ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 97 “สถานที่ๆเกลียด!?”
“อากาศเช้าวันนี้ช่างสดชื่นจริงๆ”
“เจ้าค่ะคุณหนู”
“ท่านพี่ยังมิตื่นหรือ?”
“เจ้าค่ะ...เมื่อคืนเข้าผ่าตัดด่วนเสร็จสิ้นเกือบตีสาม”
“อืม...”
“มื้อเช้าทานอะไรดีเจ้าคะคุณหนู?”
“...................................................”
“คุณหนู...เอ๊ะนั่น...””
“น่ารังเกียจนัก!!!”
“จะ...จริงด้วยเจ้าค่ะ...ในสถานศึกษากลับมาลอบกระทำการเยี่ยงนี้มิสมควรอย่างยิ่ง...แม้จะเพียงจับมือถือแขนทว่าในที่ลับตาผู้คนเช่นนั้น”
“ย่อมหาได้มีเจตนาที่บริสุทธิ์ไม่”
“ถูกต้องเจ้าค่ะ...สองคนนี้เรียนคณะใดกัน?”
“...................................................”
“คุณหนูเห็นหน้าไหมเจ้าคะ?”
“...................................................”
“คุณหนู”
“เห็น”
“ถ้าเช่นนั้น...”
“แต่นึกมิถึงเลยว่าจะเป็น...นาง”
“?”
“แล้วหลังจากนี้สถานการณ์จะเป็นเช่นไรต่อไป?”
.......................................................................................................................................................
“หลับ...ไม่เต็มตา”
...เป็นอีกครั้งที่ผมตื่นเช้าด้วยความไม่ผ่องใสเพราะเรื่องเมื่อคืนแม้อานิภาจะบอกว่าไม่ต้องกังวลก็ตาม...
“...................................................”
(ชะอุ๊ย!!...อานีย์)
“...หากมิว่าอะไรอาขออาบน้ำก่อน”
“เชิญ...เชิญครับ”
“ขอบใจจ้ะ”
(ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มก็อาจหมายความว่าอานีย์ไม่ได้ถือโทษเอาความเราแล้วสิ...หืม?)
“อ๋อม...เธอไปทำอะไรมาน่ะ?”
“ถาม..ยัย...ยัยอาบ้าของนายเถอะ!!”
“หา!?”
“โอ๊ย--...ขาไม่มีความรู้สึกแล้ว”
(ฝนก็เดินขาสั่นพั่บๆมาเชียว)
“ไม่ได้วิ่งไกลขนาดนี้มานาน...เหนื่อยจริง”
(พี่แคท)
“ที่ว่าไกลนั่น?”
“...วิ่งไปกลับสิบกิโลเมตร”
“ฮ้า!!!”
(ไกลขนาดนั้นเลย)
“ไม่ได้วิ่งเหยาะๆนะ”
“มีควบตะบึ่งด้วย...อุ!!...หนูจะอ้วก~~”
“ทำตัวอ่อนแอไปได้”
“โธ่เจ๊~~”
“เช็ดเหงื่อก่อนครับ”
“อืม”
“เฮ่ยๆๆ...ให้แต่สุรีย์พรรณคนเดียวไม่ยุติธรรมนี่หว่า?”
“เดี๋ยวเอาให้น่า--”
“ต้องเช็ดให้ด้วย”
“เออๆ”
“ตัวเองอ่ะ~~...เค้าจะเป็นลมอยู่แล้ว”
“ยัยนี่ตัดหน้าฉัน!!”
“ใครดีใครได้ค่า~~”
“น่ารำคาญ”
...พี่แคทตัดบทเดินขึ้นชั้นสองปล่อยให้อ๋อมกับฝนแย่งกันให้ผมเช็ดเหงื่อและจังหวะนั้นอานีย์ก็ออกมาจากห้องน้ำ...ผมว่าลำบากเหมือนกันนะที่อานีย์ไว้ผมยาว(มาก)เวลาอาบน้ำจึงต้องรวบไว้เสมอ...
“อู้หู~~”
“เดี๋ยวเถอะ!!”
“มีผู้ใดเห็นกางเกงในของน้าไหม?”
“อื๋อ!?...พลังทำลายล้างรุนแรงมาก”
“ใครจะเอาของน้าไปเล่า?”
“มิรู้...น้าวางไว้ในตะกร้า...แล้วนั่น...ผ้าขนหนูของน้ามิใช่หรือ?”
“ผมเอามาให้อ๋อมเช็ดเมื่อกี้”
“...เป็นเธอเองสินะ?”
“ครับ?”
“บอล!...พื้น”
“พื้น?...ว้ากกกกกกกกก~~”
(กางเกงในผู้หญิงตกอยู่ใกล้ๆเท้าของเรา...มัน...มันต้องติดมากับผ้าขนหนูแน่นอน)
“ไม่ใช่อย่างที่อาคิดครับ...มันติดมือ”
“ติดมือ?”
“เอ้ยไม่ใช่ครับ!!...ติดมากับผ้าขนหนู”
“.................................................”
“อ๋อม...ฝน...พูดอะไรบ้างสิ”
“เอาน่ะๆ...บอลไม่สนใจกางเกงในของน้าหรอก...เขาชอบดูของสาวๆอย่างของฉันมากกว่า”
“ยะ...ยัยบ้า!!”
(แทนที่จะพูดอะไรให้มันดีขึ้น)
“ไอ้ที่ดูเหมือนของผู้ชายเนี่ยนะ?”
“แบบผู้หญิงฉันก็มี!!”
“หึๆ”
“หัวเราะอะไรวะ?”
“ก็เห็นแต่บอลชอบดูของหนูอ่ะ”
“ฝน!!
“ได้ยินแล้วหงุดหงิดว่ะ”
“พูดอะไรกันช่างมิสมกับเป็นกุลสตรี...น่าเบื่อที่สุด”
“.............................................................”
.....................................................................................................................................................................
“ฝน”
“จ๋า~~”
“บอลหายไปไหน?”
“ฮึ!!...ก็พี่อ๋อมน่ะสิคะ”
“ทำไม?”
“แอบพาบอลออกไปข้างนอกตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้...หนูไปซักผ้าแป๊บเดียว...หายแส๊บหายสอยทั้งคู่เล้ย!!!”
“........................................................”
“หนูทำงานบ้านเสร็จแล้ว...เราออกไปตามหาสองคนนั่นกันเถอะค่ะ”
“จะไปตามหา...รู้หรือไง?”
“โธ่เจ๊~~...เครือข่ายเรามี...ไม่ยาก”
“ไม่ต้อง”
“อ้าว!?”
“...สองคนนั่นอยากทำอะไรก็ทำไป”
“ไหงงั้น?”
“หึๆๆๆๆๆ”
“แม่หัวเราะน่าขนลุกจัง”
“ชิๆๆ...เสียมารยาทนะยัยหนู!”
“แล้วแม่หัวเราะทำไมอ่ะ?”
“ก็ดูพี่เราสิ...ถ้าตอนนี้มีใครมาแหย่ล่ะก็โดนตบคว่ำแน่...แล้วเราล่ะไม่หึงบ้างเหรอ?”
“ใครว่า?...หนูหึงจนขาสั่นพั่บๆแล้วเนี่ย”
“งั้นก็อย่าช้า”
“โอเค!!...ฝนจะไปเดี๋ยวนี้...อื๋อ?”
“เจอเมื่อไหร่บอกทันที...เข้าใจมั้ย?”
“นั่นแน่!!!...เจ๊”
“อึ๊ก!!”
“ก็ยอมรับมาซี่ว่าหวงบอลขนาดไหน...อยากให้บอลอยู่ใกล้ๆตลอดใช่มั้ยล่า?”
“...แค่จะให้อยู่ในสายตาเท่านั้นไม่งั้นชอบก่อเรื่อง”
“อ๋อๆๆๆ”
“จะออกไปแล้ว...ถ้าอยากอยู่บ้านก็ตามใจ”
“เอ้ย!!...รอด้วย~~”
“.............................................................”
“อารมณ์เสียคนอื่นและไหงต้องมาลงที่หนูด้วยก็ไม่รู้...แม่ดูจิ”
“ฮะๆๆ”
..............................................................................................................................................................
“รถคันนี้วิ่งเข้าตัวเมืองใช่มั้ย?”
“ใช่”
“น่าสนุกดี”
“อ๋อมจะไม่ใส่หมวกหน่อยเหรอ?”
“ทำไมต้องใส่?”
“เพราะผมเธอแปลกกว่าคนทั่วไป”
“แล้วยังไง...ฉันไม่จำเป็นจะต้องปกปิดมันเพราะนี่เป็นความภาคภูมิใจของฉัน”
“............................................................”
“นายไม่สบายใจหรือยังไง?”
“ไม่ใช่แบบนั้น”
“งั้นทำไม?”
“คือ...ฉันไม่อยากให้เธอตกเป็นเป้าสายตา”
“โอ--...หรือว่า?”
“?”
“นายไม่อยากให้ผู้ชายคนอื่นมาสนใจฉันใช่เปล่า?”
(ไหงคิดแบบนี้ได้?)
“ฮะๆๆ...ฉันก็นึกว่าอะไร...บอกกันตรงๆก็ได้นี่หว่า!!...ที่แท้นายก็หวงฉันเรอะ?”
“............................................................”
“เอ้า!...ฉันใส่แล้ว”
“อะ...อืม”
(เข้าใจแบบนี้ก็ดีแฮะ)
...อีกประมาณครึ่งชั่วโมงรถก็มาส่งที่ปลายทาง...ญาติสาวผู้พี่ชวนผมออกมาข้างนอกโดยบอกว่าอยากเห็นผู้คนตลาดร้านช่องแต่ผมก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าคนที่เกลียดการอยู่ในชนหมู่มากอย่างอ๋อมทำไมถึงอยากออกมาเที่ยว...
(บอกอยากมาเที่ยวในห้างสรรพสินค้าแต่ถ้าไม่ก่อเรื่องยุ่งก็จะดีหรอก)
“แกมีปัญหาอะไรกับฉันวะ?”
(เฮ่ย!!!...ยังไม่ทันจะก้าวเท้าเข้าประตูห้างเล้ย~~)
“เปล่าครับ...ผมแค่จะถามว่าสนใจเปิดเบอร์ใหม่...”
“ไม่สนโว้ย!!!...แกตามตื๊อฉันแบบนี้มีแผนชั่วงั้นสิ?”
“ปละ...เปล่าครับ”
“บ้าจริง!!...อ๋อมมานี่”
“อะไรเล่า?”
“บอกให้มา...ขอโทษด้วยนะครับ”
“จะขอโทษมันทำไม?”
“เงียบ!!...อย่าทำตัวมีปัญหา!!!”
“อึ๊ก!!”
(โคตรอายเลยให้ตาย)
“จะพาฉันไปไหน?”
“หัดใจเย็นๆหน่อย...คนนั้นเขาไม่มีอะไรแค่จะขายของเฉยๆ”
“ฉันไม่ชอบนี่หว่า”
“ก็บอกไปว่าไม่เอาหรือมีอยู่แล้ว...ไม่ใช่ไปตะคอกอย่างนั้น”
“..............................................................”
“เข้าใจมั้ย?...ถ้าไม่ฟังกันฉันไม่พามาอีกแล้ว”
“ฮื่อๆ...ไม่ต้องเสียงดังแบบนั้นน่ะ...ฉันขอโทษนายก็ได้...หึ!...ถ้าไม่ใช่เพราะนายเป็น...”
“ว่าอะไรนะ?”
“ไม่มีอะไร”
“...............................................................”
(“เจ้าอ๋อมนี่ทั้งดื้อทั้งรั้นใครพูดอะไรก็ไม่เคยฟัง...ขวางโลกของแท้เลยละ”
“แบบนี้ผมจะรับมือไหวได้ยังไง?”
“ก็ไม่แน่...ข้าว่าเจ้าอาจเป็นข้อยกเว้น”
“?”
“นี่ก็เป็นแค่ความเห็นของข้าคนเดียว...ข้าว่าเจ้าอ๋อมน่ะจะเชื่อฟังและก็ทำตามที่เจ้าสั่งทุกอย่าง”
“โห~~”
“แต่เจ้าต้องเสียท่าให้มันก่อน...ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“คุณปู่!!!...พูดเป็นเล่นไปได้”)
“ต้องพิสูจน์”
“หืม?”
“อ๋อม...ฉันไม่เคยเห็นเธอใส่กระโปรงเลยสักครั้ง”
“ก็ฉันไม่ชอบ”
“แต่ฉันอยากเห็นอ๋อมใส่กระโปรงจัง”
“อ๋า!!”
(หน้าบึ้งเลยวุ้ย!?)
“คือว่า...จะไม่ลองใส่ให้ดูสักหน่อยเหรอ?”
...นายอยากดูจริงๆรึ?”
“ใช่แล้ว”
“ก็ได้...ในเมื่อนายบอกให้ฉันใส่ฉันก็จะใส่”
“นี่ไม่ใช่การออกคำสั่งนะ”
“ต่อให้นายสั่งฉันก็จะทำ”
(โอ้ว~~...เจ้าหล่อนทำตามคำขอของเราจริงๆด้วย)
“แล้วจะให้ฉันใส่กระโปรงแบบไหน?...ยาวสั้นจีบหรือรัดรูป”
“รัดรูปสั้นๆ”
“ฮึๆ...นายนี่ทะลึ่งไม่เบา”
“แต่ฉันเลือกไม่เป็น”
“ให้เป็นหน้าที่ฉันเอง...จะทำหน้าแปลกใจทำไม?..ยังไงฉันก็เป็นผู้หญิงย่ะ!!”
“แหะๆ”
“คอยดูให้ดีล่ะกัน”
(ญาติสาวผู้พี่หายเข้าไปร้านขายเสื้อผ้าสักครู่หนึ่งก็ออกมา...ว้าว!!!...เธอใส่กระโปรงรัดรูปสีขาวชายสั้นเหนือเข่า...หูย~~...ขาขาวจั๊วะเชียว)
“เป็นไง?”
“...........................................................”
“ไม่สั้นเกินไปนะ”
“...........................................................”
“นี่!!”
“...........................................................”
“เฮ่!”
“เอ้อๆ...เหมาะ...เธอใส่กระโปรงแล้วเหมาะมาก”
“งั้นรึ?...แต่ฉันชักอายว่ะ...คนมองกันเต็มไปหมด”
“เพราะเธอสวยไง”
“ตั้งนานเพิ่งมาชมว่าฉันสวยหมายความว่าอะไร?”
“เอาน่าๆ...ไปหาอะไรกินกันเหอะ...ฉันชักหิว”
“เดี๋ยว!!...อะไรน่ะ?”
“อ้าว!?...ควงแขนฉันไง...หรือไม่กล้า?”
“หนอยแน่~~...มีอะไรที่นางพญาเสืออย่างฉันไม่กล้าบ้างยะ?”
(แต่หล่อนหน้างี้แดงก่ำเลย...น่ารักไม่เบา)
...........................................................................................................................................................
“ฉันไม่เคยกินของแบบนี้”
(ไก่ทอดยี่ห้อนี้ใครๆก็รู้จักดีแต่ญาติสาวผู้พี่คนนี้ไม่เคยกินเลยสักครั้ง)
“แล้วอร่อยมั้ย?”
“...ก็ดี”
“อ๋อม”
“?”
“เธอมีอะไรจะพูดกับฉันหรือเปล่า?”
“........................................................”
“ว่ามาเถอะ”
“จริงๆแล้ว...ที่นี่เป็นสถานที่ที่ฉันเกลียด”
“หือ?”
“เพราะฉันชอบที่ๆเงียบสงบและแวดล้อมไปด้วยธรรมชาติที่สุด”
“แต่คนเราต้องรู้จักปรับตัวเอง”
“...นายนี่”
“อะไร?”
“สอนฉันมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ?”
“ไม่ได้สอนแค่แนะนำ”
“สำหรับฉันมันก็คือความหมายเดียวกัน...รู้อะไรมั้ย?...นอกจากแม่แล้วก็มีนายนี่แหละที่กล้าสั่งสอนฉัน”
“....................................................”
“ฉันน่ะนะเกลียดการถูกสอนสั่งที่สุดและโดยเฉพาะใครที่ไม่ได้รู้จักฉันดีพอด้วยยิ่งเกลียดมหาเกลียด”
“สาเหตุนี้เธอจึงไม่ชอบพี่เซค”
“ยัยนั่นมันรู้จักฉันดีแต่ชอบพูดมาก”
“เพราะเป็นห่วงกันไม่ใช่หรือ?...ยังไงเธอก็เป็นพี่สาวของอ๋อม”
“นี่นายจะเข้าข้างยัยซกมกแอบจิตนั่นเรอะ?”
“เปล่า”
“ไม่ใช่ไม่เข้าใจแต่ยัยนั่นยังทำตัวดีๆไม่ได้แล้วจะมาบังคับฉัน...ฝันไปเถอะ”
“แล้วถ้าฉันบังคับเธอจะว่ายังไง?”
“หา?”
“เออ--”
“นายนี่นะ?”
“อืม”
“เอ้า!...จะบังคับอะไรฉันก็ว่ามา?”
“อือ--”
“ที่แท้นายยังนึกไม่ออก”
“กะ...ก็ใช่”
“ฮะๆๆๆ...ไว้ให้นึกออกแล้วมาสั่งฉันเถอะแต่ว่า...”
“?
“ฉันในตอนนี้อยากจะสั่งนายสักอย่าง”
“อ๋อมจะให้ฉันทำอะไร?”
“เป็นเรื่องดีน่ะ”
“...........................................................”
......................................................................................................................................................
“โอออออออออออ
“.....................................................”
“อูยยยยย...ดีจริงๆด้วย”
“อื้มๆๆ”
(ที่แท้เราก็ถูกสั่งให้ไปเปิดห้องในโรงแรมที่อยู่ติดกับห้างนั่นเองและพอเข้าห้องมาได้ลูกพี่ลูกน้องวัย
20 ก็จับเราถอดเสื้อผ้าลากขึ้นเตียงแล้วโดนโม๊กควยทันที!!!)
“โอออออออออ...บะ...แบบนั้นแหละ...อาววววววววววววว”
“.............................................................”
“เก่งจังเลย...อือออออออออออออออ...โอ๊ออออออออออออ...สะ..เสียวหัวควย”
“.............................................................”
(ลูกพี่ลูกน้องของเราใช้ปากใช้ลิ้นได้คล่องแคล่วกว่าเมื่อก่อนซะอีก...ต้องไปฝึกฝนมาแน่ๆ)
...อ๋อมเล่นงานผมซะตัวงอเป็นกุ้งถูกน้ำร้อนจนทนไม่ไหวต้องร่ำร้องขอโอกาสให้ผมได้ใช้ท่อนเนื้อแยงรูสวาทของเธอเสียทีแต่ญาติสาวผู้พี่ยังสนุกกับการทดลองอมดูดแท่งหรรษาของผมและสักพักหล่อนค่อยๆถอดกางเกงในออกซึ่งสังเกตได้ว่ามีรอยคราบเปียกบริเวณเป้าก่อนจะตามด้วยกระโปรงสั้นตัวใหม่...
“ถอดเสื้อด้วย”
“รู้แล้วน่า--”
“........................................................”
“ฉันไม่ค่อยชอบยกทรงเลยพับผ่าสิ”
“ช่วยไม่ได้...เธอออกมานอกหมู่บ้านก็ต้องแต่งตัวให้มิดชิด”
“พูดเหมือนแม่เลย”
“เห็นมะ?”
“จริงสิ...ช่วงนี้นายเย็ดกับแม่ฉันบ่อยหรือเปล่า?”
“ไม่...ไม่บ่อยหรอกเพราะฉันต้องไปไหนมาไหนกับพี่แคทหรือฝน”
“อือ--...มิน่าแม่ถึงบ่น...อุ๊!!...อู๊ยยยยยยย”
“โอออออออออ”
“อือออออออออออออออออ”
(อ๋อมก้าวขาขึ้นนั่งยองๆและใช้นิ้วป้ายเอาน้ำเมือกที่เอ่อเยิ้มปากรูละเลงลงบนหัวหยักก่อนจะจับแท่งควยจ่อที่รูแล้วออกแรงดันเข้าไปรูหีตัวเองพรวดเดียว...ทั้งผมและสาวเจ้าผมทองสะดุ้งเฮือกครางออกมาเกือบจะพร้อมๆกัน)
“อูยยยยยยยยยยยย...ซีดสสสสสสสสสส...ไม่ได้โดนควยซะนาน...โอออออออออออ”
“เจ็บก็บอกนะ”
“ไม่ๆ...แค่ตึงๆ”
“ซีดสสสสสสสสสสสสส...โอวววววววววววววววววววว”
“อาววววววววววววว...ซีดสสสสสสสสส...อือออออออออออออ...มะ...มันส์จังเลยยยยย”
“มันส์หีใช่มั้ย?”
“อื้อ!!...มันส์หีที่สุด”
(อ๋อมยกก้นขึ้นลงเร็วขึ้นซึ่งมันก็สร้างความเสียวให้เราจนร้องครางชนิดแผ่นหลังลอยแทบจะไม่ติดเตียง)
“อูวววววววววววววววววววว...โอวววววววววววววววววว”
“อะไรบอล?...ฉันกำลังเสียว!!”
“หันตูดมาหน่อย”
“ฮื่อ~~....ไม่อยากเห็นหน้ากันเหรอไง?”
“ไม่ใช่...ฉันอยากเห็นก้นสวยๆของอ๋อม...ตอนขย่มขึ้นลงน่าดูที่สุดเลย”
“ฮึ!!...ก็รู้แก่ใจดีว่าฉันไม่ขัดคำสั่งของนายอยู่แล้ว”
“ดีมากๆ”
“ฉันจะเป็นอย่างที่นายชอบ...จะเชื่อฟังและทำตามทุกอย่าง...ขอแค่นายอยู่กับฉัน”
“ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะไปที่ไหน”
“นายสัญญาแล้วนะ”
“โออออออออออออออ...ซีดสสสสสสสสสสสสสส...อ๋อม...มะ...ไม่ไหวแล้ว...น้ำจะ...น้ำใกล้จะออก...โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย”
“อึ๊ยยยยยยยยยยยยยยย...ปล่อยออกมาเลย...มีเท่าไหร่ก็ปล่อยออกมาให้หมด”
“ออกแล้ว...ออกแล้วววววววววววว”
...ขาดคำท่อนเนื้อก็ขับน้ำกามกระฉูดเข้าไปในร่างกายผ่านทางอวัยวะเพศของญาติสาวผู้พี่...อ๋อมนั่งแช่ปล่อยให้ผมพ่นน้ำคาวสีขุ่นใส่ร่างของเธอเต็มที่สักพักก็ขยับตัวออกแล้วคว้าควยผมเข้าปากพลางดูดเลียน้ำอุสุจิจนหมด...
“เดี๋ยวฉันจะปลุกควยนายให้ฟื้นเอง...วันนี้นายฟ้าเหลืองแน่!!”
“จะรอดูเลยว่าเธอจะแน่อย่างที่พูดหรือเปล่า?”
“ฮะๆๆ...นายนี่มันช่างกล้าจริงๆ...ไม่มีใครท้าทายฉันอย่างนี้มาก่อน...ได้รู้กัน!!!”
..................................................................................................................................
“เดินไหวป่าว?”
“ไหวซี่~~”
“ถ้าไม่ไหวก็บอกฉันประคองให้”
“เฮ่ย--...ฉันไม่ปวกเปียกขนาดนั้น”
“แต่ฉันว่านายควรหาเวลาออกกำลังกายให้มากกว่านี้”
“นั่นสิ”
“พาวิ่งสักสิบกิโล”
“บ้าเหรอ?”
“ล้อเล่น”
(นึกว่าเอาจริง)
“บอล”
“หืม?”
“วันนี้ฉันสนุกมาก”
...เล่นเกมส์จบไปสองยก...เชคอินตอนเที่ยงเชคเอ๊าท์เกือบบ่ายสามเล่นเอาขาสั่นไปเหมือนกันเพราะอ๋อมแรงดีมากขึ้นขย่มเกือบตลอดกระแทกหน้าขาผมซะเป็นรอยแดงเชียว...ญาติสาวผู้พี่ตั้งแต่ออกจากโรงแรมก็อารมณ์ดีหน้าตายิ้มแย้มอย่างเห็นได้ชัดจนกระทั่ง...
“เสร็จซะทีนะคะ”
“เสร็จซะทีนะคะ”
“ฝน!?”
“มารับถึงที่เชียวเหรอเนี่ย?”
“บริการทุกระดับสุดแสนประทับใจไงคะ”
“ฮะๆๆ...ก็ดี!!...จะได้ไม่ต้องเสียเวลาโบกรถ”
“รถจอดอยู่ข้างหน้าค่ะ”
(ไม่ต้องเดาให้เสียเวลาว่าใครขับ)
“อืมๆ...ดูท่าเธอจะมีเรื่องคุยกับบอล...งั้นฉันไปรอที่รถก่อนล่ะกัน”
“...........................................................”
“เฮ่!”
“อุ๊บ!!”
“มองตาเค้า”
“อะไรเล่า?”
“บอกให้มอง!!”
“...........................................................”
“เจ๊โกรธอยู่นะจะบอกให้”
“เรื่องอะไรกัน?”
“ยังจะมาถามอีตาบ้า!!...แอบออกมาจู๋จี๋กับพี่อ๋อมสองต่อสองเป็นใครจะไม่โกรธบ้างยะ?”
“ฉันก็ถูกลากออกมานี่นา”
“แต่ก็สบายตัวใช่มั้ยล่า?”
“โอ้ย!!...อย่า...อย่าบีบ~~”
“แล้วคืนนี้ตัวเองจะมีแรงเหลือเอากับเค้ามั้ย?”
“หา?”
“ไม่หาละ!!...นายน่ะต้องทำอะไรให้มันเท่าเทียมกัน...คอยดูนะคอยดู...ถ้าปลุกแล้วไม่ลุกล่ะน่ากลัวแน่จะบอกให้!!!”
(อะไรของยัยผีวะ?)
“ว่าแต่...เค้าแปลกใจมาก”
“ทำไม?”
“พี่อ๋อมไหงถึงใส่กระโปรงได้เนี่ย?...ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นสักครั้ง”
“ฉันขอให้ใส่เองแหละ
“นายเนี่ยนะ?”
“อื้อ!!”
“โฮ่~~”
“?”
“ไปๆๆ...ขึ้นรถ...เตรียมแก้ตัวกับพี่แคทให้ดีเถอะ...เจ้าหน้าที่หอควบคุม”
“อะไรของเธอ?...เจ้าหน้าที่หอควบคุม”
“ไม่เคยเห็นที่สถานีรถไฟเหรอไงห๊ะ?”
(หนอย~~...หลอกด่าเราว่าสับรางเก่ง...อึ๋ย!!...พี่แคท)
“กลับกันได้แล้ว”
...ถึงน้ำเสียงจะที่ฟังแล้วให้ความรู้สึกที่เย็นชาตามแบบฉบับของพี่แคทแต่ครั้งนี้มันแตกต่างออกไปอย่างแน่นอน...
..................................................................................................................................................
“หากเป็นเช่นนั้นจริงคุณหนูรองจะทำอย่างไรต่อไปหรือเจ้าคะ?”
“ควรจะนิ่งหรือพูดออกไปเราก็มิอาจจะตัดสินได้ดอก...ทว่า”
“........................................................”
“บ่อเกิดคือความเหินห่างสินะ”
“ดิฉันขอเสนอว่าเรามิสมควรจะพูดออกไป...อย่างน้อยก็ในเวลานี้”
“ถูกต้อง...การคาบข่าวไปบอกใครๆโดยหาได้เกี่ยวข้องกับตนนั้นมิใช่นิสัยของเรา”
“เจ้าค่ะ”
“.........................................................”
“คุณหนูรอง”
“.........................................................”
“คุณหนูมีอะไรหรือเจ้าคะ?”
“...เปล่า”
“เช่นนั้นก็กลับเถิดเจ้าค่ะ”
“เจ้าไปก่อน”
“.........................................................”
“.........................................................”
“ไหมมองมิเห็นเลยหรือไงนะว่าเดินผ่านลูกนกไปหนึ่งตัว?”
“.........................................................”
“แต่ว่า...เหตุใดลูกนกตัวนี้จึงมีขนสีเงินที่ยามต้องแสงอาทิตย์ก็ส่องประกายที่สุดแสนจะงดงามเหลือเกิน?”
“คุณหนูเจ้าคะ”
“อืม--...จะไปเดี๋ยวนี้”
.............................................................................................................................................
ตัวอย่างในตอนหน้า...ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 98 “ผู้ไม่เคยรักใครอย่างแท้จริง!?”
“กระทั่งพี่รีย์ก็ยังมองไม่ออกหรือคะว่าเด็กผู้หญิงที่อยู่กับพ่อเป็นใคร?”
“ไม่รู้...แต่พี่มั่นใจว่าไม่ใช่อุษณรัศมีหรือสิตลรัศมีเพราะทั้งสองมีพระเวทย์เทียบเท่ากับพี่ซึ่งพี่จะต้องรู้”
“แล้วผู้ที่มีพระเวทย์เหนือกว่าพี่รีย์ก็เห็นจะมีเพียงหัสดินเทวนาถ...ไม่!!...เขาไม่มีทางมาทำอะไรแบบนี้”
“หากตัดอชินีสุราลัยออกไป...ไม่จริง!!!...เป็นไปไม่ได้!!!!...ก็...ก็เวลานี้นางยังหลับใหลอยู่ไม่ใช่หรือ?”
.........................................................................
“ท่านดูแลเราเป็นอย่างดีเช่นนี้ก็เห็นทีจะต้องได้รับสิ่งตอบแทนบ้าง”
“หนูน้อย...จะตอบแทนอะไรพี่เหรอ?...แต่จริงๆพี่ไม่ได้ทำอะไรเลยนะแค่อยู่เป็นเพื่อนหนูเท่านั้นเอง”
“นั่นก็คือ...วาระสุดท้ายแห่งชีวิตของท่านอย่างไรล่ะ?”
“โอ้โห!!...ขำไม่ออกนะเนี่ย?...จะเล่นแรงไปหน่อยแล้วมั้ง?”
...................................................................
“ทำไมพี่ถึงคาดไม่ถึงว่าเป็นนาง?...เทพบดีแห่งการหยั่งรู้...พญาหงส์ผู้ไม่นำพาต่อความรู้สึกผิดชอบชั่วดี”
“เราจะทำยังไงดีคะ?...เพราะพระเวทย์ที่เหนือกว่าเราทั้งหมดพี่รีย์จึงมองไม่ออกว่าเป็นราชหงส์สุรัมภา”
“และยังได้รับการขนานนามว่าเป็นเทพบดีแห่งการทำนายอีกด้วย...คุณพ่ออย่าฟังคำพูดของนางเด็ดขาด!!!!”
“ระ...ร่ำลือว่าการพยากรณ์ของนางไม่เคยผิดพลาดแม้แต่ครั้งเดียว...แบบนี้อนาคตของพ่อต้องเปลี่ยนแน่!!!!”
..................................................................................................................................................
สนุกมากๆ ขอบคุณมากนะครับท่าน อดใจทนรอตอนต่อไปไม่ไหวแล้ว
ตอบลบคนที่ม่อนกับไหมเห็นจับมือถือแขนกับผู้ชาย
ตอบลบน่าจะเป็น ....สา
สาแน่ๆเลย สาวๆรุ่นแรกน่าจะตัดทิ้งหมดละมั้ง เสียดายอ้อย กะสานะ
ตอบลบผมก็คิดงั้นนะแต่ก็ไม่แน่ต้องคอยดูต่อไปไม่อยากให้ทิ้งตัวละครเก่าเลยขออย่าปวดตับเยอะก็พอ5555+
ลบสงสาร และ ก็เห็นใจนะเนี่ยแต่ก็นะ บอลเมื่อไหร่จะอัพเลเวลเนี่ย
ตอบลบมิเสียแรงที่รอคอย..สนุกครับ..กลับมาก็มีเสียวเสมอเลยครับท่าน
ตอบลบมาแล้วก็ต้องลุ้นกันอีกครั้งว่าบอลจะครอบครองใครเป็นรายต่อไป(ขอบคุณครับ)
ตอบลบมาแล้วก็ต้องลุ้นกันอีกครั้งว่าบอลจะครอบครองใครเป็นรายต่อไป(ขอบคุณครับ)
ตอบลบรอคอยมานาน ขอบคุณมากครับ
ตอบลบขอบคุณครับ.....ไปซ่ะแล้วน้องส่า
ตอบลบอันตรายกำลังใกล้เข้ามา เทพวิหคมาแล้วจะผ่านไปได้หรือเปล่านะบอล
ตอบลบขอบคุณมากครับ ท่าน adslman
ตอบลบสุขภาพแข็งแรงๆน่ะครับ
ยังเชื่ออยู่ลึกๆว่าสาวๆ(ตัวหลัก)ภาคแรกน่าจะอยู่ในฮาเร็มบอลอยู่ เพราะท่าน adslman ชอบดักคนอ่านอยู่เรื่อย 55+ แต่บอลมันต้องเด็ดขาดมากกว่านี้ ไม่แน่อาจมีอีเวนต์ให้บอลมันเปลี่ยนแปลงตัวเองก็ได้
ตอบลบความสุขที่ได้อ่านหลังจากรอคอยมานาน มันช่างสุดยอดจริงๆครับ
ตอบลบในที่สุดก็มาแล้ว รอนานกันเลยทีเดียว
ตอบลบขอบคุณมากครับ
ตอบลบ96 กะ 97 ห่างกันปีครึ่งกว่าเลยนะนี่ อิอิอิ
ตอบลบรอมานานจริงๆ เลย
ขอบคุณมากๆ ครับ
กลับมาแล้ว.......เย้!!!! แต่ผมเองก็กลับมาแต่งเพิ่มเติมอีกเหมือนกันะครับ.รอติดตามได้เลยเช่นกัน
ตอบลบขอบคุณทึ่กลับมา ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงนะครับ
ตอบลบน้ำตาแทบไหลในที่สุดก็ได้อ่านแล้ว:)
ตอบลบในที่สุดก็มาแล้วรอนานมากครับ
ตอบลบกลับมาแล้วรออ่านตั้งนานขอให้เเข็งเเรงมากๆนะครับ
ตอบลบดีใจมากๆครับ ที่ท่านadslman กลับมาแต่งต่อ ขอให้ทำผลงานออกมาต่อเนื่องเลยนะครับ อย่าปล่อยให้คนอ่านรอนานเลย ยังไงก็สนับสนุนนิยายของท่านครับ
ตอบลบผมยกให้เป็นนิยายยอดเยี่ยมเลยครับ
ตอบลบสุดยอดนิยาย
ตอบลบขอบคุณครับ ดีใจมากๆที่ได้อ่านผลงานของคุณAdslmanอีกครั้ง ยังสุดยอดน่าติดตามตลอดครับ นายบอลโดนเสือสาวจัดช่วงกลางวัน ช่วงกลางคืนตอนต่อไปจะโดน1หรือโดน2รอติดตามนะครับ
ตอบลบคิดถึงสุดๆ
ตอบลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบวันไหนอีกน้อ
ตอบลบวันไหนอีกน้อ
ตอบลบขอบคุนมากคับรออ่านอยุ่คับอย่านานนะคิดถึงคับ
ตอบลบขอขอบคุนท่านอาจารที่กลับๆๆๆๆสนุกๆๆมากลุ่นต่อๆ
ตอบลบขอคุณมากครับท่านรอคอยมานานสมใจละ ขอให้ท่านสุขภาพแข็งแรงนะครับ
ตอบลบขอบพระคุณมากๆครับรอมานาน ยังไง รักษาสุขภาพด้วยนะครับเป็นกำลังใจให้ครับ
ตอบลบเพิ่งได้เข้ามาอ่าน รอมานานเป็นปีเลย น้ำตาจะไหล ขอบคุณมากครับ
ตอบลบรักษาสุขภาพนะครับ
ตอบลบขอบคุณนะครับ นึกว่าจะไม่ได้อ่านต่อชะแล้ว ขอให้พี่รักษาสุขภาพด้วยนะครับ ขอบคุณมากๆ นะครับ
ตอบลบตอนที่98อีกนานไมคับรออ่านอยู่คับขอให้ท่านผู้เขียนสุขภาพแข็งแรงคับรออ่านอยุ่คับ
ตอบลบจะเป็นสา หรือบุษและที่ตามม่อนน่าจะเป็นลูกนกที่บอลเคยช่วยไว้ ตามครับตาม
ตอบลบขอให้ลงเพิ่มไวๆนะครับเป็นกำลังใจให้ครับ
ตอบลบเข้ามาดูทุกวันครับ
ตอบลบมาดูเพราะอยากอ่านคับมาไวๆนะคับ
ตอบลบได้อ่านอีกซะที ขอบคุณมาก ผมชอบมาก ตอนแรกที่มาอ่านก็ชอบแนวอีโรติค แต่พออ่านหลายๆตอนไปก็ชอบเนื้อหาหลักๆมากกว่า
ตอบลบจบถึงตอนนี้รอบที่สามแล้วครับอ่านทีไรก็ฟิน
ตอบลบคิดถึงมากครับ มาเร็วนะครับ ไม่อยากให้ทิ้งกุนกับสาเลย
ตอบลบต่อตอนใหม่ไวๆนะครับ อ่านแล้วสนุกคิดถึงมากๆ อยากให้บอลได้อานิภาไวๆ
ตอบลบพีสายลมคับตอนใหม่อยากรู้จังอีกนานไมคับทุกคนคิดถึงแล้ว
ตอบลบท่านผู้เขียนคับรบกวนช่วยลงให้พวกผมได้อ่านบ้างคับคิดถึงเจ้าบอลแล้วคับ
ตอบลบใครอยู่กลุ่มท่าน adslman บ้างครับ เข้าได้ที่ไหนบ้างหรอครับ
ตอบลบตอนที่98จะมาเมื่อไหร่อ่ะคับ รออยู่นะครับ
ตอบลบhttp://inceztboo.blogspot.com/?m=1
ตอบลบผมฝากพี่ๆด้วยนะครับ นิยายผม มือใหม่ ติชมกันได้นะครับ
อยากให้เข้าครอสฝึกวิชากับ น่านีย์จังเลย เอาให้ทุกวิชาเลยรวมทั้งวิชาที่ไม่ได้สอนคนอื่นด้วย
ตอบลบ“เข้าใจมั้ย?...ถ้าไม่ฟังกันฉันไม่พามาอีกแล้ว”
ตอบลบ“ฮื่อๆ...ไม่ต้องเสียงดังแบบนั้นน่ะ...ฉันขอโทษนายก็ได้...หึ!...ถ้าไม่ใช่เพราะนายเป็น...”
“ว่าอะไรนะ?”
“ไม่มีอะไร”
บางทีผมว่าอ๋อมอาจจะฝันเห็นลูกแล้วก็ได้