ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 9 “กลางคืนค่ำมืด!?”
“พูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ?…นี่กูพาสาวน้อยน่ารักมาด้วยนะโว้ย”
...สาวน้อยน่ารักที่เชนว่าคือเด็กหญิงดวงขวัญ?…วันนี้ก็อยู่กับเพื่อนผมด้วยแต่นี่มันดึกแล้วแม่ไม่ว่ารึ?...
“ขวัญเพิ่งกลับจากงานวันเกิดเพื่อนและหนูก็โทรให้พี่เชนไปรับจ้ะ”
...พูดก็ว่าพูด…พะยี่ห้อ 2 คนนี่…คนหนึ่งบ้าผู้หญิงบ้ากามตัณหาส่วนอีกคนหนึ่งไฟสวาทก็ร้อนแรงเกินวัยยากจะมอดดับ…สงสัยต่อจากนี้คงมีรายการเสียเหงื่อต่างน้ำแน่ๆ…ทำไมหมู่นี้หัวสมองผมคิดแต่เรื่องแบบนี้ว๊า…
“น้องขวัญอยากเจอมึงน่ะกูก็เลยพามาแล้วมีอะไรเลี้ยงตอบแทนบ้างวะ?”
“ไม่ออกให้…ไม่ฟรีแต่ขอบใจที่พามาว่ะ”
“สันดาน!!…รู้งี้ไม่พามาก็ดี”
...เพื่อนผมกับขวัญนั่งโต๊ะใกล้ๆทางไปห้องครัวของร้านแน่นอนว่าวันหนึ่งผมต้องเข้าๆออกๆห้องนี้ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ…เด็กเสริฟ์นี่ครับ…
“อจ.ญี่ปุ่นที่ปลื้มนักปลื้มหนามึงเอาไปไว้ไหนวะคืนนี้ถึงเอาเด็กอายุไม่พ้น 15 มาควงเนี่ย”
“เฮ่ย!!…อย่าเอะอะไป…หัวใจกูมีหลายห้อง”
...เออ…มันก็อย่างนี้แหละ…เชนสวมบทอาเสี่ยสั่งเครื่องดื่มและอาหารมาให้น้องขวัญตั้งหลายอย่าง…ทั้ง 2 คนนั่งคุยกะหนุงกะหนิงพูดจาจ๊ะจ๋าอย่างกับคนเป็นแฟนกัน…ขวัญคือเพื่อนสนิทคนหนึ่งของอ้อย…รูปร่างเซฟจ้ำบ๊ะสุดๆในกลุ่มและที่เด็ดขาดมากกว่านั้นก็คือลีลาเล่นเซ็กส์อันยอดเยี่ยมยิ่งกว่า 3 เด็กสาว…ข้อนี้ผมกับเชนการันตีได้…โฟนเสียวเมื่อวันก่อนยังติดตรึงในมโนความคิดไม่รู้จักลืมหาย…เมื่อลูกค้าในร้านเริ่มน้อยลงเหลือเพียงแค่ 3 – 4 คนผมจึงว่างพอไปนั่งคุยกับเชนและขวัญได้โดยไม่มีใครว่า…พี่แก้วเดินมาสั่งอีกสักพักให้ไปช่วยล้างแก้วล้างจานด้วย…เชนขอเวลาให้ผมอีกราวๆ 30 นาที…
“30 นาทีอะไร?”
“อยากรู้ก็ไปห้องน้ำสิ…น้องขวัญรอมึงอยู่”
...มันคะยั้นคะยอให้ผมไปห้องน้ำโดยด่วนบอกต่อท้ายว่าน้องขวัญตั้งใจมาที่นี่ก็เพื่อ…
“มาแล้วนะคะพี่…เริ่มกันเถอะ”
...ขวัญยืนแอบมุมห้องน้ำรีบดึงมือซึ่งตัวเองยังงงๆเข้าไปและจัดการปิดประตูล๊อคเรียบร้อยจากนั้นเธอเลิกกระโปรงมินิให้ดูเล่นเอาตาลุก…อึ๋ย!!…ไม่…ไม่ได้สวมกางเกงใน…ว้าว!!…ขวัญโกนขนรอบๆหีออกด้วย…เด็กหญิงลงนั่งคุกเข่าบนพื้นห้องตรงหน้าผมยื่นมือปลดซิปกางเกงรูดทั้งตัวนอกตัวในลงไปกองที่ปลายเท้าแลบลิ้นแตะส่งจูบปลายหัวจรวดเข้าทีหนึ่ง…
“ก่อนมานี่ขวัญเย็ดกับพี่เชนไปยกหนึ่งก่อนแต่ยังไม่อิ่มเลยมาหาพี่ต่อ…ฮะ…ดูท่าทางพี่บอลไม่ค่อยแปลกใจเลยนะว่าทำไมหนูไม่นุ่งกางเกงใน…ก็ขวัญถอดให้เป็นรางวัลแก่พี่เชนไปแล้ว”
...ภาษาชาวบ้านเรียกว่าร่านครับ…ให้ตายเถอะ…ร่านเกินอายุจริงๆ…ไปๆมาๆชักเหมือนว่าน้องสาวตัวเองว่ะ…
“พี่อย่าเผลอร้องดังนะ…เดี๋ยวความแตกล่ะยุ่ง…อาาาา”
...ขวัญเลิกเสื้อยืดของเธอขึ้นเผยให้เห็นเต้านมเปลือยเปล่าขาวอวบประดับหัวนมสีชมพูอ่อนตั้งชูชันอยู่บนยอดอกเห็นแล้วควยผมมันยิ่งลุกผงาด…ยกทรงก็ไม่ใส่โนบรากันเห็นๆ…ขวัญนี่สุดๆไปเลย…กล้าแต่งตัวแบบนี้ออกมาในที่ชุมชน…
“ไม่เจอกันแค่แป๊ปเดียว…ควยพี่บอลยังแกร่งเหมือนเดิม…แบบนี้ต้องสิ้นฤทธิ์กระฉูดน้ำเงี่ยนในหีของหนู”
...กล้าซะจริงๆน้องขวัญ…สมแล้ว…ขวัญแลบลิ้นแผล่บๆขณะมือกำลังชักเสาธงรบขึ้นๆลงๆเงยหน้าสบตาปรือให้…ผมหน้ามุ่ยเพราะความเสียวยืนก็ไม่ค่อยเต็มเท้า…ไม่นานขวัญก้มอมบริเวณหัวควยและค่อยๆเลียรอบแท่งลำ…ลิ้นอันแสนว่องไวเลียพล่านเรื่อยไปถึงโคนและกลับขึ้นมาตรงขอบหัวหยัก…เป็นอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า…จนป่านนี้ผมก็ยังไม่ค่อยอยากเชื่อว่าสาวน้อยตรงหน้าที่กำลังทำออรัลเซ็กส์ให้มีอายุแค่ 13 – 14 ปีเท่านั้น…ยังใช้คำนำหน้าเป็นเด็กหญิงหาใช่นางสาวไม่…
“อูยยยย…เบาก่อนขวัญ…น้องดูดแรงจัง…อู้ๆๆ”
“เสียวใช่มั้ยล่ะ…แต่พี่อย่าเสียงดังสิ…เกิดใครมาเห็นล่ะยุ่งแน่”
...ผมหลับตาปี๋เกร็งทั้งตัวมือกดจับศีรษะสาวน้อยแน่น…เด็กหญิงวัย 14 ตั้งใจเล่นงานอาวุธของผมซะเหลือเกินปากเธอทั้งดูดทั้งรูดลิ้นเล็กๆก็พันพลิกไม่อยู่นิ่ง…มือ 2 ข้างยังถูกนำมาใช้กับพวงสวรรค์ด้วยการแกว่งเล่นอีก…เสียวแทบคลั่งตายแต่ร้องดังไม่ได้เพราะห้องน้ำห่างจากห้องครัวไม่เท่าไหร่…
“พี่บอล…วันหลังไปสนุกกับหนูและพี่เชนอีกนะคะ…ตั้งแต่คราวนั้นขวัญก็คิดถึงมาตลอด…โดนควย 2 ดุ้นในคราวเดียว…นึกถึงทีไรเป้าก็แฉะต้องช่วยตัวเองทุกที”
“ขวัญช่วยตัวเองยังไงบ้างล่ะจ๊ะ?”
“อืม…หลายอย่างนะคะ…ตั้งแต่เบสิคคือใช้นิ้วสอดหีบีบหน้าอก…ขึ้นมาหน่อยก็นอนดูกระจกเอาแตงกวาห่อถุงยางแหย่รูหีเสียบรูตูดพร้อมๆกัน…แก้เงี่ยนได้มากนะคะแต่ถ้าเงี่ยนจนเอาไม่อยู่ก็ต้องมาหาควยจริงของพี่กับพี่เชน…ฮิๆ”
“ขวัญเอาถุงยางมาจากไหนกัน?…โออออ”
“ก็ซื้อสิคะ…”
“น้องไม่อายคนขายหรือไงเนี่ย?”
“ไม่อายหรอก…ถ้าเกิดขวัญไปไหนคนเดียวแล้วถูกฉุดไปข่มขืนก็จะให้คุณผู้ร้ายใส่ถุงยางก่อนเอา”
...อื้อหือ?…ไม่อาจบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้…ผมไม่เคยเห็นเด็กผู้หญิงคนไหนเป็นแบบเธอคนนี้มาก่อนสิ…ให้สาบานตรงไหนก็ได้…
“ของแบบนี้มันต้องป้องกันไว้ก่อนสิคะ…เกิดหนูท้องไส้ขึ้นมาก็แย่สิ”
“จ๊ะๆ…แต่พี่อยากเห็นขวัญเล่นกับแตงกวาจัง”
“ฮะๆๆ…พูดเหมือนพี่เชนเลย…งั้นวันหลังขวัญจะโชว์เสียวให้พี่ๆดู…ชวนอ้อย…จอย…โบว์มาด้วยก็ได้…หรือเราจัดปาร์ตี้เซ็กส์หมู่กันอีกก็ดีนะคะ”
“อ้อยจะยอมมารื้อ?”
“มาสิคะ…ขวัญจะสอนอ้อยให้รู้จักโชว์ยั่วกระสันต์ผู้ชายเอง…เป็นประโยชน์กับพี่ด้วยนิ…เอ้า!!…ถึงเวลาแล้ว…พี่ถอกควยเสียบให้มิดรูเลย”
…ยอมซูฮกให้อย่างเต็มใจ…แม้แต่ตอนคุยกันมือเธอก็ยังชักว่าวให้ผมอย่างชำนาญ…
...เด็กสาววัยกระเตาะเลิกกระโปรงกองไว้ตรงเอวขณะยืนขึ้นและหันหลังโก่งก้นขาวๆให้…เนินเนื้อแห่งความเสียวปลิ้นอูมอวดเม็ดแตดแดงแจ๋แพลมออกมายั่วโชว์…โอ้ว…ขอกูเถอะ…คิดแล้วผมก็ค่อยๆจับทวนหัวทู่คลุกเคล้าปากรูหีเด็กมัธยมสัมผัสได้ถึงความชื้นแฉะในกลีบรู…ไฟจากห้องน้ำแม้สลัวก็ยังพอจะเห็นกลีบแคมสีแดงสดตามธรรมชาติและแดงจากการโดนเพื่อนผมทะลวงรูได้ชัด…เชน…กูขอซ้ำรอยมึงล่ะกันวะ…
“อืออออ…อืมมม”
...ขวัญครางเบาๆทันทีทันใดเมื่อผมค่อยๆสอดใส่แท่งควยผ่านรูสวาทของเธอลึกเข้าไปเรื่อยๆ…
“บะ…เบาๆนะคะพี่…เมื่อกี้พี่เชนเย็ดหนูซะหนักเชียว…คนบ้าอะไรก็ไม่รู้แรงดียังกับโคถึก…อื้มมมม…ซีดสสสสส”
“ไอ้นี่มันไม่รู้จักความนุ่มนวลเล้ย…สู้พี่ไม่ได้หรอกจ๊ะ…เดี๋ยวขวัญคอยดู๊”
“อาาาาาาาา…ใช่…เก่งมากๆ…ช้าๆแบบนี้ก็ดี…ควยจะได้ครูดหีครูดแตดเต็มๆ…อ๊อยยยยย…เสียวจัง”
...มือสาวน้อยเกาะอ่างล้างหน้าก้มหลังโค้งตูดกางขาออกเพื่อความสะดวกในการเล่นเสียวแต่ผมต้องย่อตัวย่อเข่าเพราะขวัญเตี้ยกว่าเยอะทั้งที่เธอสูงตั้ง 160 ซม.นับว่าสูงสุดในกลุ่ม 4 เด็กน้อยแต่หีใหญ่…
“เร็วขึ้นสิคะ…เร็วอีกนิด…อื้ออออ…ดี…ดี”
...ดวงขวัญพยายามพูดแต่เสียงก็ตะกุกตะกักเหลือแสน…ในช่องหีมันรัดควยไปทั่วลำเพราะความรัดรึงอย่างนี้ผมจึงโหมแรงตะบันควยมากขึ้น…
“โอววว…ยอดมากค่ะพี่…ไม่ผิดหวังจริงๆที่มาหา…ซีดสสสสส…จะมีอะไรที่จะ…มะ…มันส์กว่าเย็ดกัน…อูยยยยยย…เร็วอีกค่ะ…ได้โปรด…อือออออ”
...ขวัญสะโพกส่ายยั่วไปยั่วมาพร้อมเด้งก้นสู้ด้วย…ตัวแค่เนี้ยแต่แรงดีเหลือเกิน…ทั้งเอวทั้งสะโพกส่ายร่อนอย่างกับสาวโคโยตี้…มิน่าไอ้เชนถึงชอบนัก…
“อุ…อุ…เสียวชิบ…โอ้ยยย!!…กูจะโดนจับมั้ยเนี่ย…อ้ากกก…ข้อหา…พราก…ผู้เยาว์…อูววววว”
“อืมมม…ถึงโดนจับขวัญก็จะบอกแม่…ให้ช่วยประกันตัวพี่ออกมา…แล้วแต่งงานเป็นผัวหนูซะ…
อ๊าาาาา…ละ…ล้อเล่นนะคะพี่…โอววววว”
...ผมบีบหน้าอกเด็กหญิงแน่นเต็มมือสาวเอวโยกเข้าโยกออกแบบลืมโลก…สาวน้อยร่านกามหงี่ควยกัดฟันน้ำตาไหลร้องครางด้วยความสะใจแต่ยังอดกลั้นไม่ให้ดังไว้ได้…ผมเองก็ต้องพยายามหุบปากเช่นกัน…
“อูวววว…พี่ขา…อืออออ…หนูชอบเย็ดกับพี่…กับพี่เชนด้วย…อ๊าาาาา…เมื่อไหร่จะอยู่กัน 3 คนเย็ดกันให้สะเด่าควยหี…อุ…หีบานแฉะแย่แล้ว”
“อีกไม่นาน…หรอกจ๊ะน้อง…ขวัญจะโดนทะลวงหีทะลวงตูด…พี่กับเชนจะช่วยกันเย็ดจนน้องกลับบ้านไม่ได้เลยคอยดูสิ…อึบบบ…รูคับควยจังเว้ย…หีเด็กๆแบบนี้…มันส์จริงๆ”
...ตามองกระจกเห็นเด็กสาวกัดฟันแน่นมองลงเบื้องหลังก็เห็นกลีบเนื้อยู่เข้ายู่ออกตามแรงควยเป็นภาพที่น่าดูชมนัก…น้ำหล่อลื่นในรูหีถูกขับออกมาช่วยชะโลมแท่งร้อนไม่ขาดสาย…
“ซีดสสสส…พะ…พี่เย็ดกับอ้อยบ่อยมั้ยคะ?…อืมมมม”
“มะ…ไม่หรอกจ้ะ…อาทิตย์หนึ่งก็แค่ 2 –3 ครั้ง”
“อ๊าาาาาวววว…นี่นะไม่บ่อย…แต่หนูเห็นอ้อยเดินแปลกๆแทบทุกวัน…พี่โกหกขวัญรึป่าว?…โอววววว…ควยครูดแตดหนู…อื๊อออออ…เสียวแทบจะเป็นลม…ซีดสสสสส…อู๊ยยยย”
“จริงๆจ้ะ…พี่ไม่โกหก…ไม่งั้นขวัญจะไม่ให้พี่เย็ดอีกสิ”
“อึ๊…มะ…ไม่เป็น…อย่างนั้น…ถ้าพี่เย็ดอ้อยไม่ค่อยได้ก็มาหาหนูสิคะ…แต่แอบๆมานะ”
“อูยยย…ทำไมต้องแอบด้วยล่ะจ๊ะ”
“กะ…ก็ถ้าจอยกะโบว์รู้มีหวังฉีกอกหนูตายแน่…คิกๆ…อืมมมมม…2 คนนั้นก็อยากแหกหีให้พี่เย็ดมากๆนะคะ…ร่านไม่แพ้ขวัญหรอก…โอยยยยย”
...แม้เรา 2 คนจะคุยกันแต่ท่อนล่างก็ยังทำงานต่อไม่มีหยุด…พวงกระโปกซัดหนอกหีทุกครั้งที่ดันควยเข้ารู…หน้าอกเด็กหญิงย่อมๆสั่นกระเพื่อมแข้งขาสั่นพั่บๆ…ร่างของเธอเริ่มกระตุกเป็นระยะๆ…ใกล้จะน้ำแตกแล้วรึน้องขวัญคนสวย…พี่ก็จะไม่ไหวแล้ว…ดีนะที่เย็ดกับภรณ์คุณแม่วัย 28 มาเมื่อกลางวัน…ไม่งั้นผมน้ำเงี่ยนพุ่งตั้งแต่โดนขวัญอมควยนั่นแหละ…กลางวันก็เย็ด…กลางคืนก็เย็ด…สงสัยกูเกิดมาเพื่อเย็ดชาวบ้านชาวช่องโดยเฉพาะแน่ๆมั้ง…
“เร่งอีก…เร่งเร็วๆเข้า…ขวัญจะเสร็จแล้ววว…โอยยยย…มันเสียวเหลือเกินพี่จ๋า…หนูใกล้แล้วววค่ะพี่”
...ผมเองก็ทนเงี่ยนไม่ไหวแต่พยายามอดทนสุดชีวิตเพื่อไม่ให้เสียหน้าพี่ชาย…
“อุ๊ก…หัวควยชนถึงมดลูกเลยอ่ะ…อูววววว…สนุกสุดๆ…แบบนี้เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม…อืออออ”
...ผมสอดมือผ่านรักแร้ดวงขวัญสาวน้อยมัธยมคล้องหัวไหล่ทั้งสองข้างพร้อมเด้งเอวกระเด้าส่งควยเข้ารูหีอย่างหนักหน่วงดุเดือดเลือดพล่าน…รู้สึกได้ถึงแรงบีบตอดกระชับในโพรงหีซึ่งมันค่อยๆทวีความแรง…ผมเร่งโขยกบั้นเอวเย็ดแรง…แรงขึ้น…ขวัญเอาผ้ามาอุดปากตัวเองเมื่อไหร่ไม่รู้ส่งเสียงร้องอื้ออออ…ส่ายหน้าผมสะบัดหลับตาปี๋ขณะรูหีกำลังรับดุ้นควยจนแคมบวมเป่ง…น้ำคาวจากช่องคลอดไหลย้อยออกมาไม่หยุด…
“อุ๊บบบ…อู้ววววววว…ขวัญพี่ทนไม่ไหวแล้ว…หีตอดควยเหลือเกิน…ขอออก…ในหีน้องนะจ๊ะ”
...ขวัญเอี้ยวศรีษะผงกหัวเป็นเชิงอนุญาตขณะปากยังร้องครางระงมดังอื๊อๆๆๆตลอดเวลา…ในที่สุดเวลาปล่อยของก็มาถึงจนได้…ผมตะบันเข้าไปเต็มเหนี่ยวก่อนแช่ควยคารูสวาทอย่างแน่นหนึบ…
“อ้าาาาา…อะ…ออกแล้ว…โอวววววววววววว”
...ร่างขวัญเกร็งกระตุกอย่างแรงเช่นกัน…ภายในรูเสียวสวาทตอดรัดตุบๆๆๆควยผมพุ่งฉีดน้ำอสุจิเข้าตัวสาวน้อยอย่างเต็มที่…เงยหน้ามองเพดานครางอูยด้วยความเสียวซ่าน…ผมกับขวัญหายใจหอบด้วยความเหนื่อยอ่อนทั้งคู่…สมความปรารถนาของเด็กสาวที่อุตส่าห์ดั้นด้นมาแหกหีให้เย็ดถึงที่ทำงาน…สักพักผมชักท่อนควยออก…น้ำกามของตัวเองและน้ำเมือกของเด็กสาวเพื่อนสนิทของอ้อยผสมผสานเป็นเนื้อเดียวกันไหลย้อยผ่านกลุ่มขนหมอยหยดลงพื้นห้อง…ขวัญยังโก่งก้นไม่เปลี่ยนท่า…ภาพน้ำกามหลั่งไหลออกจากรูหีมันเป็นภาพที่ผมต้องจดจำไว้ไม่มีวันลืม…
“เป็นยังไงจ๊ะน้องรักของพี่?”
...ผมช่วยพยุงขวัญและถามทั้งที่ตัวเองก็หอบ…
“หนูแทบเป็นตะคริวแน่ะค่ะ…พี่บอลนี่อึดจัง…เย็ดทนกว่าพี่เชนซะอีก”
“แสดงว่าพี่เก่งกว่าเชนสินะ…ต่อจากนี้ขวัญจะกลับบ้านเลยหรือเปล่า?”
“ไม่หรอกค่ะ…ขวัญขออนุญาตแม่แล้วว่าจะนอนค้างบ้านเพื่อนแต่ความจริงหนูจะไปนอนกับพี่เชน”
...โอ้โห?…สงสัยยังมีรายการหนังสดต่ออีกสิเนี่ย…ขวัญนี่สุดยอดในสุดยอดตัวจริงเสียงจริง…
“วันหลังถ้าขวัญจะไปค้างกับพี่บอลบ้าง…พี่คงไม่ขัดข้องนะคะ?”
“ไม่เลยจ้ะแต่อย่าเพิ่งบอกอ้อยนะ”
...เด็กสาวขานรับเสียงใสขณะตักน้ำล้างคราบน้ำกามและทำความสะอาดอวัยวะเพศก่อนแต่งตัวเรียบร้อย...
“ค่า…เรา 2 คนนอนด้วยกัน…แก้ผ้าเย็ดกันแล้วจะบอกคนอื่นได้ยังไง…เรื่องนี้เป็นความลับของเรา 2 คนเท่านั้นนะคะ…ฮิๆๆ”
…อยากปรบมือดังๆงามๆสัก 3 ทีให้เด็กหญิงดวงขวัญนักเรียนมัธยมต้นของโรงเรียนสตรีชื่อดัง…น่าให้รางวัลดีเด่นด้านเก่งวิชารักยิ่งกว่าใครๆในรุ่นเดียวกัน…เธอกลับไปด้วยความชุ่มฉ่ำชื่นมื่นและอิ่มเอิบใจพร้อมกับเจ้าเชน…เพื่อนผมมันบอกว่าคืนนี้คงแทบไม่ได้นอนกัน…ผมด่ามันทิ้งท้ายซะ…
“ไอ้บ้ากามนี่…อย่าหักโหมให้มากนักนะโว้ยคิดถึงน้องเขาบ้าง”
...ผมยิ้มเพียงคนเดียวขณะกำลังล้างห้องน้ำเพื่อทำลายหลักฐานต่างๆเสร็จเข้าไปล้างจานในครัวต่อ…
“เอ้า!!…กองสุดท้ายแล้ว…เหนื่อยหน่อยนะ”
… “เหนื่อยหน่อยนะ” ประโยคนี้ของพี่แก้วเล่นเอาสะดุ้งใจหายแว้บ…
“อะไร?”
“เปล่าครับๆ”
...พี่แก้วไม่รู้หรอก…คิดฟุ้งซ่านเลยเถิดไปได้นะผมนี่แต่นึกถึงเรื่องเมื่อกี้นี้ขวัญบอกว่าจอยกับโบว์ก็อยากมาหาผมเหมือนกัน…ได้เจอพวกเธอที่โรงเรียนเป็นครั้งคราวแต่ไม่ได้มีโอกาสทำแบบนั้นกันซะที…ปาร์ตี้เซ็กส์หมู่!!…เมื่อไหร่จะมีโอกาสเกิดขึ้นอีกก็ไม่รู้?…
…………………………………………………………………………………………………………
“ฮัดเช้ย!!!”
…ผมไม่ได้เป็นไข้แต่เพราะเมื่อสักครู่นี้โดนใครบางคนกลั่นแกล้งเอาน้ำเย็นๆสาดต้อนรับเวลาเช้าตรู่ของวันใหม่…เป็นใครน่ะรึ?…เดาไม่ยาก…สมาชิกในบ้านที่ทำเรื่องแผลงๆแบบนี้มีอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้น…ราวๆสัก 15 นาทีก่อน…
“กลับมาแล้วจ้า…ขอบอลกอดสาให้ชื่นใจหน่อยซิ…มามะ”
“นี่ไม่ใช่เวลาทำอย่างนั้นนะตาบ้า”
…อะไรหว่า?…เช้านี้สาดูท่าทางยังไงก็ไม่รู้?…ส่วนอีกด้านหนึ่งฝนถือขันน้ำเข้ามาใกล้แต่ไม่ได้ใส่ใจกับเธอเพราะยังไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น…
“สามาช่วยแม่อุ่นสุกี้ทีจ้ะ…อ้อยไม่ต้องช่วยป้าหนูรีบกินข้าวเถอะ…บอลก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเร็วๆเข้า”
“ค่าแม่…อ้าว!!…ฝนถือขันจะเอาไปไหนน่ะ?”
“เอิ้บ!!…สะดุดๆ”
“เฮ้ย!!!!”
...ผมกำลังก้มหยิบรองเท้าไว้บนชั้นวางอยู่ๆฝนก็ถลาเข้ามาหา?…จะหลบหลีกระวังตัวก็ไม่ทันการ…
ผลลัพธ์จึงออกมาเป็น…
(ซ่า!!!)
...ขันจากมือฝนหล่นลงพื้นกร๊องแกร๊งเหมือนหัวใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม…น้ำในนั้นเป็นน้ำเย็นเจี๊ยบอย่างกับเพิ่งเอามาจากตู้เย็นราดรดตัวผมเต็มเปาต่อหน้าต่อตาสาซึ่งอยู่ไม่ห่างกัน…
“โอ้ย!!!…ทะ…ทำอะไรของเธอเนี่ยหา??…ยัยบ้าเอ๊ย!!…เย็นๆๆ…อูยๆๆ”
“ตาย!!…โทษทีๆๆ…ฝนสะดุดจะล้มน่ะ…โหว!!…บอลเปียกหมดเยย”
“ยะ…อย่ามาทำพูดดีนะ!!!…เธอตั้งใจใช่มั้ย??…จงใจแกล้งฉันสินะ”
...บรื๋อ~~~!!…หนาวสะท้านเข้าไปถึงกระดูก…มันน้ำในตู้เย็นชัดๆโดนแกล้งอีกจนได้…ผมโมโหร้องตวาดลั่นบ้านแต่ฝนไม่มีท่าทางกลัวเกรงแม้แต่นิดเดียวแถมยังเถียงกลับมาหน้าตาเฉย…
“ป่าวน๊า!!…มะได้ตั้งใจแกล้งสักติ๊ดเดียวแต่มันหลุดมือพอดี…ฮะๆๆๆ…บอลอย่าหงุดหงิดซี่”
“ฝน…หรือว่าเมื่อคืน?”
“อื๊อ…ไม่ใช่ๆ…นี่ฝนตั้งใจจะล้างหน้าแต่ดันทำขันหลุดมือก็แค่นั้น”
…ล้างหน้าบ้าอะไร?…ตัวเองแต่งชุดนักศึกษาเรียบร้อยแล้วมีใครจะอุตริเอาน้ำสุดเย็นเจี๊ยบจากตู้เย็นอย่างนี้มาใช้ล้างหน้ากันบ้างดูดีๆมีน้ำแข็งด้วย…จงใจแกล้งเห็นๆ…อีหนูเขี้ยวปิศาจต้องวางแผนมาก่อนแน่…ทำเขาได้แล้วฉีกยิ้มเย้ยหยัน…ว้อย…
“อ้อยรีบเอาผ้ามาให้หน่อย”
“ผ้าค่ะพี่…เช็ดเร็วๆเข้า”
...น้องสาวผู้แสนดีออกมาเห็นเหตุการณ์จึงรีบหยิบผ้ามาให้ส่วนแม่กวางอยู่ตรงประตูครัว…ผมงี้หนาวจนตัวสั่นงันงก…ยัยนี่เกิดเพี้ยนอะไร…อากาศก็ไม่ร้อนและยังทำหน้าทะเล้นอยู่ได้…ขอเขกหัวสักทีเหอะ…อุ!!…พี่แคทเดินลงมาพอดี…หน้าตาแบบนั้นมัน?…
“เรารีบไปเถอะค่ะพี่…ฝนเสร็จธุระแล้ว”
…หนอยแน่ะ!!…เสร็จธุระแล้ว?…ถ้าพี่แคทไม่อยู่ด้วยฉันจะจับเธอไปโยนทิ้งแม่น้ำซะเดี๋ยวนี้แหละ!!…
“แคทกับฝนไม่อยู่กินข้าวเช้าก่อนล่ะจ๊ะ?”
“ไม่ล่ะค่ะป้า…พวกหนูจะไปกินที่มหาลัย”
…สีหน้าพี่แคทกลับไปแบบเดิมอย่างเคยเป็นอีกครั้ง…เมื่อวันก่อนยังเห็นเธออารมณ์ดีหัวเราะยิ้มแย้มแจ่มใสดีนี่นา…ไหงกลายเป็นแบบนี้ได้…หลังจากนั้นมันเกิดอะไร…อากัปกิริยาตอนเช้านี้เหมือนกับตอนผมล่วงล้ำเข้าห้องของเธอเมื่อหลายวันก่อนไม่มีผิด…ยิ่งกว่าอีกด้วย…ไม่อยากเห็นพี่สาวคนสวยเป็นแบบนี้…อย่างกับประกายดวงตาเย็นพอๆกับน้ำเย็นที่โดนสาดพุ่งตรงมาทางผม…
“…น่าสนุกจริงนะบอล”
...พี่แคทพูดเพียงแค่ประโยคนี้เท่านั้นแล้วก็สวมรองเท้าเดินออกไปฝนถือกระเป๋าตามติดแต่ตอนเดินผ่านหน้า…
“นี่แค่การตักเตือน…คิกๆๆ…คราวหลังถ้าทำอีกจะเปลี่ยนเป็นโดนน้ำร้อนซึ่งเป็นวิธีปราบคนบ้าได้ผลชะงัด”
...ผมถึงบางอ้อรู้แจ่มแจ้งว่าถูกแกล้งแน่นอนจึงคว้าหมับดึงเส้นผมสาวน้อยจอมแก่นจนหน้าหงาย…
“โอะ…โอ้ย!!…นี่…นี่บอลจะหาเรื่องฝนใช่มั้ย??…เอาเซ่!!…มาลองกันสักตั้งก็ได้”
...ฝนโต้ตอบกลับทันควัน…ผมกับเธอต่างก็ดึงเส้นผมของกันและกันกลายเป็นการเล่นชักเย่อไม่ยอมปล่อย…ลูกพี่ลูกน้อง 2 คนดึงดันจะเอาชนะกันให้ได้…
“โอ้ย~~~!!!…เจ๊บๆๆ!!!…บอลรังแกผู้หญิงได้ไง…นี่แน่ะ!!…สู้รึ?”
“เออเซ่ยัยตัวดี!!…ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้…ไม่งั้นไม่ปล่อย”
“ชะชะช้า!!…อย่าหวังเลยเว้ยเฮ้ย…ตัวเองผิดแล้วยังจะมาให้เค้าขอโทษอีกเร๊อะ?…ฮึ่ม!!…หนอย”
“ฉันไปทำอะไรผิดวะ?…โอ้ย!!”
“ย้ากส์!!”
“2 คนนี้หยุดซะทีเถอะ!!…ทำอะไรกันเป็นเด็กๆ”
...สาร้องห้ามและพยายามจะเข้ามาแยกพวกเราออกส่วนฝนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แต่ค่อยๆลอบขยับขาขวามาตรงหน้าทีละนิดๆ…คิดเตะกล่องดวงใจสิท่า?…กล้าถึงขนาดนี้เชียวแต่ไม่ได้กินซะหรอกเฟ้ย…เมื่อเห็นว่าผมรู้ทันเบี่ยงตัวหลบสาวน้อยก็โชว์เขี้ยวยิ้มแสยะ…
“ฮี่ฮิ…รู้ตัวเหมือนกันรึ?…เก่ง…แต่บอลยังเก่งไม่พอ”
...ฝนรอจังหวะผมเปิดช่องเผลอเหลือบดูสาใช้ความว่องไวปานลิงวอกเอาอีกมือบีบจมูกและบิดอย่างแรงทำเอาต้องรีบปล่อย…อูย…เจ็บทั้งหัวแสบทั้งจมูก…
“โฮ่ๆๆ…ช่องว่างเต็มไปหมด…ร่อแร่ๆ…เจ้าพี่บ้าๆ!!…จงสำนึกเสียเถอะว่าทำไมถึงโดนน้ำสาด”
...จากนั้นเด็กสาวสุดแก่นก็รีบหนีอย่างรวดเร็ว…ไม่เข้าใจว่าไปทำอะไรให้ 2 คนนี้กันแน่พี่แคทอารมณ์อึมครึมเหมือนเห็นผมเป็นคนแปลกหน้าไม่น่าไว้ใจ…ฝนปั่นหัวกลั่นแกล้งผมจนตัวเปียกปอนแถมไม่ขอโทษยอมรับว่าตัวเองผิด…ยังยื่นหน้ากลับเข้ามาอีกแน่ะ?…
“เฮะๆๆ…ลืมรองเท้าลืมกระเป๋า…เฮ่!!…คุณพี่บ๊อง!!…แน่จริงก็ตามไปเอาคืนที่มหาลัยได้เล้ย”
…แสบสันต์มากขึ้นทุกวันๆ…ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาและได้มีโอกาสเล่นแหย่กันเมื่อใดก็มักจะเสียทีให้สาวน้อยน้องรักของพี่แคทเกือบทุกครั้ง…ยัยนี่เกิดมาเพื่อเป็นดาวข่มกันแน่ๆ?…
“ฝนคิดว่าบอลเป็นต้นเหตุน่ะและสาก็บอกแล้วว่าไม่ใช่แต่ยัยคนนี้เขาไม่ฟังเลย”
...สาถือผ้าในมือช่วยเช็ดหัวเช็ดหูให้และเมื่อเธอเล่าเรื่องเมื่อคืนให้ทราบ…ผมรู้ตัวว่าได้ทำความผิดลงไปซะแล้ว…
…………………………………………………………………………………………………………
“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ…มึงจะให้กูขัดพี่ยุทธได้ยังไงและกูบอกว่าต่อไปแล้วแต่ความสามารถของพี่…ผมจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว”
“พี่แคทไม่ชอบผู้ชาย…มึงก็เห็นนี่ว่าเธอโดนหนุ่มๆตามจีบแทบทุกวันและมันต้องยิ่งรู้สึกแย่มากไปอีกถ้าจะยังมีผู้ชายโทรตามไปจีบถึงบ้าน…สถานที่ส่วนตัวนะโว้ย”
“เออ…ตัวกูผิดจริงๆว่ะ…เอาไว้จะขอโทษพี่เขา…แค่คิดก็น่ากลัว…สาบอกว่าเมื่อคืนพี่แคทอารมณ์หงุดหงิดเชียว…กูนี่ไม่น่าเล้ย…เธออุตส่าห์อารมณ์ดีเพราะอาหารฝีมือฝน…เอ้อ!!…สาบอกมาอย่างงั้นนะ”
“มึงโชคดีจริงๆได้กินอาหารฝีมือน้องฝน…กูอิจฉาว่ะ…แต่ไม่ค่อยอยากเชื่อเท่าไหร่เลยก็ภาพลักษณ์มันสวนทางกันสุดๆ…ต่อให้พี่แคทหรือเจ้าตัวมาบอกเองกูยังต้องคิดก่อน”
“ไม่ต้องชมเจ้าเด็กบ้านั่นให้เลิศเลอนัก…มันคือภาพลวงตา…ไม่เจอแบบกูน่ะดีแล้ว”
...แต่ผมสังหรณ์ในใจลึกๆนะว่าที่โดนไปเมื่อเช้านี้มันยังเป็นแค่การเริ่มต้น…การกลั่นแกล้งอันเจ็บแสบยิ่งกว่าเดิมมันจะต้องมีอีกแน่นอน…ระมัดระวังตัวเองไว้ดีกว่า…ในมหาลัยแม้ได้เจอพี่แคทผมก็ยังไม่กล้าไปขอโทษเธอเพราะเกรงคนนอกจะรู้อะไรมากเกิน…เออแฮะ…คนคิดอยากจะเจอดันไม่เจอแต่คนไม่อยากพบกลับพบซะได้…ในสถานที่ปลอดคนซะด้วย…
“นั่งทำหน้าปั้นยากอยู่ได้แต่ตรงนี้มันเย็นเจี๊ยบชื่นใจสบายดีหรอ?”
“เออ!!…เย็นมาก…เย็นชื่นใจดีสุดๆ…นี่ยังกล้าปรากฏตัวให้ฉันเห็นอีกนะ”
“แหมๆๆ!!…แหย่กันสนุกๆ…ทำจริงจังมากไปไม่ดีเน้อว่าแต่อยากไปพบพี่มั้ยล่ะ?…ถ้าอยากพบจะช่วยลัดคิวพาไปให้เชือด…แบบนี้ไง”
...นั่นแน่ะ!!…ทำท่านิ้วโป้งเชือดคอหอยให้ดูด้วยนะ…อีหนูพุก…
“เฮอะ!!…ยังดีกว่า…ฉันจะกลับไปโดนเชือดที่บ้านเอง…แล้วกับพี่ยุทธพี่แคทเขาว่าไงบ้าง?”
“ฮึฮึ่ย~~~!!…เจ้าพี่จอมกวนเอ้ย!!…ป่านนี้ยังทำเป็นมามีเงื่อนไขอี๊ก…ฮึ!!…ถ้าพี่ยุทธก็กินแห้วเรียบร้อยไปตั้งกะเมื่อคืน…อย่างนั้นไม่สามารถทำให้พี่แคทชอบได้ร้อก…เมื่อไม่นานมานี้ก็คงต้องแอบไปซดน้ำใบบัวบกแก้ช้ำในอีกครั้ง…เฮะๆๆ”
...ผมเลิกคิ้วอย่างฉงน…งั้นผู้ชายแบบไหนกันล่ะที่พี่แคทจะชอบ…ก็ขนาดหล่อ…รวย…เรียนเก่งแบบพี่ยุทธยังไม่สำเร็จ…ยังไม่สามารถทำให้พี่แคทยอมรับข้อเสนอไปพิจารณาได้…ฝ่ายฝนเหล่ตามองค้อนมือตบโต๊ะดังปังเล่นเอาสะดุ้งนิดๆ…
“ไม่รุ!!…คนผิดไม่มีสิทธิ์ถามนะจะบอกให้…เย็นนี้บอลต้องไปขอโทษพี่แคทแล้วฝนจะช่วย…ช่วยยุแยงตะแคงรั่ว…ฮิๆๆ…ก็พูดไปงั้นแหละฝนต้องอยู่ซ้อมเชียร์นี่นะ…พยายามเข้าล่ะกันคุณพี่ชายขา”
...พูดเสร็จฝนเดินเยื้องย่างส่ายบั้นท้ายอย่างยียวนกลับขึ้นอาคารปล่อยให้ผมนั่งง่วนคิดคำขอโทษอยู่เพียงแค่คนเดียว…แต่โอกาสมันมาถึงเร็วกว่าที่คิดไว้…ช่วงขี่รถถึงทางโค้งออกถนนใหญ่เพื่อจะกลับบ้านมีรถเก๋งสีขาวขับแซงผ่านไป…จำได้ว่าเป็นรถของพี่แคทจึงบีบแตรเรียกแต่เธอกลับไม่หยุดรถแถมเร่งความเร็วขึ้น…พี่ต้องรู้ว่าเป็นผมแต่คงไม่สนใจ…งานนี้ชักไม่ง่ายแต่ยังไงได้เจอกันที่บ้านแน่นอนล่ะน่า…ข้ามผ่านสะพานข้ามคลองเล็กน้อยก็เห็นพี่แคทยืนอยู่ริมถนนใกล้ๆกับรถของเธอ…ผมรีบขี่รถไปหาทันที…ท้องฟ้ายามนี้เหมือนฝนใกล้จะตกแลเห็นกลุ่มเมฆดำเริ่มก่อตัวหนา…ก่อให้เกิดสายลมพัดผ่านร่างของผมและหญิงสาวสูงโปร่งในชุดนักศึกษา…เส้นผมยาวปลิวลู่สะบัดตามแรงลม…นัยน์ตาข้างหลังแว่นทั้ง 2 ดวงของเจ้าหล่อนนิ่งสงบและเยือกเย็นสุดหยั่งถึงจนรู้สึกประหวั่นใจ…เธอคนนี้ช่างแตกต่างไปจากผู้หญิงคนอื่นๆที่เคยพบมาทั้งหมดในชีวิตทั้งการแสดงออกและคำพูด…รอยยิ้มพิมพ์ใจอันสดใสหายไปไหน?…ดูอย่างกับพี่แคทในวันนี้กับเมื่อวันก่อนๆคือคนละคนกัน…
“เธอมีอะไรจะพูดกับพี่ก็รีบๆพูดมา…แต่เตือนก่อนนะว่าคงไม่ใช่รับไหว้วานเป็นคนกลางหาคู่ให้…ถ้าอย่างงั้นเราคงไม่ต้องคุยกันอีก”
“ไม่ใช่แน่นอนครับ”
...ผมไม่รอให้พี่แคทต้องบอกซ้ำ 2 รีบอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้เธอฟังตั้งแต่ต้นจนจบ…สุดท้ายก็กล่าวคำขอโทษ…ระหว่างอธิบายพี่สาวฝนไม่ตอบอะไรกลับมาแม้แต่คำเดียว…เธอปิดเปลือกตานิ่งฟังอย่างสงบเมื่อเห็นว่าผมไม่พูดอะไรอีก…
“พี่ไม่ชอบการกระทำของยุทธนาเพราะเท่าที่ทราบ…เรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงของเขามักเป็นไปในทางลบมากกว่าทางบวก…เธอไม่เคยรู้หรือไงกัน?”
“พี่ยุทธยังไม่มีแฟนนะครับ…ถึงมีผู้หญิงมาติดพันหลายคน…แต่พี่เขาก็”
“พอเถอะ!!…พี่ไม่ต้องการรับรู้อะไรเกี่ยวกับเขา…มาก…ไปกว่านี้”
…ดวงตาของหญิงสาวที่ปิดในตอนแรกถูกเปิดลุกวาวอย่างเฉียบพลัน…น้ำเสียงก็เริ่มดังเข้มมากกว่าเดิมเป็นการเตือนให้ผมรู้ว่าไม่ควรจะพูดจาเซ้าซี้เธออีกต่อไป…พี่แคทชิงตัดบทการสนทนา…
“พี่ไม่ต้องการจะเครียดกับเรื่องอื่นนอกจากเรื่องเรียนส่วนคำขอโทษของเธอพี่จะรับไว้และหวังว่าคงจะไม่มีครั้งต่อไปเกิดขึ้น”
...หญิงสาวสะบัดเรือนผมเดินกลับขึ้นรถขับบึ่งไปตามเส้นทางถนนสายเลียบคลองส่วนผมใจหนึ่งก็ยินดีที่สาวลูกพี่ลูกน้องยอมยกโทษแต่อีกใจก็กลัวว่าจะมีคนอื่นมาขอให้ผมช่วยแบบพี่ยุทธอีก…พี่แคทเตือนกลายๆแล้วว่าถ้ามีครั้งหน้าเกิดขึ้น…สาวสวยผู้เย็นชาอาจจะไม่ยอมรับคำขอโทษของผมแบบครั้งนี้เป็นแน่…ยังไม่รู้หรอกแต่รู้แน่ๆคือผมคงไม่ต้องขี่กลับไปถึงบ้านแล้วงั้นก็มีเวลาเหลือเยอะพอสมควร…ไปหาเก๋กับสาวจะดีมั้ยนะ?…
…………………………………………………………………………………………………………
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น