กำลังง่วนเลียเนินเนื้อมีชะงักพลางร้องโอวๆๆกับขยับตัวเข้ามาใกล้มากขึ้นทีนี้ปากของฉันเลยรับเอาท่อนควยเข้ามาเกือบสุดลำแต่ก็พยายามอมรูดมันให้เป็นจังหวะพอดีมิเช่นนั้นฉันสำลักแน่นอน)
“โอยยยยยยยยยยยยย...เก่งจังเลย...เก่งกว่าทุกทีเลยนะเนี่ย”
(ท่านพี่ศรเพทายก็เคยพูดว่าเราใช้ปากเก่งกว่าท่านพี่สุรีย์พรรณ)
“อื๊ออออออออออออออออ”
(บอลเปลี่ยนมาใช้นิ้วแยงรูเสียวของเรา...อืมมมมมมมมมมมมมมมมม...เสียงแจ๊ะๆเช่นนี้แสดงว่าน้ำหล่อลื่นหลั่งออกมาเยอะแล้ว)
“อยากดูดควยมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”
(มิน่าถามแล้วเมื่อไหร่จะเอามาป้อนถึงปากเราซะที)
...หนอย~~...เสียวสยิวจนสุดจะห้ามใจไหว...ฉันถ่างขากว้างเปิดทางให้บอลเข้าไปเลียเนินเนื้อสีแดงก่ำมีน้ำหล่อลื่นไหลเยิ้ม...โอ๊ว!!!...ดูสิ่งญาติหนุ่มผู้น้องกระทำกับฉัน...อา~~...เขาตวัดลิ้นที่ทั้งสากและยาวโจมตีใส่จุดยุทธศาสตร์ของฉันอย่างได้ใจและมันทำให้ร่างของฉันสั่นเทิ้มเกร็งไปถึงปลายนิ้วเท้า...
“อือออออออออออ...มิน่า...หญิงสาวมากมายถึงได้พึงพอใจ...ท่าน...อูยยยยยยยยยยย”
“............................................”
“เลียอีกสิเจ้าคะ...อ๊าววววววววว...หะ...ให้ตายซิ”
(เตือนตัวเองตลอดว่าอย่าครางเสียงดังแต่ก็เผลอจนได้)
“อูยยยยยยยยยย…เสียว…ฉันเสียว…ใจจะขาดเลยเจ้าค่ะ...อึ๊ยยยยยยยยยยยยยย”
(มิไหว...เราต้องคลั่งตายแน่นอนถ้ามิตอบโต้กลับไปเสียบ้าง...ท่านอย่าเหิมเกริมคิดจะเป็นฝ่ายรุกเดียวสิเจ้าคะ)
“โอ๊ว!!”
“จับได้แล้ว~~...คิกๆ”
“ซีดสสสสสสสสส”
“ชอบหรือเจ้าคะ?”
“ชอบ...ชอบมาก”
“งั้นฉันจะถอกควยแรงกว่านี้นะ?”
“อะ...เอาเลยทูนหัว...โอออออออออออ”
“ฮิๆ”
...ผู้หญิงลงว่ามีอารมณ์ทางเพศสูงจนควบคุมมิได้ก็ย่อมต้องละทิ้งความเขินอายไปเสีย...ฉันกับญาติหนุ่มผู้น้องผลัดกันเลียผลัดกันดูดอวัยวะเพศของอีกฝ่ายและสักพักบอลก็จับฉันนอนลงตรงขอบเตียงกับแยกขาออกและเอาหมอนมารองบั้นท้ายของฉัน...แบบนี้อวัยวะเพศของฉันก็นูนเด่นขึ้นมาท้าทายญาติหนุ่มผู้น้องที่ประคองอาวุธร้ายที่เคยส่งท่านพี่สุรีย์พรรณกับน้องนางหยาดฝนหรือกระทั่งหญิงสาวขึ้นสวรรค์มานักต่อนักแล้ว...ในที่สุดฉันก็...
(แต่ใจร้อนไปหรือเปล่า?)
“โอ๊ย!!!...เบาๆเจ้าค่ะ”
“............................................”
“อื๊อออออออออออ...มัน...มันคับ...ค่อยๆ”
(พอเข้ารูจริงๆถึงรู้ว่ามันใหญ่มิเบาเชียว)
“อีกนิดนะ”
“อะ...อืม”
“............................................”
“เจ็บ!!”
(หวังว่าเลือดจะมิออกนะ)
“จะหมดแล้ว”
“เอาเข้ามาให้หมดสิเจ้าคะ”
“ได้”
“เฮือก!!!”
(อุตส่าห์กลั้นหายใจแล้วนะแต่ก็ยังเผลอร้องออกมา)
“พี่แคทน่าจะชินแล้วนา”
(ชินอะไรกันเล่า?...ก็เราใช่ท่านพี่สุรีย์พรรณซะที่ไหน!?)
“ยังเจ็บอยู่มั้ย?”
“เจ็บเจ้าค่ะ”
“ผมว่าหีพี่แคทมันคับกว่าทุกที?”
(เราก็พูดเป็นครั้งที่ร้อยแล้วว่านี่มิใช่อวัยวะเพศของท่านพี่สุรีย์พรรณ...ขัดหูจริงๆเลย!!!)
“รึจะรู้สึกไปเอง?”
“ท่านจะสงสัยอะไรนักหนาเจ้าคะ?...มีหีให้ล่อแล้วยังมิพอใจอีกหรือ?”
“ขอ...ขอโทษจ้ะ”
“...............................................”
“อย่างอนผมเลยนะคนสวย”
“...อือ...มิต้องพูดดอก...ท่านมีหน้าที่ที่ต้องทำ”
“หน้าที่?”
“ก็อะไรล่ะเจ้าคะ?”
...ฉันขยับร่างกายเป็นสัญญาณให้บอลรู้ว่าพร้อมจะ “ร่วมประเวณี”
แล้วซึ่งเขาก็รู้จึงเริ่มสาวท่อนเนื้อเข้าออกร่องรูสักพักฉันก็เริ่มชินแลขยับตัวขึ้นรับการสอดใส่ของญาติหนุ่มรุ่นน้อง...ให้ตายสิ...เวลาผ่านไปความเสียวซ่านก็เพิ่มพูนมากขึ้นทว่าฉันจะร้องเสียงดังมากมิได้...
“อาาาาาาา...เสียวไหมจ๊ะ?”
“เจ้าค่ะ...อืออออออออออออ...ท่านเย็ดเก่งจัง”
“ยังเจ็บอยู่มั้ย”
“มิเท่าไหร่แล้ว...โออออออออ...ฉันเสียวหีจังเลยเจ้าค่ะ”
“ผมก็เสียวควยครับ...ซีดสสสสสสสสสสสสส”
“อย่าเสียงดังเจ้าค่ะเดี๋ยวคนจะได้ยิน!!!...อายเขา”
“งั้นจะเย็ดเบาๆนะ”
“อืม”
(ถ้าเป็นที่ชายป่าท้ายหมู่บ้านหรือบนเขามิหวนกลับเราคงร้องครางลั่นให้รู้เรื่องไปแล้ว)
“อ๊าาาาาาา~~”
“เป็นไงแบบนี้?”
“ก้นลอยมิติดที่นอนสิเจ้าคะถามได้!!”
“ฮะๆๆ”
“นิสัยมิดีจริงๆ”
“เปลี่ยนท่ากันดีกว่าที่รัก”
“ท่าไหน?...อ๋อ!”
(ท่าหมานี่เอง)
“อุ๊ย!!...มะ...มิใช่เจ้าค่ะ...นั่นรูก้น!!!”
“อ้าว?...มันมืด”
“แหม~~”
...มิรู้ว่าตั้งใจหรือมองไม่เห็นจริงๆแต่ดีที่ฉันห้ามทันมิฉะนั้นคืนเดียวโดนทะลวงสองรูเป็นแน่...ฉันยังมิพร้อมให้ท่านร่วมทางประตูหลังนะเจ้าคะแลเพื่อเป็นการป้องกันจึงเอามือจับควยญาติหนุ่มผู้น้องถูที่ปากรูหีซึ่งชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำเมือกพลางพูดเสียงสั่นว่า...
“ตรงนี้เจ้าค่ะ...อูยยยยยยยยยยยยยยย...หีฉันอ้ารอควยท่านอยู่”
“ได้เลยครับ...ทีนี้ไม่เข้าผิดแน่”
“แน่นะ?...ห้ามแกล้งฉันด้วย”
“ไม่แกล้งๆ...เอ้า!!”
“อึ๊ยยยยยยยยยยยยยย”
(ตาบ้าเอ๊ย~~...เมื่อกี้สะดุ้งสุดตัวเลยอ่ะก็พ่อคุณเล่นแทงพรวดเดียวมิดุ้น...นี่ถ้าเสียบผิดไปเข้ารูตูดล่ะก็เราคงร้องลั่นบ้านแน่ๆ)
“โออออออออ...บอกแล้วว่าอย่าแกล้ง...นิสัยเสียจัง”
“ฮะๆๆ”
“ยังจะหัวเราะ?”
(ตีที่ขาขวาไปที...อืม...เช่นนี้นี่เอง)
“เย็ดสิเจ้าค่ะอย่ามัวช้า...ฉันคันหีแย่แล้ว”
“อ๋อ!!...คันนักใช่มั้ยจ๊ะ?”
“โออออออออออออออออออ”
“คันอยู่มั้ย?”
“ซีดสสสสสสสสสสสส...ยิ่งคัน...ไปใหญ่เลยเจ้าค่ะ...อ๊าววววววววววววว...ตะ...ต้องเย็ดแรงกว่านี้...อูยยยยยยยยยยย...มิเช่นนั้น...หายคัน...อึ๊ยยยยยยยยยยยยย...มิหายคันดอก”
...ท่านี้ถึงใจฉันจริงๆแลได้ยินมาว่าผู้หญิงส่วนใหญ่ก็ชอบ...ญาติหนุ่มผู้น้องที่กำลังเมาสุราก็กระหน่ำเย็ดหนักขึ้นทุกทีๆ...อูย~~...มันทรมานอะไรอย่างนี้?...เสียวข้างในรูหีที่สุดแต่ร้องเสียงดังมิได้...
“อ๊อก!!”
“อะไร...แค่นี้หมอบซะแล้วเรอะ?”
“มิใช่...เจ้าค่ะ”
(เอามืออุดปากตัวเองต่างหาก...เมื่อกี้กระแทกโดนมดลูกของฉันเต็มที่เลยนี่)
“ฮะๆๆ...ยอมรับดีๆเหอะ”
“ยอมรับอะไรกันเจ้าคะ?”
“ก็พี่...โอออออออ...ใกล้จะน้ำแตกไง”
“ท่านนั่นแหละมิใช่ฉัน...อืมมมมมมมมมม...ว้าย!!...ท่าน...ท่านเจ้าขา~~”
“อะไรจ๊ะ?”
“เบากว่านี้ได้ไหมเจ้าคะ?”
(มิใช่อะไร...เรากลัวเขาจะชิงไปสวรรค์ซะก่อน)
“ซีดสสสสสสสสสส...อืออออออออออ...เก่งจังเลยเจ้าค่ะ...โอวววววววววววววววว...ท่านขา~~...หี...ฉันเสียวหีที่สุดเจ้าค่ะ”
“อาววววววววววววววววว...ผม...ผมก็เสียวครับ...พี่...อุ!!”
“อย่าเจ้าค่ะ”
(เพราะเรามิใช่ท่านพี่สุรีย์พรรณแลอย่าพูดถึงนางเวลานี้จะได้ไหมเจ้าคะ?)
“เพราะท่านเสียงเริ่มดังอย่างไรล่ะ...อื้มมมมมมมมมมม...ตะ...ต้องเบาๆอย่างนี้...อูววววววววววว”
“ฮี่ๆๆ...คับได้ใจจริงๆ...แบบนี้สิถึงจะสนุก”
“อาาาาาา...ท่าน...แรงๆอีก...อู๊ยยยยยยยยยยยยยย...ถึงใจฉันเหลือเกิน...ซีดสสสสสสสสสสส”
...ข้างในของฉันถูกแท่งเนื้อของญาติหนุ่มผู้น้องเสียดสีอย่างแรงจนอยากจะบอกว่าให้เบาๆลงอีกหน่อยแต่มิรู้ทำไมมีแต่งเสียงร้องครางด้วยความเสียวซ่าน...มือฉันขยำผ้าปูที่นอนไว้แน่นซุกหน้ากับหมอนบั้นท้ายโด่งพร้อมทั้งสูดปากอย่างเสียวซ่าน...แหม...ราวกับบอลจะรับรู้อาการของฉันยิ่งเพิ่มความเร็วเย็ดเข้าไปอีกแล้วบางครั้งก็ดึงเอาเจ้าท่อนควยตัวร้ายออกมาจนเกือบสุดก่อนจะแทงสวนกลับเข้าไปอย่างรวดเร็ว...ฉันถึงกับสะดุ้งสุดตัวร้องด้วยด้วยความเสียวปนจุกในท้องถึงกระนั้นก็ยังกระดกก้นเข้าใส่บ้าง...
“อู๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย...บอลขา~~...ฉันจะแย่แล้ว”
“ผมก็ชักแย่เหมือนกัน”
“อึ๊ยยยยยยยยยยยย...อือออออออออออออ”
“กรอดดดดดดดด...เสียวควยฉิบ!!!”
“อืมมมมมมมมมมมมมมมมม”
“โอออออออออออออออออ...โอ๊วววววววววววววววววว”
“ซีดสสสสสสสสสสสสส...ฮึ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย...ช้าๆก็ได้เจ้าค่ะ...อ๊าววววววววววว”
“กะ...กำลังมันส์...หยุดไม่ได้”
“ก็มิได้จะให้หยุด...อื๊ออออออออออออออออ”
“ฮึ่มมมมมมมมมมมมม...มีเด้งสู้แน่ะ”
“อ๊อก!!...อ๊อยยยยยยยยยยยย...จุก...ฉันจุกท้อง”
(แต่สนุกอย่าบอกใคร)
“เวร!!!...นะ...น้ำจะแตก”
“โธ่ท่าน~~...อดทนสิเจ้าคะ!!”
“มาปิดท้ายกันตรงนี้ดีกว่า”
“ขะ...ขอบเตียง...”
...ผู้ชายคนนี้เข้าใจสรรหาความแปลกใหม่พอใช้ได้เทียว...ฉันยืนกางแขนยันเตียงโก้งโค้งก้นแอ่นหีรอรับการสอดใส่ของอาวุธตัวร้ายของญาติหนุ่มผู้น้อง...ให้ตาย...เหงื่อไหลโทรมร่างราวกับวิ่งไล่ซัดศัตรูเลย...
(คิดอะไรมิเข้าท่าอีกแล้ว)
“................................................”
“?”
“................................................”
“มัวช้าอะไรอยู่เจ้าคะ?”
“กำลังเล็ง”
(คนเมานี่พูดอะไรมิอยู่กับร่องกับรอยจริงๆ)
“อย่าเข้าผิดรูนะเจ้าคะ?”
(เราล่ะกลัว)
“ถ้าเร่งอาจมีผิดนะจ๊ะ”
(อยากโดนแก้แค้นคืนก็เอาสิยะ!...โอ๊ย!!!)
“อึ๊ยยยยยยยยยยยยย...อีก...อีกแล้วนะเจ้าคะ...ชอบแกล้งกันจัง”
“แกล้งที่ไหน?”
“ก็ที่กำลังทำอยู่ไงเจ้าคะ!!”
...แต่ท่าหมารอบนี้ดูท่าจะสนุกกว่าเมื่อกี้อีกเพราะอย่างน้อยฉันก็ได้ยืนมั่ง...บอลบีบบั้นท้ายสลับกับหน้าอกฉันพลางเอานิ้วบี้หัวนมอย่างสนุกมือ...ความเสียวซ่านที่มีมากขึ้นทำให้แทบจะกลั้นเสียงร้องมิอยู่...
“ซีดสสสสสสสสสส...โออออออออออ...อุ!”
“บะ...บอกว่าให้เบาๆ”
“อูววววววววว...ก็...ก็มันเสียวนี่จ๊ะ”
“สะ...เสียวแค่ไหนก็ต้องทน...อยากให้คนอื่นรู้ด้วยหรือไง?”
“ใครๆก็รู้ว่าเราเป็น...”
“ฉันมิอยากจะฟัง!!”
“เอ๋?”
“คำพูดของคนเมา”
(เพราะมันเชื่อถือมิได้ดอก)
“...ทำให้เสร็จๆเถอะเจ้าค่ะ”
“ดะ...ได้”
“อืมมมมมมมมมมมมมมมม...อื๊อออออออออออออ”
“กรอดดดดดดดดดดด”
“โอออออออออออออออออ”
...ฉันต้องคอยเอี้ยวตัวเอามืออุดปากบอลเพราะเขาจะครางดังตลอด...ลองฟังดีๆก็จะรู้เลยว่ารอบข้างนี้หาได้มีเสียงดังอื่นอีกแล้ว...หึ!...ยังโชคดีอยู่นะที่บ้านหลังนี้ในยามค่ำคืนจะมิค่อยมีคนอยู่มาก...
(กลัวท่านแม่จะได้ยิน...อา~~...ช้าไปไหม?)
“อึ๊ก!!”
“อะ...อะไร?”
“ผม...ผมจะออก...อู๊ยยยยยยยยยย...จะกลั้นไม่ไหวแล้ววววววว”
“ฮึ๊ยยยยยยยยยยยย...มะ...ไม่ไหว...กลั้นไม่ไหวแล้วววววววว”
“อ๊าาาาาาาาา”
“อ๊ากกกกกกกกก”
“โอววววววววว...อะ...ออกมาเยอะๆเลย...อีกๆๆ...โอออออออออออออออ”
“อืออออออออออออ...ร้อน...ร้อนข้างในเจ้าค่ะ...ร้อนมาก”
“อาาาาาาาา...รับไปให้เต็มๆเลยนะจ๊ะ”
“มีเท่าไหร่ก็หลั่งออกมาให้หมดสิเจ้าคะ”
“อยู่แล้ว!!”
...ญาติหนุ่มผู้น้องเอนตัวซบบนตัวฉันพลางจูบเลียไปตามซอกคอกับหัวไหล่ขณะที่ก็ปล่อย
“น้ำสืบพันธุ์” ไปด้วย...แหม...สภาพนี้ช่างน่าอับอายนัก...ผู้ชายคร่อมร่างฉันดั่งสุนัขกำลังสมสู่กันมิมีผิดเลย...ซีดสสสส...ยัง...อวัยวะเพศของเขายังหลั่งน้ำกามเข้ามาในช่องคลอดของฉันอีก...หากคืนนี้เป็นช่วง
“ตกไข่” อยู่ก็มิอยากจะคิด...
“มีความสุขไหมเจ้าคะ?”
“มาก...มากเลยจ้ะ”
“เช่นนั้นต่อกันอีกยกนะ...เมื่อกี้ฉันยังมิค่อยสะใจเลย”
“ผม...ผมไม่ไหวแล้ว”
“เอ๊ะ?”
(สิ้นฤทธิ์ซะแล้ว)
...............................................................................................................................................
“ท่าน”
“.................................................”
“ท่าน!”
“.................................................”
“เต็มที่แล้วสิ”
...พอญาติหนุ่มผู้น้องหลั่ง “น้ำสืบพันธุ์” เข้าสู่ร่างของฉันแล้วก็ค่อยๆหงายหลังนอนแผ่หลับเป็นตายชนิดว่าเอาดาบจ่อคอหอยก็มิรู้สึกตัว...ถามว่าพอใจหรือเปล่าก็ขอตอบได้ทันทีว่า
“มิพอใจ” เพราะฉันยังมีความต้องการที่จะมี “เพศสัมพันธ์” อีก...
“แล้วยังจะทำอวดเก่งนะเจ้าคะ”
“.................................................”
“ที่นอนเลอะน้ำกามด้วย...แย่จริง!...จะเอาไปซักตอนนี้ก็มิได้อีก”
“อืมมมมมมม”
“ท่านแม่จัดให้เขานอนที่ห้องไหนนะ?...จะถามนิดก็มิได้เสียด้วยเพราะความได้แตกแน่”
“................................................”
“ช่วยมิได้...คงต้องให้นอนที่นี่แล้วตีสี่ค่อยให้ไปนอนที่ห้องโถง”
(อย่างไรก็ต้องจัดการให้เสร็จก่อนเด็กรับใช้จะตื่นนอน)
“เอกคเชนทร์”
“................................................”
“ท่านได้ยินเสียงของฉันหรือเปล่าเจ้าคะ?”
“อิๆๆ”
“ละเมอบ้าอะไรน่ะ?...ประสาท”
...ฉันได้แต่ส่ายหัวด้วยความเหนื่อยหน่ายแล้วลุกไปหยิบผ้าขนหนูมาสองผืนๆหนึ่งเช็ดที่ท่อนลึงค์เพื่อทำความสะอาดคราบคาวกามส่วนอีกผืนชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตัวให้ญาติหนุ่มผู้น้องตัวดีและสังเกตอยู่สักครู่ก็เดินไปเปิดไฟเมื่อแน่ใจว่าเขาหลับไปแล้ว...
(หึ!...ใจหนึ่งก็รู้สึกเอ็นดูอยู่แต่อีกใจก็ให้นึกหมั่นไส้)
“หลับสนิทเลย”
“..............................................”
“เช่นนั้นฉันจะนวดให้ท่านเจ้าค่ะ”
“..............................................”
“ขาข้างที่หัก...”
“..............................................”
“กระดูกเชื่อมติดกันสนิทราวกับว่ามิเคยหักมาก่อน...เหลือเชื่อจริงๆ”
(จะว่าไปตอนที่ร่วมประเวณีกันเราแอบใช้มือกดน้ำหนักลงไปบริเวณที่หักก็มิเห็นว่าเอกคเชนทร์จะแสดงอาการเจ็บปวดเลยสักนิด)
“..............................................”
“เมื่อยตรงไหนหรือเปล่าเจ้าคะ?”
“..............................................”
“มิตอบเลย...งั้นฉันจะนวดให้ทั้งตัวล่ะกัน”
“อืออออออ”
“ดีแล้ว--...เหตุการณ์ในคืนนี้เป็นเพียงความฝันชั่วครั้งที่เมื่อท่านลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็จะหาได้มีมันอยู่ในความทรงจำไม่...ราตรีสวัสดิ์เจ้าค่ะ”
..............................................................................................................................................
“ไม่--...ไม่ได้ฝัน...ไม่ใช่แน่!...เมื่อคืนเราเอากับผู้หญิงจริงๆ!!...ไม่ใช่พี่แคทซะด้วยเพราะเราโทรไปหลอกถามฝนแล้ว”
...ตั้งสติให้ดีๆ...จริงอยู่ที่ผมเมาแต่ก็ไม่ถึงกับจำอะไรไม่ได้เลยสักหน่อย...ให้ตายสิ!!...งั้นจะอธิบายเฝือกที่กลายเป็นสองซีกเพราะโดนวัตถุบางอย่างผ่ายังไงเล่า?...
(ตื่นมาด้วยความตกใจที่จำได้ว่าเมื่อคืนนอนกับหญิงสาวและเฝือกขาหลุดก็พอทำเนาแต่ขาของเราดันเดินได้เป็นปกติราวกับไม่เคยหักมาก่อนนี่สิน่าตกใจยิ่งกว่า)
“ตอนนี้เอาเรื่องผู้หญิงคนนั้นก่อน...จะต้องเป็นคนในบ้านหลังนี้...ดีล่ะไปคุยให้ครบทุกคน...เรามั่นใจว่ายังไงก็ต้องเผยพิรุธออกมาบ้างแน่ๆ!!!”
“นี่เธอ”
“เจ้าคะ”
“เมื่อคืน...เธอ...นอนที่ไหน?”
“หนูกลับไปนอนที่บ้านเจ้าค่ะ...เพิ่งมาที่นี่ตอนตีห้า”
“...เหรอ?”
“ว่าแต่...ขาคุณชายหกหักอยู่มิใช่หรือเจ้าคะแล้วทำไม?”
“ผมก็อยากรู้เหมือนกันแหละ”
“น่าแปลกนะเธอ”
“อะไร?”
“ก็ดูนั่นสิ”
(อานีย์มีอะไรรึ?)
“รู้สึกนายหญิงจะแปลกๆไปเธอว่าไหมล่ะอย่างเช่นวันนี้ถึงกับลงมือซักผ้าปูที่นอนเองเชียวนะ?”
“นั่นสิ...ปกติจะต้องเป็นหน้าที่ของพวกเรา”
“นายหญิงมีอะไรมิพอใจเราหรือเปล่า?”
“เอ๋!?...ฉันจำมิได้เลยว่าเคยทำอะไรผิดนะ”
“ก็ใช่ไง”
(ดูท่าจะไม่ต้องไล่ถามทุกๆคนซะแล้วมั้ง?)
“อานีย์ครับ”
“จะ...จ๊ะ”
“เอ่อ--...ทำไมถึงมาซักผ้าปูที่นอนเองล่ะครับ?”
“ก็...อาเห็นว่ามันเปื้อน”
(รวบรวมความกล้าถามต่อไปซี่!!)
“ใช้...เด็กซักก็ได้นี่ครับ?”
“มิได้!!”
“?”
“อา...อาจะไปเตรียมข้าวเช้าก่อนนะ...หลานบอลรอสักครู่”
(อานีย์ไม่ยอมพูดด้วยแถมพอสบตามองเราก็อายหน้าแดงก่ำ...อย่า...อย่าบอกนะว่าผู้หญิงคนเมื่อคืนนี้เป็น...)
“คง...คงไม่น่า...ไม่ใช่มั้ง?...แต่...เมื่อกี้ก็ไม่ได้ถามสักคำว่าทำไมขาเราถึงหายยังกับรู้อยู่ก่อนแล้ว?”
“.....................................................”
“ไม่ใช่!!...ต้องไม่ใช่...ขืนเป็นแบบนั้นหัวเราได้หลุดจากบ่าแหงๆ”
“หัวใครหลุดหรือขอรับ?”
“ว้าก!!!”
(ไอ้คุณพี่เอ้!!...คน...คนนี้ไงที่ถ้ารู้ความจริงหัวเราจะขาดกระเด็น!!!)
“ทำไมจะต้องตกใจด้วย?”
“มะ...ไม่นี่ครับ...ผมตกใจตรงไหน?...ไม่มี!!...ฮะๆๆ”
(รีบไปให้ห่างจากหมอนี่ดีกว่า)
“เดี๋ยวก่อน”
“อะ...อะไรอีกล่ะ?”
“เหตุใดพบกระผมแล้วจึงเดินหนี?...มิทราบว่าน้องเอกคเชนทร์กระทำความผิดอะไรมาอีกหรือขอรับ?”
“เอ้ย!?...ความผิดอะไรกันผมเปล่า!!...แล้วทำไมผมจะต้องหนีพี่ด้วย?”
“จริงหรือ?”
“ก็จริงสิครับ...พี่น่ะอย่ามาจ้องจับผิดผมมากนักเลยดีกว่า”
(ไอ้หนุ่มหน้าหยกนี่จมูกไว...สมควรไปให้ห่างจะดีที่สุด)
“กระผมแปลกใจยิ่งนัก”
“หา?”
“ขาของน้องเอกคเชนทร์หายดีแล้วหรือขอรับถึงแกะเฝือกออกได้?”
“พูดอะไรของพี่?...ผมไม่ได้แกะเองแต่มีคนใช้ดาบฟัน...มัน”
...ยังพูดไม่ทันจะจบประโยคก็ต้องชะงักเมื่อแลเห็นดาบญี่ปุ่นเหน็บอยู่ที่เอวของพี่เอ้...เฮ้ย!?...คิดบ้าอะไรวะเอกคเชนทร์?...เมื่อคืนน่ะกับผู้หญิงแท้ๆแต่เจ้านี่มันเป็นผู้ชายทั้งแท่ง!!!!...
“เลอะเทอะใหญ่ละๆ...ฟ้าผ่ากันพอดี”
“?”
“จริง...จริงด้วย!!...นอกจากพี่เอ้แล้วที่นี่ยังมีใครใช้ดาบเก่งๆมั่ง?”
“...ท่านแม่ขอรับ”
(อึ๊ก!!)
“แต่เท่าที่กระผมจำได้ท่านมิใช้ดาบชิโรเทนเคียวเล่มนี้หรือดาบเล่มไหนๆมานานแล้วเพราะแค่มีพัดเล่มเดียวก็เกินพอ”
“พัด?”
“ขอรับ...สำหรับท่านแม่แล้วพัดก็มิต่างจากดาบมีดแหลมคมที่สามารถผ่าหรือฟันสิ่งใดได้ตามใจปรารถนา”
(หมายความว่า...สิ่งที่ทำให้เฝือกของเราผ่าครึ่งก็อาจจะเป็น...)
“ฮึ่ย~~...เป็น...เป็นไปไม่ได้ๆๆๆๆ...โธ่โว้ย!!!...ผะ...ผมจะกลับบ้านแล้ว”
“จะมิอยู่รับอาหารเช้าก่อนหรือขอรับ?”
“ไม่!!!!”
...............................................................................................................................................
...ตัวอย่างในตอนหน้า ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 91 “บทเรียนที่ต้องจำขึ้นใจ!!!”
(“ผู้ชายคนไหนแต่งตัวเป๊ะใส่ใจทุกรายละเอียดดูเจ้าสำอางล่ะก็ชัดเลย...เกย์แน่ๆ...ในวงเหล้าไม่มีโกหกว่ะ”)
...แล้วเมื่อกี้พี่เอ้ชำเลืองมองแล้วก็ขยิบตาให้ผมด้วย!?...มิ...มิน่าถึงได้มีผู้ชายแวะเวียนมาหาตั้งหลายคนเพราะที่แท้นายก็เป็น...เป็น...มะ...ไม่ได้การแล้ว!!!...ขืนอยู่ใกล้ไอ้เวรนี่มากๆมีหวังได้พลาดท่าเข้าสักวันแน่!!!!...
.................................................................
“คุณหนูใหญ่ทำไมถึงไม่ตอกกลับไปบ้างครับ?...ผมได้ยินแล้วคันไม้คันมือจริงๆ”
“ใช่ครับ...ปล่อยให้ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมบุกมากำแหงถึงนี่...คุณหนูใจเย็นผิดปกติแล้ว”
“ฉันรู้ว่าพวกนายไม่นับถือเจ้านั่นแต่ยังไงก็เป็นญาติของฉัน...ฝืนเกรงใจศักดิ์ศรีของมันหน่อยล่ะกัน”
................................................................
...วุ่นแล้วไง~~...ผมอุ้มหนูน้อยผมขาวไม่ทันจะเรียบร้อยหนูน้อยผมดำก็ดึงเสื้อกับมองด้วยแววตาอ้อนวอนจนต้องใจอ่อนจึงวางหนูผมขาวแล้วอุ้มหนูผมดำบ้างแต่หนูผมขาวกลับตีหน้าบึ้งเหยียบเท้าผม!!...ทีนี้วางหนูผมดำแล้วจัดแจงจะอุ้มหนูผมขาวอีกครั้งกลายเป็นว่าพอเท้าแตะพื้นหนูผมดำก็ร้องให้เสียงดังลั่น!?...
........................................................................................................................................
ขอบคุณครับ 10% นี้ ตอนแรกก็คิดว่าม่อนโหดสุดแต่พออ้อเอาจริงเข้าไป คนอื่นเทียบไม่ติดเลย จะว่าไปตอนนี้นางเอกของผมจะออกมาไหมนะ คิดถึงนะแคท
ตอบลบชอบแคทเหมือนกันเลย ซึนเดเระ
ลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ลบกด F5 มะกี่ มือผมนี่สันไปหมด.......
ตอบลบขอบคุณสำหรับตอนใหม่ครับ
ตอบลบ10% ที่คุ้มค่าและน่าติดตาม
ตอบลบขออีก เอาอีก เอาอีก อ้อ โหดมาก
สุริยาวรรณ ญ แน่นอน
10% ที่คุ้มค่าและน่าติดตาม
ตอบลบขออีก เอาอีก เอาอีก อ้อ โหดมาก
สุริยาวรรณ ญ แน่นอน
อ้อ โหดจริงๆ
ตอบลบบอลจะรอดไหมเนี่ย
อ้อโคตรโหดเลย...แล้วเอ้นี่เป็นหญิงหรือชายกันแน่ยังงงๆอยู่เลย
ตอบลบอ้อโคตรโหดเลย...แล้วเอ้นี่เป็นหญิงหรือชายกันแน่ยังงงๆอยู่เลย
ตอบลบมาแล้ว รออยู่นะครับบ
ตอบลบโหดจริง สายยันแน่ๆ
ตอบลบเริ่ม งง กับตัวละคนแล้วครับ
ตอบลบอีกอย่าง ชีโรเทนคียว ชื่อคล้ายดาบของ แคทเลยครับ
สงสัยต้องหาเวลาย้อนกลับไปอ่านอีกรอบแล้ว
ลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ลบของแคทชื่อ คงโมเคียวเม ครับ แต่เคยเป็นของเอ้มาก่อน
ลบขอบคุณครับ
ลบขอบคุณครับ...
ตอบลบงานยุ่งจนเกือบลืมท่านadslmanไปแล้วนะเออ.. ขอบอก555
ลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบก่อนนอนนี่ต้องมาเชคดูทุกวัน ติดตามผลงานมาตลอดครับ
ตอบลบกองเชีย เอาคุณอาจ้า555+
ตอบลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบยังรอยุวคับ สุ้ๆ คับ
ตอบลบรออ่านอยู่นะครับ อิอิ
ตอบลบเมื่อใดท่านจะมาาาาาา
ตอบลบเมื่อใดจิมาหน้อ...
ตอบลบผมมานั่ง F5 ทุกวันเลย ใจรินรอนคิดถึง อิอิ
ตอบลบมาแล้วดีใจจัง. 😁😁
ตอบลบมาทีละนิดละครับ เย้
ตอบลบนี่มันเมาแล้วเทพหรือ
ตอบลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบลูกมาช่วยอีกแล้ว...เพิ่มมานิดหน่อยก็ชื่นใจละครับ
ตอบลบลูกมาช่วยอีกแล้ว...เพิ่มมานิดหน่อยก็ชื่นใจละครับ
ตอบลบขอบคุณมากๆครับท่าน adslman มาแค่นี้ก็สนุกแล้ว อยากอ่านต่อสุดๆ แบบนี้ถ้าบอลรู้ว่าไม่ใช่แคทแต่เป็นอ้อจะทำยังไงละเนี่ย แล้วถ้าแคทรู้ล่ะ แวะเข้ามาดูทุกวันเลยครับ
ตอบลบเด๋วๆเห้ยๆ อ้อ เห้ย ๆ เฮ้ยยังงายยยยยย
ตอบลบช็อคกันถ้วนหน้าอ้ากกกกกกกก ขอบทเต็มมมมมมมมม อ้ากกกกกก อิบอลอิจฉามากกกกกกก
ต้องเป็นฝาแฝดรัศมีแน่เลยที่มาช่วยพระเอกของพวกเรารึว่าจะเป็นลูกของอ้อ เป็นกำลังใจให้ท่านadslman
ตอบลบแต่ยังไงก็ยังลุ้นให้บอลสอยคุณอาทั้งสองอยู่นะครับ อิอิ
ลบเห้ย กลับมาอ่านอีกรอบ พึ่งคิดได้คือกัน แต่ไม่ทัน คุณ Driff มาเปิดประเด็นไปก่อนซะงั้น555 คิดคือกันเลยครับ ว่างานนี้ไม่ใช่ หนูริน หรือ หนูรีย์ แน่นอน ต้องเป็นเด็กแฝด แน่นอน
ลบดูจากคำพูด จะพูดตามกัน น่าจะเป็นฝาแฝดแน่นอนครับ...
ลบดูจากคำพูด จะพูดตามกัน น่าจะเป็นฝาแฝดแน่นอนครับ...
ลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบกลายเป็นว่า ได้เสียว เพราะลูกสาว แน่ๆ
ตอบลบลูกสาวนิรู้ใจพ่อจริงๆ
ตอบลบท่าทางลูกสาวฝาแฝดจะช่วยจัดการ
ตอบลบลูกสาวฝาแฝดตัวร้ายจัดให้คุณพ่อซะแล้ว นี่มันเทพนิกส์กับเฮเมร่ารึป่าวเนี่ยเทพแฝด
ตอบลบสนุกที่สุดครับ..มีความสุขที่ได้อ่าน
ตอบลบสนุกที่สุดครับ..มีความสุขที่ได้อ่าน
ตอบลบสนุกครับ ติดตามเจ้าบอลมาตลอด
ตอบลบเกือบจะลงแดงตายได้ท่านมาช่วยไว้แท้ๆ ขอบคุณมากๆครับ
ตอบลบมาแค่นี้ก็ถึงกับทำให้ใจหวิวๆแล้วครับท่าน
ตอบลบขอบคุณครับ
มาบ้างนิดๆ หน่อยๆ ไม่เป็นรัยครับ
ตอบลบดีกว่าไม่ได้อ่านเลย
ขอบพระคุณครับ
ขอบคุณมากครับถึงจะมานิดๆหน่อยๆก็ไม่เป็นไรครับยังไงก็ยังได้อ่านครับ
ตอบลบขอบคุณมากๆเลยครับ
ตอบลบที่แต่งนิยายดีดีมาให้อ่าน
ขอบคุณมากๆเลยครับ
ตอบลบที่แต่งนิยายดีดีมาให้อ่าน
“หากชายคนไหนสามารถทำให้ดาบอสูรชิโรเทนเคียวหลุดจากมือของฉันได้...ฉันจะยอมเป็นภริยาของเขาผู้นั้นทันทีมิว่าจะหนุ่มหรือแก่แลจะโสดหรือมีครอบครัวก็ตาม”
ตอบลบจากตอนที่ 84 ..ดังนั้นอ้อไม่น่ารอด
โดนชุดใหญ่แน่นอน เพราะบอลท่าทางจะหาบดีแล้ว และ อ้างอิงจากคำพูดในตอนนี้ “ก็บอกไปแล้วไงเจ้าคะว่าเอกคเชนทร์เหมาะที่จะเอามาเป็นคู่นอนแล้วก็เชือดทิ้งหากมิได้ดังใจในกลกาม” ตอนเช้ายังมีชีวิตรอดมาคุยกะเอ้ อีก แสดงว่าพอใจบอลมั่กมาก จัดเต็มแย่ยอน
ลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ลบกรี๊ดดดดดด ขอบทเต็มได้มั้ยฉากนี้สุดจะบรรยาย
ตอบลบอ้อ ยอมแล้ว^^ อย่าได้ยอมแพ้ละบอล อย่าขายหน้าเขาน้า
มารอ % เพิ่มขึ้นทุกวันเลย จะได้ก่อนสงกรานต์มั้ยน้อ ^^
ลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบมาแล้วๆ ว่าแล้วเชียว่า รัศมีดำ, รัศมีขาว เปงลูกของอ้อ ลุยๆ มา30%แล้ว
ตอบลบแน่นอนแล้วว่า นิกซ์และเฮอเมร่า คือลูกสาวของอ้อและอ้อก็น่าจะเป็นลูกพ่อเดียวกันกับแคทและฝนนายตำหนวดหย่ายนี่เอง
ตอบลบอ้อพลาดซะแล้ว เสร็จไอ้เข้น้ำเค็ม อิอิ
ตอบลบขอบคุณครับ มาเพิ่มอีกแล้ว พรุ้งนี้ถ้าตื่นมาแล้วไปเล่าเรื่องนี้ให้แคทฟังจะเป็นยังไงนะ ฮ่าๆ^^ ขาหายแล้วแบบนี้ ก็แสดงว่าอีกไม่นานเดี๋ยวก็ ได้ ไปเที่ยวกรุงเทพกันแล้วใช้ไหมครับ แล้วแคทกะฝนก็จะได้ย้อนวัยไปเป็นพี่สาวที่เย็นชากะน้องสาวที่ใสซื้อ อยากอ่านหลังจากตอนพิเศษต่อแล้วครับ อยากรู้จริงๆ ว่าแคทกับฝนในตอนนั้นยอมให้บอลทำอะไร ฮะๆ
ตอบลบอีบอล อย่าทำให้ขายหน้านะเฟ้ยไม่งั้นเองตาย 55555
ตอบลบอีบอล อย่าทำให้ขายหน้านะเฟ้ยไม่งั้นเองตาย 55555
ตอบลบอันนี้นอกประเด็น มีใครเห็นว่า คอมเม้นตัวเองมันรีรัน2รอบเหมือนที่ผมเห็นแล้วเป็นบ้างมั้ยครับ งงกับระบบครับ
ตอบลบผมก็เป็นครับ... ใช้โทรศัพท์ก็เป็น ใช้โน๊ตบุ๊คก็เป็น
ลบผมก็เป็นครับ... ใช้โทรศัพท์ก็เป็น ใช้โน๊ตบุ๊คก็เป็น
ลบวันนี้ขอให้เจอนายบอลเถอะ เด็ก ๆ คงขัดใจแย่แล้ว แม่ฟอร์มมาก แบบนี้เมื่อไหร่พ่อจะรู้จักหนู หนูรักพ่อนะ อยากอ้อนพ่อแบบ 2 พี่น้องเหมือนกัน
ตอบลบทำไมไม่มีบทอัศจรรย์ของอ้อกับบอลครับ
ตอบลบสวัสดีวันสงกรานต์ ขอให้ท่านadslman มีความสุขปราศจากโรคภัย สุขภาพร่างกายแข็งแรง แคล้วคลาดจากภยันตรายทั้งปวง มีกำลงกายและกำลังใจดี เจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานตลอดจนชีวตครอบครัวท่านด้วย และขอให้ท่านผู้อ่านทุกๆท่านมีความสุขเช่นเดียวกันครับ
ตอบลบสงกรานต์นี้จัดให้อ่านหน่อยนะท่าน ขอบคุณท่านล่วงหน้าครับ
ลบสงกรานต์นี้จัดให้อ่านหน่อยนะท่าน ขอบคุณท่านล่วงหน้าครับ
ลบคิดถึงป้าเอ็มกับห้องลับ รอตอนใหม่อยู่นะคร้าบ
ตอบลบมารอทุกวันเลย คิดถึงงงงงงงงงง
ตอบลบผมนี่ตื่นเช้ามาเชคแทบทุกวัน 555
ตอบลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบเมื่อไหร่จะมานะอย่กอ่านต่อเร็วๆครับ 😂😂
ตอบลบเปิดดูทุกวันครับ...ชอบ
ตอบลบเปิดดูทุกวันครับ...ชอบ
ตอบลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบแอบเข้ามาส่อง ตอนนี้ของท่านadslman ยังไม่มีอะไรเพิ่ม แบบนี้ต้องกลับไปอ่านตอนเก่าๆรอซะแล้ว ^^ หาแรงบันดาลใจสักนิดเพราะเหมือนว่าอีกไม่กี่วันน่าจะมีเวลาว่างพอที่จะเริ่มเขียนเรื่องของผมต่อ แวะเข้ามาทุกวันและเป็นกำลังใจให้เสมอนะครับท่านadslman
ตอบลบคุณสายลมกะสายดองนะครับ คลอดไวๆครับ รออ่านยุ ฮ่า ฮ่า ฮ่า มาแซวๆ อิอิ
ลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ลบเรื่องอะไรหน๋ออออออ
ลบรอออออ
รอบนี้รอนานไปหน่อย แต่ก่ยังมารอที่ท่าน้ำทุกวันนนน อิอิ
ตอบลบรอบนี้รอนานไปหน่อย แต่ก่ยังมารอที่ท่าน้ำทุกวันนนน อิอิ
ตอบลบรอทุกวันเบยย
ตอบลบเข้ามาดูทุกวันเลยคับ
ตอบลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ลบเข้ามารออยู่นะครับ
ตอบลบมาเช็คตลอดครับคงจะเหมือนกับทุกท่านนั่นแหละ ไม่ทราบว่าได้สร้างแฟนเพจในเฟสรึป่าวครับคือมันน่าจะเช็คอัพเดตหรือพูดคุยกันตามประสาคนอ่านได้ง่ายกว่าแต่ถ้าลำบากก็ไม่เป็นไรครับ
ตอบลบมาเช็คตลอดครับคงจะเหมือนกับทุกท่านนั่นแหละ ไม่ทราบว่าได้สร้างแฟนเพจในเฟสรึป่าวครับคือมันน่าจะเช็คอัพเดตหรือพูดคุยกันตามประสาคนอ่านได้ง่ายกว่าแต่ถ้าลำบากก็ไม่เป็นไรครับ
ตอบลบคอยต่อไป อิอิ
ตอบลบยังรอต่อไปแบบมีความวัง รอลุ้นต่อครับ
ตอบลบวันหยุดกลับมาเริ่มอ่านตอนที่1อีกรอบคับ ยังสนุกเมือนเดิม
ตอบลบมาเถอะ ใจจะขาดกันแล้วครับผม
ตอบลบถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด พรุ่งนี้จะลงได้ครับ ขออภัยในความล่าช้าด้วย
ตอบลบเย้ ขอบคุณที่มาส่งข่าว คุ้มค่าความสนุกที่มารอ จะตามดูเหล่าลูกสาวจอมซนจะช่วยพ่อได้ถึงไหน
ลบกรี๊ดดดดดดดด ตื่นมาเช็คเจอข่าวดีเลย ขอบคุณคร้าบผม
ลบดลอปแล้ว.....ฟินส์....
ตอบลบรอติดตามตอนต่อไปด้วยใจระทึก...อย่าหายไปนานเน้อ...
สนุกมากครับ ขอบคุณครับท่านadslman รอติดตามตอนต่อไปเสมอนะครับ ต้องมีเหตุการสนุกๆเกิดขึ้นอีกแน่ แล้วแบบนี้ความจริงจะเปิดเผยไหมละเนี่ย
ตอบลบสนุกมากๆเลยเปิดมาดู30%หายไปเย้ๆได้อ่านตัวเต็มแล้ว
ตอบลบฟินมาก แต่ขัดใจนิดหน่อยที่สุดท้าย เองทำสาวค้างเจ้าบอลงงงลงงงงง
ตอบลบเราจะทำตามสัญญาาาาา จริง ๆ ด้วยแุถมได้เสียงเพิ่ม แม้สาวยังไม่จุใจคงมีรอบต่อไป ลงทุนซักผ้าเองนึกว่าจะปกปิดแม่ได้ คงเป็นแผนแม่กะอานั่นแหละ หมากป่วนพี่เช็คชักรวนแล้ว สนุกครับ ตอนต่อไปมา เร็วก็ดี ขอบคุณ
ตอบลบ(ตาบ้าเอ๊ย~~...เมื่อกี้สะดุ้งสุดตัวเลยอ่ะก็พ่อคุณเล่นแทงพรวดเดียวมิดุ้น...นี่ถ้าเสียบผิดไปเข้ารูตูดล่ะก็เราคงร้องลั่นบ้านแน่ๆ)
ตอบลบมิดดุ้น
ขอบคุนคับที่ลงไห้อ่าน รอตอนต่อไปคับ
ตอบลบขอบคุนคับที่ลงไห้อ่าน รอตอนต่อไปคับ
ตอบลบคุณภาพคับแก้ว จริงๆ ครับช้าแต่ชัวร์ ติดตามมาตลอดครับ
ตอบลบเป็นนิยายที่ติดงอมแงม มาก มารายตัวทุกวัน อยากให้ท่าน Adslman ทำเพจหรือกลุ่มให้สมาชิกได้ตามตามผลงานจัง และได้พูดคุยกะเพื่อนสมาชิกที่ติดตามได้ด้วย Fc.Adslman ^^ ผมมะโนคนอื่นไม่ค่อยออก แต่แคท เปรียบเสมือนเอลซ่า ในมังงะมาก ขาดเพียงแต่แคทไม่ใช่ผมแดงอิอิ
ตอบลบกลับมาอ่านอีก เหมือนเนื้อที่เพิ่มมันอ่านขัดๆ (ความเห็นส่วนตัวนะครับ แหะๆ) แต่มาก็ดีใจและรอคอยผลงานท่าน adslman ต่อไปนะครับ see u againt next coming soon.
ตอบลบมาแล้วววดีใจมากครับ
ตอบลบhttps://en-gb.facebook.com/people/Goldsun-Sungold/100012167342248
ตอบลบยังไม่ค่อยมีอะไรมากครับ
มาแล้ว เฟสบุ๊กของท่าน adslman แบบนี้ก็ได้ไกล้ชิดท่านขึ้นอีกแล้ว ขอบคุณครับ
ลบเย้
ลบแอดไปแล้วนะค้าบบ
ลบเพื่อนที่เข้าไปแล้วก็ช่วยโพสในไทม์ไลน์ครับว่า "sungold" จะได้รู้กันครับว่ามาจากบล็อคนี้
ตอบลบบอลนี่นารีอุปถัมภ์ของแท้เลย ทั้งลูกเมีย ญาติพี่น้อง ว่าแต่เมื่อไรจะมีสกิลโหดๆเหมือนคนอื่นมั่งนะ
ตอบลบผมก็อปไปหาในกูเกิ้ลแล้วไม่เจอเฟซครับ
ตอบลบเอาอีกแล้ว อิจฉาเจ้าบอลจริงวุ้ย
ตอบลบ