ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 58

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 58 “ผู้กำหนดชะตาชีวิต!?...ป้าของหนูกลายเป็นสาววัย 18 !!!!”

“จะให้พ่อบอลตายต่อหน้า!!!”
“เธอออกตัวว่าไม่ได้มาคุยกับผมในฐานะหมอครับ”
“ต่อให้ไม่ใช่หมอก็ตาม...ประโยคนี้ไม่สมควรพูดออกมา!!!”
“แต่ฝนว่าไม่น่ากังวลนะเพราะป้าเอ็มกับบอลก็ไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันสักหน่อย...จริงไหมคะ?”
...ผมอดจะลอบใจหายไม่ได้ทั้งที่อุตส่าห์เตรียมใจกับตั้งสติแล้วว่าจะต้องถูกเอ่ยถึงแน่...
(ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลก็ตามติดเราทุกย่างก้าวแถมชวนแกมบังคับให้เรากับป้าเอ็มมานั่งรถของพวกเธอ!?)
“แต่เซคไม่มองบอลเป็นน้องเป็นนุ่งเลย...ที่น่ากังวลคือตรงนี้”
“ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกค่ะ”
“?”
“คุณป้าจำได้ไหมคะว่าพี่เซคกับน้องม่อนเคยพบบอลหรือเปล่า?”
“เอ...”
“ไม่เคยครับ”
“ใช่...สำหรับสองคนนั้นบอลก็ไม่ต่างอะไรกับคนแปลกหน้าที่ไม่มีความสนิทชิดเชื้อ”
“แล้วก็...เอ่อ...”
“หนูฝนมีอะไรก็พูดเถอะ”
“บอล...บอลคบผู้หญิงหลายคนซึ่งเป็นพฤติกรรมที่พี่เซคเกลียดมากๆ...มันก็เลยยิ่งดูแย่ไปกันใหญ่”
“แคทจึงเข้าใจความรู้สึกของพี่เซคและไม่ประหลาดใจเลยที่เธอจะออกมาขู่บอลแรงๆไว้ก่อน”
“แต่มันเกินไป”
“นั่นไง!!”
...พี่แคทขับรถออกจากโรงพยาบาลโดยใช้เส้นทางด้านหลังมหาวิทยาลัยซึ่งเป็นแหล่งชุมชนขนาดย่อมที่มีทั้งหอพักและร้านอาหารเรียงรายเป็นทางยาว...ที่นี่ผมได้พบพี่ศรเพทายอีกครั้งโดยดวงตาของเธอกลับมาเป็นปกติแล้ว...พี่แคทกับฝนลงจากรถไปทักทายและได้รับการตอบรับอย่างดียิ่ง...
“โอ้!!...อยู่กันพร้อมหน้าเชียว”
“...แม่มีเรื่องจะพูดกับลูก”
“คะ?”
“ทำไมเราถึงใจร้ายใจดำกับน้องเค้านัก?”
...ป้าเอ็มเรียกลูกสาวคนโตไปคุยสองต่อสองส่วนผมนั่งรอในรถ...ศุกร์ที่ขับรถตามหลังก็เดินมาถามด้วยความสงสัย...
“ก็พี่ศรเพทายน่ะสิ”
“คุณ...คุณหนูใหญ่!?”
“เฮ่!!...อย่าทำหน้าตื่นตกใจอย่างนั้นเดี๋ยวก็ถูกจับพิรุธได้หรอก”
“หึๆ...นึกว่าอะไรซะอีก”
“แล้วนี่ทำไมลูกเซคถึงได้มาเดินทอดน่องถือกระป๋องเบียร์ในเวลางาน?”
“แหม~~...หนูมีผ่ากระเพาะตอนบ่ายก็เลยว่าง...ตรวจคนไข้เสร็จเลยออกมาเดินเล่นและก็...”
...พี่ศรเพทายปรายตามองผมก่อนจะเอ่ยทักศุกร์กับศิส่วนเศกรอในรถเพราะเดินเหินไม่สะดวก...
“สบายดีรึ?”
“...ครับ”
“พวกเราสบายดีค่ะ”
“ทำดีนี่?...รับเงินเดือนจากฉันแท้ๆแต่ไปก้มหัวนอบน้อมให้คนอื่น”
“ไม่...ไม่ใช่อย่างที่คุณหนูใหญ่เข้าใจนะคะ!!!”
“คือ...พวกเรา...”
“ฉันไม่มีปัญหาที่พวกนายไปรับใช้คุณแม่แต่ที่เรียกเจ้าหมอนั่นว่านายท่านน่ะมันหมายความว่าอะไร?”
...สองพี่น้องพากันก้มหน้างุดพูดไม่ออกและฝ่ายป้าเอ็มก็แย้งขึ้น...
“แม่สั่งให้พวกเขาพูดเองและพ่อบอลก็ไม่ใช่คนอื่น”
“ท่าทางคุณแม่จะคาดหวังกับผู้ชายคนนี้ไว้ซะสูงปรี๊ดแต่แน่ใจแล้วหรือคะ?”
“หมายความว่ายังไง?”
“พี่เซค?”
“!?”
...พี่ศรเพทายไม่ตอบผู้เป็นมารดาแต่เปิดประตูรถเข้ามานั่งที่เบาะหลังข้างๆพลางวาดแขนโอบไหล่กับมองหน้าผม!?...ทุกคนต่างแปลกใจกับการกระทำที่เจ้าหล่อนแสดงออกมาแม้กระทั่งป้าเอ็มก็ได้แต่นิ่งงันและสำหรับผมน่ะหรือ?...ใจเต้นไม่เป็นส่ำนั่งตัวเกร็งร่ำๆคล้ายจะเป็นไข้...
(ผมของสาวเจ้าคนนี้ก็มีกลิ่นหอมเหมือนพี่แคทกับฝน...มันเป็นของดอกไม้ชนิดไหนอีกนะ?)
“อะ...อะไรครับ?”
“.................................................”
“.................................................”
“คนอย่างนายนี่เขาเรียกว่า...ไอ้หน้าตัวเมียใช่หรือเปล่า?”
“ว่า...ว่าไงนะ?”
“โดนขู่เข้าหน่อยก็รีบแจ้นไปฟ้องคุณแม่กับน้องๆฉัน...ไม่เรียกหน้าตัวเมียแล้วจะให้เรียกอะไรรึ?”
“ผมไม่ใช่...”
“ไม่!!!...ฉันพูดถูก--”
“!?”
“หลบอยู่ใต้กระโปรงผู้หญิงมีความสุขมั้ย?”
“!!!!!!!!”
“ชอบผู้หญิงนักไม่ใช่เหรอ?...เอ้ามองหน้าสิ!!...สบตากับฉัน!!!”
“ยะ...อย่ามาใกล้!!”
“ทำไมเล่า?...ฉันก็ขาวสวยไม่แพ้ศกุนตลานะ”
“ออก...ออกไป!!!”
“ไม่เอาน่า~~...เลิกทำตัวเป็นคนดีจิตใจสูงซะที...จะกอดฉันก็ได้ไม่ต้องเกรงใจ”
“พะ...พี่เซคทำอะไรเนี่ย?...น่าอิจฉาชะมัด!!!”
“ยังจะอิจฉาลงรึ?...ขืนบอลกอดพี่เซคจริงๆงานนี้ไม่ตายก็คงคางเหลือง”
“ฮะๆๆ”
“ไม่...ไม่เอา!!”
“อื๊อ~~... ไม่สมกับที่ถูกเรียกไอ้บ้ากามเลย...นี่--...หน้าอกฉันก็อวบใหญ่แถมนุ่มมือไม่แพ้พวกสาวๆของนายเลย...ลองจับดูและนายจะต้องติดใจแน่ๆ...มามะ!!”
“ว้ากกกกกก!!!!!!!!”
“อ๊ะ!”
“เลิก...เลิกแกล้งน้องซะที!!”
...ผมพลั้งมือผลักพี่ศรเพทายก่อนจะรีบเปิดประตูออกมายืนใจเต้นโครมคราม...ให้ตาย เถอะ!!!...แค่กระพริบเพียงครั้งเดียวลูกตาดำก็แดงฉานไปด้วยเลือดอย่างรวดเร็ว!!!!...สารรูปอย่างนี้ใครจะไปกล้าแตะต้องได้?...อีกอย่าง...อีกอย่างเสียงของพี่ศรเพทายก็ทุ้มต่ำราวกับเสียงผู้ชาย...
(เสียงของพี่แคทตอนอยู่ในภาวะตะวันเลือดยังจะน่าฟังซะกว่า)
“บอล...บอลผลักพี่เซค!!!”
“ก็...ก็ฉันตกใจ”
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?...เจ็บตรงไหนบ้าง?”
“คุณหนูใหญ่ครับ!!”
“หึๆ...หึๆๆๆ”
(หลังจากถูกเราผลักหญิงสาวก็นอนนิ่งที่เบาะและพอศิกับศุกร์ถามก็หัวเราะในลำคอก่อนที่จะเปิดประตูรถออกมา)
“นอกจากจะขี้ขลาดหน้าตัวเมียก็ยังไร้มารยาท”
...เฮ้ย!?...ตากลับเป็นเหมือนเดิมอีกแล้วสุ้มเสียงก็ด้วย!!!...สามารถควบคุมเลือดให้เข้าไปอยู่ในตาหรือจะให้ไหลออกไปก็ได้ตามต้องการ...หล่อนเป็นคนบ้าจำพวกไหนวะเนี่ย?...
(อ้า!?...ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่ายังมีเลือดหลงเหลืออยู่ในตาดำแต่ไม่มาก)
“เจอแบบนี้เป็นใครก็ตกใจ...ลูกเซคนิสัยเสียไม่เปลี่ยนชอบเอาตะวันเลือดมาหลอกน้องๆ”
“ก็เหมือนคุณแม่สมัยเด็กแหละ”
“อึ๊!!”
“แต่นี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ...คุณแม่ต้องการอะไรจากหนูกันแน่?”
“ละ...เลิกจงเกลียดจงชังพ่อบอลสักที”
“หนูทำไม่ได้”
“เพราะอะไร?...พ่อบอลก็เป็นน้องของลูกเหมือนหนูฝนหนูแคท”
“ไม่เป็นไรครับ”
“ตาหนู?”
“คนเราเมื่อเกลียดขี้หน้ากันแล้วจะให้มาดีกันก็คงทำได้ไม่สนิทใจ...ไม่สู้เปิดเผยความรู้สึกตรงๆออกมาเลยดีกว่า”
“...................................................”
“...................................................”
“ดี--...ถึงเวลาถอดหน้ากากกันแล้ว...ต้องการรู้สาเหตุที่ฉันเกลียดแกใช่ไหม?”
...ในที่สุดพี่ศรเพทายก็เปลี่ยนสรรพนามกับล้วงหยิบสมุดบันทึกจากกระเป๋าเสื้อกาวส์แล้วส่งให้ผม...พอฝนกับพี่แคทเห็นมันก็อุทานเกือบพร้อมๆกัน...
“นั่น?”
“สมุดที่...”
“เซค!!...ลูกทำอะไร?”
“ทุกคนอย่าเพิ่งตื่นเต้น”
“...............................................”
“รับไปซะ...ถือซะว่านั่นคือของขวัญจากฉัน”
“...............................................”
“...............................................”
“บัดซบ!!!!...ถือวิสาสะอะไรมาล่วงละเมิดสิทธิส่วนตัวของผม?”
...ในสมุดเล่มนี้บันทึกรายชื่อของผู้หญิงที่ผมเคยมี “ความสัมพันธ์สวาท” เอาไว้อย่างครบถ้วนไม่ตกหล่นแม้กระทั่ง “ภรณ์” หมอนวดสาวที่ปัจจุบันเปลี่ยนอาชีพไปขายผลไม้ก็ไม่ยกเว้น...บอกหมดว่าชื่อนามสกุลอะไรอาศัยที่ไหนมีญาติพี่น้องกี่คนและที่ร้ายที่สุดคือมันเขียน “วันเวลาสถานที่” ที่ผมเจอกับพวกเธอด้วย...มันสุดจะทนไหวผมจึงปาสมุดลงพื้นพร้อมกับตวาดใส่พี่ศรเพทายดังลั่นที่เธอส่งคนมาแอบสอดแนมการดำเนินชีวิต...ใครที่ไม่โมโหผมว่าต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ...โดนล่วงล้ำความเป็นส่วนตัวกันถึงขนาดนี้มันน่าแจ้งความฟ้องศาลนัก...
“ไอ้หน้าตัวเมียกล้าขึ้นเสียงใส่ฉันหรือ?”
“เออ!!!...ผู้ชายหน้าตัวเมียคนนี้แหละ!!!!”
“จะเถียงหรือไงว่าข้อมูลนั่นมันเป็นเท็จ?”
“ผมไม่เถียงว่าเป็นข้อมูลเท็จแต่ที่ทนไม่ได้ก็คือพี่ไม่มีสิทธิ์...แค่สามัญสำนึกพื้นฐานของมนุษย์พี่ยังทำไม่ได้ฉะนั้นไม่ต้องมาสั่งสอนคนอื่น!!!”
“บอลพอแล้ว!!...พอ”
“ฉันไม่หยุด!!...นี่เหรอฝนพี่สาวที่เธอเคารพยกย่องนักหนา?...พฤติกรรมอย่างนี้ไม่น่าจะเป็นหมอแต่ไปเป็นหัวหน้าโจรก่อการร้ายจะเหมาะซะกว่า!!!!”
“เก็บ...”
“หา?”
“เก็บขึ้นมา--”
“อย่ามาสั่ง!!!”
“คิกๆ”
“!!!!!!!!!”
“พี่เซค!...ได้โปรดอย่าทำร้ายบอลเลยค่ะ”
“คุณหนูใหญ่!?”
“แกจะทำร้ายฉัน...งั้นฉันก็มีสิทธิ์ป้องกันตัว”
...ลูกสาวคนโตของป้าเอ็มเคลื่อนไหวมาอยู่ข้างหลังผมอย่างรวดเร็วและยิ่งน่าตกใจมากขึ้นเมื่อในมือสองข้างของเธอถือมีดกับกรรไกร...
“ขวาจับมีดซ้ายกุมกรรไกร...ตำแหน่งที่คมมีดจะเฉือนเป็นหลอดลมและปลายแหลมของ กรรไกรก็คือกลางขมับ...ฮึ!!...เลือกซิว่าจะให้เฉือนหลอดลมขาดสะบั้นหรือโดนแทงให้สมองไหลออกมากองข้างนอก?”
“ไม่...ไม่นะ!!...แม่ขอเถอะลูก~~”
“แคทเก็บสมุดให้แล้ว...พี่ยกโทษให้บอลเขาเถอะนะคะ”
“..............................................”
“..............................................”
“อือ--...เห็นแก่ใบหน้าสวยๆของแคทและแววตาซุกซนน่ารักของฝน...พี่จะทำเป็นมองไม่เห็นความจองหองอวดดีของไอ้นี่สักครั้ง”
...พี่ศรเพทายพูดจบก็ถอยออกไปพร้อมเก็บ “อาวุธ” ไว้ในแขนเสื้อ(?)เป้าหมายของมีดและกรรไกรที่มุ่งตรงไปล้วนเป็น “จุดตาย” ทั้งนั้น...
“ครั้งนี้จะไม่ว่าอะไรแต่ถ้าต่อไปภายหน้า...ฉันจะไม่พูดมาก”
“จะฆ่าผมงั้นเรอะ?”
“สำหรับผู้ชายอย่างแกแค่ตายเฉยๆมันจะสบายไป...จงจำไว้ว่าอย่าให้ถึงวันที่ฉันได้เป็นผู้กำหนดชะตาชีวิตของแก...มันมีนรกบนดินที่น่ากลัวซะยิ่งกว่าความตายอยู่...อยากรู้ว่ามันคืออะไรก็จงทำบาปกับผู้หญิงให้มากกว่านี้เหอะ”
“ใจร้ายเกินไปแล้ว!!...ไหนลูกเซคเคยพูดว่าสุริยะโลหิตจะมีไว้เพื่อช่วยชีวิตคนเท่านั้นไง?”
“ถูกต้อง...หนูพูดอย่างนั้นแต่มันขึ้นอยู่กับเจ้าหมอนี่ว่าจะทำให้หนูแหกกฏหรือไม่?...ฝน”
“คะ?”
“เหตุใดเธอจึงไม่ย้ายไปอยู่กับพี่แต่อยากไปอยู่กับไอ้บ้ากามนี่?”
“เพราะ...ทุกคนจะมีแต่ความสบายใจไม่ว่าจะป้าเอ็มหรือพี่เซคไงคะ”
“อะไรนะ?”
“น่าสน...พี่ชักอยากจะรู้แล้ว”
....................................................................................................................................

...ช่วงหัวค่ำวันเดียวกัน...
“คุณแม่อรนิภาสุดสวยพูดจ้า!!”
“หงะ!...ม๊ามี๊ไปอารมณ์ดีมาจากไหนเนี่ย?”
“ก็จากลูกฝนไงล่ะ...แม่ดีใจมากๆที่ลูกโทรมาหา”
“อยู่บ้านเหรอ?”
“จ้ะ...แต่สักครู่แม่จะออกไปกินข้าวเย็นกับพ่อ”
“ห้องอาหารสุดหรูในโรงแรมสินะ”
“ร้านข้าวต้มริมถนนตังหาก”
“ห๊า!?”
“พ่อเค้าบอกว่าอยากเปลี่ยนบรรยากาศ...ฮืม~~...แต่ไม่มีถามกันสักคำเลยว่าจะไปไหม”
“ฮะๆ...สุดท้ายแม่ก็ต้องตามไปอย่างไม่ปริปากแหละเนอะ”
“ทำไงได้...ใช้เงินเขานี่”
“?”
“งงอะไรจ๊ะ?...เงินเดือนแม่ยกให้หนูๆใช้หมดก็เลยต้องพึ่งของพ่อไง”
“ฝนบอกหลายครั้งแล้วว่าจะใช้เงินตาไม่ต้องลำบากแม่”
“อย่าไปรบกวนตาเลยลูก”
“ถึงหนูกับพี่ไม่ขอคนอื่นก็เอาไปใช้อยู่ดียิ่งเฉพาะยัยตัวเล็ก...ไม่รู้จะเอาไปใช้อะไรนักหนา?”
“บ้านเราไม่ได้ขัดสนปานนั้น...ว่าแต่ลูกฝนโทรหาแม่มีอะไรหรือเปล่า?”
“แม่ช่วยอธิบาย...ปรากฏการณ์หวนคืนสู่วัยสาวให้หน่อยค่ะ...เอาแบบจริงๆไม่หลอกเด็กนะ”
“ละ...ลูกฝนจะรู้ไปทำไมเหรอ?”
“น่าช่วยบอกหน่อย...ถามพี่ๆก็ไม่ตอบ”
“...พี่เราก็ไม่ค่อยรู้หรอก”
“งั้นแม่ต้องพูด”
“ไม่!”
“โธ่แม่จ๋า~~”
“ไม่ก็คือไม่”
“ไม่บอกจริงอ่ะ?”
“จ้า!!”
“ได้!...งั้นฝนจะฟ้องพ่อว่าแม่มีหนุ่มมาตามจีบถึงโรงพยาบาล”
“เออะ!?...ลูก...ลูกฝนรู้ได้ยังไงเนี่ย?...ไม่จริงสักหน่อยไม่จริง!!!”
“ฮี่~~”
“แย่แล้ว!!...ตีขลุมหลอกแม่เรอะ?”
“โวยเสียงดังขนาดนี้แสดงว่าเป็นความจริง”
“ใคร...ใครว่า!!”
“เป็นเรื่องปกติของคนสวยน่า--”
“....................................................”
“โอเค๊?”
“แม่...แม่จะพูดก็ได้แต่อย่าบอกพ่อนะ...เอ่อ--...มีผู้ชายมาจีบแม่จริงๆแต่แม่ไม่เคยสนสักนิด”
“เขาเป็นใคร?”
“ญาติของคนไข้ที่เคยนอนโรง’บาล...ยังเป็นนักศึกษาอายุพอๆกับลูกฝนอยู่เลย”
“หวา!!”
“หน้าตาก็ไม่เลวหรอกแต่แม่จะชอบเขาได้ไงในเมื่อมีพ่อกับหนูๆสองคน?”
“หึๆ...แม่ก็เสน่ห์แรงไม่เบาที่มีหนุ่มน้อยตามจีบ”
“ใช่เรื่องน่าดีใจตรงไหนมิทราบเรอะลูกขา?”
“ฮะๆๆ”
“...แล้วไหงถึงไม่ถามป้าของหนู?...กำลังอยู่ในภาวะนั่นพอดีเชียว”
“เอ๋?...ที่วันก่อนแม่ถามป้าเอ็ม”
“นั่นล่ะปรากฏการณ์หวนคืนสู่วัยสาว...ลำพังแค่แต่งตัวเหมือนวัยรุ่นอย่างเดียวไม่มีทางได้ผลเพราะความเปล่งปลั่งสดใสน่ะมันออกมาจากภายใน”
“ตกลงคืออะไรกันแน่?...แม่เคยเป็นบ้างหรือเปล่า?”
“เคยสิจ๊ะ...เดือนหนึ่งก็จะครั้งสองครั้งแล้วแต่โอกาสแต่นี่หมายความว่า...พี่เอ็มยอมให้ผู้ชายหลั่งข้างในแล้วเหรอเนี่ย?”
“หลั่งข้างใน!?”
“ปรากฏการณ์หวนคืนสู่วัยสาวคือการมีเพศสัมพันธ์และได้รับน้ำกามจากผู้ชายผ่านทางช่องคลอด...มันคือผลข้างเคียงอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นได้เฉพาะผู้หญิงในตระกูลของเราและต้องเป็นช่วงวัยของแม่กับป้าด้วย...ลูกฝนพอจะเข้าใจบ้างหรือยัง?”
“เฉพาะทางจิ๋มอย่างเดียว...ทางก้นไม่ได้ใช่มั้ยคะ?”
“จ้ะ...หลั่งน้ำกามเข้าทางประตูหลังไม่มีผลอะไรนอกจากความเสียว...ฮิๆ”
“แหม!!...บรรยายซะหนูเคลิ้มตามอ่ะ”
“เด็กใจแตกนะเรา”
“อืม--...เฉพาะในตระกูลของเราน่ะฝนเข้าใจแต่ทำไมต้องอยู่ในวัย 40 ขึ้นด้วย?
“ก็ไม่เชิงอายุจะต้อง 40 ขึ้นเสมอไป...อันที่จริงแม่เริ่มมีปราฏการณ์นี้ตั้งแต่ 25 แล้วจ้ะ”
“...ช่วงนั้น...ฝนอายุราวๆ 3 ขวบ”
“.................................................”
“ปรากฏการณ์นี้เกี่ยวข้องกับแม่ที่ถ่ายทอดสุริยะโลหิตมาให้หนูซึ่งเป็นลูกคนสุดท้อง...ใช่ไหมคะ?”
“ว้าย!!!...ลูกฝนของแม่ฉลาดจังเลย”
“โอ้โฮ!?...นึกไม่ถึงว่าสุริยะโลหิตของตระกูลเราจะยังมีความลับนี้ซ่อนอยู่”
“แต่ช่วงนั้นไม่ค่อยมีใครดูออกเพราะอายุแม่ยังไม่มาก...ที่สังเกตได้ชัดๆคือใบหน้าเต่งตึงผิวพรรณผุดผาดเลือดลมไหลเวียนสะดวกร่างกายมีเรี่ยวแรงคล่องแคล่วกระฉับกระเฉงเหมือนกับว่าได้ย้อนเวลากลับไปเมื่อตอนอายุ 17-18 ยังไงยังงั้น”
“ว้าว!!...นี่มันยอดเยี่ยมยิ่งกว่าได้กินยาอายุวัฒนะขนานเอกสูตรใดๆบนโลกนี้...ถือเป็นความใฝ่ฝันของผู้หญิงทุกคนเชียวนะคะ!!!...ปีนี้ป้าเอ็มอายุ 49 ย้อนไปถึง 18 ก็...สะ...สามสิบเอ็ดปี...พอๆกับหนูเลยเรอะ!?...เนื้อหนังมังสาเนียนนุ่มเหมือนสาว 18 แน่นะ?”
“แน่นอน...แต่...แต่ตรงนั้นยังเหมือนเดิมนะจ๊ะ”
“แค่นี้ก็ดีเหลือหลายสุดๆแล้วค่า!!...สรุปป้าของหนูกลายเป็นสาวน้อยวัย 18 ซะแล้วพูดไปใครจะเชื่อเนี่ย?”
“เอ้ออีกอย่าง!!...ปรากฏการณ์นี้จะคงอยู่ได้ประมาณอาทิตย์เดียวเท่านั้น”
“ถ้าอยากเป็นต่อก็ต้องอึ๊บๆกัน”
“ใช่จ้ะ”
“ของดีนี่นา!!...อย่างนี้พ่อก็หลงแม่หัวปักหัวปำสิ”
“เป็นบ่อยๆไม่ค่อยดีเดี๋ยวคนนอกจับได้แล้วจะหาว่าเราเป็นตัวประหลาดแต่ป้าของเราจู่ๆนึกอะไรขึ้นมา?...เปลี่ยนไปจนแม่ตกใจเลย”
“ทำไมเหรอ?”
“ก็แม่จำได้ว่าป้าเค้าเป็นครั้งล่าสุดเมื่อช่วงหกเดือนสุดท้ายก่อนคลอดหนูป้อมและก็ไม่เคยเป็นอีกเลย”
“อ๋อ!!”
“ขานั้นน่ะยืนยันเด็ดขาดว่าแม้จะนอนกับนายเศกกับนายศุกร์แต่ก็ไม่เคยยอมให้พวกเขาหลั่งน้ำอสุจิเข้าในช่องคลอด”
“โอเค!...มีอีกอย่างหนึ่งค่ะ”
“จ๊ะ?”
“หนูอยากย้ายไปอยู่กับบอลเพื่อสร้างโอกาส...น่าจะเป็นสักสองสามวันนี้”
“ตกลงเอาจริงหรือ?...ลูกฝนปรึกษาพี่เค้าหรือยังและไหนจะหนูกุนหนูสาอีก...จะเร็วไปหน่อยมั้ย?”
“ไม่หรอกแม่และบอลก็ตกลง”
“หมายถึงแคท”
“เจ๊ยอมอยู่แล้วค่ะส่วนพี่กุนกับสาน่ะไม่ต่องห่วง...ฝนมีวิธีดีๆ”
“วางแผนเก่งจังนะลูกคนนี้”
“แม่จะเห็นว่าไง?”
“................................................”
“................................................”
“ทำอะไรให้รอบคอบอย่าด่วนใจร้อน...แม่พูดแค่นี้แหละ”
“เฮ!!!...ฝนรักแม่ที่สุดในโลก”
“อ๊ะ!...พ่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว”
“ขอให้มีความสุขนะคะ”
“หงึ!!...แม่กับพ่อแค่ไปกินข้าวกันจะมีความสุขอะไรหึ?...ไม่ใช่จีบกันสักหน่อย”
“อือ--...แต่ฟังจากน้ำเสียงของแม่ไม่น่าจะแค่กินข้าวเย็นกันเฉยๆ...บอกมาซะดีๆว่าพ่อชวนแม่ไปที่ไหนต่อ”
“ไม่...ไม่บอก!!”
“บอก!”
“ไม่พูด!!”
“พูด!”
“โธ่~~...ลูกฝนอย่าแกล้งแม่สิ”
“เปล่านา--...แต่หากแม่ไม่พูดหนูก็เดาได้อยู่ดี”
“ฮึ!!...เรื่องเรียนน่ะขอให้เก่งอย่างนี้เหอะ”
“จะไปสวีทกันต่อใช่ไหมล่า?”
“................................................”
“หืม?”
“หะ...ห้ามเสียงดังไปนะ!...พ่อ...พ่อชวนแม่เข้าม่านรูด”
“วี้ดวิ้ว~~”
“อะไรห๊ะ?”
“นี่แหละการเปลี่ยนบรรยากาศที่แท้จริงละ!!!”
“พอๆ...แม่จะไปสร้างปรากฏการณ์หวนคืนสู่วัยสาวมั่ง”
“คิกๆๆ...ขอให้มีความสุขสมหวังมีน้องให้หนูอีกสักคนนะคะ”
“ทำหมันเรียบร้อยย่ะ!!...แม่มีแค่สองคนก็ปวดหัวพอแรงแล้ว...แค่นี้นะคะลูกรัก”
“บายจ้า!!”
“ขอให้มีความสุขสมหวังอะไร?...คุยกับใครอยู่?”
“โทรหาแม่...กำลังจะออกไปสวีทกับพ่อ...ฮิๆ...กว่าจะกลับก็คงรุ่งเช้าแหละ...อาบน้ำแล้วใช่ป่ะ?...ฝนอาบมั่ง”
“นี่!...จู่ๆก็มาจับนมพี่...ทะลึ่ง!!”
“ฮะๆ...ม่านรูดเหรอ?...ฝนเองก็อยากลองเข้าบ้างจัง”
“เราเนี่ยชอบยุ่งเรื่องผู้ใหญ่เหลือเกินแต่คิดจะเข้ากับใคร?”
“มีแค่คนเดียวแหละ”
“นึกรึว่าพี่จะยอมง่ายๆ?”
“โฮ่~~...ต้องอย่างพี่ใช่ไหม?”
“อะไร?”
“ก็พี่เซคไงจ๊ะ...ฮิๆๆๆ”
“................................................”
“...เจ๊ยังโกรธบอลอยู่หรือเปล่า?”
“ก็โกรธแต่มันจะมีประโยชน์อะไร?...ตอนนี้พี่สงสารบอลมากกว่า...จากตะวันเลือดของพี่เซคในวันนี้ก็รู้ได้เลยว่าเธอไม่ปล่อยให้เขาลอยนวลไปเฉยๆ”
“แล้วบอลจะต้องระวังตัวเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า...นั่นจึงเป็นเหตุผลที่หนูขอไปอยู่ที่บ้านหลังนั้น”
“ข้ออ้างที่เธอยกขึ้นมาอธิบายให้คุณป้ากับพี่เซคฟังรวมทั้งน้องสาเมื่อครู่นี้...มองเผินๆก็จะดูมีน้ำหนักและน่าเชื่อถือแต่พี่รู้ใจน้องดี”
“...............................................”
“ฉะนั้นจะปล่อยให้เธอไปอยู่กับบอลตามลำพังสองคนไม่ได้”
“นึกแล้ว--...ฝนก็รู้ใจพี่ดีเหมือนกันค่ะ”
..................................................................................................................

“ช่างเป็นวันที่สุดแสนจะเหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจ...ถูกข่มขืน,ถูกเปิดโปงความ ลับ,ถูกเอามีดกับกรรไกรจี้คอหอยและขมับ...ทำไมกูถึงไม่ตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไปซะเลย?...เฮ้อ!!!”
(โดยเฉพาะมีดที่เราโดนจี้ถึง 2 ครั้ง 2 คราแถมคนจี้ยังเป็นผู้หญิงทั้งคู่!?)
...คืนแรกของการย้ายมาอยู่บ้านหลังใหม่ผมต้องนอนคนเดียวเพราะป้าเอ็มเกรงว่าพี่ศรเพทายจะยิ่งระแวงหนักขึ้นดังนั้นการอยู่ห่างๆกันไว้ก่อนจึงเป็นหนทางที่เหมาะสมแต่พอนึกถึงใบหน้ากับดวงตาคู่นั้นของเธอทีไรก็รู้สึกขนพองสยองเกล้าทุกทีไป...
(“จะฆ่าผมงั้นเรอะ?”
“สำหรับผู้ชายอย่างแกแค่ตายเฉยๆมันจะสบายไป...จงจำไว้ว่าอย่าให้ถึงวันที่ฉันได้เป็นผู้กำหนดชะตาชีวิตของแก...มันมีนรกบนดินที่น่ากลัวซะยิ่งกว่าความตายอยู่...อยากรู้ว่ามันคืออะไรก็จงทำบาปกับผู้หญิงให้มากกว่านี้เหอะ”
“ใจร้ายเกินไปแล้ว!!...ไหนลูกเซคเคยพูดว่าสุริยะโลหิตจะมีไว้เพื่อช่วยชีวิตคนเท่านั้นไง?”)
...พอตกกลางคืนถนนสายนี้ที่เป็นเส้นทางไปถึงโครงการสร้างเขื่อนจึงไม่ค่อยมีรถวิ่งแถมร้านค้าก็ไม่ค่อยมี...ช่วงเย็นก่อนจะกลับป้าเอ็มสั่งให้ศุกร์ไปซื้อของกินของใช้หลายอย่างมาตุนไว้และห้ามไม่ให้ผมขี่รถออกไปไหนเพราะกลัวจะเกิดอันตราย...
(บ้านกว้างชะมัดยาดและพอไม่ต้องไปทำงานที่ร้านพี่แก้วก็รู้สึกเซ็งจริงๆ...นี่แผ่นอะไร?)
“โอว~~...ที่...ที่เราเคยดูตอนอยู่บ้านพักนี่นา?...ยอดเลย!!!”
(ได้ดูจนจบแล้วแต่ดูอีกก็ไม่เสียหาย...ใครนะเอาไปซ่อนไว้หลังกระจก?...วะ!!...ช่างมันเหอะมีหนังโป๊ไว้ดูแก้เซ็งแล้ว)
...................................................................................................................................

“อะ...เอาล่ะ...ที...ทีนี้ก็ต้องไปจัดการในห้องน้ำให้สบายตัวก่อนจะเข้านอน”
(TRRRRRRRRRRRR~~)
“บ้าเอ๊ยรังควานไม่เลิก!!...ยังด่าผมไม่พออีกเหรอ?...ยังกระทบกระเทียบแดกดันไม่สะใจใช่มั้ย?...แค่นี้ครับ!!!”
...พี่ศรเพทายคิดจะปั่นหัวผมไปถึงไหน?...ขนาดป้าเอ็มลงทุนซื้อบ้านให้อยู่โดยไม่เกี่ยวข้องกับเงินของตระกูลแต่ก็ยังตามราวีกันอีก...
“แค่นึกก็กระดอหด...คนอะไรตาเปลี่ยนสีแถมเปล่งแสงได้?...มันน่าจับไปออกงานวัดนัก!!!”
(คงจะได้เงินมากโขทีเดียว...เสียงข้อความเข้า?)
“ยะ...ยังจะส่งข้อความด่า?...จะจองล้างจองผลาญกันเกิน...ไฟล์แนบ?”
“................................................”
“เฮ้ย!?...ส่ง...ส่งรูปโป๊มาทำไมวะ?”
(TRRRRRRRRRRRR~~)
“ได้รับแล้วใช่มั้ย?”
“พี่จะเล่นตลกอะไรอีก?”
“แค่ส่งของที่แกชอบเท่านั้นเอง”
“ของชอบ?”
“ก็แกชอบผู้หญิงมากไม่ใช่รึ?”
“เฮอะ!!...ขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่งแต่หากผมอยากดูก็จะหาในเน็ตเอาเองไม่ต้องรบกวนพี่ให้ยุ่งยากหรอกครับ”
“ผิดแล้ว...รูปนี้ไม่มีทางหาได้ในเน็ตเพราะฉันเพิ่งใช้กล้องของมือถือถ่ายมาเมื่อครู่”
“อะ...อะไรนะ?”
“ฉันคือเจ้าของยกทรงสีเหลืองลายวาบหวิวกับหน้าอกคู่งามนั่น...แกจำสีเสื้อเชิ้ตที่ฉันใส่วันนี้ไม่ได้หรือไง?”
“ฮ้า!!!”
“ทีนี้...แกจะฟังภาษาคนรู้เรื่องและคุยกับฉันได้หรือยัง?”
“รูป...ขะ...ของ...ของพี่!?”
“มีวาสนาได้ดูอะไรสวยๆงามๆของฉันแล้วยังบังอาจตัดสายกลางคันอีกเป็นครั้งที่สองรับรองแกจะซวยสุดชีวิตแน่...คืนนี้ฉันไม่ได้เข้าเวรรู้สึกเซ็งๆก็เลยโทรมาคุยด้วย”
“ระ...ระหว่างเรายังมีอะไรจะต้องพูดครับ?”
“มีสิ...เรื่องสนุกๆน่ะมีเยอะแยะ...ฉันเพิ่งนึกออกเมื่อกี้นี้เอง”
...ที่แท้รูปถ่ายท่อนบนในระดับอกที่ไม่เห็นช่วงศีรษะก็เป็นของพี่ศรเพทาย...เธอปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกหมดเผยให้เห็นยกทรงสีเหลืองอ่อนที่ห่อหุ้มหน้าอกขาวอึ๋ม!!!...ใช่แล้ว!?...วันนี้หญิงสาวผมหยิกสวมเสื้อเชิ้ตสีเขียวดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้...
(ว่าแต่ถ่ายที่ไหนและใครเป็นคนถ่ายให้?...ไม่สิ!!...จุดประสงค์ที่แท้จริงของหล่อนคืออะไร?)
..............................................................................................................................

...ตัวอย่างในตอนหน้า...

“พี่เริ่มจับตาดูผมตั้งแต่เมื่อไหร่?”
..........................................
“ขอเตือนว่าเลิกซะเถอะ...แกใช้วิธีนี้กับฉันไม่ได้หรอกเพราะคนที่จะล้มในท้ายที่สุดก็คือแกเอง”
..........................................
“บอลไม่เหมาะที่จะอยู่บ้านหลังใหญ่นี้เพียงคนเดียวจริงๆด้วย...ฝนมาแล้ว!!”
..........................................
“พบกันครั้งแรกพี่เซคก็ประกาศตัวชัดเจนว่าเป็นศัตรูกับเธอแต่เธอก็ยังคิดจะผลักพี่ให้กลายเป็นศัตรูอีกคนใช่ไหม?”
..........................................
“บะ...บ้านนี้มีผี!!...ฉะ...ฉันเพิ่งจะเจอเมื่อกี้!!!...ฉันโดนผีหลอกโว้ยยยยยยยยยยยยยย~~”
..............................................................................................................................

...แค่เริ่มต้นเซคก็เป็นฝ่ายคุมเกมส์ซะแล้ว...ซื่อๆอย่างบอลจะรับมือได้หรือไม่?...

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 57

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 57 “สถานที่ๆคู่ควร?...หนึ่งคำที่ถูกใจ!?”

...หวัด ดีค่า!!!...คิดว่าทุกคนคงรู้จักป้อมกันแล้วแน่ๆใช่มั้ยคะ?...สำหรับตอนนี้จะ ขอลัดคิวมาเป็นคนเริ่มต้นแทนพี่ชายสักหน่อยนะส่วนตอนพิเศษสำหรับป้อมที่มี ชื่อว่า “Garnet Sidestory” นั้นได้โปรดอดใจรออีกนิดค่ะ...รับรองสนุกสนานไม่น้อยหน้าคนอื่นแน่โดยเฉพาะ พี่ฝน(ฮึ!!)หลังจากที่นั่งรถออกจากโยนกประจิมมาตั้งแต่ตีสามต้องวิ่งผ่านป่า เอยข้ามห้วยข้ามลำธารเอยกับลัดเลาะไปตามเขาลูกเตี้ยๆเอยในที่สุดเราสามคนก็ มาถึงบ้านจัตุรัสชุมนุมในเวลาหกโมงเช้า...
“จะขับให้เร็วกว่านี้ก็ไม่ได้!”
“ช่วงเช้ามืดหมอกลงจัดมากอ๋อมก็รู้...ความปลอดภัยสำคัญอันดับหนึ่งขอรับ”
“น่าพี่--...กว่าเราจะได้เจอพี่ชายก็เที่ยงแน่ะ”
“อย่างไรกระผมก็พามาถึงก่อนเวลาร่วมๆหกชั่วโมงเช่นนั้นหยุดบ่นสักทีนะขอรับ”
“งั้นฉันต้องเปลี่ยนเป็นชมแกใช่มะ?...น่าเอาเหล้ากรอกปากจริง!!”
...ป้อม หลับมาเกือบตลอดทางแต่พี่อ๋อมไม่นอนสักงีบ...รู้สึกตัวทีไรก็ได้ยินเสียงเธอ เถียงกับพี่เอ้ทุกครั้งไปแต่สองคนนี้เขาซี้กันมากๆ...
“คุณสุริยาวรรณ,คุณศรบุษราคัม,คุณศรโกเมน...สวัสดีค่ะ”
“อ๋า!?”
“ไม่เอาๆ”
(คือพี่อ๋อมน่ะไม่ชอบให้ใครเรียกชื่อจริงมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว)
“กระผมจะไปล้างหน้าล้างตาก่อน...เธอช่วยเตรียมอาหารเช้ามาให้สองคนนี้ที”
“เชิญทางนี้ค่ะ”
“เดี๋ยว!...พี่เซคกะพี่ม่อนอยู่ป่ะ?”
“คุณหนูใหญ่เข้าเวรตอนเช้าต่อค่ะส่วนคุณหนูรองเพิ่งจะกลับมาเมื่อครู่นี้”
“ยัยซกมกแอบจิตสอง?...ดี!!”
...พี่ เซคน่ะไม่เท่าไหร่เผลอๆเป็นเพื่อนซดเหล้ากับพี่อ๋อมได้แต่พี่ม่อนนี่ สิ?...พูดถึงโจโฉๆก็มา!!...นุ่งกระโจมอกยืนโชว์ความขาวมองพวกเราบนระเบียง ชั้นสองอย่างไม่เกรงอกเกรงใจสายตาผู้ชายแถวๆนี้...ฮึ!!!...ถือว่าตัวเองรูป ร่างดีเรอะ?...คอยดูเหอะคอยดู~~...อีกสองสามปีป้อมจะเทียบรุ่น...
“นึกว่าใครหลงทางมาเสียอีก...ยังจำบ้านหลังนี้ได้อยู่รึ?”
“ที่นี่ก็บ้านฉัน...อย่ามาตีฝีปากดีนัก!!”
“แลที่ออกจากถ้ำวันนี้มิทราบว่าจะมาก่อความเดือดร้อนอะไรอีกฤา?...นางพญาเสือศรบุษราคัม”
(ดอกสอง!?)
“พูดงี้มันหาเรื่องกันนี่หว่า?...ลงมา!!!”
“อย่าค่ะพี่อ๋อม!!...เราไม่ได้มาเพื่อทะเลาะ”
“สักนิดจะเป็นไร?...ถือว่าฆ่าเวลา”
“เออะ!...พี่...พี่เอ้ช่วยห้ามหน่อยซี่~~”
“กระผมมิขอยุ่งด้วยแล้ว”
“ใจร้าย!!”
“แกอย่าเสือกเป็นดี...เฮ้ยยัยโรคจิตชอบโชว์...ลงมาสิว้อย!!!”
...เสียงตะโกนท้าทายของพี่อ๋อมดังลั่นจนบรรดาคนรับใช้ต่างทยอยออกมาดูพลางป้องปากวิจารณ์กัน...
“คุณหนูศรบุษราคัม!?”
“งั้นก็เป็นเรื่องแล้วเพราะเก้าในสิบครั้งที่เจอหน้าจะต้องตีกัน”
“ขนาดนั้นเลยเหรอลุง?”
“เออ สิ!!...ก็กูเห็นคุณหนูสองคนมาแต่เล็ก...ว่าแต่เอ็งน่ะทีหลังอย่าเอ่ยชื่อ จริงของคุณหนูอีกเดี๋ยวจะซวยไม่ใช่น้อย...ให้เรียกคุณหนูศรรัตน์...จำไว้”
“ลงมาเดี๋ยวนี้!!”
“เก่งจริงก็ขึ้นมาเองสิ...เจ้าเด็กจองหองปากกล้าเอ๋ย~~”
“...ย่อมได้!!!”
“!!!”
“!?”
“ทำได้ยังไงเนี่ย?...สุดยอด!!!”
“บันไดไม่มีความหมายสำหรับเธอเลย”
“ใจถึงนัก”
“ประเมินฉันต่ำรับรองเจ็บตัวแน่”
...ป้อม จะอธิบายให้ฟัง...พี่อ๋อมใช้ประโยชน์จากต้นทองหลางหน้าบ้านโดยปีน(กระโดด )ขึ้นไปข้างบนนั้นจนสูงถึงระดับระเบียงแล้วใช้ขาถีบลำต้นเป็นแรงส่งซึ่งพอ เท้าแตะพื้นก็เป็นฝ่ายชิงจู่โจมก่อนแต่ทว่า...
“ไรห์!!!”
“ฮึ!”
“เสือโจนทะยานถูกหยุดไว้ได้!!!”
“เมื่อเผชิญกับพลังเทเลคิเนซิสของน้องนางศรมุกดาก็ต้องเป็นเช่นนี้...ทุกอย่างจะถูกตรึงเอาไว้แลย้อนกลับมาทำร้ายตนเอง”
“พี่อ๋อมรีบถอนมือไม่งั้นโดนบีบกระจุยแน่!!!!”
“...หนอย~~”
“น้องนางศรโกเมนกล่าวถูกต้อง...หากเธอยังฝืนต้านต่อไปเบาะๆเล็บจะหลุด...”
“เรอะ?”
“?”
“!!!”
“นี่เธอ!?”
“ฉันจะทำอย่างนี้แต่แรกแล้วว้อย!!!”
“ดึงผ้าเช็ดตัวออกหรือ?...โอ้!!”
“คุณพี่เอ้ขา~~...ช่วยเก็บๆอาการหน่อยค่า!!!”
“อะ...อื้ม!!...ขาวผ่องเป็นยองใยนะขอรับ”
“ทะลึ่งที่สุด!!”
“บังอาจ~~...ฉันเพียงตรึงพลังไว้เท่านั้นหาได้คิดจะทำร้ายเธอไม่”
“งั้นก็พลาดแล้ว...เป็นยังไงเล่าความรู้สึกที่ต้องมาเปลือยกายล่อนจ้อนต่อหน้าประชาชี?”
“.......................................................”
“และที่ให้อภัยไม่ได้คือหล่อนไปช่วยนังจุนแล้วก็เล่นงานฉันกับป้อมเพราะอยากจะเป็นศิษย์มันจนตัวสั่น”
“ฉันจะทำอะไรหรือไปเป็นศิษย์ผู้ใดจำเป็นต้องบอกกล่าวให้เธอทราบก่อนรึ?”
“งี่เง่า!!...พูดอย่างกะคนอื่นเขาอยากยุ่งซะเต็มประดา”
“เด็กที่ถูกตามใจจนเคยตัว!...ฉันจะดัดนิสัยอวดดีของเธอแทนท่านแม่”
“เข้ามา!!”
“โทษที่ทำให้ฉันต้องอับอาย...”
“เฮอะ!!...แต่ฉันไม่เห็นเธอจะรู้สึกอายตรง...อื๋อ?”
“......................................................”
“อะไรกัน!?...เปลี่ยนสุริยะโลหิตเป็นจันทรกานต์ขั้นที่หนึ่งได้ไวขนาดนี้เชียวหรือ?”
“นางพญาเสือผู้อหังการเอ๋ย~~...เธอมิอาจจะเอาชนะฉันได้”
“ฮึ!!...ถ้าฉันหลบพ้นก็ชนะ...จะหวดให้กระเด็นเลย!!!!”
(หาก พี่ม่อนไม่ออมมือก็จะยิงจันทรกานต์ได้รวดเร็วมากแม้พี่อ๋อมจะคล่องแคล่วว่อง ไวแต่ตอนนี้หลบทันแน่เหรอ!?...เมื่อต้นปียังโดนยิงเข้าที่ขาจนต้องนอนสลบไสล เกือบอาทิตย์)
“พี่เอ้!!”
“ล้อเล่นจนเลยเถิดจะต่อกรกันอย่างจริงจัง...ท่าจะมิได้การเสียแล้วล่ะ”
“ทั้งสองคนหยุดเดี๋ยวนี้!!!”
“!?”
...เฮ้อ~~... หากจะหาคนที่พี่ทั้งสองนี้ให้ความเกรงใจที่สุดก็ย่อมหนีไม่พ้นแม่...โล่งอก ไปที...บอกตามตรงว่าหนูไม่มั่นใจเลยว่าพี่อ๋อมจะเอาชนะได้...เวลาเธอออกนอก โยนกทักษิณเคยถูกศัตรูที่ไม่พอใจทางตระกูลปองร้ายหลายครั้งแต่ก็เอาตัวรอด ได้ซึ่งไม่น่าหนักใจเท่าสู้กับพี่ม่อน...
(ในอดีตพี่อ๋อมแพ้,พี่แคทแพ้,พี่ฝนก็แพ้,พี่เอ้ยังไม่ทันรู้ผลเพราะบาดเจ็บทั้งคู่ส่วนป้อมไม่ต้องพูดถึงฝีมืออ่อนหัดกว่าใครเขาหมด)
“ครั้ง ที่เท่าไหร่แล้วห๊ะอายพวกเด็กๆมันซะบ้าง?...ลูกอ๋อมเก็บไม้พลองส่วนลูกม่อน ก็วางกระถางลงซะแม่เสียดายต้นเศรษฐีวิลสัน...กว่าจะโตได้ขนาดนั้น”
“...เจ้าค่ะ”
“แค่เอาคืนนิดๆหน่อยๆเอง”
“เอา คืนนิดหน่อยอะไรแม่เห็นพวกลูกต่างจะใช้ตะวันเลือด?...หากไว้สู้กับศัตรูจะ ไม่ว่าเลย...ที่เรียกเรามาเพื่อไม่ใช่ให้ทะเลาะกับคนอื่น...ลูกม่อนจะอาบน้ำ ก็รีบไปแล้วแม่จะอาบต่อ”
“หึ!!...แก้ผ้า”
“ยังอีกนะ!”
“โหแม่ก็!!”
“เราน่ะพอเลย...ลูกป้อมกับหลานเอ้เข้าบ้านสิจ๊ะ...ขอบใจมากนะที่พามาส่ง”
“มิเป็นไรขอรับท่านป้า”
“จะอยู่เจอพ่อบอลมั้ย?”
“เอ่อ--...ทานข้าวเช้าเสร็จกระผมต้องขอตัวกลับเลยขอรับ”
“งั้นช่วยแวะไปส่งอ๋อมกับป้อมที่บ้านหลังใหม่แล้วค่อยกลับ...ขามาก็เห็นแล้วใช่มั้ย?”
“ขอรับ”
“พวกเราต้องทำอะไรบ้างล่ะแม่?”
“ทำความสะอาดห้องหับให้พ่อบอลไง...วันก่อนคนของแม่ทำไปรอบนึงแล้วลูกสองคนก็ไปทำอีกทีล่ะกัน”
“หนูกับพี่เนี่ยนะ?”
“หัดทำงานบ้านมั่ง...เอะอะก็ชี้นิ้วใช้คนอื่นทำมันจะเข้าท่าเหรอ?...ผู้หญิงแบบนั้นพ่อบอลไม่ชอบหรอก”
“อ้า!!...รู้แล้วน่ารู้แล้วแต่แม่อย่าลืมที่สัญญา”
“ใช่...นั่นสำคัญมากๆเชียว”
“ไม่ลืมหรอกจ้ะ”
“ดีจัง...ป้อมกับพี่อ๋อมอยากเจอพี่ชายเร็วๆแล้ว”
“ที่ต้องระวังคืออย่าให้ยัยสองแอบจิตรู้”
“ชอบว่าพี่ๆเค้าในทางไม่ดีอยู่เรื่อยเลยนะลูกอ๋อมเนี่ย...สองคนนั่นแม่จัดการได้”
“หึๆ...อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะได้เจอกันแล้ว...ว่าที่สามีของฉัน”
“ของหนูด้วย!!!”
.......................................................................................................................

...แปด โมงเช้าพี่เอ้พาป้อมกับพี่อ๋อมมาถึงบ้านที่แม่ซื้อให้พี่ชายสดๆร้อนๆ...ระยะ ทางจากบ้านจัตุรัสชุมนุมมาถึงนี่นับว่าไกลใช้ได้เลยซึ่งก็เข้าใจเหตุผลของ แม่ที่ต้องการให้พี่ชายมีความเป็นส่วนตัวไม่โดนคุกคามจากพวกผู้หญิงน่ารำคาญ ทั้งสาวทั้งแก่รวมไปถึงบรรดากิ๊กชั่วคราวนอกบ้านอีกไม่รู้กี่คน...
(บางครั้งมานึกๆดูพี่ชายเนี่ยก็ทำตัวน่าตีชะมัด!!!...ไปหลงผู้หญิงพวกนั้นได้ยังไงแถมแม่ก็ยังเกลียดมากอีกด้วย!?)
“โชคดีนะขอรับ”
“แกจะรีบกลับทำไมนักหนา?”
“กระผมก็มีกิจธุระเหมือนกัน”
“เอ้าๆๆ...ไปเถอะ”
“ฝากบอกน้านีย์ด้วยว่าต้มข่าไก่อร่อยม๊ากมาก~~”
“นั่นท่านแม่เป็นผู้ปรุงเองเชียวขอรับ”
“หนูประชด!!”
“ฮะๆๆ”
“......................................................”
“บ้านหลังใหญ่”
“ใช่ม๊า?...พวกฉันจะมาอยู่ที่นี่”
“......................................................”
“สีหน้าแบบนั้นมันอะไรฟะ?”
“กระผมว่า...ที่นี่...หาได้เหมาะกับทั้งสองไม่”
“หา!?”
“ไหงพี่เอ้พูดแบบนี้?”
“สถานที่ๆคู่ควรกับสองนางพยัคฆ์มีเพียงโยนกทักษิณเท่านั้น...อา--...ก็แค่ความคิดส่วนตัว...อย่าใส่ใจเลยขอรับ”
“......................................................”
“เจ้านี่พูดแปลกๆ...บ้านหลังนี้ไม่เหมาะกับฉันงั้นรึ?”
“แรกๆอาจยังไม่คุ้นแต่นานไปเดี๋ยวก็ชินเองจ้ะพี่”
“...อือ”
.........................................................................................................................

“ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยปัดกวาดเช็ดถูห้องให้ใคร...สำนึกไว้เลยบอล”
“ดีที่มีคนทำความสะอาดไว้ก่อนเราเลยเบาแรงขึ้นเยอะ”
“เหลือแค่ห้องในสุดชั้นสองให้ป้อมทำส่วนพี่จะไปตัดกิ่งไม้หลังบ้าน...เลื่อยกับมีดพร้าอยู่ไหน?”
“เอ--...หนูเห็นวางอยู่ในครัวนะ”
“เวรเอ๊ย!!...ใครเสือกไปไว้นั่น?...เก้าโมงแล้วรีบๆทำเข้าจะได้เสร็จซะที”
“พี่อยากดูไอ้นั่นเต็มแก่แล้วสิท่า?”
“ก็ใช่สิ”
“ในห้องพี่ชายมีทีวีที่แม่เพิ่งซื้อให้...จอใหญ่ด้วยค่ะ”
“จะไปดูที่นั่นแหละ”
“....................................................”
“....................................................”
“โอเคจ้ะพี่แต่หนูขอดูก่อนนะ...ฮี่!!”
...ก็ ป้อมอยากรู้เร็วๆนิว่ามันมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นบ้างที่บ้านพักกลาง ภูเขา?...ใช่แล้ว!!!...สิ่งที่แม่สัญญาไว้ว่าจะมอบให้พวกเราก็คือวีดีโอ บันทึก “บทรัก” ลับเฉพาะระหว่างแม่กับพี่ชายที่ป้อมกับพี่อ๋อมจะเอามาศึกษาเพื่อประโยชน์ใน อนาคต...
“แม่ถึงกับออกปากชมว่าพี่ชายเอาเก่งและก็อึดขึ้นกว่าเดิมเยอะ...ต้องขอดูให้เห็นด้วยตาตัวเองซะหน่อยแล้ว”
(อีกอย่างเราก็ยังซิงไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนด้วย...ถ้าลีลาของพี่ชายเด็ดดวงซะอย่างก็จะช่วยได้เยอะ...ฮิๆ)
“เอ๋?... ทิวทัศน์คุ้นๆ...นี่...นี่หลังบ้านราศีกาญจนาไม่ใช่เรอะ?...เฮ้ยห้องลับใต้ ดิน!?...จำได้ที่เตียงมันรูปทรงนี้และข้างในก็มีอ่างอาบน้ำ”
(ยะ...อย่าบอกนะว่า...)
“ผิดแผ่น!?...วีดีโอชุดนี้มันในห้องใต้ดินไม่ใช่ที่บ้านพักสักหน่อย!!!!”
...โธ่~~... อดดูลีลาเด็ดๆกับความแข็งแรงบึกบึนยาวใหญ่ของพี่ชายเลยอ่ะแต่ไม่ เป็นไร...เคยดูแล้วแต่ดูอีกทีก็ไม่เสียหายถือซะว่าแก้เซ็ง...
(“นางแบบหนังเอ๊กซ์เนี่ยนะ?”
“ครับ”
“ไอ้บ้า!!!”)
“ขนาด จะ 50 อยู่แล้วแต่แม่ยังสวยเริ่ดไม่บันยะบันยังและนี่เกิดปรากฏการณ์หวนคืนสู่วัย สาวด้วย...หน้าตาที่เห็นวันนี้คงจะย้อนไปสักเมื่อตอนอายุสิบเก้าปีได้ มั้ง?...ย๊ะ!!!...หมาย...หมายความว่าอ่อนวัยกว่าพี่อ๋อมอีกเหรอเนี่ย?”
(“เห่อจริ๊ง!!!...ตลอดทางมานี่ฉันเห็นนายขับรถแต่มือก็คอยลูบมันไปด้วย...เวลานอนก็อย่าลืมเอาไปกอดด้วยล่ะ?”
“โห~~...ผมลำบากแทบตายกว่าจะเก็บเงินซื้อกล้องตัวนี้ได้...นายหญิงยิ้มหน่อย~~”)
“ช่วงหลังๆเวลาแม่จะถ่ายนู้ดก็มักให้นายศุกร์เป็นตากล้องแต่ถ้าวีดีโอจะผลัดกันถ่ายหรือไม่ก็ตั้งกล้องอัตโนมัติถ่ายตอนที่เอากัน”
...ตรง นี้ต้องขออธิบายหน่อย...แม่เอ็มน่ะมีรสนิยม(ลับๆ)คือชอบถ่ายรูปตัวเองเหตุผล ก็เพื่อเก็บไว้เป็นที่ระลึก...แรกๆก็ถ่ายแบบปกติหรอกนะคะแต่หลังๆ...ไม่ สิ!!...ก่อนหนูจะเกิดซะอีกที่แม่มีความสุขกับการถ่ายรูปนู้ดไม่ว่าจะสวมชุด ชั้นในหรือเปลือยหมดจดและนอกจากนี้แม่ยังมักถ่ายวีดีโอตอนที่กำลังมีเซ็กส์ เก็บไว้ดูเล่นด้วย...
(แล้วป้อมล่ะเคยถ่ายหรือเปล่า?...ฮึๆ...ไม่บอกปล่อยให้งง!!!)
...แต่ สำหรับพี่อ๋อมเขาไม่ค่อยเห็นด้วยเพราะบอกว่ามันเหมือนเป็นการประจานตัวเอง แล้วจะน่าอับอายมากถ้าเกิดมีใครอื่นมาล่วงรู้แต่ส่วนตัวหนูเห็นว่าถ้าทำแล้ว มีความสุขไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใครก็ช่างเหอะ...
(“ตอนนี้เศกคงอยู่โรงพยาบาล?”
“ครับ...พี่ดวงเพิ่งคลอดได้ลูกชาย”
“พี่นายอายุแค่ 17-18 ก็เป็นพ่อคนซะแล้ว...เฮ้อ!!...แต่ว่ากันไม่ได้หรอก”
“เพราะเขาเลินเล่อเอง”
“ไม่รู้จักป้องกันไว้ก็แบบนี้...นายก็อีกคน”)
...เรื่อง ที่แม่ไปมีความสัมพันธ์กับสองหนุ่มนี่นับว่าน่าเหลือเชื่อมากที่พวกเราสี่ พี่น้องต่างมีความเห็นตรงกันแต่ทีแรกป้อมไม่เห็นด้วยกับโกรธมากๆเลยเพราะ ช่วงนั้นยังเด็ก(10 ขวบ)ไม่เข้าใจอะไรมากนัก...จำได้ว่าโกรธจนไม่พูดกับแม่ไปเกือบเดือนแต่ต่อมา เริ่มจะเข้าใจเพราะพี่อ๋อมช่วยอธิบายเหตุผลให้...เมื่อสี่ปีก่อน...
(“นี่พวกพี่จะไม่ว่าไม่ห้ามอะไรกันอีกแล้วใช่มั้ย?...พี่เซค!!!”
“จะห้ามยังไงในเมื่อมันเกิดแล้วและพี่ก็เข้าใจหัวอกของแม่ที่ยังมีความต้องการอยู่”
“...ความต้องการ?”
“ป้อมยังเด็กเกินจะรู้”
“ตกลงเรียกพวกฉันมาเพื่อจะพูดเรื่องไร้สาระเหรอ?...จบซะทีเหอะ”
“ท่านพี่ต้องการให้พวกเรามีความเข้าใจที่ตรงกัน...นี่หาใช่เรื่องไร้สาระแต่อย่างใดไม่”
“ก็ฉันบอกไปแล้วไงโว้ยว่านี่คือเรื่องส่วนตัวของแม่!!”
“พี่อ๋อม”
“ป้อมจ๊ะ...แม่อดทนเลี้ยงดูเราสองคนมาด้วยความยากลำบากดังนั้นปล่อยให้ท่านมีความสุขเสียบ้างจะเป็นอะไรไปเล่า?”
“.................................................”
“อีกอย่างมันย่อมดีกว่าที่แม่จะไปหาผู้ชายจากที่ไหนไม่รู้แล้วเราต้องเรียกเขาว่าพ่อเป็นไหนๆไม่ใช่หรือ?”)
...แต่ อยู่ต่อหน้าพวกเราหรือคนอื่นแม่จะวางตัวปกติไม่แสดงออกกับสองหนุ่มพี่น้องใน เชิงชู้สาวแม้สักนิดเพื่อหลีกเลี่ยงคำครหากับให้พวกเราสบายใจ...ตายล่ะ1?... นึกเพลินจนลืมดูทีวีไปเลยถึงไหนแล้วเนี่ย?...อ้อ!!...แม่กำลังกอดนายศุกร์ นี่เอง...
(“วันนี้ฉันจะให้นายเอาตูดด้วยนะ”
“ไม่ขัดข้องครับ”
“หึ!!...เด็กดี”
“แต่ปกตินายหญิงจะไม่ค่อยให้พวกผมร่วมทางประตูหลังนี่นาแล้วทำไม?”
“นานๆทีฉันอยากโดนอัดตูดบ้างไม่ได้เรอะ?...อุตส่าห์ออกปากขอแล้วนายก็อย่าถามมากน่า!!”)
...ถึง ตรงนี้ทีไรป้อมจะอดสงสัยไม่ได้ทุกทีว่าไอ้การร่วมเพศทางประตูหลังเนี่ยมันมี มาตั้งแต่เมื่อไหร่และใครเป็นคนริเริ่ม?...เคยถามแม่แต่ก็ตอบไม่ได้และพอถาม ต่อว่าความรู้สึกเป็นยังไงแม่ก็เอ่ยแบบไม่เต็มเสียงว่า...
(“เจ็บน่ะสิ”
“อ้าว!?...แล้วให้เย็ดทำไม?”
“ก็เพื่อความมันส์ไงลูก”
“ความมันส์?”
“เย็ดหีมันก็มีเบื่อบ้าง...ลองอะไรใหม่ๆมันจะช่วยสร้างอารมณ์...อืม--...พ่อของหนูก็ชอบเอาตูดแม่เหมือนกัน”
“พ่อน่ะเรอะ?”
“นี่เห็นว่าลูกป้อมอายุ 14 จะโตเป็นสาวแล้วแม่ถึงพูด...รู้แล้วก็ห้ามไปบอกใครแม้แต่พี่ๆเราล่ะเข้าใจไหม?”
“จ้ะแม่”)
“คิดมากปวดหัวดูหนังต่อดีกว่า”
(“มา!!...จะดูดควยให้...ตรงพื้นนี่แหละ”
“อ้า!!...เนียนนุ่มเหลือเกิน”
“อะไรเนียนนุ่ม?”
“มือของนายหญิง...ซีดสสสสสสสสสสสสสสสส
“รู้สึกดีมากใช่ม้า?”
“มะ...มากเลยครับ”)
...แรกๆ ป้อมเห็นควยนายศุกร์(ในวีดีโอ)ก็รู้สึกตื่นเต้นจนหน้าแดงแต่ตอนนี้เริ่มจะ ชินเพราะเห็นหลายครั้งแล้ว...ฮื่อ!!...ที่อยากเห็นมากๆก็คือควยของพี่ชาย ต่างหาก...เสียดายแม่ดันหยิบมาให้ผิดแผ่น...
(“.................................................”
“ซีดสสสสสสสสสสสส...โอ๊ออออออออออออออออ”
“.................................................”
“อูววววววววววววววววววว...โอ้ววววววววววววววววววว”)
...ดู กี่ทีๆหนูก็คิดว่าต้องใช้เวลาไม่น้อยแน่กว่าจะใช้ปากดูดควยให้เก่งเท่า แม่...อา--...เริ่มเสียวที่ท้องน้อยแล้ว...จะช่วยตัวเองบนเตียงพี่ชายเลยดี มั้ย?...ไม่ได้นี่ยังเพิ่งเริ่ม!!...อูย~~...แล้วพี่อ๋อมก็ต้องดุแน่ถ้ารู้ ว่าหนูโดดงาน...
(“พอ...พอซะทีเถอะครับได้โปรด~~”
“อื้ม!!...รอดตัวไปนะยะ”
“แฮ่กๆ...นะ...น้ำควยแทบพุ่ง”)
...เวลา ผู้ชายโดนอมควยมันจะเสียวมากขนาดไหนกันและจะเท่ากับที่ผู้หญิงเอานิ้วเขี่ย แตดหรือเปล่านะ?...ตามองทีวีสมองคิดส่วนมือก็ขยับไปตามร่างกายก่อนจะไปหยุด ที่เป้ากางเกงขาสั้นโดยแทบจะไม่รู้ตัวเลยว่าเอานิ้วปลดตะขอกางเกงหลุดไป ตั้งแต่ตอนไหน?...แม่จูบหัวควยนายศุกร์และนอนตะแคงยกขาเอานิ้วแหวกรูหีกับ กวักมือเรียกให้หนุ่มคู่ขาเข้าไปหา...
“มาจูบของฉันสิ”
“ด้วยความยินดีอย่างยิ่งครับ”
...พอ นายศุกร์ขยับเข้าใกล้แม่ก็ดึงหน้าของเขาไปประกบจูบอย่างรวดเร็วกับสอดลิ้น ใส่คู่ขาหนุ่มอายุคราวลูก...นายศุกร์ทีแรกก็ดูท่าทางจะตั้งตัวไม่ทันเหมือน กันแต่ด้วยความที่วัวเคยขาม้าเคยขี่เขาจึงเอื้อมจับแก้มของแม่และมอบรสจูบ ที่แฝงไว้ด้วยพลังหนุ่มตอบกลับไป...
(“อึ๊!...อือออออออออ”)
“ตกลงงานนี้ใครหลงใครกันแน่?...แม่ตาปรือยังกะคนละเมอ”
...มือ ซ้ายนายศุกร์โอบหลังคอแม่ในขณะมือขวาก็ล้วงต่ำไปหยุดที่รูสวาทพลางใช้เปลา ยนิ้วขยี้เม็ดแตดแม่ๆสะดุ้งเฮือกคิ้วขมวดบดบี้ริมฝีปากสู้หนุ่มรับใช้หนัก ขึ้นโดยแขนเธอข้างหนึ่งลูบไล้แผ่นหลังชายคู่ขาส่วนอีกข้างกุมท่อนควยกระทอก เบาๆ...
“กระดกควยสู้มือแม่ใหญ่เลย...ท่าทางจะเสียวมาก...พี่ชายก็ต้องชอบให้ทำอย่างนี้แน่ๆ”
(“เลียหีฉัน”
“ผมไม่เกรงใจแล้วนะ”
“อื้อ!!...อยากทำอะไรก็เอาเลย...ไม่ต้องถือว่าฉันเป็นเจ้านาย”
“ขอเป็นเมียได้ไหม?”
“เฮอเหอ?...คิดจะจับฉันทำเมียระวังยัยศิเขวี้ยงหัวแตกนะยะ!!”
“ฮะๆๆ”)
...นาย ศุกร์เริ่มต้นกรีดนิ้วไปตามรอยแยกผ่านลงไปถึงรูก้นจนแม่เม้มฟันกัดริมฝีปาก พลางแอ่นโคกหีขึ้นให้ชายคู่ขาเชยชม...ศุกร์ตาลุกวาวรีบซุกหน้าบรรจงวาดลิ้น เลียตามแคมหีสองข้างของแม่ๆเริ่มมีทีท่ากระสับกระส่ายมากขึ้นเมื่อจุดสำคัญ ถูกโจมตีและในที่สุดดก็ทนไม่ไหวต้องครางออกมา...
(“นายนี่มัน...อ๊ยยยยยยยยยย...ลิ้นไวดีจริงๆ”
“..................................................”
“อ๊าวววววววววววว...อู้วววววววววววว...ดีๆ...ตรงนั้นเลียนานๆ...อาาาาาาาา”)
“ป้อมก็อยากให้พี่ชายได้เลียของป้อมจัง...เฮ้อ!!!”
...หนู มีประสบการณ์ครั้งแรกเมื่อตอนอายุ 12 แต่ไม่ใช่กับผู้ชายและคนนั้นๆก็คือพี่อ๋อมซึ่งอย่างมากแค่ทำกันด้วยปากกับ เอานิ้วสอดใส่ไม่เคยใช้อวัยวะเพศปลอมเหมือนพี่เซคเพราะเราตั้งใจไว้ว่าพี่ ชายจะต้องเป็นคนแรกและคนเดียวเท่านั้น...
(“อือออออออออออออ...อื้มมมมมมมมมมมมมม”
“น้ำหีออกเยอะจริงๆ”
“ซีดสสสสสสสส...เลีย...เลียไปเรื่อยๆ...ห้ามหยุดจนกว่าฉันจะสั่ง...อื๊ออออออออออออออ...ลิ้นนายมันสากจัง”)
...ต่อ มาศุกร์จับแม่ให้นอนตะแคงแล้วเอาน้ำเมือกที่ล้นเอ่อจากรูหีไปละเลงที่รูตูด แม่ๆรู้ดีว่าหนุ่มคู่ขาจะทำอะไรจึงได้แต่สบตาหวานกับยิ้มกริ่มปล่อยให้นาย ศุกร์ทำตามใจชอบ...พอเห็นรูก้นของแม่ชุ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่นได้ที่แล้วเขาก็ เริ่มต้นจูบกับแลบลิ้นเลียอย่างไม่ลังเล...ขอยอมรับว่าครั้งแรกที่ได้ดูถึง ตรงนี้ก็ออกอาการรับไม่ได้...
(“แม่!!...ตรงนั้นน่ะเลียเข้าไปได้ยังไงอ่ะ?”
“ของแบบนี้มันต้องทำใจให้กว้างจ้ะ...อีกหน่อยลูกก็จะเข้าใจ”
“มันเสียวมากเหรอ?”
“ขนลุกเกรียวเลยละ”
“แต่หนูก็ยังไม่...”
“เพราะอะไรแม่จึงให้สองหนุ่มเขาใช้ปากใช้ลิ้นกับรูก้นล่ะจ๊ะ?”
“ความมันส์ใช่มั้ย?”
“นั่นก็ใช่แต่ยังมีอีกเหตุผล”
“?”
“ความมั่นใจไงจ๊ะ...แม่มั่นใจว่าก่อนจะมีเซ็กส์น่ะแม่ทำความสะอาดร่างกายทุกซอกทุกมุมไม่ให้มีกลิ่นอับกลิ่นเหม็น”
“อืม”
“แต่เราก็ต้องรู้ก่อนนะจ๊ะว่าผู้ชายเค้าชอบแบบไหนเพราะการใช้ปากกับรูตูดเนี่ยใช่ว่าทุกคนจะชอบ”
“งั้นหนูแค่ทำความสะอาดอย่างดีทุกครั้งก่อนจะมีอะไรๆก็ใช้ได้แล้วใช่มั้ยจ๊ะ?”
“ดีมากๆเลยจ้ะ”)
...ปัจจุบัน ป้อมไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจอีกแล้วแต่อยากลองมากกว่าและหวังว่าพี่ชายจะช่วย ทำให้ความต้องการนี้เป็นจริง...แม่เกร็งกระตุกสูดปากครางเมื่อนายศุกร์ฉก ลิ้นวนรอบๆรูตูดจากนั้นก็กดนิ้วตามเข้าไปช้าๆจนลึกจมเกือบครึ่ง...
(“เป็นไงครับ?”
“อืมมมมม...สู้ควยไม่ได้หรอก...แต่...แต่ก็ดีเหมือนกัน...ซีดสสสสสสสสสสส”
“โก่งตูดสิครับ”
“ได้...ได้จ้ะ...อู๊ยยยยยยยยยยยยยยย...ฉันเสียวตูดจังเลย...อ๊าวววววววววววววว”)
...แม่ ส่ายบั้นท้ายไปมาอ้าปากค้างร้องลั่นเอามือตบที่นอนป้าบๆๆฝ่ายนายศุกร์เห็น ดังนั้นก็ยิ่งแยงนิ้วลึกเข้าไปจนมิดแล้วชักเข้าชักออกอย่างถี่รัวจนป้อมอด ที่จะรู้สึกสยิวที่รูหีกับลอบขมิบก้นตามไปด้วยไม่ได้...
“เราเจอแค่นิ้วก็แทบขาดใจแล้ว...ฮือ”
(“อ๊า!!!...ฉันจะทน...ไม่ไหว...พะ...พอเถอะ”
“อะไรนะครับ?”
“ศุกร์จ๋า~~...หยุดได้แล้ว...น้ำหีฉันไหลออกมาเต็มเลย...ไม่...ไม่เห็นเหรอ?”
“แล้วจะให้ผมทำอะไรต่อดีครับ?”
“ตอน...ตอนนี้ฉันอยาก...ได้ควยนาย...มากระแทกหีให้สะใจ...ช่วยฉันหน่อย”
“เพื่อความสุขของนายหญิงแล้วผมยินดีทำตามอย่างไม่บิดพลิ้วครับ”
“อะ...เอาล่ะ...มาอยู่หลังฉัน”
“เริ่มก็เล่นท่าที่ใช้พลังมากเลย?”
“อย่าบ่นมากน่า!!...ยังหนุ่มยังแน่นแท้ๆ”
“ครับนายหญิง”)
...นาย ศุกร์พูดจบก็จับท่อนควยถูปากรูเสียวของแม่ก่อนดันพรืดเข้าไปช้าๆ...แม่หลับ ตาอ้าปากค้างครางเบาๆเมื่อโดนควยหนุ่มรับใช้อายุคราวลูกลำเขื่อง...หนูเห็น แคมหีแม่ถูกควยยัดยู่เข้าไปด้วยจนมิดดุ้นก็อดจะใจสะท้านไม่ได้...
“ฮื่อ~~...ดอแข็งไม่มีหดเชียวนะเจ้าศุกร์บ้า!!!”
(“โอ้ววววววววววววว...อ๊อยยยยยยยยยยยยยยย”
“ถึงใจมั้ยครับ?”
“เย็ดไปเรื่อยๆ”)
...นาย ศุกร์แลบลิ้นเลียริมฝีปากขยับควยเข้าออกหีแม่ๆก็จับมือเขามาบีบนมตัวเองบ้าง สบตาหวานกับคู่ขาหนุ่มบ้างก็ชะม้ายชายตามองกล้องประหนึ่งว่าสักวันจะเอาไป ขายเป็นหนังเอ๊กซ์ชั้นยอด...
(“ข้างในร้อนไปหมด...อูววววววววววววว...ควยนายนี่มันคับรูดีจัง...อ้า~~...อย่างนั้นแหละ!!!”
“เสียวมั้ยครับ?”
“อื้อ!!...อึ๊ยยยยยยยยย”
“สะ...สาวรุ่นๆยังสู้นายหญิงไม่ได้สักนิด...โอววววววววววววววว”
“ยัยศิเรอะ?”
“ไม่...ไม่ใช่ครับ”
“งั้นก็ดวงพี่สะใภ้นาย”
“ไม่ครับ”
“เอ๊!!...ก็พูดมาสิว่านายไปเย็ดกับใคร...อืมมมมมมมมมมมม...กะ...กล้านอกใจยัยศิรึ?”
“นายหญิง...อูยยยยยยยย...อย่า...อย่าบอกมันนะครับ!!!”
“อืมมมมมมมมม...นายต้องพูดมาว่าเป็นใคร?”
“ผม...ผมไปเที่ยวไซด์ไลน์ในเมืองครับ”
“หนอยไอ้นี่หาเรื่อง...อ๊ะ...อาาาาาา”
“โอววววววววววววววว...ที...ทีนี้จะได้รู้สักทีว่าผู้หญิงคนไหนก็สู้นายหญิงของผมไม่ได้”
“หมั่นไส้!!”
“นายหญิงงอนแล้วน่ารักจัง”
“ใครว่ายะ!?”)
...นึกว่าเป็นผัวเมียกันอยู่เหรอไงเนี่ย?...หยอกเอิ้นกันสนุกสนานเชียว...
(“อูยยยยยยยยยยยยย...เบาๆก่อน...ตายอดตายอยากมาจากไหนหึ?”
“ซีดสสสสสสสสสสสสส...ผมไม่ได้เย็ด...ไม่ได้เย็ดหีมาหลายวันแล้วครับ”
“เก็บน้ำไว้ให้ฉันเหรอ?”
“คือมัน...สังหรณ์ใจว่านายหญิงจะเรียกใช้ผม”
“โอ๊ยยยยยยยยยยย...ฉันคงไม่ผิดหวังนะ”
“หายห่วงครับ...ผมจะทำให้นายหญิงมีความสุขที่สุด
“งั้นเรอะ?...เอาล่ะ...นายทำตามที่ฉันขอได้แล้ว”
“?”
“ยังมาตีหน้าซื่อ...ฉันพูดไว้แล้วนี่ว่าวันนี้จะให้นายเย็ดประตูหลัง”
“ได้ครับ...ผมพร้อมรบเสมอ”
“เดี๋ยวซี่!!...เอาท่าที่ถนัดๆหน่อย...ขย่มตอละกัน”)
...สองนายบ่าวขยับตัวนอนขวางเตียงจากนั้นแม่เปลี่ยนท่าลุกนั่งยองๆโดยนายศุกร์ช่วยประคองท่อนควยให้ตั้งโด่อย่างแข็งขันเพื่อรอมุดเข้าอีกรู...ป้อมเห็นแม่ก้มหน้าสลับเงยดูนายศุกร์แล้วก็ยิ้มให้จากนั้นขยับไปใกล้กะเล็งให้กระดอนายศุกร์ตรงกับรูตูดและค่อยๆกดตัวลงมา...
(“จับเจ้าตัวร้ายไว้ก่อนซิ”
“ครับ”
“อึ๊!!...โอ๊วววววววว...เข้า...เข้าไปแล้ว”
“รู...รูตูดนายหญิงยังฟิตเหมือนเดิม...ซีดสสสสสสสสสสส”
“อาววววว...ฉันจะทำค่อยๆ...อูยยยยยยยยยยยยยย...เจ็บตูดจัง...อื้ม!!!...แน่นเหลือเกิน”)
...ป้อม เองก็พลอยลุ้นไปด้วยถึงแม้จะเคยดูถึงตอนจบแล้วก็ตาม...แม่หน้าเหยเกเม้มปาก ส่วนศุกร์ก็สูดปากครางไม่หยุด...บ่าวรับใช้หนุ่มล่อตูดนายผู้หญิงตัวเองช่าง เป็นภาพที่หาดูไม่ได้ง่ายๆเลย...
(“ควยแกนี่มันยาว...โอยยยยยยยย...ลำบากฉันจริงๆ”
“ไม่ต้องสุดก็ได้ครับถ้านายหญิงเจ็บมาก”
“อย่าดูถูกฉันนะยะ!!”)
...แม่ เอามือยันบนหน้าอกนายศุกร์และค่อยยกตัวขึ้นลงช้าๆให้รูก้นที่แสนกระชับคุ้น เคยกับเจ้าสิ่งแปลกปลอมซะก่อนโยกขึ้นโยกลงสักพักก็เริ่มเพิ่มความเร็ว ขึ้นๆ...ถึงตรงนี้ควยนายศุกร์ก็ถูกกลืนหายไปในรูตูดของแม่มิดลำแล้ว...
(“อือออออออออออออออ...ขนาด...ขนาดเคยมาหลายครั้ง...อื้ออออออออออ...แต่ฉันก็ใจหายทุกที”
“ผมด้วยครับ”
“อืมมมมมมมมมมมมม...เดี๋ยวนี้ของฉันยังสู้ศิได้หรือเปล่า?”
“ของนายหญิงดีกว่ายัยศิเป็นสิบเท่าครับ”
“ต๊าย!!!...ปากหวาน...อู๊ยยยยยยยยยยยย”
“ผมพูดจริง...อูววววววววววววว...สุดยอดเหลือเกิน”
“พะ...เพื่อตอบแทนคำชม...ฉันจะแสดงสุดฝีมือเลย”
“เป็นบุญของผมแล้ว”)
...นาย ศุกร์เคยมีอะไรกับแม่มาหลายครั้งจึงรู้จังหวะจะโคนเป็นอย่างดี...เขาเด้งควย อัดใส่รูก้นแม่ดังปั๊กๆๆพลางยกมือบีบหน้าอกเคล้นไปเคล้นมาด้วยความมันส์สุด จะบรรยายส่วนแม่ก็เสียวซ่านไม่ต่างกันกระดกบั้นทายขึ้นลงๆถี่ยิบตาม ลำดับ...สองนายบ่าวขย่มเย็ดกันอย่างถึงลูกถึงคนจนบางครั้งหัวควยหลุดออก จากรูตูดเล่นเอาแม่ถึงกับร้องอู้...
(“เร็วๆสิครับ”
“แป๊บหนึ่ง”
“รู้สึกฝืดเหรอครับ?”
“นิดหน่อย...นายก็ทาควยด้วย”)
...แม่ บีบของเหลวใสๆออกจากหลอดแล้วป้ายรูตูดนายศุกร์ก็รับมาทาที่หัวควยกับรอบๆ ท่อนลำจากนั้นทั้งสองก็เริ่มบรรเลงเพลงกามวิตถารกันอีกครั้ง...
(“อ้า!!...มันต้องอย่างนี้...ขะ...เข้าง่ายกว่าเก่าอีก...อูยยยยยยยยยยยย”
“ลื่นควยมากๆครับ...โอออออออออออออออ”
“เซคแนะนำให้ใช้ยี่ห้อนี้น่ะ...ไม่มีขายทั่วไปหรอกนะ...ต้อง...ต้องสั่งซื้อเอา”
“คุณหนูใหญ่สั่งให้?”
“อื้อ!!...เซคเขาก็ใช้อยู่...ดีๆมากเลยล่ะ”
“โอ้โห!?”
“ทำไม?”
“คือผมเข้าใจว่าคุณหนูใหญ่จะใช้ตอนไหน...ผู้ชายก็ไม่คบด้วยนี่นา”
“นายนี่มันแกล้งโง่หรือไง?...ใช้คนเดียวก็ได้ย่ะ!!”
“อ๋อ!!”
“หยุดคิดลามกกับลูกสาวฉันเลย!!!”
“ผมเปล่า”
“ฮึ!!...ฉันเห็นนายมาตั้งแต่กระดอเล็กเท่านิ้วก้อยจนป่านนี้มันมาแข็งโด่ในตูดฉันยังจะแก้ตัว”)
...สำหรับ พี่เซคผู้รังเกียจเพศตรงข้ามที่มีดุ้นทุกตัวตนก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่ แล้ว...มีครั้งหนึ่งป้อมเคยเห็นแท่งอวัยวะเพศปลอมวางอยู่ในห้องนอนของเธอที่ บ้านบูรพาและไม่ใช่แค่อันเดียวแต่มีเป็นคอลเลคชั่นทั้งใหญ่ทั้งเล็กรูปทรงก็ ประหลาดแถมยังมีของอะไรแปลกๆอีกมากมายซึ่งป้อมเองก็ไม่รู้ว่ามันไว้ใช้ทำ อะไร...
(“ซีดสสสสสสสสสสสสส...ฉันเสียวตูดเหลือเกินศุกร์จ๋า~~”
“กระแทกแรงๆครับ...โอวววววววววววว...นายหญิง...โออออออออ...แม่ทูนหัวของผม”
“เสียวอะไรอย่างนี้...อื๊ออออออออออ...ควยนายมัน...อ๊อยยยยยยยยยยยยยย”
“เอาหัวใจผมไปเต็มๆครับท่านี้...อูววววววววววว”
“มะ...มีท่าที่เด็ดกว่านี้จ้ะ...ลองมั้ย?”
“ครับ”)
...เมื่อ นายศุกร์รับคำแม่ก็ลุกยืนและเซนิดๆก่อนจะลงจากเตียงเดินไปเกาะพนักเก้าอี้ พลางโก้งโค้งตัวส่ายบั้นท้ายยั่วเย้า...นายศุกร์เข้าใจได้ทันทีรีบลุกเดิน แกว่งควยตามไปโอบกอดซุกไซ้ซอกคอแม่อ้าปากแลบลิ้นจูบกันอย่างดูดดื่มส่วนท่อน ล่างก็ขยับควยรุกคืบเข้าหารูทวารหนักที่แม่เอามือขยำแก้มก้นรอท่าอยู่ แล้ว...
(“ใส่มาเลยพ่อหนุ่ม”
“ครับ”
“เป็น...เป็นไง?...ถนัดหรือเปล่า?”
“อืม”
“...งั้นฉันแยกขาอีกนิดนะ”
“เยี่ยมครับ”
“อู๊ยยยยยยยยยยยยยย”
“เจ็บหรือครับ?”
“นิด...นิดหน่อย...ดันเข้ามาอีก”
“จะมิดแล้ว”
“อืออออออออออออ...อย่ามัวช้า...ความ...ความสนุกกำลังรออยู่”)
...แม่ ให้นายศุกร์เย็ดรูหน้าไม่ทันไรก็เปลี่ยนเป็นรูหลังแสดงว่าอยากโดนเอาทางตูด มากกว่าทุกที...นายศุกร์สาวท่อนควยใส่แม่ที่ก้มหัวดูพื้นแต่สังเกตมือเธอบีบ พนักเก้าอี้แน่นเชียวท่าทางจะเสียว(ปนเจ็บ)มาก...เย็ดกันได้สักพักแม่ก็บ่น เมื่อยแล้วทรุดตัวคลานเข่าที่พื้นฝ่ายนายศุกร์ก็ย่อตัวตามแบบไม่ให้ควยหลุด จากรูเสียวของแม่...
(“ถ้าเอาตรงพื้นกล้องมันถ่ายชัดไหม?”
“ไม่ต้องห่วงครับ...ผมตั้งในจุดที่พอเหมาะรับรองครับ”
“เหรอ?”)
...แม่ พยักหน้าพลางส่ายก้นไปมาเป็นการเร้าให้หนุ่มคู่ขารับรู้ว่าเธอกำลังเงี่ยน นายศุกร์จึงเริ่มแทงควยกระเด้ารูตูดแม่ด้วยความหื่นกระหายอีกครั้ง...ภายใน ห้องตอนนี้มีแต่เสียงร้องครวญครางกับเสียงหายใจหอบกระเส่าของทั้งคู่แต่นอก จอก็มีเช่นกันนะ...ป้อมรูดกางเกงในลงไปที่ปลายเท้าแล้วนอนหงายเอานิ้วเขี่ย จิ๋มผงกหัวดูทีวีมองแม่บังเกิดเกล้าเสพกามกับหนุ่มคนใช้อย่างเพลิดเพลิน...
“อืมมมมมมมม...หะ...ให้ตายสิ...สุดท้ายก็ทนไม่ไหว...อูยยยยยยย...เมื่อไหร่เราจะรู้จักรสควยจากพี่ชายสักทีน๊า~~”
(“โอ๊อออออออออออ...ฉันเสร็จแล้วศุกร์...ซีดสสสสสสสสสสสส...นายล่อตูดแต่หีฉันน้ำแตก...อ๊าวววววววว”
“กรอด!!!...ผม...ผมไม่ออกตามนายหญิงหรอกครับ...ซีดสสสสสสสสส”
“อ๊อก!!...ควยนายมัน...เข้าลึก...อึ๊ก...อื๊ออออออออออ”)
...แม่ ก้มหน้างุดส่ายก้นร่อนสู้ควยนายศุกร์เป็นระวิงมือก็บีบผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ ร้องเสียงแหบเสียงแห้ง...คู่ขาหนุ่มชักท่อนเอ็นออกมาจากรูตูดที่กลวงโบ๋ก่อน จะยัดกลับเข้าไปใหม่แล้วออกแรงกระเด้าอย่างถี่ยิบจนเตียงลั่นเอี๊ยด...
แม่ตบก้นตัวเองพลางร้องสั่งว่า...
(“อู๊ยยยยยยยยยยย...อย่าหยุด...เย็ดฉันไปเรื่อยๆ...นายเงี่ยนอยากเอาตูดฉันมานานแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“คะ...ครับนายหญิง”
“งั้นจะรอช้าทำไม...ของหวานของดีมาประเคนอยู่กับควยแล้ว...นาย...นายช่วยส่งฉันขึ้นสวรรค์ที”)
...นี่น่ะหรือศรมรกตผู้เย่อหยิ่งคนนั้น?...พอเป็นเรื่องใต้สะดือแม่ก็เปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้ที่ปากเอาแต่ร่ำร้องหาควยผู้ชายไม่หยุด...
(“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย”
“ซีดสสสสสสสส...นายหญิงสุดที่รักของผม”
“อืมมมมมมมม...อืออออออออออออออ”)
“อุ๊ก!!...นี่...นี่...ฉันก็ออกเหมือนกันเหรอ?”
...หนูกัดฟันหลับตาปี๋ตัวเกร็งทันทีที่ถึงจุดสุดยอดด้วยนิ้วของตัวเองแต่ถ้าเป็นนิ้วของพี่ชายล่ะก็จะยิ่งมีความสุขมากกว่านี้อีกแน่...
“เป็นเด็กไม่ดีเลยนะเรา...แต่ยัยอ้อยอายุก็พอๆกันเสือกรู้รสควยผู้ชายซะแล้ว...ฮึ่ม!!...นึกแล้วเจ็บใจ”
(“อ้า~~”
“...นายหญิงออกอีกแล้วนะครับ”
“อืม--...สองครั้งติดๆเลย”
“ผมจะซ้ำหีนายหญิงอีกแน่”
“ฮิๆ...ก็ตามใจสิจ๊ะ”)
...ศุกร์ ทิ้งตัวประกบอยู่ข้างหลังแม่พลางสอดมือลูบคลำหน้าอกปากก็แลบลิ้นไปตามแผง ไหล่ลงไปถึงแก้ม...แม่ตาปรือเอียงคอจูบตอบและพูดกระเซ้าเย้าแหย่หนุ่มคู่ ขา...เวลานี้พวกเขาทั้งสองดูมีความสุขมากๆเลยและคงจะลืมฐานะของตัวเองไปหมด แล้ว...
“มิน่าถึงได้เชื่อฟังกันเหลือเกิน...ก็แม่บริการให้ซะสุดฝีมือแบบนี้”
(“อูยยยยยยยยยย...ตะ...ต่อบนเตียงเถอะ...ฉันชักเจ็บเข่าแล้ว”
“ครับ”)
...พอ ขึ้นเตียงนายศุกร์ก็จับขาแม่วางพาดที่หัวไหล่แล้วย่อเข่าโขยกท่อนควยทะลวง ตูดดังปั๊บๆๆพลางเงยหน้าดูเพดานขบเขี้ยวเคี้ยวฟันส่วนแม่ก็หายใจหอบ ครางกระเส่าเอื้อมมือบีบท่อนแขนคู่ขาหนุ่มเป็นรอยแดง...
(“เร็ว...เร็วกว่านี้อีก”
“นายหญิงจะเจ็บนะครับ”
“เอาน่า!!!...ทำตามที่ฉันสั่ง...โอวววววววววววววว...ระ...แรงๆเลยพ่อทูนหัว...ฉันทนได้...ไม่...ไม่ต้องกลัวฉันเจ็บหรอก”)
...ที นี้นายศุกร์จึงเพิ่มความเร็วกระทุ้งควยอัดเข้าใส่รูก้นของแม่อย่างถี่ยิบ ชนิดดูตามไม่ทันทีเดียว...ควบไปได้สักพักแม่ก็ดันให้เขานอนลงบ้างแล้วจัดการ ขย่มต่อทันที...
(“โอ้ๆๆๆ...ท่านี้ถึงใจมั้ยจ๊ะ?”
“ครับ”
“คะ...ควยแกยาวดีจริงๆ...ซีดสสสสสสสส...ขนาดก็กำลังดีด้วย”
“กำลังดีหรือครับ?”
“ซีดสสสสสสสสส...ใหญ่เกินก็ไม่ดีเดี๋ยวเสียศูนย์...มันต้องพอดี”)
...แม่ โน้มจูบนายศุกร์โดยที่บั้นท้ายยังขยับขึ้นลงๆ...สองนายบ่าวคู่นี้กอดรัดคลึง เคล้ากันอย่างกับเป็นผัวเมีย...หากหนูเป็นคนนอกที่ไม่รู้เรื่องราวจะต้องไม่ เชื่อแน่ถ้ามาเห็นภาพนี้...
(“อูยยยยยยยยยย...เย็ด...เย็ดเก่งขึ้นเยอะนี่?”
“พะ...เพราะได้นายหญิงช่วยสอน”
“หืมมมมม...เป็นยัยศิมากกว่าม้าง~~”
“โออออออออออ...ยะ...ยัยนั่นลีลายังไม่เท่านายหญิงหรอกครับ”
“ฮิๆ...เห็นแก่ที่ปากหวานฉันจะหันหน้าโชว์กล้อง...อึ๊ยยยยยยยยยย...เย็ดให้ถึงใจฉันนะ”
“ครับ”
“อือ อออออออออออ...ฉะ...ฉันจะเอาวีดีโอนี้ให้ตาหนูดูด้วย...ว่า...ว่าป้าของเขา น่ะร้อนแรงกับเรื่องบนเตียงขนาดไหน...อืมมมมมมมมมม...ดะ...โดยเฉพาะตอนที่ ถูกผู้ชายทะลวงประตูหลัง...ซีดสสสสสสสสสส”)
...แม่นั่งคร่อมยองๆกระเด้ง ตัวขึ้นลงแข่งกับนายศุกร์ที่ก็กระดกท่อนล่างนำดุ้นเอ็นทะลวงเข้าออกรูตูด อย่างไม่ยอมละสายตา...เธอหลับตาปี๋เม้มปากสลับกับร้องครางเสียงดังประสานกับ คู่ขาที่ก็โหยหวนประดุจจะถูกเชือดยังไงยังงั้น...แม้นี่จะเป็นเรื่องที่ไม่ ถูกต้องที่แม่บังเกิดเกล้ามีสัมพันธ์ทางเพศกับชายอื่นที่ไม่ใช่สามีตัวเอง อีกทั้งยังร่วมเพศวิตถารอย่างการเอาทางตูดแต่หนูก็อดจะใจสั่นสะท้านกับ จินตนาการตามไปด้วยไม่ได้...
“พี่ชายจะเก่งเท่านายศุกร์แน่หรือเปล่า?...อืม--...ที่แม่บอกมาก็จะเพื่อทำให้เราไม่กังวลมากใช่ไหมนะ?”
(“โอ๊ยยยยยยยยยย...ฉัน...อูยยยยยยยยย...ฉันจะไม่ไหวแล้วศุกร์...อ๊าวววววววววว”
“ผมก็แย่เหมือนกัน...เงี่ยนจะปริ่มหัวควยแล้วววววว”
“อ้า!!...มะ...ไม่ต้องดึงออก...แตกคาตูดฉันเลย”
“ได้...หรือครับ?”
“ซีดสสสสสสสสสสส...ไหนๆก็ไหนๆ...ฉันไม่...ฉันไม่สนอะไรอีกแล้ว...อูยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“งั้น...งั้นผมจะทิ้งทวนล่ะ”
“โอ๊ยยยยยยยย...ฉะ...ฉันก็จะขย่มส่งท้ายด้วย...อึ๊บบบบบ”
...จากนั้นแม่กับนายศุกร์ก็ร้องออกมาพร้อมๆกัน...ดีนะที่หนูเบาเสียงทีวีไว้ก่อนไม่งั้นพี่อ๋อมได้ยินล่ะเป็นเรื่อง...
(“อื๊อออออออออออออออออออ”
“โอ๊ววววววววววววว...สุด...สุดยอดอะไรอย่างนี้...อาาาาาาา~~...รูตูดนายหญิงมันรัดควยผมมากเลย...ซีดสสสสสสส”
“กรอดดดดดด...กี่ปีแล้ว...กี่ปีแล้วที่ฉัน...ไม่เคยให้ผู้ชายหลั่งน้ำควยเข้ามา...โออออออออ”
...หนู อยากเข้าใจความรู้สึกของแม่เร็วๆจังเลยทว่าปัจจุบันคงได้แต่ช่วยตัวเองไป พลางๆก่อนอย่างเช่นขณะนี้ที่แฉะเยิ้มเต็มเป้าเลยอ่ะ!?...แม่ยกบั้นท้ายขึ้น ลงช้าๆอีกสองสามครั้งก่อนจะเอนตัวนอนหงายทับร่างนายศุกร์และก็กอดจูบดูดปาก กันทั้งที่รูก้นยังมีดุ้นควยเสียบคาอยู่ก่อนที่มันจะค่อยๆอ่อนตัวแล้วหลุด ออกมา...นายสาวกับบ่าวหนุ่มงี้เหงื่อไหลไคลย้อยผมเผ้ายุ่งเหยิงกันทั้งคู่ เชียวละโดยเฉพาะแม่ที่ทรงผมแทบไม่เป็นสี่แฉกแล้ว...
(อ้อ!!...เคยถามแม่ ว่าตอนที่ควยนายศุกร์กำลังกระฉูดน้ำอสุจิเข้ารูก้นทำไมต้องยกตัวขึ้นลง ด้วย...เธอก็เฉลยว่าเป็นกลเม็ดส่วนตัวที่ทำให้ผู้ชายรู้สึกเสียวซ่านถึงที่ สุดกับเพื่อรีดพิษที่เหลือออกมาส่วนจะจริงหรือเปล่านี่หนูไม่ขอรับประกันนะ คะ)
“ถูก...ถูกใจมั้ยจ๊ะพ่อหนุ่ม?”
“ที่สุด...ใน...ในโลกเลยครับ”
“ปากหวานไม่มีเปลี่ยน...ฮิ!!”
“ที่ผมพูดมาจากใจจริงครับ”
“จ้า~~...ฉันก็สนุกมากๆจ้ะแต่เราต้องพักกันหน่อย...อู้ววว~~...ประตูหลังเนี่ยตอนเย็ดก็เสียวดีหรอกแต่พอเสร็จแล้วมันเจ็บระบมไปหมด”
“เหมือนกับว่าผมฝันไปแน่ะครับ”
“อะไร?”
“ผมเคยล่อตูดนายหญิงมาแล้วสามครั้งแต่ไม่ได้แตกคารูเลย”
“...เหรอ?”
“แล้วทำไมครั้งนี้...”
“ฉันไม่อยากให้นายอารมณ์ขาดช่วงก็แค่นั้น”)
...แม่ พูดพร้อมขยับลุกเบี่ยงตัวไปนั่งตรงขอบเตียงพลางหยิบทิชชู่มาส่งให้นายศุกร์ เช็ดควย...ดูถึงตรงนี้ทีไรหนูจะสังเกตเห็นรูก้นของแม่มีรอยแดงชัดเจนทีเดียว แถมบริเวณหูรูดยังหุบไม่ค่อยสนิทด้วย...
(“เอ่อ--...คุณเอกคเชนทร์จะกล้ามีอะไรกับนายหญิงหรือครับ?”
“ถึง ไม่กล้าฉันก็จะทำให้กล้า!!...ขนาดเหี่ยวๆดำๆอย่างนังกวางฤทัยพ่อบอลยังเย็ด ได้เลยและฉันก็ขาวสวยอวบอัดกว่าเป็นร้อยเท่าแล้วทำไมเขาจะบอกไม่ล่ะ?...แม้ จะยังไม่ได้เจอกันแต่ฉันก็รู้ว่าตาหนูน่ะเหมือนพ่อของเขามากดังนั้นคำตอบจึง ไม่ใช่ได้หรือไม่ได้แต่เป็นช้าหรือเร็วเท่านั้นเอง”
“.....................................................”
“ว่าแต่จะนอนแผ่ถึงเมื่อไหร่ห๊ะ?...ลุก!...ไปอาบน้ำพร้อมฉัน”)
...พอ นายศุกร์ประคองกอดแม่คุยกระหนุงกระหนิงเดินเข้าห้องน้ำพร้อมกันแล้วภาพก็หาย ไป...ฮ้า~~...ป้อมเสร็จติดๆกันตั้งสามครั้งแน่ะแถมเปียกเลอะเต็มกางเกงในเลย ด้วย...หวา!!!...นี่แม้กระทั่งที่นอนของพี่ชายก็...
“ตายๆๆ...ต้องรีบเปลี่ยน!!”
“ป้อม”
“ว้าย!!!”
“เดี๋ยวเหอะ!!...ห้องก็ไม่ทำความสะอาดแล้วยังมาเปิดดูหนังโป๊อีก...เสร็จแล้วสิท่า?”
“เห?”
“ช่วยตัวเองจนเสร็จแล้วใช่มั้ยเล่า?”
“ปละ...เปล่า!!”
“อย่าโกหกพี่...นับวันเรายิ่งแก่แดดนะ”
“อือ--...ก็มันอยากดูนิ”
“แต่ไม่มีเวลาอีกแล้ว...เราต้องกลับโยนกทักษิณเดี๋ยวนี้”
“กะ...เกิดอะไรขึ้นหรือคะ?”
“...พ่อได้รับบาดเจ็บที่ขา”
“เมื่อไหร่?”
“เช้ามืด...หยกเพิ่งติดต่อมาเมื่อกี้”
“แล้วทำไมถึงไม่บอกตั้งแต่แรก?...นี่มันผ่านมาตั้งกี่ชั่วโมง”
“ดูเหมือนช่วงเช้ามืดพ่อจะแอบออกไปข้างนอกและหยกก็เพิ่งเห็นเมื่อตอนเอาอาหารไปให้”
“แอบออกไป!?”
“...ตามนั้น”
“เหลือเกินเลย!!...อายุก็มากแล้วยังจะออกไปข้างนอกตามใจตัวเองอีก...ต้องดุหน่อยแล้ว!!!”
“คงจะอยากออกมาตามหาเราก็ได้”
“.........................................................”
“จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยเดี๋ยวแม่จะส่งคนมารับ...รีบสักหน่อยก็ถึงก่อนเที่ยงแน่”
“จะบาดเจ็บมากหรือเปล่านะ?”
“ไม่รู้สิเพราะพ่อไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้แต่คิดว่าน่าจะเจ็บแผลมากเหมือนกัน”
“พี่เอ้ก็ดันกลับไปก่อน...อื๋อ?”
“?”
(“กระผมเห็นว่า...ที่นี่...หาได้เหมาะกับทั้งสองไม่”
“หา?”
“ไหงพี่เอ้พูดแบบนี้?”
“สถานที่ๆคู่ควรกับสองนางพยัคฆ์มีเพียงโยนกทักษิณเท่านั้น...อา--...ก็แค่ความคิดส่วนตัว...อย่าใส่ใจเลยขอรับ”)
“มีอะไร?”
“หรือนี่คือ...ความหมายของคำพูดที่พี่เอ้ต้องการบอกพวกเรา”
“...ไม่ผิด”
.....................................................................................................................................

... 10 โมงเช้าผมแต่งตัวอยู่ในห้องรอป้าเอ็มไปจ่ายเงินค่ารักษาสบโอกาสที่อยู่คน เดียวก็ล้วงหยิบหลักฐานสำคัญที่ช่วยตอกย้ำว่าตัวเองถูกข่มขืนจริง...ใช่ แล้ว!!!...กางเกงในสีน้ำตาลเข้มที่หญิงสาวปริศนาทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า!?... ดีที่เห็นแล้วรีบเอาซ่อนไว้ซะก่อนไม่งั้นอาจโดนข้อหาโรคจิตอีกกระทง...ฮึ่ม ยัยตัวแสบ!!!!...
“ยังมีกลิ่นเหมือนเพิ่งแกะออกจากถุง...ปกติต้องซักก่อนเอามาใส่นี่นา?”
...จริงๆ ด้วย...ที่ขอบยังเหลือเศษเอ็นที่ยึดกับถุงแสดงว่าหล่อนซื้อมาก็ใส่เลยคงกะ ว่าเสร็จภารกิจแล้วจะเอาไปทิ้งเพื่อทำลายหลักฐานแต่ดันรีบร้อนจนทิ้งเอาไว้ ซะนี่...
“เค้าจะถึงโรง’บาลแล้ว...รอก่อนนะ”
“รู้แล้ว...ฉันจะลงไปชั้นล่างพอดี”
...พี่แคทกับฝนจะตามผมไปดูบ้านหลังใหม่และยิ่งเฉพาะคนหลังร่ำๆอยากย้ายไปอยู่ด้วย!?...
(“ถ้าเค้าไปอยู่ด้วย...ตัวเองจะมีแต่ได้กับได้”
“ยังไง?”
“ก็...มีคนทำกับข้าวให้กินไง”
“แค่นั้นเองเรอะ?”
“ใครว่าล่ะ?”)
“โอ๊ะ!!”
“ขอโทษค่ะ”
“ครับ...ไม่เป็นไร...”
(แม่บ้านคนนั้นนี่นา!!!...จะ...จะเป็นพี่ม่อนแปลงโฉมมาอีกหรือเปล่า?)
“ดะ...เดี๋ยวก่อนครับ!!”
“คะ?”
“ไม่ทราบว่าคุณ...”
“มีธุระอะไรกับฉันหรือ?”
“เอ่อ--”
“หยุดก่อนๆ”
“ฝน!?”
“นั่นตัวจริงต่างหาก”
...หมายความว่าใบหน้าบุคคลที่พี่ “ศรมุกดา” ยืมมาใช้นั้นมีตัวตนอยู่จริง...นึกทีไรใจหายวาบ...โชคดีมหาศาลที่หล่อนแค่มาคุยด้วยเฉยๆ...
“เธอคนนั้นหรือ?”
“...ครับแต่ไม่รู้เพราะอะไร”
“ม่อนก็คงจะมีเหตุผลของเขา”
“ระหว่างเธอกับพี่...ใครเหนือกว่ากันครับ?”
“ไม่มีใครดีพร้อมทุกอย่าง...คำถามนี้ออกจะไม่ค่อยมีสาระนะ”
“.................................................”
“...แต่ถ้าจะให้ตอบแบบรวมๆก็คือมีหลายสิ่งที่ม่อนมีแล้วพี่ไม่มีกับบางสิ่งที่มีเหมือนกันและไม่อาจวัดได้ว่าของใครดีกว่า”
“สรุปคือเธอเหนือกว่าพี่...งั้นผมจะได้ระวังตัวและไม่เข้าใกล้เธอมากจนเกินไป”
“...ทำพูดดี...เห็นตัวจริงเมื่อไหร่จะปากอ้าตาค้าง...ขนาดฉันเป็นผู้หญิงเหมือนกันก็ยังอดชอบน้องม่อนไม่ได้เลย”
“.................................................”
“ได้เรื่องแล้วๆ!!!”
“นี่พวกคุณทำอะไรกันคะ?...ฉันจะรีบไปสัมภาษณ์งานนะ”
“สัมภาษณ์?”
“ตำแหน่งแม่บ้านน่ะ...คุณคะ...ถ้าตอบคำถามของพวกเราแล้วคุณจะได้ทำงานที่นี่แน่”
“จริงเหรอคะ?”
“อื้อ!!...หนูช่วยได้”
“เฮ้ยฝน!?”
(ไปรับปากสุ่มสี่สุ่มห้าได้ไง?)
“เอาเป็นว่าให้คุณตอบมาตามตรงแล้วจะได้ในสิ่งที่ต้องการ...ที่จริงคุณต้องมาสัมภาษณ์งานตั้งแต่เมื่อวานแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
“เมื่อวาน?”
“................................................”
“ฉัน...ได้รับโทรศัพท์ว่าขอเลื่อนการสัมภาษณ์จากเมื่อวานเป็นวันนี้ค่ะ”
“ใครโทรมาหาคุณ?”
“ไม่รู้แต่เป็นผู้หญิงค่ะ...บอกว่าโทรมาจากฝ่ายบุคคล”
“พอรู้มั้ยว่าอายุประมาณเท่าไหร่?”
“อือ--...ฟังเสียงแล้วคิดว่าอายุคงยังไม่มากค่ะ”
“แล้วเธอบอกอะไรคุณอีก”
“ก็...ไม่มีอะไรเป็นพิเศษค่ะ...อ๊ะใช่ๆ...บอกว่าขอให้ทำตามที่บอกแล้วจะได้รับผลตอบแทนที่คุ้มค่า”
“ผลตอบแทนที่คุ้มค่าหรือครับ?”
“งั้นต่อให้หนูไม่พูดแต่คุณก็ได้ทำงานที่นี่แล้วล่ะ...รีบไปติดต่อที่ๆคุณสมัครเถอะ”
“เอ๊ะ!?...ฉันไม่ต้องสัมภาษณ์อีกเหรอ?”
“ไม่ต้อง...ไปรายงานตัวแล้วก็ทำสัญญากับเริ่มงานได้เลย”
“แต่ว่า...”
“พวกเรารู้จักกับคนที่รับคุณน่ะ...ไม่มีปัญหาใดๆทั้งสิ้นแต่หากคุณยังสงสัยก็ไปสอบถามได้”
“ขอบ...ขอบพระคุณมากค่ะ!!!”
“แล้วคนรู้จักของหนูยังฝากมาบอกคุณว่าขอโทษที่ทำให้ยุ่งยาก”
“ค่ะ?”
“...................................................”
“เล่นซะถึงขนาดนั้นแล้วยังไม่รับเขาอีกก็ใจร้ายเกินไปละ!!...แอบอ้างชื่อนามสกุลยังพอว่าแต่นี่ฉกใบหน้ามาเลย”
“ไม่ๆๆ...ยังไงก็ต้องพิจารณาประวัติส่วนตัวกับประสบการณ์ทำงานด้วยแหละแต่พี่ม่อนสบช่องยืมมาเล่นสนุกเฉยๆ”
“ค่ะพี่”
“...................................................”
“เข้าใจแล้วค่ะ...ฝน”
“?”
...พี่แคทเรียกน้องสาวไปคุยกันครู่นึงจากนั้นฝนเดินมาบอกผม...
“มีคนอยากคุยด้วย...เค้ากับเจ๊จะไปรอที่รถก่อน”
“ใคร?”
“เดี๋ยวก็รู้...เขาจะโทรมาหาเธอ”
“ทำใจสบายๆนะไม่ต้องกลัว...ไม่ใช่ยักษ์ใช่มารมาจากไหน”
“พูดอะไรของเธอ?”
“เอาเหอะน่า~~”
“...................................................”
...ถึง เวลานี้มั่นใจจริงๆว่า “แม่โจรสาวล่าสวาท” ต้องเป็นคนที่ผมรู้จักแน่นอนและก็พยายามสังเกตว่าใครจะเผลอแสดงพิรุธออกมา เริ่มจากฝนกับพี่แคทมาที่ห้องก่อนเจ็ดโมงเช้าทว่าทั้งสองไม่เห็นมีอะไรน่า สงสัยยังทำตัวเหมือนเดิมทุกอย่างส่วนป้าเอ็มที่มาถึงตอนเก้าโมงครึ่งผมขอไม่ ติดใจเพราะมันไร้เหตุผลสิ้นดีเลย...
(มาแล้ว!?)
“ครับ”
“..................................................”
“ฮัลโหล”
“..................................................”
“ฮัลโหล?”
“..................................................”
“ฮัลโหลๆ”
“...ยินดีที่ได้ออกจากโรงพยาบาล”
“เอ๊ะ?”
“และขอแสดงความยินดีที่ได้ไปอยู่บ้านหลังใหม่...ดีใจด้วย”
“คุณรู้จักผมหรือ?”
“บุตรสาวคนโตของคุณแม่ศรมรกต...ฉันชื่อศรเพทาย”
“!!!!”
...ที่แท้ก็เป็นลูกสาวที่ป้าเอ็มเล่าให้ฟังว่ามีอาชีพเป็นหมอ...ตั้งแต่จำความได้เราไม่เคยติดต่อหรือไปมาหาสู่กันแล้วเหตุใดวันนี้?...
(ไม่...ไม่ใช่ว่าระแคะระคายเรื่องของเรากับแม่ของเธอแล้วนะ!?)
“ทำไมเงียบไป?”
“..................................................”
“เอคเชนทร์!”
“ครับๆ!!...ผม...ผมไม่รู้มาก่อนว่านอกจากฝนกับพี่แคทแล้วยังมีลูกพี่ลูกน้องคนอื่นอยู่ในจังหวัดนี้...คือแปลกใจ”
“...ก็ฉันสั่งสองคนนั่นว่าอย่าบอกเรื่องของฉันให้นายรู้”
“แล้วเหตุใดวันนี้พี่จึงเป็นฝ่ายโทรมาหาผม?”
“หากนายเป็นคนที่ไว้ใจได้ฉันก็ไม่สนหรอก...ไม่มีเวลามากแล้วเข้าเรื่องกันเลย...นายจงอยู่ห่างๆคุณแม่ฉันซะ”
“ทำไมครับ?”
“เพราะฉันไม่ไว้ใจนาย...ฉันไม่เชื่อเลยแม้สักวินาทีเดียวว่านายจะไม่เคยคิดอะไรชั่วๆกับคุณแม่”
“......................................................”
“ขอเตือนเพียงครั้งเดียวและครั้งสุดท้าย...ห้ามนายล่วงเกินคุณแม่อย่างเด็ดขาดถ้าไม่เชื่อฉันจะทำให้นายตายต่อหน้าเลย”
“พี่...พี่เป็นหมอไหงถึงพูดจาข่มขู่จะฆ่าจะแกงกันแบบนี้ครับ?”
“จะว่าขู่ก็ไม่ปฎิเสธแต่ฉันไม่เคยพูดสักคำว่าจะมาคุยกับนายในฐานะหมอ”
“งั้นในฐานะอะไร?”
“อะไรก็ช่างไม่สำคัญนายทำตามที่ฉันบอกก็พอ...เรื่องที่คุยมีเท่านี้”
“เดี๋ยวครับ”
“?”
“ผม ได้ยินจากป้าเอ็มว่าถ้าผมจะขึ้นเป็นนายใหญ่ของตระกูลได้ก็ต้องผ่านการยอมรับ จากลูกพี่ลูกน้องอย่างน้อยสี่...ไม่สิ...ถึงห้าคนจะดีมาก”
“...รู้ดีเหมือนกันนี่...แล้วไง?”
“หากผมประพฤติตัวดีกับทำตามที่สั่งแล้วพี่จะสนับสนุนผม...”
“มันคนละเรื่อง...อย่ามั่ว!!”
“.................................................”
“นายเลิกฝันได้เลย...ตราบเท่าที่ฉันกับม่อนยังอยู่ความหวังลมๆแล้งๆของคุณแม่จะไม่มีวันเป็นจริง”
“พี่สองคนคงจะเกลียดผมมาก?”
“นั่น เพราะการกระทำของตัวนายเองทั้งหมดแต่วิธีที่จะไม่โดนเกลียดไปมากกว่านี้ฉัน ก็บอกนายแล้ว...หึ!!...สีหน้าเคร่งเครียดเชียว...กำลังคิดอะไรรึ?”
“เอ๊ะ!?...นี่พี่...มองผมอยู่เรอะ?”
“ใช่แล้ว...อยากเห็นฉันบ้างไหม?”
“ถ้างั้นก็ถือว่าไม่เสียเปรียบ”
“ไม่เสียเปรียบอะไร?...อธิบายมาหน่อยซิ”
“สมมติ...พี่เป็นศัตรูอย่างน้อยผมก็จะได้รู้ตัว”
“อืม--...ประโยคนี้มีหนึ่งคำที่ถูกใจฉัน...ดี...ดีมาก!!...หันหน้ากลับมา”
...เท่า นั้นแหละผมก็แทบช็อค!!!...เบื้องหลังปรากฏร่างหญิงสาวผมหยิกสีน้ำตาลแดงผิว ขาวรูปร่างสูงโปร่งแต่งกายเสื้อเชิ้ตสีเขียวนุ่งกระโปรงสั้นสีดำสวมชุดกาวส์ มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋าส่วนอีกข้างถือโทรศัพท์แนบหู...เธอจะเหมือนคนปกติ อย่างเราๆท่านๆทุกประการถ้า...
“คงเคยเห็นจากแคทแล้ว”
“...............................................”
“แต่ฉันจะไม่เปลี่ยนใจกลางคันเหมือนเด็กคนนั้นแน่”
...น่า สยดสยอง!!!!...ตาดำของผู้หญิงคนนี้ถูกโลหิตกลืนกินจนหมดสิ้นแล้วยังจ้อง เขม็งราวกับจะมองให้ทะลุผ่านร่างกายผม...ประสบพบพานความน่ากลัวก่อนเข้าโรง’ บาลพอถึงคราวออกยังจะอุตส่าห์เจอเรื่องเขย่าขวัญอีก...จังหวะที่เดินผ่านผม ไปเจ้าหล่อนกระซิบว่า...
“หากนายบังอาจ ล่วงเกินคุณแม่ของฉันแม้เพียงปลายเส้นผมก็เตรียมบอกลาคนรักได้...เอ๊ะ!?... แต่คนที่ไอ้บ้ากามอย่างนายจะมีใจรักจริงๆเนี่ยมีอยู่ด้วยหรือ?”
..........................................................................................................................

...นับแต่นี้บอลจะถูกจับตามองมากขึ้น...แต่ล่ะก้าวที่เดินอาจตัดสินชะตาชีวิตของเขาได้

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 56

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 56 “กรรมนั้นคืนสนอง!?”

...ช่วงเวลาตีหนึ่งก่อนจะเกิดเหตุ “ร้ายแรง” กับพระเอกของเราราวๆชั่วโมงกว่าก็มาดูความเป็นไปของพี่น้องคนอื่นๆกัน...เริ่มจากที่บ้าน “จัตุรัสชุมนุม” ...

“คุณสุรีย์พรรณยังไม่นอนหรือคะ?”
“...ฉันมาเข้าห้องน้ำ...แล้วเธอ?”
“ศิโทรหาคุณศรรัตน์ค่ะ”
“เวลาป่านนี้ยังมีอะไรอีก?”
“.............................................”
“เป็นเรื่องที่พูดไม่ได้รึ?”
“คือ...คุณศรรัตน์และคุณศรโกเมนจะมาที่นี่ค่ะ...ความจริงน่าจะมาถึงก่อนสามทุ่มแต่นี่ตีหนึ่งแล้วนายหญิงเลยสั่งให้หนูโทรถาม”
“เอาเถอะ...จะมาด้วยเหตุผลอะไรฉันพอเดาออกแต่มีอย่างหนึ่งที่คิดเท่าไหร่ๆก็ไม่เข้าใจสักที”
“?”
“วันก่อนที่หอพักของบอล...จำที่ฉันถามเธอได้หรือเปล่า?”
(“แกมีความภักดีกับไอ้สารเลวนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ในเมื่อเจ้านายของแกก็มีอยู่?...สิ่งที่พวกแกสามพี่น้องกำลังกระทำคือการทรยศเนรคุณ!!!)
“คะ...คือว่า...”
“พอพี่เซครู้ก็สงสัยเช่นกันเพียงแต่ยังไม่เรียกพวกเธอไปถาม...ตอบหน่อยได้มั้ยว่าเป็นเพราะอะไร?”
“.................................................”
“ฉันจำได้นะว่าทั้งสามคนไม่รู้จักบอลเป็นการส่วนตัวมาก่อนแล้วจู่ๆก็เอาตัวเข้าปกป้องเขา...นั่นเป็นสิ่งที่ฉันประหลาดใจมาก...โดยเฉพาะเธอที่อาจจะถึงขั้นยอมสละชีวิตเพื่อบอลได้”
“นั่น...นั่นเพราะคำสั่งของนายหญิงค่ะ”
“...จริงหรือ?”
“หนูไม่กล้าโกหกคุณสุรีย์พรรณค่ะ...ทุกถ้อยคำล้วนเป็นความจริง...นายหญิงสั่งพวกเราว่าคุณเอกคเชนทร์จะเป็นนายใหญ่คนต่อไปดังนั้น...”
“...พูดเอาเองอยู่ฝ่ายเดียว”
“คะ?”
“อย่าว่าแต่ฉัน...แม้กระทั่งเจ้านายที่แท้จริงของเธอก็ไม่ยอมรับผู้ชายคนนั้น”
“หากตาหนูไม่ได้เป็นงั้นก็ไม่มีใครจะได้สิทธิ์นี้”
“คุณป้า...”
“นายหญิง”
“อ๋อมว่ายังไง?”
“ติดธุระเลยมาช้าค่ะแต่บอกว่าจะเดินทางภายในคืนนี้”
“เวลาป่านนี้คงต้องให้คนที่นั่นมาส่ง...เธอไปนอนได้แล้วล่ะ...ขอบใจมาก”
“ค่ะ”
“สำหรับคำถามของหนูแคทเดี๋ยวป้าจะตอบให้เอง...ป้ามั่นใจเต็มร้อยว่าพ่อบอลจะได้ขึ้นเป็นผู้นำของวิษณุมนตรี...อย่างแน่นอน”
“ยังมีเอ้อีกคนนะคะ”
“ไม่ได้หรอกจ้ะและอีกอย่างเจ้าตัวก็บอกหลายครั้งว่าไม่เอาด้วย”
“แต่ว่า...”
“อย่าดื้อแพ่งต่อไปเลย...ผิดจากพ่อบอลก็ไม่มีใครอีก”
“หนูยอมรับเขาไม่ได้...หญิงสาวหลายคนต้องเสียน้ำตาก็เพราะเขาโดยเฉพาะพี่กุนผู้ที่มีบุญคุณต่อชีวิตหนู”
“เรื่องนั้นป้าก็รู้...ราวๆห้าปีก่อนตอนที่สันต์ถูกเพื่อนสนิทหักหลังและต้องเสียชีวิตไปหนูแคทก็เศร้าใจมากคิดจะฆ่าตัวตายตามแต่หนูกุนรีบเดินทางขึ้นไปลำปางแล้วคอยช่วยปลอบใจจนหนูแคทกลับมาเข้มแข็งอีกครั้ง”
“ถ้าพี่กุนไม่มาช่วยเตือนสติ...แคทก็อาจจะคิดสั้นทำเรื่องบ้าๆไปแล้ว”
“นั่นก็ถือว่าน่ายกย่องแต่ไม่ควรเอามาปนกัน”
“?”
“หากพวกผู้หญิงบ้านนั้นทำตามเงื่อนไขของคุณยายได้ก็ถือว่าผ่านการทดสอบและสามารถไปอยู่กินกับพ่อบอลในฐานะอนุ”
“วะ...ว่าอะไรนะคะ?”
“ได้ยินไม่ผิดหรอกจ้ะ...อยู่กันโดยไม่จดทะเบียนสมรส”
“ไม่จริงน่า!!!...พี่กุนคือคนรักคนแรกของบอลฉะนั้นก็ต้องเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมาย!?”
“ฮะๆๆๆๆๆๆ...อย่า ล้อเล่นไปหน่อยเลย--...นี่ถ้าไม่ใช่หนูแคทรับรองเดือดร้อนแน่...ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายที่ว่าคือลูกสาวของป้าต่างหาก!!...อ๋อมคือผู้หญิงที่จะเข้าพิธีแต่งงานกับตาหนูอย่างถูกต้องตามประเพณีไม่ใช่ลูกของกวางฤทัยหรือศรีวิการวมไปถึงใครหน้าไหนทั้งหมด!!!!”
“...คุณป้า”
“ยายเค้าอุตส่าห์ใจดีจะ ให้เข้าร่วมวงศ์ตระกูลแล้วยังมาเล่นตัวเรียกร้องไอ้โน่นไอ้นี่อีกงั้นก็ไม่ต้องได้รับอะไรแม้แต่สตางค์แดงเดียวล่ะกัน...เฮ้อ!!...ยายของหนูเนี่ยใจดีมากๆ”
“แล้ว...คุณป้าล่ะคะ?”
“ป้ารึ?...จะไม่มีเงื่อนไขอะไรให้หรอก...ยัยพวกนั้นต้องไปให้พ้นจากชีวิตตาหนูสถานเดียวเท่านั้น!!!”
“....................................................”
.....................................................................................................................................

...เวลาเดียวกันที่หมู่บ้านโยนกทักษิณกับว่าที่เจ้าสาวของนายบอล(!?)...

“เสียท่ายัยน้าบ้าจนได้!!...แอบใส่ยานอนหลับในอาหารตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“ในแก้วน้ำต่างหากจ้ะพี่...น่าจะเป็นตอนที่รินน้ำให้เรา”
“เจ็บใจนัก!!!”
“ป้อมก็พลอยติดร่างแหไปด้วย...น้านีย์ใจร้ายจัง~~”
“ว่าแต่แกมานั่งหัวโด่อยู่นี่ได้ไงวะ?”
“ฮึ!...มาคอยเฝ้าพวกเราน่ะสิคะจะมีอะไรอื่น?”
“...กระผมปฏิบัติตามคำสั่งของท่านแม่”
“เชอะ!!...เรื่องอุบายเล่ห์กลยกให้แม่แกคือต้นตำหรับ”
“ก็พอๆกับฝีมือแหละ...ไม่งั้นจะเป็นอาจารย์ของพวกเราได้เหรอ?”
(“มะ...มาทำอะไร?...จะมาซ้อมฉันอีกแล้วใช่มั้ย?”
“ใจร้ายเหลือเกิน~~...เหตุใดหลานศรบุษราคัมจึงมองน้าในแง่ร้ายเช่นนี้?”
“เฮ่ย!?”
“หวาๆๆ~~...พี่อ๋อมทำน้านีย์ร้องให้!”
“ไม่...ไม่ใช่เฟ้ย!!”
“เห็นน้าเป็นคนชอบความรุนแรงหรืออย่างไรกัน?...ที่มานี่ก็เพื่อแบ่งต้มข่าไก่บ้านให้หลานทั้งสองเท่านั้น”
“...............................................”
“...............................................”
“เอ่อ--...งั้น...งั้นฉันขอโทษที่เข้าใจผิด...คือมันระแวง”
“...............................................”
“หยุดน้ำตาร่วงซะทีเถอะน้า!...ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองทำผิด”
“เช่นนั้นน้าจะเอาไปใส่ชามในครัวจ้ะ”
“ไม่ต้องแบ่งใส่ถ้วยนั้นถ้วยนี้ให้วุ่นวาย...ป้อมยกหม้อข้าวกับจานชามมา...น้าก็กินกับพวกเรานะ”
“แต่น้าทานมาแล้ว...”
“ฮื่อ~~...กินข้าวกะลูกกะหลานไม่ใช่ใครอื่นสักหน่อย...ฉันรู้ว่าน้าเป็นคนกินจุฉะนั้นยังกินได้อีกแน่”
“ก็ได้จ้ะ”)
“อุตส่าห์คอยจับตาดูแท้ๆ...บอกมานะว้อยไอ้เอ้ว่าแกรู้เห็นเป็นใจด้วยหรือเปล่า!?”
“กระผมหาได้มีส่วนเกี่ยวข้องแม้แต่นิดนะขอรับ!!...มาถึงก็เห็นทั้งสองหลับไปแล้ว”
“พี่อ๋อม!...เสื้อๆ”
“โว้ย!!...จะตีสองแล้วแต่ฉันยังต้องแก้ผ้าแก้ผ่อนเป็นชีเปลือยอีก...แกมองอะไรวะเดี๋ยวแม่ถีบกลิ้งลงใต้ถุนซะนี่!!!”
“โวยวายเอะอะมะเทิ่งมิกลัวชาวบ้านจะรู้หรือไงขอรับ?”
“ฉันไม่กลัวและก็ไม่อายด้วย!!”
“อย่างนี้เอง--”
“?”
“ก่อนกลับท่านแม่บอกกระผมว่าเธอหาได้มีความเป็นกุลสตรีแลมิอาจจะไปเป็นแม่บ้านแม่เรือนให้กับใครได้”
“ก็เลยวางยาเพื่อไม่ให้ฉันไปหาบอล?”
“แล้วป้อมเกี่ยวอะไรถึงโดนด้วยเนี่ย!?”
“ท่านแม่ห่วงใยทั้งสองนะขอรับ...เดินทางในยามค่ำคืนอาจจะเกิดอันตราย”
“ยังเห็นพวกเราเป็นเด็กอยู่อีกแถมชอบพูดเองเออเอง...ห่วงจะเกิดอันตรายก็พอฟังขึ้นแต่เอาเกณฑ์อะไรมาตัดสินว่าฉันไม่มีความเป็นผู้หญิง...กิริยามารยาท?...เชอะ!!...ไอ้ประเภทเงียบๆติ๋มๆอ่อนแอรึไม่ก็วี้ดว้ายดีแต่ร้องให้คนอื่นช่วยมันจะไปหาแดกอะไรกัน?”
“...........................................”
“ป้อมอาบน้ำแต่งตัว...เราจะไปหาแม่”
“โกหกอีกแล้วนะขอรับ”
“ยุ่งจริงโว้ยไอ้หมอนี่!!”
“อย่าขัดขวางกันอีกเลยน่า--...รู้ๆอยู่ว่ายังไงพี่เอ้ก็ห้ามไม่ได้”
“ข้อนั้นกระผมทราบแต่รอถึงรุ่งเช้าก่อนมิได้หรือ?”
“ไม่รอ!!...ที่จริงฉันจะไปหลังกินข้าวเย็นด้วยซ้ำ...ถ้าแม่แกไม่เล่นอะไรบ้าๆบอๆล่ะก็ป่านนี้ฉันเรียบร้อยกับบอลไปแล้ว!!!”
“จะมิสนใจในความห่วงใยที่ท่านแม่มีต่อเธอหรืออย่างไรกัน?”
“ถ้าห่วงนักแกก็ไปส่งพวกฉันสิ”
“กระผม?”
“ไปส่งให้ถึงบ้านจัตุรัสชุมนุมเลยนะจ๊ะพี่เอ้”
“..........................................”
“ไม่งั้นหนูกับพี่ก็คงจะต้องนั่งรถเมล์ไปเอง”
“ฮืม~~...ท่านแม่ช่างคาดการณ์ได้แม่นยำนัก”
“?”
“ความจริงท่านสั่งกระผมมาแล้วว่าหากทัดทานมิได้ก็ให้ไปส่งทั้งสองที่บ้านจัตุรัสชุมนุมแลนอกจากนี้ยังพูดอีกว่า...”
“อะไรคะ”?
“กับคนหัวดื้อหัวรั้นก็ต้องปล่อยให้ไปพบเจอความลำบากด้วยตนเองจึงจะรู้สำนึกแลหุบปากไปเอง”
“ยัย...ยัยน้าบ้าหลอกด่ากันนี่หว่า!?...หาว่าฉันเป็นคนอวดดีรึ?”
“ใจเย็นๆจ้ะพี่...นับหนึ่งถึงสิบ”
“...น่าเห็นใจเอกคเชนทร์ที่มีพี่สาวเจ้าอารมณ์”
“ไอ้เอ้!!”
“อะ...อะแฮ่ม!!”
“...เจ้าสำบัดสำนวนทั้งแม่ทั้งลูก...ฝากไว้ก่อนเหอะ!!”
......................................................................................................................................

...และในขณะเดียวกันที่โรงพยาบาลประจำมหาวิทยาลัย...

“ท่านพี่เจ้าคะ”
“เพิ่งจะนอนไปชั่วโมงกว่าๆเองตื่นซะแล้ว...มีอะไรจ๊ะ?”
“...มาตาม”
“พี่แค่ขึ้นมารับลมเย็นๆเดี๋ยวก็กลับไปนอน”
“แต่มิสมควรสูบบุหรี่นะเจ้าคะ...ม่อนห่วงใยสุขภาพของท่านพี่”
“โธ่~...บอกหลายครั้งแล้วว่าพี่เพิ่งจะสูบตอนย้ายมาอยู่ที่นี่น่า!...แค่เรื่องนี้เท่านั้นที่ช่วยทำไม่รู้ไม่เห็นบ้างก็ได้”
“............................................”
“ยามสามแล้ว...ไหนว่าจะไปหาเจ้านั่นไง?”
“...เขาตื่นอยู่”
“ดึกป่านนี้แล้วน่ะนะมัวทำอะไรกัน?...อ๋อ!!...คงจะเพราะกระสับกระส่ายไม่มีรูให้เสียบแก้เงี่ยนมั้ง?”
“ท่านพี่ใช้ถ้อยคำหยาบโลนอีกแล้วนะเจ้าคะ!?”
“น้องยังเป็นเด็กประถมหรือไง?”
“เอ๊ะ!?”
“ไม่ใช่ๆ...โตเป็นสาวเต็มตัวแถมหน้าอกก็ใหญ่เต็มมือนิ...ฮิ!...ไม่ใส่เสื้อในซะด้วย”
“ท่านพี่--”
“กางเกงในก็ไม่นุ่ง...เตรียมพร้อมทุกเวลาเชียวนะ”
“อย่าเจ้าค่ะ!...มิใช่ที่บ้าน”
“ไม่เป็นไรพี่ไม่ถือ...ขอแค่มีความต้องการจะเป็นที่ไหนก็ได้”
“มิทราบว่าเอาท่านพี่สุรีย์พรรณไปไว้ที่ใดเจ้าคะ?”
“หือ?”
“อย่างไรเสียน้องก็คงจะสู้ท่านพี่สุรีย์พรรณมิได้ดอก”
“แน่ะ!!...หึงพี่ใช่มั้ย?”
“.............................................”
“แคทเค้าไม่รู้จะไปปลดปล่อยกับใครพี่เห็นใจก็เลยช่วยแต่ยังไงม่อนก็เป็นที่หนึ่งของพี่เสมอจ้ะ”
“มิต้องมาปากหวานเลยเจ้าค่ะเพราะลับหลังน้องท่านพี่ก็ชอบเล่นหูเล่นตากับหญิงอื่น”
“ก็แค่มองเฉยๆ”
“.............................................”
“จริงๆนะ”
“เจ้าค่ะ”
“ชื่นใจพี่เหลือเกิน~~...เมื่อกี้เราคุยกันถึงไหน?...อ๋อ!...ความมักมากของเจ้าเอกคเชนทร์...อา--...ม่อนก็น่าจะช่วยสงเคราะห์ให้เจ้านั่นสักหน่อยนะ”
“ท่านพี่!!!”
“อย่าเข้าใจผิด...พี่หมายถึงว่าคืนนี้ม่อนไปหลอกมันให้จับไข้หัวโกร๋นหำจะได้เหี่ยวหดซะเลย...ฮ่าๆๆ...นี่แค่พูดเล่นอย่าทำจริงนะ”
“...น่าสนใจ”
“หือ?”
“เปล่าเจ้าค่ะ”
....................................................................................................................

...ส่วนทางด้านพระเอกของเรา...

“ดึกดื่นยังโทรมาจีบเค้าอีกเหรอ?”
“...ฉันนอนไม่ค่อยหลับเลย”
“ดีใจที่จะได้ไปอยู่บ้านใหม่?”
“เธอก็พูดเรื่อยเปื่อย”
“ฝนไปอยู่เป็นเพื่อนไหมล่า--”
“จะรบกวนเปล่าๆและขืนพี่เธอรู้ล่ะก็ฉันเละแน่”
“ไม่รู้หรอกเพราะไม่อยู่บ้าน”
“ไปไหน?”
“เจ๊ค้างที่บ้านอีกหลังน่ะ...แฮ่ม!!...ถ้าอยากเจอฝนก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่...ไม่เกินสิบ...สิบห้านาทีก็ถึงโรง’บาลแล้ว”
“พูดเป็นเล่นรถก็ไม่มี...ไม่สิ...มีแต่เธอก็ขี่ไม่เป็นแล้วจะมายังไง?”
“เค้ามีวิธีของเค้าก็แล้วกันน่า--”
“อย่าลำบากเลย...พรุ่งนี้ก็เจอกัน”
“ที่ว่านอนไม่ค่อยหลับน่ะกลุ้มใจอะไรหรือเปล่า?”
“ก็...ไม่เชิง”
“...ยังคาใจกับเสียงของสาวปริศนานั่นใช่มั้ย?”
“ฝน”
“จ๋า~~”
“ฉันรู้ว่าเธอคนนั้นเป็นใคร”
“...สามพี่น้องบอกเรอะ?”
“อืม”
“รู้อะไรมั่ง?”
“แค่ชื่อจริงกับชื่อเล่นและนิสัยใจคออีกนิดหน่อย”
“...โฮ่~~”
“ตอนเด็กไม่เคยพบกันใช่มั้ย?...คือฉันไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับลูกพี่ลูกน้องคนนี้เลย”
“ถูกแล้ว”
“เหตุผลคืออะไร?”
“ถ้าถามอย่างนี้ก็คงต้องคุยกันยาวนะแต่เอาสั้นๆก่อน...พี่ม่อนเป็นคนชอบเก็บตัวมาตั้งแต่เด็กเพราะมีปัญหาทางร่างกาย”
“ปัญหา...ทางร่างกาย”
“บอกก็ได้...ดวงตาของเธอไม่ดีมาแต่เกิด...ปัจจุบันก็คงมองอะไรแทบจะไม่เห็นแล้วล่ะ”
“มะ...มันจะเป็นไปได้ไงก็เมื่อเย็นนั่น!?...ตาเธอก็...เหมือนคนปกตินี่แถมเดินไปไหนมาไหนได้...”
“นี่ที่รักขา~~...คนๆนั้นที่ตัวเองเห็นน่ะไม่มีอะไรสักอย่างที่จะเป็นความจริงเลย...ชื่ออะไรเป็นใครมาจากไหนไม่รู้กับจะมีตัวตนอยู่จริงหรือเปล่าก็ยังเป็นเครื่องหมายคำถามตัวเบ้อเร้อ!?...ไม่แน่นา--...ฝนที่กำลังคุยกับบอลอยู่นี่ก็อาจจะเป็นพี่ม่อนปลอมตัวมาก็ได้...เอิ๊กๆๆ”
...ยังจะมีแก่ใจพูดเล่นหัวกับผมอีกแน่ะยัยผีนี่...ไม่มีทาง!!!...ต่อให้จอมโจรลูแปงมาเองก็เลียนแบบสาวน้อยหยาดฝนนี่ไม่ได้อย่างสมบูรณ์แบบแต่เมื่อกี้เอ่ยคำว่า “นี่ที่รักขา” พร้อมลากเสียงยาว...อูย~~...เสียวสันหลังวาบ!!!...
“เธอไม่สวยรึถึงไม่เปิดเผยใบหน้าที่แท้จริง?”
“เหวอ!!...พี่ม่อนเนี่ยนะไม่สวย?...ถ้าเธอขี้เหร่ล่ะก็ฝนจะกลายเป็นผู้หญิงอัปลักษณ์ในบัดดลเลยนะเคอะ!!!”
“พูดเล่น...สาวๆตระกูลนี้มีแต่สวยน่ารักทั้งนั้น...คือฉันไม่เข้าใจ”
“ก็ไม่ต้องเข้าใจสิน่าปวดหัวเปล่าๆ...แอะๆ!!...ตัวเองสนใจพี่ม่อนเข้าแล้วใช่มั้ย?”
“บ้า!!...หน้าตาเป็นไงก็ไม่รู้แล้วมีเยี่ยงอย่างอะไรจะไปสนใจ?”
“ถ้าได้เห็นตัวจริงแล้วยังจะเสียงแข็งแบบนี้ไหมน๊า~~”
“ฉันไม่ใช่คนประเภทที่เห็นผู้หญิงแค่ครั้งเดียวก็จะเที่ยวไล่แจกขนมจีบนะเว้ย!!”
“แล้วเค้าจะคอยดู๊~~”
...หึ!...บางครั้งเถียงกับยัยเขี้ยวปิศาจก็สนุกดีเหมือนกันแต่ก็ถูกตรงที่น่าปวดหัวเปล่าๆถ้าจะคิดเรื่องของคนประหลาดลึกลับที่แม้แต่ใบหน้าก็ไม่ยอมเปิดเผยในเวลานี้...
“แสดงว่าไม่มีความจริงใจที่จะทำความรู้จักกัน...พอแล้ว...ราตรีสวัสดิ์”
................................................................................................................................

“...............................................”
“...............................................”
“เฮ้ย!!?”
“อย่าส่งเสียง...อย่าขยับ”
“ไม่!!...ยะ...อย่าทำอะไรผมนะ!!!”
...ช่วงเวลาตีสามกว่าๆขณะที่ผมกำลังหลับสบายก็เกิดเหตุให้ต้องหายง่วงเป็นปลิดทิ้งเพราะจู่ๆมีวัตถุบางอย่างมาจ่อที่คอหอย...
“คุณ...คุณต้องการอะไร?...ห้อง...ห้องนี้ไม่มีของมีค่า”
“หุบปาก!!”
“อะไร!?...จับ...จับผมมัดทำไม?...อุ!!”
“พูดอีกโดนเฉือนแน่!!!”
...ต่อให้ตกใจขนาดไหนแต่ผมทราบดีว่าถ้าไม่ทำตามก็อาจมีสิทธิ์อายุสั้นก่อนเวลาอันควรจึงต้องปิดปากเงียบกริบไม่กล้าแม้กระดิกตัว...คนๆนี้เอาเชือกที่เตรียมมาผูกแขนขากลางลำตัวผมตรึงไว้กับขอบเตียงอย่างแน่นหนาและยังอุดปากผมด้วยผ้าเช็ดหน้าอีก...ปล้นทรัพย์,ลักพาตัวเรียกค่าไถ่,ฆาตกรรม...ตกลงเขาจะทำอะไรกันแน่?...
(ลักพาตัวเรียกค่าไถ่ไม่น่าจะใช่เพราะจับเรามัดติดกับเตียงส่วนปล้นทรัพย์ก็เสียเวลาเปล่าเพราะที่นี่ไม่มีของมีค่าอะไรนอกจากเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวอีกนิดหน่อยเท่านั้น...เรียกพยาบาลดีมั้ย?...ไม่ได้ๆ)
“............................................”
(งะ...งั้นก็ฆาตกรรมน่ะสิ!?...ไม่นะ!!!!...เราไปทำอะไรให้ใครแค้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?)
...บุคคลนิรนามรูดม่านที่หน้าต่างและเดินไปล็อคกลอนประตูห้องซึ่งปกติโรงพยาบาลเขาจะไม่ล็อคจากนั้นก็ปิดไฟในห้องน้ำกับไฟตรงประตู...พอเริ่มชินในความมืดก็เห็นว่าคนๆนี้แต่งชุดหมีสีดำสวมหมวกไอ้โม่งสีเดียวกันพร้อมคาดผ้าปิดปากอย่างมิดชิดจึงไม่รู้เลยว่าเป็นใครและมองไม่เห็นดวงตาของเขาด้วยซึ่งเข้าใจว่าอาจจะใส่แว่นตาดำปกปิดอีกชั้นก็ได้...
(รึจะเป็นคนที่เรารู้จักจึงอำพรางใบหน้าตนเองถึงขนาดนี้?)
“อีก...ชั่วโมงกว่าๆ”
...หืม?... อีกชั่วโมงกว่าๆก็ตีห้าซึ่งเวลานั้นพยาบาลจะเริ่มเข้ามาดูแลคนป่วยอย่างเช่นตรวจดูขวดน้ำเกลือหรือวัดไข้นี่นา!!...คนๆนี้รู้ว่าใครจะมาตอนเวลาไหนซึ่งก็อาจเป็นไปได้ว่าจะเป็นคนในโรงพยาบาลแห่งนี้...เขาเปิดไฟดวงเล็กตรงหัวนอนผมแล้วดึงม่านให้มาบังรอบเตียง...ผมชักสงสัยแล้วว่าตกลงเขาจะทำอะไรกันแน่?...
“เฮ้อ~~”
“!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
(ผู้...ผู้หญิง!?)
...พอคนลึกลับนี่ถอดชุดหมีออกผมก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นผู้หญิงเพราะมีหน้าอกแต่ก่อนนั้นได้ยินเสียงถอนหายใจด้วย...ข้างในเธอสวมเสื้อแขนสั้นสีดำแต่ท่อนล่างนุ่งกางเกงในแค่ตัวเดียว...แสดงว่า...แสดงว่าเจ้าหล่อนมาเพื่อข่มขืนผมงั้นเรอะ?...
“อื้อๆๆๆ”
“อย่าดัง!”
“!!!!”
...สาวเจ้าดึงกางเกงคนไข้ทีเดียวลงไปถึงข้อเท้าและหันขวับมาเอ็ดแต่ผมก็ยังพยายามดิ้นรนเพราะไม่ อยากถูกข่มขืนให้เสียศักดิ์ศรีลูกผู้ชายและอีกอย่างก็กลัวติดโรคด้วย...จะให้แน่ใจได้ยังไงกันล่ะว่าเธอปลอดภัย?...
(โธ่ว้อยมัดซะแน่นเลยยัยโจรปล้นสวาท!!!)
“...ไหน?”
“อู้อออออออออออ...อื๊ออออออออออออ...โอ๊ววววววววววว”
(ยัยบ้า!!...ประสาทไปแล้วหรือไงถึงเอาน้ำแข็งมาถูกระดอเรา...มันเย็นนะโว้ย!!!)
...เย็นปรี๊ดขึ้นถึงสมอง...ผมสะดุ้งโหยงสุดตัวเพราะหญิงสาวดันเล่นพิเรนทร์หยิบก้อนน้ำแข็งจากไหนไม่รู้และเอามาถูรอบๆท่อนควยซึ่งแอร์ในห้องมันก็หนาวเป็นทุนเดิม...นี่สติของหล่อนยังปกติดีอยู่รึเปล่าเนี่ย?...
“เริ่มแข็งแล้ว”
“อูววววววววววววว”
...หญิงสาวผู้ปิดบังใบหน้าขึ้นมานั่งห้อยขาบนเตียงแล้วหยิบผ้าเช็ดกระดอที่เปียกน้ำจนแห้งดีจากนั้นดึงผ้าคาดปากออกพลางเริ่มปฏิบัติการก้มหน้าแลบลิ้นเลียไปตามท่อนลำจากหัวลงล่างและจากล่างขึ้นบน...มันเป็นประสบการณ์ “เสียว” แบบใหม่ที่ผมไม่เคยพบเจอมาก่อนเลยนับตั้งแต่เย็ดหีเป็น...
“อูยยยยยยยยยยยย...ซีดสสสสสสสสสสสส”
“อืมมมมมมมมมมมมม”
(เสียวควยฉิบ!!...นี่ขนาดแค่เอาลิ้นเลียเฉยๆนะ...ใช้ได้เหมือนกันนี่หว่า!!)
“โออออออออออออ”
...พอเห็นใกล้ๆก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้สวมแว่นตาดำอย่างที่คาดไว้...เธอเป็นใครกันแน่นะถึงต้องอำพรางตัวขนาดนี้คนที่ผมรู้จัก...ใครล่ะ?...
(สาไม่มีทางทำอย่างแน่นอนอ้อยนั้นรูปร่างก็ไม่ใช่เลยส่วนกุนไม่มีความคิดแผลงๆหรอก)
“อุ!!”
“อื้ออออออออออออออ”
(แม่กวาง,ป้าศรีก็ไม่ใช่เด็ดขาดโดยเฉพาะรายแรกที่ยังโกรธเราอยู่และที่นี่ก็ไม่ใช่ที่บ้าน)
“จ๊วบๆๆ”
“อึ๊ยยยยยยยยยยยยยย”
(บุศ?...ไม่...ไม่น่าใช่...ด้วยนิสัยอย่างเธอจะปลอมตัวทำไมให้ยุ่งยากและโบว์ก็เหตุผลเดียวกับอ้อยคือตัวเตี้ยหน้าอกเล็กแต่สาวเจ้าที่กำลังดูดเอ็นเรารูปร่างสูงเพรียวนมเป็นกระเปาะ)
“กรอดดดดดดด”
“...แข็งถูกใจ”
(พี่นัน,พี่แก้ว...ไม่ใช่...ไม่ใช่สองคนนั้นชัวร์!!!)
“.................................................”
“.................................................”
...ต่อมาสาวเจ้าอ้าปากอมควยเข้าไปเกือบครึ่งแล้วใช้ริมฝีปากรูดหนังควยผงกหัวขึ้นลงเสียงดังจ๊วบๆๆๆส่วนลิ้นก็ตวัดไปรอบหัวหยักกับรอบแท่งเนื้อสลับใช้ฟันแทะเบาๆพอให้รู้สึกเจ็บจี๊ดๆ...
(ยัยผี?...ที่แล้วมาพฤติกรรมน่าสงสัยก็จริงแต่ไม่น่าใช่เพราะเธอดูมั่นอกมั่นใจเหลือเกินว่าจะเล่นเราซึ่งๆหน้าได้และขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น...พี่แคท?...ตัดออกไปได้เลยเพราะแม่นี่เกลียดขี้หน้าเราอย่างกะอะไรดี!!!)
...หญิงสาวดูดควยอยู่พักหนึ่งก็คายมันออกและเงยหน้าดูผมที่เหงื่อแตกเต็มหน้าทั้งที่อยู่ในห้องพิเศษเปิดแอร์...หล่อนมองผมแล้วก็ก้มหน้าง่วนอยู่กับท่อนเนื้อกลางหว่างขาต่อ...
(ก็นับว่าเก่งพอตัวแต่ยังเทียบกับป้าเอ็มหรือยัยศิไม่ได้)
อือออออออออออออออออ...อืมมมมมมมมมมมมมมมมมม
(อ๊าก!!!...อย่างับหนังกระโปกซี่!?...ตรงนั้นมีหมอยอยู่ด้วย...มันเจ็บ)
“ซีดสสสสสสสสสสส”
(อูยยยยยยยยย...หรือจะเป็นลูกพี่ลูกน้องคนอื่น?...มีทางเป็นไปได้เหมือนกันแต่ใครล่ะ?)
...หญิง สาวเอามือแตะแก้มผมก่อนจะเอื้อมปิดไฟหัวนอนจากนั้นย่อตัวถอดกางเกงในออก...อู้หู~~...เธอคนนี้รูปร่างดีเหลือเกินคะเนด้วยตาแล้วไม่น่าจะอายุมากนะ(ไม่ถึงสามสิบชัวร์)และเพราะมันมืดหรอกผมจึงมองหีไม่ค่อยชัดแต่ก็มีขนขึ้นเยอะพอสมควร...
“?”
(เอากางเกงในมาวางที่หน้าเรา...จะให้ดมกลิ่นเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ทางเพศเหรอ?)
“แกชอบใช่มั้ย?”
(ไม่ใช่สาวกคนรักกางเกงในหรอกนะเพราะเราชอบดมหีตรงๆมากกว่าแต่เอาเหอะ...สภาพนี้ยังจะเรียกร้องอะไรอีกได้)
...ทีแรกก็หวั่นๆว่าจะเป็นพวกแปลงเพศมาแต่วางใจได้บ้างล่ะเพราะกลิ่นที่ติดแพนดี้ตัวจ้อยนี่เป็นน้ำหล่อลื่นจากอวัยวะเพศผู้หญิงของแท้แน่นอน...โอว!!...หญิงสาวขยับตัวขึ้นไปนั่งยองแถวๆหน้าขาผมพลางเลิกเสื้อแขนสั้นขึ้นก่อนเงยหน้ามองผมที่กำลังสูดดมกางเกงในของเธอจากนั้นหล่อนจับควยตั้งขึ้นแล้วเอารูหีมาถูวนไปวนมาทำอยู่หลายครั้งจนครางออกมาเบาๆส่วนผมนอนตัวแข็งกัดฟันกรอด...สักพักหญิงสาวผู้ลึกลับก็ดึงผ้ามาปิดปากเช่นเดิมพลางหมุนตัวเปลี่ยนทิศหันหน้า ออกปลายเท้าและพูดว่า..
“...ขอใช้หน่อย”
“โออออออออออออออออออออ”
“อูยยยยยยยยยยยยยย...ใหญ่...ใหญ่เหมือนกัน...อื้มมมมมมมมมม”
...เข้าใจว่าเวลาน้อยและกลัวใครจะมาเห็น...หญิงสาวใส่หมวกไอ้โม่งสวมแว่นดำผู้รอบคอบจึงรีบคล่อมบนตัวผมแล้วจับควยอมรูดเบาๆจากนั้นเอามันจ่อปากรูหีและพยายามกดตัวลงมาอย่างเร็ว...
“เอาะ!!!...อ๊อยยยยยยยยยยยยยยย~~”
(อืออออออออออออออออ...อื๊ออออออออออออออออ)
“อืมมมมมมมมมมมมมมมม...โอออออออออออ”
...เสียงสาวเจ้าครางยาวๆขณะก้มดูควยผมค่อยแทรกผ่านกลีบแคมหายเข้าไปในอวัยวะเพศของตัวเองกว่าครึ่งลำแล้วก็เปลี่ยนเป็นครางหายใจติดขัด...
“อึ๊ก!!!...อู๊ยยยยยยยยยยย”
(สุด ยอดดดดด...หี...หีคับฉิบหา-อย่างกับของเด็กควยเลยเข้ายากมากทั้งที่น้ำหล่อลื่นในนั้นก็รู้สึกว่ามีเยอะเพราะมันเปียกชุ่มแถมอุ่นไปทั้งลำ)
“ซีดสสสสสสสสสสสสสสสสส...จะ...จะมิดแล้ว...อ๊าวววววววววววววววววว”
...ในที่สุดความพยายามของหญิงสาวก็เป็นผลสำเร็จที่ควยผมผลุบหายเข้าไปในรูสวาทของตัวเองมิดดุ้นและไม่ต้องรอให้นานเกิน...หล่อนเริ่มโยกเอวดันหน้าดันหลังและ ร่อนหีวนไปรอบๆแล้วก็เร็วขึ้นๆตามลำดับ...
“อื้อๆๆๆๆๆ”
(ตอดแรงมาก!!!...อะไรของผู้หญิงคนนี้?)
“ไม่!!...ฉันเอง”
“อูวววววววววววววววววววววว”
“บอกว่าไม่ต้อง!!!...นอนเฉยๆพอ”
...สาวนิรนามคงกลัวผมจะกระฉูดน้ำเงี่ยนก่อนเธอเสร็จจึงสั่งไม่ให้กระดกควยสู้ดังนั้นผมได้แต่นอนตัวเกร็งรอรับการโยกขย่มเพียงฝ่ายเดียว...หล่อนเอื้อมมือจับราวเหล็กซ้ายขวาข้างเตียงนั่งยองๆยกก้นโขยกควยผมอย่างเอาเป็นเอาตายคล้ายตายอดตายอยากมาจากไหนไม่ทราบ...
“โอ๊ววววววว...กรอดดดด...อีกนิด...อีกนิดนึง...ซีดสสสสสสสสสสสส...เสียวจังเลยยยยย”
...หญิงสาวเหลียวหลังมองและบอกด้วยน้ำเสียงที่ขาดช่วงแต่มันจะทนไม่ไหวแล้วเพราะรูหีของหล่อนฟิตสุดยอดแถมมีแรงบีบรัดจนควยวิ่งฝืดทั้งที่มีน้ำเมือกไหลเยิ้มตลอดเวลา...
(หลั่งออกมาเยอะมากจนลูกกระโปกเปียกไปหมดแล้วเนี่ย)
“อ๊าววววววววววววววว...ดี...ดีมาก...อู๊ยๆๆๆๆๆ”
“โออออออออออออ”
“อย่างนี้...อย่างนี้แหละ...อูยยยยยยยยยยย”
“อื้ออออออออออออออ...อุด...อุดออด”
(สุดยอด!!!...ไม่ได้ล่อหีมาหลายวันอยู่ๆก็เจอเครื่องเพศชั้นเยี่ยม...นี่จะเรียกว่าโชคดีหรือโชคร้ายนะ?)
...ต่อให้ควยถูกกระตุ้นด้วยปากกับลิ้น(บวกน้ำแข็ง)ก็ไม่ทำให้มีอารมณ์เท่าไหร่เพราะหนึ่งโดนข่มขืนอย่างเสียศักดิ์ศรีและสองไม่เห็นหน้าเห็นตากันแม้เจ้าหล่อนจะเลิกเสื้อยืดจนเห็นหน้าอกก็เถอะ...
(มันต้องได้ดูดได้จับด้วยซี่!!)
“อ๊าาาาาาาาาาาา”
“โอออออออออออออ”
“อื้อออออออออออ...อึ๊ยยยยยยยยยยย”
...ที...ทีแรกผมคิดแบบนั้นแต่ตอนนี้ต้องเปลี่ยนใจเพราะรูหีของผู้หญิงคนนี้ฟิตและมีน้ำหล่อลื่นไหลออกมากเหลือเกิน...จำได้ว่าแค่เธอจับควยมาถูกับหีครั้งแรกก็มีน้ำเมือกเปียกเยิ้มแล้ว...
(หล่อนคงเกิดอารมณ์ทางเพศมาก่อนหน้านี้และตั้งใจมาหาเราโดยเฉพาะ)
“อุ๊ก!!!”
“!?”
“ถะ...ถึงมดลูก!?”
...ไม่น่าแปลกหรอกก็เธอขย่มแรงขนาดนั้นและควยผมก็สั้นซะเมื่อไหร่?...โดนควยกระแทกถึงปากมดลูกสาวเจ้าจึงหยุดนิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะยกตูดขาวๆขย่มต่อราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น...จะว่าไปนอกจากท่าหมาแล้วผมโปรดปรานท่านี้มากเลยให้ตายสิเพราะมันเสียวๆสุดทั้งสองฝ่าย...ป้าเอ็มเคยพูดว่าชอบท่านี้ที่สุดและจะเกิดอารมณ์มากๆถ้ามีคนอื่นดูอยู่ด้วย...ใช่...ที่กระท่อมหลังน้อยขึ้นไปทางเหนือของบ้านพักตากอากาศกลางภูเขา...
(“ท่านี้...ผะ...ผู้ชายอย่าเอาเปรียบนอนเฉยๆ...ต้องช่วยผู้หญิงด้วยนะ”
“แต่...แต่ถ้าแบบพี่ไม่ต้องน้องทำเองล่ะครับ?”
“ฮิ!...นั่นก็ต้องตามใจจ้ะ”
“แต่ผมว่าช่วยกันกระทุ้งจะสนุกกว่านะครับนายหญิง?”
“ยิ่งสองต่อหนึ่งล่ะมันส์โคตรๆ”
“พวกพี่เนี่ยล่ะ...นายหญิงกำลังเย็ดกับนายท่านนะคะ”
“ให้...ให้ฉันเสร็จกับตาหนูก่อน...แล้วพวกนายน่ะเข้ามาพร้อมๆกันเลย”
“ดวง...ตอนพี่เอากับนายหญิง...เอ็งถ่ายไว้ด้วยนะ”
“จ้ะพี่”
“งั้นศิขอต่อจากนายหญิงล่ะกัน”
“เข้าทางยัยศิจนได้ว่ะ”
“ก็มันติดใจควยนายท่านซะแล้วไงครับพี่เศก”
“พวกพี่นั่นแหละไม่ต้องว่าหนู...จ้องหีจ้องตูดนายหญิงตาเป็นมันเหมือนกันไม่ใช่หรือ?”
“อู๊ยยยยยยยย...ป้าจะออกแล้ววววววว...อาาาาาาาา”
“แต่ผมยังไม่...”
“มะ...ไม่เป็นไร...เดี๋ยวตาหนูค่อยไปออกกะยัยศิ...ซีดสสสสสสสสสสส...ใกล้จะเสร็จแล้วววววว”)
“โอ๊ะนี่แก!?...แกเด้งควยรึ?”
“..............................................”
“อื้มมมมมม...เชือกหลวมนี่เอง...ซีดสสสสสสสสส...ชะ...ช่างเถอะ”
...แล้วหญิงสาวก็ร่อนเอวบดหีใส่ควยอย่างเร่าร้อนมากขึ้นโดยไม่สนใจเชือกที่มัดกลางตัวผมเพราะต่อให้ตรงนี้คลายจนหลุดก็ไม่มีประโยชน์เพราะที่มือทั้งสองข้างยังถูกมัดแน่นอยู่...เห็นนมสาวเจ้าเด้งขึ้นเด้งลงแล้วอยากบีบอยากเคล้นบ้างจังเลย...
“อือออออออออออออออ”
“โอวววววววววววววววว”
“ซีดสสสสสสสสสส...เยี่ยม...เยี่ยมเลย...อูววววววววววววว”
“อืมมมมมมมมมมมมมมมม”
(เอ้ยเดี๋ยวก่อนไอ้บอล!?...นี่แกมีความสุขขนาดนี้เชียวหรือ?...อย่าลืมว่านี่คือการข่มขืนนะเว้ย!!...ใช่...มันเป็นกรรมตามทัน...กรรมนั้นคืนสนองที่มึงร่วมมือกับไอ้เชนและกระทำสิ่งชั่วร้ายต่อแอม!!!...มึงลืมไปแล้วหรือไง?)
...จิตสำนึกด้านดี(?)กลับมาเตือนสติไม่ให้ผมถลำลึกหลงไปกับตัณหาความใคร่แต่มันจะมีประโยชน์อะไรเล่าในเมื่อไม่อยู่ในสภาพที่ขัดขืนได้?...
(พยายามไม่คิดอะไรให้ควยมันอ่อนตัวลง)
“อึ๊ยยยยยยยยยยยยย”
“.................................................”
“โอ๊วววววววววววววว...โอ้ยยยยยยยยยยย”
...ไม่...ไม่ได้ผล...เสียงครางของหญิงสาวทำให้ตัณหาของผมตื่นตัวยิ่งกว่าเดิมอีก...ความคึกคะนองดังม้าศึกนี้เหมือนในวันสุดท้ายที่บ้านพักตากอากาศกลางภูเขาเลย...ตอนกลางวันผม,ป้าเอ็ม,ศิ,ศุกร์,เศกกับดวงเมียของเขาต่างผลัดเปลี่ยนคู่เล่นสวิงกิ้งกันทั้งแบบหนึ่งต่อหนึ่ง,สองต่อหนึ่ง,สามต่อหนึ่งพอใคร เหนื่อยก็พักดูคนอื่นหรือผลัดกันเป็นตากล้องถ่ายวีดีโอครั้นตกกลางคืนก็ปิด ห้องคู่ใครคู่มันซึ่งแน่นอนว่าผม...
(“ตาหนูอย่าเพิ่งหลับซี่~~”
“อือ--...ป้าจะชวนผมเย็ดอีกแล้วเหรอ?”
“พรุ่งนี้เราก็จะกลับ...เรามาสนุกกันจนแจ้งเลยดีมั้ย”
“โห!!...ผมได้มีหวังตายคาอกป้านี่แหละ”
“เราอย่าแพ้สี่คนนั่นสิจ๊ะ”
“พวกเขานอนกันแล้วมั้ง?”
“ใครว่า?...ป้าได้ยินเสียงครางดังลอดเข้ามาในนี้เลย”
“เซ็กส์จัดกันจริงๆ”
“มาเถอะค่ะที่รักของเมีย...จะปล่อยให้คืนนี้ผ่านไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น...เมียไม่ยอมหรอกนะ”)
...รุ่งขึ้นผมตื่นขึ้นมาโดยนอนคว่ำทับป้าเอ็มและควยยังคาหีอยู่เลย...จำได้ว่ายกแรกร่วมทางรูตูดแล้วยกสองเล่นสลับทั้งสองรูหมดเรี่ยวหมดแรงกันทั้งป้าหลานส่วนอีกสี่คนก็เล่นเสียวเกือบทั้งคืนตื่นมามองฟ้าเหลืองไปตามๆกันและแทบไม่อยากจะขับรถกลับเชียวล่ะ...ช่างเป็นประสบการณ์ที่ยากจะลืมเลือนจริงๆ...
“อ๊ะ!?...แก...ออกแล้ว~~”
(เอ้ย!!!...เงี่ยนกูแตกได้ไงวะ!?)
...แย่ล่ะสิ!!!...นึกเหตุการณ์อันแสนหวานตอนที่เอากับป้าเอ็มจนน้ำกามกระฉูดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ตัวสักนิด!?...หญิงสาวนิรนามรีบขยับตัวออกแล้วเอาปากดูดควยที่ยังขับน้ำเงี่ยนออกมาเป็นชุดๆกับใช้มือช่วยชัก...หล่อนพยายามปลุกให้ควยของผมกลับมาแข็งตัวอีกครั้ง...
“...ฉันยังไม่เสร็จนะ”
“..............................................”
“แข็งสิ!”
“..............................................”
“บ้าที่สุด!!!”
...หญิงสาวหงุดหงิดยิ่งนักที่เห็นควยผมอ่อนพับปลุกยังไงก็ไม่ขึ้นมาอีก...โธ่~~...เข้าใจธรรมชาติของผู้ชายบ้างมั้ยแม่คุณ!!!...
“มีคน!?”
“!!!”
...เท่านั้นแหละ...สาวเจ้ารีบคว้าชุดมาสวมด้วยความว่องไวแล้ววิ่งเผ่นฝ่าม่านออกไปจากนั้นพยาบาลก็เข้ามาในห้อง...
“คุณเอกคเชนทร์เป็นอะไรคะทำไมล็อคห้อง?...ว้าย!!!”
“อื้อๆๆๆๆ”
(แก้เชือกให้หน่อย~~)
“เกิดอะไรคะเนี่ย?...นั่นใครน่ะ!?”
...คาดว่ายัยตัวแสบคงจะหลบอยู่ในห้องน้ำและรอพยาบาลมาช่วยแก้มัดให้ผมแล้วอาศัยจังหวะนี้รีบหนีไป...
“ฮ่า!!...ช่วยดึงกางเกงผมขึ้นที...หนาวจะแย่แล้ว”
“คะ...ค่ะ...เมื่อกี้มีคนวิ่งออกไปด้วย...ใครคะ?”
“ผมไม่รู้ครับแต่เป็นผู้หญิง”
“ตายล่ะ!!...ต้องเรียกรปภ.”
“อย่า...อย่าบอกใครเด็ดขาดนะครับ...ช่วยปิดเป็นความลับด้วย...ผมอาย”
“แต่ว่า...”
“ขอร้องเถอะครับคุณพยาบาล...ถูกผู้หญิงที่ไหนไม่รู้เข้ามาข่มขืนถึงบนเตียงรู้ถึงไหนอายไปถึงนั้น...นึกว่าสงสารผมก็ได้”
“...................................................”
...เหตุการณ์อัปยศที่สุดแสนจะน่าอับอายนี้ให้มีคนรู้น้อยเท่าไหร่ยิ่งดีและผมจะไม่มีวันเผลอหลุดปากออกมาเด็ดขาด!!!...ให้ตายสิหล่อนเป็นใครกันแน่นะ?...ชีวิตนี้ถ้าไม่ตายไปซะก่อนผมจะต้องรู้ให้ได้เลย!!!!...
......................................................................................................................................

...ที่ป่าละเมาะใกล้ๆลานจอดรถทางด้านหลังของโรงพยาบาล...

“โธ่เอ๊ย!!!...รีบร้อนจนไม่ได้หยิบกางเกงในมาด้วย...ช่างเป็นผลข้างเคียงที่หัวเราะไม่ออก...นึกว่ากับพี่เซคแล้วจะเพียงพอแต่มันกลับไม่ใช่”
...ที่แท้ผู้หญิงที่อำพรางตัวแต่งชุดหมีสวมหมวกไอ้โม่งใส่แว่นดำพร้อมผ้าคาดปากคนนี้ก็คือ...
“สุรีย์พรรณเอ๋ย~~...เธอคิดง่ายเกินไปแล้วที่จะไปฝากความหวังกับเจ้าไก่อ่อนพรรค์นั้นและมันก็จอดในยกแรกปล่อยให้เธออารมณ์ค้างอยู่คนเดียว...ฮึ!!”
...เนื่องเพราะผลข้างเคียงของ “สุริยะโลหิต” ยังคงหลงเหลืออยู่และมันคอยเฝ้ารบกวนจิตใจอยู่นั่นเอง...แคทจึงยอมเสี่ยงบุกมา “ข่มขืน” บอลถึงโรงพยาบาลและผลที่ได้กลับคืนในสายตาของเธอก็ช่างไม่คุ้มค่าเอาเสียเลย...
“สรุปงานนี้เราเสียตัวฟรี...น้องม่อน!!!!”
“เจ้าค่ะ”
“อะ...อะไรกัน!?...เธอมาอยู่ที่นี่...ได้ยังไง?”
“เห็นเจ้าค่ะ”
“!?”
“ม่อนตื่นนอนตอนเริ่มยามสี่ก็ขึ้นมารับลมเย็นบนดาดฟ้าตึกแลเห็นรถของท่านพี่สุรีย์พรรณเข้ามาในโรงพยาบาลจึงสงสัยยิ่งนักว่าในยามวิกาลเช่นนี้แล้วยังมีธุระอันใด?”
“............................................”
“เหตุใดจึงกระทำเช่นนั้นเจ้าคะ?...แม้น้องจะเห็นด้วยตาตนเองแต่ก็มิอยากจะเชื่อว่านั่นคือความจริง”
“เพราะผลข้างเคียงของสุริยะโลหิตยังไม่หมดไปจากร่างกายพี่...มันทำให้พี่กระสับกระส่ายทรมานจนนอนไม่หลับเลย”
“แล้วไยจึงต้องเป็นเอกคเชนทร์เจ้าคะ?”
“มันไม่มี...”
“?”
“...ไม่มีผู้ชายคนไหนที่พี่จะสนิทมากพอ”
“ฮึ!!...นี่แหละผลเสียของการไม่สนใจผู้ชาย”
“!!!!!!!”
“น้องนางหยาดฝน!?”
“เมื่อเย็นแค่หนูเห็นพี่มาที่โรงพยาบาลก็รู้แล้วว่าผลข้างเคียงมันยังไม่สลายไปหมด”
“เธอ...จะหยั่งรู้ความคิดฉันแม่นเกินไปแล้ว!!!”
“ถึงพี่จะแสดงสีหน้านิ่งเฉยทำไม่รู้ไม่ชี้แต่ตบตาหนูไม่สำเร็จหรอก...โฮ่~~...ลงทุนไปซื้อชุดหมีกับสวมหมวกไอ้โม่งใส่แว่นดำปลอมตัวเชียวน๊า!!”
“...................................................”
“...เธอจะบอกบอลใช่มั้ยว่าแท้จริงแล้วผู้หญิงที่บุกข่มขืนเขาถึงบนเตียงก็คือพี่?”
“วางใจได้!!!...ฝนจะไม่ทำอะไรงี่เง่าแบบนั้นเพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรเลย”
“?”
“หนูเข้าใจและเห็นใจว่าพี่ไม่รู้จะไปปลดปล่อยความต้องการทางเพศอันรุนแรงนี้กับใครได้...”
“พอที!!”
“และเพราะพี่ไม่ยอมมีแฟนฉะนั้นคนที่พอจะพึ่งพาได้ก็มีแค่บอลเท่านั้น”
“หยุดพูดเถอะ!!...พี่มีเซ็กส์กับบอลไม่ใช่เพราะความชอบแต่...”
“นั่นมันมุมมองของพี่คนเดียว”
“!?”
“หึ!...ฝนพอเดาได้ว่าพี่จะต้องแอบมาที่โรงพยาบาลอีกแน่นอนก็เลยแอบดักรอตั้งแต่สามทุ่ม...ไม่ได้กลับไปนอนที่บ้านนั้น”
“น้องสาวของฉันทำไมถึงได้ฉลาดขนาดนี้เนี่ย?”
“แหมชมเกินไปแล้ว~~”
“แต่ที่บอกว่าพึ่งพาได้น่ะผิด”
“เอ๋?”
“ไม่ได้เรื่อง...เจ้าคนบ้านั่นทำพี่อารมณ์ค้าง”
“อย่าเพิ่งด่วนสรุป...รอให้ฝนพิสูจน์ซะก่อน”
“ไม่ได้นะ!!!”
“พี่มีสิทธิ์อะไรมาห้ามหนูก็ในเมื่อพี่นั่นแหละที่เป็นคนเปิดบานประตูต้องห้ามบานนี้ส่วนหนูก็แค่...เดินตามเข้าไปเฉยๆเท่านั้นเอง!?...ง่วงนอนแล้วไปล่ะ”
“เดี๋ยว!!...เราจะต้องคุยกันให้รู้เรื่อง”
“จะแก้ตัวให้สวยหรูยังไงแต่ความจริงก็คือความจริงว่าพี่น่ะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับบอลซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของตัวเองไปเสียแล้ว!!!!...ความจริงฝนจะต้องโกรธพี่จนไม่มีวันให้อภัยที่บังอาจมาชิงมีอะไรกับผู้ชายที่ฝนรักแต่ช่างเถอะเพราะต่อจากนี้ไปพี่ไม่เหลือความชอบธรรมอะไรจะมาห้ามปรามฝนอีก!!!”
“เดี๋ยวก่อน”
“สำหรับพี่ม่อน...ฝนจะไม่ถามหรอกนะว่าทำไมถึงไม่ห้ามพี่แคทแต่กลับไปทำให้สามพี่น้องห้องข้างๆหลับไม่ตื่น?...แค่นี้ก็พิสูจน์ได้แล้วว่าพี่ไม่ต้องการให้มีพยานมารู้เห็นการกระทำของพี่แคทรวมทั้งมีความคิดบางอย่างซ่อนอยู่...พบกันคราวหน้าฝนจะขอฟังหน่อยนะคะว่ามันคืออะไร?”
“...........................................”
“รู้เห็นหมดทุกอย่างเลยหรือนี่?...คาดมิถึงจริงๆว่าน้องนางหยาดฝนจะเร้นกายอยู่ในโรงพยาบาล”
“พลาดแล้ว--”
“ท่านพี่สุรีย์พรรณ?”
“พี่ทำสิ่งที่ผิดพลาดอย่างมหันต์เลยเพราะอารมณ์ชั่ววูบแท้ๆ!!!...จะทำยังไงดี?...ฝนรู้เห็นทั้งหมดว่าพี่ทำอะไรไปบ้างแต่ก็ไม่ขัดขวางเพราะมุ่งหวังจะให้เรื่องลงเอยแบบนี้!!!!”
“ให้น้องลบความทรงจำจะดีหรือไม่เจ้าคะ?”
“ไม่...ไม่มีประโยชน์หรอก...สักวันฝนก็ต้องจำได้และเหตุการณ์มันจะเลวร้ายลงยิ่งกว่าเดิม...เด็กคนนั้นจะกลายเป็นว่าวที่ไม่มีสายป่านให้ฉุดรั้งได้อีก”
“เช่นนั้นหนทางที่ดีที่สุดก็คือปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปเจ้าค่ะ”
“อะไรนะ?”
“ม่อนเชื่อว่าน้องนางหยาดฝนพูดความจริงนะเจ้าคะที่จะมิแพร่งพรายให้ผู้ใดรู้แม้กระทั่งเอกคเชนทร์เช่นนั้นแล้วขอให้ท่านพี่สุรีย์พรรณคลายความกังวลใจเถิด”
(วางใจได้!!!...ฝนจะไม่ทำอะไรงี่เง่าแบบนั้นเพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรเลย)
“จะเชื่อได้เหรอ?...เด็กคนนี้เจ้าเล่ห์จะตายไปม่อนก็รู้...เธอไม่ยอมพลาดโอกาสนี้แน่”
“............................................”
........................................................................................................................................

...บัดนี้นายบอลได้รับผลกรรมจากอดีตแล้ว...

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 55

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 55 “เสียงที่ล่องลอยมากับสายลม!?...ศาสตร์แห่งการหลอกลวง?”

...เนื้อเรื่องพิเศษก่อนงานเลี้ยงใหญ่...ช่วงเวลาเดียวกันกับที่แคทมาถึงโรงพยาบาล...

“หุงข้าวแล้วเรอะ?”
“จ้ะ”
“งั้นจะไปเก็บเห็ดมาปิ้ง...อุ๊!!”
“ให้ป้อมทำก็ได้...พี่อ๋อมนอนเถอะ”
“.............................................”
“ว่าแต่ใส่เสื้อผ้าซะหน่อยก็ดีนะเพราะตรงนี้มันติดถนน...คนผ่านไปมาก็จะเห็นชัดว่าพี่อ๋อมแก้ผ้าล่อนจ้อนนอนหงายเอกเขนก”
“ที่ไม่ใส่เสื้อผ้าก็เพราะจะได้ทาสมุนไพรง่ายๆไม่ต้องมัวถอดเข้าถอดออกส่วนใครอยากดูก็ช่างหัวแม่งมันเหอะ!!!”
“หาผ้ามาห่มก็ยังดีนิ?”
“ยาร้อนอยู่แล้วขืนห่มผ้าอีกยิ่งได้ร้อนตับแตกกันไปใหญ่...อูย~~...ฉันโดนหนักกว่าทุกที”
“น้านีย์ใจร้าย!...ลงโทษให้หนูไปกางแขนยืนขาเดียวบนคันนาตั้งเกือบชั่วโมง...คนนะไม่ใช่หุ่นไล่กา!!”
“มันเป็นเรื่องของป้อมกับพี่แต่ยัยพวกแอบจิตสี่คนดันเข้ามาเสือกและก็เป็นน้านีย์ที่เรียกเราไปรับโทษข้อหาก่อความวุ่นวาย!?...วุ้ย!!!...เวลาทะเลาะวิวาทมีใครเขาทำอย่างสงบเรียบร้อยกันเล่า?”
“เราจะทำยังไงต่อไปดี?”
“...ถึงแค้นใจขนาดไหนแต่ก็คงต้องละหนี้แค้นกับนังจุนไว้ชั่วคราว...เมื่อครู่แม่ส่งข่าวมาบอกว่าพรุ่งนี้บอลจะย้ายไปอยู่บ้านหลังใหม่และด้วยเงื่อนไขที่ป้อมขอให้ยายออกคำสั่ง...ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเรา”
“พี่ว่ายังไงหนูก็เห็นตามนั้นค่ะ”
“ถึงเวลาที่เราจะพบกันแล้วไอ้น้อง...หึๆ...คืนนี้เลยเป็นไง?”
“เอาจริงน่ะ!?”
“ก็รู้ๆอยู่ว่าพี่ไม่ใช่คนชอบพูดเล่น...จะเอาของฝากไปให้ด้วย”
“ของฝากอะไรคะ?”
“...ความบริสุทธิ์”
“กรี๊ด!!!”
“จะกรี๊ดทำไมเล่าเอ้อ!?”
“ก็หนูตื่นเต้นนิ!!...พี่อ๋อมตั้งใจแน่วแน่ว่าจะจับพี่ชายทำผัวแล้วรึ?”
“ทำผัวอะไรกันพูดน่าเกลียด?...ต้องบอกว่าพี่จะไปเป็นแม่ศรีเรือนของบอลต่างหากล่ะ”
“ฮืม--...แม่ศรีเรือนในความหมายของเจ้าสารรูปเป็นเช่นนั้นหรือ?”
“!!!”
“ว้าก!!!...น้า...น้านีย์~~”
“มะ...มาทำอะไร?...จะมาซ้อมฉันอีกแล้วใช่มั้ย?”
“..............................................”
..................................................................................................................................

...อีกด้านหนึ่ง...

“ท่าทางมีความสุขเสียจริงนะ?”
“!?”
“ผู้หญิงใจร้ายที่บังอาจตบหน้าคุณพี่เรอะ?”
“กับพวกไร้ยางอายชอบแย่งของๆคนอื่นฉันไม่จำเป็นต้องใจดีด้วย!!!”
...ซวยแล้วไง!!...ใครจะไปรู้ว่าพี่แคทดันผ่ามาที่นี่แล้วก็จังหวะเหมาะเหม็งที่บุศกับโบว์กำลังรุมจูบรุมกอดผมซะด้วยนะ...ถูกชกแน่ๆอย่างไม่ต้องสงสัยเลย!!!...ทำไมเหตุการณ์มันถึงได้พอเหมาะพอเจาะซะเหลือเกิน?...ป้าเอ็มครับ ...เห็นทีผมคงต้องนอนโรงพยาบาลต่ออีกนานแล้วล่ะมั้ง!?...
(ทำไมคนที่มาไม่ใช่ฝนแต่เป็นยัยพี่จอมโหดวะเนี่ย!?)
“เป็นอะไรมากมั้ย?”
“?”
“ถอดเสื้อถอดผ้าทั้งที่ในห้องแอร์เย็นฉ่ำ...สงสัยประสาทส่วนรับความรู้สึกของพวกเธอคงจะบกพร่อง”
“เรื่องของผัวๆเมียๆ...พี่สุรีย์พรรณกรุณาอย่ายุ่งได้ไหมคะ?”
“จริงค่ะ...คนไม่มีแฟนจะมาเข้าใจอะไร?”
“ใช่ฉันไม่เข้าใจ...ฉันไม่มีวันเข้าใจความรู้สึกของพวกคนหน้าด้านที่ชอบแย่งแฟนชาวบ้านได้เลย”
“หนอย!!!”
“รู้เงื่อนไขของคุณยายฉันหรือยัง?”
“แล้วจะทำไมคะ?...ยังไงเราก็คือตัวเก็งเต็งจ๋า”
“หมายความว่าจะไม่ทำตามกติกา?...ได้--...งั้นฉันจะแจ้งให้คุณยายทราบเดี๋ยวนี้ว่าพวกเธอพี่น้องไม่ใช่ผู้ที่เหมาะสมจะเป็นหลานสะใภ้ของท่านแต่เป็นเพียงผู้หญิงสำส่อนมักง่ายที่ปล่อยเนื้อปล่อยตัวอ่อยเหยื่อผู้ชายไปทั่วจึงไม่สนใจจะเข้ารับการทดสอบจากทางตระกูล”
“อะไรนะ?”
“แค่สองปีกว่ามันคงไม่ถึงกับตายหรอกมั้ง?...รึถ้าทนไม่ได้พวกผู้ชายในบ้านเธอก็มีนี่?”
“สุรีย์พรรณ--...เธอจะดูหมิ่นฉันเกินไปแล้ว!!!”
“กล้าดียังไงถึงพูดจาให้ร้ายคุณพี่ๆไม่มีวันตาต่ำลงไปข้องแวะกับคนพวกนั้นหรอก!!!”
“ฉันก็แค่พูดเรื่อยเปื่อยเอง...บุศยา...ทำไมเธอถึงโกรธขนาดนั้นเล่าหากมันไม่ใช่เรื่องจริง?”
“.............................................”
“หากฉันพูดอะไรผิดก็ขอโทษล่ะกัน”
“.............................................”
“.............................................”
“กลับ”
“เอ๋?”
“บอกให้กลับก็กลับสิ!!”
“เดี๋ยว!”
“...มีอะไรจะสั่งสอนอีกมิทราบคะ?”
“เอาของๆเธอกลับไปด้วย...อย่ามาทิ้งไว้ให้เป็นราคีในห้องนี้”
“มันไม่จบเพียงเท่านี้หรอกค่ะพี่สุรีย์พรรณ...วันนี้คือทีของเธอแต่วันหน้าจะต้องเป็นทีของฉันบ้าง”
“...ฉันจะรอวันนั้น”
...พี่แคทก้มหยิบยกทรงโยนให้บุศส่วนโบว์รีบติดกระดุมเสื้อนักเรียนแล้วดึงกางเกงในขึ้นเหมือนเดิม...สองพี่น้องกลับไปด้วยใบหน้าโกรธเคืองเพราะถูกลูกพี่ลูกน้องของผมจวกยับเยินชนิดหมอไม่รับเย็บ...เฮ้ย!!...ไม่ต้องไปยุ่งกับคนอื่นห่วงตัวเองซะก่อนเถอะว่าจะโดนตั๊นหน้าด้วยหมัดฮุคหรืออับเปอร์...โหย~~... ยมทูตมาเยี่ยมถึงขอบเตียงแล้วโว้ย!!!...
“เธอนัดสองคนนั่น?”
“ไม่ใช่ครับ...พวกเธอมาเอง”
“...............................................”
“จะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจผมขี้เกียจอธิบายและนี่พี่ยังกล้ามาอีกเหรอ?”
“มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะไม่กล้า?”
“พี่มาทำไม?”
“มา...เพื่อดูผลงานของตัวเอง”
“ผะ...ผู้หญิงทุเรศ!!”
“ฉันยังทุเรศน้อยกว่าผู้ชายบ้ากามแถวๆนี้”
“กลับไป!!!”
“เห็นทีจะไม่ได้เพราะฝนฝากให้พี่มาคอยดูแลเธอ”
“ฮ้า!?...บะ...บ้าหรือเปล่า?...ยัยผีนั่นคิดอะไรของมันวะ?”
“หยุดปากเสียกับน้องสาวฉัน!!”
“น้องสาวเรอะ?...ฮ่าๆๆๆๆๆ...พี่เลือดขึ้นหน้าชกต่อยฝนซะล้มลุกคลุกคลานแล้วนี่ยังมีหน้ามาพูดว่าเป็นน้องสาว...เฮอะ!...อยากหัวเราะเป็นภาษาตุรกีว้อย!!!”
“ก็ไม่ได้อยากมาเห็นหน้าคนปากเสียอย่างเธอหรอก...”
“งั้นกลับไปเซ่!!”
“แต่พี่จะไม่ไปไหนทั้งนั้นจนกว่าฝนจะกลับมา”
“ประสาท!!!”
...ขืนต่อปากต่อคำต่อไปมีหวังเส้นเลือดในสมองแตกแหงๆ...ผมตั้งใจจะออกไปนอกห้องแต่พี่แคทกลับมาขวางผมจึงจ้องหน้าหล่อนเขม็ง...
“หลีก!!”
“...........................................”
“ก็บอกให้หลีก...โอ๊ย!!”
“ถ้าจะไปก็ต้องให้พี่ไปด้วย...เข้าใจมั้ย?”
“เหตุผลบ้าบออะไรกัน?”
“ก็บอกแล้วไงว่าฉันได้รับมอบหมายให้มาคอยดูแลเธอทุกฝีก้าวฉะนั้นจะออกไปไหนก็ต้องบอกให้ฉันรู้”
“อุ๊บ!!”
“แล้วฉันจะพาไป...เอ้า!...นำทางสิ”
“บ้าเอ๊ย~~...ไม่ไปก็ได้วะ!!!”
...ผมกลับมานั่งที่เตียงตามเดิมด้วยความหัวเสียฝ่ายพี่แคทก็เดินมานั่งโซฟาข้างๆพลางหยิบขนมเปี๊ยะที่ผมเอามาให้ขึ้นมากิน...
“คนบ้าอะไรฟะ?...ทำร้ายเขาจนเข้าโรง’บาลแต่เสือกเอาของเขามากินหน้าตาเฉย”
“พี่ได้ยินบอลพูดคำว่าบ้าหลายครั้งแล้วนะ...ไม่รู้จักเบื่อหรือ?”
“..........................................”
“กินมั้ย?”
“ไม่!!...ผมจะนอน”
“ว่าง่ายๆซะตั้งแต่แรกก็หมดเรื่อง”
(พิลึกสุดเดช...วันก่อนจะ “ฆ่า” กันให้ตายอยู่เลยแต่วันนี้ดันมานั่งหัวโด่เฝ้าข้างเตียง)
“หันหน้ามามองพี่”
“หา?”
“เพราะถ้าตอนนี้เกิดพี่พกมีดอยู่บอลจะได้เห็นและคอยระวังตัว”
...นัง...นังปิศาจตาแดงผมยาวสุดเหี้ยมโหด!!!...นี่หล่อนกะจะทำให้ผมประสาทแดกจนได้ใช่มั้ย!?...อึ๋ย!!...เมื่อตอนบ่ายฝนนั่งหวอออกแต่พอตกเย็นพี่แคทก็เอามั่งเรอะ?...
(กางเกงในสีฟ้าที่เนื้อผ้าบางซะจนเห็นหมอยดำขลับ)
“............................................”
“?”
“............................................”
“มองอะไร?...เดี๋ยวก็ต่อยตาเขียวหรอก!!”
“ปละ...เปล่ามอง!!!”
“ลามก!!”
(ก็นั่งแยกขาเองนี่หว่า!!...ถ้าไขว่ห้างซะก็ไม่มีใครเห็น)
...พี่แคทกินขนมเปี๊ยะหมดไปสองชิ้นฝนก็มาถึง...ค่อยใจชื้นขึ้นหน่อยเพราะผมยังระแวงพี่สาวของเธอไม่หายให้ตายสิ...
“โฮ่~~...นึกว่าจะตีกันหัวร้างข้างแตกไปเรียบร้อยแล้ว?”
“ฝน...เธอใจร้ายมากนะ”
“เค้าใจร้ายกับตัวเองยังไงอ่ะ?”
“ก็ที่ไหว้วานให้...นางมารร้ายนี่มาเฝ้าฉันไง!”
“ยังไม่เลิกหาเรื่องฉันอีกรึ?”
“เอาสิ!!...ถ้าปล่อยให้หญิงบ้าพลังอารมณ์ร้ายบุกมาฆ่าผู้ป่วยถึงในห้องพิเศษที่นี่ก็ไม่ใช่โรงพยาบาลแล้ว”
“น่าๆๆๆ...ทั้งคู่ใจเย็นๆและมาปรับความเข้าใจกันดีกว่า”
“ที่พี่มาไม่ได้เพื่อจะขอโทษแต่เพราะฝนขอร้อง”
“ผมก็ไม่ได้ต้องการ...อย่าสำคัญตัวผิดนักเลย”
“เจ้าเด็กปากกล้านี่!!”
“เออแล้วจะทำไม?...แม่สาวอันธพาล!!”
“หวาๆๆ...ใจเย็นก่อนทั้งสองคน...ฝนลำบากใจนะ”
“..................................................”
“..................................................”
“ฝน...ลำบากน้องจริงๆนะที่มาดูแลนายคนเอาแต่ใจนี่”
“ผมเอาแต่ใจยังไงมิทราบครับ?”
“เดี๋ยวจะเอาคนโน้นเดี๋ยวจะเอาคนนี้ยังบอกว่าไม่ใช่เรอะ?”
“เพราะฝนพูดจาภาษาคนรู้เรื่องกว่าพี่ไง”
“..................................................”
“เจ๊อย่าถือสาบอลเลยนะจ๊ะ...เขาอารมณ์ไม่ค่อยดีมาตั้งแต่บ่ายแล้ว”
“จะกลับล่ะ”
“ไปแล้วเรอะ?”
“อยู่ต่อต้องได้ชกหน้าคนปากเสียแน่”
“ฮึ!!...อย่านึกว่าคนอื่นไม่มีมือมีตีน”
...พี่แคทกำลังจะเปิดประตูพอได้ยินประโยคนี้เข้าก็หันขวับแต่แค่มองผมด้วยหางตาส่วนฝนคงเห็นท่าไม่ดีรีบดันร่างพี่สาวให้ออกไปจากห้อง...
.............................................................................................................................

“ยับยั้งอารมณ์หน่อย...ถึงตอนนี้ตะวันเลือดก็ยังไม่ได้ลาลับขอบฟ้าจนมืดมิดซะทั้งหมด...เข้าใจนะบอล?”
“เออ!!...ยังไงหลังจากย้ายไปอยู่บ้านที่ป้าเอ็มซื้อให้ก็ไม่ได้เจอหน้ากันบ่อยๆอีกแล้วน่ะ”
“มั่นใจรึ?”
“?”
“จะไปไหนจ๊ะ?”
“เดินเล่นแถวๆนี้...เธอก็จะห้ามฉันด้วยเรอะ?”
“ฝนไม่เหมือนเจ๊เค้าสักหน่อยนะ...อยากไปก็ไปเถอะ”
...อยู่กับน้องสาวสบายใจกว่าอยู่กับพี่สาวจริงๆด้วยเพราะอย่างน้อยฝนก็ไม่เข้มงวดจู้จี้เหมือนพี่แคท...
“อื้ม!!...ลมเย็นจริงๆ”
“..........................................”
“เข้าหน้าหนาวเต็มตัวแล้วสินะ?...อีกไม่นานก็จะสิ้นปีแต่ยังมีอะไรให้ทำอีกตั้งเยอะแยะ”
(“ผิดแล้ว!!!...คุณตาไม่ใช่ฆาตกรแต่มันเป็นอุบัติเหตุ...กลับบ้านเกิดสิแล้วจะมีคนบอกนายเอง”
“ใคร?”
“พยานที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดในวันนั้น...เขารับปากกับป้าเอ็มแล้วว่าจะเล่าทุกอย่างให้นายรู้และจะช่วยยืนยันความบริสุทธิ์ให้คุณตากับคุณยายด้วย”
“เขา...เขาเป็นใครกัน?”
“อดีตคนใช้ในบ้านจ้ะ...อายุ 70 กว่าแล้วแต่ยังจดจำเหตุการณ์ได้...เขาไปอยู่ระนองหลายสิบปีแต่สิ้นปีนี้จะมาร่วมงานเลี้ยงที่โยนกบูรพา...พ่อบอลต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ให้ได้เลย”
“โอกาสนี้เปรียบดังกุญแจที่จะเปิดหีบแห่งความจริงเมื่อเกือบสิบปีก่อน...มันจะช่วยขจัดความคลาดเคลื่อนและความระแวงสงสัยในใจของบอลนะ”)
“หมายความว่าหากอยากจะรู้ความจริงก็คงมีแต่ต้องกลับไปเท่านั้น...ก็ได้!!...เราจะกลับ”
“ตัดสินใจ...แล้วหรือ?”
“!?”
“..............................................”
“เมื่อกี้เหมือนได้ยินเสียงใครพูดนะ?”
“..............................................”
“รึเราจะหูฝาด?...ลมมันก็พัดแรงด้วย”
“..............................................”
“กลับห้องดีกว่า”
“...เช่นนั้นเจ้าก็จะได้พบกับความจริงที่น่าเจ็บปวด”
“นะ...นั่นใครพูดน่ะ!?”
“..............................................”
“ฉันถามว่าใคร?”
“..............................................”
“อยู่ไหน?...ออกมาเซ่!!!”
“หากอยากทราบว่าเราคือใครก็จงกลับไปโยนกจัตุรัส...”
(ได้ยินแต่เสียงไม่เห็นตัวกับเป็นใครก็ไม่รู้แต่มั่นใจว่าเป็นเสียงของผู้หญิงแน่นอน!?)
“แล้วพวกเราจะได้พบกัน...หึๆๆๆ”
...ต่อจากนั้นเสียงหัวเราะก็ค่อยๆจางหายไปกับสายลม...ผมสุดจะเป็นงงระคนหวาดกลัวเพราะที่นี่เป็นลานกว้างมีแต่ม้านั่งกับกระถางต้นไม้เตี้ยๆไม่มีที่ให้ซ่อนตัวเลยแล้วเจ้าคนปริศนานี่มันจะหลบอยู่ตรงไหนได้?...
“ขนยังลุกอยู่เลยเนี่ย!!!...ตะวันยังไม่ทันจะลับขอบฟ้าหมดดวงแท้ๆ...เสียงที่ล่องลอยมาตามสายลมนั่นตกลงมันคนหรือ...ผีฟะ?”
“ไม่!!...ไม่ใช่ผีแน่ๆ”
“พูดอย่างกะเธอรู้ว่าเป็นใคร?”
“ก็รู้น่ะสิ...แฮ่ม!!”
“คะ...ใครเหรอ?”
“อืม--...คงบอกไม่ได้”
“ทำไมเล่า?”
“เพราะเธอคนนั้นพูดไว้ว่าถ้าบอลอยากรู้ก็ให้กลับไปโยนกจัตุรัสใช่ไหมล่า?”
“อือ--”
“งั้นก็หมายความว่าฝนจะบอกออกมาตอนนี้ไม่ได้”
“รอให้ฉันรู้เองว่างั้นเหอะ?”
“แม่นแย้ว~~”
“ให้มันได้อย่างนี้ซี่!”
...แม้ยังไม่รู้ว่าเธอผู้นี้ชื่ออะไรกับหน้าตาเป็นยังไงแต่แน่ยิ่งกว่าแช่แป้งว่าหล่อนคือ “หนึ่ง” ในบรรดาลูกพี่ลูกน้องของผมอย่างไม่ต้องสงสัย...
“อีกไม่นานเกินรอบอลจะต้องได้พบกับเธอแน่”
“เฮ่ย!...แล้วนั่นจะทำอะไรน่ะ?”
“อาบน้ำไง”
“ที่นี่เนี่ยนะ?”
“อื้อ!!...กลับไปบ้านจะได้ไม่ต้องอาบ...ยืมผ้าเช็ดตัวหน่อย”
“มีผืนเดียวนะ”
“นั่นแหละๆ”
“เฮ้ย!!!...ทะ...ทำอะไรแบบนั้นล่ะเธอ?”
“ทำไมอ่ะ?...ไม่อยากดูเหรอ?”
“เธอนี่มัน...”
“แค่บอกมาคำเดียวเค้ายินดีจะเปิดนมเปิดจิ๋มให้ตัวเองดู”
“อะ...อะ”
“ว่าไงๆ?...เร็วสิ!!...จะถอดกางเกงในแล้วนะ?”
“...............................................”
“แหม~~...ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองหน่อยซี่!!”
...พูดจบฝนก็เลิกชายผ้าเช็ดตัวขึ้นจนเห็นบั้นท้ายขาวผ่องที่งอนได้รูปพลางส่งจูบให้ผมๆนั่งตัว(ควย)แข็งทื่อไม่กล้าขยับ...กล้าทำถึงขนาดนี้เชียวหรือ?...
“เมื่อไหร่จะช่วยให้เค้าเป็นของตัวเองซะทีล่ะ?”
“เอ่อ...เอ่อคือ...”
“...............................................”
“...............................................”
“พอก่อนดีกว่า...บอลจะได้เห็นอะไรๆมากกว่านี้อีกนะถ้าสัญญาว่าจะให้ฝนไปอยู่ด้วย”
“บ้านหลังใหม่น่ะหรือ?”
“อย่างน้อยมีฝนไปอยู่...บอลก็จะไม่เดือดร้อนเรื่องคนทำอาหาร”
“ฉันก็พอทำได้หรอกน่า--”
“ผู้ชายก็พูดงี้แทบทุกคน...ลับหลังก็พึ่งแต่พวกบะหมี่สำเร็จรูป”
“ตะ...ต้องให้คุณป้าอนุญาตซะก่อน”
“อย่างตัวเองแค่พูดคำเดียวรับรองฉลุย...ลองไปคุยกับป้าเอ็มดูนะ”
“เธอไม่อยากอยู่บ้านหลังนั้นแล้วเหรอ?”
“บ้านที่จะไม่มีบอลอยู่แบบนั้น...บอกตามตรงว่าเค้าไม่ชอบใจเลย”
“และพี่แคทก็คงไม่อนุญาตด้วย”
“สำหรับฝนน่ะเจ๊ไม่ใช่ปัญหาใหญ่หรอก”
...ฝนผลัดผ้าเสร็จก็เดินร้องเพลงเข้าห้องน้ำไปส่วนผมเปิดทีวีดูข่าวดูละครด้วยจิตใจที่ว้าวุ่นเพราะบั้นท้ายอันขาวอวบกลมกลึงของเด็กสาววัย 18 มันลอยเด่นมาอยู่ตรงหน้าตลอด...
(แม่นี่นับวันชักจะรุกหนักขึ้นทุกทีๆแล้ว...ปัญหาคือตัวเรานั่นแหละจะอดทนอดกลั้นไปได้จนถึงเมื่อไหร่?...อยากไปอยู่ด้วยงั้นรึ?...หากเป็นอย่างนั้นจริงรับรองว่าไม่ถึงเดือนตบะเราแตกแน่ !!!!)
“ขออนุญาตค่ะ”
“ครับ?”
(แม่บ้านมาทำสะอาดอะไรเวลาป่านนี้เนี่ย!?)
“ไม่มีญาติอยู่เฝ้าหรือคะ?”
“น้องผมอาบน้ำอยู่”
“...........................................”
“เอ่อ--...มาใหม่เหรอครับ?”
“ฉันเพิ่งมาทำงานวันแรกค่ะ”
...แม่บ้านทำความสะอาดประจำชั้น 5 ที่เข้ามาปัดกวาดเช็ดถูในห้องของผมเป็นประจำทุกวันคือคุณป้าวัยกลางคนแต่คุณแม่บ้านคนนี้ยังดูสาวอยู่เลย...เอ๊ะแล้วไหงเธอถึงจับด้ามไม้กวาดแปลกๆอย่างนั้น?...
“นี่คุณ...”
“?”
“ไม่ใช่แปรงปัดนะครับ...ทำไมจับด้ามซะเกือบถึงโคน?...เวลากวาดมันจะปวดหลังน่ะ”
“...ฉันถนัดแบบนี้...”
“...........................................”
“...........................................”
(เก้ๆกังๆเหมือนคนไม่เคยจับไม้กวาดมาก่อน?...ผ่านสัมภาษณ์เข้ามาทำงานเป็นแม่บ้านได้ยังไงหว่า!?)
“ใครมาเหรอ?”
“แม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดน่ะ”
“อ๋อ~~”
“นายท่านคะศิซื้อซาลาเปากับน้ำผลไม้มาให้...คุณหยาดฝนยังไม่กลับหรือค่ะ?”
“ขอบใจนะกำลังหิวพอดี...ฝนเขาอาบน้ำอยู่แต่เดี๋ยวก็กลับแล้ว”
“งั้นศิจะวางไว้...อ๊ะ!”
“..........................................”
“...คุณ?”
“?”
“ฉันเป็นแม่บ้านคนใหม่เพิ่งจะมาทำงานวันแรกค่ะ”
“อะ...เอ่อ--”
“มีอะไรเหรอ?”
“ไม่...ไม่มีอะไรค่ะ!!...ศิขอตัวก่อนนะคะนายท่าน”
(ทำไมศิทำกิริยาแปลกๆ!?)
“...............................................”
“...............................................”
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกับคุณหรือคะ?”
“?”
“ต้องขออภัยด้วยค่ะที่ละลาบละล้วงคือฉันได้ยินเธอเรียกคุณว่านายท่าน”
“อ่า--...ไม่เป็นไรครับ...เธอเป็นเพื่อนของผมเอง”
“เพื่อน...แต่ดูจะให้ความเคารพคุณมากเลยนะคะ?”
“...จะว่างั้นก็ได้ครับ...ที่จริงผมไม่ชอบให้พวกเค้าทำอย่างนั้นหรอก”
“ทำไมหรือ?”
“เพราะผมไม่ใช่ผู้มากลาภดีมาจากไหน...เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งที่ไม่ต้องการมีอภิสิทธิ์เหนือใคร”
“..............................................”
“ผมจึงไม่ถนัดที่จะมีคนอื่นมาห้อมล้อมคอยปรนนิบัติเอาอกเอาใจ”
“คุณไม่มีความสุขใช่มั้ย?”
“หา?”
“...คุณไม่สบายใจกับสถานภาพของตัวเองในเวลานี้...คุณวางตัวไม่ถูกและกำลังสับสน”
“ถูกต้องเลยครับ”
“..............................................”
“ผมรู้ว่าคนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่...”
“หึ!...คุณนี่แปลกคนนะคะ”
“อะไรนะครับ?”
“คุณคือทายาทของตระกูลที่ร่ำรวยด้วยทรัพย์สินเงินทองและชื่อเสียง...มีผู้คนอีกนับหมื่นนับแสนที่อยากจะมายืนอยู่ตรงจุดที่คุณยืนอยู่...คุณไม่ดีใจหรอกหรือคะ?”
“จะดีใจได้อย่างไรครับในเมื่อมันไม่ได้เกิดจากความพยายามของผม?”
“.............................................”
“ว่าแต่...คุณแม่บ้านรู้ได้ไงว่าผมเป็น?...”
“ฉัน...ได้ยินพวกพยาบาลพูดถึงคุณ”
“พูดถึงผม?”
“ก็คุณมีนามสกุลเดียวกับผู้ก่อตั้งโรงพยาบาลแห่งนี้...ท่านเอกบดินทร์ วิษณุมนตรีคือ...”
“ปู่ของผม”
“...จริงสินะ...ฉันเห็นป้ายชื่อหน้าห้องก็ยังอดสงสัยไม่ได้”
“แต่ผมไม่เคยพบกับปู่มานานมากแล้ว...ที่มาอยู่นี่ก็เพราะคุณป้าพามา...ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโรงพยาบาลนี้เป็นของใคร”
“...............................................”
“ผมโตมาพร้อมกับเสียงดูถูกเย้ยหยัน...ต้องขวนขวายหาด้วยตัวเองถึงจะมีกินมีใช้ดังนั้นผมจึงไม่เข้าใจความรู้สึกของพวกที่นอนเสพสุขบนกองเงินกองทองหรอกครับ”
(เปรี๊ยะ!!)
“อะ...อะไรน่ะ!?”
“...............................................”
(มันชักจะมีอะไรแปลกๆแล้วสิ!?)
“เอ้อ!!...ผมบ่นอะไรไปเรื่อยก็ไม่รู้นะเนี่ย...เสียเวลาคุณแม่บ้านหมด”
“...ไม่เป็นไรค่ะ”
..........................................................................................................................................

“...............................................”
“กรุณาหยุดก่อนค่ะ!!”
“...............................................”
“คุณหนูรอง”
“...มีอะไร?”
“คุณหนูรอง...จะทำอะไรนายท่านกันแน่คะถึงได้ปลอมตัวเป็นคนทำสะอาด?”
“พวกเจ้าเรียกเอกคเชนทร์ว่านายท่านได้เต็มปากเต็มคำเชียวนะ?...ได้ยินดังนี้แล้วเรามิประหลาดใจเลยที่ท่านพี่สุรีย์พรรณโกรธเกรี้ยวมากขนาดนั้น”
“...............................................”
“คุณแม่บ้านขยันจัง...มืดค่ำแล้วยังอยู่ทำความสะอาดอีก”
“เดินสำรวจความเรียบร้อยน่ะค่ะ”
“..........................................”
“..........................................”
“กลับมาถึงก็หาเรื่องสนุกทำเลยนะจ๊ะ...พี่ม่อน”
“คะ?”
“ศิกลับห้องไป...ที่นี่ให้เป็นหน้าที่ฉัน”
“เข้า...เข้าใจแล้วค่ะ”
“กลิ่นเอื้องสายหลวงหอมติดจมูกอย่างนั้น...จะหลอกใครก็หลอกได้แต่ไม่ใช่ฝนนะคะขอบอก”
“..........................................”
“..........................................”
“สมกับเป็นน้องนางหยาดฝน...ไหมมือตกหรือเปล่านะ?”
“ไม่ว่าใครที่รู้จักพี่ดีก็ต้องรู้ทั้งนั้นแหละค่ะแต่โดยรวมพี่ก็ปลอมตัวแนบเนียนมากแบบว่าไม่เห็นใกล้ๆไม่มีทางจับได้แน่...ถ้าเป็นศัตรูกันล่ะก็กลัวตายชัก...พี่ม่อนยังไม่กลับบ้านเหรอ?”
“คืนนี้พี่จะค้างที่นี่”
“อยู่เป็นเพื่อนพี่เซค?”
“จ้ะ”
“ได้...เจอกับบอลแล้วใช่หรือเปล่าคะ?”
“ก็...เพิ่งพบมาเมื่อสักครู่นี้...ช่วงที่น้องนางหยาดฝนอาบน้ำอยู่นั่นล่ะ”
“เออะ!...ไม่...ไม่ใช่ว่าพี่ทำอะไรแปลกๆกับเขาไปแล้วนะอย่างเช่น...สะกดจิตหรือสร้างภาพหลอน...”
“มิได้ๆ...พี่หาได้มีความคิดจะกระทำเช่นนั้นไม่”
“โอ้!!...ค่อยยังชั่วหน่อย”
“.............................................”
“แล้ว...ในความคิดของพี่ม่อนเห็นบอลเป็นยังไง?”
“คงจะมิอาจกล่าวอะไรได้มากมายนักแต่...”
“?”
“...หากมิใช่คนเจ้าชู้มากรักแล้วไซร้เอกคเชนทร์ก็นับเป็นบุรุษที่ใช้ได้ผู้หนึ่ง”
“เห็นมั้ยคะๆ”
“แต่ถึงกระนั้นพี่ก็มิยอมรับเขาดอกเพราะพฤติกรรมอันเลวร้ายที่กระทำต่อสตรีเพศ...ชื่อเสียของเขาเลื่องลือไปทั่วโยนกจัตุรัสแลตำบลข้างเคียง...น้องนางหยาดฝนเอย...ผลตอบแทนที่ชายผู้นั้นจะได้รับกลับคืนย่อมหนีมิพ้นเสียงก่นด่าสาปแช่งเป็นแม่นมั่น”
“.............................................”
....................................................................................................................................

“พวกนายคิดว่าที่ฉันพูดน่ะถูกมั้ย?”
“ไม่ผิดครับ”
“เป็นบุตรสาวของนายหญิงจริงๆค่ะ”
“ไม่ว่าถามยังไงฝนก็ไม่ยอมบอกแต่ให้ฉันรู้ด้วยตัวเอง”
“..............................................”
“แต่มันสงสัยจนนอนไม่หลับเลย...อย่างน้อยรู้ชื่อก็ยังดี...ฉันจึงรอให้ฝนกลับไปก่อนแล้วมาถามพวกนายถึงห้องนี่ไง”
“คงไม่ผิดนะพี่เศกถ้าเราจะบอกนายท่าน?”
“ไม่มั้ง?...ก็คุณหนูรองไม่เคยสั่งห้ามนี่”
“คุณหนูรอง?”
“ค่ะ...พวกเรามั่นใจว่าเสียงผู้หญิงที่นายท่านได้ยินต้องเป็นของคุณศรมุกดา”
“ศร...มุกดา”
“บุตรสาวคนที่สองของนายหญิง...อายุ 21 เรียนชั้นปีสามที่มหาวิทยาลัยนี้แหละครับ”
“...พี่ฉันงั้นเหรอ?”
“เธอเป็นคนสวยมากค่ะ...นายหญิงภูมิใจสุดๆเลยแถมชอบคุยอวดกับคุณอรนิภาได้อย่างไม่น้อยหน้า”
“?”
“แต่ถึงจะงามหยดย้อยขนาดไหนคุณม่อนก็เป็นคนที่น่ากลัว”
“ม่อน...ชื่อเล่นรึ?”
“ค่ะ...ม่อนในทีนี้หมายถึงเนินสูงๆในภาษาเหนือ”
“แล้วที่ว่าเป็นคนน่ากลัวน่ะมันยังไงกัน?”
“เพราะเธอมักจะมีพฤติกรรมแปลกๆและชอบทำตัวลึกลับน่ะครับนายท่าน”
“พฤติกรรมแปลกๆ!?...ทำตัวลึกลับ!?”
“หากให้พูดไปมากกว่านี้บางทีวันหน้าเราสามคนอาจจะเคราะห์ร้ายเข้าก็ได้”
“งั้นไม่ต้องขยายความ...ฉันก็ไม่ให้พวกนายลำบากใจ”
“ขอบคุณนายท่านมากครับ”
“แต่ถ้าเป็นพวกนิสัยใจคอทั่วๆไปก็พอจะบอกได้ค่ะอย่างเช่นคุณศรมุกดาจะถูกอัธยาศัยกับคุณสุรีย์พรรณเป็นพิเศษ”
“พี่แคทน่ะเหรอ?”
“เพราะเป็นคนไม่ค่อยพูดและชอบอยู่ตามลำพังเหมือนกันไงครับ”
“.................................................”
........................................................................................................

(“คนนิสัยคล้ายๆกันจึงเข้ากันได้ดีสินะ”
“ใช่ค่ะ”
“อ้อ!!...อีกอย่างที่พอจะบอกได้คือคุณม่อนมีความสามารถในการแปลงโฉมครับ”
“แปลงโฉมอะไร?”
“ปลอมตัวเป็นคนอื่นไงครับ...ทั้งแก่ทั้งรุ่น”
“ทำอย่างนั้นมันสนุกหรือไง?...ในละครที่ฉันเคยดูเมื่อก่อนมันบอกว่าการแปลงโฉมคือศาสตร์แห่งการหลอกลวงคนอื่น?”
“จะเรียกว่างานอดิเรกก็ได้ค่ะ”
“งานอดิเรก?...พิลึกเอาการเลยนะพี่สาวฉันคนนี้...เรียนจบจะไปสมัครเป็นสปายเรอะ?”
“นายท่านจำแม่บ้านคนเมื่อช่วงหัวค่ำได้ไหมคะ?”
“อย่า...อย่าบอกนะ!?...ว่านั่นคือ...”
“................................................”
“ถูกแล้วค่ะ...คุณม่อนปลอมตัวมา”
“มิน่าเล่าถึงได้พูดอะไรแปลกๆ?...กวาดพื้นก็ไม่เอาไหนด้วย!!”
“ครั้งนี้ยัยศิจับได้แต่ครั้งหน้าไม่แน่...คุณหนูรองจะปลอมตัวเป็นอะไรอีกก็ไม่รู้เพื่อมาสังเกตท่าทีของนายท่าน”
“ฉันน่ะรึ?”
“ไม่แน่ว่าคืนนี้หรือพรุ่งนี้ก่อนนายท่านออกจากโรงพยาบาล...เธออาจจะปรากฏตัวอีกครั้ง”
“ก็เอาสิ!!...อยากรู้เหมือนกันว่าจะมาไม้ไหนอีก?”)
...กลางดึกคืนนั้นหลังจากหมอมาตรวจแล้วยืนยันว่าเที่ยงพรุ่งนี้ให้กลับบ้านได้ผมก็นอนหลับไปและลืมตาตื่นอีกทีก็ตอนตีสามกว่าเพราะรู้สึกเหมือนมีใครบางคนเข้ามาในห้องแล้วทันใดนั้นก็มีวัตถุบางอย่างจ่อที่คาง...
“เฮ้ย!!?”
“อย่าส่งเสียง...อย่าขยับ”
.....................................................................................................................................

...อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อตอนหน้านายบอลของเราถูกข่มขืน!!!?...ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง...

...ตอนที่แล้ว Kat Sidestory 3 ...
...ตอนต่อไป ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 56