ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต
ตอนที่ 76
“พี่สาวของผมไม่น่ารักขนาดนั้นหรอก!!!!”
“พี่แคท~~...ผมขอโทษ”
“อย่าตามมา!!”
“ฟังผมอธิบายบ้างสิครับ!!”
“ก็บอกว่าอย่าตาม!!!...ยังจะอธิบายอะไรอีกล่ะ?...ใช่สิ!!...ฉันมันอ้วนตุ๊ต๊ะขี้บ่นเป็นคุณป้าจุกจิกพูดมากตัวก็ดำหน้าตาขี้เหร่อยู่แล้วนี่?”
“หน้าตาขี้เหร่!?...พี่เอามาจากไหนเนี่ยผมไม่ได้...”
“ถ้ายังตามตื๊ออีกจะชกจริงๆแล้วนะ!!”
“พี่~~”
...ไม่นึกว่าจะโกรธถึงขนาดนี้แต่ผมก็มีเหตุผลที่รับฟังได้นะทว่าญาติสาวผู้พี่ไม่เปิดโอกาสให้อธิบายง่ายๆเลย...เรื่องของเรื่องมันเริ่มต้นจากคำถามในหมู่เพื่อนๆ...
(“กูขอถามอะไรมึงหน่อยซิแล้วอยากให้มึงช่วยตอบมาตรงๆ...เอาแบบว่าตอบอย่างลูกผู้ชายเลย”
“...ก็ต้องฟังก่อนว่ามึงจะถามอะไร?”
“มึงอยู่บ้านหลังเดียวกับพี่แคทและน้องฝนใช่มะ?”
“เออ!!...เขารู้กันทั้งมหาลัยแล้วเว้ย!!!”
“ไอ้หอกนี่ก็ถามอ้อมโลก!!...มะกูเอง...บอล!...มึงได้แอ้มสองพี่น้องสุดสวยไปหรือยัง?”
“เฮ่ย!?...อะ...ไอ้บ้า!!!...นั่นพี่น้องกูนะโว้ย!?”
(ถึงกับสะดุ้งโหยงเพราะไม่เคยเตรียมใจมาก่อนว่าจะโดนถาม...เกือบจะเผยพิรุธออกไปแล้ว!!!!)
“จนป่านนี้มึงยังคิดว่านั่นเป็นพี่น้องอีกเรอะ?”
“แล้วจะให้กูคิดยังไงเล่า?”
“ค่ำคืนอยู่กันตามลำพังกับสาวสวยตั้งสองคนเป็นกูน่ะอดใจไม่ไหวหรอกว่ะ!!...ต่อให้เป็นพี่น้องตัวเองก็เหอะ”
“ใช่...มันต้องลองกันสักตั้ง!!!”
“พวกมึงพูดเหมือนจะยุแยงให้กูไปทำมิดีมิร้ายกับพี่น้องตัวเอง?”
“บอล...มึงฟังกู!!!”
“พูดเบาๆก็ได้...หนวกหูว่ะ!!”
“สมมติถ้ากูเป็นมึงนะจะไม่ปล่อยให้พี่แคทกับน้องฝนหลุดมือหรือรอให้หมาคาบไปแดกหรอก!!!”
“ทั้งๆที่พวกเธอเป็นพี่น้องของมึงรึ?”
“พี่น้องแล้วยังไงวะไม่ใช่ผู้หญิงเรอะ?...กูน่ะจะประหลาดใจมากหากมึงพูดว่าไม่เคยคิดอะไรกับพวกเธอ”
“กูก็ไม่ปฏิเสธนี่หว่า!!!”
“อะไรนะ?”
“ขึ้นชื่อว่าผู้ชายมันก็ต้องมีคิดกันมั่งแต่พวกมึงจะให้กูเอาหน้าไปรองรับตีนหรือยังไง?”
“มันก็ไม่แน่นา--”
“...............................................”
“น้องฝนน่ะชัดเจนมากเลย...ใครต่อใครมาจีบก็ปฏิเสธหมดแถมหมู่นี้ติดมึงอย่างกับตังเม...เจอที่ไหนก็เห็นอยู่ด้วยกันทุกที”
“จริงด้วย”
(นั่นไงเกิดประเด็นขึ้นมาจนได้!!...เราอุตส่าห์เตือนแล้วนะว่าเวลาอยู่ในมหาลัยก็อย่าใกล้ชิดกันให้มากนักแต่แม่คุณไม่ยอมฟังเล้ย~~)
“น้องฝนน่ะนะ...กูว่าถ้ามึงเปิดเกมส์รุกสักหน่อยรับรองเสร็จแน่ๆ”
(เสร็จไปแล้วเว้ย!!!)
“ส่วนพี่แคทก็เหมือนน้องสาว...หนุ่มๆรุมจีบอย่างกะอะไรดีแต่คุณเธอไม่แม้แต่จะชายตามองสักนิด”
“แต่มีข่าวลืออยู่ช่วงหนึ่งนะว่าพี่แคทอาจเป็นพวกเลสเปี้ยน...พวกมึงเคยได้ยินกันมั้ย?”
“ไม่!!...กูว่าเธอต้องชอบผู้ชายนะ”
“เพราะงั้นถ้ามึงได้จิ้มพี่แคทไปสักทีล่ะก็...หึๆๆๆ...แค่นึกก็เสียวแล้วว้อย!!!”
“พวกมึงนี่ช่างเป็นเพื่อนที่แสนดีกันซะจริงๆนะแต่ถ้าขืนกูทำอย่างที่พวกมึงยุแหย่คุณอาไม่เอากูไว้แน่ๆ”
“ฮะๆๆ...พี่น้องกันนั่นแหละดีที่สุดเพราะถือเป็นประสบการณ์”
“ประสบการณ์?”
“ลูกพี่ลูกน้องกันยังไงก็แต่งงานไม่ได้อยู่แล้วแต่มีเซ็กส์ได้นี่นา?”
“กูเห็นด้วยๆ”
“มึงได้ฟันสาวสวยส่วนพี่แคทกับน้องฝนก็ได้ประสบการณ์บนเตียงเพื่อเอาไว้ใช้ในชีวิตคู่...วินๆทั้งสองฝ่ายจริงมะ?”
........................................................................................................................................................
“ไม่ไหว!!!!...ขืนฟังพวกมันพล่ามไปมากกว่านี้มีหวังเราได้หน้ามืดก่อคดีข่มขืนลูกพี่ลูกน้องตัวเองแน่ๆ”
...แต่ว่ากันตามจริงก็ไม่ค่อยถูกนักหรอกเพราะฝนนั้นไม่จำเป็นต้องข่มขืนให้เปลืองแรงก็ได้เพราะเธอคอยแวะเวียนมาอยู่ใกล้ผมตลอดเวลาที่มีโอกาสแล้วยังพูดจาในเชิง
“เชิญชวน” ซะด้วยซ้ำส่วนพี่แคท...เอ่อ--...หากเธอไม่ตอบโอเคผมก็คงจะแหลกซะก่อนน่ะนะ...
“มายืนเหม่ออะไรอยู่ตรงนี้?”
“อึ๋ย!!!”
“เป็นอะไร?”
(รู้สึกร้อนหน้าขึ้นมาทันทีที่เห็นพี่แคท...โธ่เว้ย!!!...ไอ้พวกเวรตะไล~~)
“ไม่...ไม่มีอะไร...แล้วพี่จะไปไหนครับ?”
“ร้านหนังสือ...มีหนังสือที่พี่สนใจอยู่”
“อ๋อ!!...หนังสือที่รุ่นพี่บอกตอนมาแนะแนวเมื่อกี้เหรอครับ?”
“อืม”
“ผมไปด้วยได้มั้ยครับ?...อยากไปซื้อหนังสือพิมพ์อ่านพอดี”
“...แล้วใครห้ามล่ะ?”
“พี่จะไปซื้อที่ร้านหนังสือข้างนอกหรือ?”
“เปล่า...ร้านสวัสดิการในนี้แหละ”
...มันเกิดขึ้นมาตั้งนานแล้วล่ะกับความรู้สึกแบบนี้ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นความคิดที่แปลกมั้ยคือผมชอบมองพี่แคทเวลาเดินมากๆ!?...เธอดูมั่นใจในตัวเองมีสง่าผ่าเผยและให้ความรู้สึกถึงอำนาจแฝงบางอย่าง...แขนที่แกว่งไกวอย่างเป็นธรรมชาติ...เส้นผมที่พลิ้วไปมาตามการขยับร่างกาย...นัยน์ตาหลังแว่นที่จับจ้องมองไปข้างหน้า...ผมคิดว่าญาติสาวผู้พี่คนนี้มีทุกอย่างที่ลงตัวพอดี...
(โดยเฉพาะเวลาที่เดินตามหลังเจ้าหล่อน...ไม่ๆๆๆ...อย่าเพิ่งด่าว่าเป็นคนโรคจิตนะ!!!...เราแค่สังเกตจากที่ตาเห็น)
“หนังสือนั่น...เดี๋ยวรอสักครู่นะคะ”
“ค่ะ”
“พี่...ผมไปรอข้างนอกนะ”
“อือ”
“..............................................”
“นั่นบอลใช่มั้ย?”
“พี่เดช”
(วันนี้มีพวกรุ่นพี่ที่จบออกไปเมื่อปีที่แล้วกลับมาแนะแนวการศึกษากับอาชีพให้รุ่นน้องและเขาก็เป็นหนึ่งในนั้น)
“ไม่นึกว่าจะได้เจอกันอีก...เย็นนี้ไปหาเหล้ากินกันมั้ย?”
“ตามสบายเลยครับ”
“มา...คนเดียวรึ?”
“อ่า--...ผม”
“เออใช่!!...พี่ได้ยินพวกในคณะเขาพูดกันน่ะนะ”
“พูดว่าอะไรครับ?”
“ว่านายมีพี่น้องสองคนที่น่ารักมาก...ถ้าไงจะแนะนำให้พี่รู้จักได้ป่าวล่ะ?”
“ยังไม่เคยเห็นหรือครับ?”
“พี่ไม่รู้หรอกว่าคนไหน”
“แล้วพี่...สนใจใครเหรอ?”
“พี่สาวนายไง...เอ--...เธอชื่อแคทสินะ?”
(!!!)
“ได้ยินว่าหล่อนสวยมากๆเลย”
(อะ...เอาจริงเหรอเนี่ย?)
“ผิดแล้วพี่!!...ลูกพี่ลูกน้องของผมไม่ได้สวยอะไรขนาดนั้น...ลือกันมาผิดๆแล้วล่ะ”
“แต่พี่ได้ยินว่าพี่สาวนายที่ชื่อแคทน่ะสวยสุดยอดไปเลยนี่หว่า?”
“โอ้ยไม่จริงๆ!!...พี่แคทน่ะทั้งอ้วนตุ๊ต๊ะ,ขี้บ่นอย่างกับคุณป้า,ตัวก็ดำแถมจู้จี้จุกจิกพูดมากอีก”
“เอ๋~~...จริงเหรอ?”
“จริงสิครับ...พี่สาวของผมไม่น่ารักขนาดนั้นหรอก!!!!...มีปากก็สักแต่จะพูดลือกันไปเรื่อยจริงบ้างเท็จบ้าง”
(ตึง!!!)
“!!!!”
“เสียงอะไรน่ะ?”
(ระ...รึว่าพี่แคทที่อยู่ในร้านได้ยินที่เราคุยกัน?...ซวยแล้วตู!!!)
“...ขอโทษนะคะ...มือมันเผลอไปโดน”
“ไม่เป็นไรค่ะ...ดิฉันเก็บเอง”
“.................................................”
“บอล”
“.................................................”
“เป็นอะไรไปน่ะ?”
“อ๊ะ!?...ปละ...เปล่าครับ!!”
“งั้นตกลงพวกเจ้าเชนก็แกล้งอำพี่เล่นน่ะสิ?”
“พี่...พี่น่าจะรู้นิสัยพวกมันดี”
“ไม่ไหวจริงๆเล้ยมันต้องให้เลี้ยงเหล้าซะให้เข็ด!!!...พี่ไปก่อนนะใกล้ถึงเวลาที่ทางคณะจะเลี้ยงอาหารพวกรุ่นพี่ที่จบแล้ว”
“...ครับ”
...สาธุ!!...อย่าให้พี่แคทได้ยินที่ผมคุยกับพี่เดชเชียวนะไม่งั้นล่ะถูกต่อยแน่ๆ...โอ๊ะ!?...พี่แคทเดินถือถุงใส่หนังสือออกมาด้วยสีหน้าปกติ...ถ้างั้นผมก็น่าจะ...
“มีจริงๆด้วย...โชคดีนะครับ”
“.................................................”
“พี่...มองหน้าผมทำไม?”
“.................................................”
(เฮ่ๆ...อย่าบอกนะว่า...)
“หนัก
50 กิโลนี่มันเข้าขั้นอ้วนตุ๊ต๊ะเลยหรือ?”
“หวา!!”
“ขนาดเงียบๆไม่ชอบพูดกับใครกลับถูกว่าๆขี้บ่น”
“อะ...เอ่อ--”
“ผิวขาวกว่าคนที่นินทาแท้ๆก็ยังหาว่าตัวดำ”
“ผม...ผิดไปแล้ว!!!”
“ถ้าไม่หัวดื้อซะอย่างแล้วใครอยากจะจู้จี้จุกจิกพูดมากหึ?”
“เข้าห้องสายแล้วมั้งเนี่ย?...ผม...ไปเรียนล่ะ”
“หยุดนะ!”
“โอ๊ย!?”
“มานี่!!”
“คน...คนมองเต็มเลยอายเขา!!!...อูยๆๆๆๆ...เจ็บ!!...พี่ดึงหูผม~~...โอ้ย!!!”
“ฉันน่ะเหรออ้วนตุ๊ต๊ะ?...ขี้บ่นเหมือนคุณป้า?...ตัวดำและก็จู้จี้พูดมาก?...คนอย่างฉันเนี่ยนะ?”
“เอ่อ--...พี่แคท...ผม...ผมอธิบายได้นะครับ...อย่าเพิ่งทำหน้าน่ากลัวแบบนั้นสิ”
“อยากรู้จริงๆว่าฉันจะต้องต่อยสักกี่หมัดนะฟันของผู้ชายปากเสียอย่างเธอถึงจะร่วงหมดจนไม่เหลือสักซี่?”
“พี่กรุณาฟังผมก่อน--...ใจเย็นๆ”
“ขนาดอยู่ต่อหน้าให้เห็นตัวยังนินทาว่าร้ายกันถึงขนาดนี้แล้วลับหลังจะขนาดไหน?...เธอนี่ช่างเป็นผู้ชายที่แย่มาก!!”
“ดะ...เดี๋ยวก่อนสิครับ!!)
“หน้าตาขี้เหร่นั่นผมพูดซะที่ไหนกัน?...อุ!”
(ยกกำปั้นจ่อกลางจมูกเราเลยวุ้ย!!)
“ฟังไม่รู้เรื่องหรือไงว่าอย่าตามมา?”
“ก็พี่กำลังโกรธผมนี่!”
“.............................................”
“พี่แคทจ๋า~~...หยึย!!”
(หะ...ห้องน้ำหญิง!?)
“อยากตามเข้ามาก็เชิญ”
(ปัทโธ่!!)
“งั้น...ผมจะรอตรงนี้นะครับ”
...แต่รอเท่าไหร่ๆพี่แคทก็ไม่ปรากฏตัวเพราะจากคำให้การของพยาน(ในห้องน้ำ)ที่เห็นเหตุการณ์นั้นคุณเธอเล่นกระโดดหนีออกทางหน้าต่างไปแล้ว...แสดงว่าคราวนี้ญาติสาวผู้พี่เคืองผมไม่เบาทีเดียวจึงไม่ยอมรับฟังข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น...
(แม้ห้องน้ำหญิงจะอยู่ชั้นหนึ่งแต่สาวเจ้าที่กระโดดออกทางหน้าต่างในสภาพนุ่งกระโปรงรัดรูปก็นับว่าเฮี้ยวเข้าขั้น!!!)
........................................................................................................................................................
“ตัวเองนี่น๊า!!...อยู่ดีๆก็ไปทำให้พี่แคทโกรธแล้วยังเป็นเรื่องที่เธอไม่ชอบมากอีกต่างหาก”
“...ฉันยอมรับผิด”
“เพราะสมัยมัธยมต้นเจ๊เคยอ้วนจนโดนเพื่อนล้อให้อับอายไงล่ะ...จะว่าเป็นความทรงจำที่ยังฝังใจอยู่ก็ว่าได้”
“ฉันก็พอจะได้ยินมามั่งแต่ไม่รู้หรอกว่าพี่แคทอ้วนขนาดไหน?”
“...หมู”
“เห?”
“อู๊ดๆน่ะ”
“โอ้โห!!...นึกภาพไม่ออกเลยแฮะ”
“แต่ที่ตัวเองพูดว่าทำไปเพื่อไม่อยากให้รุ่นพี่มาจีบพี่แคทน่ะมันหมายความว่ายังไงจ๊ะ?”
“ก็...ไม่มีอะไร!!...คือฉันกลัวพี่แคทดุว่าอยู่ดีๆก็พาผู้ชายมาจีบ”
“งั้นเหรอ?”
“เธอจะมาสงสัยอะไรฉันเนี่ย?...ก็ตามที่บอกไปนั่นแหละ”
“หืม?”
“..............................................”
“ไม่ใช่ว่า...ตัวเองเกิดชอบเจ๊ขึ้นมาจริงๆก็เลยกันท่า”
“เอ้ยบ้า!!!...ไม่ใช่แล้ว”
“จริงอ่ะ?”
“จะมัวมาจับผิดกันทำไมเล่า?”
...นี่ผมคิดถูกหรือเปล่าที่มาปรึกษาฝนเพื่อให้ช่วยแนะนำวิธีจะง้อพี่แคทแต่กลายเป็นว่าถูกสงสัยไปซะอย่างงั้น?...
“อืม--...แต่จะว่าไปมันก็เข้าท่าเหมือนกันนะคือถ้าตัวเองงาบเจ๊ได้ซะอีกคนหนทางของเราก็สะดวกขึ้นเพราะเจ๊จะห้ามหรือขัดขวางได้ไม่เต็มปากไง!!!...ฮี่ๆๆ”
“งะ...งาบเงิบอะไร?”
“ตัวเองรู้สึกเสียดายพี่แคทใช่ม้า?”
“.............................................”
“ยอมรับมาตรงๆเลย”
“.............................................”
“เค้าน่ะคิดวิธีง้อพี่แคทออกแล้ว...อยากฟังหรือเปล่า?”
“ว่ามาสิ”
“แต่ตอบที่ฝนถามมาก่อน”
“โธ่!!”
“ว่าไงล่ะ?”
“...เธอลองใจฉันอยู่ใช่ไหม?”
“เปล่าสักหน่อย”
“.............................................”
“ไม่พูดก็ไม่เป็นไรแต่ฝนจะไม่บอกนะ”
“...อือ”
“?”
“ฉัน...ฉันเสียดาย...พี่แคท”
“ใช่จริงๆด้วย”
“ทีนี้จะบอกมาได้หรือยังเล่า?”
“โอเคจ้า!!...เอียงหูมาใกล้ๆ”
“มันเป็นความลับขนาดนั้นเชียวรึ?”
“เอาเหอะน่า--”
“..............................................”
“คืองี้นะจ๊ะ...”
“อึ๊ย~~”
(ขนลุกซู่เลยเรา!?)
“ฮิๆๆ”
“ที่นี่มันโรงอาหารนะเว้ย!!...ทำแบบนี้ได้ไง?”
“แหม~~...ไม่สึกหรอสักหน่อยนิแค่หอมแก้มเอง”
“ธะ...เธอเลียแก้มฉันต่างหาก...จริงจังหน่อยเซ่ยัยผีเอ๊ย!!”
“เอ้า!...เอียงหูมาสิ”
“.............................................”
“.............................................”
“มะ...มันจะดีแน่เรอะ?”
“อื้ม!!...อย่างเจ๊ต้องใช้วิธีนี้แหละถึงจะได้ผล”
“แต่หวังว่าฉันคงจะไม่โดนเหยียบซะก่อนนะ?”
“ยังไม่ได้ลองดูแล้วจะรู้ได้ยังไงกัน?...กล้าๆหน่อยลูกผู้ชายอกสามศอก!!!”
“.............................................”
...สมกับฉายา
“ยัยจอมแก่น” ความคิดความอ่านปกติสามัญไม่ได้มีอยู่ในสารบบของหล่อนเล้ย!!!...วิธีที่ฝนชี้แนะก็คือหาจังหวะที่พี่แคทอยู่ในสภาพที่ไม่พร้อมจะหลีกหนีอย่างเช่นเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าหรือกำลังอาบน้ำจากนั้นให้ผมรีบตรงเข้าไปสวมกอดแล้วก็พูดจาง้องอนซะ!?...เอ่อ--...ผมว่ามันไม่น่าได้ผลหรอก(มั้ง)เพราะพี่แคทจะยิ่งโมโหหนักกว่าเดิมแถมซ้ำร้ายอาจถูกด่าเป็นไอ้โรคจิตอีกด้วย?...
“ฟังดูเหมือนจะไม่ค่อยมีสาระแต่เค้าเคยใช้ได้ผลชะงัด...เจ๊มาแล้ว!!”
“มีวิธีอื่นอีกมั้ย?”
“ไม่มี”
“ฝน!!”
“เชื่อเค้าซี่~~...วิธีนี้รับรองได้ผลชัวร์แน่นอน!!!”
“.............................................”
“จะแวะซื้ออะไรที่ตลาดมั้ย?”
“จ้ะพี่!!...ฝนอยากซื้อเส้นก๋วยเตี๋ยวกับเนื้อ...เย็นนี้ตั้งใจจะทำก๋วยเตี๋ยวน้ำกินกัน”
“ก็ดีนะ”
“พี่แคท...ผม”
“..................................................”
“ผมอยากจะ...”
“ขึ้นรถ...อย่ามัวยืดยาด”
(ยังไม่หายโกรธเราอีก?)
“ใจเย็นๆ...โอกาสกำลังจะมาถึง”
(สรุปคือเราจะต้องใช้วิธีที่ฝนบอกจริงๆหรือ?...ไม่รู้งานนี้จะออกหัวหรือออกก้อยกันแน่?)
........................................................................................................................................................
“โอกาสมีอยู่สองครั้งคือช่วงที่พี่แคทเปลี่ยนชุดในห้องกับจะออกมาอาบน้ำแต่ถ้าครั้งแรกล้มเหลวก็แทบจะหมดหวังแล้วล่ะ”
“ยังไม่ทันจะเริ่มดันพูดบั่นทอนกำลังใจกันแบบนี้ก็แย่สิ”
“ต้องทำให้สำเร็จนะเพื่อเส้นทางรักของเราสองคน!!!”
“ก็บอกว่า...”
“พี่มีผ้าจะซักมั้ยคะ?”
“มี...เดี๋ยวพี่ขอเปลี่ยนชุดก่อน”
“ตอนนี้ล่ะ!!...นับหนึ่งถึงสิบแล้วเข้าไปในห้องเลย”
“...ต้องทำจริงๆรึ?”
“จะมาลังเลอะไรเอาป่านนี้เล่า?”
“..............................................”
“นับได้!”
“หนึ่ง...สอง.........................................เก้า...สะ...สิบ”
“ลุย!!!”
“เอ้ย!!”
“!?”
“ยัยผี!!...ทะ...ทำไมต้องผลักด้วยฟะ?...อื๋อ?”
“.............................................”
“พี่แคท...คะ...คือ...”
“จะ...ทำอะไรของเธอ?”
...จริงอยู่ที่ว่าพี่แคทคงไม่หลีกหนีเพราะสวมใส่กางเกงชั้นในเพียงตัวเดียวแต่คุณพระช่วย!!!!...ญาติสาวผู้พี่จ้องผมตาเขม็งราวกับอยากจะฉีกเนื้อเถือหนังกันเสียให้ได้แถมหน้าตากับน้ำเสียงก็น่ากลัวกว่าเมื่อตอนช่วงสายชนิดไกลสุดกู่อีกด้วย...
(ไม่น่าไปหลงเชื่อยัยผีบ้านั่นเล้ย!!!...มันส่งเรามาสังเวยหมัดยมทูตชัดๆ)
“ผม...ไม่เห็นอะไรทั้งนั้นนะครับ!!...เพราะ...เพราะผมของพี่ยาวมันเลยบังหมด”
“...งั้นเหรอ?...ผมพี่ยาว”
(พี่แคทลงนั่งยองๆตรงหน้าแล้วจับที่แก้มกับปลายคางของเราคล้ายกำลังใช้ความคิด...อู้หู!?...ช่างเป็นเนินเนื้อกลางหว่างขาที่โหนกนูนซะเหลือเกินและกางเกงในสีส้มตัวนั้นก็คงจะพยายามปิดซ่อนมันอย่างเต็มที่แล้ว...ท่านี้เอาไปร้อยคะแนนเต็มเลย!!!)
“แต่ชีวิตเธอน่ะดูเหมือนจะไม่ค่อยยืนยาวซะแล้วมั้ง?”
“อึ๋ย~~”
“บอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าที่บุกเข้ามานี่คิดจะทำอะไรกัน?”
“..................................................”
“อย่ามัวตะลึงซี่!”
“หวา!!”
“!?”
...นี่ก็อะไรของแม่คนนี้ไม่รู้?...ฝนพรวดพราดเข้ามาในห้องได้ก็โถมผลักผมไปหาพี่แคทแล้วยังล้มทับเราสองคนไว้อีกชั้นหนึ่ง!?...หาย...จะหายใจไม่ออกเพราะหน้าผมซบกับหน้าอกญาติสาวผู้พี่พอดิบพอดี!!!...
(ถ้าเหตุการณ์ปกติก็จะมีความสุขที่สุดเลย)
“ลุกออก~~...ไปเดี๋ยวนี้!!”
“ฝน...เธอทับฉัน...หายใจจะไม่ออกแล้ว~~”
(ตกลงมันมาช่วยหรือมาทำลายกันแน่วะ?)
“อดทนหน่อยสิ...กอดเจ๊ไว้เลย!!”
“นี่!!...พวกเธอจะทำบ้าอะไรน่ะ?”
“บอลอย่ามัวช้า...โอกาสนี้แหละ!!!”
“เธอก็ลุกไปก่อน...หนักเว้ย!!”
“คนที่หนักที่สุดมันฉันย่ะ!!!...โอ๊ยเจ็บ~~”
“เจ๊...บอลเขาอยากขอโทษนะคะ”
“ก็เลยใช้วิธีบ้าๆบอๆนี่เรอะ?...เด็กแสบคู่นี้ช่างสุมหัวร่วมมือกันดีนัก!!”
“พี่ฟังผมอธิบายก่อนสิครับ”
“ไม่ฟัง!!”
“งั้นผมก็ไม่ปล่อย”
“...ไม่ปล่อยแน่นะ?...เอ๊!!...ฝนจะทำอะไรพี่?...”
“ฮี่!!...เจอแบบนี้ล่ะเป็นไง?”
...ฝนกดขาสองข้างของพี่แคทเพื่อไม่ให้ขยับตัวหนีได้ถนัดส่วนผมก็พยายามพูดหว่านล้อมแต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยได้ผลสักเท่าไหร่เพราะญาติสาวผู้พี่ดิ้นสู้ลูกเดียวเลย...
“พวกเธอใช้วิธีผิดถนัด...อย่าให้พี่หลุดไปได้...อ๊าย!!!...งับนมพี่ทำไมห๊ะ?”
“โอ๊ว!!!”
“เป็นซาดิสต์หรือยังไงยะ?”
“อุ๊ก!!...ท้องฉัน~~...ไม่ใช่ครับพี่...ผะ...ผมไม่ได้ตั้งใจ!!”
“เจ๊จะดิ้นหลุดแล้ว!!”
“เดี๋ยว...โว้ย!!...ท้องมัน...จุก~~”
“เค้าไม่ยอมหรอก!!!”
“อู๊บ~~”
“....................................................”
“....................................................”
“....................................................”
(โอ้ๆๆๆๆ...สัมผัสอันแสนอ่อนนุ่มที่ใบหน้าของเรากำลังประสบพบเจอในขณะนี้มันคืออะไรกันแน่หนอแล้วก็ทำไมเราถึงได้เห็นภาพตรงหน้ากลายเป็นสีส้มเท่านั้นล่ะ!?)
“อุ!...อือ--...อี่อัน...”
“กรี๊ด!!!...เต็มๆ...หน้าบอลซบก้นพี่แคทเต็มที่เลย~~...ไม่ยอมๆๆ”
“หนอย...หนอยแน่!!...จะอุกอาจใจกล้ามากเกินไปแล้ว...ฉันต้องมาอยู่ในสภาพที่น่าขายหน้าแบบนี้...”
(อุกอาจรึ?...ใจกล้ารึ?...ไม่ใช่ทั้งสองอย่างเลยแต่เป็นความบังเอิญบวกโชคดีต่างหากทว่าสงสัยงานนี้เลี้ยงไม่โตแน่ๆ!?)
“พวกเธอเอะอะอะไรกันน๊า?...ว้ายตาย!?...ตายแล้ว!!”
“ป้าเอ็ม!?”
“หวาย~~”
...โอ้ย!!...ความซวยยังไม่ยอมจบสิ้นเพราะป้าเอ็มดันมาเห็นเข้าอีก...ผมก็ลืมไปเสียสนิทเลยว่าท่านจะมาถึงบ้านเย็นวันนี้...สภาพแบบนี้จะแก้ตัวว่ายังไงดีเล่า?...
“หนูอธิบายได้นะคะคุณป้า!”
“...จะอธิบาย...งั้นพ่อบอลช่วยขยับออกจากก้นหนูแคทก่อนได้มั้ย?”
“เจ้าคนลามก!!!”
“โอ๊วเจ็บ!!...ถึงกับเหยียบกันเลยเรอะ?”
“อย่างเธอจะต้องถูกเหยียบให้แบน...ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้!!”
“หนูฝนกับพ่อบอลตามป้าลงไปข้างล่าง...คราวนี้เรามีเรื่องคุยกันยาวแน่”
“...ครับ”
“ค่า~~”
“คุณป้ากรุณาดุสองคนนี่ให้หนักๆเลยค่ะ!!...ชวนกันทำแต่เรื่องไร้สาระให้คนอื่นเดือดร้อนอยู่เรื่อย”
“...ปิดหน้าอกสักหน่อยก็ดีนะจ๊ะ”
“................................................”
“แหะ!!...แต่อีกแค่นิดเดียวเอง”
“ยัยผียังมีหน้ามาอวด...เหตุการณ์มันไม่ได้ดีขึ้นสักนิดหนำซ้ำกลับแย่ลงล่ะไม่ว่า!”
“โฮ้!!...คนเขาอุตส่าห์ช่วยแท้ๆ”
“รู้งี้ฉันไม่ให้เธอช่วยหรอกเฟ้ย!!”
“เสียมารยาทจัง...งั้นต้องเจอ!”
“เฮ่ย!?”
“น่าร้าก~~”
“ทำเหมือนฉันเป็นเด็กนะ”
...นี่ขนาดป้าเอ็มอยู่ต่อหน้าแท้ๆฝนยังกล้าออเซาะเกาะแขนคลอเคลียผมไม่ห่าง...ไม่ได้การ!!...สาวใหญ่เริ่มทำตาขวางใส่ผมมากขึ้นทุกทีๆซึ่งเดิมทีสีหน้าของเธอก็ไม่ค่อยจะมีความสุขมาสักระยะหนึ่งแล้ว...
(สาเหตุน่าจะมาจากเราสองคนไม่ค่อยจะมีเวลาอยู่ด้วยกันตามลำพังนั่นเอง)
“พวกเธอ...มานั่งตรงนี้แล้วเล่าให้ป้าฟังอย่างละเอียดเลย”
“แต่ก่อนนั้นป้าเอ็มดูนี่ก่อนค่ะ”
“หืม?”
“นี่คือ...”
“อัลบั้มที่มีรูปสมัยเรียนมัธยมของพี่แคทค่ะ”
“เฮ่?...อย่าบอกนะว่ายัยหมู...อุ๊บ!!...เด็กหญิงอ้วนสมบูรณ์นี่คือ...”
“เจ๊คนสวยตัวจริงเสียงจริง”
..........................................................................................................................................
“!?”
“คิก!...ฮิๆๆๆ...ป้าไม่อยากจะเชื่อเลยอ่ะ...ฮะๆๆๆ”
“ใช่ม้า?”
“ถึง...ถึงจะเคยได้ยินมามั่งก็เถอะแต่...ฮิๆๆ...จำได้แล้วๆ...มีอยู่ปีนึงหนูแคทไม่ได้กลับไปโยนกจัตุรัสคงเพราะอย่างนี้เองสิท่า?”
“มาแล้ว!!”
“นี่มันอะไรกันคะ?...คุณป้าไม่ได้ดุเจ้าสองตัวแสบหรอกหรือ?”
“เอ่อก็...”
“นั่นมัน!!”
...พี่แคทที่ลงมาจากชั้นบนยืนงงเป็นไก่ตาแตกและพอกวาดตาเห็นอัลบั้มรูปก็รู้อะไรเป็นอะไรรีบสาวเท้าเข้ามาดึงออกไปจากมือผมอย่างรวดเร็วพลางต่อว่าน้องสาวยกใหญ่...
“เอามาให้คนอื่นดูได้ยังไง!?...พี่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?”
“ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่เจ๊และหน้าก็เอาไว้ที่เดิมนั่นแหละ”
“ทำผิดแล้วยังเถียงคำไม่ตกฝากอีก!!...ไม้เรียวอยู่ไหน?...พี่จะตีเธอจริงๆละ!!!”
“ไม่อยู่ให้ตีร้อก!!”
“หยุดนะ!!”
“หนูจะไปทำอาหารมื้อเย็นแล้ว...เดี๋ยวไม่มีก๋วยเตี๋ยวอร่อยๆกินกันนะเออ!”
“ยัย...ยัยเด็กบ้า~~”
“เอาน่าๆ...หนูแคทใจเย็นและนั่งลงคุยกันก่อน”
“หายไปรูปหนึ่ง!!!”
“ยะ...อยู่นี่ครับ...อู๊ย~~...จะหยิกผมทำไมอีกเนี่ย?”
“แค่หยิกยังน้อยไปเพราะเธอเห็นมันแล้ว...ฉันอยากจะชกเธอให้คว่ำคาที่จริงๆ!!!”
“ใจเย็นๆจ้า!...ไม่เห็นเป็นไรเลยน่ารักออก”
“ก็ขนาดพี่เซคยังไม่เคยได้เห็นนะคะ...ฝนทำเกินไปแล้ว”
“ตาหนูบอกป้าแล้วล่ะว่าทำไมถึงบอกรุ่นพี่ไปแบบนั้น...เขาไม่อยากเจอเรื่องยุ่งยากน่ะจ้ะ”
“เรื่องยุ่งยาก?”
“คือตาหนูกลัวหนูแคทจะว่าที่แนะนำรุ่นพี่ให้มาจีบไง”
“แต่ผมยังไม่ได้รับปากหรือพูดอะไรเลยก็รีบชิงบอกพี่เขาไปซะก่อนนะครับ”
“อ้วนตุ๊ต๊ะ...หน้าตาขี้เหร่”
“บอกแล้วว่าหน้าตาขี้เหร่ผมไม่ได้พูด!...โธ่~~”
“ตัวดำ...ขี้บ่นจู้จี้จุกจิกเหมือนคุณป้า”
“ผมก็ต้องบรรยายให้พี่แคทดูไม่สวยไม่น่ารักมากๆไงล่ะ...นะครับป้าเอ็ม?...อ๊าก!!!”
(วันนี้โดนหยิกบ่อยจังวุ้ย!?...เราว่าลึกๆป้าเอ็มจะต้องไม่พอใจ+หึงที่เห็นเราเอาหน้าไปซุกบั้นท้ายพี่แคทแหงแซะ)
“ไม่ทราบว่าป้าไปจู้จี้จุกจิกกับตาหนูตั้งแต่เมื่อไหร่ห๊ะ?”
“ผม...ผมไม่ได้หมายถึงป้าเอ็มสักหน่อย!”
“ไม่ต้องแก้ตัวเราน่ะมันน่าตีนัก!!...วิธีอื่นก็มีอีกถมเถ”
“คือผมคิดไม่ออก”
“เมื่อกี้ก็ด้วย”
“หือ?”
“บั้นท้ายหนูแคทนุ่มมากเลยใช่ไหมล่ะ?”
“ครับ...นุ่มมากๆ...อุ๊!!”
“นะ...หนูทนไม่ไหวแล้วค่ะคุณป้า!!!”
“แถมยังเห็นเต้านมหนูแคทเต็มๆตาอีกต่างหาก”
“เอ้ย!?”
“มันคือแผนของเธอสินะ?”
“ไม่ใช่ครับ...ป้าเอ็มทำไมถึงพูดแบบนี้เล่า?”
“ฮึ!!”
(ราดน้ำมันลงกองไฟแบบนี้คือจะยั่วยุให้พี่แคทต่อยเราเห็นๆ)
“ผมรู้น่าว่าป้าเอ็มต้องไม่ปล่อยให้หลานชายที่น่าสงสารโดนทำร้ายต่อหน้าต่อตาหรอก”
“แน่ใจรึ?”
“แน่สิครับ”
“งั้นก่อนอื่นเลยขอเลาะฟันที่งับหัวนมฉันสักซี่เป็นประเดิมท่าจะดี”
“ปะ...ป้าครับ!!”
“เอาเถอะๆ...ป้าขอสักครั้ง...หนูแคทยกโทษให้พ่อบอลนะจ๊ะ...ถือซะว่าน้องเขาหวังดีล่ะกัน”
“หึ!...ทีแรกหนูก็แค่หงุดหงิดใจไม่ได้โกรธเคืองอะไรมากมายหรอกค่ะ”
“หงุดหงิดใจ?”
“คืออย่างน้อยหนูก็มีความมั่นใจในตัวเองว่าเป็นผู้หญิงหน้าตากับรูปร่างดีเข้าขั้นเหมือนกันแต่กลับถูกใครบางคนที่ตาถั่วปรามาสซะเสียๆหายๆ”
...พูดจบพี่แคทก็สะบัดเส้นผมพลางชายตามองผม...จะนับว่าเป็นความรู้ใหม่ได้หรือเปล่านะว่าเวลาที่ผู้หญิงเย็นชาพูดจาประชดแดกดันนี่ก็ทำได้ดีเหมือนกัน?...
“ฮะๆๆ...ที่หนูแคทว่ามาน่ะป้าเข้าใจดีเลยละ...พูดอย่างไม่อ้อมค้อมเลยว่าพวกเราน่ะเย่อหยิ่งทะนงตนในความงามของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น...ลูกเซค,ลูกม่อน,ลูกอ๋อมหรือกระทั่งลูกป้อมที่แม้ยังเป็นเด็กอยู่ก็มีความรู้สึกนี้”
“ฉะนั้นผมไม่ได้ตาถั่วนะครับ...พี่แคทกับฝนสวยขนาดไหนผมย่อมรู้ดีและทุกครั้งก็อดภูมิใจไม่ได้เวลาที่เพื่อนถาม”
“ไหนๆๆ...เมื่อกี้ใครว่าฝนสวยจ๊ะ?”
“ตั้งใจทำกับข้าวไปเลยไม่ต้องโผล่หน้าออกมา...ยังมีความผิดที่แอบเอาอัลบั้มรูปของพี่ออกมาอยู่นะ!!”
“แบร่~~...เจ๊ใจร้าย!”
“หนูน่ะไม่อยากสนใจมากและจะลืมอยู่แล้วแต่ดันมาเกิดเรื่องอย่างที่คุณป้ารู้นี่แหละค่ะ”
“ผมสัญญาครับว่าจะไม่บอกใครเรื่องที่พี่แคทเคยอ้วนเป็น...”
“...............................................”
“หวา!!!...กลัวแล้วๆ”
(ความรู้ใหม่เพิ่มขึ้นอีกอย่าง...เวลาสาวสวยถลึงตานี่ก็น่ากลัวไม่หยอกแต่ทำไมเราถึงได้ปากพาซวยซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างนี้!?)
“เดิมทีตั้งใจจะทำตามที่คุณป้าขอแต่หนูเปลี่ยนใจค่ะ...ไม่...ยก...โทษ...ให้”
“โธ่พี่แคท~~”
“เฮ้อ!!...ป้าไม่รู้ด้วยแล้ว...ทีนี้ตาหนูก็จำไว้เลยนะว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกที่จะดีใจเมื่อได้ยินคนอื่นพูดหรือนินทาว่าตัวเองขี้เหร่ไม่น่ารักแต่ครั้งนี้ก็ทำให้ป้ารู้ว่าเห็นเงียบๆแบบนั้นหนูแคทก็ทะนงว่าตัวเองงามเหมือนกัน”
“..............................................”
“แล้วผู้หญิงอย่างหนูแคทนี่ก็ดูท่าจะง้อยากซะด้วยสิ...ตาหนูลองคิดหาวิธีเอาเองเถอะเพราะถ้าได้ผลก็จะได้เอาไว้ใช้กับลูกอ๋อม...ขานั้นก็งอนเก่งไม่ใช่เบา”
“ตกลงป้าจะไม่ช่วยผมแล้วหรือครับ?”
“เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้สิจ๊ะ...พ่อบอลก่อเรื่องขึ้นมาเองนี่นาและกะอีแค่ง้อให้ผู้หญิงหายโกรธยังทำไม่ได้ก็เลิกพูดกัน”
“..............................................”
...................................................................................................................................................
“สิบโมง...ครึ่ง...พี่แคทกับฝนไปเรียนแล้วรึ?...อือ--...หิวจัง”
...วันต่อมาผมไม่มีเรียนคาบเช้าเลยนอนตื่นสายไปหน่อย...พอล้างหน้าล้างตาเสร็จลงมาหาอะไรกินในครัวก็เห็นโน้ตลายมือพี่แคทวางอยู่บนโต๊ะ...
“เพราะคนขี้เซานอนไม่ตื่นสักทีพี่ก็เลยล็อคกุญแจไว้ข้างนอกและไม่ต้องแว่บออกไปไหน...ตอนเที่ยงพี่สาวอ้วนตุ๊ต๊ะหน้าตาขี้เหร่ตัวดำจู้จี้ขี้บ่นจะมารับออกไปกินข้าว...โธ่เอ๊ย~~...ก็บอกแล้วว่าหน้าตาขี้เหร่เราไม่ได้พูด!!!”
(เมื่อวานพยายามขอโทษเท่าไหร่พี่แคทก็ไม่รับฟังแถมพอตื๊อมากๆสาวเจ้าเลยเดินหนีเข้าห้องปิดประตูเงียบเชียบ...สรุปว่าความผิดของเรามันร้ายแรงจนยากจะอภัยให้ได้หรือยังไงว๊า?)
“หรือไม่ก็เคืองที่เราบังเอิญเอาหน้าไปซุกกับตูดนุ่มๆ...ฮะๆๆๆ...เห็นนะว่าตอนนั้นอายจนหน้าแดงด้วย”
(เสียงรถของใคร?)
“บอล...ตื่นหรือยัง?”
“พี่แคท?”
(ไหนบอกว่าตอนเที่ยงจะมารับไง?...นี่มันเพิ่งจะสิบเอ็ดโมงเอง)
“อาบน้ำหรือยัง?”
“...ยังครับ”
“ถึงว่าสิ...ทำไมกลิ่นตัวเธอเหม็น?”
“เกินไปหน่อยมั้งเนี่ย?...ผมไม่ได้สกปรกขนาดนั้นสักหน่อย!!”
“ไม่จริง...ร่างกายเธอน่ะมันทั้งสกปรกและมีราคีเกาะจนล้างไม่ออก”
“กลับบ้านก็ชวนหาเรื่องทะเลาะกันอีกแล้ว...พี่ไปอารมณ์เสียมาจากไหนอีกน๊า?”
“อารมณ์ฉันจะเสียเพราะเธอมัวแต่ชักช้ายืดยาดนี่แหละ!!...ให้เวลาอาบน้ำแต่งตัวครึ่งชั่วโมง...ไปเร็วๆ”
“................................................”
...พี่สาวคนสวยของผมกลับบ้านเห็นหน้าไม่ทันไรก็ใส่กันเป็นชุดๆ...ร่างกายสกปรกรึ?...มีราคีเกาะจนล้างไม่ออกรึ?...พี่ก็เหมือนกันไม่ใช่หรือไง?...
(ในกระท่อมกลางสายฝนนั่นเราสองคนได้...)
“นี่”
“เอ้ย!!”
“เป็นอะไรของเธอ?”
“พี่อยู่หน้าห้องน้ำ?”
“ฉันไม่มีนิสัยแอบดูผู้ชายแก้ผ้าหรอกย่ะ!!...โวยวายเสียงดังไปได้”
“.................................................”
“จะบอกว่าวันนี้ฉันเจอรุ่นพี่ของเธอด้วยนะ”
“คนไหน?”
“ยังจะมีคนไหนอีก?”
“พะ...พี่เดช!?”
“ดูๆไปเขาก็หน้าตาใช้ได้”
“...ฮึ!!...งั้นพี่ตกลงจะคบกับพี่เค้าสิท่า?”
“น่าสนใจดี”
(ฮึ่ม!!...เราแค่ประชดนะเว้ย~~)
“น้ำเสียงเธอบ่งบอกว่ากำลังหงุดหงิด?”
“ปละ...เปล่า”
“.................................................”
“ผมแค่ใช้ความคิดอะไรนิดหน่อย”
“อ้อ!...เกือบลืม...คุณตาโอนเงินมาให้เธอแน่ะ”
“จะโอนมาให้ทำไมเพราะผมก็ไม่ได้เอาไปใช้จ่ายอะไรมากมายอยู่แล้วและเงินเก็บจากงานพิเศษก็ยังเหลือ?”
“ของขวัญปีใหม่พิเศษให้หลานชายหัวแก้วหัวแหวนมั้ง?”
“เลิกประชดกันสักทีครับ”
“ประชดอะไร?...คุณตาจะส่งเงินเข้าบัญชีของลูกหลานทุกคนไว้ใช้จ่ายทุกเดือนนั่นคือเรื่องปกติ...ไหนว่าปรับความเข้าใจกับท่านดีแล้วไง?”
“ก็ดีน่ะสิครับ”
“งั้นก็หัดรู้จักรับความหวังดีของญาติผู้ใหญ่ตัวเองซะมั่ง”
...แต่ที่แล้วๆมาผมจะเก็บออมหาเงินด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองมาโดยตลอดรวมทั้งพยายามพึ่งพาคนอื่นให้น้อยที่สุดไม่ว่าตอนอยู่บ้านแม่กวางหรือที่หอพักจนกระทั่งป้าเอ็มขอร้องแกมบังคับให้หยุด...ผมไม่คุ้นเคยกับชีวิตที่สุขสบายมีเงินมาให้ใช้โดยไม่ขาดมือเช่นนี้สักนิดแต่ก็ไม่อยากขัดใจป้าเอ็มเพราะเดี๋ยวเรื่องเล็กจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ซะเปล่าๆ...
“พี่แคทกับฝนล่ะครับได้เงินจากคุณปู่ทุกเดือนๆก็เอาไปใช้อะไรมั่ง?”
“ค่าเทอมค่าตำราเรียน...ค่าใช้จ่ายค่ากินอยู่...ค่าเสื้อผ้าค่าเครื่องสำอาง”
“เหมือนท่องมาก่อนเลย?...เฮ้อ!!...ผู้หญิงนี่น๊า~~”
“พี่เซคกับน้องม่อนมีเงินมากกว่านี้อีกนะจะบอกให้”
“โห~~...อย่าบอกนะครับว่ามีเงินกันคนละเป็นแสนๆ...พี่เซคน่ะเป็นหมอก็สมควรอยู่แต่พี่ม่อนนี่ยังเรียนอยู่เลยแล้วทำไม...”
“เป็นแสนๆอะไร?...มากกว่านั้นเยอะ”
“ฮ้า!?”
“เผลอๆอาจถึงล้านซะด้วยซ้ำ”
“มีเงินมากแล้วได้อะไร?”
“?”
“ถ้ามีทรัพย์สินเยอะแล้วมีความสุขหรือช่วยให้ชีวิตเป็นอมตะก็ว่าไปอย่างแถมมีมากก็ทุกข์มากอีก”
“บอลไม่อยากรวยบ้างรึ?”
“ใครบ้างจะไม่อยากรวยแต่สำหรับผมน่ะขอสร้างมันขึ้นมาด้วยความพยายามของตัวเองดีกว่า”
“.................................................”
“พี่แคทคงจะไม่ว่าๆผมอวดดีนะครับ?”
“...เปล่า...แค่หมั่นไส้”
“อ้าว!?”
“มิน่าพี่เซคถึงไม่ชอบหน้าเพราะบอลตรงกันข้ามกับเธอแทบจะทุกๆอย่างเลย...หึ!!...แต่ถ้าบอลถูกวางตัวให้สืบทอดตำแหน่งของคุณตาก็ไม่ต้องไปสร้างฐานะอะไรและหน้าที่ๆต้องทำคือดูแลบ้านช่องห้องหอทรัพย์สมบัติญาติพี่น้องของตัวเองให้ดี”
“.................................................”
“เอาเถอะ...แต่แค่นี้มันก็เพียงพอแล้วเพราะยังมีสองแม่ลูกที่ชอบเธอที่มีหัวคิดอยากสร้างความมั่นคงในชีวิตขึ้นมาด้วยกำลังของตนเอง”
“เอ๊ะ?...เมื่อกี้เหมือนผมได้ยินพี่แคทพูดว่าสองแม่ลูก...ใครหรือครับ?”
“อึ๊ก!!”
“พี่แคท?”
“ธะ...เธอไม่สมควรจะรู้หรอก!!!”
(จู่ๆก็เสียงแข็งขึ้นมา...อะไรของเจ้าหล่อนวุ้ย!?)
.........................................................................................................................................................
“...............................................”
“...............................................”
“พี่ขับรถช้าจัง?”
“.................................................”
“แบบนี้กว่าจะไปถึงก็...”
“เหลือเวลาอีกเยอะจะกังวลเกินไปล่ะมั้ง?”
“เปล่ากังวลแต่สงสัย”
“...เธอ...ยังจะต้องให้พี่บอกอีกหรือ?”
“?”
“ฮื่อ!!”
...พี่แคทจอดรถข้างทางแล้วหุนหันเปิดประตูออกไปข้างนอก...ผมงงว่าเธอจะทำอะไรเพราะตรงนี้ไม่มีร้านค้าหรือร้านอาหารและไม่มีบ้านคนที่รู้จักเลย!?...
(เดินลงทางลูกรังไปแล้ว...เอ๊ะหรือว่า!?...สาวเจ้าจะเปิดโอกาสให้เรา
“ง้อ” อย่างงั้นเรอะ?)
“ความรู้สึกช้าจริงเล้ยกูนี่!!...จะมัวรอช้าอยู่ไยเล่า?...พี่แคท!!!”
“...............................................”
(เดินอย่างเดียวไม่พูดไม่จาเลยสักคำจนไปหยุดอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่แล้ว)
“ทีนี้ฉันจะถามเธอจริงๆ”
“?”
“ทำไมเธอถึงบอกรุ่นพี่ไปว่าฉันหน้าตาขี้เหร่?”
“ไม่ใช่ขี้เหร่นะครับ!!”
“เอาเถอะน่า--...บอกพี่มา”
“ผมไม่อยากให้เขามาจีบพี่แคท...นั่นคือความจริงแท้แน่นอนครับ”
“เพราะอะไร?”
“เอ่อ...”
“พูดมาอย่ามัวอ้ำอึ้ง”
“หวง”
“หืม?”
“ผม...หวงพี่”
“คำตอบนี่ก็ออกมาจากใจจริงใช่ไหม?...แสดงว่าตอนอยู่ในห้องน้ำเธอก็ไม่พอใจที่พี่พูดว่าคนชื่อเดชนั่นน่าสนใจ”
“ครับ...เสียดาย...ผมเสียดายถ้าพี่แคทจะต้องไปเป็นแฟนของคนอื่น...เมื่อก่อนมันต่างออกไปผมถึงช่วยให้เจ้าเคย์ไปดูหนังกับพี่แต่เวลานี้...”
“...............................................”
“ทั้งที่เรา...เคย...อ่า--...เคยทำอะไรกันที่กระท่อม...”
“พอ!...ไม่ต้องพูด”
...ญาติสาวผู้พี่คงจะไม่ต้องการรื้อฟื้นเหตุการณ์ในวันนั้นและพยายามจะลืมสินะถึงห้ามผมเสียงดังทว่าก่อนที่ผมจะอ้าปากพูดอะไรต่อสาวเจ้าก็อมยิ้มแล้วตอบเนิบๆว่า...
“ทึกทักเอาเองแต่ฝ่ายเดียวและคิดเป็นตุเป็นตะไปใหญ่โตซะได้”
“เห?”
“บอลเห็นพี่เป็นผู้หญิงใจง่ายหรืออย่างไรที่พอมีใครแนะนำผู้ชายมาให้ก็จะตกลงคบหาเป็นแฟนกันทันที?”
“ไม่ใช่นะครับ!!!”
“จำเอาไว้เลย...ต่อไปอย่ามาใช้วิธีบ้าๆอย่างนี้อีกเพราะพี่ไม่สนใจจะคบหากับใครทั้งนั้น...เธอน่ะทำตัวเฉยๆไว้ก็พอแล้วจะดีเอง”
“พูดจริงหรือครับ?”
“เพราะแค่วันๆหนึ่งฉันต้องมาคอยดูแลน้องสาวหัวดื้อกับน้องชายจอมลามกก็หนักหนามากพอ”
(นะ...น้องชายจอมลามกรึ?)
“ไปกันได้แล้ว”
“งั้นตอนนี้...พี่หายงอนผมหรือยังครับ?”
“ใช้คำผิดแล้ว!!!...งอนเงินอะไรกัน?”
“!?”
“ทำไมพี่จะต้องงอนเธอด้วย?”
“อ้าว?...ก็ที่ผมตามมานี่เพื่อจะง้อไม่ใช่...”
“พี่ให้โอกาสเธอมาอธิบายไม่ใช่ง้อ!!”
“.................................................”
“ยิ้มอะไรน่ะ?”
“เปล่าหรอกจ้ะ”
“ยิ้มอยู่เห็นๆ...เธอนี่มัน...ไม่รู้จักสลดบ้างนะ...อ๊ะ!?”
“ผมดีใจ...ดีใจมากๆ”
“นี่...ปล่อยสิเดี๋ยวใครก็มาเห็นเข้า!!...แล้วดีใจเรื่องอะไรล่ะ?”
“ที่พี่บอกจะไม่คบหากับใครทั้งนั้น...ผมปลื้มใจและโล่งใจเหลือเกินครับ”
“...งั้นหรือ?”
“ครับ”
“................................................”
“หอมจัง”
“หยุดทำกิริยาหื่นๆแบบนี้ซี่และก็เลิกกอดพี่สักที!!!...แน้~~...ยังจะดมอีก?...พี่น่ะตัวดำและก็อ้วนตุ๊ต๊ะด้วยนะจะบอกให้...กอดลงหรือไงหึ?”
“ฮะๆๆ...เวลาพี่แคทงอนเนี่ยน่ารักที่สุด”
“ไม่งอนสักนิดย่ะ!...อย่าได้ใจนัก”
“พี่ไม่ยอมรับว่างอนก็ไม่เป็นไรแต่ผมขอคิดอย่างนี้ล่ะกัน”
“จะบ้าเหรอ?...พูดเองเออเองเสร็จสรรพไม่ถามคนอื่นเลย!”
“ขอให้ผมฝันบ้างไม่ได้หรือจ๊ะ?”
“เจ้าคน...บ้า!!”
“รู้มั้ยครับว่าเวลาพี่แคทงอนน่ะน่ารักมาก”
“...น่ารักยังไง?”
“หน้าพี่แดงแล้วก็ชอบประชดประชันด้วยสายตาคมๆ”
“นั่นฉันโกรธเธอต่างหากเล่า...พอแล้ว!!...ขืนกอดมากกว่านี้อีกก้นฉันช้ำแน่”
“ช้ำ?”
“เพราะมันมีอะไรแข็งๆมาจิ้มตลอดเวลาน่ะสิ!!”
“กะ...ก็ผมเป็นชายหนุ่มสุขภาพจิตดีนี่ครับ”
“จ้าพ่อคุณ!!...นึกแล้วว่าต้องพูดประโยคนี้”
...ผมจำใจปล่อยญาติสาวผู้พี่ออกจากอ้อมกอดแต่ยังไม่วายหอมแก้มทิ้งท้ายเลยโดนค้อนวงเบ้อเริ่ม...ไม่...ผมมั่นใจว่าพี่แคทไม่ได้ค้อนเพราะโกรธเคืองแต่เป็นความ
“เขินอาย” ปน “หมั่นไส้นิดๆ” ต่างหาก...คิดว่านะ...
“เอาเถอะ...อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองนักก็ตามใจ”
“งั้นพี่พาผมไปเลี้ยงอาหารกลางวันอร่อยๆเลยครับ...เอาที่ไหนดี?”
“เธอจะต้องเป็นฝ่ายเลี้ยง”
“เอ๋?”
“ก็ผู้ชายเลี้ยงอาหารผู้หญิงเป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือไง?”
“มะ...มันก็จริง”
“ฉันจะสั่งเมนูแพงๆให้เธอแทบหมดตัวเชียวคอยดู”
“นี่พี่แคทยังไม่หายโกรธผมหรือเปล่าเนี่ย?”
“แล้วเธอว่าหายหรือไม่หาย?”
“อื้อ!!...พี่น่ะหายโกรธแล้วแต่จะแกล้งผมเล่นเฉยๆ”
“หึๆ...นี่ถือเป็นค่าเปลืองตัวที่โดนหอมแก้ม”
“!?”
“และยังถือวิสาสะมาสวมกอดพี่ฉะนั้นต้องปรับเสียให้เข็ด...อ้อ!...ส่วนที่เอาเจ้าตัวร้ายมาแทงก้นพี่น่ะเอาไว้คราวหน้า”
“งั้นขอเป็นในห้องน้ำนะครับ”
“ละ...ลามกที่สุดเลยตาน้องบ้า!!!”
...อย่างไรก็ตามขอยืนยันชัดเจนว่า...พี่สาวของผมไม่น่ารักขนาดนั้นหรอก!!!!...ขอร้องเถอะ~~...อย่าน่ารักให้มากไปกว่านี้เลยเพราะนับวันผมก็ยิ่งหวงเธอมากยิ่งขึ้นๆ...
(ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่แต่เราต้องเสียดายแทบจะขาดใจตายแน่หากต้องทนเห็นญาติสาวผู้พี่วัย
22 ตกไปเป็นของชายอื่น!!!!)
........................................................................................................................................................
“มาแล้วเหรอจ๊ะ?”
“ข้าวไข่เจียวหมูสับ”
“เอ๋!?...ไปตั้งนานได้ของกินที่เรียบง่ายมาแค่นี้รึ?”
“ลองกินดูก่อนแล้วค่อยพูด”
“ก็ได้~~”
“นายคือ...”
“ไม่ค่อยพบกันเลยนะครับ”
...ชายหนุ่มที่กำลังนั่งคุยกับฝนในโรงอาหารคือ
“เคน” รุ่นน้องปีหนึ่งต่างคณะแล้วยังมีความสนิทชิดเชื้อกับบุศและจีอีกด้วย...ได้ข่าวว่าเขาคบหากับหญิงสาวที่มีอายุมากกว่าถึงแปดปีแล้วความรักก็กำลังไปได้สวยทีเดียว...
“ฟะ...แฟนนายท้องแล้ว!?”
“พี่บอลอย่าเสียงดังสิครับ!!!...ที่นี่คนเยอะแยะ”
“ก็มันน่าตกใจนี่นา!!...นายเพิ่งจะอายุสิบแปดเอง”
“น่าตกใจจริงๆนั่นแหละแต่ต่อจากนี้เธอจะทำยังไงกัน?...ยังเป็นนักศึกษาเรียนหนังสืออยู่ก็จะเป็นพ่อคนด้วยซะแล้ว”
“...ผมยังพอจะโชคดีอยู่บ้างน่ะครับพี่แคท”
“โชคดี?”
“คือทางบ้านของบรีนยินดีจะช่วยเลี้ยงลูกที่เกิดมาครับแต่ตอนแรกที่ได้รู้กันก็โดนดุจนหูชาไปเลยส่วนแม่ของผมก็ไม่มีปัญหาอะไรมากนักนอกจากบ่นว่ามันเร็วเกินไปหน่อย”
“คือพ่อตาของนายนี่ดุยิ่งกว่าหมาบางแก้วแต่แม่ยายกลับดีใจสุดๆที่จะได้เลี้ยงหลาน...ได้ข่าวว่านั่งเครื่องมาหาแทบจะทุกอาทิตย์”
“ข้าวเต็มปากแล้วยังจะพูดกับเค้าอีก?...มารยาทไม่ดีเลย”
“เง้!!”
“เพื่อนๆของเธอกับอาจารย์รู้หรือเปล่า?”
“ไม่ครับ...ผมตั้งใจว่าจะไม่บอกใครทั้งนั้น”
“แต่ยัยทอมวิปริตรู้นะ”
“ก็เธอเป็นเพื่อนสนิทของผมนี่”
“ส่วนพวกฉันไม่ปากสว่างอยู่แล้ว...ไม่ต้องกังวลหรอก”
“ขอบคุณพี่แคทมากครับ”
“เฮอ--...ขอบคุณฝนด้วยจิ!!”
“ว่าแต่...เธอบอกฝนเหรอ?”
“เปล่าครับ...ฝนบังคับผม”
“หา?”
“ไปบังคับเขาทำไมห๊ะยัยผี?”
“บังคงบังคับอะไรกัน?...แค่ถามถึงคุณบรีนนิดเดียวเอง...อย่าลืมสิว่าที่สองคนลงเอยกันได้ฉันก็มีส่วนช่วยนะเออ!!”
“แต่ยังไงเธอก็ต้องมีข่มขู่มั่งแน่ๆ”
“เปล่าน๊า~~”
“ยอมรับมาตรงๆดีกว่าเพราะพี่รู้จักเธอดียิ่งกว่าใครทั้งหมด”
“อือ--...ก็...แค่ซักไซ้หน่อยเดียว...คือเผอิญเค้าได้ยินนายเคนโทรศัพท์พูดว่าเดี๋ยวจะตามไปที่โรงพยาบาล...รอพบกันที่นั่นเลย”
“ไปโรงพยาบาลทำไมหรือ?”
“ผมกับบรีนนัดพบหมอไว้ครับ”
“ตรวจครรภ์!!!!”
“ชู่ว!!...ก็...ประมาณนั้น...บอกแล้วไงว่าอย่าเสียงดัง!!”
“กี่เดือนแล้ว?”
“ยังไม่ถึงเดือนครึ่งเลยครับ”
“แหม่~~...ดีจังน๊า!!...ไม่ทันไรนายก็จะมีลูกน่ารักๆ”
“น้องอย่ามองเพียงด้านเดียวสินี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ...ชีวิตหนึ่งเกิดขึ้นมาเชียวนะ”
“ดีจัง!...ฝนก็จะมีบ้าง”
“ฟังที่พี่พูดอยู่หรือเปล่า?”
“ฮิๆๆๆ...เด็กน่ารัก”
...ฝนหัวเราะไปก็แอบเอามือลูบขาผมคล้ายกับเป็นทำนองว่าอยากให้ผมช่วยให้ความฝันของเธอเป็นจริง...ผมชักสับสนว่าถ้าเป็นดังความฝันนั่นจริงๆอนาคตข้างหน้าผมก็จะมีลูกสาวกับฝนคนหนึ่งชื่อ
“หยาดวารินทร์” ทว่าปัญหาคือมันเป็นตอนไหนล่ะ?...
(ในฝันหนูรินบอกอายุเจ็ดขวบแต่จะเริ่มต้นจากปีไหนกัน?)
“ผมต้องไปแล้วครับ”
“โทรศัพท์นายดังแน่ะ”
“โอ้!!”
“ข้าวไข่เจียวหมูสับเป็นยังไง?”
“อร่อยนะจ๊ะ...ซื้อจากที่ไหนเนี่ย?”
“พี่กับบอลแวะกินข้าวที่ร้านอาหารแถวถนนเลี่ยงเมืองก็ซื้อที่นั่นแหละ”
“วันหลังพาเค้าไปกินมั่ง”
“ครับๆๆ...ผมจะรีบไป...พี่บรีมอย่าหงุดหงิดบ่อยนักสิเดี๋ยวก็มีผลต่อลูกในท้องหรอก”
“ฮ้า!?”
“!!!”
“ว่าไงนะ?”
“นี่...เธอ...”
“ยะ...แย่ล่ะ!!”
“เฮ้ยหยุด!!!...กลับมาอธิบายเดี๋ยวนี้”
“วิ่งหนีไปไกลแล้ว”
“โธ่เอ๊ย!!...ถ้าไม่ติดเพิ่งกินข้าวอิ่มล่ะก็...จะวิ่งมากก็ไม่ได้ด้วยแต่ทั้งสองคนได้ยินเหมือนฝนหรือเปล่า?”
“อืม”
“ได้ยิน”
“แฟนของเคนชื่อบรีนไม่ใช่หรือแล้วพี่บรีมนี่เป็นใคร?”
“รู้สึกจะเป็นพี่สาวฝาแฝดของคุณบรีน...จะว่าไปฝนก็เคยเห็นหน้าอยู่ครั้งสองครั้งตอนไปหาพี่เซคที่โรงพยาบาล”
“...คนที่ฝนเคยชี้ให้พี่ดูใช่ไหม?”
“ค่ะ”
“มีความเป็นไปได้สูงมาก...อย่างนี้ก็พอจะสันนิษฐานได้ว่าเล่นซะท้องกันทั้งพี่ทั้งน้องเชียวเหรอ?”
“ฮะๆๆๆ...ไอ้หมอนี่เห็นหน้าออกซื่อๆแต่มันแน่จริงว่ะ!!!”
...ช่วงที่ผมพูด(ชม)ถึงเคนหนุ่มรุ่นน้องนั้นก็ไม่ทันได้สังเกตอากัปกิริยาของพี่แคทกับฝนอย่างจริงจังเท่าใดนักโดยรู้แค่เพียงว่าทั้งสองหันหน้าไปคนละทางกับมีสีหน้าที่แตกต่างกัน...คนหนึ่งยิ้มแย้มเอียงอายส่วนอีกคนเคร่งเครียดคิ้วขมวด...
.................................................................................................................................................
“สรุปสั้นๆคือหมาหวงก้าง...ไอ้บอลหวงพี่สาวมากๆไงล่ะ...ตัวดำอ้วนตุ๊ต๊ะขี้บ่นเรอะ?...ฮะๆๆๆๆ”
“แสดงว่ามันคิดกับพี่แคทแบบชู้สาวจริงๆ”
“เป็นพี่ๆก็คิดว่ะ!!...คุณเธองามหยดย้อยซะขนาดนั้น...ถ้าพี่ไม่แต่งงานไปซะก่อนนะจะตามจีบเช้าจีบเย็นเชียว!!!”
“แต่ขอบคุณพี่จริงๆครับที่มาช่วยให้พวกผมได้รู้ถึงใจจริงของไอ้บอล”
“ใช่ครับ...เจ้านั่นน่ะปากแข็งบอกแต่ว่าไม่มีๆ...ไม่เคยคิดอะไร...กูเปล่า...ปัทโธ่!!!...อยู่ด้วยกันทุกวันๆใครจะทนนิ่งอยู่ได้ก็แปลกแล้ว”
“แต่ไม่มีทางรู้ได้ง่ายๆหรอกนะครับว่าพี่แคทจะคิดยังไง?”
“จริงด้วยเพราะยังไงพวกเขาก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน...ถ้าเกิดผิดพลาดอะไรขึ้นมาก็จะมองหน้ากันไม่ติดอีกเลย”
“......................................................”
.........................................................................................................................................
...ตัวอย่างในตอนหน้า...
“เธออย่าพูดคำๆนั้นให้ฉันได้ยินหากยังต้องการให้ฉันมีความรู้สึกดีๆกับเธออยู่!!!”
“ทะ...ทำไมล่ะครับ?”
“ถ้าเธอพูดออกมาฉันจะถือว่าเป็นการดูหมิ่นและโกหกหลอกลวงกันอย่างรุนแรงที่สุด!!!!”
................................................
“ป้าเอ็มนัดให้ไปเจอกันที่ห้องอาหารของโรงแรมวันอาทิตย์นี้ตอนสิบโมง?”
“แล้วศิจะช่วยให้ทุกอย่างดำเนินไปด้วยความราบรื่นและไม่มีใครสงสัยแน่นอนค่ะ”
(แต่วันอาทิตย์ตอนเก้าโมงเราก็มีนัดว่าจะไปดูหนังกับฝนด้วย!?...รถไฟจะชนกันซะแล้วเหรอเนี่ย?)
................................................
“ที่ข้าช่วยเจ้าก็เพราะเห็นแก่ความเป็นสหายเก่าแต่ยังไม่เข้าใจเลยว่าเจ้าจะทำไปเพื่ออะไร?”
“อชินีสุราลัย...เราอยากรู้เหลือเกินว่านางจะเลือกอะไรระหว่างของสำคัญกับบุตรสาวที่ยังไม่ได้ถือกำเนิด?”
“...ก็สมกับเป็นตัวเจ้าดีนะ...ไม่เหมือนวสันตะนุจรินทร์ที่มักจะมองอย่างผิวเผินและชอบเล่นมากเกินไป”
....................................................................................................................................
ขอบคุณครับ ยังไม่ได้อ่านเลยแต่แค่เห็นชื่อตอนก็ตื่นเต้นแล้วครับ“น้องสาวผมไม่น่ารักขนาดนั้นหรอก”แอ๊ะไม่ใช่ พี่สาวตั้งหาก ยังไงล่ะเนี่ย...ขอบคุณอีกทีครับ
ตอบลบขอบคุณครับติดตามมาตลอด นานๆจะได้เล่นในคอมสวนใหญ่อ่านในโทรสับเลยไม่ได้มาเม้นให้ ติดตามอยู่ตลอดนะครับ รอนานมากเลยตอนนี้ อิอิ
ตอบลบปล.คุณสายลมครับ บล๊อกคุณผมก็ติดตามนะแต่เข้าไม่ได้แล้วอ่ะไม่รู้เป็นไรมันบอกว่าบล๊อกถูกเอาออก
คือผมเปลี่ยนurlของบล็อกน่ะครับ ขอโทษด้วยน๊าที่ไม่ได้แจ้งให้ทราบ นี่คือurlใหม่ครับ http://sailomsidestory.blogspot.com ตอนนี้ ตอนที่7ลงได้40%แล้วนะครับไม่แน่ใจว่าคุณจะอ่านหรือยังนะ (ถ้าหาผมไม่เจอก็มาหาได้ที่นี่แหละน๊า ผมชอบเรื่องของท่านadslmanมาก เป็นเรื่องเดียวที่ติดตามเลย)
ลบผมก็ชอบของท่านสายลมเหมือนกันนะ ถ้าช่วงไหนที่เรื่องนี้ยังไม่ลง แล้วท่านเอาลง คงจะมันส์น่าดูเลยครับ
ลบผมเข้าไปอ่านแล้วครับ ผมเปิดเข้าเช็คดูทุกวันทั้งสองบล๊อกเลยครับ ขอบคุณท่านทั้งสองมากครับที่มีเรื่องดีๆให้อ่านแบบนี้
ตอบลบสงสัยจัง พวกบอลกลับมาบ้านกันตั้งแต่เมื่อไหร่ คืองงอะ แล้วเรื่องที่ว่าจะเข้าห้องลับกับป้าเอ็มอีก คืองงโคตร ใครรู้อธิบายหน่อยหรือผมอ่านข้ามหว่า - -
ตอบลบกลับกันตั้งแต่วันที่1แล้วครับ(ถ้าจำไม่ผิดเป็นตอนบอลคุยกับสา)แล้วก็กลับหลังจากตอนที่ 75 “สมมติว่าเรารักกัน”
ลบส่วนเรื่องห้องลับไม่น่าจะได้ไปอ่ะ เนื้อเรื่องดำเนินแค่ เริ่มเข้า โยนกจัตุรัส มาก็เปิดตัวพี่ๆน้องๆ แล้วก็มาเป็นมีอะไรกับฝน อันนี้ฝนรู้ว่าพี่น้องสองเสือคิดจะทำอะไรบอลเลยขัดขวางประรองฝีมือ(เพราะแรงหึง)
จนหลังๆก็ระเหิดมาอยู่โยนกประจิม
จากนั้นบอลก็อยู่กับแคทตลอด(ฟินๆ) แล้วก็ไม่น่าจะได้ออกไปไหน เพราะเห็นอยู่กับแคทตลอด
สรุปคือ ไม่น่าจะได้ไปห้องลับแผนที่ป้าเอ็มวางไว้กับอ๋อม ป้อม ไม่น่าจะสำเร็จไปด้วย
จะใช้ไม้ใหนง้อแคทกันล่ะทีนี้พระเอก ใช้อานุภาพป้าบป้าบป้าบผมว่าคงยิ่งกว่าขาหักฟันหลุดทีนี้5555 รอติดตามต่อครับ
ตอบลบบอลจะตามอธิบายพี่แคทยังไงนะ
ตอบลบดูๆไป คู่นี้ก็น่ารักจริงๆ
มิน่าล่ะ ผมถึงเข้าบล็อกท่านสายลมไม่ได้
ขออนุญาตติดตามต่อนะครับ
พี่แคทรู้รึเปล่าว่าบอลหึงก็เลยเข้าไปแอบเขินในห้องน้ำ
ตอบลบขอนอกเรื่องนะครับ คุณ ชัยวัฒน์ มีนามสกุล เหมือนเพื่อนผมเลยอ่ะ นี่จะเป็นความบังเอิญหรือเปล่าหนอ
ลบตอนนี้จะเป็นการหมั่นไส้ + โกรธนิดๆ จนทำให้แคทผลักบอลตกบันไดขาหัก จากตอน "บ้านในฝัน "
ตอบลบ(รึปล่าวครับ )
ผมก็คิดแบบเดียวกันเลยคับ
ลบรออ่านต่อครับ
ตอบลบจะรออ่านต่อครับ...
ตอบลบมาแล้วๆ ขอบคุณครับมากๆครับ ที่แต่งเรื่องดีๆให้อ่าน
ตอบลบขอบคุณครับ วันนี้เข้ามาดูก็เกือบพลาดแล้วนะถ้าไม่สังเกตเห็นเครื่องหมาย“+”ซะก่อน เอ๋ หรือว่ามาตั้งนานแล้วเนี่ย...ยังไงกันล่ะครับ ขอบคุณอีกทีครับสำหรับ“30+%”?
ตอบลบขอบคุณครับ ฮ้า อ่านตอนนี้แล้วเหมือนพระนางงอนกันเลยสุดท้ายนางเอกโดนจัดหนัก(ขี้งอนแบบนี้มีลูกหัวปีท้ายปี) ว่าก็ว่าเถอะอยากให้แคทโดนบอลจัดหนักสักดอกสองดอกคงฟินเว่อร์ แต่อาจขอมากไป (T^T)อยากได้
ตอบลบขอบคุณครับ
ตอบลบได้งาบพี่แคทแน่ๆ รออ่านต่อนะครัช
ตอบลบสู้ๆ เคทนางในฝันมานานแว๊วๆๆๆ
ตอบลบสงสัยนายบอลเจ็บหนักแน่ๆ อิอิ....
ตอบลบรออ่านต่ออยู่นะครับ....
ทรมารจังเลย จะมาเมื่อไหร่หนอ สงสัยเดือนหน้าแน่นอน ค้างคาใจเหมือนกินข้าวที่ยังไม่อี่มแต่อาหารหมดก่อน
ตอบลบฮ่าๆๆ เหมือนกันเลย วัตถุดิบไม่พอมั้งครับ เอาน่ารอนิดรอหน่อยคงไม่เป็นไร ท่าน adslman คงมีงานมั่งไรมั่งเดี๋ยวก็มา แฟนคลับทุกท่านก็คงลุ้นอยู่เหมือนกัน รอท่านอารมณ์ติสก่อนเดี๋ยวได้อ่านเอง
ลบของท่านสายลมก็ยังไม่มาเหมือนกัน ที่จริงของท่านสายลมก็น่าสนใจนะครับ แต่นานไปหน่อย ถ้าท่าน adslman ยังไม่มา ท่านสายลมมา ถ้าท่านสายลมไม่มา ท่าน adslman มา ผัดเปลี่ยนกันมาเปลี่ยนกันหยุด ถ้าเป็นแบบนี้ก็คงดี จะได้อ่านแบบต่อเนื่องแบบไม่สะดุดและทรมาร คงจะขอมากเกินไปแล้วมั่งครับเนี่ย แต่ก็หวังนิดๆ
ลบเรื่องของผมน่าจะรอลงพร้อมกับท่านadslmanน่ะครับ(ข้ออ้าง...ฮ่ะๆๆ..ความจริงยังไม่ได้เขียนต่อเลยครับ ช่วงนี้เดินทางตลอดเลยไม่ค่อยมีเวลา) ส่วนเรื่องลงสลับกับเรื่องของท่านadslmanนี่น่าสนใจนะ...แต่ปัญหาคือ ผมไม่รู้อ่าว่าท่านadslmanจะลงวันไหนบ้าง
ลบปล.อยากอ่านตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ต่อสุดๆเมื่อไหร่จะมาน๊า
คือประมาณว่าช่วงไหนที่ท่าน adslman ลงเสร็จ ท่านสายลมก็เตรียมตัวลงต่อได้ครับ เพราะหลังจากที่ท่าน adslman ลงเสร็จ ท่านก็คงจะปั่นตอนไปต่อแน่นอน ถ้าได้ประมาณนี้ก็คงดีไม่น้อย และจะเป็นพระคุณอย่างสูง และขอบคุณที่สร้างผลงานดีๆให้ได้อ่าน
ลบจงมาเถิด จงมาเถิด จงมาเถิด โอมเพี้ยง!!!!!
ตอบลบสงสัยว่างานนี้บอลจะเอาตัวรอดแบบไหน แต่พอแคทเจอลูกรีย์นี่อาอนลงเยอะเลยนะเนี่ยน่าจะมีเฮในไม่นานเร็วนี้ถ้าท่าอาจารย์ใหญ่ผมไม่แกล้งทรมานคนอ่านน่ะครับ
ตอบลบส่วนผลงานผมก็ไปเรื่อยๆนะครับช่วงนี้ก็อาจจะช้าไปบ้างเพราะงานช่วงท้ายๆปีนี้ยุ่งมากๆฝากทุกท่านช่วยติดตามและท้วงติงติเตียนบ้างครับ(คงยังไม่ลืมผมนะแอบน้อยใจนิดๆ) พึ่งถึงตอนที่16เอง ก็ฝากติดตามด้วยนะครับที่gampitthaya.blogspot.com
ท่านอาจารย์ดูแลสุขภาพด้วยนะครับผม
ความผิดครั้งนี้ นายบอลจะแก้ไขสถานการณ์ยังไง
ตอบลบเมื่อไหร่จะได้จัดให้พี่แคทเต็มๆซักที
แฟนคลับลุ้นๆ
หากบอลตอบว่า บอลหวงแคท แคทคงหายงอลไปนานล่ะ..อิอิ ชอบๆ
ตอบลบขอบคุณครับ น่าเสียดายจังที่ป้าเอ็มมาซะก่อน แต่โอกาสยังมีอีกเยอะครับ รอติดตามทุกวันเลยนัครับ
ตอบลบขอบคุณครับ ฮ่าๆ งานนี้บอลทำหน้าไม่ถูกเลย แต่ผมว่าก็ได้ผลอยู่นะดูจากคำพูดที่ประชดประชันหน่อยๆ แสดงว่าคงแอบเขินอยู่ล่ะสิ ได้ลุ้นครับฟินยาวๆ
ตอบลบเขิลเบย...อีกไม่นานแน่นอน ดูจากจะมารับไปกินข้าวแล้วน่าจะมีอะไรให้ฟินอีกเยอะ
ตอบลบสงสัยแคทคงจะเขิลบอลมาก ที่ไปรู้เรื่องน่าอายเข้า
ตอบลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบสุพรรณรีย์ จะได้มาเกิดละ 555
ตอบลบผมตื่นตีหนึ่งทุกวันเพื่อมาแอบดู เผื่อว่าจะมีเพิ่มขึ้นมาบ้าง แต่ก็กินแห้ว รออีกตามเคย อิอิอิ
ตอบลบเข้ารอทุกเช้า กลางวัน เย็น ต้นชั่วโมง ครึ่งชั่วโมง ท้ายชั่วโมงเลยครับ เมื่อไหร่จะมาน๊า รอๆๆ
ตอบลบแล้วของท่านล่ะครับ ว่าไง 555+....
ลบ555+ เข้าใจถึงจิตใจคนที่รอเป็นอย่างดีเลยครับ
ลบผมไปธุระต่างจังหวัดเลยไม่ได้มาอัพเดตเพิ่มเลย คงอีกสักวันสองวันครับ
ตอบลบOK จัดไป 100% เลยครับบ 5555+
ลบตั้งตารอด้วย ความหวังแบบ 3 ตอนรวดเลยใช่มั้ยครับ ฟาด ฟัน กระหน่ำ 108ท่า กระบวน แบบ
ลบNonstop เลยอิอิอิ
นานแค่ไหนก็รอครับท่าน
ลบ"บันทึกคำภีร์มหัศจรรย์" เรื่องนี้ก็สนุกนะครับ
ตอบลบทำไหมมันมีแค่ 15 ตอนอะครับมีตอนที่ 16 ไหม หรือคนเขียนขี้เกรียจสะแล้วอะครับ
ลบผมนี่รอนานเลย !!! สังสัยไม่ว่าง เข้ามาเช็คบ่อยๆ เช้า สาย บ่าย เย็น หัวค่ำ กลางคืน ดึกดื่นก่อนนอน มาที100%เลยนะครับ รอยุว อิอิ
ตอบลบถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดพรุ่งนี้จะลงครบแล้วครับ
ตอบลบรับทราบครับ ขออย่าให้มีอะไรผิดพลาดระครับ ลุ้นๆๆ^^
ลบรออยู่นะครับรอตั้งแต่เช้าเลย^^
ตอบลบkoy ตอนใหม่หาอ่านได้ที่ไหมบ้าง ผมไม่ได้อ่านมาสองปีแล้วไม่รู้จะไปหาอ่านที่ไหน
ตอบลบรอๆๆๆ ขอบคุณคัฟ
ตอบลบมาแล้วๆ ผมนี่รีบอ่านเลย อ่านจบแล้วผมนี่ฟินเลย ถึงจะไม่มีฉากอย่างว่าแต่ก็ลงตัวดีครับ ตัวอย่างตอนหน้าก็น่าลุ้นทีเดียว ขอบคุณมากครับ
ตอบลบรอตอนต่อไปแบบใจจดใจจ่อเลยครับ เดาไม่ออกเลยว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น
ตอบลบมาแล้ว....ขอบคุณ ท่านadslman มาก ผมจะคอนตอนต่อไป
ตอบลบรอต๊อไปครับบ หุหุ แล้วลูกใครอีกละนั่น อิอิ
ตอบลบขอบคุณครับ แล้วตอนของ เคน จะเขียนต่อหรือป่าวครับ?
ตอบลบยังไม่มีแผนตอนนี้ครับ
ลบรออ่านรื่องเคนอีกหนึ่งเสียงครับ ^_^
ลบบอลกับพี่แคทเข้าใจกันแล้ว ที่เหลือก็ฟินกันยาวๆ
ตอบลบขอบคุณคร้าบบบบ
ตอบลบสนุกมากครับ ขอบคุณครับ
ตอบลบนึกว่าจะได้เสียที่ริมทางซะแล้วนะครับแหม่ คราวหน้าในห้องน้ำ จะได้มีโอกาสรึป่าวน้าารอลุ้นต่อครับ 55
ตอบลบเรื่องราวของเจ้าบอล ได้ลุ้นทุกตอน อิอิอิอิ
ตอบลบขอบคุณครับ