ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 106 “คำตอบที่อยู่ในแขนขวา!?”
(หลังจากเหตุระทึกขวัญผ่านพ้นไปเราก็ล้มตัวนอนกับพื้นและพอมองที่ไหล่ขวาก็อดถอนหายใจไม่ได้)
“เป็นอย่างนั้นก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องมีหญิงสาวมาหลงรัก”
“แต่...ให้เลือกได้พ่ออยากเป็นเหมือนคนปกติ...เอาเถอะ...แขนข้างนี้ถ้าช่วยชีวิตลูกได้พ่อก็ยินดี”
“ที่แม่รักพ่อมากก็เพราะอย่างนี้...ข้าเข้าใจแล้ว”
“!?”
...เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่เสือทองอันมีร่างกายที่น่าเกรงขามได้แปรเปลี่ยนเป็นเด็กหญิงผิวขาวหมดจดสวมชุดคลุมสีทองอร่ามเปล่งแสงระยิบระยับเฉียงเปิดไหล่ขวาไว้ผมสั้นประบ่าสีดำขลับและมีตาสองข้างสีเหลืองดุจอำพัน..อืมๆ...หน้าตาหมดจดจิ้มลิ้มไม่เบาแต่ก็ดุเอาเรื่องและในมือยังถือแขนขวาของผมไว้ด้วย...
“อยู่นิ่งๆ...จะต่อแขนให้”
“.................................................................”
“พ่อไม่ผ่านการทดสอบของข้า”
“รู้อยู่แล้ว...ฮะๆ”
“ยังจะหัวเราะ!”
“หนูหงุดหงิดง่ายจัง”
“ใช่...ข้ามักจะอารมณ์ร้าย...รู้แบบนี้ไม่ต้องมารักกันมากก็ได้เพราะข้านิสัยไม่ดีเหมือนคนอื่น”
“ไม่ใช่อย่างนั้น...พ่อรักลูกทุกคนไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ตาม”
“.................................................................”
“โดยเฉพาะหนูที่ห้าวหาญไม่เกรงกลัวใคร...ดูตาของหนูแล้วพ่อยังกลัวเลย”
“ปากบอกกลัวแต่ทำหน้าทะเล้นยิ้มกรุ้มกริ่ม”
(ถึงจะดุไปหน่อยแต่หนูน้อยก็มีจิตใจดีสังเกตได้จากระหว่างที่ต่อแขนเธอจะค่อยๆทำอย่างนุ่มนวล)
“เสร็จแล้ว...พ่อลองขยับดู”
(นอกจากเราจะได้แขนขวากลับคืนมาแล้วยังใช้การได้ดีเหมือนเดิมอีกด้วย!!!...จะมีอะไรที่ดีไปกว่านี้อีก?)
“หนูช่างเหมือนแม่เหลือเกิน”
“ก็ต้องเหมือนน่ะสิ”
“แล้วลูกล่ะเป็นยังไงบ้างบาดเจ็บตรงไหน?...ให้พ่อดูหน่อย”
“แค่นี้ข้าไม่เห็นจะเจ็บเท่าไหร่”
“แขนซ้ายหนูมีรอยช้ำ”
“บอกว่าไม่เป็นอะไร”
“น่าๆ...พันไว้ก่อนดีกว่า...ลูกของพ่อคนนี้เก่งที่สุดแต่ก็ดูแลตัวเองหน่อย”
“ผ้าที่เคยใช้ซับเลือดเจ้านกบ้านั่น...ข้าจะฉีกทิ้งซะ”
“ฉีกไปพ่อก็หาอันใหม่มาพันให้อยู่ดี”
“ฮึ!!”
“หนูชื่ออะไร?”
“ศรแก้วสุดา...อายุ 8 ขวบเป็นลูกสาวของแม่ศรบุษราคัมและ...พ่อเอกคเชนทร์”
(อายุเท่าหนูรีย์?)
“ชื่อเพราะจังเลย...ชื่อเล่นล่ะจ๊ะ?”
“...ขาล”
“เอ๊ะ?...ขาล...ปีขาลน่ะหรือ?”
“ใช่...ที่แปลว่าเสือไง”
(ชื่อจริงฟังแล้วไพเราะสมเป็นกุลสตรีดีแต่ชื่อเล่นนี่สิ...เด็กผู้หญิงใช้ชื่อแบบนี้มันยังไงๆอยู่นา?)
“ใครตั้งให้เนี่ย?...ต้องเป็นแม่แน่ๆใช่มั้ย?”
“ก็พ่อน่ะแหละ”
“!?”
..........................................................................................................................................................
“ตัวเองตื่นแล้วเหรอ?”
“นายเป็นไงมั่ง?”
“เจ็บแขนขวาหรือไง?”
(ตื่นขึ้นมาในโลกความจริงก็อดไม่ได้ที่จะลองขยับแขนขวาจนสาวๆถาม...ไม่มีอะไรผิดปกติ)
“...ไม่มีอะไรครับ...ผมแค่ฝันไปเท่านั้น”
“เธอฝันว่าอะไร?”
“...ถูกเสือกัดแขนขาด”
“ฮื่อ~~...จะมีเรื่องดีนี่หว่า!!”
“ดียังไงอ่ะพี่อ๋อม?...น่ากลัวออก”
“ฝันว่าถูกเสือกัดเขาว่าจะได้ลาภจากเพศตรงข้าม”
“ทุกวันนี้ก็ได้อยู่แล้วไม่ใช่รึ?”
(พี่แคทพูดอะไรเนี่ย!?)
“แล้วลาภนี่มันคืออะไร?”
“ฉันจะรู้ได้ยังไง?”
“ถ้างั้นผมคิดว่าได้มาแล้วล่ะ”
...จะมีเรื่องอะไรน่ายินดีไปกว่าที่ได้รู้ว่าตัวเองมีลูกสาวเพิ่มขึ้นมาอีกคนคือหนู “ศรแก้วสุดา” หรือ “ขาล” ที่ทั้งน่าเกรงขามและน่ารักน่าชังและถึงจะชอบทำหน้าดุใส่แต่เธอก็ห่วงใยผมมาก...ไม่น่าเลย...มีเรื่องคุยด้วยเยอะแยะไปหมดแท้ๆแต่กลับรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาซะได้...
(พี่เอ้โทรมา)
“พรุ่งนี้ช่วงสายๆสะดวกไหมเจ้าคะ?”
“นี่พี่ยังทำตัวเป็นผู้หญิงอีกหรือเนี่ย?”
“ก็เวลานี้พี่เป็นผู้หญิงไงล่ะเจ้าคะ”
“เฮ่อ!...ช่างเหอะๆ...พี่มีอะไรครับ?”
“พี่จะชวนไปซื้อของ”
“อ่า--...ก็ได้ครับ”
“09.00 น. น้องบอลออกมารอที่หน้าบ้านเจ้าค่ะ”
“เข้าใจแล้วครับ”
.................................................................................................................................................
“เชิญขึ้นรถเจ้าค่ะ”
“พี่เอ้”
“เจ้าคะ?”
“ถ้าพี่เป็นผู้หญิงจริงๆล่ะก็ผมไม่ปล่อยให้รอดมือแน่”
“ทำไมหรือเจ้าคะ?”
“พี่น่ะเหมือนผู้หญิงมากเกินไปแล้ว”
“บอกว่าพี่เป็นผู้หญิงเลยก็ได้”
(โธ่~~...แน่จริงนายเปิดกระโปรงให้ดูสิ!!)
“เมื่อวานสำเร็จด้วยดีนะเจ้าคะ”
“หูตาพี่ยังกว้างไกลเหมือนเดิม”
“ฮะๆๆ...จะถือว่าน้องบอลชมล่ะกัน”
“ไม่รู้พี่ม่อนจะว่ายังไงเพราะเธอก็ไม่ได้บอกอะไร”
“น้องนางศรมุกดาที่พี่รู้จักแม้จะทำอะไรลึกลับอยู่เนืองๆทว่าก็เป็นผู้ที่รักษาคำพูด...หากนางเอ่ยปากยอมรับความพ่ายแพ้ก็จะเป็นไปตามนั้นแต่วิธีการของน้องบอลอันตรายเกินไปมิสมควรกระทำอีกเจ้าค่ะ”
“ผมรู้ว่าอันตรายแต่มันจำเป็น”
“นับวันน้องบอลยิ่งทำให้พี่ประหลาดใจ...ครั้งที่สองแล้วนะเจ้าคะ”
(ครั้งแรกเขาหมายถึงตอนเราถูก “สิง” แล้วเล่นงานคนของพี่เซคแทบปางตาย)
“ก็บอกไม่รู้กี่ครั้งว่านั่นไม่ใช่ผม”
“เจ้าค่าๆ”
...พี่เอ้พาผมมาที่สวนขายต้นไม้ซึ่งเขาบอกว่าจะซื้อพันธุ์ไม้ดอกไปปลูกที่บ้านพี่เซค...ผมก็ไม่มีความรู้เรื่องพวกนี้เท่าไหร่หรอกแต่ไม่รู้เป็นไงถึงเต็มใจเดินดูกับญาติหนุ่มผู้พี่โดยไม่ปริปากบ่นสักคำ...
“ต้นนี้ก็สวยต้นนั้นก็งาม”
“พี่ซื้อเยอะไปหรือเปล่า?”
“ท่านพี่ศรเพทายสั่งมาว่าให้เอาไปเยอะๆ”
“แต่ขนไปหมดนี่คงเอาใส่รถไม่ได้ครับ”
“อีกสักครู่คนของบ้านท่านพี่ศรเพทายจะขับรถกระบะมาขนเจ้าค่ะ”
“อ๋อๆ”
“เราเข้าไปดูข้างในต่อ”
(นี่ยังไม่มากพออีกรึ?)
“...ตรงนั้นแขวนไว้สูงจัง--”
“ถ้าพี่เอื้อมไม่ถึงผมก็เหมือนกันแหละ...ให้เขาเอาไม้มาเขี่ยเถอะ”
(เพราะพี่เอ้สูงไล่เลี่ยกับเรา...โอ๊ะ!?...กระเป๋าเงินหล่น)
“อึ๊บ!!”
(ยังจะพยายามเอื้อมหยิบกระถางแขวนกล้วยไม้มาดูจนได้...อะ...อื๋อ?)
“อ่า--...ก็สวยดีเหมือนกัน”
(ใช่...สวยๆๆ...กางเกงในสีขาวอวดโฉมเต็มตาเราเลย...เฮ่ย!?...ผู้ชายอะไรทำไมบั้นท้ายถึงสวยได้รูปแบบนี้?)
“น้องบอลคิดว่าสวยไหม?...อ๋า~~...ลามก!...แอบมองกางเกงในพี่อีกแล้ว!!”
“อะ...เอ้ย!!...ผม...ผมไม่ได้ดูนะ...ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น”
“โกหก!...กล้าดูแต่มิกล้ายอมรับ”
“มันไม่ใช่!”
“มิใช่อะไรเจ้าคะ?”
...เออ--...ดูก็ดูวะยอมรับ!!!...ผมน่ะเก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่แล้ว...ยังไงวันนี้ก็ต้องรู้ให้ได้ว่าพี่เอ้สุดหล่อหน้าหยกแต่แตกสาวนี่เป็นชายหรือหญิงกันแน่?...
“น้องบอล!?”
“จะว่าไป...ผมยังไม่เคยสนิทแนบชิดตามประสาผู้ชายกับพี่เลยแม้แต่ครั้งเดียว”
“เอ๋?”
“พี่เอ้นี่รอบอกเท่าไหร่น๊า?...ผมดูล่ำกว่าก็จริงแต่อกของพี่ไหงถึงใหญ่กว่าของผมอีกแฮะ”
“มิ...ถึงขนาดนั้นดอก...เอ่อ--...จะทำอะไรเจ้าคะ?”
(เราคว้าตัวพี่เอ้มาอยู่ในอ้อมกอดและสังเกตอากัปกิริยา...ไหงร่างกายของเขาถึงได้บอบบางยังกับผู้หญิงแต่บริเวณอกกลับนูนยิ่งกว่าผู้ชายอย่างเรา!?...อุ!...พอยิ่งสบตากันพี่เอ้ก็หน้าแดงมากขึ้นเรื่อยๆด้วย)
“แน่ะ!!...อย่าบอกนะเจ้าคะว่าน้องบอลหลงเสน่ห์พี่แล้ว?”
(พยายามจะทำใจดีสู้เสือผู้หญิงอย่างเราหรือเปล่า?)
“ที่นี่มิเหมาะเจ้าค่ะ...เดี๋ยวคนมาเห็น--”
“ผมไม่กลัวสักหน่อย”
“ตกลงจะทำอะไรกัน?”
(ลองจูบดูซิ)
“อื้ม--”
(ความรู้สึกไม่ต่างอะไรกับตอนจูบพี่แคทหรือฝนเลย)
“หยะ...หยุดเจ้าค่ะ!!!”
“!!”
“ออกจะหยาบคายไปสักหน่อยนะ...จูบให้เคลิบเคลิ้มแล้วฉวยโอกาสจะล้วงจับของสงวน”
(หน้าบึ้งเชียว...ทำให้โกรธซะแล้ว!!)
“นิสัยใช้มิได้...มิรู้กาลเทศะเลยเจ้าค่ะ...ขึ้นรถ!!”
...จ๋อยเลยผมครั้งนี้เล่นหนักไปหน่อย...พี่เอ้ไม่พูดอะไรเลยสักคำทำให้บรรยากาศภายในรถอึดอัดมาก...
“ผมขอโทษครับ”
“..........................................................”
“ยกโทษให้สักครั้งนะครับที่ผมทำอะไรขาดสติไป”
“..........................................................”
“พี่จะให้ผมทำอะไรก็ได้...”
“คิก!”
“!?”
“คิกๆๆๆ”
“พี่เอ้...พี่ไม่ได้โกรธผมเรอะ?”
“เปล่า...แค่แกล้งน้องบอลเล่นๆ”
“หนอยแน่ะ--”
“อ๋า!?...คนที่ต้องโกรธสมควรจะเป็นพี่นะเจ้าคะ...น้องบอลเล่นพิเรนทร์จริงเชียว...น่าตีนัก!!”
“นั่น...”
“ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นน้องบอลโดนตบหน้าหันไปแล้ว...อยู่ดีๆก็จะมาจับ...พี่...พี่มิพูดด้วยล่ะ!!”
(หน้าแดงอีกแล้วแต่ก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มซึ่งแสดงว่าไม่ได้โกรธเราจริงๆ)
“พี่เอ้”
“..........................................................”
“พี่”
“ฮื่อ~~”
“คุยกับผมหน่อยสิ”
“รู้แล้ว~~”
“..........................................................”
“อะไรที่พี่ยังมิอยากให้รู้น้องบอลก็อย่าเพิ่งใจเร็วด่วนได้เลย”
“ครับ...ผมขอโทษจริงๆที่เสียมารยาท”
“เจ้าค่า--...ที่พี่มิถือสาหาความก็เพราะน้องบอลเป็นคนที่พี่ชอบดอก”
“หา?”
“ก็เคยบอกไปแล้วมิใช่หรือ?”
(กับคนที่ชอบกระผมรู้ไปหมดทุกอย่างแหละขอรับ)
“โธ่เอ้ย~~...อย่างนี้ยิ่งทำให้อยากรู้เข้าไปใหญ่”
“อย่าใจร้อนซี่--...หืม?”
“อะไรหรือครับ?”
“มีคนขี่รถตามเรามา”
“จริงด้วย!...พี่ไปทำอะไรหรือเปล่าเนี่ย?”
“ใจร้าย~~...พี่มิใช่คนอันธพาลที่จะเที่ยวหาเรื่องผู้ใดสักหน่อย!”
“เอ่อ--...ผมก็ไม่ได้...”
“ชิ!...งอน”
“พี่เอ้”
“มิรู้!...งอน”
(ให้ตายสิ--...อื๋อ?...ให้เราหอมแก้มง้องั้นเรอะ?)
“เวลาแบบนี้ยังจะ...”
“เร็วๆเจ้าค่ะ”
“อ่ะๆๆ...ก็ได้ๆ”
“ว้าย!!”
(หอมจังและที่สำคัญกว่านั้น...ไอ้ที่ร้อง “ว้าย” เมื่อกี้ทำเอาเราใจเต้นโครมครามไปหมด!!!!)
“แล้วจะจับหน้าอกพี่ทำไมอ่ะ?...เพิ่งดุไปหยกๆเองว่าอย่าเล่นพิเรนทร์”
“ทำไม...มันนุ่มขนาดนี้?...ยังกะ...นมจริงๆแน่ะ”
“ฮึ!...พี่รู้ว่าน้องบอลจงใจแต่เรื่องนี้เอาไว้ก่อน...ดูท่าเราจะเจอปัญหาเสียแล้ว”
“แสดงว่าเราจะมีอันตรายหรือครับ?”
(รถมอเตอร์ไซค์คันนั้นขี่ตามไม่ยอมลดละ)
“มิได้การเจ้าค่ะ...ตามมาถึงขนาดนี้พวกเขาย่อมประสงค์ร้ายอย่างแน่นอน”
“ทำยังไงดี?”
“แผนการมีดังนี้นะเจ้าคะ...พี่จะเร่งความเร็วไปจนถึงที่กลับรถใต้สะพานข้างหน้าแล้วหาที่เหมาะๆจอดรถจากนั้นก็จะล่อพวกมันไปอีกทางหนึ่ง”
“ได้ครับ”
“วางใจเจ้าค่ะ...พี่มิยอมให้น้องบอลมีอันตรายแม้เท่าปลายเส้นผมดอก”
...พอพูดจบพี่เอ้ก็เร่งความเร็วรถปานพายุบุแคมไปถึงจุดกลับรถใต้สะพานและทางซ้ายมือมีถนนเล็กจึงเลี้ยวเข้าไปประมาณ 200 เมตรก็จอดข้างทางและเราสองคนรีบลงจากรถวิ่งเข้าไปในพงหญ้า...ตื่นเต้นไม่น้อยเชียวเพราะนี่คือการหนีจากถูก “ล่า” ในสถานการณ์จริง...
“แม่งเอ้ย!!...หายไปไหนวะ?”
“มาแล้ว”
“ชี่~~”
(มีผู้ชายสองคนเดินเข้าไปดูภายในรถของพี่เอ้ซึ่งเมื่อไม่เห็นใครก็แยกย้ายกันไปคนละทาง)
“กูจะดูแถวๆนี้มึงไปดูตรงโน้นซิ!!”
“น้องบอลหลบที่นี่ห้ามออกไปเด็ดขาดนะเจ้าคะ”
“พี่เอ้จะทำอะไร?”
“มีหลายวิธีที่จะจัดการเจ้าค่ะ”
“เหมือนพี่จะออกไปท้าทายพวกมันตรงๆ?”
“อุ๊ย!!...เก่งจังเลย--”
“อย่านะพี่!!...อันตรายมาก...ถ้าพวกมันมีปืนล่ะก็อาจไม่จบแค่บาดเจ็บ”
...ผมจับแขนพี่เอ้ไว้และส่ายหน้าไม่เห็นด้วยแต่เขากลับเอามือแตะที่บ่าก่อนจะจูบที่ปากผมอย่างอ่อนโยน...บ้าจริง--...เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานอย่างนี้ยังจะทำอะไรเนี่ย?...
“พี่!!”
“คิกๆ...แหม~~...ก็อยากได้กำลังใจนี่เจ้าคะ”
“คนอุตส่าห์เป็นห่วง!”
“ได้ยินน้องบอลพูดว่าเป็นห่วงพี่เท่านี้ก็มีความสุขแล้ว...เดี๋ยวพี่จะตีหมาสองตัวแล้วหักขามาฝากเจ้าค่ะ”
(พี่เอ้พูดจบก็ลุกเดินจากไป...เรารู้ดีว่าในยามที่เขาถือดาบ “ชิโรเทนเคียว” นั้นจะเก่งกาจมากแต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้)
“เจอผู้หญิงแล้ว!!”
“พวกแก...ตามฉันกับแฟนมาทำไมมิทราบ?”
“แฟนเรอะ?”
“เออ!!...ฉันกับแฟนกำลังจะไปมีความสุขกันในม่านรูด...ทำไมอยากจะดูรึ?”
(พี่เอ้พูดซะเราเสียววาบตรงเป้าเลยวุ้ย!!!)
“ไม่ต้องเฉไฉ!!...วันก่อนแกสองคนไปทำอะไรที่ริมตลิ่งแม่น้ำ”
“หืม?...วันก่อน...ริมตลิ่งแม่น้ำ”
(ที่เรากับพี่เอ้ไปคุยกัน!?)
“คนเป็นแฟนกันจะไปจีบกันที่ไหนแล้วมันเกี่ยวอะไรกับแก?...แกทำอะไรล่ะ?...เรื่องชั่วร้ายใช่ไหม?”
“มึงไม่ต้องรู้!!...ปากดีนะอีนี่--...แล้วแฟนมึงไปไหน?”
“ทางนั้นไง”
...พี่เอ้แกล้งชี้นิ้วไปทางอื่นและมันได้ผลเพราะเจ้าหมอนั่นหลงกลหันหน้าไปจริงๆ...ญาติหนุ่มผู้พี่วัย 22 อาศัยจังหวะนั้นชักดาบออกจากฝักแล้วเอาไพล้หลังพลางทำหน้ายิ้มๆ...
“ไม่เห็นมี!!...อีนี่อย่ามาเล่นตลกกับกู”
“เปล่าน๊า~~”
“แล้วซ่อนอะไรไว้ข้างหลัง?”
“เอ่อคือ...”
“เอาออกมาอย่าเล่นตุกติก”
“เชอะ!”
“ดาบ?...วางลงเดี๋ยวนี้!!”
“ก็ได้ๆ”
“!!!!!”
(พี่เอ้หน้าบึ้งคิ้วขมวดเอาดาบมาถือในมือซ้ายและทำทีจะทิ้งลงพื้นแต่ชั่วพริบตากลับใช้มือขวาจับด้ามดาบแล้วพุ่งเข้าใส่ชายคนนั้นด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อซึ่งกว่าที่เขาจะรู้สึกตัวก็ถูกดาบเสียบที่แขนซ้ายอย่างจังจนล้มคว่ำนอนกลิ้งด้วยความเจ็บปวด...โอ้โฮ!?...ระยะทางเกือบจะสิบเมตรแต่เคลื่อนไหวร่างกายรวดเร็วมาก...แค่ไม่กี่วิก็เรียกเลือดไอ้นั่นได้แล้ว)
“โอ๊ยยยยยยยยยยย~~...แขนกู!!!”
“มะ...มึงเป็นไงมั่งวะ?”
(อีกคนมาถึงแถมถือปืนเตรียมพร้อมจะยิงด้วย...พี่เอ้อันตรายแล้ว!!!)
“อย่าทำอะไรพี่กู!!”
“!!!”
“น้องบอล...ออกจากที่ซ่อนทำไมเจ้าคะ?”
...เหตุที่ผมออกจากที่ซ่อนเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของชายคนนั้นและพี่เอ้ก็จะมีโอกาสโจมตีเขาได้...เอ๊ะนี่มัน?...รู้สึกว่าทุกอย่างรอบๆตัวมันช้าลงอย่างชัดเจน...
(การขยับตัวของชายผู้นั้นคือคำตอบที่ชัดแจ้งมากและแน่นอนว่าเบื้องหลังนี้ก็คือหนูหนึ่งกับหนูสอง)
“พ่อจ๋า~~...ทำแบบครั้งก่อนสิ”
“ทำแบบครั้งก่อนที่พ่อหลบมีดน่ะ”
“หนูๆจะให้พ่อทำอะไรเมื่อหลบพ้น?”
“หลบพ้นแล้วพ่อจะทำอะไรต่อนะ?”
“พ่อจะทำอะไรต่อล่ะ?...หักแขนหรือฟาดให้หลังหัก”
(โหดไปหน่อยมั้ง?)
“หนูอยากเห็นคำตอบที่อยู่ในแขนขวาของพ่อ”
“คำตอบที่อยู่ในแขนขวาของพ่อคืออะไร?”
“แขนขวา”
“แก...ตาย!!!”
“น้อง...บอล!!!!”
(ทั้งพี่เอ้และเจ้าผู้ชายคนนั้นล้วนแต่พูดช้าลงไปหมด)
“วิ่งเข้าไปเลยค่ะ”
“ไม่มีอะไรต้องกลัวค่ะ”
“เอ้า!!...เอาก็เอา”
...ผมวิ่งเข้าไปหาชายคนนั้นซึ่งกำลังเหนี่ยวไกปืนและทันทีที่เห็นประกายไฟจากปากกระบอกก็รีบเบี่ยงตัวหลบออกข้างเช่นเดียวกับที่เคยหลบมีดของพี่ม่อน...เมื่อแน่ใจว่าพ้นแน่แล้วก็ตลบเข้าไปด้านหลังของคนยิงและเอามือขวาจับท้ายทอยเพื่อตั้งใจจะผลักให้ล้มแต่กลายเป็นว่าผมคว้าชายคนนั้นเหวี่ยงออกไปไกลหลายเมตร...
“เหลือ...เหลือเชื่อ--”
(พี่เอ้ไม่พูดช้าแล้ว...ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ)
“จัดการมันเร็วครับ!!”
“อื้อๆ”
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย”
(แขนเราทำไมถึงได้มีพลังมากถึงกับยกคนทั้งคนเหวี่ยงกระเด็นไปไกลขนาดนั้น?)
“น้องบอล...พี่มิต้องจัดการอะไรอีก”
“ทำไมครับ?”
“เขาสลบไปแล้วเจ้าค่ะ...เหมือนหัวไหล่จะหักด้วย”
“มะ...ไม่จริงน่ะ!”
..............................................................................................................................................
“อือ--...พวกนี้มันนัดหมายส่งยาใกล้ๆกับตรงที่เมื่อวานเราไปคุยกัน”
“จ้ะ...ก็เลยคิดว่าเราไปรู้เห็นการซื้อขายของผิดกฎหมายจึงตามมาจัดการ”
“พวกสันหลังหวะ!...ไม่ได้รู้อะไรด้วยสักนิด”
(เก่งมากที่พยายามจนหาเราเจอแต่ถ้าไม่ดิ้นรนขนาดนี้พวกมันก็ไม่ซวยหรอกเพราะเมื่อวานเราสนใจแต่ตัวตนของพี่เอ้จนไม่มีเวลาไปสนใจสิ่งอื่นเลย...จริงมั้ย?)
“เรารีบไปกันก่อนดีกว่า...มิอยากถูกสอบปากคำเจ้าค่ะ”
“ครับ”
“แต่น้องบอลเก่งจัง...ไปฝึกอะไรมาเจ้าคะถึงได้มีพละกำลังมากมายเช่นนี้?...ความเร็วอันน่าตกใจนั้นก็ด้วย”
...ตอบยังไงดีล่ะนี่เพราะมันเชื่อได้ยากมากแต่ที่แน่ๆจะต้องเกี่ยวกับการที่ในฝันแขนผมขาดไปและหนูขาลเอามาต่อให้ใหม่อย่างไม่ต้องสงสัย!?...
“ดวงซวยจริงๆที่มาเจอพี่เอ้”
“หืม?...เจอน้องบอลด้วยต่างหาก...รู้ไหมว่าคนนั้นที่ถูกเหวี่ยงน่ะกระดูกไหล่หักเพราะแรงกระแทกจากน้องบอล?”
“เอ่อ--...มันออกจะน่าเหลือเชื่อไปแล้ว”
“พูดความจริงมาได้แล้วเจ้าค่ะ”
“ผมไม่ได้ทำอะไร”
“ใครจะเชื่อกัน?”
(ฝนโทรมาได้จังหวะพอดี)
“ออกไปไหนกับพี่เอ้น่ะ?”
“ไป...ไปกินข้าว”
“กินข้าว?”
“พี่เอ้มีเรื่องคุยกับฉันนิดนึง”
(ด้นสดมันก็จะติดขัดหน่อย)
“น้องนางหยาดฝนจ๋า~~...หวงสามีขนาดนี้เชียวเหรอ?”
“เปล่าๆๆ...แหม~~...สามี...พี่เอ้พูดซะหนูเขินเลยอ่ะ!!”
“พี่มีอะไรจะคุยกับน้องบอลนิดหน่อยจ้ะ...อีกเดี๋ยวจะพากลับไปส่งแล้ว”
“ค่าๆๆ...หนูจะได้บอกเจ๊กับพี่อ๋อมให้สบายใจ”
“.........................................................”
“เท่านี้ก็จบปัญหา”
...ระหว่างรถจอดติดไฟแดงพี่เอ้ก็หันสบตามองอย่างจริงจังในขณะที่จับมือผมไว้ด้วย...ไม่เข้าใจว่าทำไมจึงไม่ชักมือออกทั้งที่เราสองคนต่างก็เป็น “ผู้ชาย” ซึ่งธรรมดาที่ผมจะต้องรู้สึกไม่ชอบใจอยู่บ้างไม่มากก็น้อยแต่...ลูกพี่ลูกน้องคนนี้กลับแตกต่างออกไป...พอมองลึกลงไปในนัยน์ตาของเขาก็คล้ายว่าดำดิ่งสู่จุดที่ลึกที่สุดและไม่อาจหยั่งถึงได้...
(ก่อนที่เราจะคิดหรือทำอะไรต่อพี่เอ้ที่ทีแรกเอาแต่มองก็ประกบริมฝีปากเรา)
“อือออออออ”
(ขะ...เขาพยายาม...จะ...เปิดปากเรา!?)
“อุๆๆๆๆ”
“อืมมมมมมมมมมมมมม”
(ต่อต้านไม่ได้เลย!!...ลิ้นของเราสองคนพัวพันกันไปมา...จูบกับผู้ชายได้ความรู้สึกดีขนาดนี้เชียวหรือ?)
“อุ๊ก!!...พี่...พี่เอ้...จะ...จะไฟเขียวแล้ว!!!”
“รู้แล้วน่า~~...ฮิ!”
(พี่เอ้ออกรถพลางเอานิ้วที่ดูยังไงก็เรียวบางไม่ต่างกับของผู้หญิงป้ายน้ำลายเข้าปากและเหลือบหางตามองเราอย่างมีความนัย)
“แม้ว่าเหตุร้ายจะคลี่คลายไปได้ด้วยดีแต่น้องบอลกระทำการเสี่ยงอันตรายยิ่งกว่าพี่เสียอีก...หากเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นพี่จะมีหน้าไปอธิบายกับทุกคนได้อย่างไร?”
“เพราะผมเชื่อมั่นในตัวพี่เอ้ไงครับ...อือ~~”
“จริงๆนะ...เมื่อครู่เกือบจะทำให้พี่หัวใจวาย...น้องบอล!?...ปะ...เป็นอะไรไปเจ้าคะ?”
(อาการอ่อนเพลียแบบเมื่อวานมาอีกแล้วแต่คราวนี้นอกจากจะหมดแรงแขนขวาก็ยังแทบขยับไม่ได้ด้วย!?)
.............................................................................................................................................................
“พี่ม่อน!”
“อ๋อมอยู่ไหมจ๊ะ?”
“อยู่จ้า~~...หนูไปเรียกให้”
“ไม่ต้องหรอกหยาดฝน...เธอมาก็ดีจะได้ไม่ต้องเสียเวลา...เมื่อวานบอลคุยอะไรกับเธอบ้าง?”
“เอกคเชนทร์มิได้เล่าหรือ?”
“ถ้ารู้จะถามหล่อนมั้ยล่ะ?”
“ใจเย็นคุยกันดีๆ...วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใสอากาศเย็นสบายอย่ามาทะเลาะให้ขุ่นเคืองอารมณ์กันเลย”
“สุรีย์พรรณ...ฉันก็ไม่ได้อยากหาเรื่องใครเพราะบอลสั่งให้ทำตัวเรียบร้อยฉันก็จะทำตามนั้น...ศรมุกดา...เรื่องราวเมื่อ 15 ปีก่อนที่ทำให้เราสองคนต้องขัดแย้งกันสมควรที่มันจะต้องจบลงเสียที...ฉันขอโทษพี่ด้วยนะ”
“เฮ้ย!!!”
“!?”
..........................................................................................................................................................
สวัสดีปีใหม่ 2565 ครับ...ปีนี้ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวต่อไปด้วยนะครับ
สวัสดีปีใหม่แอดเช่นกันนะครับ ขอให้แอดมินโชคดีมีชัยไม่เจ็บไม่ไข้ในปี 65 นี้นะครับ
ตอบลบสวัสดีปีใหม่ครับท่าน ขอให้สุขภาพแข็งแรง ยังติดตาทผลงานตลอดนะครับ
ตอบลบแหะๆตอนนี้มาสั้นไปหน่อยนะครับ เจ้าบอลได้พลังจากลูกสาวมาเพิ่มอีกแล้ว ครั้งแรกได้จากหนูริน ทำให้ขาหาย ครั้งสองได้จากหัสดินเทวนาถ ต่อสู้กับองครักษ์ของเซค ครั้งสามได้จากหนูหนึ่ง หนูสอง ครั้งสี่ได้จากหนูขาล แต่จำไม่ได้ว่าหนูรีย์ให้พลังอะไรกับพ่อบอลใหม แอบตกใจที่อ๋อมเอ่ยปากขอโทษม่อนก่อน ทั้งๆที่ม่อนตั้งใจจะมาขอโทษอ๋อมแท้ๆ
สวัสดีปีใหม่ครับท่าน รับฝากเนื้อฝากตัวไว้และขอฝากความรักความอบอุ่นให้ท่านผลิตเรื่องราวของตราบเท่าที่ยังมีชีวิตออกมาให้ได้ชมเรื่อยๆบ่อยๆแบบนี้มันชุ่มชื่นหัวใจเหลือเกินครับ เหมือนถูกมนสะกดให้ต้องเข้ามาอ่านตลอด อยากอ่านซีนเสียวๆของอานิภากับเจ้าบอลอีกครับ
ตอบลบชอบตอนที่มีการเล่าเรื่องของลูกบอลมากอ่านแล้วรู้สึกสนุกน่าติดตามอ่านไปได้เพลินๆยาวๆเลยครับ
ตอบลบโอ้วว ตอนใหม่มาที่เดียว100%
ตอบลบสวัสดีปีใหม่ครับท่าน adslman
ตอบลบบอลอาจไม่เก่งด้านการต่อสู้ แต่น่าจะเป็นตัวเชื่อมให้พี่น้องกลับมาดีกันได้ เพราะทุกคนต่างก็เป็นเมียบอลทั้งนั้น
สวัสดีปีใหม่ครับท่าน adslman ขอให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรง มีเงินเป็นกองมีทองเป็นเข่งนะครับ และขอให้ทุกท่านที่เข้ามาอ่านในบล็อกนี้จงมีความสุขความเจริญร่ำรวยกันทุกคนนะครับ
ตอบลบติดตามผลงานของท่านมาตั้งแต่ต้นและเฝ้ารออ่านอย่างใจจดใจจ่อทุกวัน อ่านได้ทุกวันไม่มีเบื่อเลย รอตอนใหม่อยู่นะครับ...
ได้ของขวัญปีใหม่เป็น ตอนใหม่ ดีใจมากๆครับ สวัสดีปีใหม่ ท่าน adslman ด้วยนะครับ ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง มีเงินใช้ตลอดปีครับ
ตอบลบขอบคุณสำหรับของขวัญปีใหม่ครับแอด
ตอบลบช๊อกๆๆเลยอ๋อขอโทษพี่ม่อนแถมเรียกพี่ด้วย
สนุกจังโว้ยไม่เสียดายที่ตามอ่านมาหลายปี
ขอให้สุขภาพแข็งแรงแต่งนิยายให้พวกเราอ่านไปนานๆนะครับแอดดด
ได้ของขวัญปีใหม่จากคุณ adalman อย่างดีเลย
ตอบลบพลังของบอลได้มาอย่างนี้นี่เอง อย่างนี้ก็เหลือแตความเชี่ยวชาญในการใช้แล้ว
สวัสดีปีใหม่ครับผู้แต่ง รักษาสุขภาพด้วยน้าาา😁
ตอบลบสวัสดีปีใหม่ 2565 ครับ เรื่องรางของนายบอลถือเป็นของขวัญปีใหม่ที่ดีเลยหละ เรารู้สึกดีและไม่เคยเบื่อเลย
ตอบลบสวัสดีปีใหม่ 2565 ครับ ผู้แต่ง และ ผู้อ่าน ทุกท่าน
ตอบลบสวัสดีปีใหม่ เช่นกันครับ อยากให้ลงอาทิตย์ละตอนเลย ถ้าเป็นไปได้ อิอิอิ
ตอบลบสวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้สิ่งดีๆ เกิดขึ้นกับท่านผู้แต่งเสมอๆ นะครับ
ตอบลบ..ตอนนี้เนื้อเรื่องสุดยอดมาก เรื่องอ้อใกล้ปิดเผย ลุ้นมากๆๆๆๆๆ แถมเรื่องม่อนก็แนวโน้มดีมาก ..อ๋อมเองก็เปิดใจด้วย อึ้งเลยจริงๆๆๆ
สวัสดีปีใหม่เข่นกันครับ
ตอบลบบอลคงต้องฝึกอีกยาวกว่าจะใช้ความสามารถนี้ได้
ตอบลบเนื้อเรื่องเข้มข้นสุดๆ อดใจรออ่านตอนต่อไปแทบไม่ไหว
ตอบลบลงลงตอนต่อไปเรื่อยๆนะครับกำลังสนุกเลย
ตอบลบสวัสดีปีใหม่ครับ ขอบคุณผลงานดีดีนี้ครับ นำมาให้อ่านเรื่อยๆนะครับ
ตอบลบสวัสดีปีใหม่ ทุกๆ ท่านครับ
ตอบลบไรท์ร้ายกาจมากกก เขียนทิ้งไว้ให้รีดได้เพ้อฝันว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป ช่วงหลังไร์ใช้มิติผกผันแห่งกาลเวลากระตุ้นความกระหายใคร่รู้ของรีดให้ลุกโชน คิดลังเลเรื่องเอ้อ้อ ต้องกลับไปอ่านบทของเอ้อ้อที่ผ่านมา ไรท์ใช้มายาบรรณอักษรล่อหลอกไว้ทุกตอน จนไม่สามารถฟันธงเออ้อไ้ด้ ม่อน เอ้อ้อล้วนมีความลึกลับที่ต้องค้นหา แล้วยังมากระหน่ำด้วยอ๋อมเข้าไปอีก สร้างฝันเพ้อเจ้อบรรเจิดเกิ้นนน
ตอบลบสวัสดีปีใหม่ สุขภาพแข็งแรงนะครับ
สวัสดีปีใหม่ด้วยครับ ขอให้ท่านadslman สุขภาพแข็งแรง แต่งเรื่องมาให้พวกเราได้อ่านกันอย่างต่อเนื่องนะครับ
ตอบลบสวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้นร่างกายแข็งแรงมีสุขภาพที่ดีนะครับ
ตอบลบสวัสดีปีใหม่ครับผม...อยากอุทานว่า...ไหงงั้นล่ะ อ๋อมเปิดก่อนเลย
ตอบลบรอตอน107อยู่นะคร้าบบบแอด
ตอบลบอยากอ่านต่อแล้วคร้าบบ
กระหายอยากอ่านต่อแล้ว
ตอบลบสวัสดีปีไหม่เช่นกันครับ
ตอบลบขอให้ปีนี้มีแต่สิ่งดีๆ สุขภาพแข็งแรงแข็งแรงครับผม
สวัสดีปีใหม่เช่นกันนะครับ ขอให้สุขภาพแข็งแรง มีเรื่องมาให้อ่านตลอดปี รอดพ้นจากโวิดทุกซีซั่นครั่บ!
ตอบลบมาแล้ว มาหลายตอนรึว่าผมเก็บไว้ดองน๊าาาา ขอบคุณครับที่มาต่อ จะอ่านจนจบ ช่วงนี้รักษาสุขภาพด้วยครับแอด ขอให้ร่ำรวยมั้งมีศรีสุขครับ
ตอบลบ