ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 109 “เบื้องหลังของดวงตาคู่นั้น!?”
“แมวหลงทาง...จะนั่งคุกเข่าไปถึงเมื่อไหร่?”
“ท่านพี่...”
“น้องไม่ได้ทำอะไรผิด...ใครมาเห็นจะคิดว่าไปทำความผิดแล้วมาคุกเข่าขอขมา”
“คุณหนูรองลุกเถิดเจ้าค่ะ”
“...เรื่องผลทำนายบุตรท่านพี่จะทำอย่างไรต่อไป?”
“เอ่อ--...พี่คิดอยู่หลายรอบก็คิดไม่ตกว่าจะไปมีลูกกับใครได้...พวกหมอผู้ชายในโรงพยาบาลก็ไม่มีใครจะเข้าตาเลยสักคน...นิสิตแพทย์ก็ยิ่งไม่มีทางเป็นไปได้”
“......................................................”
“บรรดาเพื่อนๆตั้งแต่สมัยมัธยมจนถึงมหาลัยก็ไม่มีใครที่จะสนิทด้วยถึงขนาดนั้น”
“คุณหนูใหญ่เจ้าคะ...คำทำนายก็คือคำทำนาย...มิได้หมายความว่าจะถูกต้องเสมอไป”
“ไหม...เธอก็รู้ดีว่าที่ผ่านมาแม่เฒ่าไม่เคยทำนายผิดพลาดแม้แต่ครั้งเดียว...มันไม่สามารถมองข้ามไปได้เลย...ฉันถึงมานั่งกลุ้มอยู่นี่ไง”
“......................................................”
“แล้วยิ่งรับไม่ได้เข้าไปอีกถ้าจะเป็นเจ้าบ้านั่น...ให้ฉันตายไปซะจะดีกว่า!!!”
“ท่านพี่สุริยาวรรณก็เปลี่ยนไปได้ถึงเพียงนั้น”
“กลับมาเป็นสตรีผู้งดงามอีกครั้งหนึ่งแลตั้งใจจะมีธิดาแฝดกับคุณชายหก”
“ท่าทางจะกู่ไม่กลับแล้วล่ะ...ไม่รู้ว่าไปได้กันตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“อาจจะเป็นช่วง...ที่เอกคเชนทร์ไปพักที่โยนกประจิมก็เป็นได้เจ้าค่ะ”
“ก็น่าจะใช่...ไอ้คนอันตรายนี่...มันเก่งกาจได้ขนาดนั้นเชียวเหรอ?”
“คุณหนูใหญ่หมายถึง?”
“หลังจากเจ้านั่นอัดลูกน้องของฉันปางตายน้องเอ้ก็เริ่มเปลี่ยนไป...เธอไม่เคยปฎิบัติกับฉันอย่างนั้นมาก่อน...ไม่ว่าจะคุกคามหรือต่อต้าน...ทั้งขู่ทั้งปลอบ...ถ้าฉันลงมืออะไรไปน้องสาวคนนี้ต้องไม่อยู่เฉยแน่”
“แลที่หลบมีดของน้องได้”
“นั่นน่ะน่าประหลาดมาก...ตามหลักมันไม่ควรหลบได้เลยถึงน้องจะออมมือให้ก็เถอะ...น่าจะโดนเสียบให้รู้แล้วรู้รอด”
“ท่านพี่...เช่นนั้นน้องมิรอดพ้นจากเพลิงโทสะของพี่ๆน้องๆเป็นแน่เจ้าค่ะ”
“ฮ่าๆๆ...พี่พูดเล่น”
“ไหมเห็นว่าครั้งล่าสุดนั้นทำให้คุณหนูสุริยาวรรณเปลี่ยนไปอย่างสมบูรณ์”
“น้องเอ้พูดอยู่เสมอว่าชอบคนเก่งถ้าอย่างนั้นเจ้านั่นคงจะเก่งจริงๆน่ะแหละ”
“..........................................................”
“...........................................................”
“เร็วถึงขั้นหลบลูกปืนแล้ววิ่งเข้าไปจับฝ่ายตรงข้ามเหวี่ยงจนไหล่หลุด...ความสามารถนี้มันอะไรกัน?...อืม--...ฉันมีความดีๆแล้ว”
“?”
“อะไรหรือเจ้าคะท่านพี่?”
“จงเก็บมิตรไว้ใกล้ตัวแต่จงเก็บศัตรูไว้ให้ใกล้ยิ่งกว่า”
...........................................................................................................................................................
...ตื่นเช้ามาผมไม่เห็นอ๋อมแล้วแต่เธอเขียนโน้ตทิ้งไว้ว่า “อยากจะอยู่ด้วยให้นานกว่านี้แต่ฉันกับป้อมมีธุระสำคัญต้องกลับโยนกทักษิณและขอบคุณอีกครั้งสำหรับเรื่องของฉันกับพี่ม่อนส่วนเรื่องของศรเพทาย...ฉันคิดว่าเธอกำลังจะทำอะไรสักอย่างแต่ยังไงนายก็ระวังตัวไว้” ...
“อ๋อมไม่ได้บอกรายละเอียดแต่พี่เซคยังคิดจะทำอะไรอีก...ไม่รู้จักเบื่อบ้างหรือไงนะ?”
(ไม่เห็นพี่แคทกับฝน...อย่าบอกว่ายังไม่กลับมาตั้งแต่เมื่อคืน?)
“นายนอนกอดกับหนูอ๋อมทั้งคืนจะรู้อะไร?”
(เสียงดังจากในครัวเราจึงเข้าไปถามอานิภาในชุดพยาบาลที่เพิ่งเตรียมอาหารเช้าเสร็จและโดนตอกกลับมาแบบหน้าชานิดๆ)
“โธ่อา~~”
“จะมาโธ่อะไรห๊ะ?...ไม่!!...ไม่ต้องมากอด--”
(ไม่มีใครอยู่)
“ที่แท้นิก็หึงผม”
“หลงตัวเองใหญ่แล้ว!!...ใครหึงนาย?...อย่า--...เดี๋ยวใครมาเห็น”
“ตอนนี้ไม่มีใครนอกจากเราสองคนหรอกครับ”
“...จริงๆเลยนะ”
“นิกลับมาตั้งแต่ตอนไหน?”
“...สี่ทุ่ม”
“เสียดายที่เมื่อคืนไม่ได้นอนด้วยกัน”
“ฮึ!!...ไม่มีอีกแล้วล่ะ”
“ต้องมีสิจ๊ะ”
“เพิ่งปล่อยโอกาสหลุดลอยไปแท้ๆทำพูดดี...จะบอกให้...เมื่อคืนนิไม่ได้ล็อคห้องด้วยนะขอบอก”
“หา?”
“เผื่อจะมีใครบางคนเข้ามาแอบจูบแอบปล้ำแต่ก็ไม่มี...อย่างว่าเนอะ!!...เราสู้สาวๆวัยรุ่นไม่ได้”
“ไม่จริงสักหน่อย!!”
“จะเลิกกระโปรงทำไมเนี่ย?...ทะลึ่ง~~...ไม่ต้องมากอดเลย!!”
...ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุนั่นแหละ...ผมสวมกอดอานิภาแน่นขึ้นและพยายามเอาไอ้จู๋เสียดสีกับบั้นท้าย...ราวกับได้สัมผัสแบบเนื้อแนบเนื้อเชียวล่ะเพราะกางเกงในของอานิภาบางมากแถมยังลื่นอีกด้วย...ถูไปมาไม่กี่ทีน้องชายก็พองตัวคับเป้า...
“คิดอกุศล!...เอาอะไรมาถูก้นอ่ะ?”
“นิรู้อยู่แล้ว”
“ฮื่อ--...ถ้ามามีอารมณ์ตอนนี้จะทำยังไงเล่า?...อืออออออออ~~...นิต้องไปทำงานน๊า!!”
“โอกาสผ่านไปแล้วเราก็สร้างมันขึ้นมาใหม่”
“แต่ไม่เกิดขึ้นกันได้บ่อยๆ...แน่ะ!!...นิ้วยังจะเกี่ยวกางเกงในนิอีก”
“ก้นสวยจัง”
“ลามก!!”
(อานิภาหันตัวแล้วผลักเราให้นั่งเก้าอี้พลางเอามือขยับข้างในกระโปรง)
“ทำผิดยังจะมายิ้ม?”
“เอ๋!?...ผมผิด?”
“เออ!...เมื่อคืนไม่เข้ามาหาปล่อยให้นินอนคนเดียว...ใจร้าย~~”
“เอ่อคือ...”
“ยังต้องให้บอกอีก?...มาง้อเร็วๆสิ!!”
“อิๆๆ”
(มันมีหลายวิธีที่จะง้อแต่ต้องดูว่าอะไรเหมาะสมและที่ง่ายสุดก็คือหอมแก้มหรือจูบ)
“อืมมมมมมมม~~”
(สุดยอดใจเต้นระรัว)
“อือออออออออออออออ~~”
(อานิภารัวลิ้นไม่ยอมหยุดเลย!!!)
“พอๆ...หายงอนก็ได้”
“.....................................................”
“จะหายใจไม่ออกอยู่แล้วย่ะ!...ฮึๆ...เรื่องง้อสาวนี่ของถนัดเชียวนะ”
“โธ่นิจ๋า~~”
“รู้แล้วๆ...หายงอนตั้งนานล่ะจ้ะ”
(หน้าแดงก่ำเชียวอาสาวของเรา)
“...น่าจะมากันแล้ว”
“!?”
“แม่จ๋า~~...มีอะไรกินมั่งอ่ะ?”
“บ้านนั้นไม่ได้เลี้ยงเหรอจ๊ะ?”
“เลี้ยงแต่หนูหิวอีก”
“ฮะๆ...อยู่บนโต๊ะแน่ะ”
“เฮ!!”
“พี่แคทล่ะ?”
“เก็บรถอยู่...อ๊ะๆๆ...เจ๊เขาอารมณ์เสียอยู่”
(อ้าว!?...อะไรของเขาอีก?)
“..............................................................”
“พี่จะกินข้าวอีกมั้ยครับ?”
“ไม่!!”
(สาวน้ำแข็งมาอีกแล้ว)
“5 คนเชียวรึ?...เธอน่ะ”
“!?”
..................................................................................................................................................................
“พี่แคทรู้แล้วว่าเราจะมีลูกสาวถึง 5 คน”
(หนูรีย์,หนูริน,หนูหนึ่งกับหนูสองและล่าสุดก็หนูขาล)
“แต่ตอนนี้เธองอนเราอยู่...ตั้งแต่เมื่อวานก็แทบจะไม่คุยด้วยเลย”
(จะง้อยังไงดีหว่า?...ใช้วิธีเดียวกับอานิภาเมื่อครั้งก่อนมีหวังถูกกระทืบแหงๆ)
“ก็เลยมาถามเค้าเหรอ?”
“พอมีความคิดอะไรดีๆบ้างมั้ย?”
“สาเหตุมันมาจากเรื่องผลทำนายบุตร”
“...ฉันรู้”
“จากใคร?”
“อ๋อม”
“โฮ่~~...เค้าก็คุยกับพี่อ๋อมเหมือนกัน”
“?”
(“พี่สาวเธอโกรธมากเรอะ?”
“มากจนพูดไม่ออกเชียวค่ะ”
“ฉันเองพอได้ยินก็โกรธเหมือนกัน”
“อ้าว?”
“เธอไม่โกรธหรือไง?”
“ใครว่าคะ?...หนูก็หงุดหงิดแหละเพราะบอลไม่บอกเลย”
“หึ!...นิสัยของตานั่นจะเดินมาสารภาพมันก็ใช่ที่หรอก”)
“เดี๋ยว...ที่โกรธนี่คือ...”
“อ๋อ!!...แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ตัวเองมีลูกสาวเยอะแยะไปหมดไงล่ะ”
(ทำไมถึงรู้กันไปหมด?)
“ตั้ง 5 คนเชียวน๊า~~”
“หยุดๆๆ”
“หือ?”
“ทำไมพวกเธอถึงรู้ว่าทั้งหมดจะเป็นลูกสาวของฉัน?”
“เหวอ!!!...คำถามนี้ไม่น่าออกมาได้เลย”
“?”
“จะเป็นใครได้อีก?...ลูกของเจ๊...ลูกของเค้า...ลูกของพี่อ๋อมล้วนแต่มีตัวเองเป็นพ่อทั้งนั้น”
“..............................................................”
“ต่อไปตัวเองต้องไว้หนวดแล้ว...ถึงเค้าจะไม่ค่อยชอบแต่เพื่อให้ดูดุขึ้นมาหน่อยก็ช่วยไม่ได้นะ”
“ไม่ครบ!...อีกคนล่ะ?”
(จนป่านนี้ยังไม่รู้เลยว่าแม่ของหนูหนึ่งกับหนูสองเป็นใคร?)
“ไม่บอก!!...ไปหาคำตอบเอาเอง”
“ยัยผี!”
“มันไม่ได้ยากเย็นอะไรสักหน่อย”
“หนวกหูกันจริงๆ”
“อึ๋ย~~”
...พี่แคทยืนหน้าบึ้งตึงมือข้างหนึ่งจับราวระเบียงอยู่บนชั้นสองและมองลงมาที่ผมด้วยสายตาที่ดูไม่เป็นมิตรเอาซะเลย...พอส่งยิ้มให้ก็ยิ่งจ้องเขม็งกลับมาจนผมไม่กล้าสบตาด้วย...อ่า--...มีลูกสาว 5 คนนี่ต้องโดนโกรธขนาดนี้เชียว?...
“ฝนไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น”
(ญาติสาววัย 22 ปีเดินลงมาแต่ห่างจากเราพอสมควรซึ่งก็อดกลัวไม่ได้อยู่ดี)
“โธ่เจ๊!...จริงๆก็ไม่ใช่ความลับอะไร...”
“นี่คือคำสั่ง!!”
“อู๊ย~~...เที่ยวนี้ท่าจะของจริง”
“ฝน...ช่วยฉันด้วยสิ!”
“จะช่วยยังไงอ่ะ?...เออใช่!...โทรหาพี่อ๋อม”
“ได้ๆๆ”
“หลบหลังฝนอย่างนั้นหมายความว่ายังไง?”
“ผม...เปล่าหลบ”
“ทำอะไรไว้ก็กล้ารับ...มัวแต่หลบอยู่หลังผู้หญิงน่ะลูกรู้เข้าจะผิดหวังเอา”
“....................................................................”
“ไงวะไอ้สุดหล่อ?...ทำดีมากนะนาย!”
“อย่าเพิ่งประชดกันตอนนี้...พี่แคทโมโหหนักแล้ว”
“หืม?”
“คุยกับใคร?...เปิดลำโพง!”
“เฮ่ย?...ไหงเสียงดังจัง”
“อ๋อมหรือ?”
“ฉันเอง”
“พี่ขอว่าครั้งนี้อย่าเข้าข้างบอล...เขาทำเกินไป”
“เธอฟังนะ...ฉันเองก็ไม่พอใจบอลเช่นกันแต่ไม่แน่ว่าต่อไปเขาอาจจะมีลูกมากกว่านี้อีกก็ได้”
“!?”
“ฮ้า~~...ยังจะมีอีกเรอะตาบ้า!!!”
“เจ็บๆๆ...อย่าหยิก!!”
“อ๋อม...พี่ไม่ได้โมโหเรื่องนั้น”
“อ้าวเหรอ?...อ๋อๆ...ที่แท้เธอไม่พอใจกับอีกเรื่อง”
“พี่แคทครับ...เรามาคุยกันดีๆเถอะ...หน้าบึ้งมากจะไม่สวยเอานะ”
“ยังมากล้าล้อเล่นกับฉัน!!!!”
“!!!!!”
“ไม่ได้การ!!!...วันนี้เจ๊โกรธจริง”
“ความโกรธของฉันชิดซ้ายไปเลยว่ะ...หยาดฝนเธอคอยดูพี่สาวไว้...ห้ามไม่ให้ทำร้ายบอล”
“อื้อๆ”
“สุรีย์พรรณ...ฉันเข้าใจความรู้สึกเธอดีแต่ก็ยับยั้งชั่งอารมณ์ไว้ก่อน...ฉันจะติดต่อหาเธอทีหลัง...โอเคนะ”
“...............................................................”
“ตัวเองๆ...มานี่!...ออกไปข้างนอกกัน”
“เอ๊ะ?”
“อยากโดนซ้อมหรือไงเล่า?...เกิดเจ๊เอาจริงเค้าคนเดียวก็รับมือไม่ไหวนะ!!!”
“เข้าใจแล้ว”
“กระซิบกระซาบวางแผนจะออกไปไหน?”
“เจ๊จ๋า!!...พวกเราจะออกไปซื้อของกันอ่ะ...หนูนึกได้ว่าของหมดพอดี”
“ฮึ!!...ช่างประจวบเหมาะซะจริงๆนะ”
“แฮะๆ...ไปๆๆ...จังหวะนี้ล่ะ”
“ให้เวลาถึงเที่ยง...กลับมาให้ถึงก่อนหน้านั้น”
“...............................................................”
........................................................................................................................................
“ไอติม~~”
“เพิ่งกินราเมงไปหยกๆ”
“ก็เค้าจะกินอ่ะ!...เร็ว!!...วันนี้ตัวเองต้องเลี้ยงเค้าทุกอย่างแล้วจะไม่โกรธ”
(เอ--...ถ้าฝนโกรธเราจริงก็คงไม่พาหนีไฟโทสะของพี่แคทออกมาหรอก!?)
“ที่เธอกับพี่แคทโกรธ...ใช่เรื่องที่ฉันจะมีลูกเยอะหรือเปล่า?”
“ไม่ใช่”
“งั้นมันคือ...”
“นี่!...รู้หรือยังว่าใครจะเป็นแม่ของลูกสาวอีกสองคน?”
“ไม่รู้”
“ไม่ได้เดายากอะไรเล้ย~~...ตัวเองก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอว่าเธอเป็นผู้หญิง?”
“ฝน...เธอจะบอกว่า...พี่...”
“อื้อ!!...ผู้หญิงแท้ๆตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยด้วย”
(ครั้งแรกที่ได้รับการยืนยันจากคนอื่นที่ตัวเราไม่ได้คิดไปเองซึ่งเหตุผลที่แต่งตัวเป็นชายนั้นยังต้องค้นหาคำตอบกันต่อไป)
“แถมยังมีอะไรกันไปแล้วอีก...มันเป็นไปได้ยังไงเนี่ย?”
“เดี๋ยวๆๆๆ...ไม่ใช่แล้ว!!...ฉันน่ะเหรอจะมีอะไรกับ...”
...ถึงตรงนี้ผมนึกขึ้นมาได้ว่าตอนที่พักอยู่บ้านอานีย์ก็ได้มีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนหนึ่งแต่ไม่ชัดเจนว่าเธอเป็นใครและทีแรกผมคิดว่าเป็น “อานีย์” แต่ก็ล้มเลิกความคิดนี้ไปเพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอนและกลับกันถ้าผู้หญิงในความมืดนั้นคือ “พี่เอ้” แล้วทุกอย่างก็จะสอดรับกันเนื่องจากเช้าวันรุ่งขึ้นอานีย์มีท่าที “กลบเกลื่อน” เพื่อปกป้อง “ลูกสาว” ของเธอ...
“วันที่ฉันไปค้างที่...โยนกประจิม”
“เห--...ตอนนั้นเองน่ะเหรอ?”
“แต่ฉันไม่รู้จริงๆนะว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเพราะในห้องมันมืดและก็เมามากด้วย?”
“ฮื๊อ!!!...มีดวงสมพงษ์กับเพศตรงข้ามยังจะทำเป็นคุย”
“แล้วเธอจะบอกว่าเป็นพี่เอ้ได้ไง?”
“ก็พี่เขาพูดออกมาชัดเจนเลยว่ายอมเป็นของตัวเองอ่ะ!”
“พี่...พี่เอ้บอกจริงๆรึ?”
“เค้าจะโกหกตัวเองไปทำไมและทุกคนต่างก็ได้ยินกันหมด...ไม่เชื่อไปถามยัยตัวเล็กดูก็ได้”
“...........................................................”
“ร้ายกาจๆๆ...ร้ายเกินไปแล้ว”
“เจ็บ--”
“พี่น้องรักกันดีจัง”
“จี!!...นี่แกมาได้ไง?”
“ที่นี่คือร้านไอศกรีมใครๆก็มาได้”
“เชอะ!...เห็นหน้าหล่อนแล้วกินไม่ลง”
“ถ้าเธอลุกฉันจะถือว่าเธอแพ้”
“แพ้อะไรมิทราบยะ?”
“เธอไม่กล้าสู้หน้าฉันไง”
“คุยโว!!...ใครไม่กล้าสู้หน้าแกห๊ะ?”
“ฝนเบาๆ...หนวกหูคนอื่น”
“ฮึ่ม!!”
“จีหายดีแล้วใช่มั้ย?”
“ปกติดีแล้ว...ขอบใจยาของนายมากนะ”
“เฮ่ย!...ยาอะไร?”
(เวรล่ะ!!!)
“ตัวเอง!!...บอกเค้ามาเดี๋ยวนี้”
“ฉันเอายาไปให้จีทารักษาบาดแผล”
“ไม่เห็นบอกเค้าเลย”
“ก็...ฉันกลัวเธอห้าม...ไปไหนน่ะ?”
“กลับบ้านสิ”
“ลุกก่อนแพ้นะ”
“อีบ้า!!!”
...ฝนลุกเดินกระแทกเท้าออกไปจากร้านด้วยความโมโหผมก็ต้องรีบจ่ายเงินแล้วตามเธอไปเหมือนวันที่มากินกับพี่เอ้ไม่มีผิด...
(พนักงานในร้านเริ่มป้องปากซุบซิบกันแล้ว...สงสัยจะจำเราได้ว่าครั้งก่อนที่มาด้วยกันไม่ใช่สาวคนนี้)
“เลี้ยงฉันด้วยสิ”
“เธอมากินคนเดียวหรือ?”
“ใช่...มาเที่ยวเล่นน่ะ”
“จีใส่กระโปรง”
“เป็นไงมั่ง?”
“น่า...น่ารักดี”
“ฮะๆๆ...ระวังยัยนั่นได้ยินเถอะ”
“คุยอะไรกัน?...แกน่ะออกไปไกลๆอย่ามาอยู่ใกล้ผัวฉัน!!”
“เฮ่ๆๆ...ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย”
“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น...กลับบ้านไป๊!!!”
“หึงจนหน้าดำหน้าแดงหมดแล้ว...ไม่น่าดูซะเลย”
“เรื่องของฉัน!!”
“เธอจะละเมิดข้อตกลงก็เอาซี่--”
“ฮึ!!...ฉันไม่ไร้ยางอายขนาดนั้นหรอก...อ๋า!?”
“!!!”
“มาควงแขนผัวฉันทำไม?...ออกไปนะ!!!”
“ฉันยังเจ็บขาอยู่เลย...ช่วยพาไปที่ลานจอดรถหน่อย”
“หล่อนน่ะมารยา!!...ดูก็รู้แล้วว่าไม่ได้เจ็บตรงไหนสักนิด...เอาแขนออกจากผัวฉันเดี๋ยวนี้!!!”
“จะทำร้ายเรอะ?...เอาสิ...มาเลย!!”
“แก--”
...ผมเองก็พอเดาได้ว่าจีตั้งใจจะยั่วอารมณ์แต่อีกฝ่ายไม่ขำด้วย...ญาติสาวผู้น้องวัย 18 ปีฮึดฮัดจะเล่นงานทอมสาวคู่แค้นร่วมชั้นเรียนให้ได้ผมจึงพยายามกั้นกลางไว้เพื่อไม่ให้มีเรื่องกันให้ขายหน้าประชาชี...
“พอล่ะ...ฉันจะกลับแล้ว”
“จะไปตายที่ไหนก็ไปไป๊!!!”
“ฝน...เธอทำตัวไม่น่ารักเลย”
“ตัวเองจะเข้าข้างยัยนั่นเรอะ?”
“ไม่...ฉันไม่เข้าข้างใคร”
“ฮึ!!”
“อย่างนี้หนูน้อยจะยอมรับเธอได้ยังไง?”
“.................................................................”
“อีกหน่อยเธอก็จะเป็นแม่คนแล้วถ้าลูกรู้ว่าเธอเจ้าอารมณ์ขนาดนี้จะต้องผิดหวังมากแน่”
“.................................................................”
“เธอตามหึงหวงผู้หญิงทุกคนที่จะเข้าใกล้บอลแต่กับพี่แคทล่ะหึงมั้ย?”
“แกจะพูดอะไร?”
“ก็ตามที่ถาม”
“ฉันกับพี่สาวต่างเข้าใจกันดีและพวกเราจะไม่มีปัญหานั้น”
“อ้อๆๆ...ก็ดี”
“ไม่เกี่ยวอะไรกับแก!!”
“ฝน--”
“รู้แล้วน่ะ!...เค้าจะใจเย็นกว่านี้แต่ตัวเองต้องอธิบายว่าเอายาไปรักษายัยนั่นทำไม?”
“...............................................................”
..........................................................................................................................................................
“มาแล้วค่า--...เอาบอลกลับมาส่งคืนด้วยความเรียบร้อย”
(ส่งคืน!?)
“ดูอารมณ์ดีจัง?”
“ฮี่ๆๆ...เห็นแบบนั้นเหรอจ๊ะแต่หนูก็อารมณ์ดีจริงๆน่ะแหละนะ”
...พูดจบฝนเดินยิ้มขึ้นชั้นสองไป...ความขุ่นข้องหมองใจต่างๆรวมทั้งที่ปะทะคารมกับจีก็มลายหายไปเพราะผมรับปากกับเธอว่าจะให้หนูรินยอมรับว่าฝนเป็น “แม่” เสียที...พี่แคทที่นั่งไขว้ห้างอ่านหนังสือในห้องรับแขกค่อยๆเงยหน้าถาม...
“มีเรื่องดีอะไร?”
(ญาติสาวผู้พี่แม้จะถามห้วนๆแต่ดูจะอารมณ์เย็นลงและเบื้องหลังของดวงตาคู่นั้นที่มองเราผ่านแว่นตาก็สงบนิ่งกว่าก่อนหน้านี้)
“ก็นิดหน่อยครับ”
“นั่งตรงนี้”
(ข้างเธอเนี่ยนะ?)
“จะไม่ชกผมแน่นะ?”
(หญิงสาวไม่พูดแต่เอามือตบเบาะแทนคำตอบ)
“ยังไงต้องเห็นแก่ลูกรีย์..พี่ก็ไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นแม่ใจยักษ์โดยเฉพาะจะทำร้ายพ่อจอมเจ้าชู้อย่างเธอ”
(นับว่าหนูรีย์ช่วยเราไว้อีกแล้ว)
“มาให้พี่ดูหน้าใกล้ๆ”
“...............................................................”
“เจ้าชู้นัก~~”
“!!!!”
(นึกว่าสาวเจ้าผมยาวจะตบหรือต่อยแต่เปล่าเลย...หล่อนจูบเราต่างหาก!?)
“พี่แคทหายโกรธผมแล้วหรือ?”
“เปล่า...ไม่ได้โกรธเธอตั้งแต่แรกแล้ว”
“ฮ้า!!!”
...งงไก่ตาแตกกับพี่แคทสิงานนี้!!...แล้วไอ้ที่โมโหฟาดงวงฟาดงาว่าผมกล้าล้อเล่นกับเธอนั่นมันอะไร?...
“แต่สิ่งที่เธอทำไว้จริงๆจะต้องโดนต่อยให้น่วมทั้งตัวแล้วลากออกไปตากแดดหน้าบ้านนั่น...รู้ไว้ซะด้วย!”
(พูดไปก็หยิบผ้าชุบน้ำเย็นเช็ดหน้าให้เรา...ให้ตายซี่--...การกระทำช่างตรงกันข้ามกับคำพูดเหลือเกิน)
“พี่เดาอยู่ก่อนแล้วว่าอ๋อมกับฝนจะไม่พอใจมากและต้องจัดการเธออะไรสักอย่างแน่ฉะนั้นพี่จึงแกล้งทำเป็นโกรธมากเพื่อไม่ให้สองคนนั้นมาเอาเรื่องอะไรเธออีก”
“แล้ว...ถ้ามันไม่ได้ผลล่ะครับ?”
“ต้องได้ผลเพราะสองคนนี้รักและห่วงใยเธอจะตายไป...ต่อให้โกรธหรือผิดหวังสักแค่ไหนก็ไม่มีทางยอมเห็นเธอโดนทำร้าย...จริงมั้ย?”
“แผนของพี่ล้ำลึกมาก”
“เท่านี้ทั้งฝนกับอ๋อมก็จะไม่มาเอาเรื่องอะไรต่อไปแต่เธอน่ะจริงๆพี่ก็อยากเอาเลือดออกจากปากเธอเหมือนกันนะ...ฮึ!!”
“โธ่!!...แคทจ๋า~~”
“อะไรยะ?...ไม่ต้องมาอ้อน!!”
...พอรู้ว่าพี่แคทไม่ได้โมโหหรือต้องการทำร้ายผมก็รู้สึกใจชื้นขึ้นเยอะและเข้าไปกอดเธอ...หญิงสาวทำขัดขืนนิดหน่อยแต่สุดท้ายก็สงบลงและมองค้อนผมก่อนจะหอมแก้มซ้ายขวาสลับกับลูบหัวผมด้วยความอ่อนโยน...
“พี่ทำร้ายเธอไม่ลงหรอก...บอกไปแล้วนี่ว่าใครใช้ให้เธอเป็นพ่อของหนูน้อยน่ารักขนาดนั้น...แค่นึกถึงหน้าลูกรีย์พี่ก็ใจอ่อนแล้ว”
“ผมดีใจจัง”
“แต่มีลูกสาวตั้ง 5 คน...คอยดูไปเถอะเธอจะต้องเป็นพ่อที่หวงลูกยิ่งกว่าใครๆ”
“ฝนบอกให้ไว้หนวด”
“เหรอ?...พี่ชักอยากเห็น”
(พี่แคทพูดจบก็หัวเราะเบาๆ)
“เอ่อ--...พี่แคทคุยกับอ๋อมแล้วหรือครับ?”
“คุยแล้ว...เธอเข้าใจ”
“ฝนก็ไม่มีปัญหาอะไร”
“เด็กนั่นเคยงอนอะไรเธอจริงๆจังๆมั่งเล่า?”
“ฮะๆๆ”
“แต่ต้นเหตุของปัญหาก็คือบอล...นี่คือความจริงที่ไม่เปลี่ยนแปลง”
“ผมทราบครับ”
“จะทำยังไงต่อไป?”
“ผมจะไปพบ...เธอ”
“อย่าทำให้เธอคนนั้นต้องเสียใจ...เทียบกันแล้วนับว่าพี่ยังมีความสุขกว่าเธอมาก”
“ครับ...ตอนนี้มีเครื่องหมายคำถามอยู่ในหัวผมเต็มไปหมดเลย”
“รวมทั้งเรื่องนี้ด้วยแต่เอาไว้ตอนหลังกินข้าวเย็นแล้วพี่จะพูดต่อหน้าทุกคน”
“?”
“คำพูดจากพี่เซค”
“คงไม่พ้นแผนการบ้าๆบอๆอีกสิครับ?”
“................................................................”
“เอาไว้พี่แคทบอกตอนไหนก็ได้...ผมขอไปนอนพักก่อนนะ”
“...อืม”
“อ้าวฝน?”
“ว้าก~~...นอนไม่หลับอ่ะ!!”
“หา?”
“แบบนี้จะเจอหนูน้อยของเค้าได้ไง?...ตัวเอง~~...ช่วยเค้าหน่อยซี่!!”
“ไม่ใช่ว่าอยากจะเจอก็หลับฝันได้ซะเมื่อไหร่”
“งั้นจะทำยังไงดี?”
“พี่เองก็ไม่ได้เจอหนูรีย์ได้ตามใจ...ฝนอย่าร้อนใจไปเลย”
“ใช่...เดี๋ยวก็ได้เจอแหละ”
“ฮื่อ--...เอ๊ะ!?...เจ๊ไม่โกรธตัวเองแล้วเรอะ?”
“ไม่แล้ว”
“ดีๆ...ดีมาก!!”
“ฉันขึ้นไปนอนล่ะ”
“ถ้าฝันเห็นยัยหนูก็ช่วยบอกด้วยว่าคุณแม่สุดสวยอยากพบมากๆ...มากที่สุดๆๆ”
“ฮ่าๆๆ...ได้...จะบอกให้”
“เฮ!!”
...........................................................................................................................................................
“บอลหลับอยู่ใช่มั้ย?”
“แม่นแล้ว!...แต่เจ๊นี่น๊า!!...ฝนก็เกือบจะหลงเชื่อไปด้วย”
“นึกแล้วว่าตบตาน้องไม่ได้”
“พี่อ๋อมก็ด้วยแหละจ้า~~...อ่ะ!...อยู่ในสายแล้ว”
“เชอะ!!...ฉันมาคิดๆดู...มันช่างไม่สมเหตุสมผลซะเลยกับการโมโหหึงตอนนั้นของเธอ...สุรีย์พรรณ”
“ทั้งสองคนดูออกหมดจริงๆ”
“เพราะว่าเธอเองก็เหมือนฉันหรือหยาดฝนที่มองข้ามไปถึงการมีลูกให้กับบอลและเลี้ยงดูพวกเขาทุกคนให้เติบโตขึ้นมาพร้อมกับความรักของพ่อแม่”
“แค่คิดหนูก็มีความสุขอย่างเหลือล้นแล้วอ่ะ”
“เป้าหมายนี้ชัดเจนอย่างไม่ต้องมีอะไรสงสัย...พวกเราจะเฝ้ารอให้ถึงวันนั้นแต่อย่างไรก็ตามนะทั้งสองคน”
“หืม?”
“พี่สาวที่ไม่รู้จักปล่อยวางของฉันจะทำอะไรอีกแล้วสิ?”
“ใช่”
“คืออะไรหรือคะ?”
“สรุปง่ายๆก็คือคำท้า”
“ฮึ!...ก็สมกับเป็นศรเพทายที่เรารู้จัก”
“เจ๊...จุดยืนของพวกเราต่อจากนี้ไปคืออะไรคะ?”
“ส่วนฉันกับป้อมชัดเจนตั้งนานแล้ว...พวกเธอสองคนนั่นแหละจะยังอยู่ฝ่ายศรเพทายต่อไปอีกหรือไม่?”
“...เอ้ล่ะ?”
“ฉันมั่นใจว่ายัยนั่นต้องการแค่จะได้อยู่กับคนที่ตัวเองรักเท่านั้น”
“ก็คือพี่เอ้คงไม่สนใจอีกต่อไปแล้วว่าใครจะขึ้นสืบทอดนายใหญ่ของวิษณุมนตรี”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงพี่ก็คิดเหมือนเอ้”
“หึๆ...นั่นเพราะเราต้องการก้าวข้ามเพื่อไปให้ถึงสิ่งที่สำคัญกว่า...ตำแหน่งนายใหญ่อะไรนั่นใครอยากจะเป็นก็เป็นไปเถอะ”
...............................................................................................................................................
...ตัวอย่างในตอนหน้า...
“ฉันไม่ชอบอชินีสุราลัย...นางว่าพี่ราชหงส์เป็นเจ้านกบ้าและก็ว่าฉันเป็นเจ้างูพิษ...ไม่ยำเกรงศักดิ์ศรีกันเสียบ้าง”
“เจ้าก็อย่าไปถือสาอะไรนางเลย...ใครต่อใครต่างรู้ดีว่านิสัยนางเป็นอย่างนั้นมาตลอด”
“วสันตะ...เจ้าก็ช่างอดทนเป็นสหายกับนางมาได้ตั้งนานแสนนานนะ...เทียบกันแล้วพี่สุริยนของเจ้าหรือพี่อุษณกับพี่สีตลยังนิสัยดีกว่ามากมายนัก...ดีแล้ว...ต่อไปฉันจะเรียกนางว่าเจ้าเสือเกเร”
................................................................................................................................................
มาแล้ว...พี่แคทโกรธหนักมาก
ตอบลบเซต เริ่มวางแผนแล้ว แต่แผนจะเข้าทางบอลรึป่าว
ตอบลบ“จงเก็บมิตรไว้ใกล้ตัวแต่จงเก็บศัตรูไว้ให้ใกล้ยิ่งกว่า” ศรเพทายเชื่อมั่นในความเจ้าเล่ห์ของตนเองเกินไป เป็นที่มาของความพลาดท่าให้บอลทุกครั้ง ไม่เรียนรู้ว่าทำไมแคทและเอ้จึงเสร็จบอล ไม่รู้ว่าศรมุกดาตามเฝ้าดูและแอบช่วยเหลือบอลมาตลอด ทั้งการเปิดทาง/ชักนำหยาดฝนและแคทให้บอล ไม่รู้ว่าแคทฝังใจกับคำสัญญาแต่งงานยิ่งกว่าหยาดฝน ไม่รู้ผลทางใจที่ศรมุกดาคือคู่หมั้นของบอล ที่ตามดูเป็นห่วงแอบเอาเสื้อห่มให้ที่ห้องสมุด ขวางแผนการส่งบอลไปศิวบัณฑิต ขัดขวางศกุนตลา/สาวิตรีและศรมุกดารู้เรื่องเทพที่อยู่เบื้องหลัง
ตอบลบการนำเอาบอลมาอยู่ใกล้ จะทำให้ศรเพทายเกิดความรักกับบอล รวมทั้งศรมุกดาจะยิ่งมีความรักที่พลุ่งพล่าน และอาจลามไปถึงศรไพลิน(ไหม)
โอววว ช่างวิเคราะห์ได้ดียิ่งนัก ผมเห็นภาพตามดั่งนั้นเลย เห็นด้วยๆ ..รออ่านต่อครับ ขอบคุณผู้แต่งมากๆ ครับ
ลบคิดตามนี่เห็นภาพประกอบเลยครับ เยี่ยมมาก
ลบท่านrahoo วิเคราะห์ได้น่าสนใจมากเลยทีเดียวแต่ที่แคทโกรธนี่สิ จะเป็นเรื่องของเอ้กับม่อนหรือป่าวเพราะลูกสาวเคยบอกไว้ว่าสองคนนี้จะทำให้บอกถึงแก่ชีวิต
ตอบลบงง ตรงแคทจะโกรธบอลเรื่องอะไร เรื่องลูกก็น่าจะรับได้เพราะรู้อยู่ว่าบอลเจ้าชู้อยู่แล้ว หรือว่าเรืาองอานิ...... เดายากจริงๆ ขอให้ตอนหน้ามาไวๆ นะครับ จะได้ไม่เก็บความสงสัยไว้นาน
ตอบลบขอบคุณท่าน adslman มากครับ ที่ลงให้อ่าน เป็นกำลังใจให้ครับ ขอให้รวยๆ สุขภาพแข็งแรงครับผม
ขอบคุณมากครับผม พี่เซค........555..... ความใจกว้างและใจที่เต็มไปด้วยความรักการให้อภัยรวมทั้งความซื่อกับพี่น้องของคุณชายหกนี่แหละ(ผมอยากอยู่กับทุกคนแม้จะไม่ได้เป็นผู้นำของตระกูล)นี่คืออาวุธร้ายจริง ๆ
ตอบลบพี่แคทโกรธขนาดนี้ หรือ จะรู้เรื่องบอลกับอานิภาแล้ว
ตอบลบลงต่อให้เต็ม100%เรยคับกำลังลุ้นเรย
ตอบลบบอลได้เรื่องแล้วดันต่อเรยคับติดตามต่อคับ
ตอบลบโกรธเรื่องที่ได้พี่อ้อแล้วแน่เลยพี่แคทน๊อตหลุดแล้ว
ตอบลบอีก50%มาไวๆน้าแอด
ตอนที่91 “พวกหนูกับพ่ออยากกินพุทรา...น้องช่วยทีสิ”
ตอบลบ“ช่วยทีนะน้องช้าง”
“นะ...น้องเหรอ?”
““ใช่...เป็นน้อง”
“น้องของเรา”
ไรท์ยังมีปริศนา"น้องช้าง" ที่ต้องมาเฉลย หนูหนึ่งหนูสองน่าจะเป็นลูกคนโตฝาแฝดของบอลกับเอ้ แล้วน้องช้างเป็นลูกของบอลกับใคร น้องช้างน่าจะเป็นผู้ชาย ตามผลการทำนายบุตร จึงน่าจะเป็นลูกของบอลกับเซค ท่าทางดุมาก ไรท์รีบขยายนะครับ
คิดเหมือนผมเลยครับ ตอนนี้เทพอีกสามคนยังไม่ค่อยมีบทเลย
ตอบลบอ่านแล้วก้อกับมาอ่านอีกงต่อคับลงต่อ
ตอบลบค้างคา รออานิมานานมาก555
ตอบลบค้างมาก รออานิภามานาน พอได้อ่านแล้วใจเต้นมาก
ลบคิดถึงไอ้เชนอีกคนจะได้แอ้มใครอีกนอกจากน้องอ้อย
ลบลูกของพี่เซคที่ว่าเป็นลูกชายพอจะเดาได้น่าจะเป็นน้องช้าง แต่ลูกของน้องมอนนี่เดาไม่ถูกเลยเพราะฝาแฝดก็ไปเกิดกับน้องเอ๋แล้วจะเป็นเทพบดีตนไหนกันนะเท่าที่ยังว่างแล้วมีชื่อเหลือยุตอนนี้ก็แค่นางพญาหงส์กับนางพญางู
ตอบลบลุ้นอานิตั้งแต่ช่วงแรกๆเลย
ลบอยากเดาว่าพญาหงษ์จะจับพลัดจับพลูไม่อยู่กับพี่ม่อนนะ
ลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ลบมาต่อบอลกับอานิภานะครับ
ตอบลบชอบมากๆเลยติดตามมาตลอดอ่านทุกตอนขอบคุณผู้แต่งมากๆครับ
ตอบลบเมื่อคืนอานิภาต้องแอบช่วบตัวเองแน่นอน
ตอบลบอานิภายังรอด5555
ตอบลบที่แท้พี่แคทก็แกล้งเป็นโกรธ
ตอบลบไรท์เอาความกระหายใคร่รู้หลอกล่อให้ติดตามอย่างใจจดใจจ่ออีกแล้ว
ตอบลบ"เจ้างูพิษ"พูดกับวสันตะนุจรินทร์_ติเตียนอชินีสุราลัย "เจ้างูพิษ"จึงไม่ใช่ลูกของศรโกเมน แต่ไรท์กำลังสร้างบทให้ ทั้งๆที่น่าจะสร้างบทให้พญาคชสารก่อนเพื่อสร้างบทร่วมกับศรเพทาย ทำแบบง่ายๆย่อมไม่ใช่adslman
ใช่ๆ ยากๆนี่แหละสนุกและลุ้นดี แต่ผมนี่รุ้นอานิตั้งแต่ตอนที่ลงมาจิบไวน์ชั้นล่างละจำตอนไม่ได้
ลบสนุกมากเยยค้าบบ ลุ้นพี่แคทมากเลย ชอบเวลาบอลอยู่กัยพี่แคท
ตอบลบเทพงูเป็นน้องเทพหงษ์ แม่เทพงูน่าจะเป็นน้องป้อม แต่ในชีวิตจริงน้องป้อมดัน เป็นน้องทั้ง พี่ม่อน พี่อ๋อม ในที่สุดบอลก็รู้ซักทีว่าเอ้เป็นผู้หญิง ทีนี้ก็อยากรู้ว่าใครเปิดซิงพี่แคท ถ้าให้เดาน่าจะเป็นดุ้นปลอมของพี่เซคแน่เลย
ตอบลบขอบคุณครับ...บอลสบายใจล่ะสิที่รู้เสียทีว่าเอ้คือพี่สาวไม่ใช่พี่ชาย 555 ผมแวะเวียนเข้ามาดูทุกวันครับยังไม่อัพก็อ่านตอนเก่า ๆ ที่ประทับใจโดยเฉพาะช่วงตอน ดอกไม้แห่งรักเบ่งบานที่เวียงละกอนจนถึงช่วงที่บอลถูลักพาตัวจะชอบมากอ่านได้ไม่เบื่อ สำหรับผมมันอบอุ่นนะ มาก ๆ เลยอ่านทุกครั้งน้ำตาซึมทุกที ทั้ง หนูริน หนูรีย์ หนูขาล(แม้จะให้สมุนมาก็ตาม) หนูหนึ่ง หนูสอง มากันครบเลย ที่จริงอยากให้มีช่วงเวลาที่ลูก ๆ ทั้งหมดรวมตัวพร้อมกันสักทีน่าจะดีนะครับ
ตอบลบรู้ว่าชีวิตคนเราไม่สำเร็จรูป แต่ถ้าโดนลูบเธอเสร็จแน่
ตอบลบติดตามอยู่ และจะติดตามตลอดไปครับ
ตอบลบตอนนี้บรรยากาศอบอุ่นหัวใจจริงๆ แคบกับบอลสวีทหวานได้ลงตัวมาก
ตอบลบสบายใจท่านผู้เขียนลงต่อๆเรยนะคับช่วงโควิดนี้ตกงานอ่านยังพอหายเครียดบ้างคับขอบคุณคับ
ตอบลบWhat is the best casino to play with a virtual roulette wheel? - KT Hub
ตอบลบWhen playing 안동 출장마사지 real money casino games, you'll want to check the odds of which side you think 태백 출장샵 you are playing and 사천 출장안마 what 의정부 출장마사지 bets the house 의왕 출장안마 on. A
สุดยอดศัพท์ คำแต่ล่ะคำช่างเขียนยากและความหมายดีทุกคำ นานมากล่ะ จำได้เลยเคยแข่งในห้องเรียนปี 34-35เปิดดิก หาคำศัพท์และแปล ไม่คิดว่าแอดจะเขียนได้ดีขนาดนี้ ขอบคุณครับ ขอบคุณจากใจจริงครับ
ตอบลบ