ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 111 “เปิดหน้า!?”
“บอลไปแล้วหรือ?”
“จ้า!!”
“พี่มัวติดสายคุยกับน้องม่อนอยู่เลยไม่ได้ออกไปส่ง”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...บอลเข้าใจอยู่แล้ว”
“นั่นคุณแม่จะออกไปไหนคะ?”
“ไปเจอป้าเราน่ะ...ไม่รู้ว่ามีอะไรแต่ให้แม่ไปพบด่วน”
“มันดูแปลกๆนะเจ๊...มาคุยกันในบ้านนี้ก็ได้ไม่ใช่เหรอ?”
“...พี่ก็ว่าอย่างนั้น”
“แล้วแม่จะกลับมาทันมื้อเย็นมั้ยอ่ะ?”
“น่าจะทันแต่ถ้าไงหนูๆก็กินก่อนเลยไม่ต้องรอ”
“ค่า~~”
“...........................................................”
“บอลคงจะไปถึงโยนกประจิมก่อนค่ำ”
“ที่นั่นไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้น?”
“หนูก็กังวลอยู่ลึกๆเหมือนกัน...ต่อไปเหตุการณ์จะเดินไปในทิศทางไหนนะ?”
“...........................................................”
“เจ๊...พี่เซคมีเป้าหมายอะไรกันแน่คะ?”
“พี่ก็เดาไม่ถูกจริงๆแต่ทำแบบนี้เหมือนกับเชื้อเชิญให้บอลเข้าสู่ดงกับดัก”
“ฟังดูน่ากลัวจังเลย...แบบนี้เราจะช่วยเหลืออะไรได้บ้างน๊า?”
“คงต้องหารือกับอ๋อมและก็น้องป้อมอีกที”
“อื้อ!!...พวกเราสี่คนต้องสามัคคีกันไว้”
“ถ้าบอลไม่เจ้าชู้ขนาดนี้พี่จะรู้สึกสบายใจมาก”
“ทำไงได้...ตานี่ดันหน้าตาหล่อเหลาและก็ใจดีแถมยังเป็นพ่อของหนูน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มจนหนูหลงรักอย่างถอนตัวไม่ขึ้น”
“เหตุผลแห่งการคงอยู่ของเขาคือมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงทุกคนที่ตัวเองรู้สึกถูกใจเพียงแค่นั้นหรือ?”
“เอ๊ะ!?”
“และแม้กระทั่งคุณแม่ด้วยใช่หรือไม่?”
“จะ...พะ...พี่!!!...พี่ก็รู้ด้วย?”
......................................................................................................................................................
“เรื่องอะไรหรือคะถึงเรียกออกมาซะไกลเชียว?...จริงๆคุยกันที่บ้านหนูเซคหรือบ้านบอลก็ได้”
“ไม่สะดวกหรอก...ลูกๆเราอยู่”
“ข้างนอกอากาศร้อนมาก--...ภาขอสั่งเครื่องดื่มก่อนล่ะกัน”
“ตามสบาย”
“น้องๆ...ลาเต้เย็นแก้วนึง...พี่เอ็มเลือกร้านได้เข้าท่าดี...เงียบๆไม่ค่อยมีคน...เหมะต่อการมาตกลงเจรจาธุรกิจ”
“แต่นี่เราไม่ได้มาพูดคุยธุรกิจ...เข้าเรื่องเถอะ...สามีของเธอชักจะเอาใหญ่แล้วนะ”
“หืม!?...เขาทำอะไรคะ?”
“เธอก็รู้ดีแหละ”
“ถ้าพี่ไม่สนใจซะอย่างเขาจะทำอะไรได้”
“รวมทั้งเธอด้วยใช่มั้ย?”
“!?”
“ฉันรู้เรื่องจากอ๋อมแล้ว...แม้แต่เธอก็ไม่รอดเงื้อมมือตาหนู”
“แหม~~...ยังไม่ได้มีอะไรกันเลยจะพูดว่าไม่รอดได้ไงคะ?”
“ไม่ต้องพูดถึงว่ารอดหรือไม่เพราะเธอน่ะพร้อมสนองให้อยู่แล้ว”
“ใช่ๆ...ถ้าบอลเสนอมานะ”
“ก็ไม่ได้ต่างอะไรจากฉัน”
“มั้งคะ”
“อีกเรื่อง...ดูเธอไม่เดือดร้อนอะไรเลยที่สามีตัวเองมายุ่งเกี่ยวกับฉัน?”
“จะให้ภาเดือดร้อนอะไรล่ะคะเพราะมันเป็นความหวังของเขามานานแสนนานแล้ว?...ตีอกชกตัวร้องให้ขี้มูกโป่ง...บุกตบตามด่าผู้หญิงคนนั้นซึ่งก็คือพี่...หน้ามืดหึงหวงจนเอาไม้กระบองฟาดหัวผัวตัวเอง...ภาไม่ทำเรื่องน่าขายหน้าแบบนั้นค่ะ...เสียเวลาทำมาหากิน”
“ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้นแต่ฉันเองก็เดือดร้อนนะ”
“กาแฟลาเต้เย็นค่ะ”
“ขอบใจจ้ะ...อือ--...ค่อยยังชั่ว~~...พี่เอ็มอยู่เฉยๆไม่ต้องทำอะไร...ไม่ต้องไปตอบสนองเขาไม่สนใจเขาเหมือนที่พี่ทำมาตลอดเกือบสามสิบปีนี้ก็พอแล้ว”
“แต่มันน่ารำคาญใจ”
“งั้นกลับไปหาคุณนิโคไลสิคะ”
“มันเป็นไปไม่ได้...ปัจจุบันฉันกับเขาคือเพื่อนที่ดีต่อกันแต่เขาก็ยังทำหน้าที่พ่อของอ๋อมกับป้อมอยู่...เออใช่!!...ยัยนีย์เคยพูดอะไรกับเธอบ้างมั้ย?”
“ไม่เลยค่ะ...เหมือนนีย์พยายามจะไม่รื้อฟื้นอดีตขึ้นมาอีก”
“ไอ้บ้าสน!...มันได้ทั้งเธอและยัยนีย์จนมีลูกสาวถึง 3 คนแล้วยังไม่พอใจจะมาเอาฉันให้ได้อีก...มันน่านัก!!”
“เพราะเขาคิดมาตลอดว่าสักวันหนึ่งจะต้องได้ครอบครองพี่เอ็มน่ะสิ...เขาไม่เคยยอมแพ้ซึ่งส่วนหนึ่งภาก็เห็นใจนะคะ”
“เห็นใจยังไง?”
“ภานี่แหละที่ไปแย่งความสุขของพี่สน...ชีวิตของเขาสมควรได้อยู่กับพี่”
“ถามฉันก่อนว่าอยากอยู่ด้วยหรือเปล่า?...ความจริงตอนนั้นฉันเองก็เกือบใจอ่อนกับสนแล้วเหมือนกันแต่เห็นแก่โยทะกาที่พยายามลบคำสบประมาทว่าไม่คู่ควรกับฉันและพอเขาจากไปก่อนที่หนูม่อนจะลืมตาออกมาดูโลก...วินาทีนั้นฉันก็ตัดสินใจไม่คิดจะมองสนอีกต่อไปเพราะเขามีครอบครัวที่อบอุ่นอยู่แล้ว”
“...........................................................”
“จากนั้นฉันก็ลงเอยกับเพื่อนสมัยเรียนอย่างนิโคไลที่แอบชอบฉันมานานมากทั้งที่พ่อคัดค้านหัวชนฝาแต่ทำไงได้ก็อยากให้สนตัดใจจากฉันไปซะที”
“แต่ผลที่ได้กลับตรงกันข้ามนะคะ”
“ไอ้หมอนี่จิตใจมั่นคงจริงๆ”
“แต่ที่ผ่านมาพี่สนก็ทำหน้าที่ของผู้เป็นพ่อได้อย่างดี”
“แต่เพราะจนวันหนึ่งได้รู้ว่าตาหนูมามีอะไรกับฉันไงถึงทำให้เขาทนไม่ได้”
“เรื่องนี้ก็ถือว่าน่าแปลกที่ยังปกปิดหนูเซคกับหนูม่อนมาได้จนทุกวันนี้”
“เพราะทุกคนต่างรู้ดีว่ามันจะมีอะไรเกิดขึ้น...พ่อบอลต้องมีอันตรายถึงชีวิตแน่”
“พี่เอ็มควรคิดให้รอบคอบกว่านี้...นี่เพราะความไม่ยอมแพ้ไม่ยอมน้อยหน้าของพี่เองนั่นแหละ”
“เธอล่ะ?”
“ทำไมหรือคะ?”
“คิดยังไงถึงยอมเชื่อสัมพันธ์กับตาหนูทั้งที่เคยบอกว่าจะไม่ทอดไมตรีให้ซ้ำรอยฉัน?”
“ตอบยากจัง”
“?”
“ภาแค่รู้สึกว่าบอลมีอะไรน่าสนใจหลายอย่าง...ไม่รู้สิ...อยากลองของหลานชายตัวเองสักทีมั้งคะ?...ฮิๆ”
“แล้วจะหลงจนถอนตัวไม่ขึ้นนะยะ!...จนป่านนี้ก็ยังไม่มีใครทำได้ถึงใจฉันเท่าตาหนูเลย”
“โห!!!...แม้แต่สองพี่น้องคนสนิทของพี่เอ็มเหรอ?”
“นั่นก็แค่งานอดิเรกฆ่าเวลาเฉยๆ...เสียวสนุกตื่นเต้นก็จริงแต่มากครั้งไม่ดีหรอกร่างกายแย่กันพอดี”
“เล่าให้ฟังมั่งสิ!!”
“หึๆ...ภาอยากรู้งั้นพี่จะเล่าก็ได้แต่ที่นี่คงไม่เหมาะ”
“จะไปที่ไหนก็ได้”
“แต่ว่า...”
“หือ?”
“เธอไม่กลัวหนูแคทกับหนูฝนรู้ความจริงรึ?”
“ตรงนี้นี่เองค่ะที่ภาเหนือกว่าพี่เอ็ม”
“เหนือกว่ายังไง?”
“กรณีของพี่จะให้หนูเซคกับหนูม่อนรู้ไม่ได้เด็ดขาดถึงอดกลั้นไม่มาหาบอลทั้งที่ก็อยากพบแทบจะทนไม่ไหว”
“เออ!!...แล้วยังไงเล่า?”
“แต่เรื่องลับๆของบอลกับภาไม่ได้เป็นความลับในบ้านหลังนั้นอีกต่อไป”
“ห๊ะ!!...เธอหมายความว่า...”
“แคทกับฝนรู้เรื่องนี้กันทั้งคู่แล้วล่ะค่ะ...วันก่อนแคทเห็นภากับบอลจูบกันในห้องครัวและวันนี้ฝนก็เห็นภากับบอลกอดจูบกันในห้องรับแขก”
“หา?”
“แต่ทั้งคู่ไม่เห็นมาคุยอะไรกับภาเลยสักคำและการแสดงออกก็ปกติทุกอย่างทั้งที่จริงๆบอลน่าจะโดนสองคนนั่นซัดน่วมไปแล้ว...ไม่ๆๆ...โดนแคทบุกเข้าครัวมาคว้าคอตั้งแต่วันก่อนต่างหาก”
“มีอะไรที่ฉันอยากรู้เยอะแยะไปหมด...เธอต้องไปกับฉันเดี๋ยวนี้!!!”
“ไปไหนคะ?”
“เมื่อกี้เธอพูดหยกๆว่าจะไปที่ไหนก็ได้”
“อ๋อ!...แหม~~...ภาไม่ได้เตรียมอะไรมาเลยน๊า!!”
“เรื่องแบบนี้แค่ใจพร้อมก็พอ!!!”
“ฮะๆๆ”
.................................................................................................................................................
“ฝนคิดว่าพี่ไม่รู้หรือ?”
“นึกว่ามีแต่หนูที่รู้คนเดียว...ในเมื่อรู้แล้วพี่โกรธบอลใช่มั้ยคะ?”
“..........................................................”
“ยังไงบอลก็คือคนที่เรารัก...พี่อย่าทำร้ายเขาเลยนะคะ”
“ป่านนี้ก็ยังจะเข้าข้างอีก!”
“เวลานี้หนูกับพี่รู้สึกเหมือนกัน”
“..........................................................”
“แต่ถึงจะโกรธหรือไม่พอใจมากขนาดไหนฝนก็หักใจทำบอลไม่ได้หรอก”
“แล้วน้องคิดว่าพี่จะทำได้ลงคอเหรอ?”
“อือ...แต่ก็โกรธใช่มั้ยล่ะ?”
“ถ้าพี่จะโกรธก็โกรธตัวเองมากกว่าที่ทำไมไม่รู้ให้เร็วกว่านี้”
“ทั้งหนูทั้งพี่ต่างคนต่างเงียบ...ตอนที่หนูพอได้รู้ก็คิดหนักเลยว่าจะทำยังไง?”
“มันจะซ้ำรอยเหมือนกรณีของคุณป้าหรือเปล่า?”
“เอ๋!?...เจ๊หมายความว่า?”
“...........................................................”
“นี่!...อย่าเงียบสิคะ...หนูตกใจหมด”
“...พี่คิดว่า...คุณป้ากับบอลคงจะมีอะไรกันไปแล้วแน่นอน”
“ตาย!!!...อย่างนี้ต้องตายแน่ๆ!!!!”
“แต่ตอนไหนพี่ไม่รู้”
“บอลไม่รู้ตัวหรือไงเนี่ยว่ากำลังเล่นกับไฟ?...พี่มั่นใจแน่เหรอ?”
“ตั้งแต่ที่คุณป้ามาที่บ้านแล้วมายื้อยุดแย่งบอลนั่นแหละ...พี่ก็เริ่มสังเกตว่าเรื่องนี้ไม่ปกติ”
“ตอนนั้นเอง...หนูก็ตะหงิดใจอยู่เหมือนกันแต่ไม่กล้าคิดอะไรมาก”
“.........................................................”
“ร้ายจริงๆเลยบอลเนี่ย!!...อะไรจะเกิดขึ้นถ้าพี่เซคกับน้องม่อนรู้ความจริง?”
“วันที่พวกเธอได้รู้ความจริงวันนั้นอาจจะเป็นวันสุดท้ายของบอล”
“อึ๊ก!!...หนูไม่อยากจะคิดเลยค่ะ”
“ตอนนี้พี่รู้สึกกลัวมาก...กลัวว่าสิ่งที่ลูกของพี่พูดไว้กำลังใกล้จะเป็นความจริงเข้าไปทุกที”
“พูดว่า...”
“บอลต้องถูกฆ่าตาย...ด้วยน้ำมือของน้องม่อนและอีกคน”
“อีกคน...คะ...ใครคะ?”
“แต่พี่เชื่อว่าเธอคนนั้นก็รักบอลมากเช่นกันฉะนั้นย่อมไม่ทำแน่ๆ”
“พี่ม่อน...จะฆ่าบอล...แล้วพี่เซคก็ส่งจดหมายให้ไปทำงานที่นั่น...ทำไมพี่ถึงไม่บอกหนูเกี่ยวกับสิ่งที่อยู่ในความฝัน?...รู้อย่างนี้หนูไม่ให้บอลไปแน่ไม่ว่าจะโยนกประจิมหรือบ้านราศีกาญจนา!!!”
“เพราะพี่เชื่อลูกรีย์...เชื่อทุกอย่างว่าจะสามารถแก้ปัญหานี้ได้”
“โธ่พี่~~”
“เชื่อทุกอย่างที่เด็กคนนั้นพูด”
(“คุณแม่ไม่ต้องเชื่อทั้งหมดก็ได้”
“ไม่จ้ะ...แม่เชื่อลูก”
“หนูไม่ชอบที่คุณพ่อเป็นอย่างนั้นแต่ให้เลือกได้ก็อยากให้คุณพ่อปลอดภัย”
“น้องเอ้กับน้องม่อนจะเป็นคนที่ฆ่าพ่อของหนู...ฆ่าคนที่แม่รัก”
“..........................................................”
“...น้องม่อนไม่น่าแปลกใจแต่น้องเอ้...เนื้อแท้เธอใจดีมากเลยนะ...อีกอย่างตอนนี้...”
“คุณน้าก็รักคุณพ่อแล้ว”
“ใช่จ้ะลูก”
“แต่จะปกป้องคุณพ่อหรือเปล่าคะ?”
“แน่นอนสิจ๊ะ”
“หนูก็หวังให้เป็นอย่างนั้นค่ะ”)
“พี่คิดว่าลูกรีย์พยายามจะบอกอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่เอ่ยออกมา”
“คงเป็นเรื่องที่พูดไม่ได้...เกิดขึ้นเมื่อไหร่คะ?”
“...เมื่อคืน”
“ดีจังเลย”
“ฝนไม่ต้องกังวล...สักวันก็จะได้พบลูกแน่ๆ”
“ค่ะ...เรื่องของหนูไม่สำคัญหรอก...เรามาหาวิธีแก้ไขปัญหาดีกว่า”
“ให้บอลเลิกยุ่งเกี่ยวกับคุณป้าคือวิธีที่ดีที่สุด...ต่อไปพี่เซคกับน้องม่อนแม้ในใจจะสงสัยแต่ก็ทำอะไรไม่ได้”
“อื้ม!!...ฝนเห็นด้วย...ส่วนเรื่องของแม่...”
“รีบชิงตัดไฟแต่ต้นลมซะ...ยังไงความสัมพันธ์นี้ก็ไม่งามและใครรู้จะเสื่อมเสียไปทั้งวงศ์ตระกูล”
“เข้าใจแล้วจ้ะ”
“ได้ทั้งฉัน,ฝนและยังมีอ๋อมกับเอ้ไปแล้วก็สมควรจะพอเสียทีนะ...เจ้าคนบ้า!!”
...............................................................................................................................
“เจ้าทำถูกแล้วที่ไม่เปิดเผยไปมากกว่านี้”
“ข้ารู้ดีว่าสมควรทำอะไร”
“คำพยากรณ์ของเจ้านกบ้านั่นจะทำให้อนาคตที่เราเห็นกันมาตั้งแต่แรกเปลี่ยนไปได้จริงหรือ?”
“เจ้าเห็นว่าอย่างไร?”
“ข้ายังไม่เชื่อทั้งหมดหรอกนะ...เดิมทีพ่อจะถูกป้าศรมุกดาฆ่าด้วยการยิงจันทรกานต์เข้าสู่หัวใจและป้าสุริยาวรรณก็จะแทงซ้ำเพื่อไม่ให้พ่อต้องเจ็บปวดทรมานแต่หลังจากนั้น...นี่คือความเป็นไปในอนาคตที่เรารู้กันใช่มั้ย?”
“ใช่...แม้ราชหงส์สุรัมภาจะไม่ได้ให้คำทำนายแต่คุณพ่อก็ต้องตายอยู่ดี”
“ถ้าอย่างนั้นจะมีอะไรเกิดขึ้นในเมื่อเจ้านกบ้าพูดเองว่าคำพยากรณ์ของมันไม่ได้ส่งผลให้มีอะไรเปลี่ยนไปไม่ใช่เหรอ?”
“อชินีสุราลัย...ปลายเท้าของเจ้า”
“นี่คือ?...พิษแห่งนาคราช!!...เจ้างูพิษกล้ามากลั่นแกล้งข้าเรอะ?”
“ฉันมาเอาคืนในสิ่งที่เจ้าทำไว้ต่างหาก...เจ้าเสือเกเร”
“ใครที่หาเรื่องกับข้าจะไม่มีจุดจบที่ดีแน่!!”
“อย่าดีกว่า...เจ้าที่พระเวทย์ยังไม่ฟื้นคืนมาทั้งหมดยังไงก็ไม่มีโอกาสเอาชนะฉันได้”
“ข้าไม่กลัวเจ้าหรอก!!!”
“นารกสุวดี...ท่านไม่เคยปรากฎกายโดยไร้เหตุผล...มีสิ่งใดจะชี้แนะ?”
“ฉันชอบนิสัยตรงนี้ของท่าน...สุริยนนุจรินทร์...ความจริงแล้วฉันมาเพื่อตอบแทนสหายของท่านเท่านั้นไม่ได้มีเหตุผลอื่นใด”
“ฮึ!!”
“แต่บังเอิญว่าฉันมาได้ยินเรื่องน่าสนใจเข้าเสียแล้ว”
“!?”
“เจ้าอย่ามายุ่งเรื่องของเรานะ!!”
“ฉันเคยได้ยินจากพี่ราชหงส์มาก่อนหน้านี้ว่าพวกเจ้าทั้ง 5 จะไปเกิดเป็นมนุษย์เพื่อสั่งสมบารมี”
“ถูกแล้ว...เพื่อแสวงหาความจริงอันสูงสุดและในการนั้นผู้เป็นเทพบดีสมควรกระทำใช่หรือไม่?”
“ใช่แล้ว”
“งั้นเจ้าก็ไปซะ”
“ฉันจะไปก็ได้แต่...”
“เจ้า...กำลังทำอะไร?”
“..............................................................”
“...อย่างนี้เอง”
“นารกสุวดี...นี่ท่าน?”
“มนุษย์ผู้มีนามว่าเอกคเชนทร์คือบิดาของพวกเจ้าแต่เขาใกล้จะหมดอายุขัย”
“ไม่ใช่เรื่องของเจ้า!!”
“ไม่ใช่ได้อย่างไรกัน?...ฉันคือเทพบดีแห่งการสิ้นสูญและทุกชีวิตที่ถึงคราวแตกดับจะต้องเดินทางมาหาฉันทั้งนั้น”
“ฮึ่ม!!”
“อายุ 19 ปีโลกมนุษย์...ช่างแสนสั้นเสียเหลือเกินนะ”
“..............................................................”
“อืม--...พี่ราชหงส์เคยให้คำพยากรณ์แก่เขาด้วยหรือ?”
“เจ้างูพิษต้องการอะไรกันแน่?”
“เหลืออีก 80 วันโลกมนุษย์...ไม่สมเหตุสมผล...พวกเจ้าที่เลือกบุรุษผู้นี้เป็นบิดา...”
“..............................................................”
“อ๋อ!!...ฉันเข้าใจแล้วว่าพวกเจ้าจะทำอะไร?”
“อะไรนะ?”
“ท่านรู้!!”
“พวกเจ้าคงจะทำสำเร็จหากฉันยังหลับอยู่แต่เวลานี้ฉันตื่นแล้วก็หมายความว่าวิญญาณของเอกคเชนทร์จะต้องได้เจอกับฉันอย่างแน่นอน”
“เจ้ายังไปไหนไม่ได้!!”
“ทีแรกเอาแต่ไล่ให้ฉันไปคราวนี้กลับต้องการให้ฉันอยู่...เจ้าเสือเกเรอารมณ์ช่างแปรปรวนเสียจริง”
“ท่านก็จะขัดขวางพวกเรางั้นหรือ?”
“ฉันเพียงแค่ทำหน้าที่ของตนเอง...พึงรู้ไว้เถอะว่าสิ่งนี้ถือเป็นการดูแคลนผู้ปกครองนรกภูมิอย่างฉัน”
“หยุดนะ!!”
“...กลับนรกภูมิไปแล้ว”
“สุริยนนุจรินทร์...เจ้างูพิษมันจะทำลายความหวังของเราใช่หรือไม่?”
“...ยังยากที่จะตอบได้แต่นางล่วงรู้แผนของเราแล้ว”
“ฮึ!!...พี่น้องร้ายกาจพอกัน...ผู้พี่ไร้เหตุผลผู้น้องก็เจ้าเล่ห์...ข้าเห็นแววตาของมันแล้วก็รู้เลยว่าไม่มีเจตนาดีแน่”
“ความตั้งใจของพวกเจ้าขัดต่อกฎแห่งธรรมชาติซึ่งฉันจะไม่ยอมให้เกิดขึ้น”
“หนอย!!...ประกาศเสียงดังกึกก้องไปทั่วผืนพิภพและแผ่นฟ้า...จะหมายความว่าความลับอะไรก็ไม่มีทางปิดบังได้สินะ?”
“เช่นนั้นเจ้าก็ต้องเผชิญหน้ากับความโกรธเกรี้ยวของเทพบดีทั้ง 5 องค์”
“อชินีสุราลัย...สุริยนนุจรินทร์...ฉันชักสนใจมนุษย์นามว่าเอกคเชนทร์ขึ้นมาเสียแล้ว...เขามีดีอะไรนักหนากันจึงทำให้ 5 เทพบดีผู้ยิ่งใหญ่ยอมฝ่าฝืนกฎแห่งธรรมชาติเพื่อจะปกป้องให้รอดพ้นจากเงื้อมมือผู้ควบคุมมรณะอย่างฉัน?”
“ฝ่าฝืนแล้วจะทำไม?...อย่างมากข้าก็ต้องฑัณท์กักขังไปจนสิ้นยุคหรือจะถูกลดชั้นไปเป็นนางไม้แต่ข้าไม่สนหรอก...ข้าจะช่วยพ่อข้าให้ได้!!!”
“เจ้าเสือเกเรจะหาญกล้าท้าทายต่อความตายอย่างนั้นหรือ?”
“ใช่!!”
“ฉันแนะนำว่าให้พวกเจ้าอยู่เฉยจะดีกว่า...ไม่อย่างนั้นฉันจะไปกระชากวิญญาณบิดาของพวกเจ้าในบัดดลซะ”
“เจ้ากล้าเรอะ?”
“พอแล้วอชินีสุราลัย!!”
“ช่างน่าสนุกเหลือเกินทั้งพวกเจ้าทั้งมนุษย์นามว่าเอกคเชนทร์...ไม่เสียทีที่ฉันลืมตาตื่นขึ้นแล้ว”
“ฮึ่ม!!...มันเข้ามายุ่งเกี่ยวจนได้...ไม่น่าจริงๆ...ข้าไม่น่าทำอะไรวู่วามจนลามไปต่อสู้กับเจ้านกบ้าและทำให้เจ้างูพิษรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเลย!!!”
“...ข้าอดคิดไม่ได้ว่าที่นารกสุวดีตื่นขึ้นมาอาจจะเป็นสิ่งที่ราชหงส์สุรัมภาตั้งใจไว้อยู่แล้ว”
“!?”
“ฉะนั้นไม่ว่าเจ้าจะต่อสู้กับนางหรือไม่นางก็จะหาวิธีทำให้น้องสาวตื่นขึ้นมาอยู่ดี”
“ข้าแค้นเจ้านกบ้านั่นนัก!!...มันบังอาจปั่นหัวพวกเรา”
..............................................................................................................................................................
“บนยอดเขานี่อากาศค่อนข้างจะเย็นลูกเอ้ระวังสุขภาพด้วย”
“ท่านแม่เจ้าคะ...ที่หนูยอมเปิดหน้าเพื่อเผยความจริงที่ซ่อนเร้นมานานแสนนานคือการตัดสินใจที่ถูกแล้วใช่หรือไม่?”
“ถูกหรือผิดให้อนาคตเป็นผู้ตัดสิน...ลูกจงใช้ชีวิตอย่างมีความสุขที่สุดในทุกวันก็พอ”
“เจ้าค่ะ...หนูจะทำตามที่ท่านแม่สั่งสอน”
“จริงสิ...บอลเขาจะพักที่ไหน?”
“มิแน่ใจแต่น่าจะพักที่โยนกอุดรน่ะเจ้าค่ะ”
“เขาจะมาหาลูกก่อนใช่ไหม?”
“เจ้าค่ะ...แต่จริงๆมิจำเป็นต้องเดินทางมาไกลเลย...อย่างไรหนูก็จะไปหาอยู่แล้ว”
“อะไรกัน?...ผู้หญิงไปหาผู้ชายมันจะมิค่อยงามนะ”
“แหม~~...สมัยนี้หญิงชายเท่าเทียมแล้วเจ้าค่ะ”
“เอาเถิดๆ...ตามใจ...เรื่องของหนุ่มสาวแม่ก็มิอยากไปขัดดอก...อย่างไรเสียก็ขัดมิได้ตั้งแต่ในคืนนั้นแล้ว”
“แหะๆ...นั่นจะเรียกว่าอุบัติเหตุได้หรือเปล่านะเจ้าคะ?”
“แม่ก็ใจหายนึกว่าลูกจะจัดการบอลไปเสียแล้ว”
“น้องบอลยังโชคดีมากเจ้าค่ะเพราะเวลานั้นหนูคิดจะเชือดคอเขาจริงๆ”
“น่าแปลกที่ลูกเล่าว่าได้ยินเสียงเด็กสองคนแลลูกก็ขยับตัวมิได้จนต้อง...”
“เด็กทั้งสองนั่นจะต้องมีความเกี่ยวข้องกับผลทำนายบุตรแน่ๆเจ้าค่ะ”
“อืม”
“เอ--...คันนั้นใช่รถของท่านป้าหรือไม่”
“ใช่ๆ”
“น้องบอลมาถึงแล้ว!!”
“อะไรน่ะลูก?...ดีใจออกนอกหน้าเกินไปหรือเปล่า?”
“คือหนู”
“ลงไปที่บ้าน...แม่มีอะไรจะบอก”
“?”
.....................................................................................................................................................
“นายท่านจะไปที่โยนกประจิมเลยมั้ยครับ?”
“ฉันตั้งใจจะไปหาคุณปู่กับคุณย่าก่อน”
“ได้ครับ...เอ่อ--...แล้วเรื่องที่ผมคุยเมื่อสักครู่นายท่านจะว่ายังไงครับ?”
“เอาไงดีล่ะ?...ฉันมีธุระสำคัญที่โยนกประจิมก็ยังไม่รู้ว่าจะปลีกตัวออกมาได้มั้ย?”
“แต่ถ้านายท่านไม่ไปนายหญิงจะต้องไม่พอใจแน่ๆเลยครับ”
“นั่นน่ะสิ...พรุ่งนี้ใช่มั้ยที่ป้าเอ็มบอกให้ฉันไปหา?”
“ใช่ครับ”
“งั้นก็น่าจะยังพอมีเวลานะ”
“อ้าวเจ้าบอล!?”
“สวัสดีคุณปู่ครับ”
“ไปไงมาไงล่ะเนี่ย?...เจ้ามาก็ไม่บอกกันก่อนล่วงหน้าเล่าจะได้เตรียมข้าวปลาไว้รอ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ...มันค่อนข้างจะกระทันหันไปหน่อย”
“มาทำอะไรเรอะ?”
“ผมจะไปที่โยนกประจิมน่ะครับ”
“หือ?...ไปหาใครล่ะนั่น?”
“เอ่อ”
“คราวนี้เจ้าไปติดใจสาวคนไหนอีก?”
“ฮะๆ”
“อ๋อ!!...อ๋อๆๆ...ข้าพอจะรู้ละแต่ยังไงก็ระวังไว้หน่อย...คนนั้นเขาก็ดุไม่เบานะโว้ย!!!”
“อย่าขู่ผมสิครับ”
“ข้าไม่ได้ขู่สักหน่อย--”
“ขู่หลานอยู่ชัดๆเลยตาเฒ่านี่!”
“สวัสดีครับคุณย่า”
“จ้ะๆๆ...มาก็ดีแล้ว...มาๆ...มากินข้าวกับปู่กับย่าสักมื้อก่อน”
“ได้ครับ”
“โธ่~~...ข้าไม่ได้ขู่นะยาย”
“เออๆ...ไม่ขู่ก็ไม่ขู่แต่ระวังเถอะ...เดี๋ยวจะไม่มีเหลนให้อุ้มไม่รู้ด้วยล่ะ”
“งั้นข้าจะหุบปากเดี๋ยวนี้แหละ...กลัวไม่ได้อุ้มเหลน”
............................................................................................................................................
“จะไปที่ไหนก็ได้เนี่ยภาไม่เกี่ยงแต่พี่เอ็มให้พามาถึงบ้านเชียวเหรอ?”
“เอาน่า--...ค่อยกลับตอนพรุ่งนี้เช้า...ภาเข้าเวรตอนเย็นไม่ใช่หรือไง?”
“มันก็ใช่”
“งั้นอย่ามัวคุยกันที่นี่เลย...ไปทางนี้ๆ”
“หา!?...จะไม่แวะไปหาพ่อกับแม่สักหน่อยเรอะ?”
“ไปทำไมยะ?...เดี๋ยวก็ถูกสงสัยหรอก”
“อือ--...พวกเราน่ะคิดมากกันไปเองหรือเปล่าคะ?”
“เอาน่าๆ...ยังไงเราจะอยู่ให้ใครเห็นนานๆไม่ได้”
“แต่จะไปที่ไหนล่ะพี่?...ที่บ้านภาไม่เหมาะนะเดี๋ยวพวกเด็กๆเห็นมันจะไม่ดี”
“บ้านพี่ก็คนเยอะแยะไม่สะดวกเหมือนกันแหละแต่มีที่ดีๆอยู่”
“พี่เอ็มหมายถึง...”
“ใช่แล้ว”
“แหม~~...ภาไม่เคยไปที่นั่นเลย...รู้สึกตื่นเต้นจัง”
“จะใช่เรอะ?...ตอนเด็กเธอกะยัยนีย์เคยแอบเข้าไปดูฉันนอนกับโยทะกาไม่ใช่หรือไง?”
“เอ่อนั่นมัน--...อุ๊ย!!...พี่รู้ตัวด้วยแฮะ”
“ไม่รู้ก็เซ่อเต็มทีละ!!...นิสัยไม่ดีแต่เด็กงั้นวันนี้พี่จะลงโทษเธอล่ะกัน”
“อ้าว!?...ไหงงั้น?”
“ไปๆๆ...คืนนี้ฉันมีเรื่องจะถามเธอเยอะแยะไปหมด”
“ฮื่อ~~...พี่เอ็มล่ะก็!!”
..........................................................................................................................................
มารอทุกวันครับท่าน
ตอบลบแคทรู้ก่อนฝนซะอีก
ตอบลบชวนกันไปแบบนี้ สองพี่น้องสาวใหญ่คงชวนกันไปตีฉิ่งใหมล่ะนั้น
ตอบลบต่างคนต่างมีเรื่องอยากรู้ของกันและกัน อย่างนี้ต่อรองกันไม่ยาก แต่อานิปกติต้องพกอุปกรณ์ด้วยเหรอ
ตอบลบต้องพาไปทรีซั่มกับบอลแน่เลยอิอิ
ตอบลบอรุณสวัสดิ์ครับ // อรนิภา...มาแล้วจ้าาาาา อยากตะโกนแบบนี้มากเลยว่าแต่อานิภาจะยอมหวนคืนวัยสาวเหมือนป้าเอ็มใหมนะ...อยากรู้แล้ว 555 ขอบคุณครับ
ตอบลบรอเต็ม 100% ครับผม😆😆
ตอบลบอานิภามาเหนือชั้นจริงๆ แคทกับฝนไม่อะไรแบบนี้ก็มันเลยสิ
ตอบลบตอนแรกคิดว่าบอลกับอานิภาจะแอบไปนัวกันข้างนอกสะแล้ว
ตอบลบตามต่อเรยคับ
ตอบลบลงต่อเรยคับ
ตอบลบตอนเปิดหน้า จุดประสงค์อาจจะหมายถึงเปิดเผยตัวตนเอ้ที่เป็นหญิงให้บอลได้เห็นแบบไม่ปิดบังเป็นครั้งแรก หรือเป็นชื่อแผนการของเซค หรือเป็นอานิภาที่ไม่ต้องปิดบังเรื่องบอลกับลูกสาวทั้งสองอีกต่อไป โอ้ยยอยากอ่าน 100%แล้วครับ
ตอบลบเข้ามาตามต่อคับลงเร็วๆนะคับ
ตอบลบเข้ามาตามต่อคับ
ตอบลบตามต่อคับลงต่อเรยคับ
ตอบลบมาตามอีก65%คับ
ตอบลบเข้ามาดูทุกวันครับ
ตอบลบลงต่อนะคับรอนานมาพอแล้ว
ตอบลบป้าเอ็มกับอานิภาไปเสียวกันต่อ งานนี้จะมีลูกน้องป้าเอ็มมาแจมด้วยป่าว รอชมครับ
ตอบลบเข้ามาให้กำลังใจทั้งไรท์และรี๊ดครับ
ตอบลบต่อเลยคับ
ตอบลบน่าติดตามอีกแล้วครับท่าน😁😁
ตอบลบอ่านเต็มร้อยคนเเรกไหมนะอิอิ
ตอบลบชีวิตเจ้าบอลนี่มัครบรสจริงๆ รายล้อมไปด้วยสาว และอันตราย
ตอบลบเวลาที่เหลือก็ไม่ใช่น้อยยังฟาดผู้หญิงได้อีกหลายคน ใช้ให้คุ้ม เชื่อว่าจะต้องสนุกเข้มข้น และเจ้าบอลจะต้องสร้างเซอร์ไพรซ์ได้อีก
ตอบลบเรื่องราวเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ
ตอบลบน่าลุ้นมากๆ ครับ
โดยเฉพาะอานิภา อิอิอิ
ใช่ครับตอนนี้ผมรอลุ้นฉากเสียวอานิภาคนเดียวเลย
ลบเดานะครับ ที่ลูกเสือบอกว่า นกกับงูเป็นพี่น้อง หรือว่าเป็นลูกม่อน แต่ไม่น่าใช่ผลทำนายออกมาลูกเดี๋ยว เริ่มมีปมใหม่ๆมาให้ลุ้นกันอีกอันละ
ตอบลบลงไวจริงๆคับลงต่อเรยคับรอๆๆ
ตอบลบไม่อยากให้เอกคเชนตายเลยยย
ตอบลบเรื่องราวลุ้นเรื่อยๆเลยนะครับอีก 80 วันเอกคเชนท์ของเราจะเป็นยังไง ม่อนจะเสร็จพระเอกของเรายังไงนะ
ตอบลบขอบคุณครับ ..อยากไปห้องลับกับป้าเอ็มด้วยจุงเบย 555
ตอบลบช่วยดัน comment กันหน่อยครับคนเขียนเขาจะได้มีกำลังใจรอตอนที่ 112 อยู่ครับ
ตอบลบอ่านตั้งแต่ภาคแรกแล้วก็กลับมาภาค 2 ต่อรออ่านตอนต่อไปเรื่อยๆครับวนอ่านแล้วก็กับมาอ่านอีก
ตอบลบอยากอ่านตอนต่อไปเลยครับ สนุกทุกตอน ลุ้นทุกตอน
ตอบลบBerserk ไม่จบ ไม่เป็นไร แต่ขอให้เรื่องนี้จบเป็นใช้ได้ครับ ถ้าเรื่องราวไม่ซับซ้อน ผมว่าปีนี้เขียนจบได้แน่ ฉากบทอัศจรรย์ขอแบบแรงๆ ยาวๆ ให้ฟินกันไปเลยนะครับ
ตอบลบที่ห้องลับของป้าเอ็มอาจจะเป็นบอลที่รออยู่หรือเปล่า
ตอบลบจริงด้วย หรืออาจตามไปสมทบ
ลบลงต่อเลยคับ
ตอบลบมาตามต่อคับ
ตอบลบติดตามมาตั้งแต่ภ่คแรก ช่วงนี้ลงไวมากๆ ขอบคุณสำหรับผลงานนะครับ
ตอบลบสวัสดีครับ // เย้..ดีใจที่บอลได้เจอพี่เอ้ตัวจริง ๆ เสียทีแล้วยังเรื่องของ2สาว(ใหญ่)นั่นอีกล่ะ ..หยึ๋ยยยยย ขอบคุณครับ
ตอบลบเดาว่าน่าจะไปพื้นที่ของ อาอร แล้วจัด 4 สาวเลยแน่ ป้าเอ็ม อาภา อาอร น้องเอ้
ตอบลบ